ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ

ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ

От :  สกุลหยางมีบุตรสาวВ процессе
Язык: Thai
goodnovel4goodnovel
9.9
68 Рейтинг. 68 Отзывы
1270Главы
323.7KКол-во прочтений
Читать
Добавить в мою библиотеку

Share:  

Report
Aннотация
Каталог
SCAN CODE TO READ ON APP

พออ่านใจได้ ท่านอ๋องก็จู่โจมชายาแพทย์ทุกวัน ฉินเหย่สุดยอดผู้เชี่ยวชาญทั้งการแพทย์และพิษวิทยาแห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ทะลุมิติไปเป็นพระชายาเฉินที่ทั้งอัปลักษณ์และไม่เป็นที่โปรดปราน ความปรารถนาเดียวชั่วชีวิตของนางก็คือ หย่าขาด! ชายารองประจบสอพลอ นางคอยยื้อแย่งความโปรดปรานในทุกทาง แต่ในใจ 'ฉันสะอิดสะเอียนนายแทบตายแล้ว หย่ากับฉันไวๆ เถอะ!' อ๋องเฉินป่วย ต่อหน้านางรักษาเขา แต่ในใจ 'ฉันจะวางยาพิษให้ท่อนล่างนายหมดสภาพไปเลย!' อ๋องเฉินถูกใส่ร้าย ต่อหน้านางร้อนใจ แต่ในใจ 'ฮ่องเต้กรุณามีราชโองการตัดหัวตาบ้านี่ทีเถอะ!' ทางอ๋องเฉินที่ได้ยินความใจของนางทั้งหมดต้องเดือดดาลคลุ้มคลั่ง ทั้งผลักทั้งดันนางเข้าผ้าห่ม กัดฟันพูด “ชายาที่รัก ควรเข้านอนได้แล้ว!” ครึ่งปีต่อมา นางมองท้องป่องกลมๆ ของตน ร่ำไห้อย่างหมดคำพูดว่า “ขอสวรรค์เปิดตา ให้ตาบ้านี่หมดแรงตายทีเถอะ!”

Узнайте больше

Chapter 1

บทที่ 1

ณ จวนอ๋องเฉิน แคว้นตงหลิง

“สารเลว!”

“โอ๊ย!”

เสียงตวาดแผดขึ้น ร่างผอมบางร่างหนึ่งถูกถีบจนกระเด็นเข้าชนกับเสาที่ผนัง ก่อนกระแทกกับพื้นอย่างแรง ปิ่นเงินร่วงลง เส้นผมสีดำกระจายลงบนพื้น

เจ็บ...

เจ็บจัง...

เธอเพิ่งเสร็จสิ้นการผ่าตัดใหญ่ที่นานถึงสามสิบแปดชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก พอออกมาจากห้องผ่าตัดก็หมดสติล้มลงกับพื้น แต่ทำไมตัวเธอถึงได้เจ็บขนาดนี้นะ?

จากนั้น ความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยกลุ่มหนึ่งก็เบียดเข้ามาในหัวสมองและฉายให้เห็นอย่างรวดเร็ว

ฉู่เชียนหลี คุณหนูสี่ผู้ไม่เป็นที่ชื่นชอบของจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ใบหน้าอัปลักษณ์ไร้ซึ่งความงาม นางแต่งเข้าจวนเฉินอ๋องเมื่อสามเดือนก่อน ไม่เคยได้รับความชื่นและต้องอยู่ลำพังในห้องว่างเปล่าเรื่อยมา

วันนี้อ๋องเฉินรับอนุภรรยา นางถูกเรียกให้มาปรนนิบัติอนุภรรยา แต่เพราะพลั้งเผลอปัดน้ำชาหกไปลวกถูกอีกฝ่าย จึงถูกอ๋องเฉินถีบจนตายในคราวเดียว!

เป็นผู้ชายที่โหดจริงๆ!

แต่ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำใจอยู่อย่างสงบเสีย

ฉู่เชียนหลีรับเรื่องราวต่างๆ เข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว ฝืนทนความเจ็บปวด เงยหน้าขึ้นมา

ห้องหอที่ประดับตกแต่งด้วยสีแดงแห่งงานมงคล ชายหญิงในชุดแต่งงานคู่หนึ่งอยู่ข้างหน้าเตียงสมรส บุรุษมีใบหน้าอันแสนเย็นเฉียบเฉกเกล็ดหิมะบนยอดภูเขาน้ำแข็ง ยืนอยู่อย่างหยิ่งผยอง ดวงตาแสนยโสมองเหยียดทุกสรรพสิ่ง เค้าโครงหน้าที่มีเส้นสายขอบหมุมชัดเจนนั้น ดุจสวรรค์บรรจงปั้นแต่ง น่าตื่นตะลึงดังชาวสวรรค์ ยามได้ชุดแดงขับให้เด่น ยิ่งดูสูงส่งไร้เทียบเทียม

ยามนี้ ดวงตาสีหมึกทั้งคู่ถมึงทึง จับจ้องฉู่เชียนหลีอย่างเย็นเฉียบ “จิตใจคับแค้บ ไม่ยอมรับอนุ ใจแคบเฉกลำไส้ไก่ แล้วเจ้ายังคู่ควรครองตำแหน่งชายาเอกอีกหรือ?”

ข้างๆ กัน เซียวจือฮว่าอนุภรรยาที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่ดึงแขนเสื้อของบุรุษ ดวงหน้าขาวนวลแสนอ่อนโยนนั้นเปี่ยมด้วยความร้อนใจ

“เฉิน เป็นฮว่าเอ๋อร์เองที่ไม่ระวังไปปัดถูกน้ำชา หาได้เกี่ยวข้องกับพี่หญิงไม่ ท่านอย่าโกรธนางเลย” น้ำเสียงละมุนดังน้ำ เปี่ยมลมวสันต์โชยกิ่งหลิว บอบบางปลิดปลิวตามลม เพียงพอที่จะปลุกเร้าบุรุษทั้งปวงหมายจะปกป้องนาง

“ใครก็ได้ เตรียมพู่กันกับหมึกมา!”

แววแห่งรอยยิ้มสมดังหมายแล่นผ่านในดวงตาของเซียวจือฮว่าอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสร้งเอ่ยอย่างร้อนใจว่า “เฉิน อย่าเลย อย่าเจ้าค่ะ การแต่งงานของพวกท่านเป็นสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้เชียวนะ”

พูดยังไม่ทันสองประโยค นางก็เอามือทาบอกอย่างอ่อนแรง หอบหายใจใหญ่

สิบปีก่อน นางเคยกระโดดลงบ่อน้ำเพื่อช่วยอ๋องเฉินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหลือเพียงลมหายใจรวยริน นับแต่นั้นมา นางก็เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียวของอ๋องเฉิน และทำให้มีโรคหัวใจกับปอดไม่ดีติดตัว พอร้อนใจก็จะมีอาการหอบ

ฉู่เชียนหลีประคองตัวกับผนัง โซเซหยัดตัวลุกขึ้น

น่าขำ!

ทุกคนต่างบอกว่าเซียวจือฮว่ามีความชอบที่เคยช่วยชีวิตอ๋องเฉิน แต่หารู้ไม่ว่าที่จริงแล้วเป็นตัวฉู่เชียนหลีเองต่างหากที่ช่วยคนคนนั้นเอาไว้ เพียงเพราะกำลังนางไม่พอจึงหมดสติไป พอเซียวจือฮว่ารีบมาถึงก็จงใจทำเสื้อผ้าให้เปียก แล้วนอนลงข้างตัวอ๋องเฉินรับสมอ้างเอาความชอบก็เท่านั้น

มือที่จรดลงเขียนหนังสือหย่าของเฟิงเย่เสวียนนิ่งไปชั่วขณะ

เมื่อครู่... ใครเป็นคนพูด?

ฉู่เชียนหลีทาบทรวงอกที่แสนเจ็บปวด กระแอมไอสองครั้ง

ช่างหัว!

จะอย่างไรชายผู้นี้ก็ไม่เคยมองนางเต็มๆ ตาเลยสักหน ออกไปจากตำหนักอ๋องเฉิน อาศัยวิชาแพทย์แสนลึกล้ำของนาง ทะเลกว้างแล้วแต่มัจฉาแหวกว่าย ฟ้าสูงสุดแต่วิหคโบยบิน ไร้ซึ่งพันธนาการ อิสระเสรี

นางคือฉู่เชียนหลีสุดยอดผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และพิษวิทยาแห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเชียวนะ!

ครานี้ เฟิงเย่เสวียนถึงกับหยุดมือ แววตาตื่นตะลึงหนักหนาทาบลงที่ตัวฉู่เชียนหลี

ศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด?

สุดยอดผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และพิษวิทยา?

“เมื่อครู่เจ้าพูดอะไร?”

ฉู่เชียนหลีหลุบตาลง เอ่ยบางบางเป็นทีรับผิดว่า “ข้าไร้สามารถ สามเดือนที่เข้าตำหนักมาปรนนิบัติท่านอ๋องได้ไม่ดี ทั้งดูแลน้องเซียวไม่ดี ไม่เหมาะกับตำแหน่งชายาอ๋องเฉินโดยแท้ ขอสมัครใจหย่า”

ผู้ชายบ้าที่ทุบตีผู้หญิง ต่างอะไรกับพวกกากเดน?

ใครจะยอมอยู่ในที่เลวๆ พรรค์นี้? ใครจะตาบอดไปชื่นชอบผู้ชายบ้าๆ ที่ใช้ความรุนแรงในครอบครัวพรรค์นี้กันฮะ?

รีบเขียนหนังสือหย่าสิ!

รีบเขียน!

อย่าโอ้เอ้แม่จะไปแต่งงานใหม่!

มือที่กำลังจับพู่กันของเฟิงเย่เสวียนพลันกำแน่น มีขีดตำสามขีดปรากฏอยู่บนหน้าผาก

เขาได้ยินเสียงในใจของนางหรือนี่ แต่ถ้อยคำใจนางคือ...กากเดน? ผู้ชายบ้า? แต่งงานใหม่?

แรกเริ่มนั้นเป็นผู้ใดที่ทำทุกวิถีทางเพื่อวางยาเขา บีบจนเขาจำเป็นต้องแต่งกับนาง? แล้วเป็นผู้ใดที่ทั้งร่ำไห้ทั้งโวยวายทั้งผูกคอตาย ด้วยต้องแต่งกับเขาให้ได้?

ยามนี้นางได้ดังใจแล้วก็จะมาถีบเขาทิ้ง เขาใช่คนที่กวักมือก็มา สะบัดมือก็ไปรึ?

ปัง...

เขาลุกพรวดขึ้น โยนพู่กันทิ้ง ฉีกหนังสือหย่าไม่เป็นชิ้นดี “ในเมื่อรู้ผิดแล้ว ยังไม่รีบไสหัวกลับไปหันหน้าเข้ากำแพงสำนึกผิดอีกหรือ?”
Expand
Next Chapter
Download

Отзывы о книге

Latest chapter

Комментарии

10
94%(64)
9
0%(0)
8
1%(1)
7
0%(0)
6
1%(1)
5
0%(0)
4
0%(0)
3
0%(0)
2
1%(1)
1
1%(1)
9.9 / 10.0
68 Рейтинг · 68 Отзывы
Write a review
default avatar
Naree
ตกลงนางเอกตายซ่ะก่อนคนจะรู้ว่าหน้าสวย เหรอคะ เห็นปูเรื่องมานางเอกยังพรางหน้าตา ว่าไม่สวยอยู่เลย งง ว่าไปสวยเอาตอนไหน จนในที่สุดตายซ่ะก่อน
2025-04-27 08:39:27
0
default avatar
Nina Fahsai
คนเขียนอย่าเทนะจ๊ะ ไม่ได้อัพมาเป็นอาทิตย์แล้ว หวังว่าคงแค่ไปเที่ยวสงกรานต์ ปกติเบื่อเรื่องพวกข้ามชาติข้ามภพ แต่ชอบช่วงแรกของเรื่อง ยังไงก็อยากติดตามอ่านจนจบจ้า
2025-04-18 05:54:50
0
user avatar
Love Korp
มาจดไว้ก่อน คอยดูความคืบหน้า 17/04/2568 ถึง บทที่ 1270
2025-04-17 20:37:33
0
default avatar
0001zhan
1270 นางเอกลืมพระเอกแล้ว
2025-04-14 17:48:34
0
user avatar
Suvimol Mai Srila
ตั้งแต่อ่านมาทุกเรื่องนี้ดีมากๆๆ
2025-04-13 11:24:53
1
default avatar
Hathaikarn X Ashi
ตลกดี ขายขำมาก ห้าดาวเลยค่ะ
2025-03-25 23:49:30
1
user avatar
จิราภรณ์ จอมทอง
อ่านถึงตอนที่636แล้ว ก่อนวิญญาณข้ามภพมาคือเป็นหมอที่เก่งมากรักษาคนไข้เก่งมากรวยมาก แต่พอข้ามภพมาทำไมนางเอกดูโง่จนอึดอัด ไม่ฉลาด ไม่ทันคน ไม่มีไหวพริบ ตัวเองเป็นอะไรยังไม่รู้ ขนาดท้องขั้นตอนดูเเลตัวเองเบื้องต้นยังคิดไม่ได้ดูโง่จนไม่น่าแต่งให้นางเอกเป็นหมอ เหมือนโดนคนเขียนยัดเยียดความฉลาดให้
2025-01-27 12:41:28
8
user avatar
Nadiya S Dear
1036 คือตอนที่รอคอยมานานนน กว่าจะตาสว่างกัน​
2024-12-17 17:43:14
6
user avatar
Jocky Tagool
แรกๆ สงสาร นอ. แต่หลังๆ บท 2** เป็นต้นไป เริ่มรำคาญ นอ. คืองี่เง่าเกินไป ดีกับคนอื่นแต่ร้ายกับ พอ. ซะงั้น เรื่องนี้ พอ.รัก นอ. เร็วดี
2024-12-17 12:48:31
3
user avatar
Jocky Tagool
ชอบค่ะ เรื่องนี้ไม่เครียดดี เพิ่งอ่านไปแค่ไม่กี่ตอนเอง อ่านไปขำไป
2024-12-09 13:16:17
1
default avatar
Applejack
ที่ยังตามเรื่องนี้คือรอบทสรุปของอวิ๋นอิง กะ จิ่งอี้ คือหายไปเลยจนเกือบจะเทแล้ว ถ้าคู่นี้ยังหายไปนานขนาดนี้
2024-11-26 21:13:21
2
user avatar
แม่หม่อม กะน้องเกม่อน
จะโง่กันอีกนานไหมคนอ่านหงุดหงิด
2024-11-11 23:00:14
9
user avatar
สายลม ที่เปลี่ยนไป
จะเทอีกแล้วเหรอ ทำไมแอปนี้แย่แบบนี้อ่ะ เทกันจนเป็นนิสัย
2024-09-20 16:33:19
5
default avatar
natalie.olarn
ไม่อัพมา2วันแล้ว จะโดนเทมั้ยน้า
2024-09-17 20:36:38
2
user avatar
เฮม ลุ่มน้ำตานี
กำลังพีค จะโดนเทที่ 850 มั้ย
2024-09-17 17:40:22
1
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
1270
บทที่ 1
ณ จวนอ๋องเฉิน แคว้นตงหลิง “สารเลว!” “โอ๊ย!”เสียงตวาดแผดขึ้น ร่างผอมบางร่างหนึ่งถูกถีบจนกระเด็นเข้าชนกับเสาที่ผนัง ก่อนกระแทกกับพื้นอย่างแรง ปิ่นเงินร่วงลง เส้นผมสีดำกระจายลงบนพื้นเจ็บ...เจ็บจัง...เธอเพิ่งเสร็จสิ้นการผ่าตัดใหญ่ที่นานถึงสามสิบแปดชั่วโมงโดยไม่หยุดพัก พอออกมาจากห้องผ่าตัดก็หมดสติล้มลงกับพื้น แต่ทำไมตัวเธอถึงได้เจ็บขนาดนี้นะ?จากนั้น ความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยกลุ่มหนึ่งก็เบียดเข้ามาในหัวสมองและฉายให้เห็นอย่างรวดเร็ว ฉู่เชียนหลี คุณหนูสี่ผู้ไม่เป็นที่ชื่นชอบของจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ใบหน้าอัปลักษณ์ไร้ซึ่งความงาม นางแต่งเข้าจวนเฉินอ๋องเมื่อสามเดือนก่อน ไม่เคยได้รับความชื่นและต้องอยู่ลำพังในห้องว่างเปล่าเรื่อยมาวันนี้อ๋องเฉินรับอนุภรรยา นางถูกเรียกให้มาปรนนิบัติอนุภรรยา แต่เพราะพลั้งเผลอปัดน้ำชาหกไปลวกถูกอีกฝ่าย จึงถูกอ๋องเฉินถีบจนตายในคราวเดียว!เป็นผู้ชายที่โหดจริงๆ!แต่ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำใจอยู่อย่างสงบเสียฉู่เชียนหลีรับเรื่องราวต่างๆ เข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว ฝืนทนความเจ็บปวด เงยหน้าขึ้นมาห้องหอที่ประดับตกแต่งด้วยสีแดงแห่งงานมงคล ชายหญิงในชุดแต่งงานคู่หนึ่งอย
Читайте больше
บทที่ 2
เซียวจือฮว่าตกตะลึง “เฉิน…”มิใช่ว่าเขารังเกียจฉู่เชียนหลีเป็นที่สุด ซ้ำยังบอกว่าจะยกตำแหน่งชายาเอกให้นางหรอกหรือ? เห็นอยู่ว่าหนังสือหย่าเขียนจวนจะเสร็จอยู่แล้ว แต่จู่ๆ กลับไม่หย่ากับนาง?ฉู่เชียนหลีเองก็รู้สึกแปลกใจ หากเขาไม่หย่ากับนาง แล้วนางจะได้ท่องเที่ยวในยุคโบราณอย่างสบายอุราและเที่ยวเล่นอย่างมีความสุขได้อย่างไร?“ท่านอ๋อง ข้ามีความผิดนี่!” นางโผเข้าไปกอดต้นขาของชายหนุ่ม เอ่ยประหนึ่งใจแทบขาด “สามเดือนก่อน ข้าวางยาท่าน บีบให้ท่านแต่งกับข้า ข้าผิดหลักคุณธรรม”“เมื่อครู่ ก็จงใจปัดน้ำชาร้อนไปลวกถูกน้องเซียวอีก จิตใจคับแคบนัก”“สตรีที่ใจแคบเช่นไส้ไก่ เจ้าเล่ห์เพทุบายเช่นข้า ไม่มีหน้าจะรั้งตำแหน่งชายาอ๋องเฉินจริงๆ ขอท่านอ๋องให้ผู้ล้ำเลิศกว่ามาแทนที่เถิด!”ภายในใจ 'ผู้ชายบ้า รีบหย่าฉันเร็วๆ ฉันมาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด อยู่มานานกว่านายตั้งหลายพันปี ไอ้เด็กรุ่นกระเตาะที่ขนยังขึ้นไม่หมดอย่างนาย มีสิทธิ์อะไรจะแต่งกับฉัน?'รู้แต่แรก สิบปีก่อนฉันก็จะไม่ช่วยชีวิตนาย ให้นายจมน้ำตายไปเลยก็ดี!เฟิงเย่เสวียนปรี่เข้าไปกุมคอเสื้อนาง “เมื่อครู่เจ้ากล่าวสิ่งใด?”คนที่ช่วยชีวิตเขาเมื่อสิบปีก่
Читайте больше
บทที่ 3
ในเรือนหลังเล็กโกโรโกโสสาวใช้เยว่เอ๋อร์กำลังเดินวนเวียนไปมา สองมือกำแน่นอย่างกระวนกระวายใจ และคอยชะเง้อมองข้างนอกตลอดเวลา ยามเห็นร่างที่คุ้นเคยนั้น นางก็พุ่งตัวออกไปทันใด“พระชายา!”นางรีบปรี่เข้าไปกุมมือสองของฉู่เชียนหลี ก่อนตรวจดูทั้งบนล่างซ้ายขวาหน้าหลัง “พระชายา เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?” ท่านอ๋องไม่ได้ทำให้ท่านลำบากใช่หรือไม่เจ้าคะ? พระชายารองเซียวนั่นรังแกท่านหรือไม่เจ้าคะ? พวกเขาเรียกท่านไปทำสิ่งใดเจ้าคะ?”ฉู่เชียนหลีกะพริบตาเยว่เอ๋อร์เป็นสาวใช้ที่ปรนนิบัตินางมาสิบปีแล้ว เติบโตมาพร้อมกับนางตั้งแต่เล็ก สนิทกันดังพี่สาวน้องสาวนางส่ายหัวพลางผลักประตูเข้าไปในห้อง เรื่องแรกที่ทำก็คือปรี่เข้าไปที่โต๊ะแต่งหน้า และคว้าเอากระจกทองเหลืองแสนเก่าเขรอะขนาดเท่าฝ่ามืออี๋...น่าเกลียดชะมัด!แม้จะทำใจมาแล้ว แต่เมื่อได้เห็นใบหน้านี้ นางก็ยังต้องตกใจกับตัวเองภาพสะท้อนในกระจกทองเหลืองนั้น ครึ่งหน้าของสตรีหยาบขรุขระ เหมือนถูกเผาด้วยไฟร้อน ผิวหนังยู่ย่น อัปลักษณ์น่าตกใจกลัว เหมือนปีศาจไม่มีผิด ใครพบเห็นเข้า ตกกลางคืนต้องมีอันฝันร้ายเยว่เอ๋อร์กังวลว่าพระชายาจะน้อยเนื้อต่ำใจจึงรีบดึงกระจกท
Читайте больше
บทที่ 4
ยามมีคนประคอง ราศีของเซียวจือฮว่ายิ่งดีสูงส่งอย่างเห็นได้ชัด ร่างขาวนวลอ้อนแอ้นบอบบางอรชร ก้าวย่างทีละน้อย ให้ความรู้สึกบอบบางจนแทบจะล้มไปตามลมเมื่อสาวใช้เงยหน้าขึ้นเห็นว่าฉู่เชียนหลียังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับแม้สักนิดราวกับมองไม่เห็นก็อดโมโหไม่ได้พระชายานี่ตาบอด ไม่รู้จักออกมาต้อนรับสักหน่อยรึ?“พี่หญิง...” เซียวจือฮว่าเดินเข้ามาเห็นว่าฉู่เชียนหลีกำลังกินซาลาเปา ที่พำนักผุพังก็รู้สึกปวดใจจนตาแดงก่ำขึ้นทันที “เหตุได้ท่านจึงอยู่ในสถานที่ชนิดนี้ นี่หาใช่ที่สำหรับคนอยู่...”“ไว้ข้ากลับไปจะต้องบอกกับเฉินสักหน่อย”น้ำเสียงนั้น ถ้อยคำเช่นนั้น ราวกับว่านางต่างหากที่เป็นนายหญิงของจวนแห่งนี้ ส่วนฉู่เชียนหลีก็เป็นแค่เด็กสาวบ้านป่าผู้หนึ่งเท่านั้นฉู่เชียนหลีปรายตามองนางเรียบๆ กัดซาลาเปาคำหนึ่ง “ เจ้ามาทำไม?”เมื่อสตรีผู้นี้ปรากฏตัว แน่นอนว่าต้องไม่ได้มาด้วยเจตนาดีก่อนนี้ เจ้าของเดิมของร่างนี้รักใคร่เฉินหวังอย่างล้ำลึก แต่เมื่อใดที่เซียวจือฮว่า ปรากฏตัว พอนางทำตาแดงๆ คราวหนึ่ง เบะปากคราวหนึ่ง ไม่ก็หลั่งน้ำตาครึ่งหยด ถ้านางไม่ถูกถีบกระเด็น ก็ถูกทุบตีอย่างทารุณยกหนึ่งพอเสร็จเรื่อง สตร
Читайте больше
บทที่ 5
“ข้าจงใจผลักเอง” ฉู่เชียนหลีพูดต่อว่า “ข้าริษยาที่น้องเซียวเป็นที่รัก ไม่ใช่แค่ผลักนาง ยังอยากจะทุบตีนางด้วย เพราะรักกลายเป็นแค้น ไม่ว่าเรื่องใดก็ทำออกมาได้ทั้งสิ้น”เซียวจือฮว่าได้ยินคำก็หัวเราะเย็นอยู่ในใจแต่ไรมาท่านอ๋องก็รังเกียจสตรีขี้อิจฉาใจคับแคบเป็นที่สุด นี่เจ้ากลับโง่พูดออกมา เตรียมตัวถูกหย่าเสียเถิด ตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉินจะต้องเป็นของนางในไม่ช้าก็เร็วเฟิงเย่เสวียนขมวดคิ้วกระบี่ของตนนางอยากจะไปให้พ้นจากจวนอ๋องเฉินจนแทบทนไม่ไหวถึงเพียงนี้เชียวหรือ แต่เขาจะไม่ให้นางได้สมหวังเสียอย่าง“ในเมื่อรู้ผิดแล้ว ยังไม่รีบ…”หย่ากับนางเสีย?“ขอบคุณท่านอ๋อง!” ฉู่เชียนหลีดีใจจนเผลอหลุดปากเฟิงเย่เสวียนมองนางคราวหนึ่งด้วยปรายสายตายะเยือก“ยังไม่รีบไปคุกเข่าสำนึกผิดที่เรือนหานเฟิงอีก? คุกเข่าจนกว่าจือฮว่าจะยกโทษให้เจ้า”ฉู่เชียนหลี “?”เซียวจือฮว่าชะงักอยู่น้อยๆ เปลี่ยนจากหย่ามาเป็นคุกเข่าเช่นนั้นรึ?ช่างเถิดอีกสักครู่ ดวงตะวันก็จะออกมาแล้ว ความร้อนในฤดูร้อนรุนแรงหนักหนา หากฉู่เชียนหลีต้องคุกเข่าอยู่กลางตะวันแผดเผาสักสี่ห้าชั่วยาม ต่อให้ไม่ตายก็ต้องเกือบตายฉู่เชียนหลีจ้องชายห
Читайте больше
บทที่ 6
“จู่ๆ ข้าก็นึกขึ้นได้ว่าครั้งก่อนบอกกับนางว่าวันนี้ข้าจะกลับไปเยี่ยมนาง ข้าจะเป็นลูกสาวกตัญญูที่รู้ความ ข้าไม่สามารถไม่รักษาคำพูด!” ฉู่เชียนหลีสะอื้นกัดผ้าเช็ดหน้า ท่าทางราวกับคิดถึงบ้านอย่างมากในความเป็นจริง หนังศีรษะของนางโดนแดดเผาจนแทบปริแตกแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไปนางต้องขาดน้ำตายแน่เฟิงเย่เสวียนกุมความคิดของนางไว้หมดแล้ว พอดีกับตอนนี้เขาก็มีเรื่องสำคัญต้องจัดการ ฉู่เชียนหลีมักจะมาป้วนเปี้ยนตรงหน้าเขา จิตใจไม่สามารถสงบ จึงมีความกรุณาเป็นพิเศษ “เช่นนั้นก็กลับ…”ฟิ้ว…พูดไม่ทันขาดคำ สายลมพัดผ่าน คนหายไปแล้วไม่มีแม้กระทั่งคำขอบคุณเลยหรือ? ผู้หญิงไร้มโนธรรมคนนี้!จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ราชสำนักในปัจจุบันแบ่งออกเป็นอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายและอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวา ตระกูลฉู่คืออัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ฐานะทางครอบครัวมั่งคั่ง เป็นชนชั้นสูงชั้นหนึ่งในเมืองหลวง เพียงแต่ ครอบครัวเช่นนี้กลับให้กำเนิดบุตรสาวหน้าตาอัปลักษณ์ไร้ความงามคนหนึ่ง กลายเป็นที่ขบขันของประชาชน ยิ่งมีคนวิจารณ์ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆหลายปีมานี้ คุณหนูอัปลักษณ์ไม่ได้รับความโปรดปราน และยังใช้กลอุบายแต่งเข้าจวนอ๋องเฉิน เป็นที่
Читайте больше
บทที่ 7
นางอันเอ่ยปากกล่าว “เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋องเฉินสามเดือนแล้ว หนึ่งไม่ได้รับความโปรดปราน สองไม่ได้รับอำนาจ สามไม่ได้รับทรัพย์สิน สี่ไม่ได้รับข่าวที่เป็นประโยชน์ นั่งตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉิน ไม่กลัวผู้อื่นหัวเราะเยาะหรือ?”กระทั่งนางยังรู้สึกขายหน้าเลยมองดูใบหน้าที่อัปลักษณ์ของฉู่เชียนหลี่ ขมวดคิ้วกล่าว “เจ้าจำเป็นต้องทำให้ได้หนึ่งเรื่อง จึงจะสามารถทำประโยชน์ให้จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่”ต้องได้รับอำนาจหรือไม่ก็มีอิทธิพล“แล้วก็เดือนหน้าเป็นวันแต่งงานของพี่หญิงเจ้าแล้ว เจ้าไปหาทางจัดการเรื่องสินเจ้าสาวมาให้นางด้วย ยิ่งเยอะยิ่งดี” น้ำเสียงที่แข็งกร้าวของนางเหมือนออกคำสั่งเสียมากกว่าฉู่เชียนหลี่ราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกพี่หญิงจะแต่งงาน จะอย่างไรก็ไม่ถึงคราวที่นางต้องซื้อสินเจ้าสาวกระมัง“น้องหญิงสี่ ข้ารู้ว่าเรื่องนี้ทำให้เจ้าลำบากใจ…” ฉู่เจียวเจียวจับมือทั้งสองข้างนาง หลุบตาทั้งคู่ลงอย่างตำหนิตนเอง “เป็นเพราะข้าไม่เอาไหน ไม่สามารถได้รับความสำคัญจากท่านพ่อ ทำให้ตำแหน่งของพวกเราสามแม่ลูกในจวนกระอักกระอ่วนยิ่งนัก”นางอันเป็นอนุภรรยา ข้างบนยังมีฮูหยินข่มอยู่คุณหนูใหญ่ที่กำเนิดฮูหยินให
Читайте больше
บทที่ 8
ฉู่เชียนหลีกินข้าว เที่ยวผู้ชาย ฟังคำซุบซิบของชาวบ้าน และเดินตลาดครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดสองมือไพล่หลังเดินกลับจวนอ๋องเฉินอย่างสบายใจ ราวกับชายชราที่มีอายุมากแล้วเมื่อเหล่าคนรับใช้เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ที่มีปาน ตกใจจนเดินเลี่ยงสามส่วนยามดึกยามราตรีในจวนดั่งวารี แสงเทียนล้นเหลือ สายลมอ่อนตีหน้า เงาต้นไม้กวัดแกว่ง สงบสุขสำราญทันใดนั้นเสียงจืดชืดของผู้ชายก็ดังขึ้นกลางอากาศ ไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน“ไปไหนมา”ฉู่เชียนหลีหันกลับมา ก็มองเห็นเงาอันสูงศักดิ์ร่างหนึ่งเดินออกมาจากยามราตรีที่มืดสลัวอย่างเชื่องช้า ชายคนนั้นเดินทวนแสงเข้ามา เงาร่างยาวที่ถูกสะท้อนกระทบลงบนร่างกายของนาง ทำให้นางมองไม่เห็นใบหน้าของเขารู้สึกเพียงดวงตาสีดำคู่นั้นลึกล้ำมาก มองไม่เห็นก้นบึ้ง“กลับบ้านแม่”ตอนออกจากบ้านก็บอกนายแล้วไม่ใช่เหรอ?นายบกพร่องทางสติปัญญาเหรอ?นายหูหนวกเหรอ?นายปัญญาอ่อนเหรอ?แววตาเฟิงเย่เสวียนครึ้มลง เดินผ่านข้างกายนาง แล้วหยุดอยู่ตรงระหว่างไหล่ที่เฉียดผ่านหันหน้า โน้มตัว ริมฝีปากบางเฉียดผ่านติ่งหูของนาง“ตัวหอมเช่นนี้เลยหรือ?” น้ำเสียงแหบแห้งฉู่เชียนหลีตกใจจนร่างเกร็ง พริบตาที่ริมฝีปา
Читайте больше
บทที่ 9
อะไรนะ!ดวงตาฉู่เชียนหลีเบิกกว้างทันที ดวงตาทั้งสองลูกแทบหลุดออกจากเบ้า“นี่พระชายาดีใจหรือ?” เฟิงเย่เสวียนชำเลืองนางแวบนาง เก็บอาการตกใจกับตะลึงงันของนางไว้ในสายตา พลันมีแววเจตนาร้ายแล่นผ่านดวงตาอย่างเร็วฉู่เชียนหลีอยากร้องไห้จริงๆดีใจแม่เจ้าสิ!เสียงออดอ้อนร่างอรชรอย่างเซียวจือฮว่าเจ้าไม่เอา แต่จะเอานางที่อัปลักษณ์ไร้ความงาม เจ้าบ้านนี่ตาบอดหรืออย่างไร ของแปลกเช่นนี้ก็กล้าเอาอุจจาระที่สุนัขก็ไม่กิน แต่เขากลับกินเก่งยิ่งกว่าสุนัขด่าทอในใจ สีหน้าแสร้งปลื้มปีติอย่างคาดไม่ถึง “หา จริงหรือ จริงหรือ ความสุขมากะทันหันเกินไป ข้าอึ้งไปชั่วขณะ ข้าจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ จะได้ปรนนิบัติท่านอ๋องได้ดียิ่งขึ้น!”พูดจบก็สับขาวิ่งทันทีเพิ่งพุ่งออกไปครึ่งก้าว ปกคอเสื้อด้านหลังก็ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งคว้าไว้“ไม่เป็นไร ข้าชอบรสชาติดั้งเดิม”เชี่ย!ชอบของแปลกอย่างนี้เลย!ไม่ให้นางอาบน้ำ แล้วนางจะหาโอกาสหนีได้อย่างไรไม่ทันได้คิดมาก เฟิงเย่เสวียนได้เข้าใกล้นางแล้ว นางเซถอยหลังอย่างตื่นตระหนกหนึ่งก้าว ล้มก้นทิ่มนั่งลงบนหินภูเขาจำลองก้อนหนึ่ง เฟิงเย่เสวียนถือโอกาสนี้โน้มตัวเข้าไป แขนทั้งสองข้าง
Читайте больше
บทที่ 10
เฟิงเย่เสวียนได้ยินคำพูดนี้ การเคลื่อนไหวหยุดชะงักในพริบตา เขาปล่อยฉู่เชียนหลีและตามสาวใช้ออกไปอย่างเร่งรีบก่อนออกไป สาวใช้หันมาจ้องเขม็งฉู่เชียนหลีแวบหนึ่ง‘ผู้หญิงอัปลักษณ์คนนี้ไม่เคยได้รับความโปรดปรานหรืออย่างไร? ตะโกนเสียเสียงดังเช่นนั้น โชคดีที่หูนางดีจึงได้ยิน ไม่เช่นนั้น ความโปรดปรานเพียงผู้เดียวที่เป็นของพระชายารองก็จะถูกนางแย่งไปแล้ว’ฉู่เชียนหลีหล่นลงพื้น ก้มหัวใจที่เต้นตุบๆ ของตนเองไว้ อีกแค่ห้าก้าวก็จะถึงเตียงแล้ว…ตกใจแทบตายนางตกใจมากจริงๆ!นางใช้มือและเท้าดันร่างกายลุกขึ้น วิ่งกลับเรือนโทรมๆ อย่างเร็ว  นางหยิบผ้าห่อของผืนหนึ่งออกจากตู้ กางไว้บนโต๊ะ นำแจกันถ้วยชา ปิ่นปักผมเครื่องประดับใส่เข้าไปทั้งหมด“คุณหนู เหตุใดจึงเพิ่งกลับมาเจ้าคะ ท่านหิว…”นอกประตู เยว่เอ๋อร์วิ่งเข้ามา เมื่อเห็นท่าทางที่กำลังเก็บของของคุณหนู ก็ตะลึงงันครู่หนึ่งนี่คือ…“ข้าจะไปจากสถานที่นี่! ข้าจะไปจากจวนอ๋อง!” ฉู่เชียนหลีพลางห่อของ พลางกัดฟันกล่าว “ข้าไม่อยากอยู่สถานที่บ้าบอแห่งนี้แม้แต่ครู่เดียว”เยว่เอ๋อร์ตกใจมาก “ไม่ได้เจ้านะคุณหนู!”ฮ่องเต้เป็นคนพระราชทานการแต่งงานครั้งนี้ หากคุณหน
Читайте больше
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status