All Chapters of เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า: Chapter 31 - Chapter 40

กู้หนานเห็นใบหน้าที่เคร่งของหรูฮวาในกระจก จึงเดาได้ว่าเรื่องอะไร"เป็นเรื่องของเมิ่งซื่อ?"หรูฮวาที่มีใบหน้าโกรธเคืองพูดว่า:"ท่านผู้สืบทอดได้ให้เมิ่งซื่ออยู่ที่เรือนชิวสุ่ย หญิงรับใช้ที่ดูแลเรือนชิวสุ่ยออกมาอวดว่าบอกว่าเมื่อคืนได้ไปสองน้ำน่ะ"เช้านี้ ท่านผู้สืบทอดได้ให้คนไปเปลี่ยนป้ายของเรือนชิวสุ่ย ให้เป็นเรือนมู่หยุน ตอนนี้ข้างนอกกำลังเปลี่ยนป้ายอยู่กู้หนานมีสีหน้าอึ้งเรือนชิวสุ่ยอยู่ข้างๆ เรือนซงเสวี่ยถัง เป็นเรือนที่กว้างขวางรองจากเรือนหนานซานที่เจ้าหญิงห้วยหยางอยู่ และเรือนซงเสวี่ยถังที่นางอยู่ในชาติก่อน เมิ่งหยุนซางอาศัยอยู่ที่นั่น เพียงแต่ในชาติก่อนจนถึงตอนที่นางถูกวางยาพิษ เรือนชิวสุ่ยยังคงเรียกว่าเรือนชิวสุ่ย และไม่มีการเปลี่ยนชื่อมู่หยุน หยุนซางที่รัก คิดว่าคงเป็นเหตุการณ์เมื่อวานที่แทงใจเซี่ยเหิงและเมิ่งหยุนซาง จนตั้งใจที่จะทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดหรูอี้กระตุกหรูฮวาให้นางหยุดพูด"เช้า ๆพูดเรื่องนี้ทำไม ทำให้คุณหนูไม่มีความสุข"หรูฮวารู้สึกตัว รีบเปลี่ยนคำพูด:"คุณหนูอย่าโกรธเลย เมิ่งซื่อเป็นเพียงอนุภรรยาต่ำต้อย แม้ว่าท่านผู้สืบทอดจะโปรดปรานนางเพียงใด นางก็ไม่

หรูอี้ร้อนรนจนเหงื่อออก กัดฟันจ้องมองเมิ่งหยุนซางหรูฮวาโกรธจนอยากจะเข้าไปฉีกเมิ่งหยุนซางกู้หนานยกมือขึ้นห้ามหรูฮวา มองเมิ่งหยุนซางด้วยรอยยิ้มบางๆ"ท่านผู้สืบทอดมักชมอนุฯเมิ่งว่าเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือและมีเหตุผล วันนี้ดูแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอ่านหนังสือมากน้อยแค่ไหน แต่มีพรสวรรค์ในการแสดงพอควร"เมิ่งหยุนซางก็ได้อึ้ง สายตาที่มองกู้หนานก็ได้สับสนเล็กน้อยเหิงหลางอยู่ข้างนอก กู้หนานไม่กลัวเหรอนางยังคงมีหน้าตาเหมือนคนที่ถูกทำให้เสียใจ"ข้าไม่เข้าใจว่านายหญิงพูดถึงอะไร ถ้านายหญิงคิดว่าการที่ข้าอ่านหนิงสือไม่ดี ต่อไปข้าไม่อ่านก็ได้ และจะรับใช้แค่นายหญิง"กู้หนานเลิกคิ้วหัวเราะเยาะเย้ย"แสดงพอหรือยัง? ถ้าแสดงพอแล้วก็ลุกขึ้นเถอะ เกรงว่าเหิงหลางของเจ้าคงเข้ามาช่วยเจ้าไม่ได้"เมิ่งหยุนซางคุกเข่าบนพื้นก็ได้สับสนเป็นไปไม่ได้ นางได้ยินเสียงของเหิงหลางแล้วนี่นางราดชาเร็วไปเหรอในขณะนั้น เสียงฝีเท้าที่รีบร้อนและวุ่นวายดังขึ้นในลานบ้าน พร้อมกับเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง"หมาบ้าจากไหนกัน หลีกไป""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง!"เมิ่งหยุนซางก็ได้รีบลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วก็ได้รีบพุ่งไปที่ประตู ก็ได้เปิ

"แต่งงานกับภรรยาแบบเจ้าอย่างนี้ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยของข้าเสื่อมเสีย"คำพูดนี้พุ่งเข้าหูอย่างแรง ทำให้หัวใจของกู้หนานรู้สึกเหมือนถูกบีบอย่างแรง เจ็บปวดอย่างมากในชาติก่อน แม่ยายของนางเจ้าหญิงห้วยหยางมักจะชี้หน้านางและด่า:"เจ้าทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเซี่ยเสื่อมเสียด้วยเพราะการสูญเสียความบริสุทธิ์ของเจ้า การแต่งงานกับเจ้าทำให้ตระกูลเซี่ยซวยจริงๆ"ความรู้สึกสิ้นหวังที่ถูกด่าแต่ไม่สามารถตอบโต้ได้ ไม่มีใครช่วยเหลือก็ได้กลับมาอีกครั้ง นางหายใจไม่ออกและดึงเสื้อโดยไม่รู้ตัวหรูฮวาโกรธเคืองและแก้ต่างให้คุณหนูของตัวเอง"จริงๆ แล้วเป็นอนุฯเมิ่งเองที่สาดชาใส่ตัวเอง คุณหนูของพวกเราไม่ได้แตะถ้วยชาเลยท่านผู้สืบทอด ท่านจะกล่าวโทษคุณหนูของพวกข้าโดยไม่แยกแยะความจริงไม่ได้นะเจ้าค่ะ คุณหนูของพวกข้าไม่ได้แม้แต่พูดคำหยาบคายใดๆ กับอนุฯเมิ่งเลย""นังสารเลว เจ้านายพูดอยู่เจ้ามาพูดแทรกได้ไง ยังกล้าต่อว่าข้า"เซี่ยเหิงโกรธจัด เตะเข้าที่ท้องของหรูฮวาหรูฮวาเจ็บปวดจนขดตัวอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดเผือดใบหน้าของกู้หนานเปลี่ยนไปทันที รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อพยุงหรูฮวาขึ้น"เป็นอะไรไหม?"หรูฮวาพิงอยู่ในอ้อมก

เซี่ยเหิงก็ได้ตกใจจนหน้าซีก ก็ได้หลุดมือโยนเมิ่งหยุนซางลงพื้น"โอ้ย"เดิมทีเมิ่งหยุนซางก็แกล้งสลบ จู่ๆก็ตกลงกับพื้น ก็ได้เจ็บจนร้องออกมาเมื่อนางลืมตาขึ้น ก็ทันเห็นแค่ชายเสื้อของเซี่ยเหิงที่แวบผ่านไปและเสี่ยวม่านที่จ้องมองอย่างดุร้ายตรงหน้านางกรีดร้องด้วยความตกใจและวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิตคนกับสุนัขพบกัน เสี่ยวม่านชนะ หรูฮวาก็ได้ขำกับฉากนี้จนได้ลืมความเจ็บปวดที่ท้อง ยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้เสี่ยวม่าน"เสี่ยวม่าน เจ้าเก่งมาก"เสี่ยวม่านวิ่งไปที่ข้างๆกู้หนาน หัวฟูๆ ถูไถกับชายเสื้อของกู้หนาน ดวงตาสีดำกระพริบเหมือนกำลังอวดความสำเร็จกู้หนานอดไม่ได้ที่จะลูบหัวของมัน"เก่งมากเสี่ยวม่าน ต่อไปจะให้เจ้ากินน่องไก่ใหญ่สองชิ้นทุกมื้อ""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง"เสี่ยวม่านหางกระดกอย่างพอใจ แล้ววิ่งจากไปอย่างมีความสุขกู้หนานสั่งให้หรูอี้พาหรูฮวาเข้าไปในบ้าน เปิดเสื้อผ้าของนางออก เห็นว่าท้องของนางมีรอยช้ำหรูอี้หายามากู้หนานใช้มือป้านยา เตรียมทายาให้กับหรูฮวา"คุณหนู ให้พี่หรูอี้ทาให้ข้าก็พอ"กู้หนานไม่ยอม ผลักมือของนางออก แล้วทายาเบาๆ บนท้องของหรูฮวารู้สึกได้ว่าร่างกายของหรูฮวาสั่นสะท้าน

เรือนหนานซานเจ้าหญิงห้วยหยางที่ได้ยิ้นคนสนิทแม่จางพูดเรื่องที่เมิ่งหยุนซางเสิร์ฟก็ได้หรี่ตาลง ก็ได้กัดฟันอย่างโมโห "กู้หนานรู้ดีว่าตอนเด็กๆ เหิงเอ๋อเคยถูกหมาบ้าไล่ จึงกลัวแมวและหมามาก แต่นางยังเลี้ยงหมาในเรือนอีก นางคิดอะไรอยู่กันแน่"แม่จางพูดว่า"จริงเจ้าค่ะ บ่าวถามมาแล้ว หมาตัวนั้นนายหญิงผู้สืบทอดได้เก็บมาระหว่างทางกัลบมาจากศาลาว่าการ"เมื่อพูดถึงเรื่องที่ศาลาว่าการเมื่อวานนี้ เจ้าหญิงห้วยหยางก็ยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม"ตระกูลกู้มาจากตระกูลพ่อค้า ไม่ว่ายังไงก็มองการใกล้ไปหน่อย เมื่อวานถ้านางปกป้องเหิงเอ๋อในศาลาว่าการสักหน่อย เรือนโฮวฝูของเราก็คงไม่ขายหน้าขนาดนั้นวันนี้นางปล่อยหมากัดเหิงเอ๋อ ข้าคิดว่านางอิจฉาเหิงเอ๋อที่ได้รับเมิ่งซื่อมาขี้หึงหวงแบบนี้ ลำบากเหิงเอ๋อจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะทรัพย์สินของตระกูลกู้......"เจ้าหญิงห้วยหยางก็ได้นิ่ง หยุดพูดไปได้ทันทีตอนนี้เรือนโฮวฝูยังแยกจากกู้หนานไม่ได้ นางจึงไปด่าเมิ่งหยุนซางแทน"เมิ่งซื่อไอโง่นั่น รุ่ยเกอยังไม่ได้เข้ามาเลย นางไม่ไปประจบกู้หนาน แต่กลับหาเรื่องนาง โง่เอามากๆ"ยังไม่ทันพูดจบ เสียงของคนรับใช้ก็ดังขึ้นจากข้างนอก"นายหญ