LOGINShare
บทที่3
Last Updated:
2025-03-10 10:51:09ภาพหญิงสาวแสนสวยถือขวดเบียร์กระดกครั้งเดียวหมดไปทั้งขวดทำเอาแขกภายในร้านรวมไปถึงเจ้าของร้านและผองเพื่อนต่างพากันตกตะลึง ทั้งชายหญิงต่างมองภาพนั้นด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง
"เหี้ย อย่างเจ๋ง" "สวย เก่ง ดูดี"หมวยลี่อินฟูลสาวยังเอ่ยปากชม แววตาของหมวยลี่สาวสวยเปล่งประกายขึ้นมา "มึงเทียบกับเธอไม่ได้เลยอะไอ้วายุ"โจเซฟหันไปข่มทับเพื่อนสนิทที่คอแข็งที่สุดในกลุ่ม สมัยเรียนวายุจัดอยู่ในหมวดหนุ่มฮอตที่ดื่มเหล้าเก่งมากที่สุด แต่ก็ไม่ได้เก่งถึงขั้นยกดื่มรวดเดียวเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นเมื่อครู่ "เธอเป็นใครวะไอ้วายุ รู้จักกับคุณใบเตยผู้จัดการของมึงด้วย" "กูก็ไม่รู้จักเธอเหมือนกันวะ"วายุส่ายหน้าไปมาเพราะเขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้จริง ๆ "แล้วคุณนุชรู้จักผู้หญิงคนนี้ไหมครับ" "นุชไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่ดูท่าทางแล้วเธอน่าจะเป็นเพื่อนของผู้จัดการนะคะ"นุชนารถสังเกตการณ์ก่อนจะตอบโจเซฟกลับไป ในโชว์รูมรถไม่มีใครเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่คงจะเป็นเพื่อนสนิทของมาริษาหรือใบเตยผู้จัดการของโชว์รูมรถหรูนั้นเอง "ถ้ามึงอยากรู้มากนักทำไมไม่เดินเข้าไปถามล่ะ"มังกรเอ่ยประชดประชันคนอยากรู้อย่างโจเซฟขึ้นมา "เธอสวยเกินไปวะ กูไม่กล้า" "โถ่ ไอ้ปอดแหก" "ทำอย่างกับว่ามึงกล้า"โจเซฟชักสีหน้าใส่เพื่อน ทั้งกลุ่มยังคงแอบมองหญิงสาวรายนั้นอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเดินเข้าไปหาหรือว่าเดินเข้าไปทักทาย "มาไทยครั้งนี้อยู่นานไหม"น้ำหนาวเอ่ยถามขึ้นในระหว่างที่ทั้งสามกำลังนั่งทานอาหาร "สามเดือน" "น้อยจัง"คนที่ไม่ได้เจอเพื่อนมานานหลายปีบ่นอุบ "ถ้าว่างจะหาเวลามาหา" "แน่นะ"ความหวังเกิดขึ้นภายในใจของน้ำหนาว สไตล์ลิสต์ชื่อดังยิ้มออกมาได้ "แน่สิ ไม่โกหกหรอก แต่ถ้าเธอว่างแล้วอยากไปเที่ยวที่นั่นก็บอกจะส่งคนมารับ" "น่ารักจัง"สไตล์ลิสต์ชื่อดังซบหน้าลงบนแขนเรียวสวยของหญิงสาว น้ำหนาวภายนอกจะดูเป็นผู้หญิงแกร่งแก้ไขได้ทุกปัญหา แต่ถ้าหากเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับครอบครัว เพื่อนสนิท หรือคนรัก เธอจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน "แล้วนี่แกพักอยู่ที่ไหน โรงแรมเหรอ" "เปล่า"ดารินส่ายหน้าตอบคำถามของใบเตย "ซื้อคอนโดเล็ก ๆ ไว้อยู่น่ะ ไม่อยากไปเช่าโรงแรม" "คอนโดเล็ก ๆ แน่นะคะคุณดาริน"ใบเตยหรี่ตามองหน้าเพื่อนสาว "หึ กินนี่สิ อร่อยนะ"ทั้งใบเตยและน้ำหนาวยิ้มออกมากับการเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหันของเพื่อนรัก "อาหารที่นี่อร่อยดีนะ แต่ฉันคิดถึงฝีมือการทำอาหารของแกมากกว่าดาริน" "นั้นสิ ฉันยังจำรสชาติฝีมือแกงส้มใต้ที่เธอทำให้ฉันทานได้เลยนะ"ทั้งใบเตยและน้ำหนาวเอ่ยขึ้นมาหลังจากทั้งสามได้ทานอาหารเสร็จ ก่อนจะเรียกบริกรให้เดินมาเก็บโต๊ะจัดเตรียมเหล้าชุดใหญ่ที่สั่งเอาไว้ให้มาเสิร์ฟ "ฉันยังอยู่ที่นี่อีกนานถ้าพวกแกว่างแล้วอยากทานอาหารฝีมือของฉันจริง ๆ ก็ซื้อของสดมาสิ เดี๋ยวจะทำให้ทาน"สาวสวยตอบเพื่อนรักทั้งสองก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มราวกับว่ามันคือน้ำเปล่า "ดื่มเก่งขึ้นเยอะเลยนะ"เหล้าในแก้วทรงสวยในมือของดารินหมดแก้วแล้วแก้วเล่า แต่เพื่อนสนิทก็ไม่มีทีท่าว่าจะเมา "ก็พอได้ ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น" "ถ้าได้กับแกล้มฝีมือแกสักนิดก็คงจะดี"น้ำหนาวว่าไปตามความจริงก่อนเจ้าตัวจะยกเหล้าที่อยู่ในแก้วขึ้นดื่ม "อาทิตย์นี้เป็นยังไง แกว่างไหมน้ำหนาว" "เดี๋ยวฉันต้องกลับไปเช็กตารางงานก่อน ถ้าเป็นยังไงเดี๋ยวฉันจะบอกพวกแกสองคนอีกที"ด้วยหน้าที่การงานของแต่ละคนแตกต่างกันออกไปจึงมักจะทำให้มีเวลาไม่ตรงกัน น้ำหนาว เธอเป็นสไตส์ลิสทำงานแบบไม่มีเวลาตายตัว อีกทั้งเธอยังเปิดร้านเสื้อผ้าซึ่งเป็นร้านเล็ก ๆ ตามความชอบและความฝันตั้งแต่สมัยเด็กของตัวเอง ส่วนใบเตยนั้น เธอเป็นผู้จัดการอยู่ในโชว์รูมรถหรู เข้าทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้าเลิกงานก็ห้าโมงเย็น เธอเป็นสาวโสดไม่มีแฟนไม่มีสามี เลิกจากงานก็มักจะจมอยู่แต่ในห้องใช้ชีวิตอยู่กับการดูหนังเสียมากกว่า "จะเอายังไงก็บอก ช่วงนี้ฉันมีเวลาว่าง"ระยะเวลาสามเดือนต่อจากนี้เธอจะมีเวลาว่างชนิดที่ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเอาเวลาทั้งหมดในส่วนนี้ไปทำอะไรดี จากทุกวันที่ต้องทำงานหนักพลิกผันเพียงแค่ชั่วพริบตาเมื่อบิดามารดาต้องการให้พักผ่อน แค่คิดว่าจะต้องอยู่นิ่ง ๆ ดารินก็ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายออกมา "น่าเสียดายจัง ถ้าฉันสองคนไม่ต้องทำงานก็คงจะมีเวลาพาเธอไปเที่ยวนั่นนู่นนี่"ดารินหันหน้าไปมองเพื่อนสาวอย่างใบเตย "นั่นสิ แกว่างงาน ส่วนพวกฉันสองคนต้องทำงาน เฮ้อ" "หึ เอาน่า ไว้มีเวลาว่างค่อยขับรถไปหาที่เที่ยวด้วยกัน" "ขับรถ"ในหัวของใบเตยมีคำถามผุดขึ้นมา "ใช่ ขับรถ ทำไม" "แกมีรถให้ขับ"ริมฝีปากสวยเคลือบด้วยลิปสติกราคาแพงขยับยิ้มด้วยความลืมตัว ทำเอาใบเตยและน้ำหนาวถอนหายใจออกมากับความโก๊ะของเพื่อนรักคนนี้ "อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็มีพรุ่งนี้ค่อยไปซื้อ" "จะซื้อให้มันเปลืองเงินทำไม มาอยู่แค่สามเดือนเอารถของฉันไปใช้ก่อนก็ได้"ใบเตยยื่นมือไปช่วยเพื่อนสาวด้วยความใจดีโดยที่เธอลืมคิดอะไรบางอย่างไป "ถ้าฉันเอารถแกมาใช้ แล้วแกจะเอารถที่ไหนขับไปทำงานคะคุณเพื่อน" "พอกัน ถามจริงเถอะกลุ่มเรามีใครสติดีบ้างไหม" "ฮ่า ๆ "คำพูดของน้ำหนาวทำให้ตัวเธอเองกับใบเตยหลุดหัวเราะออกมา จะมีแค่ดารินที่หลุดยิ้มออกมาก็แค่นั้น "พรุ่งนี้ว่างใช่ไหม ฉันจะเข้าไปดูรถมาไว้ขับสักคัน" "พรุ่งนี้วันเสาร์ เสาร์-อาทิตย์โชว์รูมปิด คงต้องเป็นวันจันทร์"ดารินพยักหน้ารับรู้ เรื่องรถเธอไม่ได้ยึดติดอะไร แค่จะซื้อมาไว้ขับเพื่อสะดวกในการเดินทางไปไหนมาไหน "เดี๋ยววันจันทร์ตอนเช้าฉันจะไปรับที่คอนโดไปโชว์รูมด้วยกัน เอาไหม" "ก็ได้ ฉันไม่มีปัญหา"ดารินขยับไหล่ เธอเป็นคนง่าย ๆ ไม่ได้เรื่องมากอะไรอยู่แล้วกับเรื่องพวกนี้ สามสาวนั่งดื่มเหล้าพูดคุยกันอย่างสนุกโดยมีสายตาของคนทั้งกลุ่มของโต๊ะเจ้าของร้านมองมา ทุกคนต่างพากันชื่นชมกับความสวยของสามสาวต่างสไตล์ "นุชเอาอะไรเพิ่มอีกไหมครับ" "นุชอิ่มแล้วค่ะวายุ แล้ววายุล่ะคะอิ่มแล้วหรือยัง"หญิงสาวที่ไม่ได้ขาวสวยถ้าเทียบกับผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้น แต่ด้วยกิริยาที่ดูเป็นผู้หญิงอ่อนหวาน มีนิสัยน่ารักเข้ากับคนอื่นได้ง่ายทำให้สายตาของวายุมีไว้ใช้มองเพียงแต่เธอ "ผมเองก็อิ่มแล้วครับ"เขายิ้มรับตอบเธอไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนโดยมีรอยยิ้มของนุชนาถคอยตอบรับยิ้มของเขาอยู่ไม่ห่าง "อย่าดื่มเยอะนะคะ เดี๋ยวจะขับรถกลับไม่ไหว" "คืนนี้ให้ผมไปส่งที่บ้านนะครับนุช" "เอ่อ" "เฮ้ย ๆ คุณใบเตยกับผู้หญิงคนนั้นเดินมาทางนี้ว่ะ"เสียงโวยวายของโจเซฟดึงสติและสายตาของวายุให้หลุดออกจากใบหน้าของนุชนารถ หญิงสาวผู้มีผิวขาวดั่งราวกับหิมะ ใบหน้าของเธอสวยสะอาดตาไร้ริ้วรอยให้รำคาญใจ ริมฝีปากสวยตอบรับด้วยจมูกที่โด่งรั้น แม้แววตาของเธอจะเรียบนิ่งทำให้คนรอบกายรวมไปถึงตัวเขาไม่สามารถคาดเดาความรู้สึกของเธอได้ แต่ความเรียบนิ่งเฉยชาในแววตาคู่นั้นก็ไม่อาจที่จะกลบความสวยสง่าของเธอได้ลง "คุณใบเตย" "อ้าว นายโจเซฟ"สองสาวที่กำลังจะเดินไปยังห้องน้ำหยุดชะงักเมื่อใบเตยเจอคนรู้จักทักหา ดารินยืนนิ่งอย่างหยิ่งทะนง เธอใช้สายตาเรียบนิ่งค่อย ๆ กวาดมองใบหน้าของทุกคนภายในโต๊ะด้วยท่าทีสงบนิ่งปล่อยให้เพื่อนของเธอได้ทักทายกับคนรู้จัก "มาทานอาหารที่นี่เหมือนกันเหรอนาย" "ใช่ครับ ที่นี่ร้านเพื่อนของผมเอง" "สวัสดีครับคุณใบเตย ผมมังกรนะครับ เป็นเจ้าของร้าน" "สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"ใบเตยยิ้มหวานแจกจ่ายให้กับทุกคนก่อนสายตาของเธอจะไปสะดุดเข้ากับลูกน้องสองคนที่กำลังนั่งมองมาที่เธอ "แหม สองคนนั้นนั่งห่างกันก็ได้ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้หรือไงวายุภักษ์ว่านายกำลังตามจีบคุณนุชอยู่"เมื่อเลิกงานแล้ว ใบเตยก็ไม่ใช่คนเจ้าระเบียบอะไร เธอทักทายพนักงานในโชว์รูมของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร "สวัสดีครับคุณใบเตย มันไม่ใช่อย่างที่คุณใบเตย เอ่อ" "อย่าปฏิเสธเลยน่า คนในโชว์รูมเขารู้ ๆ กันอยู่ "คำพูดของใบเตยทำเอานุชนารถเขินหน้าแดงจนต้องรีบก้มหน้าซ่อนความเขินอาย แต่เป็นวายุที่เขาไปต่อไม่เป็น กับอาการของตัวเองที่แสดงออกมากเกินไปจนคนอื่นจับสังเกตได้ "ว่าแต่คุณใบเตยมากับใครเหรอครับ นั่งอยู่โต๊ะตรงไหนเหรอครับ" "นั่งอยู่โต๊ะตัวตรงนั้นน่ะ ฉันมาเลี้ยงต้อนรับเพื่อนของฉันเธอพึ่งจะเดินทางมาจากต่างประเทศ"ใบเตยหันไปหาดารินที่ยืนนิ่งอยู่ข้างกาย "นี่คือดาริน เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียน พึ่งจะบินมาจากเยอรมัน"หญิงสาวใบหน้าสวยคลี่ยิ้มริมฝีปากทักทาย แววตาของเธอโอนอ่อนลงเล็กน้อยไม่ได้เรียบนิ่งเหมือนเมื่อครู่ "สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉัน ดาริน" "สวัสดีครับ ผมโจเซฟ"พ่อหนุ่มกะล่อนประจำกลุ่มรับทักทายด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าหน้าระรื่น ก่อนจะหันไปแนะนำคนอื่น ๆ ภายในกลุ่มต่อ "ส่วนนี่มังกร เป็นเจ้าของร้าน ส่วนผู้หญิงคนนั้นน้องหมวยลี่ครับเป็นแฟนของมัน"อินฟูลสาวสวยพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนสาวของเจ้าของร้านยิ้มทักทาย แววตาเคลิ้มฝันเปล่งประกายยามเมื่อได้มองหน้าผู้หญิงที่ตัวเองชื่นชมใกล้ขึ้น "ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" "เช่นกันค่ะ" "ส่วนนั่นวายุภักษ์กับคุณนุชนารถครับ"ดารินหันไปมองหน้าตามฝ่ามือของโจเซฟยื่นผายไปยังชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ใกล้กัน ซึ่งทำให้แววตาของเขาและเธอได้ประสานกันในตอนนั้น "สวัสดีค่ะ" "สะ...สวัสดีครับ" "สวัสดีค่ะคุณดาริน"นุชนารถยิ้มทักทายอย่างอารมณ์ดีตามประสาคนที่เป็นมิตรเข้าได้กับทุกคน "ยินดีที่ได้รู้จักกันนะคะ" "ยินดีค่ะ เตยฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" "แป๊บนะ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน" "ไม่ต้องหรอก เธออยู่คุยกับพวกเขาเถอะฉันไปแป๊บเดียว เดี๋ยวมา"ดารินส่ายหน้า มุมปากสวยของเธอกระตุกยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะเดินออกไปตามป้ายที่ชี้ลูกศรไปยังเส้นทางของห้องน้ำ
Related chapters
ลวงรักวายุ บทที่4
ดาริน เดินมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ห่างจากตัวร้านแค่เพียงหน่อยเดียว แต่ยังคงมีเสียงดนตรีภายในร้านยังคงดังมาถึงตรงจุดนี้ ร่างสวยของดารินก้าวขาเข้าไปภายในห้องน้ำเพื่อจัดการทำธุระส่วนตัวเธอใช้เวลาในการทำธุระส่วนตัวเพียงแค่ไม่กี่นาทีก่อนจะเดินออกมายังโซนอ่างล้างมือซึ่งอยู่ถัดออกมาตรงด้านหน้า "สวัสดีครับ"แต่ในขณะที่เธอกำลังยืนล้างมืออยู่ ก็มีผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย ในมือของเขาถืออมยิ้มเอาไว้ซึ่งมันดูไม่เข้ากับบุคลิกและอายุของเขามากดาริน หันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม สีหน้าของเธอเรียบนิ่งไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา"ผม กัปตันนะครับ"เขายื่นมือข้างที่ถืออมยิ้มมาตรงหน้า ดารินหลุบสายตาก้มมองและยังคงแสดงท่าทีนิ่งเฉยต่างจากอีกฝ่ายที่อยากจะทักทายทำความรู้จักกับเธอเต็มที"ขอตัวนะคะ"สาวสวยพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินผ่านร่างสูงใหญ่เรียวแขนเล็กก็ถูกฝ่ามือของผู้ชายที่เธอไม่รู้จักคว้าเอาไว้ ดารินกดข่มอารมณ์ความไม่พึงพอใจเอาไว้เธอเค้นเสียงบอกผู้ชายคนนั้นด้วยความไม่ชอบใจ"ปล่อย""ไม่ปล่อย"เขาลอยหน้าลอยตาตอบเธอ แววตาของกัปตันลูกชายร้านทองไล่สายตามองเรือนร่างสวยของ
Last Updated : 2025-03-10ลวงรักวายุ บทที่5
สีหน้าเรียบนิ่งแววตาเฉยชาก้มมองบาดแผลบนฝ่ามือของตัวเองทันทีเมื่อดารินตื่นนอนขึ้นมา เธอส่ายหน้ากับเหตุการณ์ของเมื่อคืน'มาถึงเมืองไทยวันเดียวก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้'เธอถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวไปซื้อของใช้มากักตุนไว้ในตู้เย็นซูเปอร์มาร์เก็ตร่างสวยในชุดเสื้อกล้ามกางเกงยีนสวมรองเท้าผ้าใบเดินเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตซึ่งอยู่ห่างจากคอนโดไม่ไกลสักเท่าไหร่ และทันทีเมื่อเธอเดินเข้าไปด้านในก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนโดยทั่วไปทันทีผิวสวยใสขาวออร่ากระจ่าง คิ้วโก่ง จมูกโด่ง ริมฝีปากสวย องค์ประกอบบนเรือนร่างของเธอตอบรับกันได้อย่างลงตัว"อ๊ะ"คิ้วสวยเผลอขมวดเข้าหาทันทีเมื่อเธอยื่นมือไปคว้าตะกร้าสำหรับใส่ของขึ้นมาจับ ดวงตากลมโตก้มมองฝ่ามือข้างที่ถนัด ผ้าพันแผลสีขาวสะอาดตาตอนนี้เริ่มเปลี่ยนสีเมื่อมีหยาดเลือดซึมออกมา'บัดซบ'ดารินสบถคนเดียวอยู่ภายในใจ เธอเดินไปเลือกซื้อของใช้ที่จำเป็นและไม่ลืมที่จะซื้ออาหารสดเอาไว้ประกอบอาหารภายในมื้อถัดไป ครืด ครืด ครืด"ฮัลโหล""อยู่ไหน"เสียงหวานของใบเตยดังมาตามสายในขณะที่เธอกำลังยืนเลือกของใช้อยู่นั่นเอง"มาซื้อของเข้
Last Updated : 2025-03-10ลวงรักวายุ บทที่6
"เป็นยังไงบ้างลูก"เสียงหวานของมารดาดังมาจากปลายสายทำให้ดารินคลายความคิดถึงมารดาได้บ้าง ร่างสวยในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตานั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ยังเหลือเวลาอีกไม่ถึงสองชั่วโมงก็จะถึงเวลานัดของสามสาว"รินสบายดีค่ะ แล้วแม่ล่ะคะเป็นยังไงบ้างที่นั่นหนาวมากไหม""ไม่เลยลูก วันนี้คุณพ่อของลูกพาแม่ไปซื้อเสื้อกันหนาวตัวใหม่""ถูกบังคับไปใช่ไหมคะ"ดารินตอบติดตลกอย่างคนรู้ทัน"แม่ว่ามันสิ้นเปลือง ตัวเก่าก็ยังใส่ได้อยู่""แต่ดูเหมือนคุณพ่อท่านน่าจะไม่เข้าใจ"คำพูดของลูกสาวทำให้คนเป็นมารดาถอนหายใจ แม้ดารินกับวิลเลียมจะไม่ใช้พ่อลูกที่ผูกพันกับทางสายเลือด แต่ดารินก็ไม่ต่างอะไรจากลูกสาวแท้ ๆ ของวิลเลียมที่รู้จักนิสัยบิดาของตัวเองดี"ไม่เอาแล้ว แม่ไม่อยากพูดเรื่องนี้""พูดทีไรแม่ก็ปวดหัว ใช่ไหมคะ""ดารินลูก นี่แม่เอง""ฮ่า ๆ "หญิงสาวหัวเราะออกมา และน้อยคนนักที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของเธอแบบนี้ เปรมสินี เกือบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ "นี่ลูกหัวเราะ""หนูหัวเราะ มันแปลกเหรอคะ"ดารินวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ กดเปิดลำโพงเพื่อให้ง่ายในขณะที่เธอลงมือแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางราคาแพง"มันไม่แปลกหรอกลูก แ
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่7
เช้าวันจันทร์ วันทำงานของมนุษย์เงินเดือนของใครหลายต่อหลายคนแต่ไม่ใช่สำหรับเจ้าของใบหน้าหุ่นสวยอย่างดาริน เจ้าของห้องพักสุดหรูรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ หญิงสาวเริ่มต้นทำอาหารเช้าหลังจากเข้าไปแปรงฟันล้างเสร็จ"เหลือแค่หมูสับกับข้าวสวย ทำข้าวต้มก็แล้วกัน"เธอบ่นกับตัวเองก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารเช้า หญิงสาวเข้าครัวทำอาหารด้วยความชำนาญเพราะเคยเป็นลูกมือช่วยแม่ทำอาหารขายสมัยยังเรียนมัธยมปลายครืด ครืด ครืด"ว่าไง"ดารินกดรับสายโทรศัพท์ในขณะที่เธอกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร"ตื่นแล้วหรือยัง""ตื่นนานแล้ว กำลังทำข้าวต้มอยู่""ทำเผื่อด้วย เดี๋ยวขึ้นไปกิน""เมื่อวานยังไม่อิ่ม""ก็ฝีมือของเธอมันอร่อย"ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มออกมากับคำชมของเพื่อนสนิทอย่างใบเตย"รีบมาล่ะ ถ้าหมดไม่รู้ด้วยนะ"ดารินพูดหยอกล้อก่อนจะกดวางสาย หลังจากแฮงเอาต์ในคลับจนถึงดึกดื่น สุดท้ายแล้วน้ำหนาวก็ได้ลงเอยกับมาวินสมใจก่อนทั้งคู่จะตัดสินใจแยกย้ายทางใครทางมัน ทั้งสามสาวนั้นต่างหอบสังขารเข้ามานอนภายในคอนโดสุดหรูของหญิงสาว 'พรุ่งนี้ฉันอยากกินอาหารฝีมือเธอ อย่าลืมนะ'ดารินส่ายหน้ามองดูเพื่อนทั้งสองที่สลบไปหลังจากทั้งคู่บอก
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่8
อารมณ์ขุ่นมัวเกิดขึ้นภายในใจของดารินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตั้งแต่หัวใจลามไปจนถึงช่วงท้องเกิดอาการวูบโหวงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันในขณะที่เธอกำลังขับรถแม้เธออยากจะสะบัดความคิดเหล่านั้นออกจากหัวสมองแต่มันก็ยากจนเกินไป"แกเป็นอะไรไปดาริน"เธอบ่นอยู่กับตัวเอง จนแทบจะไม่มีสมาธิในการขับรถ เมื่อสมองคอยเอาแต่นึกถึงใบหน้าของผู้ชายที่แสนจะใสซื่อคนนั้น'เขาไม่ทันคน ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงคนนั้น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ'ดารินพยายามเรียกสติกลับมา เธอกับวายุภักษ์ไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาไม่ได้ชอบเธอ และเธอก็...."ฉันอยากจะบ้าตาย"เธอฟาดฝ่ามือลงบนพวงมาลัยของรถ ภายในหัวใจเกิดความว้าวุ่นขึ้นมา เธอต้องหาอะไรทำเพื่อเบี่ยงเบนความคิดในตอนนี้บิวตี้ ซาลอนร้านเสริมสวยขึ้นชื่อที่มีคนแวะเวียนมาใช้บริการอยู่ไม่น้อยซึ่งตั้งอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าชื่อดังกลางเมืองกรุงภายในของทุกร้านสามารถมองผ่านด้วยตาเปล่าเพราะทำมาจากกระจกใส ร่างสวยของดารินเดินเข้าไปภายในร้านทำผมหลังจากที่เธอได้โทรสอบถามสไตล์ลิสต์ผู้มีชื่อเสียงอย่างน้ำหนาวมา"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้า""สวัสดีค่ะ"ดารินคลี่ยิ้มบาง ๆ เป็นการทักทาย
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่9
"พวกยังไงจ๊ะยินดีกับมึงด้วยนะ สำเร็จไปอีกขั้นแล้วสิมึง""พนักงานดีเด่นทำยอดขายทะลุเป้าได้สี่ปีซ้อน พวกกูสองคนยินดีกับมึงด้วยนะไอ้วายุ""เออ ขอบใจพวกมึงสองคนมาก"ริมฝีปากหยักของชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ก่อนเขาจะยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากบรรยากาศภายในร้านอาหารของมังกรยังคงหนาตาเต็มไปด้วยลูกค้าในช่วงเย็นของวันนั้น รางวัลพนักงานที่ทำยอดขายได้เยอะของในแต่ละปีเด่นหราอยู่บนหน้าเพจของโชว์รูมนั่นคือสิ่งที่ทำให้เพื่อนทั้งสองรีบต่อสายชวนเขามาฉลองความสำเร็จในวันนี้"มึงทำยอดขายได้ดีกว่าคนอื่นแบบนี้เขาจะไม่เกลียดขี้หน้ามึงเหรอวะ"มังกรวางแก้วเหล้าก่อนจะเงยหน้าถามเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูติดตลก "ใครจะมาอิจฉา กูก็แค่ทำตามหน้าที่ของกู""แล้วคุณนุชล่ะ""คุณนุช เกี่ยวอะไรกับคุณนุช""เอ้า ก็มึงจีบเขาอยู่แต่มึงทำยอดขายได้ดีกว่าแล้วแบบนี้""คุณนุชเธอไม่ใช่คนแบบนั้น"วายุภักษ์ตอบโจเซฟด้วยน้ำเสียงที่ดูฟังมีความมั่นใจในนิสัยของนุชนาถ"มึงเอาอะไรมามั่นใจ มึงเข้าไปนั่งอยู่ในใจของคุณนุชเธอหรือไง""ก็""พอ ๆ พวกมึงสองคนจะมาคุยกันถึงเรื่องนี้ทำไม"มังกรรีบห้ามทัพเพราะกลัวว่าเรื่องจะบานปลายเข้าไปใหญ่ ก่อนจะหันไปมองหน้าข
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่10
ครึ่งค่อนวันกับการเดินทางจากกรุงเทพมุ่งหน้าสู่จุดหมาย ริมฝีปากสวยบนใบหน้าของใบเตยเผยรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นรถคันหรูของเพื่อนสนิทเคลื่อนตัวเข้ามาจอดยังหน้าโรงแรมห้าดาว"เป็นยังไงบ้าง""ก็ดี"สองเพื่อนซี้ทักทายกันทันทีเมื่อดารินก้าวขาลงมาจากรถตำแหน่งคนนั่งข้าง ก่อนจะตามด้วยวายุภักษ์ที่ก้าวขาตามหลังจากตำแหน่งคนขับลงมา"ขอบใจนายมากนะวายุ""ไม่เป็นอะไรครับคุณใบเตย"ร่างสูงใหญ่ของวายุยิ้มออกมาด้วยความเต็มใจ "กระเป๋าของนายฉันให้คนขนขึ้นไปไว้บนห้องพักแล้วนะ นี่คีย์การ์ดนายพักอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม""ได้ครับ"ชายหนุ่มยิ้มรับ ยื่นมือไปรับคีย์การ์ดห้องพักที่ผู้จัดการส่งมาให้"เข้าไปด้านในกันเถอะริน""อืม"ร่างสวยของดารินเดินเคียงคู่กับเพื่อนสนิทเข้าไปด้านใน ใบหน้าสวยของเธอยังคงมีแว่นกันแดดแบรนด์ดังสวมอยู่ยิ่งเพิ่มความน่าดูน่าชวนมองมากยิ่งขึ้นติ๊ด"พักอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม หรือต้องการให้ฉันมานอนเป็นเพื่อนหรือเปล่า"ใบเตยถามเพื่อนสนิททันทีเมื่อทั้งคู่เดินนำหน้าพนักงานเข็นกระเป๋าเข้ามาในห้องพัก"ไม่เป็นอะไรฉันนอนคนเดียวได้ ขอบคุณนะคะ"เธอหันไปกล่าวขอบคุณพนักงาน ก่อนร่างสวยในชุดเดรสสีขาวจะนั่งลงบนโซฟาข้างเพ
Last Updated : 2025-03-13ลวงรักวายุ บทที่11
มุมปากสวยกระตุกยิ้มต้อนรับเช้าวันใหม่ ใบหน้าสวยใสผิวสะอาดตาอยู่ในชุดนอนแบบสายเดี่ยวเปิดประตูทางด้านหลังเพื่อออกไปรับลมที่พัดผ่านเข้ามา'นานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอไม่ได้มีโอกาสมาเที่ยวพักผ่อนอะไรแบบนี้'ริมฝีปากสวยเผยรอยยิ้มออกมาอย่างคนมีความสุข ดวงตากลมโตมองนักท่องเที่ยวต่างพากันเดินเล่นอยู่เต็มชายหาดด้านล่างของโรงแรม ครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นดึงสติของหญิงสาวให้หมุนตัวเดินกลับเข้าไปด้านใน เสียงหวานกรอกสายทันทีเมื่อเธอกดรับสายจากต่างประเทศ"สวัสดีค่ะคุณพ่อ""ดารินลูก เป็นยังไงบ้างเที่ยวทะเลสนุกไหม"หัวใจดวงน้อยของดารินวาบหวามกับคำถามจากปากของบิดาบุญธรรมอย่างวิลเลียม"คุณพ่อรู้ได้ยังไงคะว่าหนูมาเที่ยวทะเล""ก็ เอ่อ""แอบส่งคนมาสะกดรอยตามหนูใช่ไหมคะ"ดารินรู้ว่าบิดาบุญธรรมเป็นห่วงความปลอดภัย เธอรู้อยู่ตั้งแต่ทีแรกแต่ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรปล่อยให้คนของบิดาเฝ้าติดตามได้อย่างเต็มที่ ขอแค่ไม่เข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของเธอก็เพียงพอ"ก็พ่อเป็นห่วงลูก กลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย"วิลเลียมพูดเสียงอ่อนกลัวว่าลูกสาวจะไม่พอใจ"ดารินโกรธพ่อหรือเปล่าลูก""เปล่าเลยค่ะ หนูไม่เคยโกรธคุณพ่อเลย"จะให้เธอโ
Last Updated : 2025-03-13
Latest chapter
ลวงรักวายุ บทที่30
เยอรมันบรืนรถสปอร์ตสีดำด้านคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนเนื้อที่หลายสิบไร่ ร่างสูงใหญ่ก้าวขาลงจากรถคันหรูโดยมีบอดีการ์ดคอยเปิดประตูให้"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะนายใหญ่""คุณดารินล่ะ""อยู่บนห้องค่ะคุณวายุ"ชายหนุ่มในวัยสามสิบสองปียื่นเสื้อสูทตัวนอกและกระเป๋าใส่เอกสารไปให้แม่บ้านก่อนเขานั้นจะรีบเดินขึ้นไปหาภรรยาสาวแกร๊กประตูบานใหญ่ค่อย ๆ ถูกเปิดออก ทำให้เจ้าของซึ่งกำลังนั่งหันหลังให้ต้องหันกลับมามองผู้มาใหม่ที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ"กลับมาแล้วเหรอคะ""ครับ วาโยหลับอยู่เหรอครับ""ค่ะ พึ่งจะหลับไป"จุ๊บ"คิดถึงจังเลยครับ"สิ่งที่วายุทำเป็นกิจวัตรประจำวันนั่นก็คือการหอมแก้มภรรยาสาวทั้งก่อนจะออกไปทำงานและเมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้านความรักอันหวานชื่นระหว่างเธอและเขายาวนานมาถึงห้าปี "ว่าแต่เรนนี่ไปไหนล่ะครับ ผมยังไม่ได้ยินเสียงลูกเลย"ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาลูกสาวคนโตอายุขวบกว่าที่มักจะตัวติดน้องชายอย่างวาโยอยู่ไม่ห่าง"คุณพ่อกับคุณแม่มารับไปเที่ยวห้างน่ะค่ะ พึ่งจะพาไปก่อนนายจะกลับมาไม่นานนี้เอง""พี่สาวตัวแสบทิ้งไปอ้วนของพ่อเที่ยวเล่นสนุกคนเดียวอีกแล้วสิ
ลวงรักวายุ บทที่29
เพียะ เพียะ เพียะฝ่ามือเรียวสวยของหญิงสาวรายหนึ่งซึ่งเป็นลูกน้องของทางดารินสะบัดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสวยของนุชนาถหายสิบครั้งจนเลือดกบปากของผู้หญิงใจบาปที่คิดอยากจะลองดีกับคนอย่างดาริน"โอ๊ย"เสียงโอดโอยดังระงมด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วภายในโกดังสินค้าของขุนพลโดยมีสายตาคมกริบของดารินและเจ้าของโกดังนั่งมองอยู่ด้วยความเฉยชาแต่มีความรู้สึกสะใจกับภาพตรงหน้าเพียะกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งลอยแตะเข้าจมูกของคนที่กำลังนั่งดู ดารินมองภาพนั้นด้วยความสะใจ ยิ่งได้เห็นนุชนาถไร้ทางต่อสู้ไม่สามารถเอาชนะกับลูกน้องของเธอได้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสะใจเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว"แรงอีก""ฮึก ไม่นะ"เพียะ"ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ"อย่าคิดว่าจะรอด เพราะสิ่งนี้คนอย่างนุชนาถสมควรแล้วที่จะโดน ถ้าขุนพลไม่ขอเอาไว้ผู้หญิงคนนี้คงไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจมาจนถึงตอนนี้"เสียดายไหม ราคาน่าจะลดลง""ไม่หรอกครับ ขออย่างเดียวอย่าให้ตาย เพราะผมยังไม่ได้ชำระแค้น"ดารินพยักหน้า อันที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะสั่งสอนอีกฝ่ายแบบนี้ แต่เพราะชายหนุ่มข้างกายขอร้องเอาไว้เธอจึงปล่อยให้ขุนพลเป็นคนเก็บกวาดแทน"คุณหนูครับ หมอโทรมาบอกว่าคุณวายุปลอดภัยแล้วครับ
ลวงรักวายุ บทที่28
หลังจากชายหนุ่มได้รับข้อความตอบกลับจากดารินวันนั้นเธอหายเข้ากลีบเมฆไปอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขามีสติมากกว่าเดิม เธอไปทำงาน และจะรีบกลับมาหาเขาทันทีเมื่องานของเธอเสร็จ"รถคันนี้"ชายหนุ่มผายมือไปยังรถคันหรูราคาหลักล้าน เขาทำงานอธิบายประสิทธิภาพการทำงานของรถคันใหญ่ ทำหน้าที่เปิดประตูให้ผู้สนใจได้เข้าไปนั่งสัมผัสกับคุณสมบัติพิเศษของรถรุ่นใหม่ที่ถูกนำมาเปิดตัวในงานของวันนี้"ถ้าหากลูกค้าสนใจรถคันไหนสามารถสั่งจอดรถกับทางโชว์รูมของเราได้เลยนะครับ"พนักงานขายดีเด่นปีที่ห้าจะหนีไปไหนได้ ชายหนุ่มทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เป็นงานเป็นการด้วยความชำนาญทำให้มีลูกค้าสนใจสั่งจองรถกับเขาหลายคันซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาสามารถทำยอดขายให้กับโชว์รูมเพิ่มได้อีกหลายเท่าตัว"ขยันจังเลยนะ""สวัสดีครับคุณดินแดน""จะเอาปีที่ห้าด้วยหรือไง""ฮ่า ๆ ถ้าได้ก็ดีสิครับ"วายุหัวเราะเบา ๆ ออกมา เขาก้มมองเอกสารการสั่งจองในมือด้วยความดีใจ"ตั้งใจทำยอดขายให้ได้ตามเป้าล่ะ สิ้นปีจะมีโบนัสก้อนใหญ่ให้"ผู้บริหารหนุ่มเดินออกไปดูส่วนอื่น ๆ ภายในงานศูนย์การจัดงานในครั้งนี้มีรถรุ่นใหม่จากหลายบริษัท มีรถตั้งแต่ราคาหลักแสนไปจนถึงราคาห
ลวงรักวายุ บทที่27
"เดินยิ้มมาแต่ไกลเลยนะ ติดต่อยัยดารินได้แล้วใช่ไหมล่ะ"ใบเตยทักทายเมื่อเห็นวายุเดินยิ้มเข้ามาในโชว์รูมตั้งแต่ไกล"ใช่ครับ ได้คุยกันแล้วเมื่อคืน""หึ ๆ บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรหรอก ยัยนั่นเป็นคนบ้างาน ถ้าลองได้ทำงานแล้วแม้แต่พ่อแม่ก็ติดต่อหาตัวไม่ได้"ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างไม่เกินจริงกับสิ่งที่ใบเตยพูด"แล้วดารินได้บอกหรือเปล่าล่ะว่าจะกลับมาวันไหน""ไม่ได้บอกครับ บอกเพียงแค่ว่างานใกล้จะเสร็จแล้ว น่าจะกลับไม่เกินสองสามวันนี้""ดีแล้วล่ะ น่าจะกลับมาทันงานวันเกิดนาย คิดไว้หรือยังว่าจะเลี้ยงฉลองงานวันเกิดที่ไหน""คงหนีไม่พ้นร้านอาหารของเพื่อนเหมือนเคยครับ""ปีนี้จัดงานได้เต็มที่เลยนะ ฉันจะเป็นเจ้ามือให้""มะ...ไม่""ถือว่าเป็นการเลี้ยงฉลองต้อนรับสามีเพื่อนไปในตัวก็แล้วกัน"ชายหนุ่มเขินจนหน้าแดงกับคำพูดของใบเตย"ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณใบเตย ผมเกรงใจ""เกรงใจอะไรกัน นายเป็นคนรักของเพื่อนฉันนะ นี่ ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันกับยัยน้ำหนาวแอบไปตัดชุดเพื่อนเจ้าสาวไว้ใส่งานแต่งนายกับยัยดารินเอาไว้แล้วนะ"ปึกเสียงของตกดึงสายตาของทั้งสองให้หันไปมองยังต้นตอของเสียงนั้น"ขะ...ขอโทษค่ะคุณใบเตย"นุชนาถรีบก้มเก็บแฟ้มเอก
ลวงรักวายุ บทที่26
คิ้วเข้มขมวดเข้าหาด้วยความหนักใจ ตลอดสองวันที่เธอเดินทางไปทำงานต่างประเทศ เขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้ ดารินหายเข้ากลีบเมฆไม่ติดต่อมาหา ยิ่งทำให้วายุเริ่มหนักใจได้แต่มองข้อความที่เขาเป็นคนส่งไป มีเพียงการอ่านจากอีกฝ่ายไม่มีข้อความตอบกลับมาวายุ:คุณนุชเธอกลับมาทำงานแล้วนะครับคุณดารินวายุ:ทำงานเหนื่อยไหมครับ แล้วจะกลับวันไหนวายุ:ผมคิดถึงคุณดารินนะครับอ่านแล้วข้อความทั้งหมดถูกขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับมา ยิ่งสร้างความกังวลภายในใจจนเขาเริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุขไม่มีสมาธิในการทำงาน'หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'หัวใจมันร้อนรนอย่างบอกไม่ถูก ต่อสายหาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ถูกเปิดอ่านแต่ไม่ได้การตอบกลับมา"คุณใบเตยครับ"ที่พึ่งสุดท้ายก็คือการเดินเข้าไปหาผู้จัดการโชว์รูมซึ่งเป็นเพื่อนรักของคนรัก"มีอะไรเหรอวายุ""ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับคุณใบเตยครับ"ใบเตยจ้องหน้าเคร่งเครียดของวายุ คิ้วสวยทั้งสองข้างขมวดเข้าหา"เรื่องคุณดาริน""เรื่องของยัยริน ทำไม"วายุถอนหายใจกับความอัดอั้นภายในใจตอนนี้"ผมติดต่อหาคุณดารินไม่ได้เลยครับ นี่ก็สองวันแล้ว""หึ นึกว่าเรื่องอะไร"ใบ
ลวงรักวายุ บทที่25
มันคือสิ่งที่วายุไม่คิดว่าจะได้เห็นอีกครั้งเมื่อเขาก้าวขาเดินเข้ามาภายในที่ทำงาน "วายุคะ"น้ำเสียงอ่อนหวานคุ้นเคยดังขึ้นมาจากปากของนุชนารถ ก่อนเธอจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ของโต๊ะทำงานเดินตรงมาที่เขา"อรุณสวัสดิ์ค่ะ วายุ""ครับ"ชายหนุ่มขายรับ เขามองหน้าสวยอ่อนหวานของเธอแค่ครู่เดียวก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมชายหนุ่มท่องประโยคนี้เอาไว้ในใจ ก้มหน้าทำงานไปทั้งที่สัมผัสได้ว่ามีสายตาของหญิงสาวคอยมองมาบรรยากาศภายในห้องทำงานวันนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดภายในใจของวายุ เมียเดินทางไปต่างประเทศว่าหนักแล้ว พอมาทำงานก็ต้องเจอหน้ากับผู้หญิงใจร้ายอย่างนุชนารถอีก ถ้าหากดารินรู้เรื่องนี้เข้าเธอคงจะไม่พอใจเป็นแน่ "วายุคะ"จะหนีไปทานข้าวกลางวันกับพนักงานคนอื่น ๆ ก็ทำไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้ลุกขึ้นเดินหนีก็มีร่างสวยของนุชนารถเข้ามาขวางทางเอาไว้ สร้างความลำบากใจให้กับชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย"คุณนุชมีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"สุดท้ายแล้วก็จำต้องยอมรับและเผชิญหน้าคุยกับมันวายุภักษ์มองหน้าของนุชนารถด้วยสายตาเรียบนิ่งแตกต่างจากครั้งก่อนที่เขามักจะใช้สายอ่อนโยนมองเธอ แต่ครั้งนี้มันได้เปลี่ยนไป"น
ลวงรักวายุ บทที่24
การคบหาของทั้งสองเป็นที่รับรู้ในหมู่เพื่อนหลังจากเปิดตัววันนั้น หน้าโพรไฟล์ ในแอปสีฟ้าไม่ว่าจะเป็นของวายุหรือดารินมีรูปถ่ายคู่ของพวกเขาปรากฏขึ้น เรียกเสียงฮือฮาของคนภายในโชว์รูมได้ ไม่ว่าวายุจะเดินไปทางไหนล้วนมีสายตาชื่นชมยินดีจากเพื่อนร่วมงาน จนเขานั้นรู้สึกมีความสุขคิดไม่ผิดที่รักผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้รักเธอที่โพรไฟล์ดี แต่เขารักเธอที่เป็นคนชัดเจน หนักแน่น เอาใจใส่คนรอบข้างซึ่งเขาเองก็ได้รับการเอาใจใส่นั้นจากเธอ"พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางตั้งแต่เช้า ถ้านายจะไปทำงานก็เอารถของฉันขับไปก็แล้วกัน""ไม่เป็นอะไรครับ ผมขับรถของผมไปเองก็ได้""ฉันว่าจะพูดเรื่องนี้กับนายหลายรอบละ"ดารินในชุดเตรียมนอนซึ่งกำลังยืนเช็ดผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะกระจกเครื่องสำอางหันมามองหน้าชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งอ่านอีเมลงานผ่านหน้าจอโทรศัพท์"เรื่องอะไรครับ""เรื่องรถของนาย"เธอวางผ้าเช็ดตัวผืนเล็กลง เดินมาหาชายหนุ่มซึ่งเขาก็เลือกที่จะปิดหน้าจอโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะข้างเตียงนอน"ฉันอยากให้นายเปลี่ยนรถใหม่ รถคันนั้นของนายแม้สภาพภายนอกจะดูดีแต่ภาพภายในคือแทบจะไม่ไหว""โถ่ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร อันที่จริงแล้วผมก็มีโปรแกรมที่จะซื้อใหม่อ
ลวงรักวายุ บทที่23
"กลับมาแล้วเหรอครับ คิดถึงจังเลย"เสียงออดอ้อนมาพร้อมกับอ้อมกอดทันทีเมื่อเขาเปิดประตูห้องพักต้อนรับเธอ"คิดถึงอะไรขนาดนั้น"แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่เธอก็ยังคงปล่อยให้เขาสวมกอด เพราะเธอเองก็ชอบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี้เหมือนกัน"ไม่ได้เจอคุณดารินเกือบทั้งวัน ผมก็ต้องคิดถึงคุณเป็นธรรมดา หรือว่าคุณดารินไม่คิดถึงผม""หึ เด็กน้อย""ผมไม่น้อยนะครับ คุณดารินเองก็เคยพิสูจน์มาแล้ว"วายุเดินตามหลังเธอเข้ามาในห้องหลังจากคลายอ้อมกอดออกจากกัน ดารินวางถุงใส่ของและถุงใส่อาหารที่เธอแวะซื้อมาก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตามด้วยร่างสูงใหญ่ที่นั่งลงข้างกายไม่ห่างไปไหน"ว่าไงครับ คุณดารินคิดถึงผมไหม""นายยังไม่หายสงสัยเรื่องนี้อีกหรือไง"เธอเหลือบมองไป สะดุ้งโหยงเมื่อถูกชายหนุ่มคว้าเข้าไปกอดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก"ผมอยากได้ยินนี่ครับ ว่าคุณดารินเองก็คิดถึงผม เหมือนกับที่ผมคิดถึงคุณทุกเวลา"เขาเงยหน้ามองเธอ "อืม ฉันก็คิดถึงนาย วายุ"จุ๊บ"แต่ผมคิดถึงคุณดารินมากกว่าครับ ไปทำธุระอะไรมา ผมส่งข้อความไปหาก็ไม่ยอมตอบ""เรื่องงานน่ะ ฉันปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก็เลยไม่ได้ยิน ขอโทษนะ""ไม่เป็นอะไรครับ ขอโทษนะที่ผมละลาบละล้วงถามทั้งที่ไม่
ลวงรักวายุ บทที่22
"ผมไม่อยากไปทำงานเลยครับ"ชายหนุ่มในชุดเตรียมพร้อมออกไปทำงานบ่นอุบในขณะเดินเข้าไปสวมกอดหญิงสาวซึ่งกำลังยืนชงกาแฟเตรียมพร้อมให้กับชายหนุ่มอยู่ภายในห้องครัวของคอนโดสุดหรู"ไม่ได้ วันนี้นายมีประชุมสำคัญไม่ใช่หรือไง""แต่ผมอยากอยู่กับคุณ"ใบหน้าหล่อซบลงบนไหล่เปลือยขาวของหญิงสาวออดอ้อนเธอราวกับเด็กน้อยไม่อยากจากแม่ไปโรงเรียน"อยากนอนกอดคุณดารินทั้งวันไม่อยากลุกไปไหน""พอเลย อย่ามาใช้ลูกไม้นี้กับฉัน ฉันไม่หลงกลนายอีกแล้ว"เธอหันหน้า ยื่นแก้วกาแฟไปให้ชายหนุ่มรับไว้"เดี๋ยวฉันจะไปส่ง พอดีว่ามีธุระสำคัญจะคุยกับผู้จัดการของนายด้วย""ครับ แต่คุณดารินครับ""อะไร""ห้ามแต่งตัวโป๊นะครับ ผมหวง"รอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงริมฝีปากสวยของหญิงสาวก่อนเธอจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมจะไปส่งชายหนุ่มที่ทำงาน"รถของนายฉันให้คนพามาจอดไว้ที่ทำงานแล้วนะ เย็นนี้ฉันอาจจะไม่ได้มารับ มีธุระสำคัญ""ได้ครับ แล้วเย็นนี้คุณดารินจะพักที่ไหนดีครับ ที่ห้องของคุณหรือของผมดี""นายกลับไปรอฉันที่ห้องของนายก็แล้วกัน ถ้าเสร็จธุระเร็วฉันจะตามไป""ได้ครับ"วายุรับคำอย่างว่าง่าย ดวงตาคมกริบมองเห็นโชว์รูมที่ทำงานทันทีเมื่อร
