All Chapters of เมียโจร NC-25: Chapter 1 - Chapter 4

ใบบัวนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมเล็ก ๆ ของกระท่อม ผู้ชายที่พาเธอเข้ามาในนี้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เพียงความมืดมิด และอากาศที่เย็นยะเยือกเพราะฝนเริ่มโปรยปรายลงมาในช่วงเวลาที่ยังไม่รู้ชะตาชีวิต ใบบัวในวัยสิบแปดปีก็อดคิดถึงพ่อแท้ ๆ ไม่ได้ ความทรงจำเมื่อตอนอายุห้าขวบเลือนลางแต่กลับเต็มไปด้วยความสุข พ่อมักจะกอดเธอเสมอ แม้แต่วันที่หมดลมหายใจ พ่อก็ยังตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อยถ้าพ่อยังอยู่ เธอคงไม่ต้องมาเจอกับเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ เพราะพ่อจะปกป้องเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้เหตุใดพ่อถึงได้ทิ้งใบบัวไปเร็วนัก“พ่อจ๋า เดี๋ยวใบบัวก็จะได้ไปหาพ่อแล้วนะ”ใบบัวสะอื้นไห้ กอดตัวเองแน่นขึ้นเพราะความหนาวเหน็บ เธอสวมผ้าถุงเพียงตัวเดียว เนื้อตัวเย็นเฉียบและสั่นระริกแกร๊ก..แสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาเมื่อบานประตูไม้ไผ่เปิดออก หญิงสาวลืมตาขึ้นมอง เธอไม่เห็นอะไรนอกจากเงาทะมึนที่ใหญ่โตสูงเท่ากรอบประตู ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า“คะ ใคร.. พี่เป็นใครหรือจ๊ะ”ปัง!เจ้าของเงาดำไม่ตอบ แต่กลับปิดประตูเสียงดังจนกระท่อมสะเทือน สาวน้อยผวาเฮือก ตัวสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวจับใจหรือว่าคน ๆ จะเป็นราชัน ผู้ชายที่ต้อ

ใบบัวตัวสั่นงั่นงก สวรรค์ที่ราชันพูดถึงคือที่ใดกัน ใช่ที่เดียวกับที่พ่อขึ้นไปอยู่หรือเปล่าเช่นนั้นก็หมายความว่าเธอจะต้องตายอย่างนั้นหรือ“พี่...”“หุบปาก”สาวน้อยรีบปิดปากฉับ กลัวว่ามือใหญ่ ๆ นั่นจะบีบคอหัก ช่างน่ากลัวเหลือเกินราชันกดท่อนเอ็นทาบกับเนื้อนุ่ม จัดท่าทางให้แท่งเนื้อได้สัมผัสกับความเนียนนิ่มแนบแน่น แล้วเริ่มขยับเอวซอยช้า ๆ“พี่”ท่อนเนื้ออุ่นจัดครูดไปกับเนินสาว ลำท่อนมันพองโตทั้งใหญ่ทั้งยาวจนดูน่ากลัว สีเข้มและขรุขระเพราะเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเส้นเอ็น พอมันเสียดสีเข้ากับติ่งเนื้อน้อย ๆ ใบบัวก็ผวาเฮือก มือเล็กยกขึ้นคว้าและบีบกล้ามใหญ่ของราชันแน่น“อ๊ะ.. พี่”“เสียวหรือมึง”“สะ เสียวคืออะไรจ๊ะ อื้ออ”“อาา ให้ตาย”ราชันสบถ นี่กูนอนกับเด็กหรืออย่างไร ที่จริงอายุสิบแปดมันไม่เรียกว่าเด็กแล้ว ผู้หญิงส่วนมากออกเรือนตั้งแต่สิบห้าด้วยซ้ำเด็กคนนี้มันจะใสไปไหน ใสจนราชันนึกละอายใจที่รังแกเด็กมัน แต่จะให้หยุดก็คงไม่ได้ ยาที่กินเข้าไปก็ออกฤทธิ์ดีเสียจริง“เดี๋ยวก็รู้”ราชันตัดบท ก่อนจะโน้มตัวลงไปทาบทับร่างเล็กแต่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ตาจ้องมองเนินอกขาว ๆ ที่ล่อน้ำลาย ขาวแบบนี้หัวนมคงส