Novels by ต้าเหนิง

หลังจากอาบน้ำเสร็จ สายตามองดูตู้เสื้อผ้าที่ตนจะเลือกใส่ จับแล้วจับอีกไม่รู้ว่าจะใส่ยังไงให้เข้ากัน ซุนอี้ เลยเรียกหา ชงหยุนให้มาแต่งตัวให้ซุนอี้" ชงหยุน เจ้าช่วยมาหาข้าที"ชงหนุน" ท่านหญิงมีอะไรรึ " (ซุนอี้ยืนมองชุดที่ตนนั้นวางกระจัดกระจาย ชงหยุนก็เข้าใจทันที )ซุนอี้" ข้าแต่งตัวไม่เก่ง เจ้าช่วยข้าได้หรือไม่" ชงหยุน" ได้เพคะ " (ซุนอี้ถอนหายใจโล่งอกไปที )30 นาที ผ่านไป แต่งตัวเสร็จแล้ว จู่ๆท้องก็ร้องดังขึ้นซุนอี้มองหน้า ชงหนุนยิ้มอุบอิบมองท้องของตนพร้อมมือลูบท้องไปพลางๆ ชงหยุน" ตั้งแต่มาท่านยังไม่ได้ทานอะไรเลย ข้าจะไปเตรียมอาหารมาให้ท่าน "ซุนอี้" ขอบใจเจ้า" ซุนอี้" จากลูกสาวมาเฟียต้องกลายมาเป็นองค์หญิง เรื่องแบบนี้มันช่างหน้าเหลือเชื่อ (คิดในใจ) กลิ่นอาหารโชยมาแต่ในครัวหอมจนท้องร้องอีกครั้ง กลืนน้ำลายรอไปหลายที ในที่สุดก็มาแล้ว ชงหยุน" มาแล้วเพค่ะ "ซุนอี้" โห้ น่ากินมาก เจ้ามานั่งทานข้าวเป็นเพื่อนข้าก่อนอย่าเพิ่งรีบไป" ชงหยุน" ไม่หรอกเพ่ค่ะ หม่อมฉันเป็นแค่บ่าวไม่ควรนั่งร่วมโต๊ะทานอาหารกับเจ้านาย" ซุนอี้ลุกยืนเดินเข้าหาชงหยุนดึงแขนนางมานั่งโต๊ะพร้อมตักข้าวให้นาง จนชงหยุน คิ

“ ท่านโจรอี้หรานนางผู้นี้ร่างกายอ่อนแอมาก นางคงหักโหมจากการทำงานหนัก ข้อเท้ายังมีอาการบาดเจ็บ รอยขีดข่วนตามร่างกายล้วนเป็นแผลใหม่ที่ยังไม่หายดี “โจรอี้หรานยืนท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก เพราะนางผู้นี้ไม่ใช่ลูกสาวที่หมายจะส่งมาให้“ ท่านหมอหลวงท่านกลับไปพักผ่อน ข้าจะให้บ่าวรับใช้ค่อยปรุงยาตามที่ท่านสั่ง”“กระหม่อมทูลลา”แรงกระชากม้าหยุดกะทันหัน บุรุษรูปงามสูงโปร่งตาคมกระโจนลงบนตัวม้า เดินเข้ามาในเรือนเหมือนปกติในทุกวันๆ“ ท่านพ่อ ท่านมาอยู่ที่เรือนข้าได้เช่นไร “โจรอี้หราน” เจ้านึกสิ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร”เฝิงเส้าเฟิงมึนงง มองบนเล็กน้อยเดินคิดอยู่หลายคร่า“ ข้านึกออกแล้ว วันนี้เป็นวันแต่งงานของข้า “โจรอี้หรานได้ยินเช่นนั้น เหวี่ยงตัวสะบัดชายกระโปรงเดินออกไปด้วยสีหน้าดุดัน“ วันนี้เป็นวันแต่งงานข้า แล้วนางผู้นั้นอยู่ที่ใดกัน”กร๊อบ!! เสียงบิดลำคอด้วยอาการเหนื่อยล้าเล็กน้อย อ้าปากหาวยื่นแขนออกบิดลำตัวเดินเข้าห้องนอนของตน ตกใจเห็นสตรีนอนอยู่ที่นอนของตน จึงนึกขึ้นได้ว่านี้คือภรรยาที่แต่งงานด้วยหน้าตาก็สวย ถูกจ้างเท่าไรกันถึงยอมแต่งงานกับคนไร้สติ “ตน ค่อย ๆ โน้มตัวก้มลงจ้องหน้าหญิงสาวอย่างใก

หลังจากชำระเนื้อตัวเศษอาหารที่เหม็นเน่าออก นางจึงกลับเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าภายในห้องนอนนางนั้นเต็มไปด้วย เศษไม้ที่ผุพัง เรือนหลังเก่าๆ อย่างกับคอกหมู ชีวิตนางหน้าสารยิ่งนักเจ้าช่างเปรียบเสมือนดอกไม้ไม่ทนแดด ตายแล้วก็ฟื้นเมื่อยามอากาศไม่ร้อน บัดนี้ ชะตาของเจ้านั้นใกล้จะสิ้นสุดแล้วรุ่งอรุณ 6.00นางกำนัล2 คน รีบเดินทางมาที่เรือน หลัวหมิง พร้อมเครื่องปะหน้าทาตัว ชุดแต่งงานที่พร้อมสวมใส ในขณะที่ ซุนอี้นั้นนอนยังไม่ตื่นหลัวหมิงบุกเข้ามาปลุก พร้อมกับสาดน้ำหลายขัน ใส่นางจนเปียกไปทั้งตัว ไม่นานนักนางเริ่มรู้สึกตัว ด้วยความสงสัยเล็กน้อย“ ท่านสาดน้ำใส่ข้าด้วยเหตุใด”วันนี้เจ้าต้องรีบลุกจากที่นอนโสโครกใบนี้ ไปอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วมาหาข้าที่เรือน รีบๆนะ อย่าให้ข้ารอ ไม่งั้นเจ้าจะเจ็บตัวมากกว่านี้25 นาที ผ่านไป นางเดินทางไปยังเรือนหลัวหมิงที่อยู่ไม่ไกลนัก..นางเห็นหญิงสาวนั่งรอใครสักคนจึงเดินเข้าไปถาม“ ท่านทั้ง2 มารอผู้ใดรึ”สตรีทั้งสองมองหน้ากันแล้วหันไปมองที่นาง“ เจ้าใช่ซุนอี้หรือไม่”ซุนอี้พยักหน้า” ใช่ข้านี้แหละซุนอี้ พวกท่านมีเรื่องอะไรรึ”สายตา2คู่ เม้มปากขึ่นมองบนตั้งแต่หัวจรดเท้า“ เจ้

สหวีหย่าถิง ลูกสาวมาเฟีย สุดโหด แถบ ฉงชิ่ง มณทล เสฉวน ถูกชายปริศนา 2 คนลักพาตัวมาที่โกดังเพื่อเรียกค่าไถ่เงิน 20,000 ล้านจากครอบครัวของเธอสองข้อมือเสียดสีกันไปมาเพื่อเอาชีวิตรอดถึงเจ็บแค่ไหนก็ต้องอดทน จนรอยข้อมือทั้งสองถลอก หันไปมองจนปวดคอเมื่อหันกลับมา เธอก็ผงะตกใจ ชายคลุมหน้าทั้งสองตบหน้าเธอจนบวมช้ำ “ คุยกับพ่อแกหน่อยไหม”สหวีหย่าถิง” พวกแกต้องการอะไร”“เงินแค่20000 ล้าน จากพ่อแก “สหวีหย่าถิง” ฮ่าๆๆๆ ฝันไปเถอะ”เธอหยิบไฟเเช็คในกระเป๋ากางเกงด้านหลัง ในขณะนั้นเธอก็ปลดเชือกได้ รีบวิ่งหนีไป....แต่ทางหนีนั้นถูกปิดตาย ยังไงก็ไม่รอด พวกมันวิ่งไล่ล่าเธอ อย่างบ้าคลั่งจนขาเธอได้รับบาดเจ็บจากเศษขวดที่พวกมันโยนใส่เธอจนเดินไม่ได้ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เธอไม่รอช้าเห็นถังน้ำมันข้างๆ รีบจุดไฟทันที“ พวกแกฝันไปเถอะ แกจะไม่ได้อะไรเลย” ตูม!!!!ค.ศ.317-420 ณ แคว้น 10นางร้าย / หลี่ซิ่น อายุ 20 ปี ลูกสาวเชื้อพระวงศ์แห่งแคว้นเฉิงฮั่น มารดาของนางนั้นมีศักดิ์เป็นชายารองเท่านั้น แต่อวดตนเบ่งอำนาจบาตรใหญ่ในวังหลวง นิสัยเห็นแก่ตัว ถูกตามใจตั้งแต่ยังเยาว์วัย ถูกผิดไม่สนเพราะมารดาคอยให้ท้าย จนเติบใหญ่ ก็ยังร้ายเท่