บทที่ 30

"นอกจากนางยังมีใครจ้องเจ้าแบบนี้อีก?"

เซี่ยเหิงมีแววตาเย็นชา

"ข้าก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ถ้าพบคนที่อยู่เบื้องหลังแผนการนี้ ลูกจะไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆแน่"

กู้หนานกลับไปที่เรือนซงเสวี่ยถังให้หรูอี้เอาน้ำและไข่ต้มให้ลูกหมาน้อยกิน

หมาน้อยดื่มน้ำเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็วิ่งมานอนข้างเท้าของนาง ถูไถกระโปรงของนางไม่หยุด

ปากส่งเสียงอู้อี้ เรียกไปและมองไข่ในจานด้วยความรู้สึกน้อยใจ

กู้หนานตบหัวมันเบาๆ"เจ้าไม่ชอบกินไข่เหรอ? แล้วเจ้าชอบกินอะไร?"

"โฮ่งโฮ่งโฮ่ง"

กู้หนานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่งหรูอี้:"ไปหาเนื้อมีกระดูกมา"

ในครัวเล็กๆ ในเรือนของนางได้ต้มซุปเข้มข้น และในไม่ช้าหรูอี้ก็เอากระดูกเนื้อต้มที่นุ่มและเปื่อยออกมาไม่กี่ชิ้น

หมาน้อยเห็นกระดูกเนื้อ ตาก็สว่าง ร่าเริงและกระดิกหางอย่างมีความสุข และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย

หรูฮวาอุทาน"ดูมันตัวเล็ก บ่าวยังเป็นห่วงว่ามันจะไม่แข็งแรง แต่ไม่คิดว่ามันจะชอบกินกระดูกเนื้อ

ได้ยินมาว่าหมาที่ชอบกินกระดูกจะดุร้ายมากเมื่อกัดคน ต่อไปมันจะเป็นหมาเฝ้าบ้านที่ดีแน่นอน"

หมาที่กำลังกัดกระดูกเงยหน้าขึ้นมองหรูฮวาแวบหนึ่งและส่งเสียงฮึมเบาๆ จากจมูก