บทที่ 34

นางได้คำนวณเวลาในการสาดน้ำชาอย่างดี ทำให้ชื่อเสียงของกู้หนานว่าเป็นคนขี้อิจฉาและโหดร้ายเป็นจริง

ใครจะรู้ว่าจะถูกหมาตัวหนึ่งทำลายแผนการทั้งหมด

เมิ่งหยุนซางก็ปิดบังความเกลียดในใจไว้ไม่อยู่ ก็ได้จ้องไปที่กู้หนานด้วยตาที่แดงก่ำ

"เจ้าจงใจ ทุกอย่างนี้เจ้าวางแผนไว้แล้ว ใช่ไหม?"

กู้หนานยิ้มแย้มแล้วมองนางอย่างเย็นชา

"ข้าวาวแผนไว้แล้ว? ตลก หรือว่าข้าเป็นคนบอกให้เจ้าสาดน้ำชาใส่ตัวเอง ลวกตัวเองหรือ?"

เมิ่งหยุนซางกัดริมฝีปาก ความเกลียดก็ได้สะท้อนในดวงตา

"มันต้องเป็นเพราะเจ้ากลัวเหิงหลางเข้าใจเจ้าผิด ดังนั้นจึงจงใจให้คนรับใช้ปล่อยหมากัดเหิงหลาง"

ยังไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงโกรธเกรี้ยวดังมาจากข้างนอก

"อะไรนะ? เจ้าราดน้ำชาร้อนใส่ตัวเองจนให้ตัวเองโดนลวก?"

เซี่ยเหิงก็ได้เดินเดินกะเผลกเข้ามา

เขาถูกเสี่ยวม่านไล่ตามจนมงกุฎหยกหลุด ผมพันกันหลวมๆ บนหัว เสื้อคลุมสีฟ้าที่สะอาดและสง่างามก็ได้ยับยู่ยี่ ดูทั้งตัวแล้วดูทุลักทุเลมาก

เขากลับมาช่วยเมิ่งหยุนซางเพราะความกังวล ใครจะรู้ว่าเมื่อเขาเข้าประตูเขาก็ได้ยินคำนี้ทันที เขาตกใจและโกรธมาก

"ข้าก็อุตสาห์เป็นห่วงแทบตาย รีบพ้นจากหมาบ้าก็รีบมาช่วยเจ้า

เจ้าทำอะไ