LOGINShare
บทที่ 96
Last Updated:
2024-11-26 13:59:49Related chapters
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 97
เซี่ยเฉียวหยู่ก็ได้ร้องไห้โวยวาย เจ้าหญิงห้วยหยางไม่มีทางเลือกแต่ว่าอีกคนก็เป็นหลานรัก อีกคนเป็นลูกสาวที่รักไม่ว่าหน้ามือหลังมือก็เหมือนกัน นางก็ได้ร้อนรนใจ แต่ก็ปวดใจมากว่าก็ได้ปลอบเซี่ยเฉียวหยู่"เจ้าโตแล้ว แล้วก็เป็นผู้ใหญ่กว่า ให้รุ่ยเกอเล่นไปก่อน สักพักข้าหาโอกาสขอมาให้เจ้า"เซี่ยเฉียวหยู่เปลี่ยนความโกรธเป็นความสุข"ท่านแม่อย่าลืมเรื่องนี้นะ"เจ้าหญิงห้วยหยางรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก จับหน้าผาก พยายามกดดันความโกรธในใจ และเริ่มพูดถึงเรื่องเฉียวหยู่ดูแลบ้าน"เจ้าต้องเรียนรู้การดูแลบ้าน นั่นไม่ผิด แต่มีเรื่องหนึ่งที่เจ้าต้องรู้ว่าเงินในบัญชีมีไม่มากแล้วก่อนหน้านี้บ้านใช้เงินส่วนของค่าสินสอดของกู้หนานมาใช้ แต่ตอนนี้กู้หนานไม่ยอมให้เงินจากค่าสินสอดเข้ามาในบ้านแล้วพี่ชายของเจ้าก็ได้บอกต่อฝ่าบาทอีกว่าไม่คิดที่จะเอาทรัพย์สินของตระกูลกู้ ดังนั้นเจ้าควรประหยัดเงินในบัญชีบ้านให้ดีหน้าเซี่ยเฉียวหยู่ก็ไม่ดี"บ้านไม่มีเงินแล้วหรือ?"นางยังคิดว่าวันนี้นางจะไปทำเสื้อผ้าสองชุดและเปลี่ยนทรงผมเพื่อดูแลบ้านแม่รู้จักผู้หญิงดีกว่าใคร ความคิดเซี่ยเฉียวหยู่ เจ้าหญิงห้วยหยางมองออกนา
Last Updated : 2024-11-26เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 98
หรูฮวาอยู่ใกล้ๆ ที่ไม่โกรธจนมองบนถ้าจำสิ่งที่กู้หนานสอนไปครั้งก่อน นางก็พุ่งไปด่าเซี่ยเฉียวหยู่นานแล้วกู้หนานดูแล้วขำ และความโมโหของเขาก็ได้ลดลงไปเล็กน้อยบอกให้หรูฮวาออกไป จึงมองไปที่เซี่ยเฉียวหยู่เรียบๆ"เจ้าเป็นน้องสามี ทำไมถึงกล้าเข้าไปค้นของพี่สะใภ้โดยไม่ได้รับอนุญาติถ้ารู้ก็คิดว่าเราสนิทกัน ถ้าไม่รู้อะไรเลยก็คงคิดว่าเจ้ามาขโมยของนะข้าตีเจ้าเพราะเจ้ากำลังจะเป็นคนดูแลบ้านเร็ว ๆ นี้ ต้องใส่ใจการพูดการคิดของตนเองตลอดเวลาเจ้าทำตัวไม่ถูกต้องได้ จะดูแลลูกน้องยังไง?"เซี่ยเฉียวหยู่ถูกคำพูดที่เป็นงของนางทำให้นางไม่มีทางตอบ และนวดหลังมือที่แดงเลือดแล้วทำหน้าบึ้ง"ที่นี่ไม่มีคนอื่นนอกจากเราสองคนเท่านั้น ไม่มีกฎเยอะขนาดนั้น"กู้หนานหน้าจริงจัง " ไม่มีกฎเกณฑ์ไม่มีวงกว้าง เจ้าคิดว่าข้าทำไมข้าที่ดูแลบ้านมาสามปี คนใช้ถึงได้เชื่อฟังข้า? นั่นเป็นเพราะข้ายึดมั่นในความถูกต้องของตัวเองเซี่ยเฉียวหยู่ไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีทางโต้แย้ง"เจ้าก็ไม่ควรใช้แรงขนาดนั้นมาตีข้าเหมือนกับแก้แค้นสิ"กู้หนานยิ้มไปเบา ๆ แล้วพูดว่า "ถ้าไม่เจ็บก็จำไม่ได้"เซี่ยเฉียวหยู่หงุดหงิด ในใจคิดว่ากู้หนานนี่น่ารำค
Last Updated : 2024-11-26เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 99
เพราะคำพูดของเซี่ยเฉียวหยู่ทำให้เซี่ยเหิงสับสนเขาก็รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของกู้หนานเช่นกันก่อนหน้านี้ กู้หนานได้ใส่ใจกับความรู้สึกของเขาอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ๆ เพียงแค่เขาพูดคำเดียว บางครั้งอาจไม่ใช่คำพูดแต่อย่างใด แต่เพียงแค่สายตากู้หนานก็จะไปหาวิธีเขาบอกว่าถูกคนอื่นเหยียดหยามที่โรงเรียน กู้หนานก็ให้เงินเขา เพื่อให้เขาเชิญเพื่อนร่วมชั้นทานอาหารบ่อยๆเขาพูดว่าเรืองโฮวฝูมีปัญหาการเงิน กู้หนานก็เสนอที่จะนำสินส่วนของตนเองไปให้เรืองโฮวฝูเขาพูดว่า...แต่ตอนนี้เขาไม่ได้รับเงินจากกู้หนานเป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้วเขาไม่เคยสนใจกู้หนาน ก็ไม่สามารถจำได้ว่ากู้หนานเปลี่ยนไปเมื่อไรแต่เขารู้ว่าในช่วงเวลานี้ เขาได้ผ่านมาอย่างยากลำบากและระทมสุดขีดงานไม่ได้ดีเลย ะรกิจตระกุลกู้ก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ ลูกแท้ๆก็หลายเป็นลูกบุญธรรม โดนฟ้องไปสองครัง แล้วก็โดนฝ่าบาทต่อว่า...ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นหลังจากที่กู้หนานเปลี่ยนไปถ้าคุณกู้หนานเป็นเช่นเดิม อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ฝ่าบาทก็จะไม่ต้องตำหนิเขาเซี่ยเหิงยังไม่คิดออกเรื่องเหล่านี้ แต่เขาก็ยืนอยู่ที่เรือนซงเสวี่ยถัง"โฮ่ง โฮ่งโฮ่ง
Last Updated : 2024-11-26เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 100
"เสื้อผ้าของข้าเป็นเสื้อที่เย็บก่อนแต่งงานหรือเป็นเสื้อที่เคยสวมใส่แล้ว ไม่สะดวกให้น้องสาวยืมพวกแม่บ้านเหล่านั้นตาคมและถ้าน้องสามีใส่เสื้อผ้าเก่าของข้าไปแล้ว พวกนางก็จะไม่ใส่ใจนาง"เซี่ยเหิงพูดว่า "ข้าไม่โมโห และไม่เข้าใจเจ้าผิด"ไม่รู้ว่าประโยคนี้กำลังพยายามทำให้ตัวเองเชื่อ หรือกำลังพยายามทำให้กู้หนานเชื่อกู้หนานยิ้มแล้วไม่ตอบคำถามห้องเงียบลงอย่างกะทันหัน เซี่ยเหิงรู้สึกว่าไม่คุ้นตอนนี้คิดๆ เขาไม่ได้มีโอกาสที่จะได้อยู่บกับกู้หนานคนเดียว ในช่วงเวลาที่เงียบสงบแบบนี้ก่อนหน้านี้ กู้หนานเจอเขาจะพูดพร่ำเพรื่อนเกี่ยวกับเรื่องของคนในบ้านและเรื่องของร้านของนางเขาก็ขี้เกียจฟังตอนนี้กู้หนานทำไมไม่พูดอะไรแล้วเซี่ยเหิงกระแอ่มนั่งตรงข้าหน้ากู้หนาน และหาข้อสนทนาเอง"เจ้ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่?"กู้หนานกลับดูหนังสือที่ถืออยู่ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง"บันทึกการเดินทางหนึ่งเล่ม"เซี่ยเหิงประหลาดใจว่า "ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยเห็นเจ้าอ่านเลย เจ้าชอบอ่านหนังสือแบบนี้เมื่อไหร่?""ข้าชอบมาตลอด แต่ท่านผู้สืบทอดไม่เข้าใจ และไม่เคยพยายามเข้าใจเท่านั้น"เซี่ยเหิงเจอตะปูที่ไม่อ่อนและไม่แข็ง ก
Last Updated : 2024-11-26เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 1
"อย่า ข้ามีสามีแล้ว"เสียงที่อ่อนหวานได้ดังขึ้น กู้หนานกัดริมฝีปากด้วยความอับอาย จับมือใหญ่ของชายหนุ่มที่ลูบไล้ที่เอวของนางชายหนุ่มจับคว้ามือของนางกดไปที่หมอน น้ำเสียงเย็นชา"ฮะ เจ้าคิดว่าเป็นใครกันที่ส่งเจ้ามายังเตียงของข้า? "กู้หนานตัวแข็งทื่อเล็กน้อย เสียงเยาะเย้ยของชายหนุ่มก็ได้ดังขึ้นข้างหู"ชายที่สวมเขาให้ตัวเอง ชายที่อยากกลายเป็นควายเช่นนี้ ข้ายังไม่เคยเจอมาก่อน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าจะทำให้ความตั้งใจของเขาสูญเปล่าได้อย่างไร"ประโยคนี้เหมือนฟ้าที่ผ่าลงมา ทำเอากู้หนานที่กำลังมึนนั้นก็ได้สติจากความเร้าร้อนนั้นความเจ็บปวดราวฉีกขาดที่ตามมา ทำให้นางได้สติทันทีแต่ที่ปรากฏตรงหน้าคือใบหน้าของชายหนุ่มที่หล่อเหลา แม้จะทำเรื่องนั้นไปแล้ว แต่ใบหน้านั้นก็ยังไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ มีเพียงดวงตาเรียวยาวคู่นั้นที่เย็นชาและเข้ม ราวกับสามารถดูดคนเข้าไปได้ใบหน้านี้นางจะจดจำไปจนตายเซียวเหยียน เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้ เป็นผู้ชายคนแรก และคนเดียวของนางแต่นางถูกขังอยู่ในเรืองหลังบ้านของเรือนเหวินชางโฮวเป็นเวลาหลายปี อย่างน้อยก็สิบปีแล้วที่ไม่ได้เจอกับเซียวเหยียนได้?ทำไมตอ
Last Updated : 2024-11-05เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 2
กู้หนานเงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา มองเซียวเหยียนที่อยู่ตรงหน้าอย่างอึ้งๆในชาติก่อนเซียวเหยียนไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ในเวลานั้นนางรู้สึกกลัวมาก เซียวเหยียนบอกว่าเซี่ยเหิงได้วางยานางและจงใจให้คนพาเขามาที่นี่แต่นางไม่เชื่อ ร้องไห้ด่าซีเซียวเหยียนว่าไอคนต่ำช้าไร้ยางอายตอนที่เซี่ยเหิงและแม่สามีนางมาจับชู้ เซี่ยเหิงก็ได้เชิญเซียวเหยียนออกไปคุยเซียวเหยียนมองนางอย่างเย็นชาและทิ้งประโยคหนึ่งไว้: โง่จนไร้เยียวยาจากนั้นเซี่ยเหิงก็จากไปตอนนี้เซียวเหยียนบอกว่าจะช่วยนาง นางเชื่อเขาได้ไหม?ริมฝีปากกู้หนานสั่นสะท้าน ยกมือเช็ดน้ำตา กัดฟันชี้ไปทางโต๊ะปาเซียน"ไม่ต้องให้เจ้าช่วย เจ้าไปนั่งตรงนั้นอย่าทำให้แผนของข้าพัง""แผนของเจ้า?"เซียวเหยียนเลิกคิ้วอย่างมีเลศนัยและเดินไปนั่งที่โต๊ะปาเซียนช้าๆกู้หนานสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำให้ตัวเองใจเย็น รีบเก็บกวาดให้เรียบร้อยหน้าต่างหลังบ้านและประตูหลังบ้านได้เปิดออกทั้งหมด กลิ่นดอกไม้ที่อยู่ในบ้านก็ได้จางไปได้เอาผ้าปูเตียงที่เปื้อนเลือดยัดเข้าไปในตู้และเปลี่ยนผ้าอันใหม่ผ้าห่มพับเรียบร้อยวางไว้ข้างเตียง หมอนก็ได้จัดวางให้เรียบร้อยเช่
Last Updated : 2024-11-05เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 3
กู้หนานรีบดึงเสื้อผ้ากลับจัดให้เรียบร้อย ใบหน้าที่สวยงามของนางก็ได้มีความโกรธเจ้าหญิงห้วยหยางก็คิดว่าเจอหลักฐานแล้ว จึงได้ด่าอย่างแรง"นังแพศยา นี่คือร่องรอยที่องค์ชายจิ่งทิ้งไว้บนตัวเจ้าใช่ไหม? หลักฐานชัดเจนแบบนี้ ยังจะปฏิเสธอะไรอีก?โชคร้ายจริงๆ เรือนเหวินชางโฮวของพวกข้าโดนรังแกถึงบ้านแบบนี้ นี่ไม่อยากให้สตรีให้เรือนของพวกข้ามีทางให้รอดหรืออย่างไร?"ขณะที่พูดก็หันไปมองเซียวเหยียนด้วยความโกรธ มือสั่นอยากจะด่าเซียวเหยียนเหมือนที่ด่ากู้หนานคำพูดมาถึงปากแล้ว ทันใดนั้นก็นึกได้ถึงนิสัยของเซียวเหยียน ก็ได้รีบกลืนคำด่าลงไป"องค์ชายจิ่ง แม้ว่าท่านจะเป็นเชื้อพระวงศ์ มีสถานะสูงส่ง แต่ท่านจะเหยียบหยามลูกสะใภ้ของข้าเช่นนี้ไม่ได้""มานี่ เตรียมเกี้ยว ข้าจะไปขอให้พระพันปีมาช่วยตัดสินใจว่า ลูกหลานของราชวงศ์นั้นสามารถเข้าเรือนในของขุนนางและนอนกับผู้หญิงของขุนนางได้หรือไม่""ข้าไม่เชื่อว่าในโลกนี้จะไม่มีที่ที่จะพูดเหตุผลไม่ได้"ขณะที่เจ้าหญิงห้วยหยางพูด นางก็ส่งสายตาให้หญิงชราที่กำลังชะโงกดูที่ประตูเรือนหญิงชรารับรู้และตอบรับเสียงดัง"เจ้าค่ะ ข้าจะไปเตรียมเกี้ยวเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"เจ้าหญิ
Last Updated : 2024-11-05เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 4
"วันนี้ขอบคุณหลานสะใภ้มากสำหรับการต้อนรับ~"เสียงที่พูดคำว่าต้อนรับก็ได้ลากยาว ก็ได้มาพร้อมความขบขันเล็กน้อยที่แฝง รอยยิ้มที่มุมปากของกู้หนานแข็งทื่อในทันทีภาพที่ล้อแหลมเหล่านั้นแวบเข้ามาในหัวของนางอย่างรวดเร็ว หัวใจของนางเต้นแรง ใบหน้าของนางได้แดงระเรื่อเซียวเหยียนมองนางอย่างลึกซึ้ง จากนั้นหันหลังเดินจากไปออกจากเรือนเหวินชางโฮว องครักษ์ประจำกาผิงอันก็ได้มองเซียวเหยียนด้วยสีหน้าแปลกๆเซียวเหยียนก็ได้หึเบาๆ"มีอะไรก็พูด มีตดก็ไปปล่อยข้างๆ"ผิงอันก็ได้อดทน แต่สุดท้ายผิงอันก็ทนไม่ไหว"องค์ชาย ท่านเพิ่งจะจีบหลานสะใภ้ของท่าน ท่านรู้ไหม? โอ้พระเจ้า นี่มันคือการเสื่อมสลายของศีลธรรมหรือการสูญสิ้นของมนุษยธรรมกันแน่?"เซียวเหยียนเหลือบมองเขาแวบหนึ่งแล้วก็ขำอย่างเย็นชา"ส่วนไหนของข้าที่ดูมีศีลธรรม?"ผิงอันเกาหัว”ก็ไม่มีอยากว่าและครับ แต่......"องค์ชายไม่จำเป็นต้อง มั่นหน้าขนาดนี้ก็ได้จริงไหม? ราวกับว่าเข้าใจคำพูดที่ยังพูดไม่จบของเขา เซียวเหยียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย"นางเคยช่วยชีวิตข้าตอนเด็ก"ผิงอันตกใจจนตาเบิกกว้าง"ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต แล้วท่านก็ไปกับทำนี้......"ผิงอันยื่
Last Updated : 2024-11-05
Latest chapter
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 100
"เสื้อผ้าของข้าเป็นเสื้อที่เย็บก่อนแต่งงานหรือเป็นเสื้อที่เคยสวมใส่แล้ว ไม่สะดวกให้น้องสาวยืมพวกแม่บ้านเหล่านั้นตาคมและถ้าน้องสามีใส่เสื้อผ้าเก่าของข้าไปแล้ว พวกนางก็จะไม่ใส่ใจนาง"เซี่ยเหิงพูดว่า "ข้าไม่โมโห และไม่เข้าใจเจ้าผิด"ไม่รู้ว่าประโยคนี้กำลังพยายามทำให้ตัวเองเชื่อ หรือกำลังพยายามทำให้กู้หนานเชื่อกู้หนานยิ้มแล้วไม่ตอบคำถามห้องเงียบลงอย่างกะทันหัน เซี่ยเหิงรู้สึกว่าไม่คุ้นตอนนี้คิดๆ เขาไม่ได้มีโอกาสที่จะได้อยู่บกับกู้หนานคนเดียว ในช่วงเวลาที่เงียบสงบแบบนี้ก่อนหน้านี้ กู้หนานเจอเขาจะพูดพร่ำเพรื่อนเกี่ยวกับเรื่องของคนในบ้านและเรื่องของร้านของนางเขาก็ขี้เกียจฟังตอนนี้กู้หนานทำไมไม่พูดอะไรแล้วเซี่ยเหิงกระแอ่มนั่งตรงข้าหน้ากู้หนาน และหาข้อสนทนาเอง"เจ้ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่?"กู้หนานกลับดูหนังสือที่ถืออยู่ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง"บันทึกการเดินทางหนึ่งเล่ม"เซี่ยเหิงประหลาดใจว่า "ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยเห็นเจ้าอ่านเลย เจ้าชอบอ่านหนังสือแบบนี้เมื่อไหร่?""ข้าชอบมาตลอด แต่ท่านผู้สืบทอดไม่เข้าใจ และไม่เคยพยายามเข้าใจเท่านั้น"เซี่ยเหิงเจอตะปูที่ไม่อ่อนและไม่แข็ง ก
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 99
เพราะคำพูดของเซี่ยเฉียวหยู่ทำให้เซี่ยเหิงสับสนเขาก็รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของกู้หนานเช่นกันก่อนหน้านี้ กู้หนานได้ใส่ใจกับความรู้สึกของเขาอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ๆ เพียงแค่เขาพูดคำเดียว บางครั้งอาจไม่ใช่คำพูดแต่อย่างใด แต่เพียงแค่สายตากู้หนานก็จะไปหาวิธีเขาบอกว่าถูกคนอื่นเหยียดหยามที่โรงเรียน กู้หนานก็ให้เงินเขา เพื่อให้เขาเชิญเพื่อนร่วมชั้นทานอาหารบ่อยๆเขาพูดว่าเรืองโฮวฝูมีปัญหาการเงิน กู้หนานก็เสนอที่จะนำสินส่วนของตนเองไปให้เรืองโฮวฝูเขาพูดว่า...แต่ตอนนี้เขาไม่ได้รับเงินจากกู้หนานเป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้วเขาไม่เคยสนใจกู้หนาน ก็ไม่สามารถจำได้ว่ากู้หนานเปลี่ยนไปเมื่อไรแต่เขารู้ว่าในช่วงเวลานี้ เขาได้ผ่านมาอย่างยากลำบากและระทมสุดขีดงานไม่ได้ดีเลย ะรกิจตระกุลกู้ก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ ลูกแท้ๆก็หลายเป็นลูกบุญธรรม โดนฟ้องไปสองครัง แล้วก็โดนฝ่าบาทต่อว่า...ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นหลังจากที่กู้หนานเปลี่ยนไปถ้าคุณกู้หนานเป็นเช่นเดิม อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ฝ่าบาทก็จะไม่ต้องตำหนิเขาเซี่ยเหิงยังไม่คิดออกเรื่องเหล่านี้ แต่เขาก็ยืนอยู่ที่เรือนซงเสวี่ยถัง"โฮ่ง โฮ่งโฮ่ง
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 98
หรูฮวาอยู่ใกล้ๆ ที่ไม่โกรธจนมองบนถ้าจำสิ่งที่กู้หนานสอนไปครั้งก่อน นางก็พุ่งไปด่าเซี่ยเฉียวหยู่นานแล้วกู้หนานดูแล้วขำ และความโมโหของเขาก็ได้ลดลงไปเล็กน้อยบอกให้หรูฮวาออกไป จึงมองไปที่เซี่ยเฉียวหยู่เรียบๆ"เจ้าเป็นน้องสามี ทำไมถึงกล้าเข้าไปค้นของพี่สะใภ้โดยไม่ได้รับอนุญาติถ้ารู้ก็คิดว่าเราสนิทกัน ถ้าไม่รู้อะไรเลยก็คงคิดว่าเจ้ามาขโมยของนะข้าตีเจ้าเพราะเจ้ากำลังจะเป็นคนดูแลบ้านเร็ว ๆ นี้ ต้องใส่ใจการพูดการคิดของตนเองตลอดเวลาเจ้าทำตัวไม่ถูกต้องได้ จะดูแลลูกน้องยังไง?"เซี่ยเฉียวหยู่ถูกคำพูดที่เป็นงของนางทำให้นางไม่มีทางตอบ และนวดหลังมือที่แดงเลือดแล้วทำหน้าบึ้ง"ที่นี่ไม่มีคนอื่นนอกจากเราสองคนเท่านั้น ไม่มีกฎเยอะขนาดนั้น"กู้หนานหน้าจริงจัง " ไม่มีกฎเกณฑ์ไม่มีวงกว้าง เจ้าคิดว่าข้าทำไมข้าที่ดูแลบ้านมาสามปี คนใช้ถึงได้เชื่อฟังข้า? นั่นเป็นเพราะข้ายึดมั่นในความถูกต้องของตัวเองเซี่ยเฉียวหยู่ไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีทางโต้แย้ง"เจ้าก็ไม่ควรใช้แรงขนาดนั้นมาตีข้าเหมือนกับแก้แค้นสิ"กู้หนานยิ้มไปเบา ๆ แล้วพูดว่า "ถ้าไม่เจ็บก็จำไม่ได้"เซี่ยเฉียวหยู่หงุดหงิด ในใจคิดว่ากู้หนานนี่น่ารำค
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 97
เซี่ยเฉียวหยู่ก็ได้ร้องไห้โวยวาย เจ้าหญิงห้วยหยางไม่มีทางเลือกแต่ว่าอีกคนก็เป็นหลานรัก อีกคนเป็นลูกสาวที่รักไม่ว่าหน้ามือหลังมือก็เหมือนกัน นางก็ได้ร้อนรนใจ แต่ก็ปวดใจมากว่าก็ได้ปลอบเซี่ยเฉียวหยู่"เจ้าโตแล้ว แล้วก็เป็นผู้ใหญ่กว่า ให้รุ่ยเกอเล่นไปก่อน สักพักข้าหาโอกาสขอมาให้เจ้า"เซี่ยเฉียวหยู่เปลี่ยนความโกรธเป็นความสุข"ท่านแม่อย่าลืมเรื่องนี้นะ"เจ้าหญิงห้วยหยางรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก จับหน้าผาก พยายามกดดันความโกรธในใจ และเริ่มพูดถึงเรื่องเฉียวหยู่ดูแลบ้าน"เจ้าต้องเรียนรู้การดูแลบ้าน นั่นไม่ผิด แต่มีเรื่องหนึ่งที่เจ้าต้องรู้ว่าเงินในบัญชีมีไม่มากแล้วก่อนหน้านี้บ้านใช้เงินส่วนของค่าสินสอดของกู้หนานมาใช้ แต่ตอนนี้กู้หนานไม่ยอมให้เงินจากค่าสินสอดเข้ามาในบ้านแล้วพี่ชายของเจ้าก็ได้บอกต่อฝ่าบาทอีกว่าไม่คิดที่จะเอาทรัพย์สินของตระกูลกู้ ดังนั้นเจ้าควรประหยัดเงินในบัญชีบ้านให้ดีหน้าเซี่ยเฉียวหยู่ก็ไม่ดี"บ้านไม่มีเงินแล้วหรือ?"นางยังคิดว่าวันนี้นางจะไปทำเสื้อผ้าสองชุดและเปลี่ยนทรงผมเพื่อดูแลบ้านแม่รู้จักผู้หญิงดีกว่าใคร ความคิดเซี่ยเฉียวหยู่ เจ้าหญิงห้วยหยางมองออกนา
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 96
"ยัยโง่ ออกเงิน ให้ของล้ำค้า ไม่ได้หมายความว่าจริงใจ"การรักเด็กคนหนึ่ง คือให้เขามีกินมีใส่ ได้คิดแทนเขาทุกๆด้าน ดูแลอย่างดีบางครั้งการจ่ายเงินกลับอาจไม่ใช่สิ่งที่จริงใจมากที่สุดนอกจากนี้นางไม่ได้เสียเงินไปเปล่าๆหรูฮวาไม่เข้าใจเลยว่า "คุณหนูหมายความว่าอะไร?"กู้หนานเยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไม่ใช่ให้เจ้าไปแจ้งเจ้าของร้านหรอกเหรอ ยังไม่ไป?"หรูฮวากระทืบเท้าไปอย่างโมโหในเรือนหนานซาน เจ้าหญิงห้วยหยางให้คนพาเซี่ยรุ่ยออกไปแล้วถ้วยชาหนึ่งถูกปาลงมาที่เท้าของเมิ่งหยุนซาง และชี้ไปที่นางแล้วด่า"นังแพศยา เจ้าสอนรุ่ยเกออะไร? เขาตอนนี้อยู่ภายใต้ชื่อของกู้หนานแล้ว แล้วทำไมเจ้าไม่ให้รุ่ยเกอไปทักทายนาง?เรื่องนี้หลุดออกไป รุ่ยเกอก็คงได้ชื่อว่าอกตัญญูเจ้าเป็นแม่ของรุ่ยเกอนะ ชื่อเสียงรุ่ยเกอไม่ดี มันดีกับเจ้าตรงไหน?"เมิ่งหยุนซางร้องไห้อย่างเศร้าสร้อย น้ำตาเค็มไหลเข้าปาก มุมปากที่แตกก็เจ็บนางรู้สึกเจ็บใจแต่ไม่กล้าโต้แย้งอะไรเลย ทำได้แค่ร้องไห้และขอโทษ"ข้าผิดไปแล้ว"เจ้าหญิงห้วยหยางด่าต่อ"ไอตัวไม่มีความรู้ เด็กดีๆถูกเจ้าสอนจน อย่าไปเข้าใกล้รุ่ยเกออีกกู้หนานเป็นคนฉลาด ถ้านางรู้ว
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 95
เจ้าหญิงห้วยหยางลูกหัวเซี่ยรุ่ยเบาๆ ใบหน้ายิ้มออกมา"กล่องดนตรีแปดเสียงนี้เป็นสิ่งที่มีเฉพาะตระกูลชั้นสูงของประเทศอื่น การผลิตมีความชำนาญและซับซ้อน ต้องใช้เงินสี่ห้าพันตำลึงเพื่อซื้อกล่องดนตรีแปดเสียงนี้ปีนั้นปู่ของเจ้าออกเดินทางไปทะเลแล้วเจออุปสรรคมากมาย แต่ก็รอดชีวิตกลับมาพร้อมกับกล่องดนตรีแบบแปดเสียงสองกล่องหนึ่งในนั้นถูกนำให้ฮ่องเต้องค์ก่อน ต่อมาท่านก็ได้ให้เจ้าหญิงอันผิงอีกอันมีไว้ให้เป็นสินสอดของท่านแม่เจ้ารุ่ยเกอ ยังไม่ได้ขอบคุณแม่ของคุณเลยนะ"เซี่ยรุ่ยได้ยินว่ากล่องดนตรีแบบแปดเสียงนั้นมีค่ามาก และความชอบในใจก็ชัดเจนมากขึ้นเขารักกล่องดนตรีแปดเสียงมากจนไม่อยากจะปล่อยมือ แล้วก็กราบกู้หนาน"ลูกขอบคุณที่ท่านแม่เอ็นดู"กู้หนานยิ้มแล้วนำกล่องดนตรีแปดเสียงใส่ในมือเขา"รู้ว่าแม่รักเจ้าก็เพียงพอแล้ว กล่องดนตรีแปดเสียงนี้ให้เจ้า เพื่อให้เจ้ามุ่งมั่นในการเรียน แต่อย่างเล่นจนไม่เรียนล่ะ"เซี่ยรุ่ยพยักหน้าอย่างตื่นเต้น "ที่ที่ท่านแม่พูด ลูกจะจำไว้"เขาดูเชื่อฟังเอามา มองสายตาของกู้หนาน ไม่มีความโกรธเหมือนเมื่อกี้เลยสองแม่ลูกก็ได้เข้ากันเอามา มีบรรยากาศที่แม่ลูกรักกันเมิ่
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 94
กู้หนานโหดร้ายมาก ได้ลงโทษนางตรงหน้าลูกชายนี่ทำให้นางจะมีหน้าพบลูกชายอีกได้อย่างไร?กู้หนานยิ้ม"ทำไม? เจ้าไม่พอใจ?"เมิ่งหยุนซางส่ายหน้า แทบจะกัดฟันแต่ก็ต้อทนความน่าอับอายแล้วยกมือตบตัวเองเพี๊ยะๆ เซี่ยรุ่ยร้อนรนก็ได้ร้องออกมา แต่ก็ถูกเซี่ยเฉียวหยู่ปิดปากในห้องมีเสียงตบของเมิ่งหยุนซาง แล้วก็เสียงร้องไห้ของเซี่ยรุ่ยเซี่ยรุ่ยรู้สึกโกรธจ้องนางด้วยสายตาที่มืดมนกู้หนานขำในใจชาติก่อนตั้งแต่รับเมิ่งหยุนซางและเซี่ยรุ่ยเข้ามา ก็ได้ดูแลเซี่ยรุ่ยอย่างดีเพื่อคำนึงถึงเกียรติของเซี่ยรุ่ย นางก็ไม่เคยทำให้เมิ่งหยุนซางลำบากใจวันเวลาที่สองแม่ลูกเมิ่งหยุนซางอยู่ที่โฮวฝูก็สบายมากแต่เป็นไง?เซี่ยรุ่ยโทษนางที่นางบังคับให้เขาอ่านหนังสือ บังคับให้เขาเรียนเขียน และโกรธทุกอย่างที่นางทุ่มเทจากใจจริงชาตินี้นางจะไม่บังคับเขาทำสิ่งใดๆที่เขาไม่ชอบอีกต่อไปและเมิ่งหยุนซาง ก็อย่าหวังจะมีชัวิตที่สุขสบายเหมือนชาติก่อนต่อไป"พอแล้ว"เจ้าหญิงห้วยหยางก็ได้ตีเตียงสีหน้าเคร่งเมิ่งหยุนซางหยุด แก้มและริมฝีปากของนางถูกตบจนแดงบวม นางปิดหน้านั่งลงบนพื้นและร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจเจ้าหญิงห้วยหยางมอง
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 93
"รุ่ยเกอ ยังไม่ไปขอบท่านแม่"เจ้าหญิงห้วยหยางสั่งเซี่ยรุ่ยเซี่ยรุ่ยมองไปมา แล้วก็มองเมิ่งหยุนซางเมิ่งหยุนซางได้ยินว่ากู้หนานยินดีจะออกเงินหมื่นตำลึง ใบหน้าก็ยิ้มเล็กน้อย"นายหญิงเรักคุณชายขนาดนี้ คุณชายมีความสุขจนลืมตัวเลย"เซี่ยรุ่ยได้รับคำแนะนำจากแม่แล้ว ก็ได้กราบ"ขอบคุณท่านแม่"กู้หนานมีสีหน้านิ้งเรียบ"ยืนขึ้น เจ้าก็เรียนกับอาจารย์ดีๆ ตอนนี้เจ้ายังเล็กอยู่ ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์เมื่ออาจารย์มา เจ้าต้องตั้งใจเรียนมารยาท ศีลธรรมและคุณธรรม จะได้ไม่เสียแรงข้า"เจ้าหญิงห้วยหยางเก็บยิ้ม ถูกคำพูดนี้แทงใจทำให้รู้สึกไม่สบายใจนี่ไม่ได้พูดรุ่ยเกอเลย แต่เป็นการพูดว่าพวกนางเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เข้าใจกฎ"กู้ซือ เจ้าอยากพูดอะไรก็พูดเลย เป็นคนกันเอง อย่าอ้อมไปอ้อมมา"กู้หนานยิ้มมุมปาก แล้วสายตาที่มองเซี่ยรุ่ยก็โหดขึ้น"เมื่อเจ้าเข้าผังตระกูลแล้ว กลายเป็นลูกชายของข้า ข้าก็เป็นแม่ของเจ้าตามกฎเกณฑ์เจ้าควรจะอยู่ในเรือนของข้าเพื่อสะดวกในการสอบเจ้า แต่ท่านย่าก็รักเจ้าอย่างมาก และต้องการสอนเจ้าเอง นั่นคือโชคดีของเจ้าแต่เจ้าลืมไปหรือเปล่าว่ายังมีข้าเป็นแม่? ทำไมไม่เคยเห็นเจ้ามาหาข้าตลอดหลายวัน
เจ้าชายสำเร็จราชการแทนแสนเอาแต่ใจข้า บทที่ 92
ในฐานะน้องสามี อนาคตที่จะแต่งงานก็คือคนในวงศ์ตระกูลสำคัญ ดังนั้นตอนนี้ต้องเรียนรู้การดูแลเรือน ไม่งั้นถึงเวลาไปอยู่กับครอบครัวของสามี จะรนเอา"เซี่ยเฉียวหยู่ตาเป็นประกาย ครั้งแรกที่นางรู้สึกว่าคำพูดของกู้หนานมีเหตุผลมากก็ได้รีบพูดเสริมว่า "พี่สะใภ้พูดถูกต้องมาก ท่านแม่ ขอให้ข้าเป็นคนดูแลเรือนเถอะ"เจ้าหญิงห้วยหยางจ้องลูกสาวเขม็ง สีหน้าเข้ม"ท่านแม่จ้องข้าทำไม? หรือท่านคิดว่าข้าจะดูแลบ้านไม่ได้หรือ?"เซี่ยเฉียวหยู่ก็ไม่พอใจ ก็ได้ตะโกนออกมาเจ้าหญิงห้วยหยางโมโหจนเจ็บใจ ก็ได้โกรธที่ตนเลี้ยงลูกสาวออกมาโง่กู้หนานยิ้มแล้วพูดว่า: "ถ้าน้องสามีก็อยากที่จะเป็นคนดูแลบ้าน ท่านแม่ก็วางใจให้นางดูแลเถอะไม่ว่ายังไงเรื่องในเรือนก็เคยเกิดขึ้นมาก่อนมีตัวอย่าง คงไม่มีอะไรผิดพลาดหรอก"เซี่ยเฉียวหยู่ก็อยากลอง"จะมีเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นได้ ท่านแม่ไม่เชื่อข้า เห็นว่าข้าเป็นเด็กท่านแม่ให้ข้าลองเถอะ ข้าแน่ใจว่าข้าทำได้"เจ้าหญิงห้วยหยางถูกเขย่าจนเวียงหัว ก็ได้โบกมืออย่างโมโห"ก็ได้ เลิกโยนได้แล้ว ถ้าโยนต่อไปข้าจะเวียนหัวแล้ว "เจ้าไปดูแลเถอะ"เซี่ยเฉียวหยู่ก็ได้ดีใจเจ้าหญิงห้วยหยางหึออกมา ก็ไ
