เข้าสู่ระบบแชร์
MAFIA 3 | เข้าใจผิด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-21 14:38:07อ้อนรัก 3
(หมูหวาน)
อื้อ ทำไมมันรู้สึกเย็นวาบอะไรอย่างนี้ ฉันพลิกตัวไปมา ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่ม
เดี๋ยวนะ ผ้าห่ม? ผ้าห่มอย่างนั้นหรอ
พรึบ
“เฮ้ย ฉันมาอยู่นี่ได้ไงวะเนี่ย”
หยุดคิดไปไกลหากคิดว่าฉันนอนอยู่ในบ้านรูดหรือโรงแรมอะไรทำน้องนั้น
มันผิดทั้งหมดเพราะฉันนอนอยู่ในห้องตัวเองต่างหาก แล้วฉันมานอนอยู่คอนโดตัวเองได้ไงกัน?
“คิดสิคิด หมูหวานเอ้ย”
ฉันพยายามคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ฉันกำลังเดินไปเอารถเพื่อกลับคอนโดแต่ก็โดนไอมาเฟียนั่นจับโยนใส่รถเขา แล้วก็ ><\\\ โธ่โว้ย ไม่อยากคิดเลย
“ไม่เป็นไรนะ คนสวย ไม่เป็นไร”
ไม่ได้มีใครปลอบฉันหรอก ฉันปลอบตัวเองอยู่ แหะๆ
เอาล่ะลองนึกต่ออีกหน่อย ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรเข้ามาใน อืม
“กรี๊ด ไอเลว”
ขอกรี๊ดร้องระบายความแค้นหน่อย แล้วจากนั้นยังไงต่อวะ ทำไมรู้สึกเหมือนเหตุการณ์หลังจากนั้นไม่อยู่ในเมมโมรี่ฉันเลยล่ะ
Line Line
ขณะที่ฉันกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก โทรศัพท์เครื่องบางตรงหัวเตียงก็สั่นขึ้น
Line Line
‘ คานทองประดับคริสตัล ‘ (ฉันไม่เคยเห็นด้วยกับชื่อไลน์กรุ๊ป สาบานได้ -_-)
B : คืนนี้ร้าน xxx กัน
ดาด้า : ร้านเปิดใหม่ใช่มะ ไปไป
B : ไอหมูหวานว่าไง?
ร้านเหล้าอย่างนั้นหรอ น่าสนใจเหมือนกันนะเพราะตอนนี้ฉันอยากลืมเรื่องราวบ้าๆในหัวสักที
หมูหวาน : เจอกันสามทุ่ม
ดาด้า : YEAH!!!
B : เริศค่า
(ด้านภาคิน)
มาเฟียหนุ่มกำลังเดินตรวจงานย่านสถานที่ท่องเที่ยมยามราตรีที่อยู่ในความดูแลของเขา
หลังจากตรวจเสร็จเขาเลยกลับมายังผับตัวเอง ช่วงนี้เขาต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่นานหน่อยเพราะพึ่งเปิดใหม่
“นายครับ คุณไฟว์กับคุณเค้กรออยู่ที่โต๊ะแล้วครับ”
“อืม เดี๋ยวมึงส่งคนไปคุมโซนA เพิ่มหน่อยนะ”
“ได้ครับนาย”
หลังจากสั่งลูกน้องเรียบร้อย ภาคินเลยเดินตรงไปเข้าไปหาเพื่อน
ตลอดเวลาที่เขาเดิน ผู้หญิงต่างส่งสายตาเชิญชวนเขาไม่ขาดสายแต่ภาคินทำเพียงกระตุกยิ้มมุมปากกลับไป
“ทางนี้เพื่อน”
ไฟว์โบกมือเรียกเพื่อนตัวเองเมื่อหันไปเห็น
“ไงคุณภาคิน ร้านมึงงานดีวะ กูชอบ”
เค้กเอ่ยทักทายเพื่อนด้วยน้ำเสียงสดใส ภาคินไม่พูดอะไรเพียงแค่ส่ายหน้าเอือมระอาเท่านั้น
“มึงรู้ยังว่าวันนี้น้องหมูหวานมาร้านมึง”
กึก แก้วในมือที่กำลังจะยกขึ้นดื่มหยุดชะงักเล็กน้อยก่อนที่เจ้าตัวจะยกขึ้นดื่ม ทำทีไม่สนใจสิ่งที่เพื่อนพูดแม้สายตาจะเหลือบดูภาพสาวสวยที่โพสลงไปจีในมือถือไฟว์ก็ตาม
“สวัสดีครับเฮีย ว๊าย เจ๊เค้กสุดสวยของผม”
“น้อยหน่อยเก้า ว๊ายเป็นตุ๊ดเลยนะมึง”
“ฮ่าๆ พวกเฮียเห็นหมูหวานกันบ้างมั๊ยครับ ผมหาทั่วแล้วเนี่ย”
“ไม่วะ มึงไม่โทรอะ กูล่ะอิจฉาจริงๆ กับการมีเพื่อนแสนสวยของมึง”
ไฟว์ว่าพลางเหลือบมอง เค้กเพื่อนตัวเอง เค้กเลยฟาดลงบนไหล่เขาเต็มแรง
“เจ็บนะโว้ย มือหนักเป็นบ้า”
“เออ สมน้ำหน้า”
“ฮ่าๆ ถ้างั้นผมไปหาหมูหวานก่อนนะครับ”
“เดี๋ยว”
“มีไรครับเฮีย”
“กูขอสั่งให้มึงห้ามยุ่งกับผู้หญิงแบบนั้นอีก”
เก้าหันกลับมามองหน้าพี่ชายตรงๆอย่างไม่เข้าใจ
“มึงคงไม่อยากคบชู้กับเด็กเสี่ยแบบนั้นหรอก”
“หือ คบชู้ หมายถึงผมกับหมูหวานนะหรอครับ?”
“เออ”
“เฮียจะบ้าหรอ ผมกับหมูหวานเป็นเพื่อนกัน อีกอย่าง เฮียไปเอาความคิดว่าหมูหวานเป็นเด็กเสี่ยมากจากไหน”
“วันนี้กูเห็น ไอเค้กก็เห็น ใช่มั๊ยเค้ก”
ภาคินตอบพลางหันไปหาแนวร่วม เค้กชี้นิ้วมาที่ตัวเองด้วยสีหน้างงๆ
“ก็ไอเสี่ยกำพลอะไรนั่นไง”
“อ๋อ มึงอย่าบอกนะว่า มึงคิดว่าน้องหมูหวานเป็นเด็กเสี่ยกำพลอะ”
“แล้วไม่ใช่รึไง”
คราวนี้น้ำเสียงดุดันเริ่มแผ่วลง
“ก็ไม่ใช่ไง เขาเป็นพ่อลูกกัน ไอเวร”
“ห๊ะ เวรแล้วไง”
ภาคินสบถเสียงดังทำเอาคนอื่นในโต๊ะถึงกับสะดุ้ง สงสัยในท่าทางของเขาแต่ก็ไม่กล้าถาม
“มีไรรึเปล่าเฮีย อ่ะ หมูหวานโทรมาแล้ว”
“ยาหยีอยู่ไหนครับ”
“....”
“ฮ่าๆ ได้ครับ เดี๋ยวเค้าไปช่วยนะ ยาหยีหลบใต้โต๊ะไปก่อน”
ปิ๊บ
“มีไรวะไอเก้า”
ไฟว์เป็นคนถามขึ้นเมื่อเห็นรุ่นน้องตัวเองหัวเราะ
“หมูหวานอะเฮีย มันหลบผู้ชายที่พยายามตามจีบมันอยู่ เห็นว่าตอนนี้หลบอยู่ใต้โต๊ะฝั่งไหนสักฝั่ง”
“มึงให้ลูกน้องไอภาคินไปช่วยหาสิ”
“เออ เฮียช่วยหน่อยดิ”
“ไม่ใช่ธุระของกู”
ภาคินตอบปัดๆก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป ทิ้งให้คนในโต๊ะนั่งหมอหน้ากันงงๆ อีกครั้ง
(หมูหวาน)
วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย ตอนบ่ายก็เจอเรื่องเฮงซวย ตกกลางคืนยังต้องมาปวดหัวกับใครก็ไม่รู้ที่ตามตื๊อฉันอยู่ได้อีก
“หาอะไรกินใต้โต๊ะรึไง” เสียงนี้มัน
ขวับ
ฉันเงยหน้ามองร่างสูงด้วยความรวดเร็วและคนที่กำลังยืนยกยิ้มมุมปากอยู่คือคนที่ฉันเกลียดที่สุดณ ตอนนี้จริงด้วย
“นาย โอ๊ย”
“ระวังหน่อยสิ”
เมื่อกี๋เผลอลุกออกจากใต้โต๊ะเร็วไปหน่อย หัวเลยกระแทกกับขอบโต๊ะ
“อย่ามาจับ”
ฉันปัดมือที่ช่วยพยุงแขนออกด้วยท่าทางรังเกียจ
“ทำไม หวงตัวมากรึไง”
เพี๊ยะ!!
ไวกว่าความคิด มือฉันก็ลอยไปกระทบหน้าหล่อของอีกคนแล้ว
“แรงไปรึเปล่าวะ”
เขาใช้หลังมือปากคราบเลือดตรงมุมปาก ฉันยืนกอดอกมองผลงานตัวเองอย่างพึงพอใจ
“คนเลวอย่างนายแค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ”
หมับ
ไม่ทันที่ฉันได้ตั้งตัว เขาก็ดึงฉันเข้าหาตัวก่อนจะประกบปากลงบนปากฉัน
“ปล่อยนะ อื้อ”
ในตอนแรกฉันพยายามขัดขืนแต่สุดท้ายร่างกายก็ดันไม่รักดี ดันคล้อยตามจูบเขาไปจนได้
“หึ เธอจูบตอบด้วยหนิ”
“อะ...ไอเลว”
ซ่า
ฉันคว้าแก้วแถวนั้นสาดใส่หน้าเขาก่อนจะผลักเขาให้หลีกทางก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น
บ้า บ้าที่สุด วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย โอ๊ยยย
พรึบ พรึบ
ไม่ทันที่ฉันจะเดินถึงทางออก ผู้ชายในชุดดำนับสิบคนกรูกันเข้ามาล้อมฉันไว้แถมยังยกปืนขึ้นเล็งมาทางฉันอีกต่างหาก
“ให้ผมฉันการเลยมั๊ยครับนาย”
ฉันหันมองด้านหลัง ดูว่าผู้ชายคนนั้นพูดกับใคร ปรากฎว่าบุคคลที่เขาเรียกว่านาย คือผู้ชายหน้าหล่อที่ยืนนิ่งมีน้ำหยดติ๋ง ติ๋งอยู่ด้านหลัง
“ไม่ต้อง เก็บปืนด้วย”
มาเฟียคนนั้นทำท่าจะเดินเข้ามาหาฉันแต่เรื่องอะไร ฉันจะยืนอยู่ให้โง่ โกยสิโยมมมมม
พรุ่งนี้ฉันควรไปทำบุญเก้าวัดลบล้างความซวยนี้ ไม่ดีกว่า เก้าสิบเก้าวัดไปเลยดีกว่า T-T
———-
สงสารหมูหวานไปทำบุญซะนะลูก
ส่วนภาคิน อยากได้น้องรีบหาวิธีง้อด่วนๆเลย
อยากอ่านต่อ คอมเมนท์ให้หน่อยนะจ๊ะ
บทที่เกี่ยวข้อง
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 4 | งอ...ง้อ
อ้อนรัก 4(หมูหวาน)สองวันผ่านไปสุดสัปดาห์นี้ ฉันเลือกกลับบ้านที่ชลบุรีเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ เรื่องที่ผ่านมาช่วงนี้มันทำให้พลังชีวิตฉันแทบติดลบเลยทีเดียว“ไง ลูกหมูของป๊า คิดถึงจัง นานแค่ไหนแล้วนะที่ลูกหมูไม่ยอมมาหาป๊า”“ป๊าอย่าเว่อร์ค่ะ วันก่อนเราพึ่งไปทานข้าวกันเองแล้วนี่คุยธุระเสร็จแล้วหรอคะ”“เรียบร้อย ลูกจำร้านเก่าๆที่ลูกขอให้ป๊ารับซื้อเพื่อช่วยลุงคนนั้นเมื่อสิบปีก่อนได้มั๊ย”“อ๋อจำได้ค่ะ ลุงเขาก็เสียไปนานแล้ว ไม่รู้ป่านนี้ร้านจะโทรมแค่ไหนนะคะ”“ก็โทรมเยอะอยู่ ป๊าเลยตัดสินใจขาย”“ห๊ะ ป๊าว่าไงนะคะ”- [ ] ฉันเงยหน้าถามป๊าด้วยความตกใจเล่าให้ฟังก่อนล่ะกันคือร้านนั่นนะเป็นร้านขายพวกขนมไทยของคุณลุงท่านนึงเป็นร้านเล็กๆน่ารักซึ่งฉันเลิฟมาก ชอบไปนั่งเล่นบ่อยๆ- [ ] สุดท้ายลุงแกโดนลูกหลานทิ้งแล้วเอาเงินไปหมด ตอนนั้นฉันเลยขอให้ป๊ารับซื้อร้านลุงไวและให้ลุงขายต่อ“ไม่ขาย มันก็จะกลายเป็นที่รกร้างไร้ประโยชน์นะลูก”“ป๊าก็ควรปรึกษาหนูบ้าง แล้วนี่ป๊าขายให้ใครคะ เขาเป็นคนดีรึเปล่า”“ลูกหมูใจเย็นๆสิลูก”“ตกลงป๊าขายให้ใครคะ”“ขายให้ฉันเอง” เสียงแบบนี้มัน ขวับนายมาเฟียนั่น!!! บุคคลที่ทำให้ชีวิตช่วงนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 5 | อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 5(หมูหวาน)เรื่ิองราวเมื่อสองคืนก่อน“เฮ้ย หมูหวานเบาๆหน่อย เหล้านะเว้ยไม่ใช่น้ำเปล่า”ดาด้าดึงแก้วเหล้าสีใสออกจากมือฉัน“มึงเป็นอะไรวะหมูหวาน”บีจับตัวฉันให้หมุนหาพวกมันก่อนจะถามขึ้นโดยมีดาด้าคอยจ้องคาดคั้นคำตอบอีกคน“เฮ้อ มึงว่าการทำให้มาเฟียพอใจมันมีวิธีไหนบ้างวะ”“ห๊ะ !!!? มึงหมายถึง ทำให้มาเฟียหลงรักนะหรอ”“ไม่ ไม่ใช่แค่ทำให้เขาพอใจก็พอ”ฉันรีบโบกมือปฏิเสธรัวเร็ว หลงเริง หลงรักอะไรกันแค่ทำให้เขาพอใจเพื่อต้องการร้านคืนแค่นั้นแหละ“มึงมีอะไรปิดบังพวกกูรึเปล่า”เป็นอีกครั้งที่เพื่อนตัวดีของฉันจ้องมาทางฉันอย่างจับผิด“เอาเหอะน๊า ตกลงจะช่วยคิดรึเปล่าเนี่ย”“เออๆ ถ้ามึงอยากให้เขาพอใจ อันดับแรก มึงต้องรู้จักดูแลเขา”และนั่นของคือเหตุผลที่ตอนนี้ฉันกำลังยืนถือของในมือพะรุงพะรังอยู่หน้าบ้านของภาคินในตอนแรกที่มาถึง ฉันคิดจะถอยหลังกลับแทบทันทีเมื่อเห็นลูกน้องหน้าโหดหลายสิบคนเดินไปมาทั่วบ้านแต่โชคดีที่เจอเก้าเสียก่อน“นี่แหละบ้านเฮียภาคิน ยาหยีเข้าไปได้เลยนะ”“อ้าว แล้วมึงล่ะ”ฉันรีบรั้งแขนเพื่อนสนิทไว้ ตอนแรกมันก็ทำท่าไม่เห็นด้วยที่ฉันจะเข้ามาแต่พอฉันอธิบายถึงเหตุผล มันก็จะทิ้งฉันไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 6 | อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 6(หมูหวาน)กริ๊ง กริ๊งอื้อ เสียงอะไรมาดังรบกวนเวลานอนคนอื่นแบบนี้เนี่ย ฉันดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงแต่เสียงนั่นก็ยังไม่เงียบหายไปกริ๊ง กริ๊ง“โว้ย ใครโทรมานักหนาวะ”ฉันลุกขึ้นนั่งพลางขยี้หัวตัวเองจนยุงเหยิง เอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องบางมากดรับ“โทรมาทำไม”“พูดให้มันดีๆหน่อย”เอ๊ะ เสียงเหมือนคนแก่ขี้บ่นแบบนี้มัน ฉันลืมตามองชื่อบนจอมือถือและก็กระจ่างแจ้งคนที่โทรมาปลุกฉันตั้งแต่แปดโมงเช้า ห๊ะ แปดโมงเช้า ชิบหาย สายแล้ว ฉันมีควิซ ตอนเก้าโมง 0-0“เฮ้ หมูหวานยังอยู่มั้ย หมูหวาน!”สิบนาทีผ่านไปฉันวิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยความเร็วสูง สายตาหันไปเห็นมือถือบนเตียงที่ยังแสดงหน้าจอว่าปลายสายยังถือสายรออยู่“ฮัลโหล ทำไมไม่วาง”“จะให้วางได้ไง ก็ยังไม่ได้คุย”“อ่ะๆ แล้วนายมีอะไร”“เช้านี้เธอไม่มา”อย่าพึ่งงงไปจ๊ะ คือตลอดระยะเวลาหลายอาทิตย์มาเนี่ย ฉันได้รับมอบหน้าที่เข้าไปทำอาหารเช้าให้คุณภาคินเขามาแบบงงๆแต่ฉันก็ไม่ได้ติดอะไรนะ มันไม่ได้หนักหนาอะไร ถ้าเทียบกับการที่ฉันจะได้ร้านคืน“เห็นอยู่ว่าตื่นสาย แค่นี้ก่อนนะ จะแต่งหน้า”“ทำไมถึงตื่นสาย”“ก็เมื่อคืนฉันไป... อุ๊ป”เกือบหลุดปากไปแล้วไง ก็เมื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 7 | อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 7ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้ฉันซึ่งกำลังช้อปปิ้งสินค้าในไอจีอยู่ต้องหยุดเลื่อนดูสินค้าเพื่อเดินไปเปิดประตู“สวัสดีครับคุณหมูหวาน นายสั่งให้พวกผมมารับคุณ”ชายในชุดสูทสีดำสองคนกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย“มารับฉัน รับไปไหน?”“บ้านนายครับ คุณมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการเก็บเสื้อผ้าเพื่อย้ายไปอยู่บ้านนายครับ”“ไปบอกเจ้านายของพวกคุณว่า ฉันจะทำตามสัญญาแต่ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”ฉันยื่นคำขาด ทำท่าจะปิดประตูแต่โดนมือของใครสักคนดักประตูไว้“ถ้าอย่างนั้น พวกผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”พูดจบคนที่ตัวใหญ่กว่าก็ตรงเข้ามาจับฉันพาดบ่าเดินดุ่มๆลงทางบันไดหนีไฟ“กรี๊ด ปล่อยฉันนะ ปล่อย”“ผมว่าคุณหมูหวานไม่ควรดิ้นนะครับ”ผู้ชายอีกคนที่ตามหลังฉันมาติดๆกล่าวขึ้นแต่มีหรอ ฉันจะฟัง“ไม่ !! ฉันจะร้องดังๆ เอาให้พวกนายถูกจับเลย”“ถ้าอย่างนั้น ผมคงต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ”หมับหลังจากผู้ชายคนนั้นเอาผ้าผืนสีขาวมาโป๊ะฉัน สติทั้งหมดของฉันก็ดับวูบไปทันทีบ้านภาคิน“ตื่นได้แล้ว เธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”แรงสะกิดตรงไหล่ทำให้ฉันนึกรำคาญเลยปัดไล่มัน คงเป็นยุงละมั้ง“เฮ้ เธอกล้าปัดมือฉันหรอ”คราวนี้จากแรงสะกิดเบาๆ ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 8 / อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 8(หมูหวาน)ฉันนั่งกอดอกมองเก้ากินอาการเช้าอย่างสุขสมและไม่รีบร้อนใดๆด้วยความหงุดหงิด“มึงกินเร็วๆได้มั๊ยเก้า”“ยาหนีป้อนเค้าสิ”เก้าหันมาฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันเลยผลักหน้าผากมันออก อย่าคิดว่าฉันจะมีซัมติงกับเก้านะเราสนิทกันตั้งแต่ปี1 จนฉันรู้ไส้ รู้พุงมันหมดแล้ว คบแค่เพื่อนหนะดีแล้ว“เก้า เดี๋ยวเอาของไปบ้านใหญ่ให้เฮียหน่อย”“เฮียไม่ใช้ลูกน้องเฮียละ”ภาคินปรายตาคมมองเก้า เก้าเลยรีบพยักหน้ารับก่อนจะหันมาสั่งเสียฉัน“ยาหยีให้เฮียไปส่งล่ะกันนะ”“ไม่ เดี๋ยวกูรอมึงได้”“เก้า มึงเอาของไปให้บ้านใหญ่เสร็จ เอาโกโก้(ไซบีเรียน) ไปหาหมอด้วย”“ทำไมต้องผมด้วยอ่ะเฮีย”“เดี๋ยวกูให้บัตรวีไอพีร้านกู”เมื่อได้ยินอย่างนั้นจากหน้าตาอมทุกข์ของเพื่อนฉันเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นทันตาเห็น“ทุกอย่างฟรีนะเฮีย”“เออ”“รักเฮียที่สุด ผมไปล่ะ”และเพื่อนตัวดีของฉันก็วิ่งหายออกจากบ้านไปโดยไม่หันมาอำลาฉันด้วยซ้ำ“จะกลับคอนโดไม่ใช่หรอ ลุกดิ”“นายแกล้งหางานให้เก้ามันใช่มั๊ย”ภาคินหันมายกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินล้วงกระเป๋านำออกไปหน้าบ้านอร๊าก ฉันอยากจะข่วนหน้าหล่อๆนั่นเสียจริง ให้ตายเถอะคอนโด PPฉันมาถึงคอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 9 / อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 9(หมูหวาน)ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ฉันควรนอนตีพุงอยู่ที่ห้องหลังจากไปกินซูชิกับพวกบีและดาด้ามาแต่ฉันกลับต้องขับรถกลับไปบ้านภาคินไม่ใช่เพราะเขาสั่งหรอก แต่เป็นเพราะฉันเองที่ลืมกุญแจไว้บ้านเขา แหะๆ >_บ้านภาคินช่วงนี้ฉันเข้าออกบ้านภาคินได้อย่างสะดวกสบาย พวกการ์ดหน้าประตูก็เริ่มยิ้มแย้มกับฉันบ้าง(คือเมื่อก่อนไม่ยิ้มเลยหนะ)“ไปไหนของเขานะ”ภายในมันปิดไฟมืด มีเพียงเเสงไฟจากสวนหน้าบ้านเท่านั้นฉันจอดรถตรงที่จอดรถก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่ได้มีกุญแจบ้านเขาหรอกแต่บ้านเขาไม่เคยล็อกเลยต่างหากเป็นฉันก็คงไม่ล็อคหรอก การ์ดในบ้านแน่นหนากว่ากุญแจขนาดนี้“อยู่นี่เอง”เมื่อเห็นกุญแจของตัวเอง ฉันเลยรีบตรงเข้าไปหยิบและจังหวะที่ฉันหันหลังกลับมา“เฮ้ย นายไปทำอะไรมา ทำไมแผลเยอะขนาดนี้”เจ้าของบ้านเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพสะบักสะบอม ตรงหางคิ้วและมุมปากมีเลือดไหลซิบๆ“มาทำอะไร หรือคิดถึงฉัน”เหลือเชื่อเลย มีแผลเต็มตัว ภาคินยังหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉันได้“ฉันแค่ลืมของเถอะ”ฉันเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าภาคิน ที่พึ่งเดินมาทิ้งตัวลงบนโซฟา“มองหน้าฉันทำไม?”“นายไปโรงพยาบาลเถอะ”“ไม่จำเป็น แผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 10 I อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรักมาเฟีย 10(หมูหวาน)ไลน์ คานทองประดับคริสตัลB : คืนนี้อย่าลืมวันเกิดกูหมูหวาน : กูอาจจะไปไม่ได้B : ไม่ได้นะ มึงมีเหตุผลอะไร?หมูหวาน : ปวดหัวง่ะดาด้า : อย่ามาสตอค่ะB : เออ ถ้ามึงไม่มา กูจะไปลากมึงมาเองฉันก้มลงมองมือถือสลับกับเงยหน้ามองร่างสูงที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะทำงานฮรือ ฉันจะไปวันเกิดบีได้ไงล่ะ ในเมื่อ กฎในสัญญา ฉันต้องกลับบ้านก่อนห้าโมงหรือจะแอบหนีไปดี ไม่ได้ๆ โดนจับได้คงไม่คุ้ม ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องขอตรงๆ“นาย โจ๊กได้ล่ะนะ”ฉันตะโกนบอกภาคินซึ่งเขาไม่ได้ลุกมาเพียงแต่ตอบกลับมาเสียงเรียบๆเท่านั้น“อืม ตั้งไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวไปกิน”เอาไงดีวะ ฉันชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง มือประสานกันแน่น ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป“วันนี้ขอไปงานวันเกิดบีที่ร้านxxxนะ”“ไม่ได้!!!”“ทำไมถึงไม่ได้ แค่ไปวันเกิดเพื่อนเองนะ”ฉันว่าพลางไปยืนเท้าเอวหน้าโต๊ะทำงานของภาคินเจ้าของใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมองฉันก่อนจะพูดด้วยเสียงเรียบ“เพราะฉันไม่อนุญาต”อะไรของเขานักหนา นี่ก็อุส่ามาขอดีๆล่ะนะ ยังจะมาวางมาดอีกแต่เอาวะเพื่อความสงบสุขในชีวิต ลองอ้อนหน่อยล่ะกัน“ภาคิน หมูหวานขอไปหน่อยนะคะ”เป็นครั้งแรกที่ฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-22อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 11
อ้อนรัก 11(ภาคิน)“รีบมากรึไง”“รีบสิ นี่เลทมาจะสองชั่วโมงแล้ว”ลูกหมูตัวเล็กหันมาพูดอย่างรีบร้อน“ฉันไปก่อนนะ”“เดี๋ยว เข้าไปพร้อมกัน”ผมดึงแขนเธอไว้ หมูหวานตวัดสายตามองผมเขม็งแต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจวันนี้เป็นวันศุกร์คนในร้านจึงเยอะเป็นพิเศษ ผมและหมูหวานเดินมาถึงทางเข้า ลูกน้องผมก็รีบวิ่งเข้ามาหา“สวัสดีครับนาย”“วันนี้เป็นไงบ้าง”ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับลูกน้องอยู่นั้น ลูกหมูตัวเล็กก็หันมาบอกลาผมก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในร้านด้วยความรวดเร็ว“หมูหวาน เดี๋ยว แมร่งเอ้ย ดื้อจริงๆ”“ให้ผมตามไปมั้ยครับนาย”ผมส่ายหน้าให้ลูกน้องแทนคำตอบ ก่อนจะหันมาคุยเรื่องงานต่ออย่างน้อยเธอก็ยังอยู่ในร้านของผม คงไม่มีอะไรหรอกหลังจากคุยงานกับลูกน้องเสร็จ ผมเลยเข้ามานั่งที่โต๊ะประจำของตัวเองซึ่งไฟว์นั่งอยู่ก่อนแล้ว“มึงนั่งยิ้มอะไรวะ”ผมถามเพื่อน ขณะเดินมาถึงโต๊ะแล้วเห็นมันนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว“มึงดูน้องหมูหวานดิ น่ารักชิบหาย”ชื่อของบุคคลที่สามส่งผลให้ผมรีบหันไปมองทันทีแล้วภาพที่เห็นก็ทำเอาผมถึงกับอมยิ้มเหมือนกันลูกหมูตัวเล็กกำลังเต้นท่าแปลกๆซึ่งมันก็ยังน่ารักอยู่ดี“อาทิตย์หน้า ไอแทนกับไอไทมาถึงแล้วนะ”“เออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-22
บทล่าสุด
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 15
อ้อนรักมาเฟีย 15(หมูหวาน)บรรยากาศบนโต๊ะอาหารระหว่างฉันกับภาคินค่อนข้างอึมครึมแต่โชคดีที่มีเพื่อนเขาและเก้าอยู่ด้วย บรรยากาศโดยรวมเลยครึกครื้นสนุกสนาน“จริงๆ พี่ได้ยินชื่อน้องหมูหวานมานานแล้วนะครับ พอมาเจอตัวจริง ฉายานางฟ้านี่เหมาะกับน้องมากเลย”พี่ไทพูดพลางฉีกยิ้มกว้างมาให้ฉัน“เหอะ นางมารสิไม่ว่า”ภาคินพูดขึ้น เขาทำลอยหน้าลอยตาแต่พูดแบบนี้เด็กอนุบาลยังรู้เลยว่าเขาต้องการเหน็บฉัน“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ โฮะๆ”ฉันทำเป็นไม่สนใจภาคิน หันไปตอบพี่ไทแทน“ขนาดนั้นแหละครับ น้องหมูหวานสวยหยดย้อยขนาดนี้”พี่แทนว่าพลางตักปลากระพงทอดน้ำปลาใส่จานฉัน“ขอบคุณมากค่ะ พี่แทนลองทานอันนี้นะคะ อร่อยมาก”ฉันกล่าวขอบคุณก่อนจะทักกุ้งผัดซอสมะขามให้เขาเป็นการตอบแทน“ขอบคุณมะ... เฮ้ย อะไรวะไอคิน น้องเขาตักให้กู”“กูอยากกินชิ้นนี้ มึงเอาชิ้นนี้ไปสิ”ภาคินเอาซ้อมจิ้มกุ้งตัวนั้นเข้าปากแล้วหยิบตัวใหม่ใส่จานเพื่อน“น้องหมูหวาน พี่ก็อยากกินกุ้งนะครับ *0*”“ยาหยี เก้าก็อยากกิน *0*”เหมือนพี่ไฟว์และเก้าพยายามจะกวนตีนใครบ้างคนแถวนี้ ซึ่งดูเหมือนมันก็ได้ผลเพราะพอฉันตักกุ้งให้พวกเขาภาคินก็จิ้มยัดใส่ปากตัวเอง“ไม่ยักรู้นะ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 14
อ้อนรัก 14สี่วันแล้ว สี่วันที่ฉันไม่ได้เจอภาคินเลยเมื่อสี่วันที่แล้ว ฉันไปบ้านเขาเพื่อทำอาหารเช้าให้เขาตามข้อตกลงในสัญญาแต่ลูกน้องเขากลับบอกว่าเขาไปต่างประเทศ ยังไม่มีกำหนดกลับ“จ๊ะเอ๋ ยาหยี”ส่วนคนที่ฉันเจอตลอดทั้งสี่วันคือเก้า โดยทุกวันมันจะซื้อนู้น ซื้อนี่มาให้บอกว่าภาคินฝากมาแต่ภาคินไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันนะ ตลกมั้ยล่ะ“มึงมาทำอะไรทุกวัน”“เอาเค้กใบเตยจากที่บ้านมาให้มึงไง”“เฮ้อ ขอบใจ พี่นายยังไม่กลับอีกหรอ?”เก้าวางแก้วน้ำในมือ หันมาจ้องฉันอย่างจับผิด“ว่าแล้ว ยาหยี มึงกับเฮียมีเรื่องอะไรกัน”“ป๊าว กูก็แค่ถามดู”“เฮียกลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แปลกมาก ที่เฮียไม่บอกมึง ทั้งที่เป็นคนสั่งให้กูเอานู้น เอานี่มาให้มึงทุกวัน”ฉันฟังเก้าพูดแล้วได้แต่ถอนหายใจ คำพูดของฉันวันนั้นมันก็แรงเกินไปจริงๆนั้นแหละ“มึงอยากไปหาเฮียมั้ยละ”“เฮ้อ เขาคงไม่อยากเจอกูมั้ง”“เอาหัวเป็นประกันเลย กูว่าเฮียอยากเจอมึง”เก้าพูดพลางตักเค้กเข้าปาก ฉันเลยถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย นี่คือสรุปฉันต้องไปง้อภาคินถูกมั้ย -_-‘“เออ กูไปก็ได้”“หึหึ เอาชุดไปสักสองสามชุดนะยาหยี”“หืม?”“เราจะไปทะเลกัน ^_^”ห้าโมงเย็นฉันและเก้าเด
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 13
อ้อนรัก 13(หมูหวาน)ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ฉันต้องควานหาผ้าห่มมาคลุมตัวแสงแดดอ่อนๆกระทบโดนหน้าฉันจนฉันต้องพลิกตัวหนีมัน“โอ๊ย”เพียงแค่ฉันขยับตัว ความปวดก็ร้าวไปทั้งตัว“อ้าว ตื่นละหรอ”เสียงเข้มที่คุ้นเคยทำให้ฉันตวัดสายตาไปมองเจ้าของเสียงก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นนั่ง“กินข้าวมั๊ย”ภาคินถามขึ้นแต่เพียงฉันสบตากับเขา ภาพเรื่องราวเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัวแทบทันที“ทำไมหน้าแดงแบบนั้น ไข้ขึ้นหรอ”เขายื่นมือมาหมายจะอังหน้าผากฉันแต่ฉันถอยหลังหนีซะก่อน“ฉันไม่เป็นไร”ฉันปฏิเสธและพยายามหลบตาเขา นั่นทำให้ฉันเห็นสภาพรอบห้อง“ทะ...ทำไมห้องเละแบบนี้”ข้าวของภายในห้องกระจัดกระจาย พวกหมอน ตุ๊กตาฉันนอนเกลื่อนกลาดเต็มพื้นห้องและยิ่งไปกว่านั้นเมื่อฉันหันไปเห็นสภาพห้องน้ำที่ประตูเปิดอยู่ก็ถึงกับอุทานเสียงดัง“เชี่ย ห้องน้ำฉัน”“ไม่เห็นต้องตกใจเลย เดี๋ยวฉันให้คนมาจัดการให้”“ไม่ ไม่ได้นะ!!”ฉันไม่มีทางให้คนอื่นมาเห็นสภาพห้องฉันแบบนี้เด็ดขาด คนอื่นเห็นต้องรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น น่าอายจะตาย“อะไรของเธอวะ”ภาคินดูเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์เช่นกัน“ฉันจะทำเอง นายกลับไปได้แล้ว”“อย่ามาอวดเก่ง แค่เดินเธอย
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 12
อ้อนรัก 12(ภาคิน)หลังจากผมรวบรวมสติอยู่หลายนาที ผมก็หันกลับไปหาลูกหมูตัวเล็กที่กำลังทะเลาะกับตุ๊กตาอยู่และนั่นยิ่งทำให้เลือดลมผมสูบฉีดมากกว่าเดิม เธอดูน่ารักและน่าขย้ำจริงๆ ให้ตายเถอะ“ลูกหมูไปอาบน้ำ จะได้มานอน”“^_^”ยิ้ม เธอไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มกว้างกลับมาเท่านั้น ให้ตายสิผมไม่เคยเห็นผู้หญิงเมาแล้วทำตัวน่ากินขนาดนี้มาก่อนเลย“ไม่ต้องมายิ้มเลย”“อิอิ ปายอาบน้ำกาน”ลูกหมูตัวเล็กกระโดดลงจากเตียง ถอดชุดเดรสสั้นของตัวเองออกก่อนจะลากผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ“ขาว เอ้ย ระวังขาหน่อยสิ”ผมเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่อีกครั้ง ผิวเนียนขาว สัมผัสนุ่นนิ่มทำให้ลูกชายผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง“อิอิ ม่ายล้มหรอกกก”“อาบเสร็จแล้วเรียกนะ”“ม่ายอาบด้วยกานหรอ”ผมพ่นลมหายใจออกมาเพื่อควบควมสติของตัวเอง แต่ลูกหมูตัวเล็กก็ยังส่งสายตาออดอ้อนกลับมาอีก“ลูกหมู ตอนนี้เธอไม่มีสติ ฉันไม่อยากทำอะไรคนไม่มีสติ”“ทำไมอะ ไม่อยากกินหมูหวานหรา อาย่อยน๊า”การกระทำแสนน่าขย้ำของเธอ ทำเอาผมถึงกับตบหน้าผากตัวเอง“แมร่งเอ้ย เธอทำตัวเองนะ”ในที่สุดสติผมก็ขาดจนได้ ผมโน้มลงประจูบกับปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อก่อนจะเลื่อนมือไปปลดตระขอบราแ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 11
อ้อนรัก 11(ภาคิน)“รีบมากรึไง”“รีบสิ นี่เลทมาจะสองชั่วโมงแล้ว”ลูกหมูตัวเล็กหันมาพูดอย่างรีบร้อน“ฉันไปก่อนนะ”“เดี๋ยว เข้าไปพร้อมกัน”ผมดึงแขนเธอไว้ หมูหวานตวัดสายตามองผมเขม็งแต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจวันนี้เป็นวันศุกร์คนในร้านจึงเยอะเป็นพิเศษ ผมและหมูหวานเดินมาถึงทางเข้า ลูกน้องผมก็รีบวิ่งเข้ามาหา“สวัสดีครับนาย”“วันนี้เป็นไงบ้าง”ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับลูกน้องอยู่นั้น ลูกหมูตัวเล็กก็หันมาบอกลาผมก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในร้านด้วยความรวดเร็ว“หมูหวาน เดี๋ยว แมร่งเอ้ย ดื้อจริงๆ”“ให้ผมตามไปมั้ยครับนาย”ผมส่ายหน้าให้ลูกน้องแทนคำตอบ ก่อนจะหันมาคุยเรื่องงานต่ออย่างน้อยเธอก็ยังอยู่ในร้านของผม คงไม่มีอะไรหรอกหลังจากคุยงานกับลูกน้องเสร็จ ผมเลยเข้ามานั่งที่โต๊ะประจำของตัวเองซึ่งไฟว์นั่งอยู่ก่อนแล้ว“มึงนั่งยิ้มอะไรวะ”ผมถามเพื่อน ขณะเดินมาถึงโต๊ะแล้วเห็นมันนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว“มึงดูน้องหมูหวานดิ น่ารักชิบหาย”ชื่อของบุคคลที่สามส่งผลให้ผมรีบหันไปมองทันทีแล้วภาพที่เห็นก็ทำเอาผมถึงกับอมยิ้มเหมือนกันลูกหมูตัวเล็กกำลังเต้นท่าแปลกๆซึ่งมันก็ยังน่ารักอยู่ดี“อาทิตย์หน้า ไอแทนกับไอไทมาถึงแล้วนะ”“เออ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 10 I อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรักมาเฟีย 10(หมูหวาน)ไลน์ คานทองประดับคริสตัลB : คืนนี้อย่าลืมวันเกิดกูหมูหวาน : กูอาจจะไปไม่ได้B : ไม่ได้นะ มึงมีเหตุผลอะไร?หมูหวาน : ปวดหัวง่ะดาด้า : อย่ามาสตอค่ะB : เออ ถ้ามึงไม่มา กูจะไปลากมึงมาเองฉันก้มลงมองมือถือสลับกับเงยหน้ามองร่างสูงที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะทำงานฮรือ ฉันจะไปวันเกิดบีได้ไงล่ะ ในเมื่อ กฎในสัญญา ฉันต้องกลับบ้านก่อนห้าโมงหรือจะแอบหนีไปดี ไม่ได้ๆ โดนจับได้คงไม่คุ้ม ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องขอตรงๆ“นาย โจ๊กได้ล่ะนะ”ฉันตะโกนบอกภาคินซึ่งเขาไม่ได้ลุกมาเพียงแต่ตอบกลับมาเสียงเรียบๆเท่านั้น“อืม ตั้งไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวไปกิน”เอาไงดีวะ ฉันชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง มือประสานกันแน่น ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป“วันนี้ขอไปงานวันเกิดบีที่ร้านxxxนะ”“ไม่ได้!!!”“ทำไมถึงไม่ได้ แค่ไปวันเกิดเพื่อนเองนะ”ฉันว่าพลางไปยืนเท้าเอวหน้าโต๊ะทำงานของภาคินเจ้าของใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมองฉันก่อนจะพูดด้วยเสียงเรียบ“เพราะฉันไม่อนุญาต”อะไรของเขานักหนา นี่ก็อุส่ามาขอดีๆล่ะนะ ยังจะมาวางมาดอีกแต่เอาวะเพื่อความสงบสุขในชีวิต ลองอ้อนหน่อยล่ะกัน“ภาคิน หมูหวานขอไปหน่อยนะคะ”เป็นครั้งแรกที่ฉัน
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 9 / อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 9(หมูหวาน)ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ฉันควรนอนตีพุงอยู่ที่ห้องหลังจากไปกินซูชิกับพวกบีและดาด้ามาแต่ฉันกลับต้องขับรถกลับไปบ้านภาคินไม่ใช่เพราะเขาสั่งหรอก แต่เป็นเพราะฉันเองที่ลืมกุญแจไว้บ้านเขา แหะๆ >_บ้านภาคินช่วงนี้ฉันเข้าออกบ้านภาคินได้อย่างสะดวกสบาย พวกการ์ดหน้าประตูก็เริ่มยิ้มแย้มกับฉันบ้าง(คือเมื่อก่อนไม่ยิ้มเลยหนะ)“ไปไหนของเขานะ”ภายในมันปิดไฟมืด มีเพียงเเสงไฟจากสวนหน้าบ้านเท่านั้นฉันจอดรถตรงที่จอดรถก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่ได้มีกุญแจบ้านเขาหรอกแต่บ้านเขาไม่เคยล็อกเลยต่างหากเป็นฉันก็คงไม่ล็อคหรอก การ์ดในบ้านแน่นหนากว่ากุญแจขนาดนี้“อยู่นี่เอง”เมื่อเห็นกุญแจของตัวเอง ฉันเลยรีบตรงเข้าไปหยิบและจังหวะที่ฉันหันหลังกลับมา“เฮ้ย นายไปทำอะไรมา ทำไมแผลเยอะขนาดนี้”เจ้าของบ้านเดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพสะบักสะบอม ตรงหางคิ้วและมุมปากมีเลือดไหลซิบๆ“มาทำอะไร หรือคิดถึงฉัน”เหลือเชื่อเลย มีแผลเต็มตัว ภาคินยังหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉันได้“ฉันแค่ลืมของเถอะ”ฉันเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าภาคิน ที่พึ่งเดินมาทิ้งตัวลงบนโซฟา“มองหน้าฉันทำไม?”“นายไปโรงพยาบาลเถอะ”“ไม่จำเป็น แผ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 8 / อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 8(หมูหวาน)ฉันนั่งกอดอกมองเก้ากินอาการเช้าอย่างสุขสมและไม่รีบร้อนใดๆด้วยความหงุดหงิด“มึงกินเร็วๆได้มั๊ยเก้า”“ยาหนีป้อนเค้าสิ”เก้าหันมาฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน ฉันเลยผลักหน้าผากมันออก อย่าคิดว่าฉันจะมีซัมติงกับเก้านะเราสนิทกันตั้งแต่ปี1 จนฉันรู้ไส้ รู้พุงมันหมดแล้ว คบแค่เพื่อนหนะดีแล้ว“เก้า เดี๋ยวเอาของไปบ้านใหญ่ให้เฮียหน่อย”“เฮียไม่ใช้ลูกน้องเฮียละ”ภาคินปรายตาคมมองเก้า เก้าเลยรีบพยักหน้ารับก่อนจะหันมาสั่งเสียฉัน“ยาหยีให้เฮียไปส่งล่ะกันนะ”“ไม่ เดี๋ยวกูรอมึงได้”“เก้า มึงเอาของไปให้บ้านใหญ่เสร็จ เอาโกโก้(ไซบีเรียน) ไปหาหมอด้วย”“ทำไมต้องผมด้วยอ่ะเฮีย”“เดี๋ยวกูให้บัตรวีไอพีร้านกู”เมื่อได้ยินอย่างนั้นจากหน้าตาอมทุกข์ของเพื่อนฉันเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นทันตาเห็น“ทุกอย่างฟรีนะเฮีย”“เออ”“รักเฮียที่สุด ผมไปล่ะ”และเพื่อนตัวดีของฉันก็วิ่งหายออกจากบ้านไปโดยไม่หันมาอำลาฉันด้วยซ้ำ“จะกลับคอนโดไม่ใช่หรอ ลุกดิ”“นายแกล้งหางานให้เก้ามันใช่มั๊ย”ภาคินหันมายกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินล้วงกระเป๋านำออกไปหน้าบ้านอร๊าก ฉันอยากจะข่วนหน้าหล่อๆนั่นเสียจริง ให้ตายเถอะคอนโด PPฉันมาถึงคอน
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 7 | อ้อนรักมาเฟีย
อ้อนรัก 7ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้ฉันซึ่งกำลังช้อปปิ้งสินค้าในไอจีอยู่ต้องหยุดเลื่อนดูสินค้าเพื่อเดินไปเปิดประตู“สวัสดีครับคุณหมูหวาน นายสั่งให้พวกผมมารับคุณ”ชายในชุดสูทสีดำสองคนกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย“มารับฉัน รับไปไหน?”“บ้านนายครับ คุณมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการเก็บเสื้อผ้าเพื่อย้ายไปอยู่บ้านนายครับ”“ไปบอกเจ้านายของพวกคุณว่า ฉันจะทำตามสัญญาแต่ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”ฉันยื่นคำขาด ทำท่าจะปิดประตูแต่โดนมือของใครสักคนดักประตูไว้“ถ้าอย่างนั้น พวกผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”พูดจบคนที่ตัวใหญ่กว่าก็ตรงเข้ามาจับฉันพาดบ่าเดินดุ่มๆลงทางบันไดหนีไฟ“กรี๊ด ปล่อยฉันนะ ปล่อย”“ผมว่าคุณหมูหวานไม่ควรดิ้นนะครับ”ผู้ชายอีกคนที่ตามหลังฉันมาติดๆกล่าวขึ้นแต่มีหรอ ฉันจะฟัง“ไม่ !! ฉันจะร้องดังๆ เอาให้พวกนายถูกจับเลย”“ถ้าอย่างนั้น ผมคงต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ”หมับหลังจากผู้ชายคนนั้นเอาผ้าผืนสีขาวมาโป๊ะฉัน สติทั้งหมดของฉันก็ดับวูบไปทันทีบ้านภาคิน“ตื่นได้แล้ว เธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”แรงสะกิดตรงไหล่ทำให้ฉันนึกรำคาญเลยปัดไล่มัน คงเป็นยุงละมั้ง“เฮ้ เธอกล้าปัดมือฉันหรอ”คราวนี้จากแรงสะกิดเบาๆ ก
