LOGINShare
ร่วมรัก
Last Updated:
2025-03-14 09:09:31ตอนที่1
ตำหนักร่วมรัก เสียงคอเคลียดัง ชอกๆ อึบ! อ๊า! "ฝ่าบาทเบาๆ สิเจ้าค่ะ..? พร้อมกับเสียงบนเตียงที่ดังกระหน่ำ..เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว "ใกล้แล้ว..อ๊า!!!!! " "ฝ่าบาทมีความสุขไหมเพ่ค่ะ"... อ๊าๆๆๆๆๆ ..... "เจ้าอมให้ข้ามันดีมาก" " ฝ่าบาทอย่าจับศรีษะดันเข้ามาแรงสิเพ่ค่ะ" "ก็มันเสี่ยว อ๊าๆ ใกล้แล้ว" ภาพอันแสนงดงามดังศิลปะติดตราตึงในดวงตาหลบซ้อนในที่ลับแอบเฝ้ามองอยู่เงียบๆ น้ำเหงื่อไหลย้อยผ่านริมฝีปาก..... "หม่าสิงคง เจ้าอยากร่วมด้วยหรือไม่" "ท่านพ่อรู้ได้เช่นไรว่าข้าแอบดู" "แต่ไหนแต่ไร เจ้ามันก็แค่เด็กไม่ได้เรื่อง แอบดูยังไงให้ข้าจับได้" ฟังแล้วรู้สึกเหมือนถูกมีดปักกลางอก ของหม่าคงสิงยิ่งนัก...ลูกที่พ่อไม่รักไม่เคยได้รับความชมเชยสักครั้ง..แล้วลูกคนไหนเล่าจะไม่อยากให้ท่านพ่อภูมิใจ... "ท่านพ่อ..ข้ามีเรื่องจะทูลให้ท่านทราบ" " เรื่องอะไรของเจ้า" " ลูกทำงานพลาด ข้อรับ" เหยียนจี...เคยชินกับคำพวกนี้..เขาสั่งทหารให้นำตัวลูกชายขังคุกใต้ดินเหมือนทุกคร่าที่ทำผิดพลาด..โดยไม่รู้สึกว่ามันคือการทารุณแม่แต่น้อย..กลับคิดว่าการทำเช่นนี้ เขาเห็นแล้วมันรู้สึกตื่นเต้น... (คุกใต้ดิน) หม่าสิงคงถูกทหารนำตัวเข้าห้องขัง ถูกขึงแขนด้วยเชือกทั้งสองข้าง...เสื้อผ้าถูกเปลื้อยเปล่าแววตานั้นมิได้มีความตกใจแม้แต่น้อย...ไม่นานนัก นางบำเร่อที่ฝ่าบาทส่งมาให้ หม่าคงสิง..รูปโฉมงดงามไม่ซ้ำหน้าที่เข้ามาปฏิบัติหม่าคงสิง...บัดนี้ถึงเวลาแล้วสิ..เท้าน้อยๆ บางๆ ขาเรียวยาวลูบไล้ตั้งแต่ข้างล่างถึงปาก สวาท บุรุษชายหนุ่ม เปิดเกมส์รุกด้วยการดูดดื่มพร้อมปลดเชือกที่มัดแขนหม่าคงสิงออกอย่างช้าๆ "องค์ชายคืนนี้ข้าจะทำให้มีความสุข" นางบำเร่อ ใช้นิ้วมือเกยคางวาดลวดลายตามร่างกายจนถึง ลูกชายตรงกลางระหว่างขา "เจ้าอย่าจับเล่นสิ" พอพูดจบประโยคตาเริ่มเยิ้มความเสี่ยวเริ่มเเปล่งออกจากลำคอ...อย่างเบาๆ " องค์ชายเพ่ค่ะ อีกนิดเดียว" "อ๊า อ๊า!! " ในระว่างนั้นใช้นิ้วล่วงน้องรัก อย่างรัวๆ จนน้ำร่วมรัก สาดกระจาย " เจ้านั่งบนโต๊ะ ถ่างออกสิ " มือแห่งราคะ แหวกขาสตรีออกก้มหัวเลียน้องรักอย่างเสี่ยวซ่า " องค์ชายเพ่ค่ะ อ๊า!!" พร้อมแล้วที่จะสอดลูกชายเข้าหาน้องรักที่น้ำไหลเยิ้มรออยู่ อึบ!! " อ๊า! " " องค์ชายแรงๆ เลยเพ่ค่ะ " นางบำเร่อเสียวจนขอให้กะแทกสุดลำ ชักเข้าออกชักออกเร่งตามจังหวะการตามการเต้นหัวใจ...ในที่สุดทั้งสองก็เสร็จกิจ ตึกกลางดึกก็เปลี่ยนนางบำเรอคนใหม่...จนถึงรุ่งสาง เวลา 9:30 น.น ที่เขตนอกเมือง การค้าของราชวงฮั่นนั่นชั่งพิศดาร...แต่วันนี้เหยียนจีทรงมาพบปะผู้ชื้อโดยตรง... โดยใช้ผ้าคลุมปิดบังใบหน้าในการพบการชื้อขายท้้ง2 ฝ่าย "ของละ วันนี้ในรถมา4 เชือกมีกี่คนรึ" " ทั้งหมดมี10 คน เจ้าเป็นผู้ชื้อ เชิญลองสิน ค้าก่อนได้" " ดี สินของราชวงฮั่น มีให้ลองด้วย อย่างนี้ข้าคงไปหาชื้อที่อื่นไม่ได้เหมือนที่นี้" " เชิญลองเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่น " เสียงเล็กเสียงน้อยดิ้นสุดแรงเพื่อหาทางหนีพยายามตะโกนร้องแต่ถูกผ้าปิดปากไว้...ทำอะไรไม่นอกจากนั่งร้องไห้...ก๊อกๆ " ดูพวกเจ้าสิ รูปงามทั้งนั้น มากับมาสักคน มา! " " ปล่อยข้านะ ปล่อยข้าไปเถิด" ไอ้หื่นตบหน้านางจนสลบกระชากเสื้อผ้าด้านล่าง จับถ่างขาทั้งสองข้างออก มองน้องรักด้วยความกระหาย...รีบพุ่งเข้าไปอย่างไม่รอช้า....จนสำเร็จความใคร่ก็อุ้มนางมาไว้ในรถม้าดังเดิม.......... พวกนางที่อยู่ในรถม้า ยิ่งกลัวมากขึ่นกว่าเดิมเห็นมีรอยตบตีบนตัวเต็มไปหมด "ข้าลองสินค้าของท่านแล้ว ข้าพอใจยิ่งนัก" "ถ้าหากว่าของรอบนี้เสียแล้ว ก็เชิญมาเอารอบใหม่" "ข้าต้องมาแน่นอน ข้าลา" หมู่บ้านเขตนอกเมือง " ลูกแม่เจ้าต้องเข้าวังถวายตัวให้ฝ่าบาท หากเจ้าไม่ไปบ้านที่ดินที่อยู่อาศัยจะถูกยึด ครอบครัวเราจะกลายเป็นคนเร่ร่อน " ท่านแม่ข้ายอมตายดีกว่าเป็นทาสกามฝ่าบาทสารเลว มันต้องมีสักทางสิ ที่จะต้องไม่เข้าถวายตัว" " เจ้าเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว ทหารรออยู่ ไป! คนเป็นแม่นั่น ใช้เชือกจับมัดลูกสาวลากมากับพื้น อย่างกับนางเป็นสัตว์ " ท่านเอานางไปได้เลย" ไม่คิดว่าคำนี้จะหลุดปากออกมาจากแม่แท้ๆ ..ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ นางจึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยการวิ่งปะทะบาดที่ทหารถืออยู่ เสียบเข้าร่าง ตายคาที่ " ชั่งกล้านัก ทุกคนดูให้ดี หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ่น คนในครอบครัวก็ต้องตายไปด้วย" ทหารพูดขมขู่ให้ชาวบ้านทุกคนได้ยิน ในวินาทีต่อมา ศรีษะของ ครอบครัวนางผู้นี้ ถูกนำไปปักที่หน้าหมู่บ้าน การกระทำนี้ชั่งโหดเหี้ยม. ไม่มีผู้ใดแม้แต่คัดค้านยืนเงียบๆ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาพวกมัน..จนพวกมันออกจากหมู่บ้าน....ทุกคนรวมใจพากันอาลัยศพเพื่อนบ้านอย่างหดหู่ใจ... หลังจากนั้นจึงรวมตัวกันเพื่อป้องกันสถาการณ์ หัวหน้าหมู่บ้าน" บัดนี้บ้านเมืองเรานับวันยิ่งแย่ลง...นี้เราอยู่ในนรกบนดิน..เราต้องหาทางหนี พวกเจ้าคิดเช่นไร " ถึงอยู่ก็ตาย หากหนี ยังมีหวังที่ลูกๆ จะรอด" " ข้าเห็นด้วย" " แล้วเราจะหนีไปที่ใด" " เราจะย้ายไปอยู่ในป่า ที่ผู้คนล่ำลือกันว่า ป่าบดบัง" " เราจะเดินทางในช่วงกลางคืน" " งันพวกเราเตรียม แผน กันก่อนเสียเถิด" ตกดึก ชาวบ้านกว่า 80 ครัวเรือน ทย่อยเดินทางเป็นแถว ใช้ไฟ1ครบเพลิงให้คนนำทางคนต่อๆ ไปมัดเชือกที่มือต่อๆ กันจนถึงสุดท้ายแถวเพื่อไม่ให้หลงทางเพราะมีครบเพลิงแค่ 1 อัน หากจะใช้มากกว่านี้อาจเป็นจุดสนใจของทหารผู้เฝ้าเขตนอกเมือง ทุกอย่างดำเนินการไปตามแผนมุ่งหน้าเข้าสู่ป่า บดบัง แต่ก่อนจะถึงนั้น อุปสรรคที่ทุกคนต้องช่วยกันแก้ไข......ทางข้างหน้าไม่มีสะพานข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามแล้ว ทุกคนจะทำอย่างไร หัวหน้าหมู่บ้าน" หยุด ทางตัน " หัวหน้าหมู่บ้านได้ส่งบอกต่อคนที่2 ให้สื่อสารต่อกันไปเรื่อยไปจนกว่าทุกคนจะรู้ เมื่อทุกคนรู้แล้ว หัวหน้าหมู่จึงตัดสินใจให้ทุกคนแกะเชือกออก ยอมเสี่ยงจุดครบเพลิง เพื่อหาทางข้ามภูผาที่สะพานไม่มี.....ระหว่างที่ทุกคนกำลังถกเถียงกันเรื่องนี้....มีบุรุษชายลึกลับเข้ามาชี้แนะ.ทำให้ทุกคนแตกตื่นพร้อมเตรียมอาวุตจะสู้...ทันใดนั้น " ช้าก่อน ข้ามาดี "" (พระเอก เหมียวเหรินเฟิ่ง) " ข้าไม่เชื่อ" " หากท่านจะข้ามไป ป่าบังบด ข้ามีทางลับ" " ข้าจะเชื่อท่านได้อย่างไร ว่าไม่หลอกพวกเรา" " เพราะข้าอาศัยอยู่ที่นั้น" " ว่าไงนะ เจ้าอาศัยอยู่ป่าบังบดงันรึ" " ตามข้ามา...หรือเจ้าจะรอให้ทหารฆ่าฝั่งศพเจ้าอยู่ที่นี่"
Related chapters
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ร่วมรัก
หมู่บ้านจั๋วมู่ลางหลิวเชียหนิง ( นางเอก) ความฝันอยากมีพื้นที่หลานไร้ปลูกสวนผลไม้ทุกคนได้ยินดังนั้นต่างพากัน...เริ่งเข็นถามหลิงเชียหนิง ว่าเพราะเหตุใด" เหตุใดเจ้าถึงกล่าวเช่นนี้ ช่วยอธิบายให้กระจ่างเสียที"หลิวเชียหยิง" เกิดเหตุร้ายเมื่อคืนกับท่านพ่อของข้า หลังจากที่กลับออกมาจากป่ากลางดึก ในทุกๆ วันข้าจะเคาะประตูเรียกท่านพ่อ แต่ครั้งนี้ท่านพ่อไม่เปิดให้ข้า ข้าต้องยืนรออยู่สักพัก ท่านถึงมาเปิด แต่สิ่งที่ข้าเห็นคือ รอยเลือดบนใบหน้า กับลิ้นที่ถูกตัดทิ้ง ทำให้อาการท่านพ่อข้า ต้องอยู่ระหว่างการดูแลอย่างใกล้ชิด...."ทุกคนได้ฟังเหตุผลก็ไม่รอช้ารีบเดินทางไปยังบ้านหลิวเชียหนิงทันที ...เมื่อทุกคนมาถึง พ่อของหลิวเชียหนิงก็เดินออกมา ด้วยอาการอิดโรย" ท่าน ตออนี้อาการคงสาหัส ท่านช่วยเขียนลงในกระดาษ ได้หรือไม่ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"พ่อหลิวเชียหนิง จดสิ่งที่เกิดขึ้นในกระดาษให้ทุกคนได้อ่าน ในนั้นเขียนเล่าว่า " คืนนั้นข้านอนหลับอยู่บนเตียงข้าได้ยินเสียงไขประตูจึงตื่นขึ่นมาดู นึกว่าลูกสาวกลับจากล่าสัตว์ จู่มีเงาดำๆ ใช้ไม้ทุบหลังจนหมดสติ ข้าฟื้นขึ่นก็เจ็บปวดที่ลิ้นอย่างมาก พร้อมตอนนั้นข้าเสียเลือด
Last Updated : 2025-03-14ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา เมืองต้าอี้
ท้องพระโรง หลังจากมีข่าวลือเรื่องชาวบ้านเด็กเล็กหนุ่มสาวหายไปอย่างไรร่องรอย เหยียนจีเรียกขุนนางทุกคนมาเข้าเฝ้า เพื่อช่วยกันหาสาเหตุที่เกิดขึ่น ให้กระจ่าง เสียงชุบชิบเบาๆถกเถียงกันเรื่องชาวบ้านหายตัวไป....เหยียนจี" ข้าอยากถามความเห็นของพวกเจ้า พวกเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไรขุนนาง" เมื่อหลายวันก่อน ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ทหารได้ฆ่าครอบครัว 1 เหตุเพราะลูกสาว มิยอมถวายตัวเข้าวังให้ฝ่าบาท จึงยอมฆ่าตัวตาย และครอบครัวนางเลยถูกฆ่าล้างยกครัว ขอรับ"ขุนนางก้มศรีษะ กลัวฝ่าบาทจะเขวี้ยงของใส่ ได้แต่ก้มหน้า แม้แต่เสียงลมหายใจยังเเผ่วเบาอย่างอึดอัดเหยียนจีได้ทราบสาเหตุจึงสั่งให้ขุนนางเลิกประชุม ไล่ขุนนางกลับออกจากท้องพระโรง...ทนไม่ไหวแล้วที่จะแสดงอารมณ์โกรธเกี้ยว " หึ บังอาจนัก หม่าสิงคง คิดว่าทำเช่นนี้มันดูฉลาดมากรึ ไม่ได้เรื่อง"หลังจากนั้นเหยียนจีได้เดินทางไปยังตำหนักหม่าสิงคง ด้วยความโทสะจึงใช้ไม้โบยที่หลังหม่าสิงคง 10 ครั้ง " ตั้งแต่มีเจ้าเข้ามา ก็เป็นตัวชวยแห่งราชวังฮั่น ทำอ่ะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่างเหยียนจีตำหนิพร้อมใช้ไม้โบยด้วยอารมณ์โทสะแบบไม่มีเหตุผล...หม่าสิงคงทนไม่ไหวเลยคว้าไม้ตีขุนนางจนตาย
Last Updated : 2025-03-14ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ชายหมายปอง
บุรุษ" แม่หญิง เจ้าทำแผลเก่งยิ่งนัก แถมยังจิตใจดี"" ท่านก็ชมเกินไป ข้าก็แค่หญิงธรรมดา เหมือนสตรีทั่วไป"การกระทำเช่นนี้ทำให้เหมียวเหรินเฟิ่งยืนแอบดูอยู่ไกลๆ ว่านางผู้นี้คือคนที่ตนช่วยไว้คืนนั้นเอง... จึงแต่งตัวโทรมๆ ใช้มีดกรีดแผลที่มือเพื่อเดินมาต่อคิวให้นางรักษา..ร้ายไม่เบาเลยนะ เหมียวเหรินเฟิ่ง! " แผลท่านลึกพอสมควร ท่านนั่งลงก่อน รอยแผลลึกนี้ต้องรักษาอย่างละเอียด"เหมียวเหรินเฟิงนั่งลงอย่างเชื่อฟัง "โอ๊ย"หลิวเชียหนิง" เจ็บมากรึ งันข้าจะทำเบาๆ" นิดหน่อย ทำต่อไปเถอะท่านหญิง ข้าทนได้"มือนุ่มๆของนางนั้นชั่งหน้าสัมผัส แค่ถูกเนื้อต้องตัวส่วนหนึ่งของสตรีก็เสียอาการจะแย่ ยิ่งเป็นครั้งแรกของเหมียวเหรินเฟิ่ง ทำให้อาการยิ่งฮึกเฮิบในวัยหนุ่ม!เหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านหญิง อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านใดรึหลิวเชียหนิง" ข้าอาศัยอยู่หมู่บ้าน จั๋วมู่ลาง " เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" ข้าได้ยินมาว่าที่นั้นการปลูกพืชผักชักได้ผล ดีนัก "หลิวเชียหนิง" ก็พอได้ขายทำให้ชาวบ้านไม่อดยาก "เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" แล้วท่านปลูกพืชผลชนิดใดกันหลิวเชียหนิง" ข้าปลูกผักสวนครัวทั่วไป นอกนั้นข้าก็ต้องดูแล เรื่องภายในหมู่บ้านแทนท่านพ่อ"
Last Updated : 2025-03-14ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ต้อนรับผู้ลี้ภัย
เมื่อสองพ่อลูกเดินทางเข้ามาถึงหมู่บ้าน เห็นทุกคนช่วยกันทำอาหาร อย่างมีความสุข รอยยิ้มเล็กน้อยเหล่านี้ชั่งทำให้สุขใจ ยาย" พ่อหนุ่มมาชิมอาหารรสมือข้าสิ "เหมียวเหริ่นเฟิง"ไหน ยายทำอะไร หน้ากินจัง.เป็นภาพที่หน้าเอ็นดูและแสนอบอุ่นคนเป็นพ่อเห็นแล้ว ก็นึกถึงภรรยาที่รักของตนขึ่นมาทันที....หากนางยังอยู่ครอบครัวเราคงมีกันพร้อมหน้าพร้อมตา เหมียวเหรินเฟิ่งจะได้มีแม่อีกคน นั้นจึงจะสมบูรณ์แบบเหมียวเหรินเฟิ่ง" ท่านพ่อ ได้ยินข้าหรือไม่" "มีอะไร "เหมียวเหรินเฟิง" ข้ามาตาม่าน วันนี้มีสุราชั้นยอดมาด้วย มาเถอะ ท่านพ่อ""ได้ ไปกัน"เขตนอกเมืองทหารเฝ้ายามทำงานไม่ได้หลับได้นอนผลัดกันเปลี่ยนบ้าง ยื่นหลับบ้างเป็นเรื่องปกติ....แต่กลิ่นนั้นไม่สามารถดับได้หากได้สัมผัส ...."1" ผู้ใด ย่างอะไร "" 2"ข้าก็ไม่รู้""1"ได้กลิ่นแล้วข้าหิว""2"แต่แถวนี้ไม่มีหมู่บ้าน ผู้ใดจะมาย่างเนื้อ จมูกเจ้าพิการรึ"" 1"เจ้าจะบ้า เจ้าเองก็ได้กลิ่น"2" ข้าว่าลองเดินตามกลิ่นไป เจ้าคิดเช่นไร"
Last Updated : 2025-03-15ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา กลั่นแกล้ง
สะพานข้ามไปยังตำหนักเหยียนจีใกล้ถึงตำหนักเหยียนจี อาลี่รีบกลับหวังจะเจอองค์ชายก่อนท่านจะกลับมา แต่ยังไปไม่ถึงไหน ..ก็เกิดเหตุการณ์ เลวร้ายขึ้น" อาลี่ พั๋ว!"อาลี่" ช่วยด้วยๆ ช่วยข้าด้วย ข้าว่ายน้ำไม่เป็น " " เจ้าจงเล่นอยู่ในนั้นก่อนนะ ดูท่าเจ้าจะชอบ"อาลี่ " อึก ! หายใจไม่ออก อาลี่ วนตีน้ำขึ่นๆลงๆใกล้จะหมดลมหายใจ แต่พวกนางยังยืนมองไม่สะทกสะท้าน แต่ทันใดนั้น หม่าสิงคงมาช่วยนางได้ทันเวลา ตนรีบพุ่งตัวเรียกอาลี่ อย่างเป็นหวงหม่าสิงคง"อาลี่ อย่าเป็นอะไรไป ข้าอยู่นี้" นางกำนัลคิดจะหนีจะแต่กลับถูกองค์รักษ์จับไปขังคุกไว้ แล้วจะมาคิดบันชีกับพวกนาง ...หม่าสิงคง" เจ้าเรียกหมอหลวง รึยัง เหตุใดถึงช้าเช่นนี้องค์รักษ์" นั้นไง ขอรับมาแล้ว หมอหลวง" ยังหายใจอยู่ รีบพานางกลับตำหนักขอรับ"หม่าสิงคง" อืม ตำหนักเหยียนจีหมอหลวง"ชายาอาลี่ ปลอดภัยแล้วขอรับ อาจจะยังมีไข้...สักสามวัน คงจะเย็นลง. "หม่าสิงคง" ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปพักเถิด"หมอหลวง รู้สึกถึ
Last Updated : 2025-03-16ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ล่าสตรีไปขาย
ชาย3 คนแต่งตัวเสื้อผ้าหลุดรุ่ยเดินเข้ามาเหมือนคนปกติ ยื่นมีดขู่อาเก้า ว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน "มันอยู่ไหน?อาเก้า" ข้าไม่รู้ ว่าหมายถึงอะไร?" หึ ข้ารู้ว่าเจ้าซ้อนนางไวในร้าน"อาเก้า"ไม่มี?เฮ้ย พวกเจ้าของคน เข้าไปดูข้างใน ?อาเก้า " ช้าก่อน"หึ กลัวรึ"อาเก้าชักดาบฆ่า 2 คนนั้นตายในไม่เพียงกี่วินาที ....ทำให้มันลังเล เพราะคนที่มันเล่นด้วย มีฝีมืออันร้ายกาจ มันจึงตัดสินใจรีบถอยออกไปจากร้านเหล้า ทันที อาเก้า" เจ้าออกมาได้แล้ว"แม่นางกลัวจนตัวสั่น ตกใจขวัญหาย กลัวว่าพวกมันจะกลับมาอีก" ข้านึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว (นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือในลำคอ)อาเก้า" เหตุใดชายพวกนี้ ถึงล่าเจ้า""พวกมันหน้าจะมาจากที่อื่น เห็นพวกมันเล่าว่า "หากได้หญิงไปขายให้พ่อค้า คงได้เงินดี"อาเก้า" ข้าก็พอได้ยินเรื่องพวกนี้มาบาง แต่ว่า ที่ซ้อนของพวกมันนั้นทำเป็นกระบวนการ จับตัวยาก"หลิวเชียหนิง" รึว่าจะเป็นผู้มียสสูงศักดิ์"อาเก้า" อาจจะเป็นไปได้"
Last Updated : 2025-03-17ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา หมู่บ้านจั๋วมู่ลาง
หมู่บ้านจั๋วมู่ลาง ดาบเล่มยาวๆหลายเล่มถูกพิฆาตที่คอของทุกคนให้อยู่นิ่งๆเสีย ถ้าไม่อยากตาย นั่งตัวติดกันเป็นกลุ่มหายใจแทบจะไม่ออกต้องมาหวาดกลัว ลูกเด็กเล็กแดงร้องไห้งอแง งื้อๆ ! ไม่หยุด ต้องกราบออนวอนแทบเท้าเพื่อให้ลูกของตนนั้นรอด .ผู้เป็นแม่ใจจะขาดแล้วยอมจำนนทุกอย่าง...อดไม่ได้ที่อยากจะเข้าไปอุ้มลูกกลับมา...หญิงสาวร้องเรียกรำไห ถูกขังในกรงอย่างสัตว์เลี้ยง กรงสั่นไหวไปมาเพราะพวกนางอยากจะหนี..ริดเยอะดีนัก ถูกตบจนปากแตกไปหลายคน...นั่งก้มหน้ากอดหัวเข่าน้ำตาไหลรินไม่หยุดเสียงสะอึนแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ... เสียงม้า....1เชือกทำให้เป็นจุดสนใจ ผู้คนมองอย่างมีความหวัง.... หลิวเชียหนิง" เหมียวเหรินเฟิ่ง เจ้าหยุดม้าทำไมรึ ( หลิวเชียหนิงขมวดคิ้วอย่างสงสัย) เหมียวเหรินเฟิ่ง" ที่นี้เงียบผิดปกติ มีรอยเท้าของม้าหลายตัว วิ่งมาที่หมู่บ้านเจ้า" หลิวเชียหนิง" จริงด้วย ชาวสวนไม่เห็นมีผู้ใดอยู่เลย หรือว่าจะเกิดเรื่องร้าย"(หลิวเชียหนิงร้อนใจอยากวิ่งลงรถม้าไปที่หมู่บ้าน) เหมียวเหรินเฟิ่ง" อย่า..ที่หมู่บ้านเจ้ามีเนินสูงภูเขาที่สามารถมองลงไ
Last Updated : 2025-03-18ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา จัดการโจร
โจรมองไปรอบๆ นึกยังไงไม่รู้อยากเดินไปหาพวกที่เฝ้าอยู่ด้านหลัง.... 1" เจ้าจะไปไหน" 2" ข้าจะไปดูพวกที่เฝ้าอยู่ด้านหลัง" 1" ไม่ต้องไป ไม่เป็นไรหรอก ( บอกพวกพ้องด้วยน้ำเสียงมั่นใจมาก) 2" อ่าๆ แล้วนี้คืออะไร" 1" ผลไม้ แบ่งๆให้ครบทุนคนแล้ว" 2" เจ้านำมาแต่ที่ใดกัน" 1" ของชาวบ้านพวกนี้แหละ ข้าเห็นมันวางกองอยู่ก็เลยหยิบมา " 2"ฮ่าๆ ดีๆ ของฟรีสะด้วย" 10 นาทีผ่านไป.... พวกมันค่อยล้มลงทีละคนจากนั้นเหมียวเหรินเฟิ่งและอาเก้า ก็จับพวกมันมัดจับแก้ผ้าให้หมด แล้วนำตัวพวกมันไปตั้งประจานอยู่ที่เมืองต้าอี้...เมื่อพวกมันตื่นขึ่นมาก็พบว่า ตนไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ถูกผู้คนหัวเราะเยาะ สนุกปาก ทั้งอาย จนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน..." ผู้ใดกัน อย่าให้ข้ารอดไปได้นะ" ชาวบ้าน1" พวกเจ้าดูสิ น้องชายผู้นั้น เล็กเหลือเกิน ฮ่าๆๆ( นินทาต่อหน้าพวกชายโจร กันสนุกปาก ไม่ว่าหญิงใดก็ตำหนิพวกมัน แทบทุกคน) ชาวบ้าน2" ของสามีข้า ใหญ่กว่าพวกเจ้า
Last Updated : 2025-03-19
Latest chapter
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา จบ
ซางเจี้ยงหมิง" แสดงว่าท่านพี่รู้ทุกอย่าง "เหยียนจี " ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น"ซางเจี้ยงหมิง" หากท่านไม่รู้ แล้วเหตุใด ท่านถึงบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่าน"เหยียนจีเริ่มเก็บอาการไม่อยู่ " ทหารนำตัวชายไร้สติผู้นี้ออกไปเสีย"ซางเจี้ยงหมิง" ข้าไม่ได้ไร้สติ ท่านต่างหากที่สติพิการ แอบค้าขายสตรี บ้าตัณหา ชอบทารุณหญิงสาว นี่แหละที่เรียกว่าไร้สติเหยียนจี" เจ้าอย่ามาใสความข้า "ซางเจี้ยงหมิง" ลากพยานออกมา"เหยียนจี เห็นชายสองคนที่ตนนั้นจ้างให้นำศพหญิงสาวไปทิ้ง ถึงกับต้องใช้สายตาข่มขู่สายทั้งสอง ซางเจี้ยงหมิง" ท่านพี่มองอะไรรึ"เหยียนจี" ชายสองคนนี้ข้าไม่รู้จัก"ซางเจี้ยงหมิง" แต่ชายสองคนผู้นี้รู้จักท่าน ไหนพวกเจ้าสองคน เล่ามา"ชาย1" ฝ่าบาทจ้างพวกข้า ให้นำหญิงสาวที่ถูกทารุณไปทิ้งในแม่น้ำ ขอรับ "เหยียนจี" พวกเจ้าใสความข้า เหลวไหล"ชาย2" ฝ่าบาททำเช่นนี้ มาตลอดระยะเวลาหลายปี ขอรับ"ซางเจี้ยงหมิง" เห็นไหม ท่านพี่ รึว่าแค่นี้ไม่พอ "เหยียนจี" เจ้าจะทำอะไร"ซางเจี้ยงหมิง" เมือคืนนี่ท่านพี่พึ่งทารุณหญิงสาวนางสนมที่เข้ามาวันแรก จำไม่ได้รึเหยีนนจี " เจ้า ไม่มีหลักฐานอย่ามาใสความข้า ซางเจี้ยงหมิง"
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา แต่งงาน
ตกดึก 21.00เหยียนจี" พวกเจ้าทั้ง5 คนเข้ามาใกล้เข้าสิ "เพ่ค่ะ ฝ่าบาท"เหยียนจี" มาเล่นเกมส์กับข้ากันเถอะ"" เหตุใดต้องมาห้องใต้ดินด้วย "เหยียนจี" ทำไม ห้องใต้ห้องนี้มันไม่สวยรึ"สวยมากเพ่ค่ะ แต่ข้าแค่สงสัย"เหยียนจี เพื่อสร้างความแปลกใหม่ ให้เหมือนสมัยที่ข้ายังเป็นหนุ่ม มาๆปิดตาทีละคน มัดแขนขึงไว้คนมุมฝ่าบาท" ทำไมเงียบเช่นนี้"เหยียนจี" ข้ากำลังนำความสุขมาให้เจ้า เข้ามา หนุ่มๆ 5 คนเข้า ของดีๆรอพวกเจ้าอยู่"...........................หลังจากนั้นสภาพ มีรอยช้ำ ร้องไห้โหยหวนลั่นคุกใต้ดิน กลัวจนตัวสั่น เหยียนจี" ของพวกนี้งานดีมาก แต่ว่าท่าดูจะหมดสภาพแล้ว ทหารนำหญิงพวกนี้ไปฆ่าทิ้งเสีย "" ขอรับ" องค์รักษ์" ฝ่าบาท จะตามพวกมันไปหรือไม่"หม่าสิงคง" ตามไป ข้าเกรงว่าพยานแค่นี้อาจไม่พอ"องค์รักษ์" ขอรับ"ทหารนำหญิงสาวทั้ง5 ขุดหลุมฝั่งร่างทั้งเป็นแต่องค์รักษ์มาได้ทันเวลา จึงฆ่าทั้งทหารทั้งสองทิ้งเสีย และนำพวกนางขึ่นรถม้าไปซ่อนไว้ในป่าบังบดเช่นเคยซางเจี้ยงหมิง" เจ้าเหตุถึงได้มาที่นี่ยามดึกเช่นนี้"หม่าสิงคง" ท่านพ่อข้าทารุณหญิงสาว ในคุกใต้ดินอาการสาหัส ได้โปรดท่านซางเจี้ยงหมิง ช่วยพวกนางด้วย
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา โทษตัวเอง
ซางเจี้ยงหมิง" แต่เจ้าก็ไม่ควรทำร้ายตัวเองเช่นนี้"หลังจากนั้นเหมียวเหรินเฟิ่งก็สลบไปอีกครั้งเพราะริทเหล้า หม่าสิงคงจึงแบกร่างกายเข้าไปที่บ้านเหมียวเหรินเฟิ่งองค์รักษ์" ท่านคิดอะไรอยู่รึ"หม่าสิงคง" ข้าก็กลัวว่าวันหนึ่ง ข้าก็จะเป็นเช่นนี้" องค์รักษ์"ข้าว่าอย่าคิดมากเลยขอรับ ไปหาภรรยาท่านเถิด นางไม่รู้ว่าท่านมา หากรู้คงดีใจมาก "หม่าสิงคง" เจ้าก็ไม่ต่างกัน อยากเจออาหนิงยี่ใจจะขาดแล้วใช่หรือไม่"องค์รักษ์" ขอรับ ข้อนี้ข้าไม่ปฎิเสธ"หลังจากนั้นต่างฝ่ายก็ไปหาเมียของตน..แถมพาไปร่วมรัก ในที่ลับๆอาลี่คิดถึงหม่าสิงคงกอดไม่ยอมปล่อย" ข้านึกว่าท่านไปมีหญิงอื่นเสียแล้ว"หม่าสิงคง " หญิงอื่นข้าไม่ชายตามอง ข้ามีแต่เจ้าเพียงผู้เดียว"อาลี่" ข้าก็มีแต่ท่านผู้เดียวเช่นกัน"อยู่กันสองต่อสองเช่นนี้ มังกรผงาดเริ่มแข็งตัวขึ้นมือไม้เริ่มคล้ำๆร่างกายทีละน้อยจนไปสัมผัสที่ส่วนล่างร่องรักจนอีกฝ่ายดิ้นสั่นครางเสียว น้องชายพร้อมจะเปิดศึกแล้วจึงกระชาก เสื้อผ้าออกหมด ขบเม้นดูดกลืนที่ยอดอก มือเรียวๆหนาๆ ลวงเข้าช่องน้องสาวอย่างเร้าร้อน " ท่านพี่ "หม่าสิงคง " นอนลง ข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์""ของท่านพี่ ใหญ่จัง "มัง
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ราชวงศ์ฉิน
เมื่อนางเดินนางถึงราชวงค์ฉิน....แต่ความรู้สึกกลับว่างเปล่าแม้จะมีสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแปลกใหม่ ก็ไม่อาจรังสายตานางได้ อาเก้า" เข้าไปข้างในเถิด ขุนนางรอต้อนรับเจ้าอยู่"นางพยักหน้าดั่งดอกไม้ถูกแดดแผดเผาจนแห้งเหี่ยว" เพ่ค่ะ "ในท้องพระโรงราชวงค์ฉินชั่งใหญ่โต อลังการงามตา..ขุนนางทั้งหลาย น้อมคำนับองค์หญิงด้วยความปลื้มปิติ ขุนนาง" ขอต้อนรับการกลับมาขององค์หญิงแห่งราชวังฉิน "อาเก้า" ตั้งแต่วันนี้ไป องค์หญิงหลิวเชียหนิงคือผู้สืบทอดบัลลังค์คนต่อไป ข้าอยากให้ขุนนางทุกท่านเป็นพยาน ลงนามด้วยความเห็นชอบ ที่จะให้หลิวเชียหนิงครองบัลลังค์คนต่อไป"ขุนนางพร้อมใจกันลงความเห็นโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ หลิวเชียหนิง" ข้าหลิวเชีย จะตั้งใจพยายามเป็นราชิณีที่ดี ไม่ทำให้ชาวบ้านต้องอดยากแร้งแค้น มีแต่จะทำให้รุ่งเรืองขึ่น"ขุนนาง ทรงพระเจริญองค์หญิงหลิวเชียหนิง (การมาครั้งนี้เป็นการเปิดตัวอย่างสมบูณร์)อาเก้า" ลูกพ่อ นางกำนัลคนนี้ จะเป็นนางประจำตัวของเจ้า (นางหันมองท่านพ่อตนอย่างเมอลอย พยักหน้าตอบรับที่ไร้ความสุข) " เพ่ค่ะ"อาเก้า" พวกเจ้า พาลูกสาวข้าไปตำหนักใหญ่" "เพ่ค่ะ ฝ่าบาท""องค์หญิงเพ่ค่ะ กระหม่อมทั้งสอง
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา เรื่องบานปลาย
รุ่งส่างตำหนักเหนียนจีแม่เล้าเร่งเดินทางด้วยท่าทางกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวขอพบเข้าเฝ้าฝ่าบาทในยามเช้าตรู่เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนขอบตาดำคล้ำผมยุ่งเหยิงเสื้อผ้าเมื่อคืนยังไม่ได้เปลี่ยนแม่เล้า" ท่านขุนนางข้าอยากเข้าพวกฝ่าบาทข้ามีเรื่องจะทูลข้าต้องเข้าก็ฝ่าบาทเดี๋ยวนี้"ขุนนาง" ออกไปนี่ไม่ใช่เวลาจะมาเข้าเฝ้าวันนี้เข้าเฝ้าไม่ได้ "ทหาร ลากนางออกไป"แม่เล้า" แต่ข้ามีเรื่องสำคัญจริงๆ หากไม่เข้าเฝ้าตอนนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่หากท่านขุนนางไม่เชื่อก็ตามใจท่านเถิดข้ายอมกลับก็ได้"เหยียนจี" เสียงเอะอะโวยวายอะไรกันดังไปถึงข้างในจนข้านอนไม่ได้"ขุนนาง" มีผู้หนึ่งบอกว่าจะขอเข้าเฝ้าท่านให้ได้หากไม่เฝ้าวันนี้พรุ่งนี้เรื่องอาจจะบานปลายขอรับ"เหยียนจี" ไปตามนางกลับมาเข้าเฝ้า"ขุนนาง" ขอรับฝ่าบาท"ขุนนางเร่งฝีเท้าเดินตามหาหญิงผู้นั้นอยู่หลายคราจนกว่าจะพบก็เล่นซะเหงื่อตกหายใจหอบเหนื่อยอยู่หลายคร่า"ขุนนาง" ข้าหาเจ้าอยู่นานเจ้ามานั่งพิงกำแพงอย่างกับคนขอทานอยู่นี้นี่เอง ฝ่าบาทเรียกเจ้าเข้าพบ "แม่เล้า" จริงหรือได้ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้"ตำหนักเหยียนจีเหยียนจี" เจ้ามีธุระอันใดเหตุใดสภาพ
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ช่วยเหลือ
ภูเขาลูกที่สองทุกนางเดินทางมาถึงภูเขาที่ 2 แล้วสงสัยใช่ไหมว่าเหตุใดทำไมหม่าสิงคงถึงให้พวกนางเดินทางมาที่ภูเขาลูกที่ 2 โดยใช้ทางลัด....เหตุเพราะที่นี่เป็นทางที่หม่าสิงคงใช้ในการลัดพบปะศัตรูอยู่บ่อยครั้งถึงไม่ค่อยมีชาวบ้านหรือผู้อื่นใช้ทางเส้นนี้กันเพราะทางเส้นนี้มีทางสลับซับซ้อนมากมายแต่ที่พวกนางมาได้เพราะองครักษ์ได้ติดป้ายลูกศรในระหว่างเดินทางเมื่อเจอลูกศรให้ดึงลูกศรออกเพื่อจะได้ไม่เหลือร่องรอยหม่าสิงคง" เจ้าช่วยข้าคิดเสียทีว่าจะนำพวกนางทั้งหมดไปได้เช่นไร"องค์รักษ์" รถม้าใหญ่สัก 50 เชือกก็น่าจะพอขอรับ" หม่าสิงคง" เจ้ามีคนที่พอไว้ใจที่จะนำมา 50 เชือกมาให้ข้าได้หรือไม่" องค์รักษ์" ถ้าพอมีอยู่บ้างรับรองไว้ใจได้ขอรับ"หม่าสิงคง" งั้นไปนำมาข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่""ขอรับ"2 ชั่วโมงผ่านไปหม่าสิงคง" คนที่เจ้าหามา พอใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย นี่ใกล้ถึงภูผาแล้ว"องค์รักษ์" ท่าน นั้นเหมียวเหรินเฟิ่ง"หม่าสิงคง" หยุดม้าก่อนข้าจะ พูดเอง"เหมียวเหรินเฟิ่ง" องค์ชายหายดีแล้วหรือแล้วนี่ขนสิ่งใดมา ใช้ม้าตั้ง 50 เชือก"หม่าสิงคง" ข้าขนสตรีมา 500 คน"เหมียวเหรินเฟิ่ง" เจ้าจะฆ่าพวกนางหรือเจ้ามันชั่วช้า"
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา ตำหนักเหยียน
ตำหนักเหยี่ยนจีขุนนาง" ฝ่าบาทชาวบ้านพากันแยกย้าย กลับไปแล้วข้อเสนอของท่านได้ผลขอรับ""ดีอีกไม่นานข้าคงได้สักนางสนม 2,000 แผลพุพองของสตรีอีกกี่วันจะหาย"ขุนนาง" อีก 7 วันขอรับ""ฮ่าๆๆดีใกล้แล้วสิแต่ข้าเกรงว่าจะมีอะไรมาขัดขวางข้าก็ต้องเตรียมการล่วงหน้าไว้ให้ดี"ขุนนาง" ฝ่าบาทมีแผนอะไรรึ""ตอนนี้ข้ายังคิดไม่ออกข้าต้องการพักนั่งคิดอยู่คนเดียวคราวนี้คงหมดเรื่องแล้วสินะคงไม่มีอะไรมากวนใจข้าอีกเจ้าออกไปเถิด"ขุนนาง" ทูลลา ฝ่าบาทตำหนักหม่าสิงคงอวงค์รักษ์" องค์ชายกลับมาคราวนี้ข้าว่าผู้ที่คิดร้ายต่อท่านคงไม่อยู่เฉยแน่""เจ้าคิดว่ามันเป็นผู้ใดกันถึงอยากจะฆ่าข้าเช่นนี้"องค์รักษ์" เรื่องนี้ข้าก็เดาไม่ออกหาตัวยากเสียจริงแต่ว่าถ้าพบของสิ่งสำคัญพวกมันทำตกขอรับข้าลืมบอกท่านไปเลย""มันคืออะไรหรือ"องค์รักษ์" ลายมือเซ็นยินยอมเบิกจ่ายการใช้เงินขอรับ""แสดงว่าพวกนักฆ่าได้รับเงินมาจากคนในนั้น"องค์รักษ์" หรือว่าคนที่เบิกได้ก็มีแค่ขุนนางเจ้าของตำหนักแต่ละที่แค่นี้แหละขอรับ"" ขุนนางงั้น? ใช่ลายมือนี้เป็นของขุนนางแต่ข้าไม่รู้เป็นของขุนนางท่านใด"องค์รักษ์" หากจะสืบเรื่องนี้คงไม่ยากอีกต่อไปขอรับ""ช่วงนี้
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา จูบกัน
หมู่บ้านจั๋วมู่ลางสวนผลไม้ลูกดกในสวนเต็มไปด้วยผีเสื้อมาดอมดม ดอกไม้ ส่งกลิ่นความเป็นธรรมชาติขนานไปกับท้องฟ้าใสกระจ่างตาทามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี แสงแดดอ่อนๆส่องลงมากระทบหน้าผากคู่รักที่กำลังจูมพิษกันอย่างดูดดื่ม ทามกลางผีเสื้อมาเป็นพยานรักของทั้งสองส่งสายตารักบันทึกทุกวินาทีด้วยความปรารถนา " ข้าอยากมองเจ้านานๆ"" ข้าก็ยืนให้เจ้ามองอยู่"เหมียวเหรินเฟิ่ง" แววตาเจ้างดงามนัก?" จริงรึ"เหมียวเหรินเฟิ่งยื่นหน้าจูบหน้าผาก อย่างอ่อนโยน " ใช่ สายตาเจ้ามีไว้ให้ข้ามองเพียงผู้เดียว""ข้าก็เช่นกัน สายตาของท่านเป็นของข้า"เหมียวเหริ่นเฟิ่ง" ข้าอยากมีลูกสัก10 คน "หลิวเชียหนิงมองหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยวตบหน้าอกไป1ที" ท่านพูดอะไรก็ไม่รู้"เหมียวเหรินเฟิ่งกระชิบพร้อมอ้าปากกัดหูเล็กน้อย " ข้าไม่เคยล้อเล่น" หลิวเชียหนิงรู้สึกร่างกายร้อนวูบวาบ" จะเลี้ยงไหวรึ"เหมียวเหรินเฟิ่งคว้าเอวนางมานั่งตัก" ข้าไหว"หลิวเชียหนิงจะลุกขึ่นออกจากตักแต่กลับถูกรังไว " ท่านพี่ จะไม่ให้ข้าเดินรึไง"เหมียวเหรินเฟิ่งอุ้มนางเข้าห้องนอนตนล็อกประตูอย่างหนาแน่น รุกฆาตจู่โจมด้วยการดูดดื่ม มือไม้คล้ำคลึงทั่วหน้าอกอันอวบอิ่มเต็มไม
ร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา หวานกัน
อาหนิงยี่เดินเร่งรีบเข้ามาหลิวเชียหนิงด้วยความกังวลใจ "ท่านพี่ ข้าอยากกลับเข้าป่า ข้าไม่อยากถูกคัดเลือกนางสนม เพราะตอนนี้ฝ่าบาท รู้วิธีรักษาแผลพุพองแล้ว "หลิวเชียหนิง " ได้ เจ้ากลับเข้าป่าได้ ข้าจะให้เหมียวเหรินเฟิ่งไปส่งเจ้า"อาหนิงนี่" ข้าว่าข้าไปเองดีกว่าข้าจำทางได้ คงไม่มีผู้ใดดักรอข้าหรอก"หลิวเชียหนิง " เจ้าแน่ใจรึ เป็นหวงกลัวว่าเจ้าจะได้รับอันตราย"อาหนิงยี่" ท่านพี่ไม่ต้องเป็นหวง ข้าต้องไปเก็บของแล้ว "อืม"จากนั่นอาหนิงยี่ขี่ม้าเดินทางไปยังหน้าภูผา นำม้าเข้าป่าบังบดไปด้วย ในขณะนั้นนสงรู้สึกอยาก นอนพักเลยแวะนอนที่ป่าบังบด ที่ยังเดินทางไม่ถึงหมู่บ้าน""เจ้าม้า ข้าล้าเหลือเกิน จ้าขอนอนก่อนนะ ยังไงก็เข้าเขตป่าบังบดแล้ว อีกอย่างที่นี้มีต้นไม้วิเศษเต็มไปหมด บรรยากาศราวกับอยู่บนสวรรค์"3 ชั่วโมงผ่านไปกลิ่นกายชายลอยกระทบจมูกบางๆของนาง จึงเอ๊ะใจลืมตาอย่างช้าๆ มองไปรอบๆก็ไม่เห็นมีผู้ใด..อาหนิงยี่"ข้าคงคิดมากไปเอง เอ๊ะ? เสียงเดิน ของผู้ใด ออกมานะ"องค์รักษ์" ข้าเอง"อาหนิงนี่" เจ้า เจ้ามาอยู่ที่นี้ได้เช่นไร รึว่าเจ้ามาฆ่าคนในหมู่บ้าน (อาหนิงยี่ตกใจตื่นตัวรีบขึ่นขี่ม้าแต่ถูกแขนชายชาต
