เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 24
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 25
มีคนยืนอยู่ข้างนอกประตูกู้หนานมองเห็นเซียวเหยียนในทันทีเขาพิงเสาที่ระเบียงนอกประตู มือทั้งสองข้างกอดอก เสื้อคลุมแขนยาวสีดำทำให้เขาดูสูงส่งและสง่างามในตอนที่ตาประสานกัน กู้หนานกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างรวดเร็ว ใบหน้าซีดเล็กน้อยเซียวเหยียนมาถึงเมื่อไหร่ สถานการณ์เมื่อครู่ เขาเห็นทั้งหมดแล้วหรือยัง?สามีมีชู้นอกบ้าน หาเหตุผลหลอกนางเพื่อแต่งงานในนามของภรรยาเท่าเทียมประชาชนที่อยู่นอกประตูต่างรู้สึกว่านางสงสารและเห็นใจนางเดิมนี่คือสิ่งที่กู้หนานต้องการแต่ในตอนที่เห็นเซียวเหยียน นางก็รู้สึกว่าตนดูนางสมเพช ในความน่าสมเพชนั้นยังมีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ปะปนอยู่ไม่รู้ว่าทำไม นางไม่อยากให้เซียวเหยียนเห็นตัวเองที่น่าสงสารในสายตาของคนอื่นไม่เพียงแต่กู้หนานเห็นเซียวเหยียน ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็เห็นเช่นกัน ก็รีบลงมาแสดงความเคารพ"ข้าพเจ้าพบองค์ชายจิ่ง องค์ชายจิ่งมาที่ศาลาว่าการเมืองหลวง มีอะไรจะรับเหรอขอรับ?"ผู้ว่าราชการเมืองหลวงเชิญเซียวเหยียนเข้ามา แล้วก็เดาความคิดของเขาเจ้าหญิงห้วยหยางและเซี่ยเหิงไม่คิดว่าองค์ชายจิ่งจะปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ใบหน้าของทั้งสองก็ดูไม
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 26
ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็ได้ให้คนเก็บสัญญาขายตัวอีกฉบับไว้เป็นการขึ้นทำเบียน แล้วเอาอีกฉบับให้กู้หนานจางเฉียงพูดอย่างน่าสงสารอยู่ข้างๆ ว่า"ท่านผู้สืบทอดยังไม่ได้คืนค่าเช่าห้องให้กับข้าน้อยเลย"เซี่ยเหิงโมโหจนแทบอยากด่าคน แต่ภายในสายตาประชาชนก็ไม่กล้าด่าออกมา ก็ทำได้แค่กัดฟันมองไปทางเจ้าหญิงห้วยหยางเจ้าหญิงห้วยหยางสั่งให้คนใช้เอาเงินหนึ่งพันตำลึงให้จางเฉียง และไม่ลืมเตือนไปว่า"เจ้าได้เงินไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าจบไป หวังว่าเจ้าจะไม่ไปพูดพล่อยๆ ข้างนอก"จางเฉียงดีใจมากที่ได้รับเงินและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว"นายหญิงวางใจได้เลย ข้าจะไม่พูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าขอให้ท่านผู้สืบทอดและนายหญิงมีอายุยืนยาวอ้อ ยังมีท่านผู้สืบทอดและภรรยาคนนั้น โอ้ ไม่ใช่ อนุภรรยาที่ให้กำเนิดลูก......"เห็นว่าจางเฉียงกำลังจะพูดเรื่องของรุ่ยเกอออกมา เซี่ยเหิงและเจ้าหญิงห้วยหยางตกใจมากทันใดนั้นตาก็เหลือบ และทั้งตัวอ่อนล้มลงกับพื้นเซี่ยเหิงก็ได้พุ่งไป ตะโกนเสียงดังกรบเสียงของจางเฉียง"ท่านแม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?""เร็วเข้า ใครก็ได้ ช่วยพาท่านแม่กลับบ้านหน่อย"ผู้ว่าราชการเมืองหลวงมองไปที่เจ้าหญิงห้วยหยางที่เป็นล
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 27
กู้หนานลากหรูฮวาที่เกือบจะตกจากรถม้าไว้ ขมวดคิ้วถามว่า:"เกิดอะไรขึ้น?"เสียงของเฉินลี่ที่ดูหวาดกลัวเล็กน้อยดังมาจากข้างนอก"เรียนคุณหนู รถของเราชนสุนัขตัวหนึ่งขอรับ"สุนัขตัวหนึ่ง?กู้หนานเปิดประตูรถและยื่นหัวออกไปมองข้างนอกเฉินลี่อุ้มลูกสุนัขตัวหนึ่งในอ้อมแขน ขนสีขาวทั้งตัวราวได้ทาน้ำมัน มันดูสว่างไสวมากภายใต้แสงแดดหมาน้อยก็ได้ขยับไปขยับมาในอ้อมแขนของเฉินลี่ ดวงตากลมโตมองกู้หนานด้วยความสงสาร"หมาตัวเล็กสวยจัง"กู้หนานชอบมันแทบจะในทันที"มันได้รับบาดเจ็บไหม?เจ้าของอยู่ข้างๆ หรือไม่"เฉินลี่ส่ายหน้า"ข้าน้อยขี่รถม้าได้ไม่เร็ว หมาน้อยตัวนี้ก็ไม่รู้ว่าวิ่งออกมาจากไหน ไม่นานก็พุ่งมาที่หน้ารถม้าพวกเรา"ทันทีที่พูดจบ ลูกหมาในอ้อมแขนของเขาก็เริ่มดิ้นรนและพ่นเสียงฮึฮึออกมาจากจมูก ดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อยกู้หนานยื่นมือออกไป"เจ้าเอามาให้ข้าก่อน แล้วเจ้าไปหาดูแถวนี้ว่ามีเจ้าของของมันหรือเปล่า"นางรับลูกสุนัขไป ตรวจสอบดูก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าหมาน้อยไม่มีบาดแผล แล้วจึงลูบหัวที่มีขนฟูๆ อย่างอ่อนโยน ถามด้วยเสียงนุ่มนวลว่า:"ตกใจหรือเปล่า?"หมาน้อยดูเหมือนจะเพลิดเพลินกับการลูบของนาง มัน
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 28
ผิงอันก็ได้ตอบอ้อ"เข้าใจแล้วขอรับ องค์ชายไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของท่านหญิงกู้เสียหาย"เซียวเหยียนยกเท้าเตะเขาหนึ่งครั้ง"พูดอะไรนะ นางเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้า ข้าเพียงแค่ตอบแทนบุญคุณเท่านั้น"ผิงอันก็ได้มองบนตอบแทนบุญคุณอีกแล้วตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยเห็นองค์ชายสนใจผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน"เจ้าไปหาพวกผู้ตรวจราชการราชสำนัก บอกพวกเขายื่นหนังสือกล่าวโทษเซี่ยเหิงในเรื่องความประพฤติส่วนตัวที่ไม่ดีในเช้าวันพรุ่งนี้""และเจ้าของบ้านที่ซอยจี๋ฝู เจ้าไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย อย่าให้ใครรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนาง"ผิงอันอ้อแบบจงใจลากเสียงยาว"ซวนฮวาเหยาที่มีราคาเงินหมื่นตำลึงก็ส่งไปแล้ว ตอนนี้ต้องช่วยเติมฟืน ต้องช่วยกวาดทาง องค์ชายตอบแทนบุญคุณนี้ได้ทั้งแพงทั้งครบถ้วนจริงๆนะขอรับ"เซียวเหยียนมองเขาแวบหนึ่งแล้วหึออกมา"ถ้าพูดมากอีกก็กลับไปที่เรือนแล้วกวาดห้องน้ำ"ผิงอันก็รีบออกไปอย่างรวดเร็วที่หน้าประตูเรือนเหวินชางโฮวเซี่ยเหิงประคองเจ้าหญิงห้วยหยางลงจากรถม้า ตามด้วยเมิ่งหยุนซางที่มีดวงตาบวมแดงและดูเศร้าสร้อยเมื่อเทียบกับความกระตือรือร้นตอนที่อยู่ประตูศาลาว่าการ ตอ
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 29
"นายหญิงคนใหม่? ท่านผู้สืบทอดคิดที่จะแต่งภรรยาเท่าเทียบจริงๆ หรือ คำพูดเมื่อกี้เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นเหรอ"กู้หนานเลิกคิ้วมองไปที่เซี่ยเหิงยังไม่ทันที่เซี่ยเหิงจะพูด เเซี่ยเฉียวหยู่รีบพูดขึ้นมาก่อน ยืนเท้าเอวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความได้ใจว่า:"แน่นอนว่าเป็นนายหญิงคนใหม่ กู้หนาน พี่สะใภ้คนใหม่เข้าบ้าน ข้าก็มีคนมารักข้าเพิ่มอีกคนต่อไปนี้เจ้าก็อย่ามาทำตัวเป็นพี่สะใภ้ต่อหน้าข้าบ่อยๆ ข้าบอกอะไรเจ้า......""เซี่ยเฉียวหยู่ หุบปากซะ"เซี่ยเหิงตะโกนอย่างโมโห แล้วก็ได้ตบไปที่หน้าของเซี่ยเฉียวหยู่อย่างแรงเซี่ยเฉียวหยู่ไม่ทันตั้งตัว ก็ได้ถูกเขาตบจนล้มลงกับพื้นนางปิดหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อและกรีดร้องออกมา"ท่านพี่เจ้าตบข้าทำไม?"เซี่ยเหิงที่ได้เก็บกดความหงุดหงิดทั้งวันก็ได้ระเบิดออกมา เขาก็ได้มองไปที่เซี่ยเฉียวหยู่ด้วยความโมโห"เจ้าพูดอะไรบ้าๆ ? นายหญิงคนใหม่อะไร? สะใภ้ใหม่อะไร? พี่สะใภ้ของแกมีเพียงกู้หนานคนเดียว"เซี่ยเฉียวหยู่ที่เคยชินกับการถูกตามใจ ไม่เคยถูกใครตบมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกพี่ชายนายหญิงนางมาตบหน้านางโกรธและอายจนไม่ได้ยินว่าเซี่ยเหิงพูดอะไร ร้องไห้และพุ่งไปท
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 30
"นอกจากนางยังมีใครจ้องเจ้าแบบนี้อีก?"เซี่ยเหิงมีแววตาเย็นชา"ข้าก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ถ้าพบคนที่อยู่เบื้องหลังแผนการนี้ ลูกจะไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆแน่"กู้หนานกลับไปที่เรือนซงเสวี่ยถังให้หรูอี้เอาน้ำและไข่ต้มให้ลูกหมาน้อยกินหมาน้อยดื่มน้ำเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็วิ่งมานอนข้างเท้าของนาง ถูไถกระโปรงของนางไม่หยุดปากส่งเสียงอู้อี้ เรียกไปและมองไข่ในจานด้วยความรู้สึกน้อยใจกู้หนานตบหัวมันเบาๆ"เจ้าไม่ชอบกินไข่เหรอ? แล้วเจ้าชอบกินอะไร?""โฮ่งโฮ่งโฮ่ง"กู้หนานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่งหรูอี้:"ไปหาเนื้อมีกระดูกมา"ในครัวเล็กๆ ในเรือนของนางได้ต้มซุปเข้มข้น และในไม่ช้าหรูอี้ก็เอากระดูกเนื้อต้มที่นุ่มและเปื่อยออกมาไม่กี่ชิ้นหมาน้อยเห็นกระดูกเนื้อ ตาก็สว่าง ร่าเริงและกระดิกหางอย่างมีความสุข และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยหรูฮวาอุทาน"ดูมันตัวเล็ก บ่าวยังเป็นห่วงว่ามันจะไม่แข็งแรง แต่ไม่คิดว่ามันจะชอบกินกระดูกเนื้อได้ยินมาว่าหมาที่ชอบกินกระดูกจะดุร้ายมากเมื่อกัดคน ต่อไปมันจะเป็นหมาเฝ้าบ้านที่ดีแน่นอน"หมาที่กำลังกัดกระดูกเงยหน้าขึ้นมองหรูฮวาแวบหนึ่งและส่งเสียงฮึมเบาๆ จากจมูก
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 31
กู้หนานเห็นใบหน้าที่เคร่งของหรูฮวาในกระจก จึงเดาได้ว่าเรื่องอะไร"เป็นเรื่องของเมิ่งซื่อ?"หรูฮวาที่มีใบหน้าโกรธเคืองพูดว่า:"ท่านผู้สืบทอดได้ให้เมิ่งซื่ออยู่ที่เรือนชิวสุ่ย หญิงรับใช้ที่ดูแลเรือนชิวสุ่ยออกมาอวดว่าบอกว่าเมื่อคืนได้ไปสองน้ำน่ะ"เช้านี้ ท่านผู้สืบทอดได้ให้คนไปเปลี่ยนป้ายของเรือนชิวสุ่ย ให้เป็นเรือนมู่หยุน ตอนนี้ข้างนอกกำลังเปลี่ยนป้ายอยู่กู้หนานมีสีหน้าอึ้งเรือนชิวสุ่ยอยู่ข้างๆ เรือนซงเสวี่ยถัง เป็นเรือนที่กว้างขวางรองจากเรือนหนานซานที่เจ้าหญิงห้วยหยางอยู่ และเรือนซงเสวี่ยถังที่นางอยู่ในชาติก่อน เมิ่งหยุนซางอาศัยอยู่ที่นั่น เพียงแต่ในชาติก่อนจนถึงตอนที่นางถูกวางยาพิษ เรือนชิวสุ่ยยังคงเรียกว่าเรือนชิวสุ่ย และไม่มีการเปลี่ยนชื่อมู่หยุน หยุนซางที่รัก คิดว่าคงเป็นเหตุการณ์เมื่อวานที่แทงใจเซี่ยเหิงและเมิ่งหยุนซาง จนตั้งใจที่จะทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดหรูอี้กระตุกหรูฮวาให้นางหยุดพูด"เช้า ๆพูดเรื่องนี้ทำไม ทำให้คุณหนูไม่มีความสุข"หรูฮวารู้สึกตัว รีบเปลี่ยนคำพูด:"คุณหนูอย่าโกรธเลย เมิ่งซื่อเป็นเพียงอนุภรรยาต่ำต้อย แม้ว่าท่านผู้สืบทอดจะโปรดปรานนางเพียงใด นางก็ไม่
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 32
เมิ่งหยุนซางโกรธจนหน้าแดง"เจ้า......เจ้ากล้าเปรียบเทียบข้ากับหมาตัวเมีย?"ยังไม่ทันพูดจบ ก็รีบปิดปากด้วยความร้อนรนกู้หนานไม่ได้เอ๋ยชื่อนางแล้วก็ด่า แต่นางกลับยอมรับเองว่านางเป็นหมาตัวเมียเมิ่งหยุนซางโกรธจนหายใจไม่สะดวก เกือบจะฉีกผ้าเช็ดหน้าที่ถืออยู่ในมือกู้หนานยิ้มมุมปาก"ไม่ใช่ว่าจะเสิร์ฟน้ำชาเหรอ? หรูฮวา ไปเอาเบาะรองนั่งมาให้อนุฯเมิ่งหน่อย"หรูอี้ก็ได้ยกเอากาน้ำชาเข้ามา เทให้หนึ่งถ้วย เดินไปหน้าเมิ่งหยุนซางหรูฮวาเบ้ปากในหน้าของเมิ่งหยุนซางในดวงตาของเมิ่งหยุนซางวางเบาะรองตรงหน้าเมิ่งหยุนซางกู้หนานต้องการให้นางคุกเข่าเสิร์ฟชา?ถ้านางเป็นภรรยาเท่าเทียบ วันนี้ไม่จำเป็นต้องคุกเข่าทำความเคารพต่อกู้หนานทั้งหมดเป็นความผิดของกู้หนาน ที่ทำให้นางเปลี่ยนจากภรรยาเท่าเทียบกลายมาต้องเซ็นสัญญาขายตัวเป็นอนุภรรยาต่ำต้อยเมิ่งหยุนซางกำหมัด กัดฟันจนฟันเกือบหักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรบางอย่างได้ มองไปมา ยกมือรับถ้วยชาที่หรูอี้ยื่นให้จากนั้นก็ทรุดตัวลงคุกเข่าบนเบาะและพูดอย่างอ่อนหวานว่า:"ข้าเมิ่งซื่อขอถวายชาแด่นายหญิง ท่านหญิงโปรดดื่มชา"กู้หนานอืมเสียงหนึ่ง ยื่นมือไปรับถ้วยชามือยังไ
บทล่าสุด
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 40
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 39
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 38
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 37
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 36
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 35
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 34
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 33
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 32
