“อ๊ะ! อ๊า! นาย อื้อ นายคะ ลูกน้ำจะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อื้อ เจ็บ นะ...นาย...”
เสียงร้องครวญครางทรมานดังขึ้นไม่ขาดสายเมื่อวันนี้ลูกน้ำ เด็กใหม่ในคาสิโนถูกเรียกให้ขึ้นมาบำเรอกามให้กับไรอัน ด้วยความด้อยประสบการณ์เพราะพึ่งจะอายุแค่ยี่สิบปี ทำให้หญิงสาวแทบทานทนต่อบทรักอันรุนแรงและหนักหน่วงของมาเฟียหนุ่มไม่ไหว แต่ไรอันกลับไม่ได้สนใจ มือใหญ่กอบกำสะโพกผายเอาไว้แน่นพร้อมกับกระหน่ำกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่อย่างเอาเป็นเอาตายตามความต้องการอันมากมายและดุดันของตัวเอง
พับ!พับ! พับ! พับ! พับ!พับ!พับ!พับ!
“ฮึ่ม! หยุดแหกปากสักที หรืออยากให้พวกนั้นลากออกไปต่อ ห๊ะ!”
เสียงแหบแห้งจากการออกกำลังกายอย่างหนักหน่วงมาร่วมครึ่งชั่วโมงเอ่ยขึ้น ทำเอาลูกน้ำรีบดึงผ้าขึ้นมากัดเอาไว้แน่นกันเสียงของตัวเองเล็ดลอดออกมา เมื่อก่อนที่จะขึ้นมาที่นี่พวกเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกันเตือนเอาไว้ว่าอย่าขัดใจมาเฟียหนุ่มเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นอาจโดนโทษหนักกว่าแค่ทนมอบความสุขให้แก่เขาก็ได้
ตอนไหนจะเสร็จสักที จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
ลูกน้ำได้แต่คิดขึ้นมาในใจ เมื่อแรงที่มีกำลังจะหมดลงพร้อมกับตากลมเริ่มปรือหลับเล็กลงเรื่อยๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป
“อ๊า!!!!”
เสียงครางสุดท้ายของไรอันดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างเล็กหมดสติไปทันทีเหมือนกัน ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะถอยออกจากร่างสาวไร้สตินั่น เครื่องป้องกันที่อัดแน่นไปด้วยทายาทนับล้านของเขาถูกรูดโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนที่เขาจะเดินทะลุประตูไปยังห้องนอนใหญ่ของเขา
“เฮ้ออออออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!”
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนที่นอนใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเขาไม่เคยมีความสุขกับเซ็กจริงๆเลยสักครั้งทั้งๆที่ทุกครั้งเขาก็ปลดปล่อยออกมาแท้ๆ และมันก็แค่ปลดปล่อยความต้องการเหมือนลูกผู้ชายทั่วไปเท่านั้น ไร้ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก เขาใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการมีอะไรกับผู้หญิงแต่ละครั้งซึ่งมันก็เป็นการใช้เวลานานกว่าคนอื่นๆเมื่อเขาปลดปล่อยออกมาเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เขาเคยได้ยินว่าบางคนสามารถเสร็จสมหลายครั้งติดๆกันแต่ทำไมเขาทำแบบนั้นไม่ได้ เมื่อพอปลดปล่อยออกมาแล้วความต้องการของเขาก็หมดลงไปด้วยโดยปริยายเหมือนอย่างครั้งนี้
ไรอันนอนพักอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เมื่ออีกนานกว่าคาสิโนจะปิด เขาคงต้องลงไปดูด้านล่างสักหน่อย หลังจากนั้นก็จะกลับมาพักผ่อนจริงๆจังๆ
“เยส!!! เอามาๆๆๆ ฉันชนะอีกแล้ว”
“เฮ้ย! อะไรกัน ทำไมชนะติดๆกันแบบนี้ล่ะ โกงรึเปล่าเนี่ย”
“นั่นสิ จะดวงดีเกินไปรึเปล่า”
“เออใช่ นี่พวกแกไม่ลองค้นตัวเธอดูล่ะเผื่อตุกติก จะได้จับโยนออกไป”
ขณะที่ไรอันกำลังเดินตรวจตรารอบๆคาสิโนเขาก็ได้ยินเหมือนเสียงเอะอะโวยวายจากโต๊ะการพนัน ชายหนุ่มเลยเดินเข้าไปดู
“โธ่ก็คนมันดวงดี พวกเสี่ยๆมือไม่ขึ้นเองต่างหาก นี่เห็นๆอยู่ว่าโปร่งใสขนาดไหน”
เสียงหวานหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวาดเอาชิปที่กองอยู่หน้าของแต่ละคนที่วางเดิมพันมาไว้ที่กองชิปของตัวเอง
“เอ้าๆๆๆ ลงอีกไหม จะแจกไพ่แล้วนะ ไม่จำกัดวงเงินๆ ลงได้เลย”
หญิงสาวที่ยังคงขอเป็นเจ้ามือเอ่ยขึ้นพร้อมกับสับไพ่อย่างแสนชำนาญ ทำเอาพวกเสี่ยๆรอบวงพากันมองจับผิดแทบตาไม่กระพริบ แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดใด
“ก็ได้ ลองอีกสักตา ถ้าไม่โกงตานี้ยังไงก็ชนะแน่นอน”
พอสิ้นสุดคำพูดของหนึ่งในนักการพนัน ทุกคนต่างเริ่มลงพนันกันอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ต่างพากันทุ่มสุดตัวเพราะคิดว่าหญิงสาวคงไม่ชนะเป็นตาที่สิบติดต่อกันแน่นอน
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”
ไรอันที่เดินเข้ามาถามคนของเขาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะรู้ว่าที่ได้ยินเสียงดังโวยวายนั้นเพราะมีคนดวงดี ชนะติดต่อกันเป็นตาที่สิบแล้ว ชายหนุ่มเลยเดินเข้าไปยืนด้านหลังของเธอเพื่อจับสังเกตทันที
ก็ไม่ได้โกงนี่
ไรอันคิดออกมาเมื่อเจ้ามือที่เป็นหญิงสาวนั้นไม่ได้โกงเลยสักนิด ก่อนที่การพนันในตานี้จะสิ้นสุดลงและเธอก็ชนะอีกรอบ ทำเอาพวกที่นั่งพนันถึงกับพากันลุกหนี เมื่อคิดว่าเธอโกงแน่แล้ว
“อ่าว จะไปไหนละ มาเอาเงินคืนไปก่อนสิเสี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า รวยเลยเรา”
เสียงใสบอกขึ้นพร้อมกับหัวเราะร่าอย่างผู้ชนะ เมื่อเธอนั้นเกิดมาพร้อมกับดวงโชคดีอย่างหาใครเทียบไม่ได้เลยล่ะ ยิ่งถ้าเรื่องเสี่ยงโชคเสี่ยงดวงแล้ว เธอแทบสะกดคำว่าแพ้ไม่เป็นเลยสักครั้ง
“พนันกับผมสักตาไหม”
ไรอันเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้ามพร้อมกับเอ่ยขึ้น แต่พอได้เห็นนักพนันสาวเต็มๆตา มาเฟียหนุ่มถึงกับนิ่งค้างไปในทันที
สวย...สวยมาก...
นี่คือสิ่งที่เขาคิดขึ้นมาในใจทันทีที่เห็นหน้าของเธออย่างชัดเจน
“เอาสิ ถ้าคุณไม่กลัวหมดตูดเหมือนพวกนั้น”
เสียงใสยังคงเจื้อยแจ้วไม่หยุด ก่อนจะเริ่มทำไพ่ในมืออีกครั้ง ปากเล็กรูปกระจับกัดเข้าหากันแน่นในทุกครั้งที่เธอกรีดไพ่ ตากลมโตมองจ้องคนที่นั่งตรงข้ามอย่างท้าทายในตาดำขลับระริกไหวสะท้อนกับแสงไฟอย่างน่ามอง ไรอันเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ เมื่อยิ่งมองเขายิ่งเหมือนถูกมนต์สะกดให้หันไปมองทางอื่นไม่ได้อีก
“ไหนล่ะชิปคุณ”
เธอถามออกมาเมื่อเห็นแค่ร่างใหญ่ที่นั่งลงตัวเปล่า ไม่มีแม้แต่สิ่งที่จะมาเดิมพัน
“ผมขอเดิมพันร่างกายของผมกับร่างกายของคุณ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คุณจะมาเล่นตลกหรือไงกัน งั้นฉันไปล่ะ”
เธอบอกออกมาพร้อมกับหอบชิปตรงหน้าใส่ตะกร้าที่ทางคาสิโนเตรียมเอาไว้ให้ แต่กลับมีผู้ชายร่างยักษ์สองคนมายืนกดไหล่ของเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกไปไหน
“อ่าว ทำอย่างนี้ได้ยังไง ปล่อยนะฉันจะไปขึ้นเงิน”
“หึหึหึ ผมท้าพนันไปแล้วคุณคงต้องรับแล้วล่ะ เห็นว่าดวงดีนักหนา มาลองพนันกับผมสักตั้งไหมละ ถ้าอยากได้อะไรผมจะยอมทุกอย่าง”
“คุณเป็นใคร”
“เจ้าของที่นี่ไงล่ะ”
“อ้อ งั้นก็ได้ ถ้าคุณแพ้ต้องยอมทำตามที่ฉันต้องการ...ทุกอย่างนะ”
ไรอันพยักหน้าให้อย่างตกลง เมื่อไม่ใช่แค่เธอหรอกที่เกิดมาโชคดี เขานี่แหละที่เกิดมาพร้อมกับโชคด้านนี้อย่างแท้จริง
เมื่อตกลงกันได้ หญิงสาวก็กลับมานั่งรวบรวมสติในท่าเดิม ก่อนจะมีพนักงานสาวสวยเดินเข้ามาทำไพ่ให้ จากนั้นการพนันก็เริ่มขึ้นเมื่อไพ่ถูกแจกไปให้กับทั้งสองเรียบร้อยแล้ว ไรอันนั่งทำหน้าระรื่นท้าทายหญิงสาวเมื่อไพ่ถูกแจกออกมา
“เก้าแต้ม หึ! เตรียมตัวเอาไว้เลย”
พอเปิดไพ่ออกดูหญิงสาวถึงกับยกยิ้มมุมปากพร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหัน เมื่อไม่มีใครพรากดวงของเธอไปได้เลยสักคน ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อไรอันเปิดไพ่ในมือโชว์
“เก้าแต้มเหรอ? เป็นไปไม่ได้น่า คุณโกงฉันรึเปล่าเนี่ย”
“หึหึหึ ก็เห็นๆอยู่ว่าไม่ได้โกง”
ไรอันบอกออกมาพร้อมกับจ้องมองร่างบางตรงหน้าอย่างสำรวจ หน้าขาวเนียนไร้สิวฝ้า จมูกโด่งรั้นรับกับปากเล็กรูปกระจับได้อย่างลงตัว ตากลมที่ดูไหวระริกสดใสตลอดเวลานั่นอีกที่ทำให้เขาแทบละสายตาจากเธอไม่ได้ เขาไม่เคยเจอใครที่ถูกตาถูกใจเหมือนคนตรงหน้ามาก่อน
“ฉันคิดว่าวันนี้ดวงของฉันคงเหนื่อยแล้ว เอาไว้วันหลังจะมาเดิมพันใหม่นะ”
“ไม่ได้! ทุกอย่างต้องจบวันนี้”
ไรอันถึงกับบอกออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่าร่างบางทำท่าจะลุกหนี ทำเอาหญิงสาวที่เริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยรีบมองหาทางหนีทีไล่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาเสี่ยงโชคในนี้ เธอไม่อยากมีปัญหาตามมาเลยสักนิด
“ก็ได้ แค่ตาเดียวนะ ถ้าเสมออีกก็จบเลยนะ”
ไรอันมองจ้องเธอแน่นิ่งก่อนจะพยักหน้าให้ จากนั้นการเดิมพันก็เริ่มใหม่อีกครั้ง
“....ฉันได้เก้าอีกแล้ว...”
เธอบอกขึ้นพร้อมกับมองไปที่ไพ่ของอีกฝ่ายอย่างรอลุ้นและภาวนาให้เขาแพ้ และพอไรอันเปิดไพ่ออกมา หญิงสาวถึงกับยืนขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ
“เยส! แปดแต้ม...สุดท้ายฉันก็ชนะ ฉันไปได้แล้วใช่ไหม เอาไว้วันหลังฉันจะมาทวงชัยชนะที่คุณค้างเอาไว้ ไปล่ะ”
พูดจบเธอก็ลุกเดินออกไปพร้อมกับชิปเต็มตะกร้า ทำเอาไรอันที่ไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้ถึงกับยกยิ้มร้ายออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแพ้การเดิมพัน แถมยังแพ้ให้กับผู้หญิงอีก
“ขายหน้าชะมัด!”
เขาพูดขึ้นพร้อมกับมองตามร่างบางไปด้วยสายตาที่ใครๆก็อ่านไม่ออก ส่วนพวกลูกน้องที่อยู่รอบๆโต๊ะนั้นพากันก้มหน้าเงียบอย่างไม่อยากเชื่อว่าเจ้านายของตนจะแพ้ เมื่อไรอันได้ชื่อว่าเป็นเซียนพนันมืออาชีพที่ไม่เคยแพ้ใครเลยก็ว่าได้ ชายหนุ่มนั้นดวงดีในเรื่องการเดิมพันจนนักพนันหลายรายพากันหมดตัวมาแล้วนับไม่ถ้วน
“เธอเป็นใคร”
“ไม่มีข้อมูลครับ เธอพึ่งมาที่นี่วันแรก มาคนเดียวด้วยครับนาย”
“หึหึ ชักน่าสนใจ ไปหาข้อมูลมา”
“ครับ”
ไรอันบอกขึ้นก่อนจะลุกเดินออกจากโต๊ะพนันไป โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังเป็นเป้าสายตาคมคู่หนึ่ง ที่เฝ้ามองเขามาตั้งแต่ที่เขาก้าวออกมาจากลิฟต์แล้ว
“หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว...ไรอัน”
“มีอะไรครับ เห็นเด็กบอกว่าให้ตามผม”“อืม นั่งก่อนสิ”เช้าวันต่อมา ไรอันที่ถูกเรียกตัวมาหาเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะนานแล้วที่จอห์นไม่ได้เรียกเขามาคุยเป็นการส่วนตัวแบบนี้“ไม่คิดจะกลับบ้านบ้างรึไง”“อ่าว ทำไมพ่อถามผมแบบนั้นล่ะก็นี่ไงบ้านผม จะให้ผมไปไหนอีก”ไรอันตอบออกมาพร้อมกับเสไปมองที่อื่นเหมือนกับไม่สนใจที่จอห์นพูดออกมาทั้งๆที่รู้ดีว่าในคำพูดนั้นหมายถึงอะไร ส่วนจอห์นได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ“ฉันรู้ว่าแกรู้ว่าฉันหมายความว่ายังไง นี่ก็สิบปีแล้วที่แกหนีมา ยังไม่ถึงเวลาต้องกลับอีกเหรอ หรือแกคิดจะตัดขาดพ่อกับแม่ของแกจริงๆ”“............”“ทุกอย่างมันมีเวลาของมันไรอัน อย่าคิดทำอะไรในวันที่มันสายเกินไป เพราะคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือแก ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย”“............”ไรอันไม่ได้พูดอะไรออกมาก่อนจะเดินออกมาจากห้องของจอห์นโดยไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใดใดอีก ส่วนจอห์น เขาไม่สามารถบังคับอะไรไรอันได้นอกจากแค่พูดให้ได้คิดบ้าง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก“ผมคิดว่าบางทีนายอาจต้องมาหาไรอันด้วยตัวเอง”“แกคิดว่ามันจะฟังฉันเหรอ ถ้ามันยอมฟังฉันมันคงไม่หนีออกจากบ้านเป็นสิบๆปีอย่างนี้หรอก”“แล้วนาย
และสุดท้ายไรอันก็ดื้อจนถึงที่สุด เมื่อตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งวันนี้ก็สามวันแล้วที่คุณไบรอันต้องรอคำตอบจากบุตรชาย เมื่อไรอันไม่ยอมกลับไปกับเขาแถมยังตีเนียนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ขนาดจอห์นที่พยายามแล้วก็ยังไม่สำเร็จแถมโดนไรอันโกรธเข้าให้อีกคน“ไรอันไปไหน”“อยู่ห้องทำงานครับนาย”“อืม ไปบอกมาหาฉันที่สระน้ำหลังคาสิโนหน่อยไป”“ครับ”พอสั่งเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องทำงานไป เมื่อนี่คงเป็นวิธีสุดท้ายที่จะทำให้ไรอันกลับไปกับคุณไบรอันแล้ว ส่วนไรอัน เมื่อลูกน้องเดินไปบอกว่าจอห์นให้ไปพบเขาก็แทบอยากหนีออกจากคาสิโนไป แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อหนีไปไหนก็คงหนีไม่พ้นอยู่ดี เลยตัดสินใจเดินออกไปหาบิดาตามที่สั่งมา“ลูกว่าอะไรนะ! คุณแม่...คุณแม่หกล้มเข้าโรงพยาบาลเหรอ! แล้วตอนนี้คุณแม่เป็นยังไงบ้าง! งั้นเดี๋ยวพ่อจะบินกลับไปวันนี้เลย ใจเย็นๆแล้วคอยรายงานพ่อ ไม่นานพ่อคงถึง โอเคๆ”“คุณแม่...คุณแม่เป็นอะไร...”ไรอันที่เดินเข้ามาเหมือนกับคนละเมอ เมื่อเขาได้ยินที่คุณไบรอันคุยโทรศัพท์เมื่อกี้“แกสนใจด้วยเหรอ ตั้งแต่แกหนีออกจากบ้าน แม่แกก็ร่างกายย่ำแย่ไม่แข็งแรง เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ตอนนี้ฉันหมดเวลาที่นี่แล้ว ถ้าแกไม่กลับไ
“ได้ข่าวว่าแกจีบลูกสาวเจ้าของโรงบาลติดเหรอวะ ฮ่าฮ่าฮ่า คิดยังไงยอมคบกับคนอย่างแกวะเนี่ย”“โธ่ หล่อๆแบบฉันหายากนะเว้ย”“ฉันก็เข้าใจ แต่ผีพนันอย่างแก มีหวังยัยนั่นได้หมดตัวในหนึ่งเดือนแน่”“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่หรอก แกรู้ไหมว่าครอบครัวไรอารวยขนาดไหน ฉันรู้มานะว่ารวยแบบโคตรๆ รวยจริงรวยจังแถมเธอยังเป็นลูกคนเดียวอีกนะเว้ย คิดดูสิถ้าฉันได้มาเป็นเมียนะ สบายไปทั้งชาติ”“อ่าวไหนบอกมีพี่ชาย”“ตายไปแล้วมั้ง ไม่เคยมีใครเห็นนี่ สงสัยตายไปแล้วล่ะ”“!!!!!!”ขณะที่ไรอันกำลังจะเดินไปทางบันไดหนีไฟ เขากลับได้ยินการสนทนาที่แค่ได้ยินก็รู้ได้ทันทีเลยว่ากำลังพูดถึงครอบครัวของเขาอยู่ ชายหนุ่มหยุดฟังจนกระทั่งทนไม่ไหวก่อนจะเดินเข้าไปยืนต่อหน้าของทั้งสองคน ทำเอาคนที่กำลังพูดอยู่ถึงกับตกตะลึงตาค้างเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่ม“เมื่อกี้แกพูดว่าอะไร”ไรอันกดเสียงต่ำพร้อมกับกัดฟันแน่น จับจ้องไปที่ผู้ชายสองคนที่มองมาที่เขาอย่างตะลึงงัน เมื่อมาเฟียหนุ่มนั้นมีหน้าตาพิมพ์เดียวกันกับน้องสาวฝาแฝดไม่มีผิดเพี้ยน เพียงแค่ส่วนสูงและทรงผมเท่านั้นที่ต่างกัน“ฉันถามว่าพวกแกพูดว่ายังไง!”ไรอันตะโกนถามอย่างไม่สนใจว่าที่นี่คือที่ไหน สองขาก้าวเข้า
“อืม ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ ฉันจัดการได้”“ครับ ผมคงต้องอยู่นี่นานหน่อย ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรก็โทรมาเลยนะผมจะได้ขึ้นไป”“อืม พ่อของแกน่ะ ยกโทษให้ได้แล้ว แกลงโทษเขามานานมากพอแล้วนะไรอัน”“มันก็นานพอกับที่ผมลงโทษตัวเอง งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ผมต้องจัดการอีกหลายอย่าง ไว้เดี๋ยวผมจะโทรหาอีกที”ไรอันกดวางสายทันทีที่พูดจบเมื่อไม่อยากฟังที่จอห์นบ่น ก่อนจะหันมาหาหาเตชิน ที่พาลูกน้องอีกสี่ห้าคนตามมาคอยปกป้องไรอันตามที่จอห์นสั่งเอาไว้“ไปหาซื้อคอนโด เอาที่ปลอดภัยและกว้างขวางพอที่จะอยู่ได้หมดนี่ ฉันคงต้องอยู่ที่นี่นานหน่อย”“ครับนาย เดี๋ยวผมจัดการให้เลย น่าจะไม่เกินพรุ่งนี้”“ต้องได้วันนี้”“ครับ...”เตชินรีบรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันที ส่วนไรอันตอนนี้เขาคงต้องคอยรับมือกับอีกหลายเรื่อง เมื่อยังไงก็ตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ที่นี่วันต่อมา ไรอันก็เข้ามาทำงานที่สำนักงานใหญ่ของโรงพยาบาล ที่แยกออกมาตั้งอยู่ที่ตึกสูงเสียดฟ้าไม่ไกลจากโรงพยาบาลใหญ่เท่าไหร่นัก“อะไรนะ! ลูก...ลูกชายของท่านประธานอย่างนั้นเหรอ? ไหนใครว่าตายไปแล้ว ไหนว่า...”“อย่าพูดออกมานะครับท่าน เห็นว่าเมื่อวานมีคนโดนซ้อมเพราะดันไปโม้ว่ากำลังคบกับค
“ถ้าแกจะมายืนในตำแหน่งของฉัน ขอร้องว่าอย่าพึ่งสร้างปัญหาหรือศัตรู”ทางด้านคุณไบรอัน พอเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วก็อดว่าไรอันออกมาไม่ได้ เมื่อนี่แค่วันแรกยังสร้างปัญหาถึงขนาดนี้ แล้วคนพวกนั้นจะยอมรับในตัวของไรอันได้ยังไงกัน“โธ่ ก็แค่พูดความจริง แล้วนี่ท่านประธานตาบอดหรือหูหนวกกันถึงให้พวกนั้นโกงกินได้ถึงขนาดนี้”“หุบปากของแกซะถ้าไม่รู้เรื่องอะไร”“หึ! รู้แต่ทำอะไรไม่ได้สินะ เป็นประธานแต่ไร้อำนาจจัดการ แล้วจะเป็นไปทำไมกัน”“ไรอัน!!! ถ้าแกเก่งขนาดนั้นก็ลองจัดการพวกนั้นให้สิ้นซากเองเลยสิ ทำได้ไหม!”“ก็ได้! มาดูกันว่าผมจะทำได้ไหม แล้วคอยดูให้ดีๆ ผมทำได้ดีกว่าประธานคนเก่าแน่นอน!”ไรอันตะโกนออกมาพร้อมกับเดินหันหลังหนีออกไปทันที ทำเอาคุณไบรอันที่ก่อนหน้านี้โกรธหน้าดำหน้าแดงค่อยๆยกยิ้มออกมาซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่ถอดแบบบุตรชายของเขามาแป๊ะๆ“เหยื่อกินเบ็ดจนได้สินะ หึหึหึ แกเป็นลูกส่วนฉันเป็นพ่อ ขิงอ่อนหรือจะสู้ขิงแก่ หึหึหึ”ส่วนทางด้านไรอันที่เดินโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกมาเจอเข้ากับตราดาที่บอกว่าจะพาไปที่ห้องทำงาน ซึ่งก็อยู่อีกทางฟากหนึ่งของชั้นบนสุดแห่งนี้ซึ่งมีห้องทำงานเพียงสองห้อง คือห้องของคุณ
“อะไรนะคะ! ที่พี่ไรอันทำร้ายพวกนั้น...”“อืม พวกนั้นดูถูกเราน่ะ แล้วเราไปรู้จักพวกเลวพวกนั้นได้ยังไงล่ะ”“พวกนั้นเหรอคะ ไรอาว่าไรอาไม่เคยรู้จักนะคะ คนพวกนี้เป็นใครก็ไม่รู้”ไรอาบอกออกมาตามความเป็นจริง เพราะคงเป็นพวกที่เข้ามาจีบเธอนั่นแหละและมันก็เยอะจนนับไม่ถ้วนจะให้เธอจำได้หมดคงไม่มีทาง“ต่อไปนี้ก็ระวังหน่อยล่ะ เราโตเป็นสาวแล้วนะ ระวังพวกผู้ชายเอาไว้ให้ดี คนดีๆหายากนะ จะคุยหรือคบกับใครก็บอกพ่อก่อน เข้าใจไหม”“ค่ะคุณพ่อ แหมหวงลูกสาวเหรอคะ ถ้าหวงก็หาให้เองเลยไหมคะ เอาหล่อๆ ล่ำๆ เหมือนพี่ไรอันนะคะ อิอิอิ ไม่ต้องรวยก็ได้ เพราะไรอารวยม๊ากกกกกมากค่ะ”คุณไบรอันยิ้มให้กับความขี้เล่นของบุตรสาว ก่อนจะอดนึกไปถึงบุตรชายไม่ได้ เมื่อตอนนี้เรื่องหนักใจที่สุดเห็นจะเป็นเรื่องของไรอัน เขาจะทำยังไงให้ไรอันเป็นที่ยอมรับของคนที่บริษัท“แล้วคุณแม่เป็นยังไงบ้าง”“ดีขึ้นเหมือนกับได้น้ำทิพย์มาชโลมจิตใจเลยค่ะ เอาแต่พูดถึงพี่ไรอันจนไรอาอดอิจฉาไม่ได้ ตอนเย็นพี่ไรอันก็แวะเข้ามาหาคุณแม่นะคะ คุยกันนานสองนานก่อนจะกลับไปทำเอาคุณแม่นี่ยิ้มแก้มแทบแตก”“เรานี่นะ แล้วเรื่องที่นี่เป็นยังไงบ้าง ตอนไหนจะเลิกเป็นหมอแล้วไปช่
“อื้อออ พอแล้ว...ฉันเริ่มเมาแล้ว ไม่ไหวๆ เธอดื่มบ้างสิ”กลับมาทางด้านเพชรพราวกับไรอัน เสียงอ้อแอ้ของไรอันบอกขึ้น เมื่อตอนนี้เขาดื่มไปมากจากฝีมือการชงเหล้าของเพชรพราว หญิงสาวเอาแต่ให้เขาดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าเพื่อที่เขาจะได้ไม่สงสัยว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน“เพชรก็เมาแล้ว งั้นเรา...กลับห้องกันเถอะนะคะ คืนนี้เพชรจะบริการคุณเอง”“อื้อ”ไรอันตอบรับด้วยเสียงอันอ้อแอ้คอพับคออ่อนก่อนจะลุกขึ้นตามการพยุงของเพชรพราว พอเดินออกไปพวกลูกน้องที่รออยู่ต่างรีบวิ่งเข้ามาอย่างเป็นห่วง“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันพยุงเขาออกไปเอง พวกนายไปเตรียมรถเถอะ คืนนี้เขาบอกให้ฉันบริการ...ทั้งคืน”“อ้อ ครับ งั้นเดี๋ยวเราไปเอารถมารอหน้าผับเลย”ลูกน้องของไรอันรีบบอกออกมาพร้อมกับวิ่งออกไปเอารถส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งก็คอยยืนเฝ้าไม่ห่างร่างของเจ้านายหนุ่ม จากนั้นไม่นานก็มาถึงคอนโดที่ซื้อเอาไว้ เมื่อไรอันพักอยู่ชั้นบนสุดและพวกลูกน้องของเขาพักอยู่ชั้นถัดมา“เราช่วย...”“ไม่ต้องหรอก ฉันจัดการได้ พวกนายไปพักเถอะ แล้วอย่ามาขัดจังหวะของเราด้วย”“แต่ว่า...”“ทำตามที่เธอบอก...ถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องมา เข้าใจไหม...”พอมาถึงห้อง เพชรพราวก็บอก
“อื้อออออ ไอ้บ้าเอ้ย! ไปตายอดตายอยากมาจากไหน อ๊ะ! เจ็บ อื้อ เจ็บกว่าตอนฝึกอีก”เช้าวันต่อมา เพชรพราวที่พึ่งรู้สึกตัวหลังจากรองรับบทรักหนักหน่วงของมาเฟียหนุ่มทั้งคืน ค่อยๆลุกขึ้น เมื่อวันนี้เธอต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทวันแรก อุตส่าฝ่าฟันมาจนถึงวันนี้ ถ้าเสียโอกาสนี้ไปคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกแล้ว“นี่มันกี่โมงแล้วห๊ะ! ทำไมยัยพราวยังไม่โผล่หัวมาอีก!”ทางด้านคุณมนัส ที่ตอนนี้กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เมื่อเพชรพราวยังไม่โผล่มาที่บริษัททั้งๆที่สัญญาเอาไว้ว่าจะเข้ามาทำงานวันนี้ และตำแหน่งที่เธอขอเขาก็อุตส่าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว แต่นี่เกือบเที่ยงยังไม่มีวี่แววว่าจะโผล่มา“ผมพยายามติดต่อแล้วครับท่าน แต่คุณหนูปิดเครื่อง หรือว่าคุณหนูจะเปลี่ยนใจ...”“ไม่มีทาง ฉันรู้จักลูกสาวฉันดี ถ้าบอกว่าจะทำแล้วยัยพราวไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่นอน”“ครับ...”คุณมนัสบอกขึ้นพร้อมกับคิดหาทางออก เพราะปกติแล้วเพชรพราวไม่ใช่คนเหลวไหลแบบนี้ที่หายเงียบไปโดยไม่รับผิดชอบ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ร่างบางที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนาก็โผล่มา“ยัยพราว! นะ...นี่แกมาทำไมเวลานี้ห๊ะ!”“อ่าว ไม่ให้ทำแล้วเหรอคะ นั้นพราวกลับเลยแล้วกัน”
“นายครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ...”เตชินที่เดินตามไรอันถามขึ้นอย่างแปลกใจกับท่าทีของเจ้านายหนุ่ม หลังจากออกมาจากห้องทำงานของคุณมนัสได้พักใหญ่ๆไรอันก็เดินเหมือนกับว่าไร้วิญญาณในมือถือกรอบรูปอันเล็กเอาไว้จนเตชินที่ทั้งแปลกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขากันแน่อดถามขึ้นไม่ได้“นายครับ นั่นมัน เอ่อ ห้องทำงานไปทางนี้ครับ”“หือ? อือ...”“เป็นอะไรของเขาล่ะเนี่ย หรือว่าคุณมนัสพูดอะไรมา แต่ไม่น่าจะทำให้นายเป็นอย่างนี้ได้นี่”ยิ่งคิดเตชินยิ่งสับสน เมื่อนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นไรอันเป็นแบบนี้ ก่อนไรอันจะเดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วบอกไม่ให้ใครรบกวนเป็นอันขาด“มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมเธอถึง...”ชายหนุ่มยกรูปที่ขอยืมมาจากคุณมนัสขึ้นดู มันเป็นเพียง
“จะไม่กลับไปกับพ่อจริงๆเหรอ ท้องโตอย่างนี้แถมไม่มีคนดูแลอีก กลับไปกับพ่อเถอะนะ”“พราวดูแลตัวเองได้ค่ะไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เจสซี่ก็อยู่ คุณพ่อน่าจะอยู่เล่นกับหลานๆนานกว่านี้หน่อย ตั้งแต่คุณพ่อมาเด็กๆก็ไม่ค่อยเกเร...คุณตาจะกลับแล้วบอกลาคุณตาสิครับ”“อุ๊ย ดิ้นกันใหญ่เลย ฮ่าฮ่าฮ่า เดี๋ยวตาจะบินมาบ่อยๆนะ อย่าดื้ออย่าซนให้มันมากนักไอ้เสือน้อยของตา เข้าใจไหมครับ”“ฮึก คุณพ่ออ่ะ อย่าทำให้พราวร้องไห้สิคะ ไม่ต้องกลับได้ไหมคะ พราวคิดถึงคุณพ่อแล้ว”“โธ่ เด็กขี้แย จะเป็นแม่คนแล้ว”คุณมนัสดึงร่างอวบของบุตรสาวเข้ามากอดพลางน้ำตาซึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อในตอนนี้ไม่ใช่มีแค่ลูกสาวเขาคนเดียวแล้วแต่ยังมีหลานน้อยเพิ่มมาอีกสามคน แล้วจะไม่ให้เขาห่วงเพิ่มเป็นทบเท่าทวีคูณได้ยังไง“เดี๋ยวจะถ
หนึ่งวันหลังจากนั้นคุณไบรอันก็ถูกส่งตัวไปรักษาที่กรุงเทพฯพร้อมกับจอห์นส่วนไรอันต้องสะสางเรื่องที่คาสิโนและต้องให้ความร่วมมือกับพวกตำรวจสากลที่ต้องการตรวจสอบธุรกิจของเขารวมทั้งบริษัทผลิตอาวุธอีก เลยทำให้วุ่นกันไปหมดเพราะพอที่นี่เสร็จต้องบินไปที่อังกฤษอีก ไรอันแทบไม่ได้หยุดพัก เมื่อจอห์นตัดสินใจแล้วว่าจะขายคาสิโนทิ้งเหลือเอาไว้แค่บริษัทที่อังกฤษ ส่วนไรอันตกลงแล้วว่าจะกลับมารับช่วงต่อที่โรงพยาบาล เมื่อไรอาไม่ยอมที่จะขึ้นบริหารที่นั่น ก็คงเหลือเพียงแต่ชายหนุ่มที่ต้องกลับไปรับตำแหน่งต่อจากบิดา“นายครับ ทีมงานจากประเทศไทยพึ่งกับมาถึง น่าจะเข้ามาทำงานกันพรุ่งนี้”“อืม แจ้งไปทางตำรวจสากลให้เข้าตรวจพรุ่งนี้ได้เลย ส่วนเรื่องที่ฉันให้ไปสืบเป็นยังไงบ้าง”“ไม่มีข้อมูลหรือข่าวของเธอเพิ่มเติมเลยครับนาย คุณมนัสไม่ได้ติดต่อหรือไปหา ส่วนที่อเมริกาก็ไม่มีครับยากมากที่จะหาข้อมูลของเธอที่นั่น เพราะแทบไม่มีใครพูดเรื่องส่วนตัวกันเลย บอกแค
ทางด้านเพชรพราว วันนี้เธอต้องเข้าไปรายงานตัวในสำนักงานวันแรกหลังจากพึ่งกลับมาถึงเมื่อวาน และพอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างก็มองมาที่หญิงสาวอย่างแสดงความยินดี เมื่อต่างก็รู้ว่าถ้าเธอกลับมาและงานสำเร็จหญิงสาวจะได้เลื่อนขั้นเพราะนี่เป็นงานแรกที่เธอถูกส่งออกไปทำคนเดียว“พราว! ยินดีด้วยนะ หัวหน้ารอพบเธออยู่ ไปเร็วเข้า!”สำเนียงภาษาอังกฤษชัดเจนเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามากอดเพื่อนสนิทอย่างยินดี ก่อนเพชรพราวจะเดินเข้าไปยังห้องทำงานของหัวหน้าของเธอ“อ่าว มาแล้วเหรอนั่งก่อนๆ ครั้งนี้คุณทำงานได้ดีมากเลยนะเพชรพราว ข้อมูลที่ส่งมาให้ค่อนข้างละเอียดตอนนี้ผมได้ให้รัฐบาลส่งเจ้าหน้าที่ไปลงพื้นที่เพื่อจับกุมพวกเลวนั่นแล้วและผมพร้อมทำตามสัญญา สิ้นเดือนนี้คุณจะได้เลื่อนตำแหน่ง อื้อ อีกอย่าง ผมอนุญาตให้พักยาวได้หนึ่งเดือนเลยแล้วค่อยกลับมาทำงาน”“ขอบคุณค่ะ เอ่อ หัวหน้าคะดิฉันอยากตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติม จะเป็นไ
“อะ...อะไรนะ! ที่แกมาหาฉัน...ก็เพื่อจะบอกว่าแกจะไปแล้วอย่างนั้นเหรอ”“ค่ะ พราวแค่แวะมาลา เหลือเวลาอีกชั่วโมงก็ต้องไปแล้ว คุณพ่อดูแลสุขภาพตัวเองบ้างนะคะ เอาแต่ทำงานหนักอย่างนี้ พราวเป็นห่วง”“ฉันละเชื่อแกจริงๆเลย นี่ตกลงแกเป็นลูกสาวของฉันจริงๆใช่ไหม”“โธ่ ถ้าคิดถึงก็บินไปหาพราวได้นี่คะ ลาออกเถอะนะคะคุณพ่อ พราวเลี้ยงคุณพ่อได้สบายมากค่ะ”คุณมนัสหันไปมองบุตรสาวด้วยสายตาผิดหวังอย่างชัดเจน เมื่อที่เขาทำทุกวันนี้ก็เพื่อคนตรงหน้าที่วันๆไม่ทำการทำงานเอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆโดยไม่รู้เลยว่าเพชรพราวนั้นเริ่มทำงานตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆแล้วแค่ไม่ได้บอกเพราะไม่อยากให้บิดาเป็นห่วง“อย่าไปเลยนะ ถึงลูกจะไม่ทำงานพ่อก็จะไม่บังคับอีก ขอแค่อยู่นี่...”“หนูทำงานให้หน่วยข่าวกรองสหรัฐ...ทำตั้งแต่เรียนจบ...”“ห๊ะ!! กะ...แกว่ายังไงนะ! หนะ...หน่วยข่าวกรองสหรัฐ แกไม่ได้โกหกพ่อเพื่อที่จะหนีไปหรอกใช่ไหม”คุณมนัสไม่คิดอยากเชื่อ เมื่อบุตรสาวที่เขาคิดมาตลอดว่าไม่เอาไหนกลับบอกว่าทำงานกับรัฐบาลสหรัฐเสียได้“หนูไม่อยากให้คุณพ่อไม่สบายใจเลยไม่ได้บอก ขอโทษนะคะ แต่หนูต้องกลับไปทำงาน ถ้าคุณพ่อว่างก็ไปหาหนูบ้างนะคะ”“โธ่แล้วทำไมแก
ทางด้านไรอัน ตอนนี้กำลังเดินลงจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยร่างกายที่เรียกได้ว่าอ่อนแรงเต็มทน เมื่อเขาได้รับการรักษาห้ามเลือดเพียงอย่างเดียวก่อนที่จะมาถึงที่นี่“นายใหญ่เป็นยังไงบ้าง รายงานมาให้หมด”“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ยังอยู่ในห้องไอซียูเพราะท่านอายุเยอะและมีภาวะแทรกซ้อนหลายโรคครับ น่าจะต้องรอดูอาการไปอีกสักพัก”“อืม ส่งคนไปคุ้มกันอย่าให้มีใครที่ไม่ใช่หมอและพยาบาลเข้าไปเด็ดขาดจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”“ครับนาย แล้วก็...”พอได้ยินประโยคสุดท้ายจากปากของลูกน้อง ไรอันถึงกับรีบถลาเดินออกไปทันที“มาทำอะไรที่นี่...ผมถามว่ามาทำอะ อ๊ะ! อะไรที่นี่!”ไรอันตะโกนถามเสียงดังทันทีที่มาถึงคาสิโนแล้วพบร่างสูงใหญ่ของคุณไบรอันที่นี่“ฉันควรถามแกมากกว่านะสภาพแบบนี่จะมาเป็นภาระเพิ่มอีกรึไง...พาไปหาหมอ”“ไม่! พ่อต่างหากที่ต้องกลับไป ผมจัดการเองได้”คุณไบรอันบอกขึ้นแต่ไรอันก็ดื้อหัวชนฝาจนคนเป็นพ่อถอนหายใจออกมา“สภาพแกเป็นแบบนี้แล้วแกจะไปทำอะไรใครได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”“ผมจัดการ...”“บอกให้ไปหาหมอไง! พาออกไปเดี๋ยวนี้! ก่อนที่ฉันจะจัดการพวกแกรายตัว พาไปสิวะ!!!!”คุณไบรอันตะโกนสั่งออกมาสุดเสียงจนพวกที่ยืนอยู่ร
“นายครับ ตอนนี้ลูกน้องของไอ้ไรอันกำลังตามหาตัวมันครับ แสดงว่าตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน นายจะให้ทำยังไงต่อครับ”“พวกมึงยังตามมันอยู่ใช่ไหม”“ครับ มันอยู่ที่โรงแรมครับนาย”“แสดงว่าไม่มีคนคุ้มกันมัน งั้นจัดการได้เลย เอาให้ตาย เพราะถ้ามันไม่ตายรับรองมึงได้ตายแทนแน่”“ครับ”พอวางสายยิ้มร้ายก็ปรากฏขึ้น เดชาที่รอโอกาสมาเป็นเดือนไม่นึกว่าอยู่ดีๆมันก็ถึงเวลาที่เขารอคอยก่อนจะยืนขึ้นแล้วสั่งออกมา“ไปรวบรวมคนมาให้หมด ฉันจะไปถล่มคาสิโน เอาให้ยับอย่าให้เหลือซาก มันจะได้จำไว้ว่าอย่ามากร่างกับกูอีก”พอสั่งเสร็จเดชาก็เดินยิ้มอย่างมีความสุขออกไปเมื่อเหลือแค่จอห์นคนเดียวและแก่ขนาดนั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้ เสือเฒ่าที่ใ
“คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง! ปล่อยฉันนะ คุณ!”ทางด้านเพชรพราวตอนนี้เจ็บข้อมือจนแทบทนไม่ไหวเมื่อไรอันบีบมันแน่นจนแทบแตกหัก ก่อนจะอดเหลือบไปมองอีกคนที่นอนหมดสติหน้าตาบวมช้ำจนดูไม่ได้อย่างนึกสงสาร เธอไม่น่าใช้เขาเป็นเครื่องมือในการประชดเลยจริงๆ“หึ! ยังกล้ามองมันอีกเหรอ เธอกล้ามากเพชรพราวที่ท้าทายฉันแบบนั้น”ไรอันกัดฟันพูดออกมา เขาไม่นึกว่าแผนการที่วางไว้จะเป็นแผนการที่เอาไว้ทำลายเขาโดยเฉพาะ จากที่อยากพิสูจน์ความรู้สึกของหญิงสาวนั้นตอนนี้ความรู้สึกของเขากลับดูชัดเจนจนเขาเองแทบไม่อยากยอมรับมัน“คุณมันบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”เพชรพราวบอกขึ้นพร้อมกับยกขาขึ้นเพื่อหวังทำลายจุดอ่อนของเขาแต่ไรอันรู้ทันจับขาเล็กเอาไว้พร้อมกับดึงเข้าหาตัวเขาอย่างรวดเร็ว“จำเอาไว้ ว่าห้ามแตะต้องใครอีก!”พอสิ้นสุดคำพูดปากร้อนก็กดจูบลงมาที่ปากเล็กอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนเพชรพราวได้กลิ่นคาวเลือดจากปากของเธอ“อื้อๆๆๆๆๆๆ อ่อย อื้อออ ไอ้อ้า! อื้ออ”เพชรพราวพยายามร้องห้ามในลำคอและใช้ทุกแม่ไม้วิธีต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้เขาปล่อย แต่ร่างสูงแข็งแกร่งอย่างกับเหล็กแทบไม่สะท้าน ความโกรธนั้นมีมากจนเขาไม่สนใจความเจ็บปวดทางร่างกายเลยแม้แต่
“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีทีมงาน...”“ให้เข้ามาเลย ส่วนคุณ...จะเข้าหรือไม่เข้าก็ได้”เพชรพราวเดินเข้ามาทันทีที่เห็นคุณไบรอันเดินหน้าตาไม่รับแขกออกจากห้องไป เธอเลยเดินเข้ามาเพื่อบอกว่าตอนนี้ทีมงานที่ตามไปทำงานที่สาขาพึ่งเดินทางมาถึง และก็ขอเข้าพบไรอันเพื่อรายงานการทำงาน“ค่ะ...”เพชรพราวตอบรับออกมาอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินหันหลังออกไปเพื่อบอกให้พวกด้านนอกเข้ามา และพอประตูห้องทำงานของไรอันปิดลงหญิงสาวก็ได้แต่นั่งห่อเหี่ยวเหมือนเดิม“ทำไมมันรู้สึกว่าไม่อยากทำอะไรเลย...แล้วทำไมเราจะเข้าไปฟังด้วยไม่ได้ เราเป็นเลขานี่น่า”พอนึกได้เพชรพราวก็ตัดสินใจลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของไรอันทันทีจะมองทำไม ทำเป็นหูหนวกตาบอดไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้เลยรึไงอีตาบ้าเอ้ย!พอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างหันมาจับจ้องที่หญิงสาวจนอดประหม่าไม่ได้ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ว่างซึ่งมันก็ดันข้างไรอันอีก จากนั้นเพชรพราวก็เริ่มตั้งสติแล้วฟังทีมงานที่ไรอันเคยบอกว่ายอดเยี่ยมรายงานถึงการทำงานเกือบเดือนตามสาขาต่างๆโอ้วแม่เจ้า นี่มันสุดยอดอัจฉริยะทั้งนั้นเลยรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงละเอียดรอบคอบแถมยังพูดแต่เรื่องระดับบริษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศเขาทำกัน