All Chapters of เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า: Chapter 21 - Chapter 30

ดวงตาของผู้ว่าราชการเมืองหลวงเปล่งประกายเหมือนหมูป่าในทุ่งแตงโม"จริงหรือ? เจ้าแน่ใจหรือว่าคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของเจ้าคือผู้สืบทอดเซี่ย?"จางเฉียงสาบานอย่างจริงจัง"จริงแท้แน่นอน ข้าน้อยแม้จะเคยพบเขาเพียงสองครั้ง แต่เขามีความสง่างาม และมีไฝเสน่ห์ที่คิ้ว ข้าน้อยเห็นแล้วจึงจำได้"เซี่ยเหิงได้มีไฝเสน่ห์ที่คิ้วจริงสีหน้าเขาเย็นชาและโกรธ"พูดไร้สาระ ท่านไม่เคยเจอเจ้ามาก่อน จะยอมให้เจ้ากล่าวหาตามใจได้อย่างไร"จางเฉียงส่ายหัว"ท่านผู้สืบทอดจำไม่ได้ข้า แต่ข้าจำท่านผู้สืบทอดได้ ในช่วงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างปีนี้ ข้าเคยไปที่บ้านเพื่อขอค่าเช่าบ้านตอนนั้นก็เห็นท่านผู้สืบทอดและนายหญิงกำลังชมดอกไม้ในสวน ท่านผู้สืบทอดเด็ดดอกไม้ดอกหนึ่งเสียบไว้บนผมของนายหญิงนายหยญิงก็ยิ้มอย่างมีความสุข ตอนนั้นข้าน้อยยังรู้สึกประทับใจในความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างท่านผู้สืบทอดและนายหญิง"จางเฉียงพูดอย่างมั่นใจ คำพูดของเขาทำให้เกิดความฮือฮาในศาลอีกครั้ง"ข้าฟังมาตั้งนานแล้ว ดูเหมือนว่าท่านผู้สืบทอดเซี่ยพาผู้หญิงอีกคนไปอยู่ในบ้านหลังนั้นนะ""โอ้พระเจ้า ที่แท้ท่านผู้สืบทอดเซี่ยเลี้ยงชู้ข้างนอก และยังเช่าบ้านในนามของนา

เขากระซิบปลอบกู้หนาน มองกู้หนานด้วยสายตาขอร้องกู้หนานรู้สึกซะใจเล็กน้อยในใจเซี่ยเหิงถึงกับขอร้องนางในชาติก่อน ไม่ว่านางจะควักเงินเพื่อให้งานเซี่ยเหิงราบลื่น หรือนางที่ได้ทำการเยือนกระท่อมสามคราเพื่อจ้างอาจารย์ในราคาที่แพงเพื่อเซี่ยรุ่ยอย่างมากเซี่ยเหิงก็แค่พูดคำพูดอย่างอ่อนโยนกับนางราวกับนางเป็นขอทาน เหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่นางควรทำแต่ตอนนี้นางก็แค่เปิดโปงความสัมพันธ์ของเขากับเมิ่งหยุนซาง เซี่ยเหิงกลัวแล้วหรือ?นางส่งสัญญาณให้เซี่ยเหิงฟังเสียงวิจารณ์จากของคนรอบข้าง"ได้ยินมาว่าท่านผู้สืบทอดเซี่ยมีความสามารถและมีพรสวรรค์ตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้""ยังไม่ได้แต่งงานแต่เลี้ยงชู้นอกบ้าน แล้วยังแต่งงานกับชู้นอกบ้านให้เป็นภรรยาเท่าเทียมกัน ตระกูลขุนนางทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้อย่างไร"ยังมีเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธดังเป็นพิเศษ"ทั้งครอบครัวร่วมหัวกันหลอกนายหญิงผู้สืบทอด ให้ชู้นอกเป็นภรรยาเท่าเทียม นี่มันหลงใหลอนุจนละเลยภรรยาชัดๆ วันนี้ผู้ตรวจราชการราชสำนักมีเรื่องให้เขียนแล้ว"สีหน้าของเซี่ยเหิงเปลี่ยนไปทันที ชื่อเสียงของเขาจะถูกทำลายไม่ได้กู้หนานกัด

ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็ได้ให้คนเก็บสัญญาขายตัวอีกฉบับไว้เป็นการขึ้นทำเบียน แล้วเอาอีกฉบับให้กู้หนานจางเฉียงพูดอย่างน่าสงสารอยู่ข้างๆ ว่า"ท่านผู้สืบทอดยังไม่ได้คืนค่าเช่าห้องให้กับข้าน้อยเลย"เซี่ยเหิงโมโหจนแทบอยากด่าคน แต่ภายในสายตาประชาชนก็ไม่กล้าด่าออกมา ก็ทำได้แค่กัดฟันมองไปทางเจ้าหญิงห้วยหยางเจ้าหญิงห้วยหยางสั่งให้คนใช้เอาเงินหนึ่งพันตำลึงให้จางเฉียง และไม่ลืมเตือนไปว่า"เจ้าได้เงินไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าจบไป หวังว่าเจ้าจะไม่ไปพูดพล่อยๆ ข้างนอก"จางเฉียงดีใจมากที่ได้รับเงินและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว"นายหญิงวางใจได้เลย ข้าจะไม่พูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าขอให้ท่านผู้สืบทอดและนายหญิงมีอายุยืนยาวอ้อ ยังมีท่านผู้สืบทอดและภรรยาคนนั้น โอ้ ไม่ใช่ อนุภรรยาที่ให้กำเนิดลูก......"เห็นว่าจางเฉียงกำลังจะพูดเรื่องของรุ่ยเกอออกมา เซี่ยเหิงและเจ้าหญิงห้วยหยางตกใจมากทันใดนั้นตาก็เหลือบ และทั้งตัวอ่อนล้มลงกับพื้นเซี่ยเหิงก็ได้พุ่งไป ตะโกนเสียงดังกรบเสียงของจางเฉียง"ท่านแม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?""เร็วเข้า ใครก็ได้ ช่วยพาท่านแม่กลับบ้านหน่อย"ผู้ว่าราชการเมืองหลวงมองไปที่เจ้าหญิงห้วยหยางที่เป็นล

ผิงอันก็ได้ตอบอ้อ"เข้าใจแล้วขอรับ องค์ชายไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของท่านหญิงกู้เสียหาย"เซียวเหยียนยกเท้าเตะเขาหนึ่งครั้ง"พูดอะไรนะ นางเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้า ข้าเพียงแค่ตอบแทนบุญคุณเท่านั้น"ผิงอันก็ได้มองบนตอบแทนบุญคุณอีกแล้วตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยเห็นองค์ชายสนใจผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน"เจ้าไปหาพวกผู้ตรวจราชการราชสำนัก บอกพวกเขายื่นหนังสือกล่าวโทษเซี่ยเหิงในเรื่องความประพฤติส่วนตัวที่ไม่ดีในเช้าวันพรุ่งนี้""และเจ้าของบ้านที่ซอยจี๋ฝู เจ้าไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย อย่าให้ใครรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนาง"ผิงอันอ้อแบบจงใจลากเสียงยาว"ซวนฮวาเหยาที่มีราคาเงินหมื่นตำลึงก็ส่งไปแล้ว ตอนนี้ต้องช่วยเติมฟืน ต้องช่วยกวาดทาง องค์ชายตอบแทนบุญคุณนี้ได้ทั้งแพงทั้งครบถ้วนจริงๆนะขอรับ"เซียวเหยียนมองเขาแวบหนึ่งแล้วหึออกมา"ถ้าพูดมากอีกก็กลับไปที่เรือนแล้วกวาดห้องน้ำ"ผิงอันก็รีบออกไปอย่างรวดเร็วที่หน้าประตูเรือนเหวินชางโฮวเซี่ยเหิงประคองเจ้าหญิงห้วยหยางลงจากรถม้า ตามด้วยเมิ่งหยุนซางที่มีดวงตาบวมแดงและดูเศร้าสร้อยเมื่อเทียบกับความกระตือรือร้นตอนที่อยู่ประตูศาลาว่าการ ตอ

"นอกจากนางยังมีใครจ้องเจ้าแบบนี้อีก?"เซี่ยเหิงมีแววตาเย็นชา"ข้าก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ถ้าพบคนที่อยู่เบื้องหลังแผนการนี้ ลูกจะไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆแน่"กู้หนานกลับไปที่เรือนซงเสวี่ยถังให้หรูอี้เอาน้ำและไข่ต้มให้ลูกหมาน้อยกินหมาน้อยดื่มน้ำเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็วิ่งมานอนข้างเท้าของนาง ถูไถกระโปรงของนางไม่หยุดปากส่งเสียงอู้อี้ เรียกไปและมองไข่ในจานด้วยความรู้สึกน้อยใจกู้หนานตบหัวมันเบาๆ"เจ้าไม่ชอบกินไข่เหรอ? แล้วเจ้าชอบกินอะไร?""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง"กู้หนานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่งหรูอี้:"ไปหาเนื้อมีกระดูกมา"ในครัวเล็กๆ ในเรือนของนางได้ต้มซุปเข้มข้น และในไม่ช้าหรูอี้ก็เอากระดูกเนื้อต้มที่นุ่มและเปื่อยออกมาไม่กี่ชิ้นหมาน้อยเห็นกระดูกเนื้อ ตาก็สว่าง ร่าเริงและกระดิกหางอย่างมีความสุข และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยหรูฮวาอุทาน"ดูมันตัวเล็ก บ่าวยังเป็นห่วงว่ามันจะไม่แข็งแรง แต่ไม่คิดว่ามันจะชอบกินกระดูกเนื้อได้ยินมาว่าหมาที่ชอบกินกระดูกจะดุร้ายมากเมื่อกัดคน ต่อไปมันจะเป็นหมาเฝ้าบ้านที่ดีแน่นอน"หมาที่กำลังกัดกระดูกเงยหน้าขึ้นมองหรูฮวาแวบหนึ่งและส่งเสียงฮึมเบาๆ จากจมูก