คำเตือน : ระวังหลงมาเฟียโหดโหมดมีความรัก! หมูหวาน พริตตี้สาวสวยชื่อดังเป็นที่หมายปองของใครหลายคนแต่ไม่มีใครเคยได้แอ้มเธอเพราะเธอไม่ง่าย!! ‘ ชีวิตเธอเพอร์เฟคมาตลอดจนกระทั่งต้องมาแปดเปื้อนความจัญไรตั้งแต่พบมาเฟียโครตเลวอย่างภาคิน’ ภาคิน มาเฟีย ถึงแม้เขาจะหล่อและเลวขนาดไหน ผู้หญิงก็ยังพร้อมพลีกายให้อย่างไม่ลังเล
View Moreอ้อนรักมาเฟีย 15(หมูหวาน)บรรยากาศบนโต๊ะอาหารระหว่างฉันกับภาคินค่อนข้างอึมครึมแต่โชคดีที่มีเพื่อนเขาและเก้าอยู่ด้วย บรรยากาศโดยรวมเลยครึกครื้นสนุกสนาน“จริงๆ พี่ได้ยินชื่อน้องหมูหวานมานานแล้วนะครับ พอมาเจอตัวจริง ฉายานางฟ้านี่เหมาะกับน้องมากเลย”พี่ไทพูดพลางฉีกยิ้มกว้างมาให้ฉัน“เหอะ นางมารสิไม่ว่า”ภาคินพูดขึ้น เขาทำลอยหน้าลอยตาแต่พูดแบบนี้เด็กอนุบาลยังรู้เลยว่าเขาต้องการเหน็บฉัน“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ โฮะๆ”ฉันทำเป็นไม่สนใจภาคิน หันไปตอบพี่ไทแทน“ขนาดนั้นแหละครับ น้องหมูหวานสวยหยดย้อยขนาดนี้”พี่แทนว่าพลางตักปลากระพงทอดน้ำปลาใส่จานฉัน“ขอบคุณมากค่ะ พี่แทนลองทานอันนี้นะคะ อร่อยมาก”ฉันกล่าวขอบคุณก่อนจะทักกุ้งผัดซอสมะขามให้เขาเป็นการตอบแทน“ขอบคุณมะ... เฮ้ย อะไรวะไอคิน น้องเขาตักให้กู”“กูอยากกินชิ้นนี้ มึงเอาชิ้นนี้ไปสิ”ภาคินเอาซ้อมจิ้มกุ้งตัวนั้นเข้าปากแล้วหยิบตัวใหม่ใส่จานเพื่อน“น้องหมูหวาน พี่ก็อยากกินกุ้งนะครับ *0*”“ยาหยี เก้าก็อยากกิน *0*”เหมือนพี่ไฟว์และเก้าพยายามจะกวนตีนใครบ้างคนแถวนี้ ซึ่งดูเหมือนมันก็ได้ผลเพราะพอฉันตักกุ้งให้พวกเขาภาคินก็จิ้มยัดใส่ปากตัวเอง“ไม่ยักรู้นะ
อ้อนรัก 14สี่วันแล้ว สี่วันที่ฉันไม่ได้เจอภาคินเลยเมื่อสี่วันที่แล้ว ฉันไปบ้านเขาเพื่อทำอาหารเช้าให้เขาตามข้อตกลงในสัญญาแต่ลูกน้องเขากลับบอกว่าเขาไปต่างประเทศ ยังไม่มีกำหนดกลับ“จ๊ะเอ๋ ยาหยี”ส่วนคนที่ฉันเจอตลอดทั้งสี่วันคือเก้า โดยทุกวันมันจะซื้อนู้น ซื้อนี่มาให้บอกว่าภาคินฝากมาแต่ภาคินไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันนะ ตลกมั้ยล่ะ“มึงมาทำอะไรทุกวัน”“เอาเค้กใบเตยจากที่บ้านมาให้มึงไง”“เฮ้อ ขอบใจ พี่นายยังไม่กลับอีกหรอ?”เก้าวางแก้วน้ำในมือ หันมาจ้องฉันอย่างจับผิด“ว่าแล้ว ยาหยี มึงกับเฮียมีเรื่องอะไรกัน”“ป๊าว กูก็แค่ถามดู”“เฮียกลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แปลกมาก ที่เฮียไม่บอกมึง ทั้งที่เป็นคนสั่งให้กูเอานู้น เอานี่มาให้มึงทุกวัน”ฉันฟังเก้าพูดแล้วได้แต่ถอนหายใจ คำพูดของฉันวันนั้นมันก็แรงเกินไปจริงๆนั้นแหละ“มึงอยากไปหาเฮียมั้ยละ”“เฮ้อ เขาคงไม่อยากเจอกูมั้ง”“เอาหัวเป็นประกันเลย กูว่าเฮียอยากเจอมึง”เก้าพูดพลางตักเค้กเข้าปาก ฉันเลยถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย นี่คือสรุปฉันต้องไปง้อภาคินถูกมั้ย -_-‘“เออ กูไปก็ได้”“หึหึ เอาชุดไปสักสองสามชุดนะยาหยี”“หืม?”“เราจะไปทะเลกัน ^_^”ห้าโมงเย็นฉันและเก้าเด
อ้อนรัก 13(หมูหวาน)ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ฉันต้องควานหาผ้าห่มมาคลุมตัวแสงแดดอ่อนๆกระทบโดนหน้าฉันจนฉันต้องพลิกตัวหนีมัน“โอ๊ย”เพียงแค่ฉันขยับตัว ความปวดก็ร้าวไปทั้งตัว“อ้าว ตื่นละหรอ”เสียงเข้มที่คุ้นเคยทำให้ฉันตวัดสายตาไปมองเจ้าของเสียงก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง“กินข้าวมั๊ย”ภาคินถามขึ้นแต่เพียงฉันสบตากับเขา ภาพเรื่องราวเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัวแทบทันที“ทำไมหน้าแดงแบบนั้น ไข้ขึ้นหรอ”เขายื่นมือมาหมายจะอังหน้าผากฉันแต่ฉันถอยหลังหนีซะก่อน“ฉันไม่เป็นไร”ฉันปฏิเสธและพยายามหลบตาเขา นั่นทำให้ฉันเห็นสภาพรอบห้อง“ทะ...ทำไมห้องเละแบบนี้”ข้าวของภายในห้องกระจัดกระจาย พวกหมอน ตุ๊กตาฉันนอนเกลื่อนกลาดเต็มพื้นห้องและยิ่งไปกว่านั้นเมื่อฉันหันไปเห็นสภาพห้องน้ำที่ประตูเปิดอยู่ก็ถึงกับอุทานเสียงดัง“เชี่ย ห้องน้ำฉัน”“ไม่เห็นต้องตกใจเลย เดี๋ยวฉันให้คนมาจัดการให้”“ไม่ ไม่ได้นะ!!”ฉันไม่มีทางให้คนอื่นมาเห็นสภาพห้องฉันแบบนี้เด็ดขาด คนอื่นเห็นต้องรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น น่าอายจะตาย“อะไรของเธอวะ”ภาคินดูเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์เช่นกัน“ฉันจะทำเอง นายกลับไปได้แล้ว”“อย่ามาอวดเก่ง แค่เดินเธอย
อ้อนรัก 12(ภาคิน)หลังจากผมรวบรวมสติอยู่หลายนาที ผมก็หันกลับไปหาลูกหมูตัวเล็กที่กำลังทะเลาะกับตุ๊กตาอยู่และนั่นยิ่งทำให้เลือดลมผมสูบฉีดมากกว่าเดิม เธอดูน่ารักและน่าขย้ำจริงๆ ให้ตายเถอะ“ลูกหมูไปอาบน้ำ จะได้มานอน”“^_^”ยิ้ม เธอไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มกว้างกลับมาเท่านั้น ให้ตายสิผมไม่เคยเห็นผู้หญิงเมาแล้วทำตัวน่ากินขนาดนี้มาก่อนเลย“ไม่ต้องมายิ้มเลย”“อิอิ ปายอาบน้ำกาน”ลูกหมูตัวเล็กกระโดดลงจากเตียง ถอดชุดเดรสสั้นของตัวเองออกก่อนจะลากผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ“ขาว เอ้ย ระวังขาหน่อยสิ”ผมเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่อีกครั้ง ผิวเนียนขาว สัมผัสนุ่นนิ่มทำให้ลูกชายผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง“อิอิ ม่ายล้มหรอกกก”“อาบเสร็จแล้วเรียกนะ”“ม่ายอาบด้วยกานหรอ”ผมพ่นลมหายใจออกมาเพื่อควบควมสติของตัวเอง แต่ลูกหมูตัวเล็กก็ยังส่งสายตาออดอ้อนกลับมาอีก“ลูกหมู ตอนนี้เธอไม่มีสติ ฉันไม่อยากทำอะไรคนไม่มีสติ”“ทำไมอะ ไม่อยากกินหมูหวานหรา อาย่อยน๊า”การกระทำแสนน่าขย้ำของเธอ ทำเอาผมถึงกับตบหน้าผากตัวเอง“แมร่งเอ้ย เธอทำตัวเองนะ”ในที่สุดสติผมก็ขาดจนได้ ผมโน้มลงประจูบกับปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อก่อนจะเลื่อนมือไปปลดตระขอบราแ
อ้อนรัก 11(ภาคิน)“รีบมากรึไง”“รีบสิ นี่เลทมาจะสองชั่วโมงแล้ว”ลูกหมูตัวเล็กหันมาพูดอย่างรีบร้อน“ฉันไปก่อนนะ”“เดี๋ยว เข้าไปพร้อมกัน”ผมดึงแขนเธอไว้ หมูหวานตวัดสายตามองผมเขม็งแต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจวันนี้เป็นวันศุกร์คนในร้านจึงเยอะเป็นพิเศษ ผมและหมูหวานเดินมาถึงทางเข้า ลูกน้องผมก็รีบวิ่งเข้ามาหา“สวัสดีครับนาย”“วันนี้เป็นไงบ้าง”ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับลูกน้องอยู่นั้น ลูกหมูตัวเล็กก็หันมาบอกลาผมก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในร้านด้วยความรวดเร็ว“หมูหวาน เดี๋ยว แมร่งเอ้ย ดื้อจริงๆ”“ให้ผมตามไปมั้ยครับนาย”ผมส่ายหน้าให้ลูกน้องแทนคำตอบ ก่อนจะหันมาคุยเรื่องงานต่ออย่างน้อยเธอก็ยังอยู่ในร้านของผม คงไม่มีอะไรหรอกหลังจากคุยงานกับลูกน้องเสร็จ ผมเลยเข้ามานั่งที่โต๊ะประจำของตัวเองซึ่งไฟว์นั่งอยู่ก่อนแล้ว“มึงนั่งยิ้มอะไรวะ”ผมถามเพื่อน ขณะเดินมาถึงโต๊ะแล้วเห็นมันนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว“มึงดูน้องหมูหวานดิ น่ารักชิบหาย”ชื่อของบุคคลที่สามส่งผลให้ผมรีบหันไปมองทันทีแล้วภาพที่เห็นก็ทำเอาผมถึงกับอมยิ้มเหมือนกันลูกหมูตัวเล็กกำลังเต้นท่าแปลกๆซึ่งมันก็ยังน่ารักอยู่ดี“อาทิตย์หน้า ไอแทนกับไอไทมาถึงแล้วนะ”“เออ
อ้อนรักมาเฟีย 10(หมูหวาน)ไลน์ คานทองประดับคริสตัลB : คืนนี้อย่าลืมวันเกิดกูหมูหวาน : กูอาจจะไปไม่ได้B : ไม่ได้นะ มึงมีเหตุผลอะไร?หมูหวาน : ปวดหัวง่ะดาด้า : อย่ามาสตอค่ะB : เออ ถ้ามึงไม่มา กูจะไปลากมึงมาเองฉันก้มลงมองมือถือสลับกับเงยหน้ามองร่างสูงที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะทำงานฮรือ ฉันจะไปวันเกิดบีได้ไงล่ะ ในเมื่อ กฎในสัญญา ฉันต้องกลับบ้านก่อนห้าโมงหรือจะแอบหนีไปดี ไม่ได้ๆ โดนจับได้คงไม่คุ้ม ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องขอตรงๆ“นาย โจ๊กได้ล่ะนะ”ฉันตะโกนบอกภาคินซึ่งเขาไม่ได้ลุกมาเพียงแต่ตอบกลับมาเสียงเรียบๆเท่านั้น“อืม ตั้งไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวไปกิน”เอาไงดีวะ ฉันชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง มือประสานกันแน่น ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป“วันนี้ขอไปงานวันเกิดบีที่ร้านxxxนะ”“ไม่ได้!!!”“ทำไมถึงไม่ได้ แค่ไปวันเกิดเพื่อนเองนะ”ฉันว่าพลางไปยืนเท้าเอวหน้าโต๊ะทำงานของภาคินเจ้าของใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมองฉันก่อนจะพูดด้วยเสียงเรียบ“เพราะฉันไม่อนุญาต”อะไรของเขานักหนา นี่ก็อุส่ามาขอดีๆล่ะนะ ยังจะมาวางมาดอีกแต่เอาวะเพื่อความสงบสุขในชีวิต ลองอ้อนหน่อยล่ะกัน“ภาคิน หมูหวานขอไปหน่อยนะคะ”เป็นครั้งแรกที่ฉัน
อ้อนรัก 9(หมูหวาน)ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ฉันควรนอนตีพุงอยู่ที่ห้องหลังจากไปกินซูชิกับพวกบีและดาด้ามาแต่ฉันกลับต้องขับรถกลับไปบ้านภาคินไม่ใช่เพราะเขาสั่งหรอก แต่เป็นเพราะฉันเองที่ลืมกุญแจไว้บ้านเขา แหะๆ >_บ้านภาคินช่วงนี้ฉันเข้าออกบ้านภาคินได้อย่างสะดวกสบาย พวกการ์ดหน้าประตูก็เริ่มยิ้มแย้มกับฉันบ้าง(คือเมื่อก่อนไม่ยิ้มเลยหนะ)“ไปไหนของเขานะ”ภายในมันปิดไฟมืด มีเพียงเเสงไฟจากสวนหน้าบ้านเท่านั้นฉันจอดรถตรงที่จอดรถก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่ได้มีกุญแจบ้านเขาหรอกแต่บ้านเขาไม่เคยล็อกเลยต่างหากเป็นฉันก็คงไม่ล็อคหรอก การ์ดในบ้านแน่นหนากว่ากุญแจขนาดนี้“อยู่นี่เอง”เมื่อเห็นกุญแจของตัวเอง ฉันเลยรีบตรงเข้าไปหยิบและจังหวะที่ฉันหันหลังกลับมา“เฮ้ย นายไปทำอะไรมา ทำไมแผลเยอะขนาดนี้”เจ้าของบ้านเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพสะบักสะบอม ตรงหางคิ้วและมุมปากมีเลือดไหลซิบๆ“มาทำอะไร หรือคิดถึงฉัน”เหลือเชื่อเลย มีแผลเต็มตัว ภาคินยังหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉันได้“ฉันแค่ลืมของเถอะ”ฉันเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าภาคิน ที่พึ่งเดินมาทิ้งตัวลงบนโซฟา“มองหน้าฉันทำไม?”“นายไปโรงพยาบาลเถอะ”“ไม่จำเป็น แผ
อ้อนรัก 8(หมูหวาน)ฉันนั่งกอดอกมองเก้ากินอาการเช้าอย่างสุขสมและไม่รีบร้อนใดๆด้วยความหงุดหงิด“มึงกินเร็วๆได้มั๊ยเก้า”“ยาหนีป้อนเค้าสิ”เก้าหันมาฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันเลยผลักหน้าผากมันออก อย่าคิดว่าฉันจะมีซัมติงกับเก้านะเราสนิทกันตั้งแต่ปี1 จนฉันรู้ไส้ รู้พุงมันหมดแล้ว คบแค่เพื่อนหนะดีแล้ว“เก้า เดี๋ยวเอาของไปบ้านใหญ่ให้เฮียหน่อย”“เฮียไม่ใช้ลูกน้องเฮียละ”ภาคินปรายตาคมมองเก้า เก้าเลยรีบพยักหน้ารับก่อนจะหันมาสั่งเสียฉัน“ยาหยีให้เฮียไปส่งล่ะกันนะ”“ไม่ เดี๋ยวกูรอมึงได้”“เก้า มึงเอาของไปให้บ้านใหญ่เสร็จ เอาโกโก้(ไซบีเรียน) ไปหาหมอด้วย”“ทำไมต้องผมด้วยอ่ะเฮีย”“เดี๋ยวกูให้บัตรวีไอพีร้านกู”เมื่อได้ยินอย่างนั้นจากหน้าตาอมทุกข์ของเพื่อนฉันเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นทันตาเห็น“ทุกอย่างฟรีนะเฮีย”“เออ”“รักเฮียที่สุด ผมไปล่ะ”และเพื่อนตัวดีของฉันก็วิ่งหายออกจากบ้านไปโดยไม่หันมาอำลาฉันด้วยซ้ำ“จะกลับคอนโดไม่ใช่หรอ ลุกดิ”“นายแกล้งหางานให้เก้ามันใช่มั๊ย”ภาคินหันมายกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินล้วงกระเป๋านำออกไปหน้าบ้านอร๊าก ฉันอยากจะข่วนหน้าหล่อๆนั่นเสียจริง ให้ตายเถอะคอนโด PPฉันมาถึงคอน
อ้อนรัก 7ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้ฉันซึ่งกำลังช้อปปิ้งสินค้าในไอจีอยู่ต้องหยุดเลื่อนดูสินค้าเพื่อเดินไปเปิดประตู“สวัสดีครับคุณหมูหวาน นายสั่งให้พวกผมมารับคุณ”ชายในชุดสูทสีดำสองคนกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย“มารับฉัน รับไปไหน?”“บ้านนายครับ คุณมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการเก็บเสื้อผ้าเพื่อย้ายไปอยู่บ้านนายครับ”“ไปบอกเจ้านายของพวกคุณว่า ฉันจะทำตามสัญญาแต่ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”ฉันยื่นคำขาด ทำท่าจะปิดประตูแต่โดนมือของใครสักคนดักประตูไว้“ถ้าอย่างนั้น พวกผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”พูดจบคนที่ตัวใหญ่กว่าก็ตรงเข้ามาจับฉันพาดบ่าเดินดุ่มๆลงทางบันไดหนีไฟ“กรี๊ด ปล่อยฉันนะ ปล่อย”“ผมว่าคุณหมูหวานไม่ควรดิ้นนะครับ”ผู้ชายอีกคนที่ตามหลังฉันมาติดๆกล่าวขึ้นแต่มีหรอ ฉันจะฟัง“ไม่ !! ฉันจะร้องดังๆ เอาให้พวกนายถูกจับเลย”“ถ้าอย่างนั้น ผมคงต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ”หมับหลังจากผู้ชายคนนั้นเอาผ้าผืนสีขาวมาโป๊ะฉัน สติทั้งหมดของฉันก็ดับวูบไปทันทีบ้านภาคิน“ตื่นได้แล้ว เธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”แรงสะกิดตรงไหล่ทำให้ฉันนึกรำคาญเลยปัดไล่มัน คงเป็นยุงละมั้ง“เฮ้ เธอกล้าปัดมือฉันหรอ”คราวนี้จากแรงสะกิดเบาๆ ก
อ้อนรัก 1งานมอเตอร์โชว์บรรยากาศภายในงานวันนี้คึกคักเป็นพิเศษเหตุผลไม่ใช่เพราะมีรถใหม่น่าสนใจหรอกแต่วันนี้มีพริตตี้เบอร์หนึ่งอย่างหมูหวานมาต่างหากตึก ตึก ตึก“พี่กบคะ ขอโทษค่ะ หมูหวานพึ่งสอบเสร็จ”สาวสวยวิ่งตรงดิ่งเข้ามาหาโมเดลลิ่งที่จ้างเธอมา ขาเรียวโผล่พ้นออกจากกระโปรงทรงเอตัวสั้นเนื่องจากกระโปรงล่นขึ้นอย่างไม่ตั้งใจตอนวิ่งกลายเป็นจุดสนใจมากกว่ารถเสียอีก“ไม่เป็นไรจ๊ะ ยังไม่สายลูก ไปแต่งตัวกันๆ”พี่กบสาวสองรีบพาลูกสาวสุดรักสุดหวงของตนเข้าไปแต่งตัวเพราะอีก10นาทีงานก็จะเริ่มแล้วหมูหวานออกมาในชุดเดรสยาวสีน้ำเงิน กระโปรงผ่าขึ้นมาถึงขาอ่อน คอวีแหวกลึกโชว์เนินอกขาวแต่โดยรวมเธอก็ไม่ได้ดูโป๊จนน่าเกลียด ออกแนวไปทางหรูหราเสียมากกว่า“อื้อหือ นางฟ้าของกู”“ไอสัส ของกู”เพียงแค่หมูหวานขึ้นมายืนสวยๆบนเวที (หน้าที่เธอมีแค่นั้น) เพื่อร่วมเปิดงาน ผู้ชายเกือบทั้งงานก็พากันมายืนออเต็มหน้าเวทีด้านภาคิน“ทำไมวันนี้คนเยอะจังวะ”ทันทีที่ก้าวเข้ามาในงาน ภาคินก็ต้องหัวเสียเพราะวันนี้ภายในงาน คนเบียดเสียดกันแทบไม่มีที่เดิน“วันนี้มีนางฟ้าหมูหวานไง”ไฟว์เป็นคนตอบเพื่อน อันที่จริง เขาเลือกมาตรวจงานช่วงเวล...
Comments