บทที่ 3/2 งอน

เหมือนเธอจะฉุกคิดไปชั่วครู่ มือบางส่งมาแตะที่กรอบหน้าอาเดลไว้ ตรงแก้มข้างขวามีรอยฟกช้ำนิดหน่อย กับตรงหน้าผากยังมีรอยเลือดที่แห้งติดอยู่

แววตาที่แสนอ่อนโยนกลับมาอีกครั้ง อาเดลมองดูก็รู้ว่าคนใต้ร่างกำลังเป็นห่วงเขา ส่งมือไปแตะแก้มเนียนแผ่วเบาแล้วก้มลงกดจูบ 

"เลิกทำหน้ามุ่ยได้แล้ว"

"เฮียทำแผลก่อนไหม หนูทำแผลให้"

"เป็นห่วงด้วยหรอ"

"หนูก็ห่วงเฮียตลอดแหละ มีแค่เฮียแหละที่ไม่ห่วงหนู"

"คิดไปเอง เฮียทั้งห่วงทั้งหวงหนูจะตาย คิดว่าเฮียจะยอมเสียหนูให้ใครหรอไง คนอย่างเฮียเดลเนี่ยนะที่จะยอมเสียหนูไป เมียทั้งคนนะ"

"ใครจะไปรู้ หนูมันก็แค่เด็กเอ็นธรรมดาคนหนึ่ง ใครก็บอกหนูว่าได้เฮียมาเป็นแฟนเพราะโชคช่วย ตอนนี้เฮียอาจจะเบื่อหนูแล้วก็ได้"

"เราพึ่งจะเอากันล่าสุดเมื่อคืน ไหนหนูบอกมาซิครับว่าเฮียจะเอาวินาทีไหนมาคิดเบื่อหนู"

ชะเอมเบี่ยงหน้าหนีเขาไปแล้วไม่ยอมพูด มือหนาจับปลายคางแล้วออกแรงให้อีกคนหันมา ก้มกดจูบเนิบนาบในทันทีแล้วประสานมือกับคนใต้ร่างไว้ด้วย 

"เลิกงอแงรึยัง?"

พออีกคนไม่ตอบเขาก็เลยต้องจูบย้ำไปอีกรอบ ครั้งนี้ร้อนแรงกว่าครั้งก่อนเพื่อบอกให้ชะเอมเชื่อในความรู้สึกเขา  แทรกลิ้นร้อนผ่านเข้าไปหยอกล้อ จนน้ำลายใสเหนียวหนืดเลอะที่ข้างปาก ก่อนเขาจะส่งมือไปเช็ดให้

"ไหนบอกมาซิ ทำขนาดนี้ยังจะบอกว่าเฮียเบื่อหนูอีกไหม"

"เฮียไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวหนูไปเตรียมยาทำแผลให้"

"บอกมาก่อนว่าหายงอนรึยัง?"

"อื้ม"

"ไม่เอาแบบนี้"

อาเดลยังไม่ยอมลุกไปไหนแล้วมองคนตัวเล็กนิ่ง เขารู้ว่าอีกคนรู้ดีว่าเขาต้องการให้ทำแบบไหน เรารู้ใจกันมากกว่าที่ใครๆคิด ไม่ต้องพูดอะไรมากก็รู้แล้ว

ชะเอมยกมือมาจับหน้าเขา ผงกหัวขึ้นมาแล้วกดจูบเอาไว้ แต่พอจะผละออกอาเดลกลับไม่ได้ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น เขาจับหัวเธอไว้ให้แน่นแล้วบดจูบอีกครั้ง ถือว่าแทนการง้อให้เธอใจเย็นลงอีกขั้น

กว่าอาเดลจะยอมเข้าไปอาบน้ำคนตัวเล็กก็โดนจูบจนปากแทบจะเปื่อย เธอมองยาในมือแล้ววางไว้บนเตียงหลังจากได้ยินเสียงคนเคาะประตู พอเดินไปเปิดก็ได้แต่เบิกตากว้างให้กับคนที่ยืนรออยู่ เธอถอนหายใจแล้วยกมือไหว้ตามมารยาท ส่วนคนตรงหน้าก็ตีมึนเดินชนไหล่เธอเข้าไป แล้วมองหาใครอีกคน

"เฮียอยู่ในห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวเอมไปตามให้"

"ไม่ต้อง ฉันมาที่นี่เพื่อคุยกับเธอ"

"กับเอม?"

เธอทำหน้าสงสัยก่อนคนตรงหน้าจะยื่นซองบางอย่างมาให้ ความหนาของซองมันมากพอให้เธอเดาได้ว่ามีอะไรอยู่ภายในนั้น 

"ฉันได้ข่าวมาว่าวันนี้ลูกฉันเจ็บตัวเพราะเธออีกแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกเป็นตัวซวยของลูกชายฉันสักที ตาเดลหาคนที่ดีกว่าเธอได้อีกพันเท่า เลิกอยู่ถ่วงชีวิตลูกชายฉันได้แล้ว"

"ไม่สำคัญหรอกค่ะว่าลูกชายคุณจะหาได้ดีกว่าเอมอีกกี่เท่า แต่ที่สำคัญคือเขาเลือกเอม"

"แกอย่ามาพูดจาอวดดี รับเงินนี่ แล้วไสหัวออกไปจากชีวิตลูกฉันซะ"

ชะเอมมองซองที่ถูกยัดเยียดมาให้ในมืออย่างที่เธอคิดเอาไว้ไม่มีผิด คนตรงหน้าหาวิธีไล่เธอออกไปจากชีวิตของอาเดลไม่ได้ก็เลยทำแบบนี้ แต่ไม่ว่าจะกี่วิธี เธอก็ไม่มีวันยอมให้อีกคนได้สมหวังกับสิ่งที่ต้องการ เพราะเธอเองก็รักเขามากเหลือเกิน

"ขอโทษนะคะ แต่เงินพวกนี้ซื้อเอมไม่ได้ คุณรีบกลับไปเถอะค่ะ ก่อนที่เฮียจะออกมาเห็นเข้าว่าคุณกำลังคิดจะทำอะไร"

"นี่มันห้องลูกฉัน ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้"

"งั้นก็ตามใจคุณค่ะ แต่เอมสัญญาได้เลยว่าตอนเฮียออกมา เอมจะบอกทุกเรื่องที่คุณพูดเมื่อกี้นี้"

บานประตูปิดลงเสียงดังลั่น ชะเอมถอนหายใจกับเรื่องเมื่อครู่ จะบอกว่าเธอเจอเรื่องพวกนี้บ่อยมันก็ใช่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชินอยู่ดี ในทุกครั้งหลังอีกคนกลับไป ความเจ็บปวดก็จะเกาะกินหัวใจเธอช้าๆ

เธอรู้ดีว่าตัวเองต่างกับอาเดลแค่ไหน แต่เธอก็รักเขามากเกินกว่าจะยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ชะเอมไม่ได้สนใจผู้คนรอบข้างเขาเลยสักนิด เธอสนก็แค่หัวใจของอาเดลเท่านั้น เหมือนกันกับอาเดลที่สนใจเพียงแค่เธอ

"ใครมา?"

"ใคร?"

"เฮียได้ยินเสียงคนเคาะประตู ไม่ใช่ว่ามีใครมาห้องเราหรอ?"

"อ่อ คนเคาะผิดห้องอ่ะ"

"หนูเป็นอะไรรึเปล่าครับ?"

"หนูเปล่า ไม่ได้เป็นอะไรเลย"

อาเดลขมวดคิ้วแล้วได้แต่หรี่ตามองอย่างอยากรู้ ใบหน้าหมองลงแบบนั้นไม่ได้เล็ดรอดไปจากสายตาเขา ไม่มีเลยสักครั้งที่คนตัวเล็กจะปิดเขามิดว่าในใจกำลังรู้สึกแบบไหน แต่ทว่าอาเดลไม่ใช่คนชอบคาดคั้นอะไรมากนัก ถ้าเธอไม่อยากบอกเขา เขาก็จะไม่บังคับ

"แน่ใจนะ?"

"อื้ม เฮียไปนั่งสิ หนูทายาให้"

คนตัวสูงเดินไปนั่งลงที่ปลายเตียง ชะเอมเดินมายืนตรงหน้าเขาแล้วจับที่ปลายคางยกให้หน้าเขาเชิดขึ้นไปหา สำลีชุปแอลกอฮอล์ล้างแผลถูกแตะลงมาแผ่วเบาราวกับกลัวว่าเขาจะเจ็บทั้งที่เขาออกจะตัวใหญ่ไม่ได้บอบบางอย่างเธอเสียหน่อย 

ถือวิสาสะรวบเอวบางให้คนตัวเล็กลงมานั่งบนคร่อมบนตัก เธอแค่จิ๊ปากใส่เขาเล็กน้อยแล้วก็ตั้งใจทำแผลให้เขาต่อ พอพลาสเตอร์ยาถูกแปะติดให้เรียบร้อยเขาก็กดจูบแทนคำขอบคุณ อาเดลไม่อยากพูดอะไรมากมาย ให้การกระทำในทุกๆวันของเขามันบอกเธอเองว่าเขารักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไห

"อ้อนอะไร หืม?"

ก้มมองคนตัวเล็กที่จู่ก็กอดเขาแล้วเอาหน้าซุกลงที่ไหล่กว้าง แก้มเนียนที่ถูไปมาทำให้เขาต้องยิ่งกอดตอบเธอแน่น คิดไว้ไม่มีผิดเลย สุดที่รักของเขากำลังมีเรื่องไม่สบายใจอยู่สินะ

"สักวันหนึ่ง เฮียจะทิ้งหนูไหม"

"ทำไมหนูถึงถามแบบนั้น"

"หนูแค่กลัว"

อาเดลผละคนบนตักออกมามองหน้านิ่ง เขาสบกับแววตาวูบไหวนั้นแล้วได้แต่ส่งมือไปลูบที่แก้มให้เธอได้สบายใจ ไม่ว่าใครจะคิดยังไงกับเรื่องของเรา แต่เขารู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางที่จะเสียเธอไปได้เลย เพราะเป็นเขาเองนั่นแหละที่ไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธอ

"หนูฟังเฮียนะ ไม่ว่าหนูจะไปได้ยินหรือใครทำอะไรหนูมา เฮียไม่อยากให้หนูเก็บมาใส่ใจ"

"......."

"สนใจแค่เฮียคนเดียวก็พอ รู้แค่ว่าเฮียอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีหนู เฮียรักหนูนะครับ"