LOGINShare
บทที่10
Last Updated:
2025-03-13 10:50:14
Related chapters
ลวงรักวายุ บทที่11
มุมปากสวยกระตุกยิ้มต้อนรับเช้าวันใหม่ ใบหน้าสวยใสผิวสะอาดตาอยู่ในชุดนอนแบบสายเดี่ยวเปิดประตูทางด้านหลังเพื่อออกไปรับลมที่พัดผ่านเข้ามา'นานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอไม่ได้มีโอกาสมาเที่ยวพักผ่อนอะไรแบบนี้'ริมฝีปากสวยเผยรอยยิ้มออกมาอย่างคนมีความสุข ดวงตากลมโตมองนักท่องเที่ยวต่างพากันเดินเล่นอยู่เต็มชายหาดด้านล่างของโรงแรม ครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นดึงสติของหญิงสาวให้หมุนตัวเดินกลับเข้าไปด้านใน เสียงหวานกรอกสายทันทีเมื่อเธอกดรับสายจากต่างประเทศ"สวัสดีค่ะคุณพ่อ""ดารินลูก เป็นยังไงบ้างเที่ยวทะเลสนุกไหม"หัวใจดวงน้อยของดารินวาบหวามกับคำถามจากปากของบิดาบุญธรรมอย่างวิลเลียม"คุณพ่อรู้ได้ยังไงคะว่าหนูมาเที่ยวทะเล""ก็ เอ่อ""แอบส่งคนมาสะกดรอยตามหนูใช่ไหมคะ"ดารินรู้ว่าบิดาบุญธรรมเป็นห่วงความปลอดภัย เธอรู้อยู่ตั้งแต่ทีแรกแต่ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรปล่อยให้คนของบิดาเฝ้าติดตามได้อย่างเต็มที่ ขอแค่ไม่เข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของเธอก็เพียงพอ"ก็พ่อเป็นห่วงลูก กลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย"วิลเลียมพูดเสียงอ่อนกลัวว่าลูกสาวจะไม่พอใจ"ดารินโกรธพ่อหรือเปล่าลูก""เปล่าเลยค่ะ หนูไม่เคยโกรธคุณพ่อเลย"จะให้เธอโ
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่12
'วายุ คุณพอจะมีเงินสักสองล้านให้นุชยืมไหมคะ'วายุภักษ์หน้าชาดวงตาเคร่งเครียด แม้บทสนทนาระหว่างเขากับนุชนารถจะจบไปแล้วตั้งหลายชั่วโมงแต่คำพูดทิ้งท้ายของเธอนั้นทำให้หัวใจแกร่งของเขาเกิดอาการว้าวุ่นอยู่ไม่น้อย 'นุชไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้วจริง ๆ ค่ะ วายุ ตอนนี้ชีวิตของนุชมันมืดไปหมด''...''แค่สองล้านเท่านั้นค่ะวายุ นุชยืมไม่นานหรอกแล้วนุชจะรีบหาเงินมาคืนคุณนะคะ'บทสนทนาหลังจากที่เขาเดินออกมาคุยกับนุชนารถยังดังก้องอยู่ในหูของวายุภักษ์ ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันนับไม่ถ้วนเพราะเงินจำนวนสองล้านที่เธอขอมามันไม่ใช่ว่าจะหากันมาได้ง่าย ๆ วายุภักษ์กำลังคิดไม่ตกกับเรื่องที่นุชนารถพูดออกมา สายลมที่พัดผ่านหอบเอาความเค็มจากน้ำทะเลมามันไม่ได้ช่วยทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเลยสักนิดแต่มันกลับยิ่งทำให้เขารู้สึกหนักใจจนไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับใครได้แม้แต่กับเพื่อนของตัวเองครืด ครืด ครืดโทรศัพท์เครื่องหรูในกระเป๋ากางเกงแผดเสียงร้อง ดึงสติของวายุภักษ์ให้กลับมา คิ้วเข้มทั้งสองข้างขมวดเข้าหาเมื่อเห็นว่านุชนารถต่อสายมาหาเขาในยามวิกาลอย่างนี้"ครับคุณนุช""วายุคุณอยู่ไหนคะ""ผมอยู่ริมชายหาดครับ"เขาตอบกลับด้วย
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่13
เคร้งเสียงช้อนส้อมดังกระทบจานกระเบื้องจนเกิดเสียง เพียงแค่นุชนารถเงยหน้าขึ้นมุมปากสวยของเธอก็กระตุกยิ้มด้วยความชอบใจกับผลงานตรงหน้า"อึก"ร่างหนาโอนเอนสีหน้าของวายุภักษ์เริ่มไม่สู้ดีนัก ร่างกายของเขาเกิดอาการร้อนรุ่มดูเหมือนจะควบคุมไม่อยู่ "เป็นอะไรไปคะวายุ""ผม อึก รู้สึกร้อน"ชายหนุ่มเอ่ยตอบหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น มันยากเหลือเกินที่จะเปล่งคำพูดในแต่ละคำออกมา ดวงตาเริ่มปรือราวกับว่ากำลังจะง่วงหนักหนา แต่ทว่าร่างกายของชายหนุ่มกลับตื่นตัวโดยเฉพาะในส่วนตรงนั้น"วายุร้อนเหรอคะ แต่นุชไม่เห็นจะร้อนเลยนะคะ คุณวายุไม่สบายหรือเปล่า""ก็...ก็คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะครับ"ชายหนุ่มพยายามรวบรวมสติ เขาล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ธนบัตรสีเทาสามถึงสี่ใบถูกหยิบออกมาวางบนโต๊ะอาหาร"ผมขอตัวกลับโรงแรมก่อนนะครับ ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้ว""ให้นุชไปส่งนะคะ""ไม่เป็นไร อึก คุณนุช"นุชนารถเข้าถึงตัวทั้งที่เขาเอ่ยปรามยังไม่ทันจบ มันช่างบัดซบอะไรอย่างนี้"ให้นุชไปส่งวายุให้ถึงห้องจะดีกว่านะคะ ถ้าวายุไม่สบายจริงคืนนี้นุชจะดูแลคุณตลอดทั้งคืนเอง"ชายหนุ่มสาวตาพร่ากับรอบยิ้มกระชากใจของหญิงสาวข้างกายร่างสูงใหญ
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่14
บานประตูห้องพักถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของวายุภักษ์ถูกดารินผลักเข้าไปด้านใน หญิงสาวกวาดสายตามองเรือนร่างของชายหนุ่ม มุมปากยิ้มกริ่มออกมาด้วยความถูกใจ"คุณดารินครับ"เสียงแหบพร่าของวายุภักษ์ดังขึ้นเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้วางฝ่ามือสัมผัสไปกับแผงอกใหญ่ของเขาพลางลูบไล้เพิ่มเชื้อไฟในกายให้ลุกเพิ่มสูงมากยิ่งขึ้น"นายร้อน ฉันรู้"สายตาอันร้อนแรงของเธอไม่ต่างอะไรจากน้ำมันช่วยเพิ่มความร้อนภายในกายของเขาให้ลุกโชนยิ่งเธอยื่นใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ยิ่งสร้างอัตราการเต้นของหัวใจให้เร็ว แล้วไหนจะกลิ่นน้ำหอมจากร่างกายยิ่งทำให้ท่อนเอ็นของเขายิ่งขยายใหญ่ขึ้น"ขอโทษนะครับ""อืม"เสียงครางในลำคอของทั้งสองดังขึ้นทันทีเมื่อริมฝีปากประกบเข้าหา เสื้อผ้าราคาแพงบนเรือนร่างของหญิงสาวถูกถอดออกไม่ต่างอะไรจากเสื้อผ้าบนร่างกายของชายหนุ่มด้วยฝีมือของพวกเขาทั้งคู่ความยืดหยุ่นของเต้าอวบถูกบีบเคล้นจากฝ่ามือด้วยน้ำหนักที่แตกต่างกัน เสียงหอบหายใจคล้ายกับคนวิ่งมาราธอนมาหลายสิบกิโลเมตรดังขึ้นในขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองยังคงบดจูบกันอย่างดูดดื่มอย่างไม่มีใครยอมใคร"ผมกำลังจะทนไม่ไหว"ลมหายใจของวายุภักษ์หอบถี่ในขณะที่เปล่งเสียง
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่15
พลัวะ พลัวะ พลัวะใบหน้าบวมช้ำปูดคล้ำจากการถูกซ้อมอย่างหนักมาตลอดทั้งคืนของนุชนาถปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าของวายุภักษ์ ดวงตาเบิกกว้างขยายใหญ่เมื่อเห็นร่างสวยในชุดเดรสนอนหมดแรงอยู่บนพื้น หน้าอกของเธอมีฝ่าเท้าของชายคนหนึ่งออกแรงกดเหยียบไว้ไม่ให้เธอลุกขึ้นมา"มึงเองเหรอ ผู้ชายอีกคนของมัน"ขุนพลหันมามองหน้าวายุภักษ์ ดวงตาของลูกชายนักการเมืองแดงก่ำด้วยความเกรี้ยวกราดกับความเลวทรามที่ผู้หญิงคนนี้ได้ทำกับเขาเอาไว้"อย่าทำอะไรคุณนุชเลยครับ ปล่อยเธอไปเถอะ""เฮอะ ถ้ามึงรู้ว่ามันทำอะไรกับกูเอาไว้บ้างมึงจะไม่พูดแบบนี้"ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาวายุภักษ์ แต่ถูกร่างสูงใหญ่บอดีการ์ดของดารินขวางเอาไว้ ทำให้ทั้งคู่ได้แต่ยืนจ้องหน้ากันโดยมีบอดี้การ์ดของดารินยืนขวางเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายได้ทำร้ายชายหนุ่ม"ผู้หญิงระยำคนนี้มันหลอกกู มึงรู้ไหม"ความเกรี้ยวกราดภายในใจของขุนพลพุ่งกระฉูดยามเมื่อพูดถึงนุชนาถ"มันหลอกว่ายังไม่มีผัว หลอกกูว่ายังไม่มีใคร หลอกให้กูหลงหมดเงินกับมันไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แล้วมันไม่ได้หลอกแค่กู แต่มันหลอกมึง หลอกผู้ชายอีกหลายคนมึงรู้ไหม"ความจริงที่วายุภักษ์ได้รู้มันลบล้างภาพลักษณ์ของนุชนาร
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่16
ครืด ครืด ครืด"ฮัลโหล""เป็นยังไงบ้าง"น้ำเสียงคุ้นเคยดังขึ้นมาจากปลายสาย ทำให้เจ้าของโทรศัพท์ชะงักหันไปมองคนข้างกายซึ่งยังคงนอนหลับสนิทหลังผ่านศึกรักมาอย่างหนักหน่วง"ก็ดี"หญิงสาวก้มมองท่อนแขนแกร่งที่กอดเอวบางของเธอเอาไว้ ไม่ใช่ครั้งนี้ครั้งแรกที่วายุนอนกอดเธอ เพราะเมื่อคืนเขาก็นอนกอดเธอไปจนถึงเช้า"จะยอมง่าย ๆ แบบนั้นจริง ๆ เหรอ""ก็ไม่มีอะไรเสียหาย"ดารินตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอดันกายลุกขึ้นนั่งดึงมือของชายหนุ่มสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มก่อนจะลุกเดินไปคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมใส่ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปคุยโทรศัพท์ตรงระเบียงเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนชายหนุ่มให้เขาได้พักผ่อน"ฉันล่ะเชื่อแกจริง ๆ เลยดาริน เงินตั้งสองล้าน""แลกกับการที่เขาต้องมาเป็นผู้ชายของฉัน มันก็คุ้มไม่ใช่เหรอ""ว่ายังไงนะ นี่แก""ชีวิตของฉันอยู่บนเส้นทางของธุรกิจ อะไรที่ฉันคิดว่าตัวเองจะต้องเสียเปรียบฉันไม่ลงทุนไปกับมันหรอกนะ"เงินสองล้านแลกกับการที่เธอได้วายุมาครอบครอง มันก็คุ้มไม่ใช่เหรอ เธอคิดมาดีแล้ว"ฉันล่ะยอมคนอย่างแกเลยจริง ๆ ดาริน แม่บุญทุ่มสุด ๆ ""หึ ไม่ต้องมาประชด""รู้ด้วยเหรอว่าฉันประชดแกอยู่ ดูดู้ บ
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่17
นานกี่วันแล้วนะที่เขาเอาแต่นั่งเฝ้ามองหน้าจอโทรศัพท์ ไม่มีแม้แต่สายเรียกเข้าหรือเสียงแจ้งเตือนจากคนที่เขาเฝ้าเอาแต่นึกถึง ที่พึ่งทางสุดท้ายนั้นก็คือการมานั่งทำหน้าเศร้าอยู่ในร้านอาหารของเพื่อนรัก พึ่งพาเครื่องดื่มมึนเมาเป็นเป็นการดื่มย้อมใจ "เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้วายุ กูเห็นมึงนั่งหน้าอมทุกข์อยู่นานแล้วนะ"โจเซฟเอ่ยขึ้นหลังจากสังเกตอาการซึมเศร้าของเพื่อนอยู่นาน"เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร"กุญแจรถที่ฝากเอาไว้กับนิติของคอนโดวันนั้น เธอจะได้ลงมาเอามันแล้วหรือยังนะดูเหมือนว่าช่วงนี้หัวสมองของเขาจะวนเวียนอยู่กับเรื่องของหญิงสาวอย่างดารินตลอดเวลา จนไม่ได้สนใจเรื่องของใครอีกคนที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นตายร้ายดียังไง"มึงมีเรื่องทุกข์ใจอะไรปรึกษาพวกกูสองคนได้นะไอ้วายุ"มังกรรู้สึกเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าหนักใจกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเพื่อนชายตอนนี้ทั้งสามนั่งดื่มอยู่โต๊ะตัวประจำบนชั้นสองซึ่งสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ภายในร้านอาหารชั้นล่างได้อย่างชัดเจน"ไอ้วายุ""หืม"ชายหนุ่มขานรับก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนทั้งสองซึ่งนั่งจ้องหน้าของเขาอยู่"มึงมีอะไรทุกข์ใจทำไมไม่ปรึกษาพวกกูล่ะวะ นี่มึงยังเห็นพวกกูเป็น
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่18
ชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงเพลิงวันนี้ดึงดูดสายตาของชายหนุ่มรอบกายให้หันมามองทันทีเมื่อดารินก้าวขาเข้ามาในร้านอาหาร แม้เธอจะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะตัวที่ว่างก็ยังคงตกอยู่ในสายตาของผู้ชายที่ให้ความสนใจแก่เธอ"ฉันบอกแล้วไง ใส่ชุดนี้แล้วแกต้องปัง"น้ำหนาวยกนิ้วโป้งทั้งสองให้ อย่างไม่ผิดหวังกับชุดคอลเลคชันใหม่ที่เธอให้ดารินใส่ถ่ายแบบ และชุดนี้ก็เป็นอีกหนึ่งชุดที่ดารินใส่ถ่ายแบบให้เธอในวันนี้"สไตล์ลิสต์ชื่อดังออกแบบทั้งที จะไม่ให้ปังได้ยังไง""แน่นอน คอยดูนะ ถ้าภาพถ่ายถูกปล่อยออกไปเมื่อไหร่ ห้องเสื้อของฉันต้องลุกเป็นไฟ""ทำไม จะมีคนมาเผาร้านแกอย่างนั้นเหรอ""อีบ้า"ดารินหลุดหัวเราะกับการทะเลาะอย่างไม่จริงจังของเพื่อนทั้งสองที่มักจะหาเรื่องทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ"อย่าให้ฉันเห็นนะว่าแกแอบไปซื้อเสื้อผ้าของฉันเหมือนคราวที่แล้วอีก แม่จะฟาดหัวให้""ถ้าอย่างนั้นแกก็เตรียมไม้ไว้ได้เลย เพราะฉันสั่งน้องเจนเอาไว้แล้ว""นี่แกแอบติดสินบนเลขาฉันอย่างนั้นเหรอฮะ""ถ้าฉันไม่ติดสินบนพนักงานร้านแก แกนึกเหรอว่าเสื้อผ้าร้านแกจะเหลือมาถึงฉัน""เฮอะ ฉันล่ะเชื่อแกเลยจริง ๆ ยัยใบเตย"เสียงหัวเราะของทั้งสองสาวดังขึ้นก่อนเมนู
Last Updated : 2025-03-13
Latest chapter
ลวงรักวายุ บทที่30
เยอรมันบรืนรถสปอร์ตสีดำด้านคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนเนื้อที่หลายสิบไร่ ร่างสูงใหญ่ก้าวขาลงจากรถคันหรูโดยมีบอดีการ์ดคอยเปิดประตูให้"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะนายใหญ่""คุณดารินล่ะ""อยู่บนห้องค่ะคุณวายุ"ชายหนุ่มในวัยสามสิบสองปียื่นเสื้อสูทตัวนอกและกระเป๋าใส่เอกสารไปให้แม่บ้านก่อนเขานั้นจะรีบเดินขึ้นไปหาภรรยาสาวแกร๊กประตูบานใหญ่ค่อย ๆ ถูกเปิดออก ทำให้เจ้าของซึ่งกำลังนั่งหันหลังให้ต้องหันกลับมามองผู้มาใหม่ที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ"กลับมาแล้วเหรอคะ""ครับ วาโยหลับอยู่เหรอครับ""ค่ะ พึ่งจะหลับไป"จุ๊บ"คิดถึงจังเลยครับ"สิ่งที่วายุทำเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นก็คือการหอมแก้มภรรยาสาวทั้งก่อนจะออกไปทำงานและเมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านความรักอันหวานชื่นระหว่างเธอและเขายาวนานมาถึงห้าปี "ว่าแต่เรนนี่ไปไหนล่ะครับ ผมยังไม่ได้ยินเสียงลูกเลย"ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาลูกสาวคนโตอายุขวบกว่าที่มักจะตัวติดน้องชายอย่างวาโยอยู่ไม่ห่าง"คุณพ่อกับคุณแม่มารับไปเที่ยวห้างน่ะค่ะ พึ่งจะพาไปก่อนนายจะกลับมาไม่นานนี้เอง""พี่สาวตัวแสบทิ้งไปอ้วนของพ่อเที่ยวเล่นสนุกคนเดียวอีกแล้วสิ
ลวงรักวายุ บทที่29
เพียะ เพียะ เพียะฝ่ามือเรียวสวยของหญิงสาวรายหนึ่งซึ่งเป็นลูกน้องของทางดารินสะบัดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสวยของนุชนาถหายสิบครั้งจนเลือดกบปากของผู้หญิงใจบาปที่คิดอยากจะลองดีกับคนอย่างดาริน"โอ๊ย"เสียงโอดโอยดังระงมด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วภายในโกดังสินค้าของขุนพลโดยมีสายตาคมกริบของดารินและเจ้าของโกดังนั่งมองอยู่ด้วยความเฉยชาแต่มีความรู้สึกสะใจกับภาพตรงหน้าเพียะกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งลอยแตะเข้าจมูกของคนที่กำลังนั่งดู ดารินมองภาพนั้นด้วยความสะใจ ยิ่งได้เห็นนุชนาถไร้ทางต่อสู้ไม่สามารถเอาชนะกับลูกน้องของเธอได้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสะใจเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว"แรงอีก""ฮึก ไม่นะ"เพียะ"ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ"อย่าคิดว่าจะรอด เพราะสิ่งนี้คนอย่างนุชนาถสมควรแล้วที่จะโดน ถ้าขุนพลไม่ขอเอาไว้ผู้หญิงคนนี้คงไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจมาจนถึงตอนนี้"เสียดายไหม ราคาน่าจะลดลง""ไม่หรอกครับ ขออย่างเดียวอย่าให้ตาย เพราะผมยังไม่ได้ชำระแค้น"ดารินพยักหน้า อันที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะสั่งสอนอีกฝ่ายแบบนี้ แต่เพราะชายหนุ่มข้างกายขอร้องเอาไว้เธอจึงปล่อยให้ขุนพลเป็นคนเก็บกวาดแทน"คุณหนูครับ หมอโทรมาบอกว่าคุณวายุปลอดภัยแล้วครับ
ลวงรักวายุ บทที่28
หลังจากชายหนุ่มได้รับข้อความตอบกลับจากดารินวันนั้นเธอหายเข้ากลีบเมฆไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขามีสติมากกว่าเดิม เธอไปทำงาน และจะรีบกลับมาหาเขาทันทีเมื่องานของเธอเสร็จ"รถคันนี้"ชายหนุ่มผายมือไปยังรถคันหรูราคาหลักล้าน เขาทำงานอธิบายประสิทธิภาพการทำงานของรถคันใหญ่ ทำหน้าที่เปิดประตูให้ผู้สนใจได้เข้าไปนั่งสัมผัสกับคุณสมบัติพิเศษของรถรุ่นใหม่ที่ถูกนำมาเปิดตัวในงานของวันนี้"ถ้าหากลูกค้าสนใจรถคันไหนสามารถสั่งจอดรถกับทางโชว์รูมของเราได้เลยนะครับ"พนักงานขายดีเด่นปีที่ห้าจะหนีไปไหนได้ ชายหนุ่มทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เป็นงานเป็นการด้วยความชำนาญทำให้มีลูกค้าสนใจสั่งจองรถกับเขาหลายคันซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาสามารถทำยอดขายให้กับโชว์รูมเพิ่มได้อีกหลายเท่าตัว"ขยันจังเลยนะ""สวัสดีครับคุณดินแดน""จะเอาปีที่ห้าด้วยหรือไง""ฮ่า ๆ ถ้าได้ก็ดีสิครับ"วายุหัวเราะเบา ๆ ออกมา เขาก้มมองเอกสารการสั่งจองในมือด้วยความดีใจ"ตั้งใจทำยอดขายให้ได้ตามเป้าล่ะ สิ้นปีจะมีโบนัสก้อนใหญ่ให้"ผู้บริหารหนุ่มเดินออกไปดูส่วนอื่น ๆ ภายในงานศูนย์การจัดงานในครั้งนี้มีรถรุ่นใหม่จากหลายบริษัท มีรถตั้งแต่ราคาหลักแสนไปจนถึงราคาห
ลวงรักวายุ บทที่27
"เดินยิ้มมาแต่ไกลเลยนะ ติดต่อยัยดารินได้แล้วใช่ไหมล่ะ"ใบเตยทักทายเมื่อเห็นวายุเดินยิ้มเข้ามาในโชว์รูมตั้งแต่ไกล"ใช่ครับ ได้คุยกันแล้วเมื่อคืน""หึ ๆ บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรหรอก ยัยนั่นเป็นคนบ้างาน ถ้าลองได้ทำงานแล้วแม้แต่พ่อแม่ก็ติดต่อหาตัวไม่ได้"ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างไม่เกินจริงกับสิ่งที่ใบเตยพูด"แล้วดารินได้บอกหรือเปล่าล่ะว่าจะกลับมาวันไหน""ไม่ได้บอกครับ บอกเพียงแค่ว่างานใกล้จะเสร็จแล้ว น่าจะกลับไม่เกินสองสามวันนี้""ดีแล้วล่ะ น่าจะกลับมาทันงานวันเกิดนาย คิดไว้หรือยังว่าจะเลี้ยงฉลองงานวันเกิดที่ไหน""คงหนีไม่พ้นร้านอาหารของเพื่อนเหมือนเคยครับ""ปีนี้จัดงานได้เต็มที่เลยนะ ฉันจะเป็นเจ้ามือให้""มะ...ไม่""ถือว่าเป็นการเลี้ยงฉลองต้อนรับสามีเพื่อนไปในตัวก็แล้วกัน"ชายหนุ่มเขินจนหน้าแดงกับคำพูดของใบเตย"ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณใบเตย ผมเกรงใจ""เกรงใจอะไรกัน นายเป็นคนรักของเพื่อนฉันนะ นี่ ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันกับยัยน้ำหนาวแอบไปตัดชุดเพื่อนเจ้าสาวไว้ใส่งานแต่งนายกับยัยดารินเอาไว้แล้วนะ"ปึกเสียงของตกดึงสายตาของทั้งสองให้หันไปมองยังต้นตอของเสียงนั้น"ขะ...ขอโทษค่ะคุณใบเตย"นุชนาถรีบก้มเก็บแฟ้มเอก
ลวงรักวายุ บทที่26
คิ้วเข้มขมวดเข้าหาด้วยความหนักใจ ตลอดสองวันที่เธอเดินทางไปทำงานต่างประเทศ เขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้ ดารินหายเข้ากลีบเมฆไม่ติดต่อมาหา ยิ่งทำให้วายุเริ่มหนักใจได้แต่มองข้อความที่เขาเป็นคนส่งไป มีเพียงการอ่านจากอีกฝ่ายไม่มีข้อความตอบกลับมาวายุ:คุณนุชเธอกลับมาทำงานแล้วนะครับคุณดารินวายุ:ทำงานเหนื่อยไหมครับ แล้วจะกลับวันไหนวายุ:ผมคิดถึงคุณดารินนะครับอ่านแล้วข้อความทั้งหมดถูกขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับมา ยิ่งสร้างความกังวลภายในใจจนเขาเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุขไม่มีสมาธิในการทำงาน'หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'หัวใจมันร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก ต่อสายหาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ถูกเปิดอ่านแต่ไม่ได้การตอบกลับมา"คุณใบเตยครับ"ที่พึ่งสุดท้ายก็คือการเดินเข้าไปหาผู้จัดการโชว์รูมซึ่งเป็นเพื่อนรักของคนรัก"มีอะไรเหรอวายุ""ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับคุณใบเตยครับ"ใบเตยจ้องหน้าเคร่งเครียดของวายุ คิ้วสวยทั้งสองข้างขมวดเข้าหา"เรื่องคุณดาริน""เรื่องของยัยริน ทำไม"วายุถอนหายใจกับความอัดอั้นภายในใจตอนนี้"ผมติดต่อหาคุณดารินไม่ได้เลยครับ นี่ก็สองวันแล้ว""หึ นึกว่าเรื่องอะไร"ใบ
ลวงรักวายุ บทที่25
มันคือสิ่งที่วายุไม่คิดว่าจะได้เห็นอีกครั้งเมื่อเขาก้าวขาเดินเข้ามาภายในที่ทำงาน "วายุคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานคุ้นเคยดังขึ้นมาจากปากของนุชนารถ ก่อนเธอจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ของโต๊ะทำงานเดินตรงมาที่เขา"อรุณสวัสดิ์ค่ะ วายุ""ครับ"ชายหนุ่มขายรับ เขามองหน้าสวยอ่อนหวานของเธอแค่ครู่เดียวก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมชายหนุ่มท่องประโยคนี้เอาไว้ในใจ ก้มหน้าทำงานไปทั้งที่สัมผัสได้ว่ามีสายตาของหญิงสาวคอยมองมาบรรยากาศภายในห้องทำงานวันนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดภายในใจของวายุ เมียเดินทางไปต่างประเทศว่าหนักแล้ว พอมาทำงานก็ต้องเจอหน้ากับผู้หญิงใจร้ายอย่างนุชนารถอีก ถ้าหากดารินรู้เรื่องนี้เข้าเธอคงจะไม่พอใจเป็นแน่ "วายุคะ"จะหนีไปทานข้าวกลางวันกับพนักงานคนอื่น ๆ ก็ทำไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้ลุกขึ้นเดินหนีก็มีร่างสวยของนุชนารถเข้ามาขวางทางเอาไว้ สร้างความลำบากใจให้กับชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย"คุณนุชมีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"สุดท้ายแล้วก็จำต้องยอมรับและเผชิญหน้าคุยกับมันวายุภักษ์มองหน้าของนุชนารถด้วยสายตาเรียบนิ่งแตกต่างจากครั้งก่อนที่เขามักจะใช้สายอ่อนโยนมองเธอ แต่ครั้งนี้มันได้เปลี่ยนไป"น
ลวงรักวายุ บทที่24
การคบหาของทั้งสองเป็นที่รับรู้ในหมู่เพื่อนหลังจากเปิดตัววันนั้น หน้าโพรไฟล์ ในแอปสีฟ้าไม่ว่าจะเป็นของวายุหรือดารินมีรูปถ่ายคู่ของพวกเขาปรากฏขึ้น เรียกเสียงฮือฮาของคนภายในโชว์รูมได้ ไม่ว่าวายุจะเดินไปทางไหนล้วนมีสายตาชื่นชมยินดีจากเพื่อนร่วมงาน จนเขานั้นรู้สึกมีความสุขคิดไม่ผิดที่รักผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้รักเธอที่โพรไฟล์ดี แต่เขารักเธอที่เป็นคนชัดเจน หนักแน่น เอาใจใส่คนรอบข้างซึ่งเขาเองก็ได้รับการเอาใจใส่นั้นจากเธอ"พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางตั้งแต่เช้า ถ้านายจะไปทำงานก็เอารถของฉันขับไปก็แล้วกัน""ไม่เป็นอะไรครับ ผมขับรถของผมไปเองก็ได้""ฉันว่าจะพูดเรื่องนี้กับนายหลายรอบละ"ดารินในชุดเตรียมนอนซึ่งกำลังยืนเช็ดผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะกระจกเครื่องสำอางหันมามองหน้าชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งอ่านอีเมลงานผ่านหน้าจอโทรศัพท์"เรื่องอะไรครับ""เรื่องรถของนาย"เธอวางผ้าเช็ดตัวผืนเล็กลง เดินมาหาชายหนุ่มซึ่งเขาก็เลือกที่จะปิดหน้าจอโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน"ฉันอยากให้นายเปลี่ยนรถใหม่ รถคันนั้นของนายแม้สภาพภายนอกจะดูดีแต่ภาพภายในคือแทบจะไม่ไหว""โถ่ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร อันที่จริงแล้วผมก็มีโปรแกรมที่จะซื้อใหม่อ
ลวงรักวายุ บทที่23
"กลับมาแล้วเหรอครับ คิดถึงจังเลย"เสียงออดอ้อนมาพร้อมกับอ้อมกอดทันทีเมื่อเขาเปิดประตูห้องพักต้อนรับเธอ"คิดถึงอะไรขนาดนั้น"แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่เธอก็ยังคงปล่อยให้เขาสวมกอด เพราะเธอเองก็ชอบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้เหมือนกัน"ไม่ได้เจอคุณดารินเกือบทั้งวัน ผมก็ต้องคิดถึงคุณเป็นธรรมดา หรือว่าคุณดารินไม่คิดถึงผม""หึ เด็กน้อย""ผมไม่น้อยนะครับ คุณดารินเองก็เคยพิสูจน์มาแล้ว"วายุเดินตามหลังเธอเข้ามาในห้องหลังจากคลายอ้อมกอดออกจากกัน ดารินวางถุงใส่ของและถุงใส่อาหารที่เธอแวะซื้อมาก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตามด้วยร่างสูงใหญ่ที่นั่งลงข้างกายไม่ห่างไปไหน"ว่าไงครับ คุณดารินคิดถึงผมไหม""นายยังไม่หายสงสัยเรื่องนี้อีกหรือไง"เธอเหลือบมองไป สะดุ้งโหยงเมื่อถูกชายหนุ่มคว้าเข้าไปกอดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก"ผมอยากได้ยินนี่ครับ ว่าคุณดารินเองก็คิดถึงผม เหมือนกับที่ผมคิดถึงคุณทุกเวลา"เขาเงยหน้ามองเธอ "อืม ฉันก็คิดถึงนาย วายุ"จุ๊บ"แต่ผมคิดถึงคุณดารินมากกว่าครับ ไปทำธุระอะไรมา ผมส่งข้อความไปหาก็ไม่ยอมตอบ""เรื่องงานน่ะ ฉันปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก็เลยไม่ได้ยิน ขอโทษนะ""ไม่เป็นอะไรครับ ขอโทษนะที่ผมละลาบละล้วงถามทั้งที่ไม่
ลวงรักวายุ บทที่22
"ผมไม่อยากไปทำงานเลยครับ"ชายหนุ่มในชุดเตรียมพร้อมออกไปทำงานบ่นอุบในขณะเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวซึ่งกำลังยืนชงกาแฟเตรียมพร้อมให้กับชายหนุ่มอยู่ภายในห้องครัวของคอนโดสุดหรู"ไม่ได้ วันนี้นายมีประชุมสำคัญไม่ใช่หรือไง""แต่ผมอยากอยู่กับคุณ"ใบหน้าหล่อซบลงบนไหล่เปลือยขาวของหญิงสาวออดอ้อนเธอราวกับเด็กน้อยไม่อยากจากแม่ไปโรงเรียน"อยากนอนกอดคุณดารินทั้งวันไม่อยากลุกไปไหน""พอเลย อย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับฉัน ฉันไม่หลงกลนายอีกแล้ว"เธอหันหน้า ยื่นแก้วกาแฟไปให้ชายหนุ่มรับไว้"เดี๋ยวฉันจะไปส่ง พอดีว่ามีธุระสำคัญจะคุยกับผู้จัดการของนายด้วย""ครับ แต่คุณดารินครับ""อะไร""ห้ามแต่งตัวโป๊นะครับ ผมหวง"รอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงริมฝีปากสวยของหญิงสาวก่อนเธอจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมจะไปส่งชายหนุ่มที่ทำงาน"รถของนายฉันให้คนพามาจอดไว้ที่ทำงานแล้วนะ เย็นนี้ฉันอาจจะไม่ได้มารับ มีธุระสำคัญ""ได้ครับ แล้วเย็นนี้คุณดารินจะพักที่ไหนดีครับ ที่ห้องของคุณหรือของผมดี""นายกลับไปรอฉันที่ห้องของนายก็แล้วกัน ถ้าเสร็จธุระเร็วฉันจะตามไป""ได้ครับ"วายุรับคำอย่างว่าง่าย ดวงตาคมกริบมองเห็นโชว์รูมที่ทำงานทันทีเมื่อร
