บทที่ 2/1 เดิมพัน

"น้องชะเอม ให้พี่เจ๋งเดินด้วยเถอะ"

ชะเอมกรอกตามองบ่นอย่างเบื่อหน่าย แล้วเบนสายตาไปมองลูกน้องในสนามของอาเดลที่เดินตามมาอีกสามสี่คน ก็เข้าใจอยู่ว่าเป็นห่วง แต่จะช่วยยืนดูอยู่ห่างๆแทนการเดินตามประกบอยู่แบบนี้ไม่ได้เลยหรือไง ตามติดเป็นเงา อีกนิดก็แทบจะสิงร่างเธอไปอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าอาเดลไปสั่งให้ดูแลแบบไหนกันถึงได้เป็นไปอย่างนี้

"เอมแค่จะเดินเล่น พี่เจ๋งพาลูกน้องเดินตามเยอะขนาดนี้ เอมอึดอัดค่ะ"

"แต่ถ้าปล่อยน้องเอมคาดสายตาแล้วเกิดเรื่อง หัวพี่เจ๋งกับพวกมันหลุดออกจากบ่าแน่"

พวกที่เหลือก็พยักหน้าหงึกหงักตามคำพูดของเจ๋งด้วย สุดท้ายก็ได้แต่พูดคำขาดไปว่าให้เดินตามดูห่างๆในระยะสิบเมตร พอได้ยินแบบนั้นก็พากันยืนคาดคะเนทันทีว่าสิบเมตรต้องไปยืนอยู่ตรงไหน นี่ลูกน้องเฮียซื่อจริงหรือว่าโง่กันแน่เนี่ย จะเคร่งครัดอะไรขนาดนั้น ชะเอมเห็นแล้วเหนื่อยใจแทน

เดินไปบนสนามแข่งรถขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างหรูหราแบบที่คนเงินเหลืออย่างอาเดลใช้สร้างได้สบาย แต่สำหรับคนอื่นคงมองว่าที่นี่เข้าได้แค่เพียงคนมีเงินเท่านั้น ความจริงมันก็ใช่แต่แค่ส่วนหนึ่ง ถ้ามีเงินแต่อาเดลไม่ถูกใจ ก็ไม่มีวันจะได้เข้ามาที่นี่หรอก

"ใครน่ะ!!"

กวาดสายตามองไปอยู่ดีๆก็เห็นเหมือนใครด้อมๆมองๆอยู่ แทนที่จะกลัวเดินหนีถอยหลังแต่กลับยิ่งเดินเข้าไปหามากกว่าเก่าด้วยความสงสัย จนสุดท้ายยังไม่ทันถึงตัวดีเจ๋งกับคนอื่นก็วิ่งตัดหน้าเธอไปถึงตัวผู้บุกคนนั้นก่อน ตอนแรกก็คิดว่าทางนั้นจะหนีทันแต่ดูเหมือนคนของอาเดลจะไวกว่ามากจนจับตัวมาได้

ชะเอมเดินนำหน้ากลับมาที่ห้องรับรองก่อนเพราะพอเกิดเรื่องทุกคนก็ไม่ยอมให้ไปเดินเล่นอยู่ด้านล่างอีก เปิดประตูเข้าไปอย่างไม่ได้คิดอะไรเหมือนทุกที ก่อนจะต้องยกแขนกอดอกมองภาพตรงหน้าที่ไม่ได้คิดว่าจะต้องเข้ามาเห็น หญิงสาวตัวเล็กผมบลอนคนที่เธอรู้จักดีว่าเป็นใครกำลังนั่งตักคนของเธออยู่

"ก้นคนอื่นนุ่มดีไหมละ"

"ชะเอม! หนูเข้าใจผิดแล้ว เฮียไม่ได้ทำนะ"

อาเดลผลักหญิงสาวบนตักออกจนล้มลงที่พื้นแล้วกูลีกูจอไปหาคนของเขาโดยเร็ว สายตานั่นมองเขาซะจนรู้สึกเย็นยะเยือกไปหมด ใครเห็นก็คงขำแย่ว่าคนอย่างอาเดลกลัวเมียซะขนาดนี้

"เธอมาทำอะไรที่นี่?"

"แพมมาหาพี่เดล คุณป้าเป็นคนอนุญาตให้มา" 

แพมแพม รุ่นน้องข้างบ้านของอาเดลที่แม่อาเดลปลื้มมาก จนชะเอมไม่ได้นึกแปลกใจเลยที่คนตรงหน้าจะพูดแบบนั้นออกมา ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าแพมแพมเข้ามาที่นี่ได้ยังไง เพราะเป็นคนโปรดของคุณนายอิงอรก็คงเข้ามาได้ไม่ยาก แต่ที่อยากจะรู้ก็คืออีกคนกล้าดียังไงถึงได้มานั่งตักคนของเธอ

"เฮียไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พอดีว่าแพม...."

"เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกัน หนูเจอแขกไม่ได้รับเชิญ มาด้อมๆมองอยู่นอกสนามเฮีย"

"แขกไม่ได้รับเชิญหรอ?"

"พี่เจ๋งเอาเข้ามาเลย"

อาเดลยืนกอดอกมองดูคนที่ถูกลูกน้องเขาเหวี่ยงเข้ามา ลีโอลุกขึ้นมาแล้วกระชากที่ผมมันเต็มแรง ไม่มีใครรู้ว่ามันมาทำอะไร แต่การมาทำตัวหลบๆซ่อนๆอยู่สนามแบบนี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ แต่แทนที่มันจะสู้กลับยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษแทน

"มันไม่ได้ทำอะไรหนูใช่ไหม?"

ชะเอมส่ายหัวปฏิเสธไป ก็น่าสงสัยเหมือนกัน เพราะถ้าตั้งใจมาทำร้ายเธอก็น่าจะทำไปแล้ว ไม่น่าจะปล่อยมาจนถึงตอนนี้หรอก

"ใครส่งมึงมา? แล้วมาทำอะไร"

ออแกนเป็นคนเปิดฉากถามก่อน นั่งลงตรงหน้าแล้วจ้องมองด้วยสายตาคมที่ใครมองก็คงจะหวาดกลัวไม่น้อย สุดท้ายแล้วพออีกคนไม่ยอมเปิดปาก อาเดลก็เลยต้องใช้อะไรช่วยกระตุ้นอย่างที่ชอบทำสักหน่อย แต่อาการตัวสั่นแบบนี้มันดูยังไงก็ไม่น่ามาร้ายนี่นา

"พี่ชะเอมจำผมไม่ได้หรอครับ?" 

น้ำเสียงสั่นของชายหนุ่มแปลกหน้าถามแล้วเงยมาสบตา ชะเอมได้แต่ทำหน้างุนงงเพราะนึกยังไงก็นึกไม่ออก แต่พอหันไปมองอาเดลก็ได้สายตาไม่พอใจส่งมาให้ อะไรกัน แค่คนแปลกหน้าพูดก็เชื่อแล้วหรือไงว่ารู้จักกับเธอจริงๆ

"หนูไม่รู้จักนะเฮีย"

"พี่จะไม่รู้จักได้ยังไงครับ พี่เคยไปดูหนังกับผม"

"อย่ามาพูดซี้ซั้วได้ไหม! ชั้นไม่รู้จักนาย!"

ชะเอมวิ่งไปกอดแขนอาเดลที่ลุกขึ้นมาหาเธอ เขายังคงใช้สายตาสงสัยมองมาจนเธอต้องรีบส่ายหัวไป ก้มมองอีกรอบแล้วขมวดคิ้วนึกย้อนดูว่าแท้ที่จริงแล้วเธอเคยใจอีกคนไหม แต่ทว่าให้นึกยังไงก็ไม่มีวันนึกออก เธอไม่ใช่คนรับงานลูกค้ามั่วซั่ว ไม่มีทางเลยที่จะจำไม่ได้

"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ ว่าพี่เอมจะสวมเขาพี่เดลแบบนี้"

"หุบปากเธอไปเลยไป"

หันไปเหวใส่แพมแพมอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าเดินไปกระชากได้เธอก็คงทำไปแล้ว ติดที่ตอนนี้ต้องยืนกอดแขนออดอ้อนอาเดลเอาไว้ก่อน เพราะกลัวว่าเขาอาจจะโกรธไปมากกว่านี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ผิดก็เถอะ

"หนูไม่รู้จักมันจริงๆใช่ไหม?"

"นี่เฮียกำลังไม่เชื่อหนูหรอ?"

"ฮ่าๆๆๆๆ พวกมึงนี่แม่งปั่นง่ายกว่าที่คิดอีก"

ปึก!!! พอมันพูดจบลีโอก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า ถีบเข้าที่อกมันไปหนึ่งทีจนล้มลง มาทรงนี้ดูไม่ยากหรอกว่าคงเป็นอริพวกเขากลุ่มไหนสักกลุ่มส่งมา โชคดีแล้วที่ชะเอมไม่โดนมันทำร้ายเข้า

"ไอเจ๋ง"

"ครับเฮียเดล"

"บอกให้พวกนั้นพามันไปขังไว้ มึงสืบมาให้ได้ว่าใครส่งมันมา ถ้ามีปัญหาเดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง"

อาเดลไม่จำเป็นต้องเสียเวลามานั่งสอบสวนมันเองหรอก เรื่องแค่นี้ปล่อยลูกน้องเขาทำได้สบายมาก หันมาโอบเอวบางของชะเอมแล้วส่งมือไปเอาผมทัดหูให้ ดูจากสายตาแล้วคนต่อไปที่จะโดนสืบสวนน่าจะเป็นเขา ทั้งเรื่องที่แพมแพมมานั่งตักแล้วชะเอมมาเห็น ไหนจะเรื่องที่ไปทำหน้าไม่ไว้ใจตอนโดนไอเวรนั่นปั่นอีก 

"เฮียขอโทษ"

"เรื่องคนเมื่อกี้หนูไม่สนใจหรอก แต่ยัยเนี่ย เฮียปล่อยให้มานั่งตักได้ยังไง"

"เฮียไม่ได้ให้แพมมานั่งตักเลย หนูกำลังเข้าใจผิดนะ"

ชะเอมถูกรวบเอวไปกอดแน่นขึ้นกว่าเก่า มือข้างหนึ่งก็ถูกกอบกุมเอาไว้ด้วย คู่ของเราก็เป็นแบบนี้ งอนกันไปงอนกันมา แต่ก็ง้อกันไปง้อกันมาเหมือนกัน ไม่เคยปล่อยให้เข้าใจผิดกันนานหรอก

"เรื่องแค่นี้ก็ต้

องมาทำคาดคั้นพี่เดลด้วยหรอคะ พี่ไม่คิดว่าพี่งี่เง่าไปหน่อยหรอ"

"เฮียคิดว่าหนูงี่เง่าหรอ?"