บทที่ 26

ผู้ว่าราชการเมืองหลวงก็ได้ให้คนเก็บสัญญาขายตัวอีกฉบับไว้เป็นการขึ้นทำเบียน แล้วเอาอีกฉบับให้กู้หนาน

จางเฉียงพูดอย่างน่าสงสารอยู่ข้างๆ ว่า"ท่านผู้สืบทอดยังไม่ได้คืนค่าเช่าห้องให้กับข้าน้อยเลย"

เซี่ยเหิงโมโหจนแทบอยากด่าคน แต่ภายในสายตาประชาชนก็ไม่กล้าด่าออกมา ก็ทำได้แค่กัดฟันมองไปทางเจ้าหญิงห้วยหยาง

เจ้าหญิงห้วยหยางสั่งให้คนใช้เอาเงินหนึ่งพันตำลึงให้จางเฉียง และไม่ลืมเตือนไปว่า

"เจ้าได้เงินไปแล้ว เรื่องนี้ถือว่าจบไป หวังว่าเจ้าจะไม่ไปพูดพล่อยๆ ข้างนอก"

จางเฉียงดีใจมากที่ได้รับเงินและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

"นายหญิงวางใจได้เลย ข้าจะไม่พูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าขอให้ท่านผู้สืบทอดและนายหญิงมีอายุยืนยาว

อ้อ ยังมีท่านผู้สืบทอดและภรรยาคนนั้น โอ้ ไม่ใช่ อนุภรรยาที่ให้กำเนิดลูก......"

เห็นว่าจางเฉียงกำลังจะพูดเรื่องของรุ่ยเกอออกมา เซี่ยเหิงและเจ้าหญิงห้วยหยางตกใจมาก

ทันใดนั้นตาก็เหลือบ และทั้งตัวอ่อนล้มลงกับพื้น

เซี่ยเหิงก็ได้พุ่งไป ตะโกนเสียงดังกรบเสียงของจางเฉียง

"ท่านแม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"เร็วเข้า ใครก็ได้ ช่วยพาท่านแม่กลับบ้านหน่อย"

ผู้ว่าราชการเมืองหลวงมองไปที่เจ้าหญิงห้วยหยางที่เป็นล