ร่วมรักวิปริตแห่งราชวงศ์ฮั่น เหยียนจี ผู้ครองเมืองโดยการฆ่าล้างพี่น้องสายเลือดเดียวกัน เพื่อตนจะได้เป็นใหญ่ บ้าตันหาราคะค้าประเวณี...เห็นสตรีเป็นดังของระบายกายอารมณ์ ......ในเมื่อยุคราชวงค์ฮั่นปกครอง
View Moreตกดึก 21.00เหยียนจี" พวกเจ้าทั้ง5 คนเข้ามาใกล้เข้าสิ "เพ่ค่ะ ฝ่าบาท"เหยียนจี" มาเล่นเกมส์กับข้ากันเถอะ"" เหตุใดต้องมาห้องใต้ดินด้วย "เหยียนจี" ทำไม ห้องใต้ห้องนี้มันไม่สวยรึ"สวยมากเพ่ค่ะ แต่ข้าแค่สงสัย"เหยียนจี เพื่อสร้างความแปลกใหม่ ให้เหมือนสมัยที่ข้ายังเป็นหนุ่ม มาๆปิดตาทีละคน มัดแขนขึงไว้คนมุมฝ่าบาท" ทำไมเงียบเช่นนี้"เหยียนจี" ข้ากำลังนำความสุขมาให้เจ้า เข้ามา หนุ่มๆ 5 คนเข้า ของดีๆรอพวกเจ้าอยู่"...........................หลังจากนั้นสภาพ มีรอยช้ำ ร้องไห้โหยหวนลั่นคุกใต้ดิน กลัวจนตัวสั่น เหยียนจี" ของพวกนี้งานดีมาก แต่ว่าท่าดูจะหมดสภาพแล้ว ทหารนำหญิงพวกนี้ไปฆ่าทิ้งเสีย "" ขอรับ" องค์รักษ์" ฝ่าบาท จะตามพวกมันไปหรือไม่"หม่าสิงคง" ตามไป ข้าเกรงว่าพยานแค่นี้อาจไม่พอ"องค์รักษ์" ขอรับ"ทหารนำหญิงสาวทั้ง5 ขุดหลุมฝั่งร่างทั้งเป็นแต่องค์รักษ์มาได้ทันเวลา จึงฆ่าทั้งทหารทั้งสองทิ้งเสีย และนำพวกนางขึ่นรถม้าไปซ่อนไว้ในป่าบังบดเช่นเคยซางเจี้ยงหมิง" เจ้าเหตุถึงได้มาที่นี่ยามดึกเช่นนี้"หม่าสิงคง" ท่านพ่อข้าทารุณหญิงสาว ในคุกใต้ดินอาการสาหัส ได้โปรดท่านซางเจี้ยงหมิง ช่วยพวกนางด้วย
ซางเจี้ยงหมิง" แต่เจ้าก็ไม่ควรทำร้ายตัวเองเช่นนี้"หลังจากนั้นเหมียวเหรินเฟิ่งก็สลบไปอีกครั้งเพราะริทเหล้า หม่าสิงคงจึงแบกร่างกายเข้าไปที่บ้านเหมียวเหรินเฟิ่งองค์รักษ์" ท่านคิดอะไรอยู่รึ"หม่าสิงคง" ข้าก็กลัวว่าวันหนึ่ง ข้าก็จะเป็นเช่นนี้" องค์รักษ์"ข้าว่าอย่าคิดมากเลยขอรับ ไปหาภรรยาท่านเถิด นางไม่รู้ว่าท่านมา หากรู้คงดีใจมาก "หม่าสิงคง" เจ้าก็ไม่ต่างกัน อยากเจออาหนิงยี่ใจจะขาดแล้วใช่หรือไม่"องค์รักษ์" ขอรับ ข้อนี้ข้าไม่ปฎิเสธ"หลังจากนั้นต่างฝ่ายก็ไปหาเมียของตน..แถมพาไปร่วมรัก ในที่ลับๆอาลี่คิดถึงหม่าสิงคงกอดไม่ยอมปล่อย" ข้านึกว่าท่านไปมีหญิงอื่นเสียแล้ว"หม่าสิงคง " หญิงอื่นข้าไม่ชายตามอง ข้ามีแต่เจ้าเพียงผู้เดียว"อาลี่" ข้าก็มีแต่ท่านผู้เดียวเช่นกัน"อยู่กันสองต่อสองเช่นนี้ มังกรผงาดเริ่มแข็งตัวขึ้นมือไม้เริ่มคล้ำๆร่างกายทีละน้อยจนไปสัมผัสที่ส่วนล่างร่องรักจนอีกฝ่ายดิ้นสั่นครางเสียว น้องชายพร้อมจะเปิดศึกแล้วจึงกระชาก เสื้อผ้าออกหมด ขบเม้นดูดกลืนที่ยอดอก มือเรียวๆหนาๆ ลวงเข้าช่องน้องสาวอย่างเร้าร้อน " ท่านพี่ "หม่าสิงคง " นอนลง ข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์""ของท่านพี่ ใหญ่จัง "มัง
เมื่อนางเดินนางถึงราชวงค์ฉิน....แต่ความรู้สึกกลับว่างเปล่าแม้จะมีสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแปลกใหม่ ก็ไม่อาจรังสายตานางได้ อาเก้า" เข้าไปข้างในเถิด ขุนนางรอต้อนรับเจ้าอยู่"นางพยักหน้าดั่งดอกไม้ถูกแดดแผดเผาจนแห้งเหี่ยว" เพ่ค่ะ "ในท้องพระโรงราชวงค์ฉินชั่งใหญ่โต อลังการงามตา..ขุนนางทั้งหลาย น้อมคำนับองค์หญิงด้วยความปลื้มปิติ ขุนนาง" ขอต้อนรับการกลับมาขององค์หญิงแห่งราชวังฉิน "อาเก้า" ตั้งแต่วันนี้ไป องค์หญิงหลิวเชียหนิงคือผู้สืบทอดบัลลังค์คนต่อไป ข้าอยากให้ขุนนางทุกท่านเป็นพยาน ลงนามด้วยความเห็นชอบ ที่จะให้หลิวเชียหนิงครองบัลลังค์คนต่อไป"ขุนนางพร้อมใจกันลงความเห็นโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ หลิวเชียหนิง" ข้าหลิวเชีย จะตั้งใจพยายามเป็นราชิณีที่ดี ไม่ทำให้ชาวบ้านต้องอดยากแร้งแค้น มีแต่จะทำให้รุ่งเรืองขึ่น"ขุนนาง ทรงพระเจริญองค์หญิงหลิวเชียหนิง (การมาครั้งนี้เป็นการเปิดตัวอย่างสมบูณร์)อาเก้า" ลูกพ่อ นางกำนัลคนนี้ จะเป็นนางประจำตัวของเจ้า (นางหันมองท่านพ่อตนอย่างเมอลอย พยักหน้าตอบรับที่ไร้ความสุข) " เพ่ค่ะ"อาเก้า" พวกเจ้า พาลูกสาวข้าไปตำหนักใหญ่" "เพ่ค่ะ ฝ่าบาท""องค์หญิงเพ่ค่ะ กระหม่อมทั้งสอง
รุ่งส่างตำหนักเหนียนจีแม่เล้าเร่งเดินทางด้วยท่าทางกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขอพบเข้าเฝ้าฝ่าบาทในยามเช้าตรู่เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนขอบตาดำคล้ำผมยุ่งเหยิงเสื้อผ้าเมื่อคืนยังไม่ได้เปลี่ยนแม่เล้า" ท่านขุนนางข้าอยากเข้าพวกฝ่าบาทข้ามีเรื่องจะทูลข้าต้องเข้าก็ฝ่าบาทเดี๋ยวนี้"ขุนนาง" ออกไปนี่ไม่ใช่เวลาจะมาเข้าเฝ้าวันนี้เข้าเฝ้าไม่ได้ "ทหาร ลากนางออกไป"แม่เล้า" แต่ข้ามีเรื่องสำคัญจริงๆ หากไม่เข้าเฝ้าตอนนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่หากท่านขุนนางไม่เชื่อก็ตามใจท่านเถิดข้ายอมกลับก็ได้"เหยียนจี" เสียงเอะอะโวยวายอะไรกันดังไปถึงข้างในจนข้านอนไม่ได้"ขุนนาง" มีผู้หนึ่งบอกว่าจะขอเข้าเฝ้าท่านให้ได้หากไม่เฝ้าวันนี้พรุ่งนี้เรื่องอาจจะบานปลายขอรับ"เหยียนจี" ไปตามนางกลับมาเข้าเฝ้า"ขุนนาง" ขอรับฝ่าบาท"ขุนนางเร่งฝีเท้าเดินตามหาหญิงผู้นั้นอยู่หลายคราจนกว่าจะพบก็เล่นซะเหงื่อตกหายใจหอบเหนื่อยอยู่หลายคร่า"ขุนนาง" ข้าหาเจ้าอยู่นานเจ้ามานั่งพิงกำแพงอย่างกับคนขอทานอยู่นี้นี่เอง ฝ่าบาทเรียกเจ้าเข้าพบ "แม่เล้า" จริงหรือได้ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้"ตำหนักเหยียนจีเหยียนจี" เจ้ามีธุระอันใดเหตุใดสภาพ
ภูเขาลูกที่สองทุกนางเดินทางมาถึงภูเขาที่ 2 แล้วสงสัยใช่ไหมว่าเหตุใดทำไมหม่าสิงคงถึงให้พวกนางเดินทางมาที่ภูเขาลูกที่ 2 โดยใช้ทางลัด....เหตุเพราะที่นี่เป็นทางที่หม่าสิงคงใช้ในการลัดพบปะศัตรูอยู่บ่อยครั้งถึงไม่ค่อยมีชาวบ้านหรือผู้อื่นใช้ทางเส้นนี้กันเพราะทางเส้นนี้มีทางสลับซับซ้อนมากมายแต่ที่พวกนางมาได้เพราะองครักษ์ได้ติดป้ายลูกศรในระหว่างเดินทางเมื่อเจอลูกศรให้ดึงลูกศรออกเพื่อจะได้ไม่เหลือร่องรอยหม่าสิงคง" เจ้าช่วยข้าคิดเสียทีว่าจะนำพวกนางทั้งหมดไปได้เช่นไร"องค์รักษ์" รถม้าใหญ่สัก 50 เชือกก็น่าจะพอขอรับ" หม่าสิงคง" เจ้ามีคนที่พอไว้ใจที่จะนำมา 50 เชือกมาให้ข้าได้หรือไม่" องค์รักษ์" ถ้าพอมีอยู่บ้างรับรองไว้ใจได้ขอรับ"หม่าสิงคง" งั้นไปนำมาข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่""ขอรับ"2 ชั่วโมงผ่านไปหม่าสิงคง" คนที่เจ้าหามา พอใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย นี่ใกล้ถึงภูผาแล้ว"องค์รักษ์" ท่าน นั้นเหมียวเหรินเฟิ่ง"หม่าสิงคง" หยุดม้าก่อนข้าจะ พูดเอง"เหมียวเหรินเฟิ่ง" องค์ชายหายดีแล้วหรือแล้วนี่ขนสิ่งใดมา ใช้ม้าตั้ง 50 เชือก"หม่าสิงคง" ข้าขนสตรีมา 500 คน"เหมียวเหรินเฟิ่ง" เจ้าจะฆ่าพวกนางหรือเจ้ามันชั่วช้า"
ตำหนักเหยี่ยนจีขุนนาง" ฝ่าบาทชาวบ้านพากันแยกย้าย กลับไปแล้วข้อเสนอของท่านได้ผลขอรับ""ดีอีกไม่นานข้าคงได้สักนางสนม 2,000 แผลพุพองของสตรีอีกกี่วันจะหาย"ขุนนาง" อีก 7 วันขอรับ""ฮ่าๆๆดีใกล้แล้วสิแต่ข้าเกรงว่าจะมีอะไรมาขัดขวางข้าก็ต้องเตรียมการล่วงหน้าไว้ให้ดี"ขุนนาง" ฝ่าบาทมีแผนอะไรรึ""ตอนนี้ข้ายังคิดไม่ออกข้าต้องการพักนั่งคิดอยู่คนเดียวคราวนี้คงหมดเรื่องแล้วสินะคงไม่มีอะไรมากวนใจข้าอีกเจ้าออกไปเถิด"ขุนนาง" ทูลลา ฝ่าบาทตำหนักหม่าสิงคงอวงค์รักษ์" องค์ชายกลับมาคราวนี้ข้าว่าผู้ที่คิดร้ายต่อท่านคงไม่อยู่เฉยแน่""เจ้าคิดว่ามันเป็นผู้ใดกันถึงอยากจะฆ่าข้าเช่นนี้"องค์รักษ์" เรื่องนี้ข้าก็เดาไม่ออกหาตัวยากเสียจริงแต่ว่าถ้าพบของสิ่งสำคัญพวกมันทำตกขอรับข้าลืมบอกท่านไปเลย""มันคืออะไรหรือ"องค์รักษ์" ลายมือเซ็นยินยอมเบิกจ่ายการใช้เงินขอรับ""แสดงว่าพวกนักฆ่าได้รับเงินมาจากคนในนั้น"องค์รักษ์" หรือว่าคนที่เบิกได้ก็มีแค่ขุนนางเจ้าของตำหนักแต่ละที่แค่นี้แหละขอรับ"" ขุนนางงั้น? ใช่ลายมือนี้เป็นของขุนนางแต่ข้าไม่รู้เป็นของขุนนางท่านใด"องค์รักษ์" หากจะสืบเรื่องนี้คงไม่ยากอีกต่อไปขอรับ""ช่วงนี้
หมู่บ้านจั๋วมู่ลางสวนผลไม้ลูกดกในสวนเต็มไปด้วยผีเสื้อมาดอมดม ดอกไม้ ส่งกลิ่นความเป็นธรรมชาติขนานไปกับท้องฟ้าใสกระจ่างตาทามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี แสงแดดอ่อนๆส่องลงมากระทบหน้าผากคู่รักที่กำลังจูมพิษกันอย่างดูดดื่ม ทามกลางผีเสื้อมาเป็นพยานรักของทั้งสองส่งสายตารักบันทึกทุกวินาทีด้วยความปรารถนา " ข้าอยากมองเจ้านานๆ"" ข้าก็ยืนให้เจ้ามองอยู่"เหมียวเหรินเฟิ่ง" แววตาเจ้างดงามนัก?" จริงรึ"เหมียวเหรินเฟิ่งยื่นหน้าจูบหน้าผาก อย่างอ่อนโยน " ใช่ สายตาเจ้ามีไว้ให้ข้ามองเพียงผู้เดียว""ข้าก็เช่นกัน สายตาของท่านเป็นของข้า"เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" ข้าอยากมีลูกสัก10 คน "หลิวเชียหนิงมองหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยวตบหน้าอกไป1ที" ท่านพูดอะไรก็ไม่รู้"เหมียวเหรินเฟิ่งกระชิบพร้อมอ้าปากกัดหูเล็กน้อย " ข้าไม่เคยล้อเล่น" หลิวเชียหนิงรู้สึกร่างกายร้อนวูบวาบ" จะเลี้ยงไหวรึ"เหมียวเหรินเฟิ่งคว้าเอวนางมานั่งตัก" ข้าไหว"หลิวเชียหนิงจะลุกขึ่นออกจากตักแต่กลับถูกรังไว " ท่านพี่ จะไม่ให้ข้าเดินรึไง"เหมียวเหรินเฟิ่งอุ้มนางเข้าห้องนอนตนล็อกประตูอย่างหนาแน่น รุกฆาตจู่โจมด้วยการดูดดื่ม มือไม้คล้ำคลึงทั่วหน้าอกอันอวบอิ่มเต็มไม
อาหนิงยี่เดินเร่งรีบเข้ามาหลิวเชียหนิงด้วยความกังวลใจ "ท่านพี่ ข้าอยากกลับเข้าป่า ข้าไม่อยากถูกคัดเลือกนางสนม เพราะตอนนี้ฝ่าบาท รู้วิธีรักษาแผลพุพองแล้ว "หลิวเชียหนิง " ได้ เจ้ากลับเข้าป่าได้ ข้าจะให้เหมียวเหรินเฟิ่งไปส่งเจ้า"อาหนิงนี่" ข้าว่าข้าไปเองดีกว่าข้าจำทางได้ คงไม่มีผู้ใดดักรอข้าหรอก"หลิวเชียหนิง " เจ้าแน่ใจรึ เป็นหวงกลัวว่าเจ้าจะได้รับอันตราย"อาหนิงยี่" ท่านพี่ไม่ต้องเป็นหวง ข้าต้องไปเก็บของแล้ว "อืม"จากนั่นอาหนิงยี่ขี่ม้าเดินทางไปยังหน้าภูผา นำม้าเข้าป่าบังบดไปด้วย ในขณะนั้นนสงรู้สึกอยาก นอนพักเลยแวะนอนที่ป่าบังบด ที่ยังเดินทางไม่ถึงหมู่บ้าน""เจ้าม้า ข้าล้าเหลือเกิน จ้าขอนอนก่อนนะ ยังไงก็เข้าเขตป่าบังบดแล้ว อีกอย่างที่นี้มีต้นไม้วิเศษเต็มไปหมด บรรยากาศราวกับอยู่บนสวรรค์"3 ชั่วโมงผ่านไปกลิ่นกายชายลอยกระทบจมูกบางๆของนาง จึงเอ๊ะใจลืมตาอย่างช้าๆ มองไปรอบๆก็ไม่เห็นมีผู้ใด..อาหนิงยี่"ข้าคงคิดมากไปเอง เอ๊ะ? เสียงเดิน ของผู้ใด ออกมานะ"องค์รักษ์" ข้าเอง"อาหนิงนี่" เจ้า เจ้ามาอยู่ที่นี้ได้เช่นไร รึว่าเจ้ามาฆ่าคนในหมู่บ้าน (อาหนิงยี่ตกใจตื่นตัวรีบขึ่นขี่ม้าแต่ถูกแขนชายชาต
ชาวบ้าน" หญิงผู้ชั่งหน้าสงสาร รอยฟกซ้ำเต็มไปหมด "ชาวบ้าน " หากนางหายดีแล้ว จะให้นางอยู่ที่นี่ต่อหรือไม่?ชาวบ้าน" ข้าว่านางคงไม่มีที่ไป นางสาวยังสาว ไม่หน้าเลย?ชาวบ้าน" งันให้นางอยู่ที่นี่แหละ ข้าเห็นนางแล้ว ข้านึกถึงลูกสาวข้า หัวอกคนเป็นแม่ ถ้าเห็นลูกเป็นเช่น ใจสลายไม่รู้กี่ร้อยเท่า?ป่าบังบด 20.00ร่างกายที่บอกซ่ำเริ่มกลับมาดีขึ่น แผลเริ่มแห้งสนิท เพราะมีภรรยาที่แสนอ่อนหวานค่อยดูแลอยู่ไม่ห่างกาย " ท่านพี่ข้าขอดูแผลหน่อย" อาลี่ใสใจรายละเอียดทุกอย่าง มือน้อยๆ ค่อยจับเปิดดูแผล ทุกเช้า เย็น น้ำหยดลงหินมันยังกรอน แล้วกับหม่าสิงคง คงกรอนตั้งแต่เจอนางครั้งแรก "ข้าดีใจที่ได้เจ้ามาเป็นชายา" อาลี่นิ่งเงียบแอบยิ้มขณะก้มดูแผลเขิล จนโดนแผล หม่าสิงคงร้อง โอ๊ย? " ข้าไม่ได้ตั้งใจ มือข้าแค่สั่นเล็กน้อย " หม่าสิงคงมองนางด้วยสายตาหวานๆดั่งน้ำผึ่งเดื่อนห้าจนนางไม่กล้าเงยหน้าขึ่นมามองหม่าสิงคง.....กะแอ่มๆ? ทั้งคู่ตื่นตัวเมื่อได้ยินเสียงกะแอ่มของซางเจี้ยงหมิง ซางเจี้ยงหมิง" สายของข้ารายงานมาว่า เหยียนจี ส่งทหารนำหาตัวเจ้า มา3วันแล้ว"หม่าสิงคง" ท่านพ่อรึ แปลกมาก ท่านพ่อไม่เคยสนใจข้าเลยด้วยซ้ำ"ซางเ
ตอนที่1ตำหนักร่วมรักเสียงคอเคลียดัง ชอกๆ อึบ! อ๊า! "ฝ่าบาทเบาๆ สิเจ้าค่ะ..?พร้อมกับเสียงบนเตียงที่ดังกระหน่ำ..เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว"ใกล้แล้ว..อ๊า!!!!! " "ฝ่าบาทมีความสุขไหมเพ่ค่ะ"... อ๊าๆๆๆๆๆ ..... "เจ้าอมให้ข้ามันดีมาก" " ฝ่าบาทอย่าจับศรีษะดันเข้ามาแรงสิเพ่ค่ะ""ก็มันเสี่ยว อ๊าๆ ใกล้แล้ว"ภาพอันแสนงดงามดังศิลปะติดตราตึงในดวงตาหลบซ้อนในที่ลับแอบเฝ้ามองอยู่เงียบๆ น้ำเหงื่อไหลย้อยผ่านริมฝีปาก..... "หม่าสิงคง เจ้าอยากร่วมด้วยหรือไม่""ท่านพ่อรู้ได้เช่นไรว่าข้าแอบดู""แต่ไหนแต่ไร เจ้ามันก็แค่เด็กไม่ได้เรื่อง แอบดูยังไงให้ข้าจับได้"ฟังแล้วรู้สึกเหมือนถูกมีดปักกลางอก ของหม่าคงสิงยิ่งนัก...ลูกที่พ่อไม่รักไม่เคยได้รับความชมเชยสักครั้ง..แล้วลูกคนไหนเล่าจะไม่อยากให้ท่านพ่อภูมิใจ..."ท่านพ่อ..ข้ามีเรื่องจะทูลให้ท่านทราบ"" เรื่องอะไรของเจ้า"" ลูกทำงานพลาด ข้อรับ"เหยียนจี...เคยชินกับคำพวกนี้..เขาสั่งทหารให้นำตัวลูกชายขังคุกใต้ดินเหมือนทุกคร่าที่ทำผิดพลาด..โดยไม่รู้สึกว่ามันคือการทารุณแม่แต่น้อย..กลับคิดว่าการทำเช่นนี้ เขาเห็นแล้วมันรู้สึกตื่นเต้น...(คุกใต้ดิน)หม่าสิงคงถูกทหารนำตัวเข้าห้องข...
Comments