ไรอัน มาเฟียหนุ่ม ผู้มีชีวิตเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขาตัดขาดจากครอบครัวนานถึงสิบปี เพราะความโกรธเคืองที่มีต่อบิดาบังเกิดเกล้า เพชรพราว หญิงสาวผู้เต็มไปด้วยความลับ เรื่องราวความรักที่เต็มไปด้วยความกังขาและความลับจะลงเอยอย่างไร ติดตามได้ใน… Bad boy จำนนรัก มาเฟียร้าย
View More“นายครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ...”เตชินที่เดินตามไรอันถามขึ้นอย่างแปลกใจกับท่าทีของเจ้านายหนุ่ม หลังจากออกมาจากห้องทำงานของคุณมนัสได้พักใหญ่ๆไรอันก็เดินเหมือนกับว่าไร้วิญญาณในมือถือกรอบรูปอันเล็กเอาไว้จนเตชินที่ทั้งแปลกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขากันแน่อดถามขึ้นไม่ได้“นายครับ นั่นมัน เอ่อ ห้องทำงานไปทางนี้ครับ”“หือ? อือ...”“เป็นอะไรของเขาล่ะเนี่ย หรือว่าคุณมนัสพูดอะไรมา แต่ไม่น่าจะทำให้นายเป็นอย่างนี้ได้นี่”ยิ่งคิดเตชินยิ่งสับสน เมื่อนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นไรอันเป็นแบบนี้ ก่อนไรอันจะเดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วบอกไม่ให้ใครรบกวนเป็นอันขาด“มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมเธอถึง...”ชายหนุ่มยกรูปที่ขอยืมมาจากคุณมนัสขึ้นดู มันเป็นเพียง
“จะไม่กลับไปกับพ่อจริงๆเหรอ ท้องโตอย่างนี้แถมไม่มีคนดูแลอีก กลับไปกับพ่อเถอะนะ”“พราวดูแลตัวเองได้ค่ะไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เจสซี่ก็อยู่ คุณพ่อน่าจะอยู่เล่นกับหลานๆนานกว่านี้หน่อย ตั้งแต่คุณพ่อมาเด็กๆก็ไม่ค่อยเกเร...คุณตาจะกลับแล้วบอกลาคุณตาสิครับ”“อุ๊ย ดิ้นกันใหญ่เลย ฮ่าฮ่าฮ่า เดี๋ยวตาจะบินมาบ่อยๆนะ อย่าดื้ออย่าซนให้มันมากนักไอ้เสือน้อยของตา เข้าใจไหมครับ”“ฮึก คุณพ่ออ่ะ อย่าทำให้พราวร้องไห้สิคะ ไม่ต้องกลับได้ไหมคะ พราวคิดถึงคุณพ่อแล้ว”“โธ่ เด็กขี้แย จะเป็นแม่คนแล้ว”คุณมนัสดึงร่างอวบของบุตรสาวเข้ามากอดพลางน้ำตาซึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อในตอนนี้ไม่ใช่มีแค่ลูกสาวเขาคนเดียวแล้วแต่ยังมีหลานน้อยเพิ่มมาอีกสามคน แล้วจะไม่ให้เขาห่วงเพิ่มเป็นทบเท่าทวีคูณได้ยังไง“เดี๋ยวจะถ
หนึ่งวันหลังจากนั้นคุณไบรอันก็ถูกส่งตัวไปรักษาที่กรุงเทพฯพร้อมกับจอห์นส่วนไรอันต้องสะสางเรื่องที่คาสิโนและต้องให้ความร่วมมือกับพวกตำรวจสากลที่ต้องการตรวจสอบธุรกิจของเขารวมทั้งบริษัทผลิตอาวุธอีก เลยทำให้วุ่นกันไปหมดเพราะพอที่นี่เสร็จต้องบินไปที่อังกฤษอีก ไรอันแทบไม่ได้หยุดพัก เมื่อจอห์นตัดสินใจแล้วว่าจะขายคาสิโนทิ้งเหลือเอาไว้แค่บริษัทที่อังกฤษ ส่วนไรอันตกลงแล้วว่าจะกลับมารับช่วงต่อที่โรงพยาบาล เมื่อไรอาไม่ยอมที่จะขึ้นบริหารที่นั่น ก็คงเหลือเพียงแต่ชายหนุ่มที่ต้องกลับไปรับตำแหน่งต่อจากบิดา“นายครับ ทีมงานจากประเทศไทยพึ่งกับมาถึง น่าจะเข้ามาทำงานกันพรุ่งนี้”“อืม แจ้งไปทางตำรวจสากลให้เข้าตรวจพรุ่งนี้ได้เลย ส่วนเรื่องที่ฉันให้ไปสืบเป็นยังไงบ้าง”“ไม่มีข้อมูลหรือข่าวของเธอเพิ่มเติมเลยครับนาย คุณมนัสไม่ได้ติดต่อหรือไปหา ส่วนที่อเมริกาก็ไม่มีครับยากมากที่จะหาข้อมูลของเธอที่นั่น เพราะแทบไม่มีใครพูดเรื่องส่วนตัวกันเลย บอกแค
ทางด้านเพชรพราว วันนี้เธอต้องเข้าไปรายงานตัวในสำนักงานวันแรกหลังจากพึ่งกลับมาถึงเมื่อวาน และพอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างก็มองมาที่หญิงสาวอย่างแสดงความยินดี เมื่อต่างก็รู้ว่าถ้าเธอกลับมาและงานสำเร็จหญิงสาวจะได้เลื่อนขั้นเพราะนี่เป็นงานแรกที่เธอถูกส่งออกไปทำคนเดียว“พราว! ยินดีด้วยนะ หัวหน้ารอพบเธออยู่ ไปเร็วเข้า!”สำเนียงภาษาอังกฤษชัดเจนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามากอดเพื่อนสนิทอย่างยินดี ก่อนเพชรพราวจะเดินเข้าไปยังห้องทำงานของหัวหน้าของเธอ“อ่าว มาแล้วเหรอนั่งก่อนๆ ครั้งนี้คุณทำงานได้ดีมากเลยนะเพชรพราว ข้อมูลที่ส่งมาให้ค่อนข้างละเอียดตอนนี้ผมได้ให้รัฐบาลส่งเจ้าหน้าที่ไปลงพื้นที่เพื่อจับกุมพวกเลวนั่นแล้วและผมพร้อมทำตามสัญญา สิ้นเดือนนี้คุณจะได้เลื่อนตำแหน่ง อื้อ อีกอย่าง ผมอนุญาตให้พักยาวได้หนึ่งเดือนเลยแล้วค่อยกลับมาทำงาน”“ขอบคุณค่ะ เอ่อ หัวหน้าคะดิฉันอยากตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติม จะเป็นไ
“อะ...อะไรนะ! ที่แกมาหาฉัน...ก็เพื่อจะบอกว่าแกจะไปแล้วอย่างนั้นเหรอ”“ค่ะ พราวแค่แวะมาลา เหลือเวลาอีกชั่วโมงก็ต้องไปแล้ว คุณพ่อดูแลสุขภาพตัวเองบ้างนะคะ เอาแต่ทำงานหนักอย่างนี้ พราวเป็นห่วง”“ฉันละเชื่อแกจริงๆเลย นี่ตกลงแกเป็นลูกสาวของฉันจริงๆใช่ไหม”“โธ่ ถ้าคิดถึงก็บินไปหาพราวได้นี่คะ ลาออกเถอะนะคะคุณพ่อ พราวเลี้ยงคุณพ่อได้สบายมากค่ะ”คุณมนัสหันไปมองบุตรสาวด้วยสายตาผิดหวังอย่างชัดเจน เมื่อที่เขาทำทุกวันนี้ก็เพื่อคนตรงหน้าที่วันๆไม่ทำการทำงานเอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆโดยไม่รู้เลยว่าเพชรพราวนั้นเริ่มทำงานตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆแล้วแค่ไม่ได้บอกเพราะไม่อยากให้บิดาเป็นห่วง“อย่าไปเลยนะ ถึงลูกจะไม่ทำงานพ่อก็จะไม่บังคับอีก ขอแค่อยู่นี่...”“หนูทำงานให้หน่วยข่าวกรองสหรัฐ...ทำตั้งแต่เรียนจบ...”“ห๊ะ!! กะ...แกว่ายังไงนะ! หนะ...หน่วยข่าวกรองสหรัฐ แกไม่ได้โกหกพ่อเพื่อที่จะหนีไปหรอกใช่ไหม”คุณมนัสไม่คิดอยากเชื่อ เมื่อบุตรสาวที่เขาคิดมาตลอดว่าไม่เอาไหนกลับบอกว่าทำงานกับรัฐบาลสหรัฐเสียได้“หนูไม่อยากให้คุณพ่อไม่สบายใจเลยไม่ได้บอก ขอโทษนะคะ แต่หนูต้องกลับไปทำงาน ถ้าคุณพ่อว่างก็ไปหาหนูบ้างนะคะ”“โธ่แล้วทำไมแก
ทางด้านไรอัน ตอนนี้กำลังเดินลงจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยร่างกายที่เรียกได้ว่าอ่อนแรงเต็มทน เมื่อเขาได้รับการรักษาห้ามเลือดเพียงอย่างเดียวก่อนที่จะมาถึงที่นี่“นายใหญ่เป็นยังไงบ้าง รายงานมาให้หมด”“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ยังอยู่ในห้องไอซียูเพราะท่านอายุเยอะและมีภาวะแทรกซ้อนหลายโรคครับ น่าจะต้องรอดูอาการไปอีกสักพัก”“อืม ส่งคนไปคุ้มกันอย่าให้มีใครที่ไม่ใช่หมอและพยาบาลเข้าไปเด็ดขาดจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”“ครับนาย แล้วก็...”พอได้ยินประโยคสุดท้ายจากปากของลูกน้อง ไรอันถึงกับรีบถลาเดินออกไปทันที“มาทำอะไรที่นี่...ผมถามว่ามาทำอะ อ๊ะ! อะไรที่นี่!”ไรอันตะโกนถามเสียงดังทันทีที่มาถึงคาสิโนแล้วพบร่างสูงใหญ่ของคุณไบรอันที่นี่“ฉันควรถามแกมากกว่านะสภาพแบบนี่จะมาเป็นภาระเพิ่มอีกรึไง...พาไปหาหมอ”“ไม่! พ่อต่างหากที่ต้องกลับไป ผมจัดการเองได้”คุณไบรอันบอกขึ้นแต่ไรอันก็ดื้อหัวชนฝาจนคนเป็นพ่อถอนหายใจออกมา“สภาพแกเป็นแบบนี้แล้วแกจะไปทำอะไรใครได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”“ผมจัดการ...”“บอกให้ไปหาหมอไง! พาออกไปเดี๋ยวนี้! ก่อนที่ฉันจะจัดการพวกแกรายตัว พาไปสิวะ!!!!”คุณไบรอันตะโกนสั่งออกมาสุดเสียงจนพวกที่ยืนอยู่ร
“นายครับ ตอนนี้ลูกน้องของไอ้ไรอันกำลังตามหาตัวมันครับ แสดงว่าตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน นายจะให้ทำยังไงต่อครับ”“พวกมึงยังตามมันอยู่ใช่ไหม”“ครับ มันอยู่ที่โรงแรมครับนาย”“แสดงว่าไม่มีคนคุ้มกันมัน งั้นจัดการได้เลย เอาให้ตาย เพราะถ้ามันไม่ตายรับรองมึงได้ตายแทนแน่”“ครับ”พอวางสายยิ้มร้ายก็ปรากฏขึ้น เดชาที่รอโอกาสมาเป็นเดือนไม่นึกว่าอยู่ดีๆมันก็ถึงเวลาที่เขารอคอยก่อนจะยืนขึ้นแล้วสั่งออกมา“ไปรวบรวมคนมาให้หมด ฉันจะไปถล่มคาสิโน เอาให้ยับอย่าให้เหลือซาก มันจะได้จำไว้ว่าอย่ามากร่างกับกูอีก”พอสั่งเสร็จเดชาก็เดินยิ้มอย่างมีความสุขออกไปเมื่อเหลือแค่จอห์นคนเดียวและแก่ขนาดนั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้ เสือเฒ่าที่ใ
“คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง! ปล่อยฉันนะ คุณ!”ทางด้านเพชรพราวตอนนี้เจ็บข้อมือจนแทบทนไม่ไหวเมื่อไรอันบีบมันแน่นจนแทบแตกหัก ก่อนจะอดเหลือบไปมองอีกคนที่นอนหมดสติหน้าตาบวมช้ำจนดูไม่ได้อย่างนึกสงสาร เธอไม่น่าใช้เขาเป็นเครื่องมือในการประชดเลยจริงๆ“หึ! ยังกล้ามองมันอีกเหรอ เธอกล้ามากเพชรพราวที่ท้าทายฉันแบบนั้น”ไรอันกัดฟันพูดออกมา เขาไม่นึกว่าแผนการที่วางไว้จะเป็นแผนการที่เอาไว้ทำลายเขาโดยเฉพาะ จากที่อยากพิสูจน์ความรู้สึกของหญิงสาวนั้นตอนนี้ความรู้สึกของเขากลับดูชัดเจนจนเขาเองแทบไม่อยากยอมรับมัน“คุณมันบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”เพชรพราวบอกขึ้นพร้อมกับยกขาขึ้นเพื่อหวังทำลายจุดอ่อนของเขาแต่ไรอันรู้ทันจับขาเล็กเอาไว้พร้อมกับดึงเข้าหาตัวเขาอย่างรวดเร็ว“จำเอาไว้ ว่าห้ามแตะต้องใครอีก!”พอสิ้นสุดคำพูดปากร้อนก็กดจูบลงมาที่ปากเล็กอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนเพชรพราวได้กลิ่นคาวเลือดจากปากของเธอ“อื้อๆๆๆๆๆๆ อ่อย อื้อออ ไอ้อ้า! อื้ออ”เพชรพราวพยายามร้องห้ามในลำคอและใช้ทุกแม่ไม้วิธีต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้เขาปล่อย แต่ร่างสูงแข็งแกร่งอย่างกับเหล็กแทบไม่สะท้าน ความโกรธนั้นมีมากจนเขาไม่สนใจความเจ็บปวดทางร่างกายเลยแม้แต่
“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีทีมงาน...”“ให้เข้ามาเลย ส่วนคุณ...จะเข้าหรือไม่เข้าก็ได้”เพชรพราวเดินเข้ามาทันทีที่เห็นคุณไบรอันเดินหน้าตาไม่รับแขกออกจากห้องไป เธอเลยเดินเข้ามาเพื่อบอกว่าตอนนี้ทีมงานที่ตามไปทำงานที่สาขาพึ่งเดินทางมาถึง และก็ขอเข้าพบไรอันเพื่อรายงานการทำงาน“ค่ะ...”เพชรพราวตอบรับออกมาอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินหันหลังออกไปเพื่อบอกให้พวกด้านนอกเข้ามา และพอประตูห้องทำงานของไรอันปิดลงหญิงสาวก็ได้แต่นั่งห่อเหี่ยวเหมือนเดิม“ทำไมมันรู้สึกว่าไม่อยากทำอะไรเลย...แล้วทำไมเราจะเข้าไปฟังด้วยไม่ได้ เราเป็นเลขานี่น่า”พอนึกได้เพชรพราวก็ตัดสินใจลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของไรอันทันทีจะมองทำไม ทำเป็นหูหนวกตาบอดไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้เลยรึไงอีตาบ้าเอ้ย!พอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างหันมาจับจ้องที่หญิงสาวจนอดประหม่าไม่ได้ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ว่างซึ่งมันก็ดันข้างไรอันอีก จากนั้นเพชรพราวก็เริ่มตั้งสติแล้วฟังทีมงานที่ไรอันเคยบอกว่ายอดเยี่ยมรายงานถึงการทำงานเกือบเดือนตามสาขาต่างๆโอ้วแม่เจ้า นี่มันสุดยอดอัจฉริยะทั้งนั้นเลยรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงละเอียดรอบคอบแถมยังพูดแต่เรื่องระดับบริษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศเขาทำกัน
“บอกให้ไรอันกลับมา เดี๋ยวนี้!”“คุณพ่อ ไรอา...ไรอาไม่รู้ว่าพี่ไรอันอยู่ไหนจริงๆนะคะ”“คุณคะ ฮึก! ใจเย็นๆก่อน บางทีไรอันอาจไปหาเพื่อน เดี๋ยวคงกลับมาเอง ใจเย็นก่อนนะคะ”เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นไม่หยุด เมื่อผู้เป็นสามีเอาแต่เกรี้ยวกราดเพราะบุตรชายเพียงคนเดียวของตนก่อเรื่องทะเลาะวิวาทร้ายแรงจนคู่อริเกือบตายทั้งๆที่อยู่เพียงมัธยมปลายกันเท่านั้น และตอนนี้ก็มาหนีหายหลังจากโดนทำโทษอย่างหนักจากผู้เป็นบิดา“ถ้ามันไม่ยอมกลับมาภายในคืนนี้ ผมกับมันขาดกัน!”“คุณพ่อคะ แต่พี่ไรอันไม่ผิด พี่ไรอันแค่...”“ผิดไม่ผิดก็ไม่มีสิทธิทำร้ายคนอื่นเกือบถึงตายแบบนั้น! ส่วนเรา กลับขึ้นห้องไปได้แล้ว เตรียมตัวไว้เลย พ่อจะย้ายเรากับพี่เราไปเรียนที่อังกฤษ!”“คุณ! ฮือๆๆๆ ไม่นะไบรอัน!!!!”ร่างใหญ่ของผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวไม่แม้แต่จะหันกลับมามองภรรยากับบุตรสาวที่ยืนกอดกันร้องไห้อย่างหนักที่เขาทำโทษบุตรชายโดยที่ไม่ฟังเหตุผลจากใครเลยอย่างนั้น“ทำยังไงดีคะคุณแม่ ป่านนี้ไม่รู้พี่ไรอันไปอยู่ไหน เจ็บตัวขนาดนั้น ฮึก ไรอาเป็นห่วงพี่ไรอันจังเลยคะ”“โธ่ แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วลูก พี่ชายเราก็ร้อน พ่อเราก็ร้อน เดี๋ยวแม่ลองคุยกับคุณพ่อ...
Comments