เมื่อร่องอวบของลลินถูกสัมผัสด้วยท่อนเอ็นแข็งขึงของเจ้านายหนุ่มที่ตนเองหลงไหลเขามากมาย เมื่อมันสัมผัสกับร่องอวบร่านๆของลลินสะโพกอวบของหล่อนก็กระตุกเกร็งเสร็จสมไปอีกครั้งปล่อยน้ำรักไหลออกมาอย่างมากมายอีก เพราะมันเสียวจนเกินจะทนได้ ใบหน้าหล่อเหลาลดตัวลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ขณะที่ท่อนเอ็นอุ่นค่อยๆ แทรกผ่านเข้าไปในร่องอวบของคนใต้ร่าง เมื่อจูบหล่อนจนพอใจแล้วเขาก็เลื่อนใบหน้าลงมาดูดนมของลลินอีกครั้งอย่างดูดดื่ม ขณะที่สะโพกหนาของเขาก็เริ่มขยับช้าๆ หล่อนดิ้นพล่าน กรีดร้องโหยหาเพราะเสียวเหลือเกินเสียวจนแทบจะบ้า
ขณะที่ร่างหนาสอดลำกายอวบใหญ่ของเขาเข้ามาหาทั้งดุ้น และครางในลำคอหนาดังลั่น พร้อมๆกับโยกบั้นเอวขย่มเข้าออกถี่ยิบ ท่อนเอ็นใหญ่เสียดสีเข้าออกถี่ระรัว ลลินรู้สึกว่าหล่อนกำลังจะแตกอีกครั้ง กำลังจะแตกคาท่อนเอ็นที่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างรัวเร็วเข้าออกร่องอวบอยู่ “ ไม่ไหวแล้วค่ะ บอส ลินเสียว เสียววว เสียวววมาก อ๊าาาา อ๊าาาา อ๊าาาา ” เมื่อร้องครวญครางเสียงกระเส่าอยู่เพียงไม่นาน สะโพกอวบก็แตกระเบิดออกมาอย่างมากมาย “ โอ้วววว โอ้วววว เธอตอดฉันแรงมาก แรง ฉันไม่ไหวแล้ว ตอดแรงเกินไป โอ้วววว ” หลังจากที่ลลินสุขสมต่อหน้าเขาอย่างรุนแรง จังหวะบั้นเอวของนายหนุ่มก็โยกไหวอย่างถี่รัวยิ่งขึ้น บั้นเอวของเขาซอยเข้าออกไม่ยั้ง จนร่างอวบของเลขาสาวแทบจะจมไปกับฟูกหนานุ่ม แต่เขาก็ยังเฝ้ากระแทกอย่างรุนแรง และรัวเร็วยิ่งขึ้น
“ โอ้ววว โอ้ววว เสียววววว…โอ้ววว โอ้วววว ” จังหวะรัวเร็วยิ่งขึ้นกว่าเดิม กระแทกเข้าออกจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องนอนหรูหรานั้นเสียงดังสนั่น เมื่อรับมือจังหวะรัวกระหน่ำนั้นไม่ไหว ลลินกระตุกเกร็งอย่างรุนแรงอีกครั้งและอีกครั้งติดๆกัน หล่อนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง “ โอ้วว โอ้วววว โอ้วววว อ๊าาาาา ” แล้วเจ้านายหนุ่มก็แตกพ่ายอย่างรุนแรงตามหล่อนมาติดๆ ในเวลาไม่นานนัก ทั้งสองคนตัวสั่นไหวอย่างรุนแรง สะโพกหนากระตุกเกร็งยาวนานยิ่งนัก ความเสียวซ่านนั้นมันมากมาย จนทำให้คนทั้งคู่รู้สึกอิ่มเอมเหลือเกิน อิ่มจนพูดอะไรไม่ออก ลลินยิ้มออกมาด้วยความสุขใจที่บัดนี้เธอกลายเป็นเมียของเขาอย่างเต็มตัวดังเช่นที่ใฝ่ฝันมาแสนนาน แม้มันจะเป็นเวลาชั่วข้ามคืน และมันไม่อาจจะเปิดเผยให้ใครได้รู้ แม้เจ้านายหนุ่มที่ขย่มร่างอวบของเธอนานนับชั่วโมงก็ตาม
ขณะที่ร่างล่ำสันของเขานอนราบเพราะความเหนื่อยอ่อน ลลินก็ตัดสินใจขึ้นคร่อมเขาทันที สะโพกอวบโยกถูไถท่อนเอ็นใหญ่ของเขา แล้วหล่อนก็ยกบั้นท้ายจับท่อนเอ็นอวบใหญ่สอดเข้าไปในร่องอวบ แล้วขย่มเขาทันทีอย่างร่านร้อน หล่อนยกสะโพกอวบขึ้นแล้วกระแทกลงหาเอ็นอุ่นของเขาอย่างรุนแรง และรัวเร็วยิ่งขึ้น หลับตาจินตนาการว่ากำลังขย่มม้าหนุ่มแสนพยศตัวใหญ่ล่ำสัน แล้วโยกสะโพกอวบขย่มขึ้นลงอย่างรุนแรง “ แน่นเหลือเกิน แน่น มาก ขย่มแรงๆ โอ้ววว โอ้ววว นั่นแหละแบบนั้นแหละ ”
เมื่อได้ยินลลินรีบยกสะโพกขย่มเขาอย่างรุนแรง มือหนาของเขาบีบก้นอวบอั๋นของลลินอย่างรุนแรง เพราะหมั่นเขี้ยวยิ่งนัก เขายกสะโพกหนาขึ้นเสยท่อนเอ็นอุ่นขึ้นรับการขย่มของลลินอย่างพอใจ แล้วยกลำตัวขึ้นดูดเต้าอวบที่ส่ายร่อนไปมาอยู่ตรงหน้าเขาอย่างดูดดื่ม “ โอ้วววว โอ้ววว โอ้วววว เสียวเหลือเกิน ซี๊ดดด ซี๊ดดด ” แล้วหล่อนก็ขย่มเขาอย่างร่านร้อน จนตนเองเสร็จสมไปอีกครั้งและเจ้านายหนุ่มเองก็แตกพ่ายออกมาติดๆกันหลังจากนั้น เขาปลดปล่อยน้ำรักอุ่นเข้าไปในร่องอวบของหล่อนจนหมดทุกหยาดหยด ทั้งสองเริงรักกันอย่างเร่าร้อน ผลัดกันรุกผลัดกันรับแทบจะครึ่งค่อนคืน จนในที่สุดหลังแตกพ่ายครั้งสุดท้าย เจ้านายหนุ่มก็หลับผล็อยไปอย่างหมดแรง เพราะเขาทั้งเมามายและเหน็ดเหนื่อยจากการร่วมรักอย่างดุเดือด
ลลินนอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่บนฟูกหนานุ่มนั้นอย่างอ่อนแรง จนลมหายใจของหล่อนเข้าสู่ปกติแล้ว จึงค่อยๆฝืนผุดลุกขึ้น แม้ใจจริงอยากจะซุกร่างเข้าไปในอกกว้างที่อบอุ่นของเขา แต่ก็ไม่อาจทำอย่างที่ใจคิดได้ ฝันวาบหวามกับคนที่แอบรักจบลงแล้ว แม้ตอนนี้ร่างอวบจะระบมไม่น้อย และร่องอวบก็ทั้งเจ็บทั้งแสบเหลือเกิน แต่ลลินไม่เสียใจเลยแม้แต่เพียงน้อย เพราะหล่อนเสียสิ่งที่หวงแหนให้กับคนที่หล่อนแอบรักมาหลายปีแล้ว ค่อนคืนที่ผ่านมาเขาก็ร่วมรักกับหล่อนอย่างเต็มอกเต็มใจ และต่างก็สุขสมอิ่มเอมจนล้นเหลือ
แม้นายหนุ่มจะคิดไปว่าเขากำลังเริงรักกับผู้หญิงที่หล่อนจัดหามาให้เขาเช่นเคย แต่เมื่อโอกาสมาอย่างคาดไม่ถึง แม้ลลินจะไม่ได้คิดจะฉกฉวยแต่มันก็เหมือนว่าหล่อนจงใจทำเช่นนั้น แต่ให้ทำอย่างไรได้เล่า หล่อนรักเขาจนล้นอกไปหมด มันทั้งรักทั้งโหยหา ทั้งคลั่งไคล้แม้รู้ว่าไม่มีทางที่จะสมหวังและเจ้านายหนุ่มผู้หล่อเหลา และโปรไฟล์ดีทุกอย่าง แถมยังร่ำรวยมีฐานะทางสังคมดีเช่นเขาจะเหลียวมามองเลขาที่เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แถมยังเป็นลูกจ้างของเขาอีกด้วย เขาไม่เคยมองลลินเป็นอื่นนอกจากคนที่คอยรับใช้เขาในทุกเรื่องงกๆ แม้แต่จัดหาผู้หญิงมาบริการเขาก็เป็นหน้าที่ของหล่อน
ลลินค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงหนานุ่มนั้น แล้วก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกระจายบนพื้นรอบเตียงนอน แล้วค่อยๆสวมมันกลับเข้าไปเช่นเดิม ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำ ลลินเหลียวไปมองร่างล่ำสันของเจ้านายหนุ่มที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนฟูกหนานุ่มที่เมื่อครู่ทั้งสองร่วมรักกันอย่างเร่าร้อน “ ลาก่อนนะคะเจ้านาย ฝันดีนะคะ ” ลลินพึมพำเบาๆ บอกเขาแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อตัวก่อนจะออกไปจากห้อง หยิบกระเป๋าถือขึ้นมาสะพายแล้วก้าวออกจากห้องพักหรูหรานั้นแล้วปิดประตูลง เรื่องวันนี้มันจะเป็นความหลังและความลับตลอดไป แล้วลลินก็ค่อยๆก้าวเดินตรงไปที่ลิฟท์เพื่อออกไปจากโรงแรมแห่งนี้
โชคดีที่อีกวันต่อมาเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ลลินจึงนอนพักร่างกายที่บอบช้ำและกลางกายที่เจ็บจนอีกวันต่อมาหล่อนเดินแทบจะไม่ไหว กัดฟันเซซังลงจากคอนโดไปร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกลซื้อยาแก้ไขแก้อักเสบมากิน และที่ไม่ลืมก็คือยาคุมกำเนิดฉุกเฉินที่เมื่อคืนลืมไปเสียได้ แต่คงไม่เป็นไรยังทันเพราะเรื่องเมื่อคืนเพิ่งเกิดสดๆร้อนๆยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง เมื่อขึ้นมาบนคอนโดแล้วรีบกินยาทั้งหมดนั้น แล้วกินข้าวกล่องที่ซื้อหามาแล้วจึงได้ล้มตัวลงนอนพักผ่อนหลับยาวไปจนกระทั่งเย็น
เมื่อตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวก็นั่งเล่นที่โซฟาสองวันนี้คงออกไปที่ไหนไม่ไหว เพราะยังระบมอยู่ไม่น้อย ขณะนั้นเสียงไลน์ดังขึ้น ลลินหยิบมาเปิดอ่าน หนุ่มคนนั้น ลลินพิมพ์ข้อความตอบเขาไป และอ่านไลน์ของเพื่อนที่ส่งมาเรื่องค่าใช้จ่ายคืนนั้น แล้วก็จัดการโอนเงินแล้วส่งสลิปไปให้เพื่อนสนิทแล้วก็วางมือถือลง ไม่มีไลน์จากเจ้านายหนุ่ม แต่ช่างเถอะ คงไม่มีอะไรหรอก อย่างมากหากเขารู้ความจริงแล้วรังเกียจที่หล่อนพลีกายให้เขา อย่างมากเขาก็คงจะให้ลาออก ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องพบกันก็ดีเหมือนกัน ลลินจะได้ทำใจได้เร็วยิ่งขึ้น แล้วก็ก้มมองไลน์ของหนุ่มที่พบกันเมื่อคืน คงจะลองคบหากับเขาดู แต่ถ้าเขาซีเรียสเรื่องผู้หญิงที่เคยผ่านผู้ชายมาแล้วก็ไม่เป็นไร ลลินไม่คิดอะไรมากอายุยี่สิบแปดแล้วก็ไม่ใช่เด็กๆ
เช้าวันจันทร์ แม้ไม่ได้อยากจะไปเผชิญหน้ากับเจ้านายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ก็จำต้องไป ตัดสินใจว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด เพราะหากเขาจำอะไรไม่ได้ก็จะได้แล้วไป เมื่อทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตนเอง เก็บกระเป๋าเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก็หยิบกระบอกใส่กาแฟของตนเองเดินไปที่ห้องครัว เพื่อชงกาแฟร้อนมาดื่มก่อน เมื่อชงกาแฟร้อนใส่กระบอกเก็บความร้อนแล้วก็เดินกลับมาโต๊ะทำงานของตนเอง หยิบกระจกมาเติมแป้งและสำรวจความเรียบร้อย จึงเริ่มงานประจำวันคือรวบรวมเอกสารที่มีคนนำมาเสนอให้เจ้านายหนุ่มพิจารณาและรายงานของแผนกต่างๆ แล้วหอบเดินเข้าไปเรียงเอาไว้เป็นระเบียบที่บนโต๊ะทำงานของเขา แล้วจึงได้เดินออกไปจากห้องกลับไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง เมื่อนั่งจิบกาแฟไปได้เพียงครู่หนึ่ง เจ้านายหนุ่มก็เดินออกมาจากลิฟท์แล้วเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานของลลิน “ คืนก่อนนั้นแองจี้ไม่ได้มาตามนัด แล้วผู้หญิงที่คุณหาให้ผมใหม่ในวันนั้นก็ใช้ได้ นัดให้ผมใหม่ในวันศุกร์หน้านะ ” เขาเอ่ยจบก็เปิดประตูเข้าห้องไปทันที ทิ้งให้ลลินนั่งอึ้งงันไป เอาวะ อย่างน้อยเขาไม่รู้ว่าเป็นเรา แต่จะไปหาผู้หญิงที่ไหนให้บอสล่ะเนี๊ยะจะไปบอกเขาว่าคืนนั้นเป็นลินเองค่ะบอสก็ไ
“ ลลิน ผมเซ็นเอกสารไว้แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะ คุณจัดการต่อด้วยก็แล้วกัน ผมมีนัดสำคัญ วันนี้จะไม่เข้าบริษัทแล้วนะ ” คุณเขมหรือเขมราชหยุดยืนที่หน้าโต๊ะเลขาของเขาแล้วเอ่ยขึ้นเบา แล้วออกเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ของผู้บริหาร ลลินเลขาสาวอายุ 28 ปี เธอทำงานเป็นเลขาของประธานบริษัทอสังหริมทรัพย์ใหญ่แห่งหนึ่ง และเจ้านายคือคนหน้าเคร่่งที่ออกคำสั่งเธอเมื่อสักครู่แล้วก็เดินตรงไปยังลิฟท์ส่วนตัวของเขา ลลินลุกออกจากโต๊ะทำงานของตนเองแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายเพื่อเข้าไปหยิบเอกสารที่เขาเซ็นแล้วทั้งหมด มาคัดแยกเพื่อจัดการต่อหลังจากนั้น ลลินเป็นเลขาที่มีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขมราชเคยมี ดังนั้นเธอจึงอยู่รอดในตำแหน่งเลขาของเขามาได้ถึงห้าปี เพราะก่อนหน้านั้นเลขาสาวต่างก็ถูกเอ็ด ถูกเขาตวาด หรือแม้แต่ตำหนิด้วยถ้อยคำราบเรียบแต่มันเจ็บแสบไม่น้อย ทำให้เลขาเหล่านั้นบ้างก็มาทำงานได้เพียงวันเดียว หรือบางคนอดทนหน่อยก็ได้หลายวัน แต่เมื่อเผชิญความไบโพลาร์ของเจ้านายเพียงไม่กี่ครั้งก็ถอดใจ ลาออกไป หรือไม่ก็ร้องห่มร้องไห้ไปขอลาออกกับฝ่ายบุคคล ทำให้การคัดเลือกคนที่มาทำงานเป็นเลขาของท่านประธานนั้นต้องคัดเลือกที่ม
ขณะที่ลลินเฝ้าครุ่นคิดถึงเรื่องเจ้านายหนุ่มไลน์ของเธอก็ดังขึ้น “ หาผู้หญิงให้ผมที่โรงแรม….. คืนนี้สี่ทุ่ม หลังเลิกงานเลี้ยงที่นี่ คนเดิมครั้งที่แล้วก็ได้ ” ไลน์จากเจ้านายที่เธอกำลังนั่งครุ่นคิดถึงเขานั่นเอง ใช่แล้ววันนี้เป็นวันศุกร์ และเมื่อไม่เห็นว่าเขาจะออกคำสั่งเรื่องให้จัดการนัดผู้หญิงให้เขาเธอก็ไม่ได้ถาม เพราะคิดว่าเขาอาจจะยังไม่ต้องการ หรือมีเรื่องยุ่งอย่างอื่นอยู่ ยิ่งเขาบอกก่อนจะออกมาจากบริษัทเมื่อตอนบ่ายว่่าเขามีนัดสำคัญและไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรแก่เธอ ลลินจึงคิดว่าเขาคงจะมีนัดเป็นส่วนตัวกับคนสำคัญซึ่งเป็นหญิงสาว และเธอก็คิดว่าไม่น่าแปลกใจเพราะคุณแม่ของเขาก็เคยบอกกับเธอว่ากำลังหาลูกสะใภ้ และมักจะนัดหญิงสาวให้เขาดูตัวบ่อย เมื่อครุ่นคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของลลินก็ไหลรินลงช้าๆ ทรวงอกเจ็บแปลบไม่น้อย อีกไม่นานเขาก็คงจะแต่งงานมีภรรยาอย่างเป็นทางการ หรือแม้เขาเป็นหนุ่มโสด แต่เขาก็มักจะมีอะไรกับผู้หญิงมากมายที่เธอเองเป็นผู้จัดหาให้กับเขา ด้วยหัวใจที่เจ็บแปลกทุกครั้ง อย่างเช่นครั้งนี้ก็ไม่ต่างกับครั้งที่ผ่านมา ลลินเช็ดน้ำตาของตนเอง แล้วเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์เพื่อจัดการเรื่องนางแบบสาวคนเ
หลังจากเฝ้าแอบมองเขามานานแล้ว พลันลลินก็ได้ความคิดหนึ่ง หากเธอนำตัวของตนเองชดเชยให้เขาแทนนางแบบสาวผู้นั้นเล่า ตอนนี้เขาเมามากเช่นนี้คงจะจำไม่ได้หรอกว่านอนกับผู้หญิงคนไหน เธอเพียงแค่รีบกลับออกไปก่อนที่เขาจะตื่นเพียงเท่านั้น ความโหยหาเขามานานหลายปีก็จะได้รับการเติมเต็ม เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ลลินยืนจ้องร่างล่ำสันที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อออย่างชั่งใจเมื่อตัดสินใจได้แล้ว ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ช่าง ขอเพียงเธอได้สมรักที่มันคงจะกลายเป็นจริงไปไม่ได้ในครั้งนี้แล้ว เธอก็จะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือหากเขาจับได้และไล่เธอออก ซึ่งก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยเธอก็ได้สมรักกับเขาแล้ว และการจากไปหลังจากนั้นมันก็ดีเหมือนกัน ลลินจะได้เก็บความรักความหลงไหลอย่างบ้าคลั่งนี้ไว้เพียงความทรงจำเท่านั้น “ บอสค่ะ บอส ” ลลินตัดสินใจเรียกเขาเพื่อให้โอกาสเขาได้รอดพ้นจากความคิดบ้าระห่ำในตอนนี้ของเธอ “ มาแล้วเหรอ ขึ้นมาบนเตียง มาเร็วๆ ผมรอนานแล้ว “ มือใหญ่นั้นคว้าแขนของลลินแล้วดึงขึ้นมาโยนลงไปบนฟูกหนานุ่มนั้น ดวงตาของเขาหรี่ปรือเหมือนเมามายอย่างมาก ” เร็วเข้า ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว รอนานเกินไปแล้วนะ “ พูดจบร่างล่ำสันนั้นก
เช้าวันจันทร์ แม้ไม่ได้อยากจะไปเผชิญหน้ากับเจ้านายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ก็จำต้องไป ตัดสินใจว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด เพราะหากเขาจำอะไรไม่ได้ก็จะได้แล้วไป เมื่อทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตนเอง เก็บกระเป๋าเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก็หยิบกระบอกใส่กาแฟของตนเองเดินไปที่ห้องครัว เพื่อชงกาแฟร้อนมาดื่มก่อน เมื่อชงกาแฟร้อนใส่กระบอกเก็บความร้อนแล้วก็เดินกลับมาโต๊ะทำงานของตนเอง หยิบกระจกมาเติมแป้งและสำรวจความเรียบร้อย จึงเริ่มงานประจำวันคือรวบรวมเอกสารที่มีคนนำมาเสนอให้เจ้านายหนุ่มพิจารณาและรายงานของแผนกต่างๆ แล้วหอบเดินเข้าไปเรียงเอาไว้เป็นระเบียบที่บนโต๊ะทำงานของเขา แล้วจึงได้เดินออกไปจากห้องกลับไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง เมื่อนั่งจิบกาแฟไปได้เพียงครู่หนึ่ง เจ้านายหนุ่มก็เดินออกมาจากลิฟท์แล้วเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานของลลิน “ คืนก่อนนั้นแองจี้ไม่ได้มาตามนัด แล้วผู้หญิงที่คุณหาให้ผมใหม่ในวันนั้นก็ใช้ได้ นัดให้ผมใหม่ในวันศุกร์หน้านะ ” เขาเอ่ยจบก็เปิดประตูเข้าห้องไปทันที ทิ้งให้ลลินนั่งอึ้งงันไป เอาวะ อย่างน้อยเขาไม่รู้ว่าเป็นเรา แต่จะไปหาผู้หญิงที่ไหนให้บอสล่ะเนี๊ยะจะไปบอกเขาว่าคืนนั้นเป็นลินเองค่ะบอสก็ไ
เมื่อร่องอวบของลลินถูกสัมผัสด้วยท่อนเอ็นแข็งขึงของเจ้านายหนุ่มที่ตนเองหลงไหลเขามากมาย เมื่อมันสัมผัสกับร่องอวบร่านๆของลลินสะโพกอวบของหล่อนก็กระตุกเกร็งเสร็จสมไปอีกครั้งปล่อยน้ำรักไหลออกมาอย่างมากมายอีก เพราะมันเสียวจนเกินจะทนได้ ใบหน้าหล่อเหลาลดตัวลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ขณะที่ท่อนเอ็นอุ่นค่อยๆ แทรกผ่านเข้าไปในร่องอวบของคนใต้ร่าง เมื่อจูบหล่อนจนพอใจแล้วเขาก็เลื่อนใบหน้าลงมาดูดนมของลลินอีกครั้งอย่างดูดดื่ม ขณะที่สะโพกหนาของเขาก็เริ่มขยับช้าๆ หล่อนดิ้นพล่าน กรีดร้องโหยหาเพราะเสียวเหลือเกินเสียวจนแทบจะบ้า ขณะที่ร่างหนาสอดลำกายอวบใหญ่ของเขาเข้ามาหาทั้งดุ้น และครางในลำคอหนาดังลั่น พร้อมๆกับโยกบั้นเอวขย่มเข้าออกถี่ยิบ ท่อนเอ็นใหญ่เสียดสีเข้าออกถี่ระรัว ลลินรู้สึกว่าหล่อนกำลังจะแตกอีกครั้ง กำลังจะแตกคาท่อนเอ็นที่ยังคงเคลื่อนไหวอย่างรัวเร็วเข้าออกร่องอวบอยู่ “ ไม่ไหวแล้วค่ะ บอส ลินเสียว เสียววว เสียวววมาก อ๊าาาา อ๊าาาา อ๊าาาา ” เมื่อร้องครวญครางเสียงกระเส่าอยู่เพียงไม่นาน สะโพกอวบก็แตกระเบิดออกมาอย่างมากมาย “ โอ้วววว โอ้วววว เธอตอดฉันแรงมาก แรง ฉันไม่ไหวแล้ว ตอดแรงเกินไป โอ้วววว ” ห
หลังจากเฝ้าแอบมองเขามานานแล้ว พลันลลินก็ได้ความคิดหนึ่ง หากเธอนำตัวของตนเองชดเชยให้เขาแทนนางแบบสาวผู้นั้นเล่า ตอนนี้เขาเมามากเช่นนี้คงจะจำไม่ได้หรอกว่านอนกับผู้หญิงคนไหน เธอเพียงแค่รีบกลับออกไปก่อนที่เขาจะตื่นเพียงเท่านั้น ความโหยหาเขามานานหลายปีก็จะได้รับการเติมเต็ม เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ลลินยืนจ้องร่างล่ำสันที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อออย่างชั่งใจเมื่อตัดสินใจได้แล้ว ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ช่าง ขอเพียงเธอได้สมรักที่มันคงจะกลายเป็นจริงไปไม่ได้ในครั้งนี้แล้ว เธอก็จะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือหากเขาจับได้และไล่เธอออก ซึ่งก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยเธอก็ได้สมรักกับเขาแล้ว และการจากไปหลังจากนั้นมันก็ดีเหมือนกัน ลลินจะได้เก็บความรักความหลงไหลอย่างบ้าคลั่งนี้ไว้เพียงความทรงจำเท่านั้น “ บอสค่ะ บอส ” ลลินตัดสินใจเรียกเขาเพื่อให้โอกาสเขาได้รอดพ้นจากความคิดบ้าระห่ำในตอนนี้ของเธอ “ มาแล้วเหรอ ขึ้นมาบนเตียง มาเร็วๆ ผมรอนานแล้ว “ มือใหญ่นั้นคว้าแขนของลลินแล้วดึงขึ้นมาโยนลงไปบนฟูกหนานุ่มนั้น ดวงตาของเขาหรี่ปรือเหมือนเมามายอย่างมาก ” เร็วเข้า ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว รอนานเกินไปแล้วนะ “ พูดจบร่างล่ำสันนั้นก
ขณะที่ลลินเฝ้าครุ่นคิดถึงเรื่องเจ้านายหนุ่มไลน์ของเธอก็ดังขึ้น “ หาผู้หญิงให้ผมที่โรงแรม….. คืนนี้สี่ทุ่ม หลังเลิกงานเลี้ยงที่นี่ คนเดิมครั้งที่แล้วก็ได้ ” ไลน์จากเจ้านายที่เธอกำลังนั่งครุ่นคิดถึงเขานั่นเอง ใช่แล้ววันนี้เป็นวันศุกร์ และเมื่อไม่เห็นว่าเขาจะออกคำสั่งเรื่องให้จัดการนัดผู้หญิงให้เขาเธอก็ไม่ได้ถาม เพราะคิดว่าเขาอาจจะยังไม่ต้องการ หรือมีเรื่องยุ่งอย่างอื่นอยู่ ยิ่งเขาบอกก่อนจะออกมาจากบริษัทเมื่อตอนบ่ายว่่าเขามีนัดสำคัญและไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรแก่เธอ ลลินจึงคิดว่าเขาคงจะมีนัดเป็นส่วนตัวกับคนสำคัญซึ่งเป็นหญิงสาว และเธอก็คิดว่าไม่น่าแปลกใจเพราะคุณแม่ของเขาก็เคยบอกกับเธอว่ากำลังหาลูกสะใภ้ และมักจะนัดหญิงสาวให้เขาดูตัวบ่อย เมื่อครุ่นคิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของลลินก็ไหลรินลงช้าๆ ทรวงอกเจ็บแปลบไม่น้อย อีกไม่นานเขาก็คงจะแต่งงานมีภรรยาอย่างเป็นทางการ หรือแม้เขาเป็นหนุ่มโสด แต่เขาก็มักจะมีอะไรกับผู้หญิงมากมายที่เธอเองเป็นผู้จัดหาให้กับเขา ด้วยหัวใจที่เจ็บแปลกทุกครั้ง อย่างเช่นครั้งนี้ก็ไม่ต่างกับครั้งที่ผ่านมา ลลินเช็ดน้ำตาของตนเอง แล้วเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์เพื่อจัดการเรื่องนางแบบสาวคนเ
“ ลลิน ผมเซ็นเอกสารไว้แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะ คุณจัดการต่อด้วยก็แล้วกัน ผมมีนัดสำคัญ วันนี้จะไม่เข้าบริษัทแล้วนะ ” คุณเขมหรือเขมราชหยุดยืนที่หน้าโต๊ะเลขาของเขาแล้วเอ่ยขึ้นเบา แล้วออกเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ของผู้บริหาร ลลินเลขาสาวอายุ 28 ปี เธอทำงานเป็นเลขาของประธานบริษัทอสังหริมทรัพย์ใหญ่แห่งหนึ่ง และเจ้านายคือคนหน้าเคร่่งที่ออกคำสั่งเธอเมื่อสักครู่แล้วก็เดินตรงไปยังลิฟท์ส่วนตัวของเขา ลลินลุกออกจากโต๊ะทำงานของตนเองแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายเพื่อเข้าไปหยิบเอกสารที่เขาเซ็นแล้วทั้งหมด มาคัดแยกเพื่อจัดการต่อหลังจากนั้น ลลินเป็นเลขาที่มีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขมราชเคยมี ดังนั้นเธอจึงอยู่รอดในตำแหน่งเลขาของเขามาได้ถึงห้าปี เพราะก่อนหน้านั้นเลขาสาวต่างก็ถูกเอ็ด ถูกเขาตวาด หรือแม้แต่ตำหนิด้วยถ้อยคำราบเรียบแต่มันเจ็บแสบไม่น้อย ทำให้เลขาเหล่านั้นบ้างก็มาทำงานได้เพียงวันเดียว หรือบางคนอดทนหน่อยก็ได้หลายวัน แต่เมื่อเผชิญความไบโพลาร์ของเจ้านายเพียงไม่กี่ครั้งก็ถอดใจ ลาออกไป หรือไม่ก็ร้องห่มร้องไห้ไปขอลาออกกับฝ่ายบุคคล ทำให้การคัดเลือกคนที่มาทำงานเป็นเลขาของท่านประธานนั้นต้องคัดเลือกที่ม