ชาย3 คนแต่งตัวเสื้อผ้าหลุดรุ่ยเดินเข้ามาเหมือนคนปกติ ยื่นมีดขู่อาเก้า ว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน
"มันอยู่ไหน? อาเก้า" ข้าไม่รู้ ว่าหมายถึงอะไร? " หึ ข้ารู้ว่าเจ้าซ้อนนางไวในร้าน" อาเก้า"ไม่มี? เฮ้ย พวกเจ้าของคน เข้าไปดูข้างใน ? อาเก้า " ช้าก่อน" หึ กลัวรึ" อาเก้าชักดาบฆ่า 2 คนนั้นตายในไม่เพียงกี่วินาที ....ทำให้มันลังเล เพราะคนที่มันเล่นด้วย มีฝีมืออันร้ายกาจ มันจึงตัดสินใจรีบถอยออกไปจากร้านเหล้า ทันที อาเก้า" เจ้าออกมาได้แล้ว" แม่นางกลัวจนตัวสั่น ตกใจขวัญหาย กลัวว่าพวกมันจะกลับมาอีก " ข้านึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว (นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือในลำคอ) อาเก้า" เหตุใดชายพวกนี้ ถึงล่าเจ้า" "พวกมันหน้าจะมาจากที่อื่น เห็นพวกมันเล่าว่า "หากได้หญิงไปขายให้พ่อค้า คงได้เงินดี" อาเก้า" ข้าก็พอได้ยินเรื่องพวกนี้มาบาง แต่ว่า ที่ซ้อนของพวกมันนั้นทำเป็นกระบวนการ จับตัวยาก" หลิวเชียหนิง" รึว่าจะเป็นผู้มียสสูงศักดิ์" อาเก้า" อาจจะเป็นไปได้" หลิวเชียหนิง" ถ้าหากเป็นอย่างว่า ราชวงฮั่น ต้องรับรู้ หรือว่า ฝ่าบาทมีส่วนเกี่ยวข้อง" อาเก้า" อย่าพูดแบบนี้ ให้ผู้คนได้ยินเชียว ระวังจะถูกประหาร" หลิวเชียหนิง" ข้าลืมไป " " ท่านทั้งสอง ขอบใจท่านมากที่ช่วยเหลือ ข้าต้องกลับหมู่บ้านแล้ว ข้าลา" อาเก้า" อืม อาเก้า" เจ้าจะกลับหมู่เลยหรือไม่? หลิวเชียหนิง ข้าจะกลับตอนนี้เลย! อาเก้า" วันนี้ข้าจะเดินทางไปส่ง ข้าเกรงว่าจะเกิดเหตุอันตรายขึ่นระหว่างเดินทาง" หลิวเชียหนิง" ขอบใจท่าน " ระหว่างทางกลับผ่านป่าภูเขาอาเก้าสังเกตได้ว่ามีสิ่งผิดปกติ อยู่ทางเข้าหน้าจึงบอกให้ หลิงเชียหนิง ชะลอ ม้าลงก่อนอย่าเพึ่งรีบไป " เกิด อะไรขึ้น ท่านอาเก้า" อาเก้า" เจ้ารอข้าตรงอยู่ตรงนี้ห้ามไปที่ใดเด็ดขาด" " อืม" อาเก้ามีลางสังหรณ์แม่นยำเลยลงจากม้าไปสำรวจให้แน่ใจ แต่ดันพลาดท่า ถูกลูกดอก ยาสลบปักที่คอ ส่วนหลิวเชียหนิงถูกลูกดอกยาสลบเช่นกัน พวกมันนำตัวทั้งสองคนขึ้นรถม้าเดินทางไปยังแดนไกล....ในขณะที่กำลังวิ่งผ่านภูเขาป่าบังบด บังเอิญเสียเหลือเกิน เหมียวเหริสเฟิ่ง ซุ่มดูเฝ้ายามเป็นประจำที่แถบนี้ ...... เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" รถม้า ทำไมผ่านทางนี้ ตามไปดูหน่อยก็แล้วกัน" เมื่อแอบตามไปเรื่อยๆ จนถึง ป่าที่คนไม่ค่อยเส้นทางนี้ ล้อมลอบ ไปด้วยไม้ไผ่ ที่หนาแน่น มีกลุ่มพ่อค้ารอรับสิ้นค้าในรถม้าพร้อมเตรียมถุงเงินไว้ให้ผู้ขาย... พวกมันเปิดประตูด้านหลัง อุ้มทั้งสองลงมาจากรถม้า...เพื่อให้ผู้ชื้อ เชยชมสินค้า " แม่นางผู้ยังละอ่อน สวยมาก ถูกใจข้า เอาไปเลย5 ถุงเงิน ส่วนชายผู้นี้ เหมาะที่จะไปเป็นทาส เจ้าหาสินค้าให้ข้าดีนัก วันหลังข้าจะกลับมาชื้อกับเจ้าอีกคร่า" " ขอบใจนายท่าน งันเชิญนายท่านอุ้มพวกนางขุ้นรถม้าเลยขอรับ" แย่แล้วๆ เหมียวเหรินเฟิ่งจะทำไงต่อไปเมื่อเห็นเช่นนี้.... เหมียวเหรินเฟิ่ง" ช้าก่อน" " เจ้าเป็นใคร" " เหมียวเหรินเฟิ่ง"ข้ามาตามคนของข้ากลับบ้าน" " นางเป็นเมียเจ้ารึ แต่สายไปแล้ว ข้าชื้อตัวนางแล้ว หากอยากได้ ก็แย่งไปสิ" เหมียวเหรินเฟิ่ง" ได้ อย่าหาว่าข้าใจดำกับคนแก่" เหมียวเกินเฟิ่งเปิดฉากโจมตีด้วยดาบคู่ใจหนึ่งเล่ม การหลบหลีกนั้นว่องไวคล่องแคล้วดังนินจา เฉือดคอทีละคน จนตาย ในพริบเดียว เหลือแต่พ่อค้าปากดี ยืนฉี่รดกางเกง ขาไม่สามารถขยับก้าวหนีได้ คงจะกลัวหน้าดู เหมียวเหรินเฟิ่ง" ว่ายังไง ข้าแย่งได้แล้ว หลบสิ" " เจ้า..ข้ายอมแล้วนำตัวนางกับชายผู้นี้ไปเถิด" เหมียวเหรินเฟิ่ง"ดี แต่ก่อนจะไป เงินพวกนี้ข้าขอนะ ถ้าเจ้าไม่ให้ งันใช้แขนข้างขวาของเจ้า แลกเงินเหล่านี้ดีหรือไม่" " ไม่ๆ เชิญนำเงินพวกนี้ไปเถิด เอาไปเท่าไรก็ได้ที่ท่านต้องการ" เหมียวเหรินเฟิ่ง " อย่างนี้ค่อยคุยกันรู้เรื่อง ขอบใจ" เหมียวเหรินเฟิ่งเก่งมากสามารถเอาชนะ พวกโจรได้อย่างง่ายดายราวกับเคยฝึกนินจา.. จากนั้นเหมียวเหรินเฟิ่งได้อุ้ม หลิวเชียหนิง ขึ่นรถม้า แต่อาเก้านั้นรู้สึกตัวตั้งแต่ เหมียวเหรินเฟิ่ง กล่าว คำว่า " คนของข้า " อาเก้าเห็นทุกการกระทำทุกคำพูด....จึงไม่รอช้า ลุกขึ่นให้เหมียวเหรินเฟิ่ง เห็นกันไปเลย เหมียวเหรินเฟิ่ง" อ้าว ท่าน ฟื้นแล้วรึ เจ็บตรงไหนรึไม่ " " เจ้าเป็นใคร" เหมียวเหรินเฟิ่ง" ข้าก็ธรรมดาที่ผ่านมาทางนี้ แค่อยากช่วย ท่าน...ช่วยเอาดาบออกทีไม่เอามาจอคอข้า" "รู้จักหญิงผู้นี้รึ" เหมียวเหรินเฟิ่ง" ใช่ ข้ารู้นาง แต่รู้จักยังไม่ถึง3วันเลย " " เจ้าชอบนาง" เหมียวเหรินเฟิ่งทำหน้าทะเล้น "เปล่าข้าเห็นว่านางคือสหาย" " ขอบใจที่ช่วย" เหมียวเหรินเฟิ่ง" งันเชิญท่านขึ่นรถม้าเถิด" "อืม" อาเก้า" ชายผู้นี้ วรยุทธไม่ธรรมดา อาจจะเหนือกว่าข้าด้วยซ้ำ แต่ดูๆไปแล้วไม่ใช่คนชั่ว ดูท่าทางระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ.....(คิดในใน) "โอ๊ย มึนหัว" อาเก้า" ฟื้นแล้วรึ" "เกิดอะไรขึ่น ท่านอาเก้า" อาเก้า" เราถูกวางยาสลบ แต่สหายเจ้ามาช่วยไว้ทันการ" "สหายรึ" อาเก้า"ใช่ พ่อหนุ่มที่ควบม้าพาเรากลับ " " เหมียวเหรินเฟิ่ง เจ้าจริงด้วย" เหมียวเหรินเฟิ่ง" เจ้าฟื้นแล้ว " " ดีใจที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง' เหมียวเหรินเฟิ่ง" ข้าก็เช่นกัน ไปถึงหมู่ค่อยคุยกัน" " อืมๆ " อาเก้า" ดูท่าเจ้าจะสนิทกับพ่อก็หนุ่มนี้ " ก็ไม่มาก แต่เหมียวเหรินเฟิ่งไม่ใช่คนเลว" อาเก้า" อีกหน่อยคงสนิทมาก" ท่านอาเก้าพูดเช่นนี้ทำให้หลิวเชียหนิงหวั่นใจไม่น้อย มือตะเล็กตะน้อย สัมผัสกันไปมา ด้วยท่าทางก้มหน้าก้มตาแอบยิ้มกัดปากน้อยๆ อย่างมีเล่ห์ในตอนที่1ตำหนักร่วมรักเสียงคอเคลียดัง ชอกๆ อึบ! อ๊า! "ฝ่าบาทเบาๆ สิเจ้าค่ะ..?พร้อมกับเสียงบนเตียงที่ดังกระหน่ำ..เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว"ใกล้แล้ว..อ๊า!!!!! " "ฝ่าบาทมีความสุขไหมเพ่ค่ะ"... อ๊าๆๆๆๆๆ ..... "เจ้าอมให้ข้ามันดีมาก" " ฝ่าบาทอย่าจับศรีษะดันเข้ามาแรงสิเพ่ค่ะ""ก็มันเสี่ยว อ๊าๆ ใกล้แล้ว"ภาพอันแสนงดงามดังศิลปะติดตราตึงในดวงตาหลบซ้อนในที่ลับแอบเฝ้ามองอยู่เงียบๆ น้ำเหงื่อไหลย้อยผ่านริมฝีปาก..... "หม่าสิงคง เจ้าอยากร่วมด้วยหรือไม่""ท่านพ่อรู้ได้เช่นไรว่าข้าแอบดู""แต่ไหนแต่ไร เจ้ามันก็แค่เด็กไม่ได้เรื่อง แอบดูยังไงให้ข้าจับได้"ฟังแล้วรู้สึกเหมือนถูกมีดปักกลางอก ของหม่าคงสิงยิ่งนัก...ลูกที่พ่อไม่รักไม่เคยได้รับความชมเชยสักครั้ง..แล้วลูกคนไหนเล่าจะไม่อยากให้ท่านพ่อภูมิใจ..."ท่านพ่อ..ข้ามีเรื่องจะทูลให้ท่านทราบ"" เรื่องอะไรของเจ้า"" ลูกทำงานพลาด ข้อรับ"เหยียนจี...เคยชินกับคำพวกนี้..เขาสั่งทหารให้นำตัวลูกชายขังคุกใต้ดินเหมือนทุกคร่าที่ทำผิดพลาด..โดยไม่รู้สึกว่ามันคือการทารุณแม่แต่น้อย..กลับคิดว่าการทำเช่นนี้ เขาเห็นแล้วมันรู้สึกตื่นเต้น...(คุกใต้ดิน)หม่าสิงคงถูกทหารนำตัวเข้าห้องข
หมู่บ้านจั๋วมู่ลางหลิวเชียหนิง ( นางเอก) ความฝันอยากมีพื้นที่หลานไร้ปลูกสวนผลไม้ทุกคนได้ยินดังนั้นต่างพากัน...เริ่งเข็นถามหลิงเชียหนิง ว่าเพราะเหตุใด" เหตุใดเจ้าถึงกล่าวเช่นนี้ ช่วยอธิบายให้กระจ่างเสียที"หลิวเชียหยิง" เกิดเหตุร้ายเมื่อคืนกับท่านพ่อของข้า หลังจากที่กลับออกมาจากป่ากลางดึก ในทุกๆ วันข้าจะเคาะประตูเรียกท่านพ่อ แต่ครั้งนี้ท่านพ่อไม่เปิดให้ข้า ข้าต้องยืนรออยู่สักพัก ท่านถึงมาเปิด แต่สิ่งที่ข้าเห็นคือ รอยเลือดบนใบหน้า กับลิ้นที่ถูกตัดทิ้ง ทำให้อาการท่านพ่อข้า ต้องอยู่ระหว่างการดูแลอย่างใกล้ชิด...."ทุกคนได้ฟังเหตุผลก็ไม่รอช้ารีบเดินทางไปยังบ้านหลิวเชียหนิงทันที ...เมื่อทุกคนมาถึง พ่อของหลิวเชียหนิงก็เดินออกมา ด้วยอาการอิดโรย" ท่าน ตออนี้อาการคงสาหัส ท่านช่วยเขียนลงในกระดาษ ได้หรือไม่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"พ่อหลิวเชียหนิง จดสิ่งที่เกิดขึ้นในกระดาษให้ทุกคนได้อ่าน ในนั้นเขียนเล่าว่า " คืนนั้นข้านอนหลับอยู่บนเตียงข้าได้ยินเสียงไขประตูจึงตื่นขึ่นมาดู นึกว่าลูกสาวกลับจากล่าสัตว์ จู่มีเงาดำๆ ใช้ไม้ทุบหลังจนหมดสติ ข้าฟื้นขึ่นก็เจ็บปวดที่ลิ้นอย่างมาก พร้อมตอนนั้นข้าเสียเลือด
ท้องพระโรง หลังจากมีข่าวลือเรื่องชาวบ้านเด็กเล็กหนุ่มสาวหายไปอย่างไรร่องรอย เหยียนจีเรียกขุนนางทุกคนมาเข้าเฝ้า เพื่อช่วยกันหาสาเหตุที่เกิดขึ่น ให้กระจ่าง เสียงชุบชิบเบาๆถกเถียงกันเรื่องชาวบ้านหายตัวไป....เหยียนจี" ข้าอยากถามความเห็นของพวกเจ้า พวกเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไรขุนนาง" เมื่อหลายวันก่อน ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ทหารได้ฆ่าครอบครัว 1 เหตุเพราะลูกสาว มิยอมถวายตัวเข้าวังให้ฝ่าบาท จึงยอมฆ่าตัวตาย และครอบครัวนางเลยถูกฆ่าล้างยกครัว ขอรับ"ขุนนางก้มศรีษะ กลัวฝ่าบาทจะเขวี้ยงของใส่ ได้แต่ก้มหน้า แม้แต่เสียงลมหายใจยังเเผ่วเบาอย่างอึดอัดเหยียนจีได้ทราบสาเหตุจึงสั่งให้ขุนนางเลิกประชุม ไล่ขุนนางกลับออกจากท้องพระโรง...ทนไม่ไหวแล้วที่จะแสดงอารมณ์โกรธเกี้ยว " หึ บังอาจนัก หม่าสิงคง คิดว่าทำเช่นนี้มันดูฉลาดมากรึ ไม่ได้เรื่อง"หลังจากนั้นเหยียนจีได้เดินทางไปยังตำหนักหม่าสิงคง ด้วยความโทสะจึงใช้ไม้โบยที่หลังหม่าสิงคง 10 ครั้ง " ตั้งแต่มีเจ้าเข้ามา ก็เป็นตัวชวยแห่งราชวังฮั่น ทำอ่ะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่างเหยียนจีตำหนิพร้อมใช้ไม้โบยด้วยอารมณ์โทสะแบบไม่มีเหตุผล...หม่าสิงคงทนไม่ไหวเลยคว้าไม้ตีขุนนางจนตาย
บุรุษ" แม่หญิง เจ้าทำแผลเก่งยิ่งนัก แถมยังจิตใจดี"" ท่านก็ชมเกินไป ข้าก็แค่หญิงธรรมดา เหมือนสตรีทั่วไป"การกระทำเช่นนี้ทำให้เหมียวเหรินเฟิ่งยืนแอบดูอยู่ไกลๆ ว่านางผู้นี้คือคนที่ตนช่วยไว้คืนนั้นเอง... จึงแต่งตัวโทรมๆ ใช้มีดกรีดแผลที่มือเพื่อเดินมาต่อคิวให้นางรักษา..ร้ายไม่เบาเลยนะ เหมียวเหรินเฟิ่ง! " แผลท่านลึกพอสมควร ท่านนั่งลงก่อน รอยแผลลึกนี้ต้องรักษาอย่างละเอียด"เหมียวเหรินเฟิงนั่งลงอย่างเชื่อฟัง "โอ๊ย"หลิวเชียหนิง" เจ็บมากรึ งันข้าจะทำเบาๆ" นิดหน่อย ทำต่อไปเถอะท่านหญิง ข้าทนได้"มือนุ่มๆของนางนั้นชั่งหน้าสัมผัส แค่ถูกเนื้อต้องตัวส่วนหนึ่งของสตรีก็เสียอาการจะแย่ ยิ่งเป็นครั้งแรกของเหมียวเหรินเฟิ่ง ทำให้อาการยิ่งฮึกเฮิบในวัยหนุ่ม!เหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านหญิง อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านใดรึหลิวเชียหนิง" ข้าอาศัยอยู่หมู่บ้าน จั๋วมู่ลาง " เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" ข้าได้ยินมาว่าที่นั้นการปลูกพืชผักชักได้ผล ดีนัก "หลิวเชียหนิง" ก็พอได้ขายทำให้ชาวบ้านไม่อดยาก "เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" แล้วท่านปลูกพืชผลชนิดใดกันหลิวเชียหนิง" ข้าปลูกผักสวนครัวทั่วไป นอกนั้นข้าก็ต้องดูแล เรื่องภายในหมู่บ้านแทนท่านพ่อ"
เมื่อสองพ่อลูกเดินทางเข้ามาถึงหมู่บ้าน เห็นทุกคนช่วยกันทำอาหาร อย่างมีความสุข รอยยิ้มเล็กน้อยเหล่านี้ชั่งทำให้สุขใจ ยาย" พ่อหนุ่มมาชิมอาหารรสมือข้าสิ "เหมียวเหริ่นเฟิง"ไหน ยายทำอะไร หน้ากินจัง.เป็นภาพที่หน้าเอ็นดูและแสนอบอุ่นคนเป็นพ่อเห็นแล้ว ก็นึกถึงภรรยาที่รักของตนขึ่นมาทันที....หากนางยังอยู่ครอบครัวเราคงมีกันพร้อมหน้าพร้อมตา เหมียวเหรินเฟิ่งจะได้มีแม่อีกคน นั้นจึงจะสมบูรณ์แบบเหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านพ่อ ได้ยินข้าหรือไม่" "มีอะไร "เหมียวเหรินเฟิง" ข้ามาตาม่าน วันนี้มีสุราชั้นยอดมาด้วย มาเถอะ ท่านพ่อ""ได้ ไปกัน"เขตนอกเมืองทหารเฝ้ายามทำงานไม่ได้หลับได้นอนผลัดกันเปลี่ยนบ้าง ยื่นหลับบ้างเป็นเรื่องปกติ....แต่กลิ่นนั้นไม่สามารถดับได้หากได้สัมผัส ...."1" ผู้ใด ย่างอะไร "" 2"ข้าก็ไม่รู้""1"ได้กลิ่นแล้วข้าหิว""2"แต่แถวนี้ไม่มีหมู่บ้าน ผู้ใดจะมาย่างเนื้อ จมูกเจ้าพิการรึ"" 1"เจ้าจะบ้า เจ้าเองก็ได้กลิ่น"2" ข้าว่าลองเดินตามกลิ่นไป เจ้าคิดเช่นไร"
สะพานข้ามไปยังตำหนักเหยียนจีใกล้ถึงตำหนักเหยียนจี อาลี่รีบกลับหวังจะเจอองค์ชายก่อนท่านจะกลับมา แต่ยังไปไม่ถึงไหน ..ก็เกิดเหตุการณ์ เลวร้ายขึ้น" อาลี่ พั๋ว!"อาลี่" ช่วยด้วยๆ ช่วยข้าด้วย ข้าว่ายน้ำไม่เป็น " " เจ้าจงเล่นอยู่ในนั้นก่อนนะ ดูท่าเจ้าจะชอบ"อาลี่ " อึก ! หายใจไม่ออก อาลี่ วนตีน้ำขึ่นๆลงๆใกล้จะหมดลมหายใจ แต่พวกนางยังยืนมองไม่สะทกสะท้าน แต่ทันใดนั้น หม่าสิงคงมาช่วยนางได้ทันเวลา ตนรีบพุ่งตัวเรียกอาลี่ อย่างเป็นหวงหม่าสิงคง"อาลี่ อย่าเป็นอะไรไป ข้าอยู่นี้" นางกำนัลคิดจะหนีจะแต่กลับถูกองค์รักษ์จับไปขังคุกไว้ แล้วจะมาคิดบันชีกับพวกนาง ...หม่าสิงคง" เจ้าเรียกหมอหลวง รึยัง เหตุใดถึงช้าเช่นนี้องค์รักษ์" นั้นไง ขอรับมาแล้ว หมอหลวง" ยังหายใจอยู่ รีบพานางกลับตำหนักขอรับ"หม่าสิงคง" อืม ตำหนักเหยียนจีหมอหลวง"ชายาอาลี่ ปลอดภัยแล้วขอรับ อาจจะยังมีไข้...สักสามวัน คงจะเย็นลง. "หม่าสิงคง" ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปพักเถิด"หมอหลวง รู้สึกถึ
ชาย3 คนแต่งตัวเสื้อผ้าหลุดรุ่ยเดินเข้ามาเหมือนคนปกติ ยื่นมีดขู่อาเก้า ว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน "มันอยู่ไหน?อาเก้า" ข้าไม่รู้ ว่าหมายถึงอะไร?" หึ ข้ารู้ว่าเจ้าซ้อนนางไวในร้าน"อาเก้า"ไม่มี?เฮ้ย พวกเจ้าของคน เข้าไปดูข้างใน ?อาเก้า " ช้าก่อน"หึ กลัวรึ"อาเก้าชักดาบฆ่า 2 คนนั้นตายในไม่เพียงกี่วินาที ....ทำให้มันลังเล เพราะคนที่มันเล่นด้วย มีฝีมืออันร้ายกาจ มันจึงตัดสินใจรีบถอยออกไปจากร้านเหล้า ทันที อาเก้า" เจ้าออกมาได้แล้ว"แม่นางกลัวจนตัวสั่น ตกใจขวัญหาย กลัวว่าพวกมันจะกลับมาอีก" ข้านึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว (นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือในลำคอ)อาเก้า" เหตุใดชายพวกนี้ ถึงล่าเจ้า""พวกมันหน้าจะมาจากที่อื่น เห็นพวกมันเล่าว่า "หากได้หญิงไปขายให้พ่อค้า คงได้เงินดี"อาเก้า" ข้าก็พอได้ยินเรื่องพวกนี้มาบาง แต่ว่า ที่ซ้อนของพวกมันนั้นทำเป็นกระบวนการ จับตัวยาก"หลิวเชียหนิง" รึว่าจะเป็นผู้มียสสูงศักดิ์"อาเก้า" อาจจะเป็นไปได้"
สะพานข้ามไปยังตำหนักเหยียนจีใกล้ถึงตำหนักเหยียนจี อาลี่รีบกลับหวังจะเจอองค์ชายก่อนท่านจะกลับมา แต่ยังไปไม่ถึงไหน ..ก็เกิดเหตุการณ์ เลวร้ายขึ้น" อาลี่ พั๋ว!"อาลี่" ช่วยด้วยๆ ช่วยข้าด้วย ข้าว่ายน้ำไม่เป็น " " เจ้าจงเล่นอยู่ในนั้นก่อนนะ ดูท่าเจ้าจะชอบ"อาลี่ " อึก ! หายใจไม่ออก อาลี่ วนตีน้ำขึ่นๆลงๆใกล้จะหมดลมหายใจ แต่พวกนางยังยืนมองไม่สะทกสะท้าน แต่ทันใดนั้น หม่าสิงคงมาช่วยนางได้ทันเวลา ตนรีบพุ่งตัวเรียกอาลี่ อย่างเป็นหวงหม่าสิงคง"อาลี่ อย่าเป็นอะไรไป ข้าอยู่นี้" นางกำนัลคิดจะหนีจะแต่กลับถูกองค์รักษ์จับไปขังคุกไว้ แล้วจะมาคิดบันชีกับพวกนาง ...หม่าสิงคง" เจ้าเรียกหมอหลวง รึยัง เหตุใดถึงช้าเช่นนี้องค์รักษ์" นั้นไง ขอรับมาแล้ว หมอหลวง" ยังหายใจอยู่ รีบพานางกลับตำหนักขอรับ"หม่าสิงคง" อืม ตำหนักเหยียนจีหมอหลวง"ชายาอาลี่ ปลอดภัยแล้วขอรับ อาจจะยังมีไข้...สักสามวัน คงจะเย็นลง. "หม่าสิงคง" ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปพักเถิด"หมอหลวง รู้สึกถึ
เมื่อสองพ่อลูกเดินทางเข้ามาถึงหมู่บ้าน เห็นทุกคนช่วยกันทำอาหาร อย่างมีความสุข รอยยิ้มเล็กน้อยเหล่านี้ชั่งทำให้สุขใจ ยาย" พ่อหนุ่มมาชิมอาหารรสมือข้าสิ "เหมียวเหริ่นเฟิง"ไหน ยายทำอะไร หน้ากินจัง.เป็นภาพที่หน้าเอ็นดูและแสนอบอุ่นคนเป็นพ่อเห็นแล้ว ก็นึกถึงภรรยาที่รักของตนขึ่นมาทันที....หากนางยังอยู่ครอบครัวเราคงมีกันพร้อมหน้าพร้อมตา เหมียวเหรินเฟิ่งจะได้มีแม่อีกคน นั้นจึงจะสมบูรณ์แบบเหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านพ่อ ได้ยินข้าหรือไม่" "มีอะไร "เหมียวเหรินเฟิง" ข้ามาตาม่าน วันนี้มีสุราชั้นยอดมาด้วย มาเถอะ ท่านพ่อ""ได้ ไปกัน"เขตนอกเมืองทหารเฝ้ายามทำงานไม่ได้หลับได้นอนผลัดกันเปลี่ยนบ้าง ยื่นหลับบ้างเป็นเรื่องปกติ....แต่กลิ่นนั้นไม่สามารถดับได้หากได้สัมผัส ...."1" ผู้ใด ย่างอะไร "" 2"ข้าก็ไม่รู้""1"ได้กลิ่นแล้วข้าหิว""2"แต่แถวนี้ไม่มีหมู่บ้าน ผู้ใดจะมาย่างเนื้อ จมูกเจ้าพิการรึ"" 1"เจ้าจะบ้า เจ้าเองก็ได้กลิ่น"2" ข้าว่าลองเดินตามกลิ่นไป เจ้าคิดเช่นไร"
บุรุษ" แม่หญิง เจ้าทำแผลเก่งยิ่งนัก แถมยังจิตใจดี"" ท่านก็ชมเกินไป ข้าก็แค่หญิงธรรมดา เหมือนสตรีทั่วไป"การกระทำเช่นนี้ทำให้เหมียวเหรินเฟิ่งยืนแอบดูอยู่ไกลๆ ว่านางผู้นี้คือคนที่ตนช่วยไว้คืนนั้นเอง... จึงแต่งตัวโทรมๆ ใช้มีดกรีดแผลที่มือเพื่อเดินมาต่อคิวให้นางรักษา..ร้ายไม่เบาเลยนะ เหมียวเหรินเฟิ่ง! " แผลท่านลึกพอสมควร ท่านนั่งลงก่อน รอยแผลลึกนี้ต้องรักษาอย่างละเอียด"เหมียวเหรินเฟิงนั่งลงอย่างเชื่อฟัง "โอ๊ย"หลิวเชียหนิง" เจ็บมากรึ งันข้าจะทำเบาๆ" นิดหน่อย ทำต่อไปเถอะท่านหญิง ข้าทนได้"มือนุ่มๆของนางนั้นชั่งหน้าสัมผัส แค่ถูกเนื้อต้องตัวส่วนหนึ่งของสตรีก็เสียอาการจะแย่ ยิ่งเป็นครั้งแรกของเหมียวเหรินเฟิ่ง ทำให้อาการยิ่งฮึกเฮิบในวัยหนุ่ม!เหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านหญิง อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านใดรึหลิวเชียหนิง" ข้าอาศัยอยู่หมู่บ้าน จั๋วมู่ลาง " เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" ข้าได้ยินมาว่าที่นั้นการปลูกพืชผักชักได้ผล ดีนัก "หลิวเชียหนิง" ก็พอได้ขายทำให้ชาวบ้านไม่อดยาก "เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" แล้วท่านปลูกพืชผลชนิดใดกันหลิวเชียหนิง" ข้าปลูกผักสวนครัวทั่วไป นอกนั้นข้าก็ต้องดูแล เรื่องภายในหมู่บ้านแทนท่านพ่อ"
ท้องพระโรง หลังจากมีข่าวลือเรื่องชาวบ้านเด็กเล็กหนุ่มสาวหายไปอย่างไรร่องรอย เหยียนจีเรียกขุนนางทุกคนมาเข้าเฝ้า เพื่อช่วยกันหาสาเหตุที่เกิดขึ่น ให้กระจ่าง เสียงชุบชิบเบาๆถกเถียงกันเรื่องชาวบ้านหายตัวไป....เหยียนจี" ข้าอยากถามความเห็นของพวกเจ้า พวกเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไรขุนนาง" เมื่อหลายวันก่อน ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ทหารได้ฆ่าครอบครัว 1 เหตุเพราะลูกสาว มิยอมถวายตัวเข้าวังให้ฝ่าบาท จึงยอมฆ่าตัวตาย และครอบครัวนางเลยถูกฆ่าล้างยกครัว ขอรับ"ขุนนางก้มศรีษะ กลัวฝ่าบาทจะเขวี้ยงของใส่ ได้แต่ก้มหน้า แม้แต่เสียงลมหายใจยังเเผ่วเบาอย่างอึดอัดเหยียนจีได้ทราบสาเหตุจึงสั่งให้ขุนนางเลิกประชุม ไล่ขุนนางกลับออกจากท้องพระโรง...ทนไม่ไหวแล้วที่จะแสดงอารมณ์โกรธเกี้ยว " หึ บังอาจนัก หม่าสิงคง คิดว่าทำเช่นนี้มันดูฉลาดมากรึ ไม่ได้เรื่อง"หลังจากนั้นเหยียนจีได้เดินทางไปยังตำหนักหม่าสิงคง ด้วยความโทสะจึงใช้ไม้โบยที่หลังหม่าสิงคง 10 ครั้ง " ตั้งแต่มีเจ้าเข้ามา ก็เป็นตัวชวยแห่งราชวังฮั่น ทำอ่ะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่างเหยียนจีตำหนิพร้อมใช้ไม้โบยด้วยอารมณ์โทสะแบบไม่มีเหตุผล...หม่าสิงคงทนไม่ไหวเลยคว้าไม้ตีขุนนางจนตาย
หมู่บ้านจั๋วมู่ลางหลิวเชียหนิง ( นางเอก) ความฝันอยากมีพื้นที่หลานไร้ปลูกสวนผลไม้ทุกคนได้ยินดังนั้นต่างพากัน...เริ่งเข็นถามหลิงเชียหนิง ว่าเพราะเหตุใด" เหตุใดเจ้าถึงกล่าวเช่นนี้ ช่วยอธิบายให้กระจ่างเสียที"หลิวเชียหยิง" เกิดเหตุร้ายเมื่อคืนกับท่านพ่อของข้า หลังจากที่กลับออกมาจากป่ากลางดึก ในทุกๆ วันข้าจะเคาะประตูเรียกท่านพ่อ แต่ครั้งนี้ท่านพ่อไม่เปิดให้ข้า ข้าต้องยืนรออยู่สักพัก ท่านถึงมาเปิด แต่สิ่งที่ข้าเห็นคือ รอยเลือดบนใบหน้า กับลิ้นที่ถูกตัดทิ้ง ทำให้อาการท่านพ่อข้า ต้องอยู่ระหว่างการดูแลอย่างใกล้ชิด...."ทุกคนได้ฟังเหตุผลก็ไม่รอช้ารีบเดินทางไปยังบ้านหลิวเชียหนิงทันที ...เมื่อทุกคนมาถึง พ่อของหลิวเชียหนิงก็เดินออกมา ด้วยอาการอิดโรย" ท่าน ตออนี้อาการคงสาหัส ท่านช่วยเขียนลงในกระดาษ ได้หรือไม่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"พ่อหลิวเชียหนิง จดสิ่งที่เกิดขึ้นในกระดาษให้ทุกคนได้อ่าน ในนั้นเขียนเล่าว่า " คืนนั้นข้านอนหลับอยู่บนเตียงข้าได้ยินเสียงไขประตูจึงตื่นขึ่นมาดู นึกว่าลูกสาวกลับจากล่าสัตว์ จู่มีเงาดำๆ ใช้ไม้ทุบหลังจนหมดสติ ข้าฟื้นขึ่นก็เจ็บปวดที่ลิ้นอย่างมาก พร้อมตอนนั้นข้าเสียเลือด
ตอนที่1ตำหนักร่วมรักเสียงคอเคลียดัง ชอกๆ อึบ! อ๊า! "ฝ่าบาทเบาๆ สิเจ้าค่ะ..?พร้อมกับเสียงบนเตียงที่ดังกระหน่ำ..เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว"ใกล้แล้ว..อ๊า!!!!! " "ฝ่าบาทมีความสุขไหมเพ่ค่ะ"... อ๊าๆๆๆๆๆ ..... "เจ้าอมให้ข้ามันดีมาก" " ฝ่าบาทอย่าจับศรีษะดันเข้ามาแรงสิเพ่ค่ะ""ก็มันเสี่ยว อ๊าๆ ใกล้แล้ว"ภาพอันแสนงดงามดังศิลปะติดตราตึงในดวงตาหลบซ้อนในที่ลับแอบเฝ้ามองอยู่เงียบๆ น้ำเหงื่อไหลย้อยผ่านริมฝีปาก..... "หม่าสิงคง เจ้าอยากร่วมด้วยหรือไม่""ท่านพ่อรู้ได้เช่นไรว่าข้าแอบดู""แต่ไหนแต่ไร เจ้ามันก็แค่เด็กไม่ได้เรื่อง แอบดูยังไงให้ข้าจับได้"ฟังแล้วรู้สึกเหมือนถูกมีดปักกลางอก ของหม่าคงสิงยิ่งนัก...ลูกที่พ่อไม่รักไม่เคยได้รับความชมเชยสักครั้ง..แล้วลูกคนไหนเล่าจะไม่อยากให้ท่านพ่อภูมิใจ..."ท่านพ่อ..ข้ามีเรื่องจะทูลให้ท่านทราบ"" เรื่องอะไรของเจ้า"" ลูกทำงานพลาด ข้อรับ"เหยียนจี...เคยชินกับคำพวกนี้..เขาสั่งทหารให้นำตัวลูกชายขังคุกใต้ดินเหมือนทุกคร่าที่ทำผิดพลาด..โดยไม่รู้สึกว่ามันคือการทารุณแม่แต่น้อย..กลับคิดว่าการทำเช่นนี้ เขาเห็นแล้วมันรู้สึกตื่นเต้น...(คุกใต้ดิน)หม่าสิงคงถูกทหารนำตัวเข้าห้องข