เมียโจร NC-25

เมียโจร NC-25

last updateLast Updated : 2024-11-25
By:   C  Ongoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
54Chapters
572views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

View More

Latest chapter

Free Preview

ปฐมบท ‘ผิดตัว’

“อยู่ที่นี่แหละใบบัว ปรนนิบัติผัวให้ดี มีลูกชายให้ได้ แล้วเอ็งจะสบายไปทั้งชาติ เชื่อแม่” “แต่ใบบัวไม่อยากสบายนี่จ๊ะ ใบบัวอยากอยู่กับแม่ ฮึก.. อยู่กับน้อง” “อย่าดื้อ แม่ขายเอ็งไปแล้วนะใบบัว” “ใบบัวไม่ดื้อ ให้ใบบัวกลับไปด้วยเถอะนะจ๊ะแม่ ใบบัวสัญญาว่าจะทำงานให้หนักกว่านี้ แม่กับน้องจะได้สบาย” “เอ๊ะอีนี่! ก็กูบอกว่าขายมึงไปแล้ว! อย่าเรื่องมากนักนังใบบัว หน้าผีแบบนี้มีคนซื้อไปทำเมียก็ดีแค่ไหนแล้ว! เข้าไป!” ..แรมสิบห้าค่ำเดือนสิบ ค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงจันทร์ หญิงสาววัยสิบแปดปีถูกแม่บังเกิดเกล้าผลักดันเข้าไปในห้องหับที่มืดสลัว กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง แสงไฟจากตะเกียงให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์สว่างไสวจนมองเห็นเรือนร่างใหญ่โตที่นอนทอดกายบนเตียงเล็ก ๆ จนเกือบเต็มพื้นที่ได้ปัง!เสียงปิดประตูทำให้ร่างอวบอิ่มสมวัยสะดุ้งสุดตัว สาวน้อยผู้น่าสงสารกลั้นน้ำตาจนตัวสั่นโยนเพราะความหวาดกลัวจับใจ“เข้ามาสิ”เสียงแหบพร่าจากคนบนเตียงดังขึ้นให้สาวน้อยขวัญผวา ทว่าใบบัวไม่มีทางเลือก ขาสั่น ๆ ยอมก้าวเข้าไปใกล้เจ้าของเสียงนั้น“ถอดผ้าถุงออก แล้วขึ้นมาบนนี้"...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
54 Chapters
ปฐมบท ‘ผิดตัว’
“อยู่ที่นี่แหละใบบัว ปรนนิบัติผัวให้ดี มีลูกชายให้ได้ แล้วเอ็งจะสบายไปทั้งชาติ เชื่อแม่” “แต่ใบบัวไม่อยากสบายนี่จ๊ะ ใบบัวอยากอยู่กับแม่ ฮึก.. อยู่กับน้อง” “อย่าดื้อ แม่ขายเอ็งไปแล้วนะใบบัว” “ใบบัวไม่ดื้อ ให้ใบบัวกลับไปด้วยเถอะนะจ๊ะแม่ ใบบัวสัญญาว่าจะทำงานให้หนักกว่านี้ แม่กับน้องจะได้สบาย” “เอ๊ะอีนี่! ก็กูบอกว่าขายมึงไปแล้ว! อย่าเรื่องมากนักนังใบบัว หน้าผีแบบนี้มีคนซื้อไปทำเมียก็ดีแค่ไหนแล้ว! เข้าไป!” ..แรมสิบห้าค่ำเดือนสิบ ค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงจันทร์ หญิงสาววัยสิบแปดปีถูกแม่บังเกิดเกล้าผลักดันเข้าไปในห้องหับที่มืดสลัว กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง แสงไฟจากตะเกียงให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์สว่างไสวจนมองเห็นเรือนร่างใหญ่โตที่นอนทอดกายบนเตียงเล็ก ๆ จนเกือบเต็มพื้นที่ได้ปัง!เสียงปิดประตูทำให้ร่างอวบอิ่มสมวัยสะดุ้งสุดตัว สาวน้อยผู้น่าสงสารกลั้นน้ำตาจนตัวสั่นโยนเพราะความหวาดกลัวจับใจ“เข้ามาสิ”เสียงแหบพร่าจากคนบนเตียงดังขึ้นให้สาวน้อยขวัญผวา ทว่าใบบัวไม่มีทางเลือก ขาสั่น ๆ ยอมก้าวเข้าไปใกล้เจ้าของเสียงนั้น“ถอดผ้าถุงออก แล้วขึ้นมาบนนี้"
last updateLast Updated : 2024-11-22
Read more
บทที่ ๑ ‘หญิงสาวอัปลักษณ์’
ใบบัวนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมเล็ก ๆ ของกระท่อม ผู้ชายที่พาเธอเข้ามาในนี้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงความมืดมิด และอากาศที่เย็นยะเยือกเพราะฝนเริ่มโปรยปรายลงมาในช่วงเวลาที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิต ใบบัวในวัยสิบแปดปีก็อดคิดถึงพ่อแท้ ๆ ไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนอายุห้าขวบเลือนลางแต่กลับเต็มไปด้วยความสุข พ่อมักจะกอดเธอเสมอ แม้แต่วันที่หมดลมหายใจ พ่อก็ยังตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อยถ้าพ่อยังอยู่ เธอคงไม่ต้องมาเจอกับเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ เพราะพ่อจะปกป้องเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้เหตุใดพ่อถึงได้ทิ้งใบบัวไปเร็วนัก“พ่อจ๋า เดี๋ยวใบบัวก็จะได้ไปหาพ่อแล้วนะ”ใบบัวสะอื้นไห้ กอดตัวเองแน่นขึ้นเพราะความหนาวเหน็บ เธอสวมผ้าถุงเพียงตัวเดียว เนื้อตัวเย็นเฉียบและสั่นระริกแกร๊ก..แสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาเมื่อบานประตูไม้ไผ่เปิดออก หญิงสาวลืมตาขึ้นมอง เธอไม่เห็นอะไรนอกจากเงาทะมึนที่ใหญ่โตสูงเท่ากรอบประตู ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า“คะ ใคร.. พี่เป็นใครหรือจ๊ะ”ปัง!เจ้าของเงาดำไม่ตอบ แต่กลับปิดประตูเสียงดังจนกระท่อมสะเทือน สาวน้อยผวาเฮือก ตัวสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวจับใจหรือว่าคน ๆ จะเป็นราชัน ผู้ชายที่ต้อ
last updateLast Updated : 2024-11-22
Read more
บทที่ ๒ ‘แก้ขัด’ NC-15
ใบหน้าอัปลักษณ์ของหญิงสาวที่เข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวของศัตรูทำให้จอมโจรผงะถอยหลัง ใบบัวเห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วกระถดตัวหนี มือที่สั่นระริกดึงผ้าถุงให้ปิดบังร่างกายท่อนล่างจนมิดชิด“มึงเป็นใคร!”เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยถาม ความโกรธเกรี้ยวไม่พอใจทำให้สาวน้อยสะดุ้งโหยง ตัวสั่นงก ๆ อย่างน่าสงสาร“ฉะ.. ฉัน ฉันชื่อใบบัวจ้ะ”“กูไม่ได้อยากรู้ชื่อมึง! กูถามว่ามึงเป็นใคร ทำไมถึงไม่ใช่อีจันทร์”“ฉันก็.. ไม่รู้จ้ะ”“แม่ง!”ราชันสบถคำหยาบคายออกมายาวเหยียด ทั้งโมโหที่แผนการล่มไม่เป็นท่า ผสมปนเปกับความอยากของร่างกายเพราะยาดีที่กินเข้าไปออกฤทธิ์ท่อนเนื้อยาวใหญ่แข็งชันเครียดขึง ราชันเอื้อมมือลงไปบีบนวดหนัก ๆ หวังเพียงให้มันสงบลงบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลจอมโจรหันไปมองหญิงสาวหน้าตาประหลาดอีกครั้ง เขาทำเป็นไม่สนใจใบหน้าขาวกระจ่าง ที่มีรอยแดงบริเวณแก้มซ้ายไปจนถึงหางตา ถ้าตัดรอยน่าเกลียดนั้นออกไปผู้หญิงคนนี้ก็ดูดีไม่หยอก อย่างน้อยก็มีผิวขาว ๆ และเนื้อตัวที่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือโดยเฉพาะสองเต้าตูม ๆ นั่นราชันอยากจนปวดไปทั้งท่อนลำ เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ขณะจ้องมองเนินอกอิ่มที่ถูกดันออกมาจากผ้าถุงเพราะเก็บความอว
last updateLast Updated : 2024-11-22
Read more
บทที่ ๓ ‘หมู่บ้านโจร’ NC-15
ใบบัวตัวสั่นงั่นงก สวรรค์ที่ราชันพูดถึงคือที่ใดกัน ใช่ที่เดียวกับที่พ่อขึ้นไปอยู่หรือเปล่าเช่นนั้นก็หมายความว่าเธอจะต้องตายอย่างนั้นหรือ“พี่...”“หุบปาก”สาวน้อยรีบปิดปากฉับ กลัวว่ามือใหญ่ ๆ นั่นจะบีบคอหัก ช่างน่ากลัวเหลือเกินราชันกดท่อนเอ็นทาบกับเนื้อนุ่ม จัดท่าทางให้แท่งเนื้อได้สัมผัสกับความเนียนนิ่มแนบแน่น แล้วเริ่มขยับเอวซอยช้า ๆ“พี่”ท่อนเนื้ออุ่นจัดครูดไปกับเนินสาว ลำท่อนมันพองโตทั้งใหญ่ทั้งยาวจนดูน่ากลัว สีเข้มและขรุขระเพราะเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเส้นเอ็น พอมันเสียดสีเข้ากับติ่งเนื้อน้อย ๆ ใบบัวก็ผวาเฮือก มือเล็กยกขึ้นคว้าและบีบกล้ามใหญ่ของราชันแน่น“อ๊ะ.. พี่”“เสียวหรือมึง”“สะ เสียวคืออะไรจ๊ะ อื้ออ”“อาา ให้ตาย”ราชันสบถ นี่กูนอนกับเด็กหรืออย่างไร ที่จริงอายุสิบแปดมันไม่เรียกว่าเด็กแล้ว ผู้หญิงส่วนมากออกเรือนตั้งแต่สิบห้าด้วยซ้ำเด็กคนนี้มันจะใสไปไหน ใสจนราชันนึกละอายใจที่รังแกเด็กมัน แต่จะให้หยุดก็คงไม่ได้ ยาที่กินเข้าไปก็ออกฤทธิ์ดีเสียจริง“เดี๋ยวก็รู้”ราชันตัดบท ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบทับร่างเล็กแต่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ตาจ้องมองเนินอกขาว ๆ ที่ล่อน้ำลาย ขาวแบบนี้หัวนมคงส
last updateLast Updated : 2024-11-22
Read more
บทที่ ๔ ‘จำใจ
บรรยากาศลานหน้าเรือนของจอมโจรเงียบสนิท แม้แต่นกสักตัวยังไม่กล้าส่งเสียงร้อง ราชันจ้องมองใบหน้าอัปลักษณ์นิ่ง ใบบัวยกมือไหว้ค้าง น้ำตาคลอเต็มสองเบ้าตา สวยมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยสายตาเฉยชา สองยืนกระสับกระส่าย วิตกกังวลกว่าใบบัวที่กำลังจะตายเสียอีก“พี่ราชัน ฉันว่า..”“มึงหุบปากไปไอ้สอง! กูยังไม่ได้ลงโทษที่มึงทำงานพลาด”สองหุบปากฉับ ถึงมันจะไม่อยากให้ผู้หญิงแปลกหน้าต้องตาย แต่มันก็ไม่อยากตายแทนเหมือนกัน“เก่งนักนะมึง”ราชันทาบใบมีดคมกริบกับแก้มขาวนวลเนียน ฝั่งที่ไม่มีร่องรอยน่าเกลียดนั่น มาถึงตอนนี้ใบบัวเริ่มตัวสั่น น้ำตาที่คลอเบ้าร่วงหล่นเป็นทาง“ให้ใบบัวตาย ฮึก.. ดีกว่าต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น”“อย่างนั้นหรือ” ถามพลางกดมีดลง เนื้อแก้มขาวนวลบุ๋มลงตามรอยใบมีดใบบัวค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ กลั้นลมหายใจเตรียมรับความเจ็บปวดเจ็บเพียงครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวก็จะได้หลุดพ้นจากชีวิตเลวร้ายนี้แล้วแต่ทว่า.. ไม่กี่อึดใจต่อมาใบมีดเย็น ๆ ก็ถอยห่างออกไป“แต่กูไม่ฆ่าคนว่ะ”พูดจบ มีดแหลมคมก็ถูกเก็บเข้าฝัก สองโล่งใจจนล้มลงไปกองกับพื้น“แต่ใบบัวไม่กลับไปนะจ๊ะ!”ถึงรอดตายได้แต่ใบบัวกลับไม่ดีใจสักนิด เธอขึ้นเสี
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
บทที่ ๕ ‘คนของราชัน’
“ใบบัว”สองวิ่งตึก ๆ ตามหลังร่างอรชร ส่วนสูงของสองน้อยกว่าราชัน แต่ถึงอย่างนั้นใบบัวก็สูงถึงเพียงไหล่ของสองเท่านั้นกับราชันนั้นใบบัวสูงเพียงยอดอก ส่วนขนาดตัวก็เล็กจิ๋วจนราชันบังได้มิด ถึงแม้เธอจะไม่ได้ผอมบาง ออกจะมีน้ำมีนวลกว่าสาว ๆ หลาย ๆ คนด้วยซ้ำ แต่เมื่อเทียบกับร่างกายบึกบึนของราชัน เธอก็กลับกลายเป็นเพียงลูกกวางตัวจ้อย“มีอะไรหรือจ๊ะ”ใบบัวหันกลับไปตามเสียงเรียก มือจับกระชับผ้าคลุมไหล่ให้เรียบร้อย ตอนที่เข้าครัวเธอเจอผ้าขี้ริ้วสกปรกผืนหนึ่ง ด้วยความกระดากอายที่ต้องใส่ผ้าถุงตัวเดียวเดินไปเดินมาจึงใช้ผ้าขี้ริ้วผืนนั้นมาคลุมไหล่และเนินอกไว้“พี่ชื่อสองนะ อายุยี่สิบ ใบบัวอายุเท่าไร สิบห้าหรือยัง”“ใบบัวอายุสิบแปดแล้วจ้ะ”“หน้าเด็กมากเลย เอ้อ.. พี่ขอโทษนะที่จับใบบัวมา เมื่อคืนมันมืดมากก็เลยมองไม่ออก”“ไม่เป็นไรจ้ะ”ใบบัวอยากขอบคุณด้วยซ้ำ อย่างน้อย ๆ เธอก็ไม่ต้องตกเป็นของชายที่แก่คราวพ่อ และมีลูกสาวอายุพอกันกับเธออย่างกำนันมิ่ง“แล้วหน้าไปโดนอะไรมาล่ะนั่น”“อ๋อ...”ใบบัวยกมือขึ้นแตะรอยแดงขนาดใหญ่บนใบหน้า หากมองไกล ๆ อาจจะดูคล้ายปานแดงที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด แต่ถ้าหากมองใกล้ ๆ จะรู้ทันที
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
บทที่ ๖ ‘เข้าเมือง’
ใบบัวอาศัยร่วมชายคาเดียวกันกับราชันมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว หน้าที่ของเธอที่ต้องทำเป็นประจำทุกวันคือทำอาหารให้ราชันทั้งสามมื้อ ทำความสะอาดบ้าน และซักเสื้อผ้าตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาราชันไม่เคยพูดว่ากับข้าวฝีมือใบบัวอร่อย แต่ก็ยังดีที่ไม่ได้ใจร้ายจนถึงขั้นเททิ้งให้ต้องใจหาย ทุก ๆ วันราชันจะออกไปสนามฝึกซ้อมเพื่อซ้อมดาบ ซ้อมเตะต่อยต่อสู้กับลูกน้อง จะมีแค่ใบบัวเท่านั้นที่อยู่ในเรือนนี้หมู่บ้านโจรไม่ได้เป็นแบบที่ใบบัวคิด ถึงจะเรียกว่าหมู่บ้านโจรแต่ก็แทบไม่มีการออกปล้นเลย ทุกคนอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้เหมือนคนทั่วไป ทำไร่ทำนา ปลูกผัก ปลูกผลไม้ เลี้ยงสัตว์ไว้กิน มีครอบครัว มีลูกหลานทุกคนนับถือราชันเป็นใหญ่ ราชันเหมือนเป็นประมุขของพวกเขา เป็นคนดูแลชาวบ้านทุกคน ใครจะทำอะไรต้องมาปรึกษาราชันก่อน ไม่ว่าจะเรื่องเพาะปลูก หรือแม้แต่เรื่องออกเรือนไปแต่งงาน ราชันเป็นคนออกกฎรวมถึงบทลงโทษทั้งหมด และทุกคนก็ต้องอยู่ในกฎอย่างเคร่งครัดรวมถึงตัวของราชันเองด้วย ผู้คนในหมู่บ้านมีไม่ถึงห้าสิบคน ส่วนมากเป็นผู้ชาย ผู้หญิงมีประมาณสิบคนเท่านั้นผู้หญิงในหมู่บ้านส่วนมากถ้าไม่อายุสามสิบขึ้นไปก็เป็นเด็กเล็กไปเลย คงจะมีแค่
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
บทที่ ๗ ‘โกรธ’
“อ๊ะ.. นายท่านขา อย่าเพิ่งไปค่ะ”พิมพายกแขนขึ้นโอบกอดร่างกายกำยำไว้ หญิงสาวไม่ยอมปล่อยให้ราชันออกห่าง ใบหน้าสวยสมวัยอิ่มเอิบ ดวงตาฉ่ำเยิ้มเต็มไปด้วยความสุขสมที่ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน“ปล่อย”“นายท่าน พี่จ๋า.. อยู่กับพิมต่อนะคะ”“ไม่”“แต่พี่จ๋ายังอยากอยู่เลย” ว่าพลางเอื้อมมือลงไปชักรูดท่อนกายใหญ่อย่างชำนาญ “ดูสิ มันยังแข็งอยู่เลย ไม่ปล่อยออกมันจะทรมานนะพี่”“อย่า.. อืม”“พี่จ๋า ให้พิมรีดมันออกนะคะ”พิมพามีชั้นเชิงมากมาย หล่อนปลุกเร้าจนราชันอดทนไม่ไหว จอมโจรคิดว่าไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว และคงอีกสักพักกว่าจะได้กลับเข้ามาในเมืองอีกก็ควรตักตวงให้คุ้ม จะได้ไม่คึกเวลาเห็นเด็กที่บ้าน“ไปเอาเครื่องป้องกันมา”“กี่อันดีคะ”“แล้วแต่”พิมพายิ้มรับ หล่อนลุกขึ้นนุ่งผ้าถุงกระโจมอกออกไปจากห้องทั้ง ๆ แบบนั้น ไม่กี่อึดใจก็กลับมาพร้อมยางสำหรับสวมใส่ป้องกันโรคและตั้งท้องสามอัน“เท่านี้.. พอไหมคะ”“อย่าถามมาก รีบมาขย่ม”พิมพาได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหวาน หล่อนปลดผ้าถุงออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่องอวบอิ่ม อกเป็นอก อวบใหญ่น่าขยำ เอวคอดกิ่ว สะโพกผาย ลีลาบนเตียงเด็ดดวงถูกใจราชัน แต่น่าเสียดายที่สองเต้านั้นมันหย่อนคล้อย ไม่
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
บทที่ ๘ ‘ออกปล้น’
หมูป่าตัวใหญ่ถูกจับผ่าแล่ ทาเกลือแล้วย่างบนกองไฟกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านทั้งลูกเด็กเล็กแดงมานั่งล้อมวงกันเพื่อรอลิ้มรสหมูป่า ส่วนคนที่ล่าหมูตัวใหญ่มาได้นั้นนั่งยิ้มแก้มปริหน้าบานยิ่งกว่ากระด้ง“ฉันเก่งไหมจ๊ะพี่ราชัน”“เออ!”ราชันตอบคำถามเดิมเป็นรอบที่สิบ ไอ้สองที่ถูกทำโทษหายเข้าป่าไปเป็นอาทิตย์ หายไปนานจนราชันคิดว่าถ้ามันไม่ตายก็คงหลงป่า หรือไม่ก็หนีไปแล้วเพราะไม่อยากจับหมูแต่พอพ้นวันที่เจ็ดไอ้สองก็กลับมาพร้อมหมูป่าตัวใหญ่บนหลัง เนื้อตัวมอมแมมสกปรกดูไม่ได้ แต่ชาวบ้านต่างพากันชื่นชมมันไม่ขาดปาก มีครอบครัวหนึ่งถึงขั้นอยากหมั้นหมายลูกสาวกับไอ้สอง แต่ราชันยังไม่อนุญาตเพราะเด็กคนนั้นเพิ่งอายุได้เพียงสามขวบ“พี่เก่งไหมจ๊ะใบบัว” สองหันมาถามสาวน้อยดวงตากวางบ้าง ราชันไม่รู้ว่าทั้งคู่ไปสนิทสนมกันตอนไหน เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจนน่ารำคาญ“เก่งจ้ะ หมูป่าตัวใหญ่มากเลย”“ใช่หรือไม่เล่า! นี่กว่าพี่จะจับได้นะ ต้องซุ่มรอมันตั้งสามวันแหนะ”“พี่สองเก่งที่สุด”ราชันเดินหนีสองคนนั้นอย่างรำคาญ อีกคนก็อวดไปเรื่อย ส่วนอีกคนก็สรรเสริญเยินยอเหมือนไอ้สองมันไปกู้โลกมาได้ ไร้สาระ“พี่ราชันมานี่ ๆ ยาดองอันนี้ของดี กิน
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
บทที่ ๙ ‘เจ็บหนัก’
“กูนี่แหละจะทำให้พวกมึงสิ้นชื่อ!!!”ผู้กองมานพหัวเราะก้อง ยกปืนพกกระบอกสั้นเล็งไปที่โจรทั้งหกคน พวกโจรกระจอก มีแค่มีดดาบจะสู้กับปืนได้อย่างไร โง่หาที่ตายกันแท้ ๆเป็นแค่โจรโง่ ๆ แต่ริอาจมาปล้นบ้านผู้กองอย่างเขา นอกจากเงินจะไม่ได้แล้ว พวกมันก็จะไม่มีโอกาสได้รอดชีวิตกลับไปด้วยราชันประเมินสถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว เขาถูกยิงที่ท้องหนึ่งนัด ส่วนอีกนัดไอ้ผู้กองมันยิงพลาด อาจจะเป็นเพราะความเมาหรือเพราะมันกระจอกเองเขาไม่รู้ แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะมันไม่ได้ทำให้ราชันเจ็บหนักจนทนไม่ไหวแต่ถึงอย่างไรปืนก็คือปืน แค่นัดเดียวก็สามารถปลิดชีวิตคนได้เหมือนผักปลา หากวันนี้ไอ้ผู้กองไม่เมามายจนยิงพลาดเขาคงตายไปแล้ว แม้จะมีพวกเยอะกว่าแค่ไหนแต่ก็สู้เพชรฆาตอย่างปืนนั่นไม่ได้ ไม่มีทางสู้ได้เลย...แต่หากจะต้องตาย ก็ให้เขาตายเพียงคนเดียว“พวกมึงหนีไป”“พี่ ฉันไม่...”“ไป! ดูแลพวกเราให้ดี หากพระอาทิตย์ขึ้นแล้วกูยังไม่กลับไป.. ก็หมายความว่ากูไม่รอด”“พี่!!”“ไปเดี๋ยวนี้!! หากไม่ไปก็อย่ามาเรียกกูว่าพี่อีก ไป!! อย่าให้ไอ้ผู้กองชั่วได้เงินทองคืน ไปสิวะ!!”ราชันตะโกนไล่ ลูกน้องทั้งห้าน้ำตาคลอ ก่อนจะยอมหันห
last updateLast Updated : 2024-11-25
Read more
DMCA.com Protection Status