LOGIN
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
4
Share:
Report
[หมอเทวดา + หญิงสาวยอดฝีมือ + ฟินจิกหมอน + ข้ามเวลามายังยุคนี้] จั๋วซือหราน เป็นปรมาจารย์ที่เชี่ยวชาญในด้านการแพทย์และศิลปะการต่อสู้ เมื่อคนเช่นเธอเดินทางข้ามเวลา เธอจะกลายเป็นผู้ที่ฝ่าฝืนลิขิตของสวรรค์ เธอมักมีการกระทำปรำจำ เช่น ด่อยชายและหญิงที่นอกใจ โจมตีพวกญาติ ๆ ที่ร้ายกาจ นางนั้นยังต้องการร่ำสุราอันร้อนแรงที่สุดและเสาะหาชายผู้ที่มีพละกำลังอันมหาศาล ชายหนุ่มได้ขมวดคิ้วและจูบนางอย่างแรง “ทำไม หากข้ามิได้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งสุดในใต้หล้านี้ ข้าก็จะไม่สามารถแต่งงานกับเจ้านนั้นหรือ”
View MoreLatest chapter
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1242
สีหน้าจั๋วซือหรานนิ่งไปแล้ว คิ้วขมวดขึ้นมาเบาๆตามหลักการแล้ว ต่างคนต่างก็มีตัวเลือกของตนเอง นางเองก็ไม่คิดจะไปสร้างผลกระทบอะไรกับการเลือกของจั๋วหวายกับเซี่ยอวิ๋นเหนียงแต่พอมานึก อวิ๋นเหนียงเฝ้ารอจั๋วเฮ่ออิงมานานแสนนาน ทุกวันเอาแต่ระลึกถึงสามี ทุกวันเอาแต่คิดถึง ทุกวันมีแต่ความโศกเศร้า...แต่สามีคนนี้อันที่จริงกลับไปแต่งงานมีลูกกับคนอื่นอย่างเบิกบานไปแล้วแค่คิด จั๋วซือหรานก็รู้สึกขยะแขยงมาก และยังรู้สึกไม่คุ้มค่าแทนเซี่ยอวิ๋นเหนียงด้วยซ้ำดังนั้นตอนนี้พอได้ยินความเป็นไปได้นี้ จั๋วซือหรานก็ยังขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ปันอวิ๋นเอ่ยขึ้นมาข้างๆ "เป็นไปได้ พอคิดว่าตนเองเตือนเจ้าไม่ได้ ไม่แน่อาจจะไปเมืองหลวงเพื่อหากำลังเสริมน่ะนะ"จั๋วซือหรานคิดๆ รู้สึกว่าก็น่าจะเป็นไปได้อยู่เพราะร่างกายยังคงอ่อนล้า จำเป็นต้องพักผ่อนดีดี ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงง่วงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้วปันอวิ๋นนำจั๋วหวายออกไป และจัดสาวใช้สองคนเข้ามาคอยปรนนิบัติเป็นอย่างดีค่ำคืนในหุบเขาหมื่นพิษเหมือนจะสูงกว่าห่างไกลกว่าภายนอก ดูลึกซึ้งยิ่งกว่าปันอวิ๋นกลับมาถึงในห้อง ทว่ากลับไปไม่ได้ขึ้นไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1241
จั๋วหวายถลึงตาโตขึ้นมาแล้ว มองปันอวิ๋นอย่างไม่อยากเชื่อ ในสายตาเหมือนเขียนตัวโตๆ ไว้ว่า...เจ้าจะพูดให้ชัดขนาดนี้ทำไมกันห๊ะ?!จั๋วหวายถลึงตามองปันอวิ๋นอย่างไม่อยากเชื่อ พลางลูบหลังของจั๋วซือหรานเบาๆหยิบผ้าเช็ดหน้าให้นางเช็ดปาก พอเช็ด ผ้าเช็ดน้าก็เต็มไปด้วยรอยเลือดจากนั้นน้ำตาของจั๋วหวายก็จะร่วงลงมาอีก ทั้งที่ปกติไม่ใช่คนอ่อนแออะไร ครั้งนี้กลับกลายเป็นคนขี้แยไปแล้วปันอวิ๋นมองจั๋วซือหราน จากนั้นก็ยกชามบ้านั่นขึ้นมา ถามนาง "เจ้าจะดื่มลงไปแบบนี้ หรือว่าจะดื่มมันพร้อมน้ำตาของน้องชายเจ้า"จั๋วซือหรานใช้ผ้าเช็ดปากตัวเอง พลางเหลือบมองปันอวิ๋นอย่างเคืองๆแต่ก็ยังยื่นมือไปรับชาม "เจ้าสิ่งนั้น" มาหลับตาปี๋ ยืดคือ กลืนอักๆ เข้าไปกลืนไปด้วยพลางบอกตัวเองว่า จะสำรอกออกมาไม่ได้ ถ้าสำรอกออกมา...เหมือนจะต้องยิ่งกรอกลงไปมากขึ้นอีกไปทะเลาะด้านนอกก็ดี หรือไปสู้กับคนก็ดีจะเรื่องนั้นหรือเรื่องนี้ จั๋วซือหรานก็ไม่เคยรู้สึกว่าลำบากยากเข็ญ แต่ผลลัพธ์ดันมาถูกเจ้าสิ่งนี้ทำเอาล้มคว่ำไม่เป็นท่า...ทรมานมากจริงๆ!เจ้าสิ่งนี้เหนียวเหลือเกิน ไม่สามารถกลืนลงไปรวดเดียวได้เลย...หรือก็คือ...นาอยากจะเคี้ย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1240
คำพูดก็พูดออกมาเรียบร้อย ปันอวิ๋นขมวดคิ้ว และรู้ว่าเตือนอะไรไม่ได้แล้วอันที่จริงยิ่งเป็นคนที่ฉลาดแบบจั๋วซือหราน ยิ่งก็เตือนอะไรไม่ได้เพราะว่า นางรู้หลักการทั้งหมด ความเสี่ยงอะไรนางก็คำนวณไว้แล้ว กระทั่งน่าจะคำนวณได้ชัดเจนยิ่งกว่าใครอีกด้วยแต่ถ้านางยังเลือกตัดสินใจออกมา ก็อธิบายได้ว่านี่เป็นการเลือกหลังจากผ่านการคิดพิจารณาแล้ว จะกล่อมจะเตือนได้ยากมากปันอวิ๋นเองก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากนิ่งงันไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยว่า "ข้าจะหาสาวใช้ที่มือไม้คล่องแคล่วมาดูแลเจ้าให้ แล้วถ้าเจ้าทางนี้มีตำรับยาอะไรที่เอาไว้บำรุงก็ส่งออกมาเลย ข้าจะให้คนไปจัดเตรียม"จั๋วซือหรานเหลือบมองปันอวิ๋นผาดหนึ่ง ในใจก็แอบคิดว่าถ้าเป็นเพื่อนแล้วทำให้ได้ระดับ ก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวสายตาจั๋วเฮ่ออิงจ้องมองจั๋วซือหรานไม่กระพริบ จากนั้นจึงหมุนตัวเดินออกไปแม้ตามหลักการจะไม่มีความผูกพันพ่อลูกอะไร แต่ตอนนี้พอเห็นเขาก้มหน้าเดินออกไปเงียบๆ จั๋วซือหรานก็ทนไม่ค่อยไหวขึ้นมาเหมือนกันตอนที่จั๋วหวายยกของกินเข้ามา ตอนที่เข้ามาอย่างกระตือรือร้น ก็พูดกับจั๋วซือหรานว่า "ท่านพี่ เขา...ทำไมถึงไปแล้วล่ะ?""ไปแล้ว?" จั๋วซือหรานเลิกค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1239
เพราะจั๋วซือหรานเคยได้ยินเรื่องของเขากับแม่ของเฟิงเหยียนจากเฟิงอวี้พ่อของเฟิงเหยียนมาลมหายใจของจั๋วเฮ่ออิงหอบถี่ เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ขึ้นลงอย่างรุนแรง"แต่คนเรามันไม่ใช่ผักหญ้านะ! เจ้าตอนนี้รู้สึกแค่ว่าเป็นแค่เด็กคนหนึ่งในท้องเท่านั้น แต่ถ้าเด็กในท้องโตขึ้นเมื่อไร สะอึกพ่นฟองในท้องเจ้า พลิกตัวในท้องเจ้า แขนขาเล็กๆยื่นออกเตะต่อยในท้องเจ้าขึ้นมาล่ะ!"ใจของเจ้าจะอ่อนลงมา เจ้าจะไม่รู้สึกหนักแน่นว่าไม่เก็บไว้ก็ได้แบบนี้ เจ้าจะรู้สึกว่า ต่อให้ฟ้าถล่มเจ้าก็จะต้องคลอดเขาออกมา! ต่อให้ชีวิตตัวเองจะหาไม่ก็ต้องเก็บเขาไว้!ปันอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ พอได้ยินว่าอารมณ์จั๋วเฮ่ออิงดูตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ เสียงเองก็ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆจึงเตือนเสียงต่ำขึ้นมาคำหนึ่ง "ท่านใจเย็นก่อน ตอนนี้ไม่ใช่กำลังหารือกันหรือไร ยิ่งไปกว่านั้นจั๋วซือหรานก็ไม่ใช่หญิงสาวอ่อนแอแบบที่ท่านคิดหรอกนะ ในใจนางมีขอบเขตการกระทำอยู่แล้ว"แต่จั๋วเฮ่ออิงกลับไม่แม้แต่จะมองปันอวิ๋น สายตาเขาจ้องเขม็งอยู่ที่จั๋วซือหรานมาตลอดครู่ต่อมา เขาก็สูดลมหายใจลึก จึงเอ่ยเสียงต่ำต่อมาว่า "คำพูดเมื่อครู่นี้ ไม่ใช่สิ่งที่ข้าพูด"ปันอวิ๋นพอได้ยินก็งงงั
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1238
พวกมันเดิมทีเพราะเป็นห่วงมากเกินไป กินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น เอาแต่อยู่ข้างๆ จั๋วซือหรานไม่กินไม่นอนและตอนนี้ จั๋วซือหรานก็เห็นหลายสีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใยอยู่ข้างๆ เตียงนางรู้สึกจนใจ ถอนหายใจออกมาเบาๆ ทีหนึ่งแล้วจึงเอาคำพูดที่บอกกับแมลงกู่และสัตว์อสูรในมิติก่อนหน้านี้ บอกกับพวกเขาอีกรอบหนึ่ง หลักๆ คือ จั๋วหวายใกล้จะร้องไห้ส่งเสียงออกมาแล้ว จั๋วซือหรานเองก็ทนไม่ค่อยได้"เอาล่ะ อย่ามาทำหน้าสลดจะร้องไห้" หลังจากจั๋วซือหรานพูดแล้ว ก็ยิ้มตาโค้งให้กับจั๋วหวาย "ข้าไม่ใช่บอกแล้วหรือ ว่าถ้าถึงเวลาจริงๆ ข้าจะต้องเลือกตัวเองแน่นอน ข้ายังสวยสะพรั่งขนาดนี้ ความสามารถก็ยังยอดเยี่ยม ข้ายังใช้ชีวิตไม่พอเลยนะ"จั๋วหวายจ้องเขม็งดวงตาจั๋วซือหราน เอ่ยขึ้นอย่างตั้งใจ "ต้องเป็นงั้น ต้องเป็นอย่างนั้นนะ"จั๋วซือหรานพอได้ยินก็ยิ้มตาโค้ง "อืม แน่นอน"จั๋วเฮ่ออิงที่อยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไรมาตลอด ปันอวิ๋นเองก็อยู่ในสภาพนิ่งงันจนตอนที่จั๋วหวายถูกจั๋วซือหรานใช้ข้ออ้างว่าอยากกินอะไร ให้จั๋วหวายออกไปจัดการให้หน่อยจั๋วเฮ่ออิงกับปันอวิ๋นก็เหมือนตัดสินใจจะพูดแล้วปันอวิ๋นถามขึ้นมาก่อน "เจ้าตัดสินใ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1237
ได้ยินคำนี้ของจั๋วเฮ่ออิง ปันอวิ๋นก็ขมวดคิ้ว เหมือนอยากจะเปิดปากพูดอะไร แต่ก็ไม่รู้ควรจะเริ่มจากตรงไหนแม้จะบอกว่าจั๋วเฮ่ออิงหลายปีนี้จะละเลยหน้าที่ไปมากก็ตาม ไม่ได้มาทำหน้าที่พ่อคนหนึ่ง น่าจะไม่มีคุณสมบัติมาคุยเรื่องแบบนี้กับนางแต่ไม่ว่าอย่างไร นี่ก็เป็นพ่อแท้ๆ ของจั๋วซือหราน ถ้าว่ากันจากสายเลือดและแง่ของความรู้สึกตอนนี้ดูแล้ว เขาก็ดูจะเป็นหวงและกังวลต่อหญิงสาวคนนี้ขึ้นมาจริงๆ แล้วปันอวิ๋นเดิมทีเตรียมจะพูดอยู่ แต่ตอนนี้ก็เม้มปากอีกครั้ง ไม่พูดอะไรออกมาหลักๆ คือ หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่ทำให้วางใจได้มาตลอด เขารู้สึกว่า ในใจนางน่าจะเข้าใจอยู่แล้ว ไม่ต้องไปกังวลมากนักเกี่ยวกับสายเลือดของตระกูลเฟิง เกี่ยวกับพลังที่สืบทอดทางสายเลือดพวกนั้นรวมไปถึง...สิ่งที่แม่ของเฟิงเหยียนเจอตอนนั้น ปันอวิ๋นในเมื่อมีตำแหน่งเจ้าหุบเขาหมื่นพิษ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสภาผู้อาวุโส เกี่ยวกับเรื่องนี้จะอย่างไรเขาก็ต้องรู้อยู่บ้างในเมื่อรู้ จึงได้เข้าใจ ถ้าหากจั๋วซือหรานปล่อยให้เด็กในท้องเติบโตต่อ นางจะเต้องเจอกับสถานการณ์แบบไหนต่อให้นางมีฝีมือไม่ธรรมดา ต่อให้วิชาแพทย์ของนางจะยอดเยี
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1236
"อื๋อ?" จั๋วซือหรานส่งเสียงสงสัยขึ้นจมูกออกมาปันอวิ๋นถามต่อ "ทำไมเจ้าจึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง? ด้วยวิชาแพทย์ของเจ้า น่าจะรู้ตั้งนานแล้วนี่?"จั๋วซือหรานยกมุมปากยิ้มๆ "อายุยังน้อยอยู่น่ะ ก็เลยไม่ทันสังเกต ยิ่งไปวก่านั้นก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร..."จั๋วซือหรานคิดๆ "ข้าลองมาคิดดู น่าจเพราะก่อนหน้านี้สัมผัสกับปราณหยินมากเกินไปกระมัง? ถึงอย่างไรหุ่นเชิดความมืดมากขนาดนั้น...ตอนนั้นข้าก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ เลยไม่ได้คิดถึงด้านนี้เลย"จั๋วซือหรานในเมื่อรู้แล้วว่าตนเองตั้งท้อง นางก็อยากจะลองสาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ ถึงกลายเป็นเช่นนี้พอคิดอย่างละเอียด บางทีสาเหตุอาจจะเพราะสัมผัสกับปราณหยินมากเกินไปและที่อยู่ในท้องนี่ พ่อเขาก็เป็นภาชนะหงส์แดงด้วย น่าจะไม่ค่อยชอบ...เจ้าของอย่างปราณหยินเข้มข้นแบบนี้ดังนั้นแต่เดิมที่ปกตินิ่งๆ เงียบๆ ไม่มีปฏิกิริยาอะไร จึงระเบิดออกมาอย่างกะทันหันจั๋วซือหรานกระทั่งยังรู้สึกว่า ที่อยู่ในท้องนี้ ให้หน้านางอยู่พอสมควร อย่างน้อยก็ไม่ทิ้งระเบิดออกมาตอนที่นางกำลังเป็นศัตรูกับสำนักเมฆาวารีไม่อย่างนั้นตนเองคงจะไม่สบาย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1235
ปันอวิ๋นอยู่ข้างๆ เกิดอาการไม่กล้าส่งเสียงขึ้นมาอย่างประหลาดผ่านไปครู่หนึ่ง จึงกระแอมออกมา กดเสียงลงต่ำ กระทั่งคำเรียกจั๋วเฮ่ออิงก็ญังเปลี่ยนไป "ท่านเองก็ระงับอารมณ์ลงหน่อย เขาเองก็มีความทุกข์ของเขาอยู่นะ""เข้ามีความทุกข์หรือ? มีความทุกข์แล้วมาทำแบบนี้กับลูกสาวข้าได้รึ?!" จั๋วเฮ่ออิงโมโหขึ้นมาจั๋วซือหรานที่อยู่ข้างๆ มองท่าทีนี้ของพ่อตนเอง...ว่ายังไงดีล่ะ อันที่จริงเดิมทีนางก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับจั๋วเฮ่ออิงเลย อย่างน้อยเรื่องนี้ก็ต้องให้เขามาสนใจเพราะเจ้าของร่างเดิมไม่อยู่ตั้งนานแล้ว หรือก็คือ 'ลูกสาวของจั๋วเฮ่ออิง' ไม่อยู่ตั้งนานแล้วนั่นเองยิ่งไปกว่านั้นอดีตระหว่างเฟิงเหยียน ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเจ้าของร่างเดิมแม้แต่น้อยด้วย แต่เกี่ยวกับจั๋วซือหรานที่เป็นนางต่างหากสรุปก็คือ ในใจจั๋วซือหรานแล้ว จะมีจั๋วเฮ่ออิงหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกันแต่ถ้าจะพูดว่าไม่เกี่ยวอะไรกัน...จั๋วเฮ่ออิงตอนนั้นก็ช่วยแม่ของเฟิงเหยียนไว้จริงๆ ไม่ต้องพูดเรื่องสายเลือดเลย เขาเป็นพ่อของนางอย่างแท้จริงบวกกับเรื่องที่เมื่อครู่จั๋วเฮ่ออิงแบกนางวิ่งมาตลอดทางด้วย เสื้อผ้าถูกเลือดของนางย้อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1234
ปันอวิ๋นพอคิดจะเชิญจั๋วเฮ่ออิงให้ออกไปก่อน แต่เขายังไม่ทันได้พูดก็ได้ยินจั๋วซือหรานเหมือนจะถอนหายจออกมาแผ่วเบา จากนั้นจึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่..." นางแหงนตามองปันอวิ๋น "ก็แค่ตั้งท้องน่ะ"ปันอวิ๋นเดิมทีพาดมืออยู่บนเสาเตียงสบายๆ ตอนที่ได้ยินคำนี้ แรงที่มือก็คุมไม่อยู่ เสาเตียงหักดังกร๊อบแตกละเอียดไปแล้ว!และตอนนี้เอง สายตาของจั๋วเฮ่ออิงก็เบิกโพลงขึ้นมา จ้องจั๋วซือหรานตาไม่กระพริบ ในดวงตามีแต่ความตกตะลึง!ปันอวิ๋นเองก็เข้าใจขึ้นมาทันที ว่าทำไมเมื่อครู่นางถึงเหลือบมองจั๋วเฮ่ออิงน่าจะเพราะต่อให้ในใจไม่ค่อยจะยอมรับพ่อไม่ได้เรื่องคนนี้มากนัก แต่ตอนที่จะพูดเรื่องแบบนี้ กลับยังพิจารณาว่ามีผู้อาวุโสอยู่ด้วย พูดออกมาแล้วคงไม่เหมาะสมนักจั๋วซือหรานเอียงตามองปันอวิ๋น ในน้ำเสียงดูจนใจ "ปฏิกิริยานี้ของเจ้า...ถ้าคนที่ไม่รู้คงคิดว่าเด็กเป็นลูกของเจ้าไปแล้วนะ"จั๋วซือหรานถามขึ้นอย่างจนใจ "เจ้าจะตื่นเต้นอะไรกัน..."ปันอวิ๋นอ้าปากพะงาบ งุนงงไปพักหนึ่งพูดอะไรไม่ออก "เขา..."เขาพูดออกมาพยางค์หนึ่ง ก็รู้สึกว่าพูดอะไรมากไม่ได้ เลยยืนนิ่งแข็งทื่ออยู่ตรงนี้จั๋วซือหรานในเมื่อเปิดห
Free Preview
บทที่ 1
“เสียวจิ่ว ผู้นี้คือจวงเหยาเหยา นางมีเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าอยู่ในท้องของนางแล้ว ในเมื่อวันนี้เป็นพิธีงานแต่งระหว่างข้าและเจ้า ข้าไม่อยากปิดบังอะไรเจ้า ข้าได้วางแผนที่จะให้นางมาเป็นนางสนม และข้าจะแต่งเจ้ากับนางเข้าเรือนในวันนี้"ฉินรุ่ยหยางไม่รู้สึกไร้ยางอายแม้แต่นิดเดียว“เจ้า...เมื่อครู่นี้เจ้าพูดอะไรนะ เจ้าพูดอีกครั้งสิ…”สีหน้าของจั๋วซือหรานดูซีดขาวมากยิ่งขึ้นเมื่อเทียบกับชุดแต่งงานสีแดงสดและมงกุฎหงส์นางจ้องเขม็งไปยังชายและหญิงที่อยู่ตรงหน้านางฉินรุ่ยหยาง"เสียวจิ่ว เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป เจ้าจะเป็นภรรยาหลวงที่มีเกียรติเสมอ ไม่มีใครมีอำนาจเหนือเจ้าได้ ในภายภาคหน้า เหยาเหยาจะเคารพเจ้าอันเป็นแท้ และลูกของนางก็จะเรียกเจ้าว่า แม่ใหญ่"จั๋วซือหรานยิ้มเยาะ "ข้าเกลียดคำเรียกนี้เสียจริง เด็กเหี้ยอะไรกันกล้ามาเรียกข้าเป็นแม่"ใบหน้าของฉินรุ่ยหยางนิ่งขรึมจวงเหยาเหยาน้ำตาเอ่อคลอ " พี่จั๋วเจ้าคะ หนูรู้ดีว่าตนเองมีฐานะต่ำต้อย แต่เด็กที่อยู่ในท้องของข้านั้น เด็กไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย โปรดเห็นแก่เด็กคนนี้ที่เป็นสายเลือดของพี่ฉินด้วยนะ... "จั๋วซือหรานไม่มองนาง สายตาจ้องไปยังฉินรุ่ยหยางอย่...
You may also like
Interesting books of the same period
Comments