บททั้งหมดของ เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า: บทที่ 1 - บทที่ 10

"อย่า ข้ามีสามีแล้ว"เสียงที่อ่อนหวานได้ดังขึ้น กู้หนานกัดริมฝีปากด้วยความอับอาย จับมือใหญ่ของชายหนุ่มที่ลูบไล้ที่เอวของนางชายหนุ่มจับคว้ามือของนางกดไปที่หมอน น้ำเสียงเย็นชา"ฮะ เจ้าคิดว่าเป็นใครกันที่ส่งเจ้ามายังเตียงของข้า? "กู้หนานตัวแข็งทื่อเล็กน้อย เสียงเยาะเย้ยของชายหนุ่มก็ได้ดังขึ้นข้างหู"ชายที่สวมเขาให้ตัวเอง ชายที่อยากกลายเป็นควายเช่นนี้ ข้ายังไม่เคยเจอมาก่อน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะทำให้ความตั้งใจของเขาสูญเปล่าได้อย่างไร"ประโยคนี้เหมือนฟ้าที่ผ่าลงมา ทำเอากู้หนานที่กำลังมึนนั้นก็ได้สติจากความเร้าร้อนนั้นความเจ็บปวดราวฉีกขาดที่ตามมา ทำให้นางได้สติทันทีแต่ที่ปรากฏตรงหน้าคือใบหน้าของชายหนุ่มที่หล่อเหลา แม้จะทำเรื่องนั้นไปแล้ว แต่ใบหน้านั้นก็ยังไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ มีเพียงดวงตาเรียวยาวคู่นั้นที่เย็นชาและเข้ม ราวกับสามารถดูดคนเข้าไปได้ใบหน้านี้นางจะจดจำไปจนตายเซียวเหยียน เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้ เป็นผู้ชายคนแรก และคนเดียวของนางแต่นางถูกขังอยู่ในเรืองหลังบ้านของเรือนเหวินชางโฮวเป็นเวลาหลายปี อย่างน้อยก็สิบปีแล้วที่ไม่ได้เจอกับเซียวเหยียนได้?ทำไมตอ

กู้หนานรีบดึงเสื้อผ้ากลับจัดให้เรียบร้อย ใบหน้าที่สวยงามของนางก็ได้มีความโกรธเจ้าหญิงห้วยหยางก็คิดว่าเจอหลักฐานแล้ว จึงได้ด่าอย่างแรง"นังแพศยา นี่คือร่องรอยที่องค์ชายจิ่งทิ้งไว้บนตัวเจ้าใช่ไหม? หลักฐานชัดเจนแบบนี้ ยังจะปฏิเสธอะไรอีก?โชคร้ายจริงๆ เรือนเหวินชางโฮวของพวกข้าโดนรังแกถึงบ้านแบบนี้ นี่ไม่อยากให้สตรีให้เรือนของพวกข้ามีทางให้รอดหรืออย่างไร?"ขณะที่พูดก็หันไปมองเซียวเหยียนด้วยความโกรธ มือสั่นอยากจะด่าเซียวเหยียนเหมือนที่ด่ากู้หนานคำพูดมาถึงปากแล้ว ทันใดนั้นก็นึกได้ถึงนิสัยของเซียวเหยียน ก็ได้รีบกลืนคำด่าลงไป"องค์ชายจิ่ง แม้ว่าท่านจะเป็นเชื้อพระวงศ์ มีสถานะสูงส่ง แต่ท่านจะเหยียบหยามลูกสะใภ้ของข้าเช่นนี้ไม่ได้""มานี่ เตรียมเกี้ยว ข้าจะไปขอให้พระพันปีมาช่วยตัดสินใจว่า ลูกหลานของราชวงศ์นั้นสามารถเข้าเรือนในของขุนนางและนอนกับผู้หญิงของขุนนางได้หรือไม่""ข้าไม่เชื่อว่าในโลกนี้จะไม่มีที่ที่จะพูดเหตุผลไม่ได้"ขณะที่เจ้าหญิงห้วยหยางพูด นางก็ส่งสายตาให้หญิงชราที่กำลังชะโงกดูที่ประตูเรือนหญิงชรารับรู้และตอบรับเสียงดัง"เจ้าค่ะ ข้าจะไปเตรียมเกี้ยวเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"เจ้าหญิ

ที่พักเรือนหนานซานของเจ้าหญิงห้วยหยางเซี่ยเหิงก็ได้บ่นอย่าหงุดหงิด”ถ้ารู้ว่ากู้หนานสามารถขอร้องลุงสามได้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนเสียเวลาเปล่า ๆ ไม่พอ ยังทำให้ลุงสามดูเรื่องตลกพวกนี้ ความประทับใจที่มีต่อข้าก็ได้ลดลงไปมากข้าบอกแล้วว่าแผนนี้มีความเสี่ยง แต่ท่านแม่ยังอยากเสี่ยง"เจ้าหญิงห้วยหยางส่ายหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"พวกมันสองคนต้องได้กันแน่ๆ กลิ่นในห้องไม่ถูก พวกเราทุกคนถูกกู้หนานคนนี้หลอกแล้วข้าบอกแล้วว่าแม่ค้าผู้หญิงแบบนี้มีความคิดยากจะเดา แต่พ่อเจ้าตอนนั้นกลับเลือกให้นางมาเป็นนายหญิงผู้สืบทอดถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่านางมีเงินเน่าๆ อยู่บ้าง ข้าคงจะให้เจ้าทิ้งนางไปนานแล้ว"เซี่ยเหิงรู้สึกวุ่นวายใจเพราะคำวิจารณ์ขององค์ชายจิ่ง และยิ่งรู้สึกหงุดหงิดลงเมื่อได้ยินแม่บ่นแบบนี้"ต่างก็พูดจับชู้จับเป็นคู่ ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้มีประโยชน์อะไร? แผนล้มเหลวตอนนี้ไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งโฮวเจวี่ย หยุนซางก็ไม่สามารถเข้ามาในบ้านในฐานะภรรยาเท่าเทียบ"ตามแผนเดิม วันนี้กู้หนานจะสูญเสียความบริสุทธิ์ จากนี้ไปจะไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้อีกเมื่อถึงเวลานั้นเขาที่เสนอให้แต่งงานกับหยุนซางเป็นภร

เจ้าหญิงห้วยหยางมองไปที่ใบหน้าซีดของกู้หนาน สายตาก็ได้มีความได้ใจ"เรื่องของวันนี้เป็นเพียงคนใช้ใส่ร้ายเจ้านายเท่านั้น ถ้าไปถึงศาลแล้ว เรือนเหวินชางโฮวก็เป็นตระกูลขุนนางที่มีชื่อเสียงมาสามชั่วอายุคน ผู้พิพากษาก็น่าจะให้เกียรติเรือนเหวินชางโฮวบ้างส่วนเรื่องที่ใช้สินสอดของเจ้า ก็พูดแล้วว่าเป็นการยืม เราไม่ได้บอกว่าจะไม่คืน เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีเงินเท่านั้นในเมื่อเจ้าแต่งเข้ามาในตระกูลเซี่ย ก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลเซี่ยแล้ว ครอบครัวเดียวกัน เจ้ามาทวงหนี้แม่สามีและสามีของตัวเอง ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เจ้าก็ไม่ได้อะไรดี""กู้หนาน ถ้าเจ้ามีฉลาดสักหน่อย เจ้าควรรู้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้เจ้าเสียเปรียบมากกว่าแทนที่จะเก็บความขุ่นเคืองไว้ เรามาคุยกันอย่างสงบสุขดีกว่า ข้าจะยังคงถือว่าเจ้าเป็นภรรยาของผู้สืบทอดเรือนโฮวฝู และเรายังคงเป็นครอบครัวเดียวกัน"เซี่ยเหิงก็ได้รีบพูดเสริม ปลอบกู้หนานเสียงต่ำ"ท่านแม่พูดถูก แม้ว่าคนรับใช้จะน่ารังเกียจ แต่เจ้าก็ไม่ได้รับอันตรายเจ้ามักจะรู้จักเหตุผลและเข้าใจง่ายเสมอ อย่าทำให้มันยุ่งยากอีกเลย ข้าสัญญาว่าจะรักเจ้าให้มากขึ้นไปอีก"กู้หนานรู้สึกขยะแขยงกับใบหน

กู้หนานน้ำตาไหลเต็มหน้า ยกมือจับหรูอี้"ไม่ ไม่เอา"หรูอี้เห็นนางร้องไห้อย่างเศร้าใจ ก็ย่อตัวลงและปลอบนางอย่างอ่อนโยน"เจ้าค่ะ ไม่ต้องมีลูกแล้ว ดื่มยานี้แล้วจะไม่มีลูกอีก"กู้หนานส่ายหัวไม่หยุด เสียงแหบแห้ง"ไม่ดื่มยา เก็บลูกไว้"หรูอี้ตะลึงกู้หนานสูดน้ำมูก ล้างหน้า และค่อยๆ สงบอารมณ์ลง แล้วบอกกับหรูอี้อีกครั้ง"ไม่ดื่มยาคุมกำเนิดข้าต้องการลูกคนนี้"หรูอี้มีสีหน้าแปลก ๆ"คุณหนูพูดเหมือนมั่นใจว่าจะมีลูกแน่"กู้หนานหยุดไป มือสัมผัสหน้าท้องโดยไม่รู้ตัวนางรู้ว่าจะต้องมีลูกอย่างแน่นอนคราวนี้นางจะปกป้องลูกให้ได้แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตตอนนั้นลูกก็ได้มีใจเต้น เตะนางและตอบสนองกับนางรอหย่ากับเซี่ยเหิงแล้ว นางพาลูกไปด้วยกัน มีลูกเป็นเพื่อน ชีวิตที่เหลือก็เพียงพอแล้วหรูอี้รู้สึกว่าคุณหนูของตัวเองดูไม่เหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าแตกต่างกันตรงไหนบางทีอาจจะถูกเรื่องในวันนี้ทำให้ตกใจจนได้กระจ่างทุกอย่างเมื่อคิดเช่นนี้ หรูอี้ก็รู้สึกปวดใจมากขึ้น"น้ำเย็นแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูลุกขึ้นเถอะ"กู้หนานลุกขึ้นมาสวมเสื้อ แล้วก็สั่งนางว่า:"ปิดเรื่องนี้อย่าให้หรูฮวารู้ นางเป็นคนใจร้อน จะได้ไม่เป็นเรื