บทที่ 1 เลขาผู้เป็นทุก ๆ อย่าง

“ ลลิน ผมเซ็นเอกสารไว้แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะ คุณจัดการต่อด้วยก็แล้วกัน ผมมีนัดสำคัญ วันนี้จะไม่เข้าบริษัทแล้วนะ ” คุณเขมหรือเขมราชหยุดยืนที่หน้าโต๊ะเลขาของเขาแล้วเอ่ยขึ้นเบา แล้วออกเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ของผู้บริหาร ลลินเลขาสาวอายุ 28 ปี เธอทำงานเป็นเลขาของประธานบริษัทอสังหริมทรัพย์ใหญ่แห่งหนึ่ง  และเจ้านายคือคนหน้าเคร่่งที่ออกคำสั่งเธอเมื่อสักครู่แล้วก็เดินตรงไปยังลิฟท์ส่วนตัวของเขา ลลินลุกออกจากโต๊ะทำงานของตนเองแล้วเดินไปเปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายเพื่อเข้าไปหยิบเอกสารที่เขาเซ็นแล้วทั้งหมด มาคัดแยกเพื่อจัดการต่อหลังจากนั้น  

ลลินเป็นเลขาที่มีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขมราชเคยมี ดังนั้นเธอจึงอยู่รอดในตำแหน่งเลขาของเขามาได้ถึงห้าปี เพราะก่อนหน้านั้นเลขาสาวต่างก็ถูกเอ็ด ถูกเขาตวาด หรือแม้แต่ตำหนิด้วยถ้อยคำราบเรียบแต่มันเจ็บแสบไม่น้อย ทำให้เลขาเหล่านั้นบ้างก็มาทำงานได้เพียงวันเดียว หรือบางคนอดทนหน่อยก็ได้หลายวัน แต่เมื่อเผชิญความไบโพลาร์ของเจ้านายเพียงไม่กี่ครั้งก็ถอดใจ ลาออกไป หรือไม่ก็ร้องห่มร้องไห้ไปขอลาออกกับฝ่ายบุคคล ทำให้การคัดเลือกคนที่มาทำงานเป็นเลขาของท่านประธานนั้นต้องคัดเลือกที่มีคนที่มีความอดทนเป็นอย่างมาก

และต้องมีไหวพริบแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่รวดเร็วฉับไวทันใจเจ้านาย แต่มันก็ไม่่ง่ายนัก เพราะเขาก็จะมักไม่ถูกใจ ตำหนิว่าแต่งตัวโป๊เกินไปบ้างล่ะ เชยเกินไป ชักช้าไม่ทันใจ แต่งหน้าเวลางาน คุยโทรศัพท์ส่วนตัวในเวลางานบ้างล่ะ สารพัดที่จะไม่ถูกใจ มีเพียงเลขาลลินที่มีความสามารถอุดรูรั่วได้แทบจะทั้งหมด ทำให้เจ้านายไม่รู้จะตำหนิเธอได้ในเรื่องใดเธอจึงยืนยงอยู่ในตำแหน่งเลขาของเขาได้นานถึงห้าปี จนฝ่ายบุคคลแทบจะมอบโล่ห์ให้เธอเป็นพิเศษแล้ว เพราะทำให้พวกเขาไม่ต้องปวดหัวคัดเลือกเลขาใหม่ให้ท่านประธานหนุ่มอยู่เรื่อย ๆ 

สาเหตุที่ลลินทนอยู่และอดทนเขาได้ทุกอย่างนั้น เพราะลึกๆแล้วลลินแอบมีใจให้ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อ ผู้นี้อยู่ไม่น้อยแม้เขาจะเฉียบขาด ดุดัน และเรื่องมากในสายตาของผู้อื่น แต่เมื่อลลินอยู่ไปนานๆ เข้าเธอก็เคยชินและเขาเองก็เคยชินที่มีเธอเป็นเลขาที่รู้ใจที่สุดของเขา และไม่เพียงแค่ลลินรู้ใจเจ้านายในเรื่องงาน เรื่องสเปคผู้หญิงที่เขาชอบนั้นเรื่องนี้เธอก็แม่นยำยิ่งนัก เธอรับหน้าที่พิเศษอีกอย่างนอกจากเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอื่นๆ ของเขา

คือหน้าที่จัดหาผู้หญิงในสเปคที่เขาชื่นชอบมาคลายเครียดให้เขาในวันหยุดสุดสัปดาห์หรือในวันที่เขาต้องการคลายเหงาเขาก็จะไลน์ไปบอกเธอให้จัดการให้เขา เธอมักจะส่งผู้หญิงที่ผ่านการคัดเลือกจากเธอแล้วไปให้เขาที่คอนโดและเมื่อเขาเสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็จะให้ผู้หญิงคนนั้นกลับไปทันที ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ค้างคืนที่คอนโดหรูของเขาเลยสักครั้งเดียว หรือไม่หากสุดสัปดาห์นั้นเขาอยู่ที่งานเลี้ยงใดๆก็ตาม ซึ่งมันก็บ่อยครั้งมากตามธรรมดาของนักธุรกิจที่มักจะไปงานเลี้ยงพบปะสังสรรค์อยู่บ่อยครั้ง เธอก็ต้องจัดการหาผู้หญิงส่งไปที่โรงแรมนั้นๆ หรือโรงแรมหรูที่ใกล้บริเวณนั้นให้เขาเสมอ 

การทำเช่นนี้เธอทำไปตามหน้าที่ แต่ในใจดวงน้อยของลลินนั้นเจ็บปวดเสมอยามที่เธอคัดเลือกผู้หญิงในสเปคของเขาส่งไปบำเรอเขา และบางครั้งหญิงสาวเหล่านั้นก็มักจะแสดงความเป็นเจ้าของเขาและมองเธอดังเช่นคนรับใช้ ออกคำสั่งกับเธอดังเช่นเธอเป็นลูกไล่ของหญิงสาวคนนั้นก็มิปาน แต่ลลินก็มิได้นำเรื่องเหล่านั้นมาใส่ใจ เธอพยายามทำเป็นไม่รับรู้ไปเสีย เพราะพอใจทำใจได้ว่าหญิงสาวเหล่านั้นแม้บางคนจะมีชื่อเสียง เป็นนางร้ายบ้าง นางเอกที่ไม่ค่อยมีงานแล้วบ้าง หรือนางแบบสาวที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียงโด่งดังมากนักบ้าง หรือเป็นหญิงสาวในสังคมชั้นสูงบางคนที่รับงานประเภทนี้บ้าง เพราะลลินก็ติดต่อโมเดลลิ่งเจ้าประจำที่ใช้งานกันมาหลายปีและพอจะไว้ใจได้เรื่องคัดเลือกผู้หญิงมาให้ลลินได้ระดับหนึ่ง

เย็นวันนั้นเมื่อจัดการเคลียร์งานที่คั่งค้างเอาไว้จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลลินก็ก้าวเท้าออกมาจากออฟฟิศผู้บริหารเดินลงลิฟท์ของผู้บริิหารลงไปยังด้านล่างของตึกสูงกลางใจเมืองที่เป็นที่ทำการของบริษัทแห่งนี้ เมื่อลงไปยังชั้นล่างแล้วลลินก็มุ่งหน้าเดินไปที่รถของเธอเพราะวันนี้เธอจะต้องไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรีบด่วนที่คอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานนัก เพราะมีนัดกับเพื่อนสาวคนสนิทที่นัดพบปะสังสรรค์กันเสมอแทบจะทุกเดือนหลังเลิกงาน และมักจะใช้ร้านอาหารกึ่งผับกึ่งเรสเทอรองแห่งหนึ่งเป็นที่พบปะพูดคุยบางครั้งก็ปรับทุกข์เรื่องงานเรื่องเจ้านายหรือไม่ก็เรื่องแฟนของแต่ละคน ส่วนลลินนั้นไม่มีแฟน ก็ปรับทุกข์กับเพื่อนสนิทบางคนในกลุ่มเรื่องเจ้านายเพียงเท่านั้น หากบางครั้งเธอทนเขาไม่ไหว 

ลลินกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่คอนโดของตนเองแล้ว ก็ขับรถมาจอดที่หน้าร้านอาหารประจำของเธอและกลุ่มเพื่อนสนิทที่ใช้ที่นี่เป็นที่นัดพบปะสังสรรค์กันเพื่อกินอาหารเย็นพูดคุยกันและอาจจะมีดื่มบ้างเล็กๆน้อยๆ ขณะที่รถของเธอมาจอดลงที่ลานจอดรถของร้านอาหารแล้ว ขณะนั้นยังไม่ถึงเวลานัดหมาย เธอจึงดับเครื่องและแง้มหน้าต่างไว้เล็กน้อย และนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องราวของเจ้านายหนุ่มของเธอ เธอนั้นรู้ใจเขาทุกอย่าง โดยเฉพาะรสนิยมทางเพศของเขา คุณเขมชอบผู้หญิงเปรี้ยว แต่งกายดูดีและที่สำคัญหน้าอกต้องใหญ่ๆ และเธอก็เป็นผู้คัดเลือกผู้หญิงเหล่านั้นมาให้เจ้านายหนุ่มที่เธอนั้นแอบหลงรักเขาด้วยใจที่เจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องทำหน้าที่นี้ 

ลลินสาววัยยี่สิบแปดปี ยังโสด ยังซิง ยังไม่เคยมีแฟนเลยด้วยซ้ำ และถามยังแต่งตัวแสนเชยอีกด้วย สวมแว่นตาอันใหญ่ปิดบังใบหน้านวลเนียนแก้มแดงปลั่งของตนเองเอาไว้ แม้บางครั้งที่เป็นวันหยุดเธอจะแต่งตัวด้วยอีกลุคหนึ่งที่แต่งกายทันสมัยดูดีแทบจะเป็นคนละคนกับวันทำงาน

แต่เธอแน่ใจเหลือเกินว่าเธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเจ้านายหนุ่่มที่เธอแอบรักเลย แม้แต่น้อย เขาเพียงแค่มองว่าเธอคือเลขาที่รับใช้เขาได้อย่างถูกใจที่สุด และอดทนกับเขาที่สุด แต่มันก็จริงเธออดทนเฝ้ามองเขาขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนแล้วคนเล่า เพียงเพราะอยากจะอยู่ใกล้ ๆ เขา เฝ้ามองเขา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีทางที่จะสมหวังกับเขา และเขาไม่มีทางจะเหลียวมามองผู้หญิงธรรมดาเช่นเธอ

ลลินเองก็ไม่ได้ถูกใจเขาไปเสียทุกอย่าง เธอแต่งตัวเชย ใส่แว่นตาอันใหญ่ แต่เพราะลลินทำงานได้ละเอียดรอบคอบ และทำงานได้ถูกใจเขาที่สุด เขมราชจึงได้ขึ้นเงินเดือนให้ลลินเพิ่มอีกหนึ่งเท่าเพื่อให้เธอมีกำลังใจทำงานรับใช้เขาไปนานๆ แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ลลินยอมทนอยู่กับเขา แต่เพราะเธออยากจะเฝ้ามองเขาอยู่เช่นนี้ต่างหากเล่าถึงทำให้เธอทนอยู่ แม้มันจะเจ็บปวดไม่น้อย แต่มันก็มีความสุขที่ได้เฝ้ามองและพูดคุยกับคนที่ตนหลงรักมากจนล้นใจเช่นนี้