บทที่ 1/1 คนที่มึงฉุดเมียกู

อาเดล ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเจ้าสัวอรรถพล เป็นเจ้าของสนามแข่งรถขนาดใหญ่อย่างรีลีฟที่ไม่ใช่แค่ต้องมีเงินเท่านั้นถึงจะเช้าได้ แต่ต้องถูกชะตากับเจ้าของด้วย

ก็รวยซะขนาดนี้ ไม่ได้มาเดือดร้อนเรื่องเงินถึงขั้นต้องรับค่าเช่าทุกงานหรอก แค่เปิดเอาไว้ให้หมาฉี่ยังมีเงินใช้ไปตลอดทั้งชาติเลย เรื่องที่มาเปิดก็แค่เพราะจะได้มีข้ออ้างออกจากบ้านบ่อยขึ้นก็แค่นั้นแหละ

หนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ดีกรีตัวท็อปคณะวิศวกรรมศาสตร์ ถึงจะอยู่ปีสี่แล้วแต่ความฮอตก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลยสักนิด ดูได้จากดอกไม้กับขนมที่วางอยู่เต็มรถคันหรูของเขาตอนนี้ อยากจะถอนหายใจระบายความเหนื่อยออกมาที่ต้องมายืนเก็บแบบนี้อยู่ทุกวัน ปล่อยให้ติดรถไปได้ที่ไหน อาเดลยังไม่อยากจะดวงถึงคาดโดนเมียฆ่าตายตอนนี้หรอก

"ยืนขำอยู่นั่น ช่วยกูเก็บดิ๊"

"ไอออแกนมึงช่วยมันดิว่ะ ขำอยู่ได้"

"แหม ว่าแต่กู มึงก็เหมือนกันนั่นแหละไอลีโอ ขำก่อนกูอีกมั้ง"

"ทั้งคู่! ถ้ากูไปรับเมียกูช้าแล้วโดนด่า กูจะด่าพวกมึงด้วย"

ต้องขู่แบบนี้พวกมันถึงจะยอมหยุดหัวเราะแล้วมาช่วย เมียเขาขึ้นชื่อเรื่องด่าอยู่แล้ว ถ้าได้เริ่มทีอย่างกับมีระบบจับคำอัติโนมัติ ไม่ทันได้สำนึกประโยคใหม่ก็ออกมาอีกแล้ว เพื่อนเขามันรู้ดี เพราะโดนด่าประจำเวลาพากันไปเมาไม่ยอมกลับห้อง

กระดิกนิ้วเคาะพวงมาลัยแล้วดูเวลา เริ่มจะอยู่ไม่สุขเพราะใกล้จะถึงเวลานัดเต็มที ขืนอีกคนออกมาแล้วไม่เจอว่าเขามารอ มีหวังโดนงอนไปสามวันเจ็ดวันแน่ ไฟแดงนี่ก็นานจริง กว่าจะขยับได้แต่ละวิเหมือนไม่มีแรง รอบมองซ้ายทีขวาทีแล้วก็เอาว่ะ ยอมโดนค่าปรับตามหลังดีกว่าโดนเมียงอน

"ไอเหี้ยเดล มึงจะรีบอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวก็โดนตำรวจจับ" 

ลีโอโหวกเหวกขึ้นมา เขาไม่อยากจะสนใจมันหรอก พวงมาลัยเขาเป็นคนครองอยู่จะขับยังไงมันก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ จอดรถเทียบฟุตบาตมหาวิทยาลัยอีกแห่งที่อยู่ห่างกันไปไม่ไกล เลยเวลามาสองนาทีถ้วน หวังว่าอีกคนจะเดินออกมาช้านิดหน่อยเหมือนวันอื่นนะ

"นั่นเมียมึงป่ะ ไม่ใช่ว่าโดนลวนลามอยู่หรอว่ะ"

อาเดลมองตามมือเพื่อนไปก็เห็นเข้าพอดี ไอเวรนั่นมันกล้าดียังไงมาฉุดกระชากคนของเขากัน อีกคนยิ่งตัวเล็กๆอยู่ มันเขย่าซะหัวโยกขนาดนั้นเลย แถมยังมีเพื่อนยืนล้อมไว้อีกตั้งหลายคน ดูท่าแล้วต้องจัดการไอพวกวอนตีนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงไปสักที

ชะเอม หลับตาลงตอนที่คนตรงหน้ากำลังง้างมือใส่ คงเพราะเธอดิ้นมากเกินไปมันก็เลยหงุดหงิดเข้า อาเดลเดินมาถึงจุดที่คนตัวเล็กของเขายืนด้วยความไวแสง คว้ามือไอคนลองดีเอาไว้แล้วหักลงมาไขว้หลัง พอมันทำท่าจะโวยวายก็เลยต้องใช้ของแข็งช่วยให้มันสงบลงสักหน่อย 

"มึงเป็นใคร เราไม่เคยมีเรื่องกันสักหน่อย"

"ก็ใช่แหละ ก่อนหน้านี้ไม่มี แต่หลังจากนี้น่าจะมีแล้ว เพราะคนที่มึงฉุดอยู่ตอนนี้คือเมียกู"

"มึงโดนหลอกรึเปล่า อินี่มันเป็นเด็กเอ็น ถ้าได้เอาแล้วถือว่าเป็นผัว ก็คงมีผัวเป็นสิบแล้วมั้ง"

"ฉิบหาย จากจะไม่ตาย กูว่าไอเดลเอาตายแน่" 

ลีโอพูดไม่ทันจบเสียงกดไกปืนก็ดังขึ้น อาเดลออกแรงเตะที่ข้อพับขาให้มันนั่งทรุดลงกับพื้น พอพวกเพื่อนมันจะเข้ามาช่วยกระบอกปืนก็ถูกขยับมาจ่อหัวแทน

ลีโอกับออแกนแทบจะชินไปแล้วกับสถานการณ์แบบนี้ ก็ถ้าปากดีมากจะเก็บมันเอาไว้ทำไม ยืนกอดอกมองปล่อยใจจอยๆแล้วสนุกกับภาพตรงหน้าไปเลยดีกว่า คนอย่างอาเดลหยามไม่ได้ ยิ่งหยามเมียมันยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่

คนตัวเล็กวิ่งมาเกาะแขนอาเดลไว้กลัวว่าอีกคนจะใจร้อนจนลั่นปืนไป ขืนมาทำเรื่องอย่างนี้ตรงหน้ามหาวิทยาลัยมีหวังได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ อาเดลโอบเอวเล็กแล้วหอมแก้มทั้งที่ยังใช้ปืนจ่อหัวมันเอาไว้ ออแกนได้แต่ถอนหายใจ เวลาแบบนี้มันยังมาทำตัวคลั่งรักอยู่อีก ก่อนจะรับตัวชะเอมที่อาเดลดันมาหาเขาแล้วจับแขนไว้

"กูฝากชะเอมหน่อย"

"เฮียใจเย็นๆ อย่าทำเขานะ"

"มึงติดใจอะไรอินี่ขนาดนั้น ผู้หญิงแรดแบบนี้ มีอะไรให้....โอ๊ย!!" 

"แกกล้าดียังไงมาด่าชั้นว่าแรดห๊ะ!! ไอปากปีจอเอ๊ย!!" 

กลายเป็นว่าอาเดลต้องรวบเอวคนของเขาเอาไว้แทน สงสัยประโยคเมื่อครู่จะทำให้โกรธมาก จนพุ่งมาเตะเข้าที่หน้ามันเต็มแรง ก็เพราะอีกคนเป็นแบบนี้แหละ เขาถึงตกหลุมรักซะเต็มประดา ไม่สามารถมองใครได้อีกเลย

"ไหนบอกว่าให้เฮียใจเย็นไง"

"ก็ดูมันว่าหนูสิ หรือเฮียจะยอมให้มันมาว่าหนูหรอ?"

"หึ"

แค่อาเดลพยักหน้าลีออนก็รู้แล้วว่าต้องทำอะไรต่อ เท้าหนักถีบเข้าที่หลังมันให้นอนหมอบลงที่พื้น แล้วก็เหยียบหลังเอาไว้ไม่ให้มันลุกด้วย เสียงอาเดลดังลั่นไล่พวกที่เหลือไปอย่างให้โอกาส เห็นว่าแค่ล้อมแต่ไม่ได้แตะต้องคนของเขาก็จะยอมปล่อยไปแล้วกัน 

"ดูสิ มึงทำเมียกูโกรธใหญ่แล้ว ขอโทษสิว่ะ!!"

"ขะ ขอโทษ"

"ดังๆ!!"

"ขอโทษ!!"

ก่อนจะยอมปล่อยเขาก็ต้องเงยมามองก่อนว่าชะเอมพอใจหรือยัง พอเห็นว่าอีกคนพยักหน้าถึงได้ยอมปล่อย มองตามคนที่วิ่งหัวซุกหัวซุนไป อยู่ดีไม่ว่าดี อยากจะมายุ่งกับชะเอมก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ดีแค่ไหนแล้วที่เขายอมปล่อย 

"รู้จักพวกมันหรอ?"

"มันเคยมาจ้างหนูเที่ยว แต่ชอบทำตัวลุ่มล่าม ก็เลย

ไม่รับงานมันอีก แล้ววันนี้ก็อย่างที่เห็น"

"เฮียบอกแล้วว่าให้เลิกทำซะ"