เข้าสู่ระบบแชร์
ปฐมบท ‘ผิดตัว’
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 19:11:48“อยู่ที่นี่แหละใบบัว ปรนนิบัติผัวให้ดี มีลูกชายให้ได้ แล้วเอ็งจะสบายไปทั้งชาติ เชื่อแม่”
“แต่ใบบัวไม่อยากสบายนี่จ๊ะ ใบบัวอยากอยู่กับแม่ ฮึก.. อยู่กับน้อง”
“อย่าดื้อ แม่ขายเอ็งไปแล้วนะใบบัว”
“ใบบัวไม่ดื้อ ให้ใบบัวกลับไปด้วยเถอะนะจ๊ะแม่ ใบบัวสัญญาว่าจะทำงานให้หนักกว่านี้ แม่กับน้องจะได้สบาย”
“เอ๊ะอีนี่! ก็กูบอกว่าขายมึงไปแล้ว! อย่าเรื่องมากนักนังใบบัว หน้าผีแบบนี้มีคนซื้อไปทำเมียก็ดีแค่ไหนแล้ว! เข้าไป!”
.
.
แรมสิบห้าค่ำเดือนสิบ ค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงจันทร์ หญิงสาววัยสิบแปดปีถูกแม่บังเกิดเกล้าผลักดันเข้าไปในห้องหับที่มืดสลัว กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง แสงไฟจากตะเกียงให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์สว่างไสวจนมองเห็นเรือนร่างใหญ่โตที่นอนทอดกายบนเตียงเล็ก ๆ จนเกือบเต็มพื้นที่ได้
ปัง!
เสียงปิดประตูทำให้ร่างอวบอิ่มสมวัยสะดุ้งสุดตัว สาวน้อยผู้น่าสงสารกลั้นน้ำตาจนตัวสั่นโยนเพราะความหวาดกลัวจับใจ
“เข้ามาสิ”
เสียงแหบพร่าจากคนบนเตียงดังขึ้นให้สาวน้อยขวัญผวา ทว่าใบบัวไม่มีทางเลือก ขาสั่น ๆ ยอมก้าวเข้าไปใกล้เจ้าของเสียงนั้น
“ถอดผ้าถุงออก แล้วขึ้นมาบนนี้"
น้ำตาหนึ่งหยดร่วงไหลไปตามผิวแก้มโดยไร้ซึ่งเสียงสะอื้น ใบบัวยกมือขึ้นจับปมผ้าถุงที่อก ก่อนจะค่อย ๆ คลายมันออกอย่างปวดใจ ดวงตาแดงช้ำปิดลงอย่างอดสูในชะตากรรม
เธอไปทำอะไรไว้นักหนา เหตุใดจึงต้องเจอะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น
ปัง! ปัง! ปัง!
ทว่า ฟ้าคงนึกสงสารเธอขึ้นมากระมัง เพราะสุ้มเสียงที่ดังกึกก้องไปทั่วเรือนทำให้กำนันมิ่งเลิกสนใจในตัวใบบัวทันที
“เสียงดังอะไรกันวะพวกมึง!!”
“กำนัน! มีโจรบุกมา!”
“อะไรวะ!!”
สิ้นเสียงสบถ ร่างใหญ่โตก็รีบพุ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้ร่างอวบอิ่มของหญิงสาวทรุดลงบนพื้น แล้วปล่อยเสียงร่ำไห้ออกมาเงียบ ๆ เพียงลำพัง
เธอรอดแล้ว
รอดแล้ว...
.
“ลูกสาวไอ้มิ่งนอนห้องขวาสุด จับมันมาให้ได้!”
สมุนโจรหกชีวิตแยกย้ายกันไปทำตามแผนที่วางไว้ ราชันมุ่งตรงไปยังห้องที่คิดว่าเมียที่ถูกจับมาหลับนอนอยู่ ทว่ากลับไร้วี่แวว
“มีใครเจอมะลิบ้าง!”
“ไม่มีเลยพี่ ไอ้มิ่งก็ไม่อยู่ คงหนีไปแล้ว”
“แม่ง!” เสียงทุ้มสบถ มือหนากวาดข้าวของที่อยู่ตรงหน้าหล่นกระจัดกระจาย “เจออีจันทร์หรือยัง”
“เจอแล้วพี่ ไอ้สองพาไปที่ม้าเมื่อกี้”
“ดี! ไม่ได้เมียคืนกูก็จะเอาลูกมันไปย่ำยีให้ยับเยิน พวกมึงเก็บข้าวของมีค่าไปให้หมด แล้วกลับไปเจอกันที่หมู่บ้านก่อนยามสาม”
.
โครม!
“โอ้ย!”
ร่างอวบอิ่มถูกโยนเข้าไปในห้องที่มืดสนิทอย่างแรง ถุงผ้าที่ครอบหัวถูกดึงออกจนเส้นผมยาวปลิวไสว เชือกที่พันธนาการทั้งมือและขาถูกตัดด้วยมีดคม ใบบัวขยับหนีชิดกำแพงไม้ เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนลูกนกตกน้ำ เพราะไม่รู้ว่าตนเองจะต้องพบเจอกับอะไรอีก
ในตอนที่เธอกำลังนั่งร้องไห้ให้กับชะตาชีวิตอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาจับเธอมัดมือมัดขาและปาก ใช้ถุงผ้าครอบหัวจนมองไม่เห็นอะไร ก่อนจะแบกเธอขึ้นม้า แล้วสุดท้ายก็โยนเธอเข้ามาในห้องนี้
“อยู่ในนี้แหละ รอพี่ราชันมา”
“พี่คือใครหรือจ๊ะ” สาวน้อยถามเสียงสั่น “ละ แล้ว.. จับฉันมาทำไม”
“พ่อเอ็งไปทำอะไรไว้ล่ะ”
“พ่อหรือ” ใบบัวงุนงง เธอไม่มีพ่อมาตั้งแต่ห้าขวบ ถึงแม่จะมีพ่อใหม่แต่ก็เลิกรากันไปเมื่อปีก่อน
“ไอ้มิ่งอย่างไรเล่า หึ! เล่นกับใครไม่เล่น เสือกมาเล่นกับพี่ราชัน”
สาวน้อยฉลาดเฉลียว เธอเข้าใจทันทีว่าทุกคนกำลังคิดว่าเธอคือลูกจันทร์ ลูกสาวเพียงคนเดียวของกำนันมิ่ง ผู้ชายที่ซื้อเธอจากแม่เมื่อบ่าย
หมายความว่าตอนนี้เธอถูกใครก็ไม่รู้จับตัวมา และกำลังจะถูกข่มเหงฆ่าแกงเพื่อแก้แค้นที่กำนันมิ่งไปทำอะไรบางอย่างให้คนที่ชื่อราชันโกรธ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้มีส่วนรู้เห็น ไม่เกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้น แต่กลับกลายเป็นคนที่ต้องรับกรรมแทนคนทำผิด
ใบบัวหัวเราะแผ่วให้กับโชคชะตาที่แสนโหดร้าย ชีวิตเธอคงไม่แย่ไปกว่านี้แล้ว คืนนี้อย่างมากก็แค่ตาย และเธอจะไม่ดิ้นรนหนีอีกต่อไป...
บทที่เกี่ยวข้อง
เมียโจร NC-25 บทที่ ๑ ‘หญิงสาวอัปลักษณ์’
ใบบัวนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมเล็ก ๆ ของกระท่อม ผู้ชายที่พาเธอเข้ามาในนี้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงความมืดมิด และอากาศที่เย็นยะเยือกเพราะฝนเริ่มโปรยปรายลงมาในช่วงเวลาที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิต ใบบัวในวัยสิบแปดปีก็อดคิดถึงพ่อแท้ ๆ ไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนอายุห้าขวบเลือนลางแต่กลับเต็มไปด้วยความสุข พ่อมักจะกอดเธอเสมอ แม้แต่วันที่หมดลมหายใจ พ่อก็ยังตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อยถ้าพ่อยังอยู่ เธอคงไม่ต้องมาเจอกับเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ เพราะพ่อจะปกป้องเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้เหตุใดพ่อถึงได้ทิ้งใบบัวไปเร็วนัก“พ่อจ๋า เดี๋ยวใบบัวก็จะได้ไปหาพ่อแล้วนะ”ใบบัวสะอื้นไห้ กอดตัวเองแน่นขึ้นเพราะความหนาวเหน็บ เธอสวมผ้าถุงเพียงตัวเดียว เนื้อตัวเย็นเฉียบและสั่นระริกแกร๊ก..แสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาเมื่อบานประตูไม้ไผ่เปิดออก หญิงสาวลืมตาขึ้นมอง เธอไม่เห็นอะไรนอกจากเงาทะมึนที่ใหญ่โตสูงเท่ากรอบประตู ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า“คะ ใคร.. พี่เป็นใครหรือจ๊ะ”ปัง!เจ้าของเงาดำไม่ตอบ แต่กลับปิดประตูเสียงดังจนกระท่อมสะเทือน สาวน้อยผวาเฮือก ตัวสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวจับใจหรือว่าคน ๆ จะเป็นราชัน ผู้ชายที่ต้อ
เมียโจร NC-25 บทที่ ๒ ‘แก้ขัด’ NC-15
ใบหน้าอัปลักษณ์ของหญิงสาวที่เข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวของศัตรูทำให้จอมโจรผงะถอยหลัง ใบบัวเห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วกระถดตัวหนี มือที่สั่นระริกดึงผ้าถุงให้ปิดบังร่างกายท่อนล่างจนมิดชิด“มึงเป็นใคร!”เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยถาม ความโกรธเกรี้ยวไม่พอใจทำให้สาวน้อยสะดุ้งโหยง ตัวสั่นงก ๆ อย่างน่าสงสาร“ฉะ.. ฉัน ฉันชื่อใบบัวจ้ะ”“กูไม่ได้อยากรู้ชื่อมึง! กูถามว่ามึงเป็นใคร ทำไมถึงไม่ใช่อีจันทร์”“ฉันก็.. ไม่รู้จ้ะ”“แม่ง!”ราชันสบถคำหยาบคายออกมายาวเหยียด ทั้งโมโหที่แผนการล่มไม่เป็นท่า ผสมปนเปกับความอยากของร่างกายเพราะยาดีที่กินเข้าไปออกฤทธิ์ท่อนเนื้อยาวใหญ่แข็งชันเครียดขึง ราชันเอื้อมมือลงไปบีบนวดหนัก ๆ หวังเพียงให้มันสงบลงบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลจอมโจรหันไปมองหญิงสาวหน้าตาประหลาดอีกครั้ง เขาทำเป็นไม่สนใจใบหน้าขาวกระจ่าง ที่มีรอยแดงบริเวณแก้มซ้ายไปจนถึงหางตา ถ้าตัดรอยน่าเกลียดนั้นออกไปผู้หญิงคนนี้ก็ดูดีไม่หยอก อย่างน้อยก็มีผิวขาว ๆ และเนื้อตัวที่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือโดยเฉพาะสองเต้าตูม ๆ นั่นราชันอยากจนปวดไปทั้งท่อนลำ เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ขณะจ้องมองเนินอกอิ่มที่ถูกดันออกมาจากผ้าถุงเพราะเก็บความอว
เมียโจร NC-25 บทที่ ๓ ‘หมู่บ้านโจร’ NC-15
ใบบัวตัวสั่นงั่นงก สวรรค์ที่ราชันพูดถึงคือที่ใดกัน ใช่ที่เดียวกับที่พ่อขึ้นไปอยู่หรือเปล่าเช่นนั้นก็หมายความว่าเธอจะต้องตายอย่างนั้นหรือ“พี่...”“หุบปาก”สาวน้อยรีบปิดปากฉับ กลัวว่ามือใหญ่ ๆ นั่นจะบีบคอหัก ช่างน่ากลัวเหลือเกินราชันกดท่อนเอ็นทาบกับเนื้อนุ่ม จัดท่าทางให้แท่งเนื้อได้สัมผัสกับความเนียนนิ่มแนบแน่น แล้วเริ่มขยับเอวซอยช้า ๆ“พี่”ท่อนเนื้ออุ่นจัดครูดไปกับเนินสาว ลำท่อนมันพองโตทั้งใหญ่ทั้งยาวจนดูน่ากลัว สีเข้มและขรุขระเพราะเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเส้นเอ็น พอมันเสียดสีเข้ากับติ่งเนื้อน้อย ๆ ใบบัวก็ผวาเฮือก มือเล็กยกขึ้นคว้าและบีบกล้ามใหญ่ของราชันแน่น“อ๊ะ.. พี่”“เสียวหรือมึง”“สะ เสียวคืออะไรจ๊ะ อื้ออ”“อาา ให้ตาย”ราชันสบถ นี่กูนอนกับเด็กหรืออย่างไร ที่จริงอายุสิบแปดมันไม่เรียกว่าเด็กแล้ว ผู้หญิงส่วนมากออกเรือนตั้งแต่สิบห้าด้วยซ้ำเด็กคนนี้มันจะใสไปไหน ใสจนราชันนึกละอายใจที่รังแกเด็กมัน แต่จะให้หยุดก็คงไม่ได้ ยาที่กินเข้าไปก็ออกฤทธิ์ดีเสียจริง“เดี๋ยวก็รู้”ราชันตัดบท ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบทับร่างเล็กแต่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ตาจ้องมองเนินอกขาว ๆ ที่ล่อน้ำลาย ขาวแบบนี้หัวนมคงส
บทล่าสุด
เมียโจร NC-25 บทที่ ๓ ‘หมู่บ้านโจร’ NC-15
ใบบัวตัวสั่นงั่นงก สวรรค์ที่ราชันพูดถึงคือที่ใดกัน ใช่ที่เดียวกับที่พ่อขึ้นไปอยู่หรือเปล่าเช่นนั้นก็หมายความว่าเธอจะต้องตายอย่างนั้นหรือ“พี่...”“หุบปาก”สาวน้อยรีบปิดปากฉับ กลัวว่ามือใหญ่ ๆ นั่นจะบีบคอหัก ช่างน่ากลัวเหลือเกินราชันกดท่อนเอ็นทาบกับเนื้อนุ่ม จัดท่าทางให้แท่งเนื้อได้สัมผัสกับความเนียนนิ่มแนบแน่น แล้วเริ่มขยับเอวซอยช้า ๆ“พี่”ท่อนเนื้ออุ่นจัดครูดไปกับเนินสาว ลำท่อนมันพองโตทั้งใหญ่ทั้งยาวจนดูน่ากลัว สีเข้มและขรุขระเพราะเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเส้นเอ็น พอมันเสียดสีเข้ากับติ่งเนื้อน้อย ๆ ใบบัวก็ผวาเฮือก มือเล็กยกขึ้นคว้าและบีบกล้ามใหญ่ของราชันแน่น“อ๊ะ.. พี่”“เสียวหรือมึง”“สะ เสียวคืออะไรจ๊ะ อื้ออ”“อาา ให้ตาย”ราชันสบถ นี่กูนอนกับเด็กหรืออย่างไร ที่จริงอายุสิบแปดมันไม่เรียกว่าเด็กแล้ว ผู้หญิงส่วนมากออกเรือนตั้งแต่สิบห้าด้วยซ้ำเด็กคนนี้มันจะใสไปไหน ใสจนราชันนึกละอายใจที่รังแกเด็กมัน แต่จะให้หยุดก็คงไม่ได้ ยาที่กินเข้าไปก็ออกฤทธิ์ดีเสียจริง“เดี๋ยวก็รู้”ราชันตัดบท ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบทับร่างเล็กแต่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ตาจ้องมองเนินอกขาว ๆ ที่ล่อน้ำลาย ขาวแบบนี้หัวนมคงส
เมียโจร NC-25 บทที่ ๒ ‘แก้ขัด’ NC-15
ใบหน้าอัปลักษณ์ของหญิงสาวที่เข้าใจผิดว่าเป็นลูกสาวของศัตรูทำให้จอมโจรผงะถอยหลัง ใบบัวเห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วกระถดตัวหนี มือที่สั่นระริกดึงผ้าถุงให้ปิดบังร่างกายท่อนล่างจนมิดชิด“มึงเป็นใคร!”เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยถาม ความโกรธเกรี้ยวไม่พอใจทำให้สาวน้อยสะดุ้งโหยง ตัวสั่นงก ๆ อย่างน่าสงสาร“ฉะ.. ฉัน ฉันชื่อใบบัวจ้ะ”“กูไม่ได้อยากรู้ชื่อมึง! กูถามว่ามึงเป็นใคร ทำไมถึงไม่ใช่อีจันทร์”“ฉันก็.. ไม่รู้จ้ะ”“แม่ง!”ราชันสบถคำหยาบคายออกมายาวเหยียด ทั้งโมโหที่แผนการล่มไม่เป็นท่า ผสมปนเปกับความอยากของร่างกายเพราะยาดีที่กินเข้าไปออกฤทธิ์ท่อนเนื้อยาวใหญ่แข็งชันเครียดขึง ราชันเอื้อมมือลงไปบีบนวดหนัก ๆ หวังเพียงให้มันสงบลงบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลจอมโจรหันไปมองหญิงสาวหน้าตาประหลาดอีกครั้ง เขาทำเป็นไม่สนใจใบหน้าขาวกระจ่าง ที่มีรอยแดงบริเวณแก้มซ้ายไปจนถึงหางตา ถ้าตัดรอยน่าเกลียดนั้นออกไปผู้หญิงคนนี้ก็ดูดีไม่หยอก อย่างน้อยก็มีผิวขาว ๆ และเนื้อตัวที่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือโดยเฉพาะสองเต้าตูม ๆ นั่นราชันอยากจนปวดไปทั้งท่อนลำ เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ขณะจ้องมองเนินอกอิ่มที่ถูกดันออกมาจากผ้าถุงเพราะเก็บความอว
เมียโจร NC-25 บทที่ ๑ ‘หญิงสาวอัปลักษณ์’
ใบบัวนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมเล็ก ๆ ของกระท่อม ผู้ชายที่พาเธอเข้ามาในนี้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงความมืดมิด และอากาศที่เย็นยะเยือกเพราะฝนเริ่มโปรยปรายลงมาในช่วงเวลาที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิต ใบบัวในวัยสิบแปดปีก็อดคิดถึงพ่อแท้ ๆ ไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนอายุห้าขวบเลือนลางแต่กลับเต็มไปด้วยความสุข พ่อมักจะกอดเธอเสมอ แม้แต่วันที่หมดลมหายใจ พ่อก็ยังตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อยถ้าพ่อยังอยู่ เธอคงไม่ต้องมาเจอกับเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ เพราะพ่อจะปกป้องเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้เหตุใดพ่อถึงได้ทิ้งใบบัวไปเร็วนัก“พ่อจ๋า เดี๋ยวใบบัวก็จะได้ไปหาพ่อแล้วนะ”ใบบัวสะอื้นไห้ กอดตัวเองแน่นขึ้นเพราะความหนาวเหน็บ เธอสวมผ้าถุงเพียงตัวเดียว เนื้อตัวเย็นเฉียบและสั่นระริกแกร๊ก..แสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาเมื่อบานประตูไม้ไผ่เปิดออก หญิงสาวลืมตาขึ้นมอง เธอไม่เห็นอะไรนอกจากเงาทะมึนที่ใหญ่โตสูงเท่ากรอบประตู ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า“คะ ใคร.. พี่เป็นใครหรือจ๊ะ”ปัง!เจ้าของเงาดำไม่ตอบ แต่กลับปิดประตูเสียงดังจนกระท่อมสะเทือน สาวน้อยผวาเฮือก ตัวสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวจับใจหรือว่าคน ๆ จะเป็นราชัน ผู้ชายที่ต้อ
เมียโจร NC-25 ปฐมบท ‘ผิดตัว’
“อยู่ที่นี่แหละใบบัว ปรนนิบัติผัวให้ดี มีลูกชายให้ได้ แล้วเอ็งจะสบายไปทั้งชาติ เชื่อแม่” “แต่ใบบัวไม่อยากสบายนี่จ๊ะ ใบบัวอยากอยู่กับแม่ ฮึก.. อยู่กับน้อง” “อย่าดื้อ แม่ขายเอ็งไปแล้วนะใบบัว” “ใบบัวไม่ดื้อ ให้ใบบัวกลับไปด้วยเถอะนะจ๊ะแม่ ใบบัวสัญญาว่าจะทำงานให้หนักกว่านี้ แม่กับน้องจะได้สบาย” “เอ๊ะอีนี่! ก็กูบอกว่าขายมึงไปแล้ว! อย่าเรื่องมากนักนังใบบัว หน้าผีแบบนี้มีคนซื้อไปทำเมียก็ดีแค่ไหนแล้ว! เข้าไป!” ..แรมสิบห้าค่ำเดือนสิบ ค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงจันทร์ หญิงสาววัยสิบแปดปีถูกแม่บังเกิดเกล้าผลักดันเข้าไปในห้องหับที่มืดสลัว กลิ่นน้ำอบน้ำปรุงลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง แสงไฟจากตะเกียงให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์สว่างไสวจนมองเห็นเรือนร่างใหญ่โตที่นอนทอดกายบนเตียงเล็ก ๆ จนเกือบเต็มพื้นที่ได้ปัง!เสียงปิดประตูทำให้ร่างอวบอิ่มสมวัยสะดุ้งสุดตัว สาวน้อยผู้น่าสงสารกลั้นน้ำตาจนตัวสั่นโยนเพราะความหวาดกลัวจับใจ“เข้ามาสิ”เสียงแหบพร่าจากคนบนเตียงดังขึ้นให้สาวน้อยขวัญผวา ทว่าใบบัวไม่มีทางเลือก ขาสั่น ๆ ยอมก้าวเข้าไปใกล้เจ้าของเสียงนั้น“ถอดผ้าถุงออก แล้วขึ้นมาบนนี้"
