เพื่อน(ไม่)รัก

เพื่อน(ไม่)รัก

last updateLast Updated : 2025-03-07
By:  ต้นอ้อUpdated just now
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
66Chapters
33views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

View More

Latest chapter

Free Preview

เกริ่นนำ

เกริ่นนำ“เอ่อ…สา เรารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว?” ผมเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า ในขณะที่มีม่านหมอกเพื่อนสนิทของผมนั่งอยู่ด้วย“เกือบปีแล้ว นายมีอะไรหรือเปล่า?” เธอยิ้มให้ผมจนเห็นฟันเรียงสวย ผมชอบเธอมาก ๆ อยากอยู่ใกล้ ๆ อยากเห็นรอยยิ้มแสนสดใสแบบนี้ทุกวัน“จั่น…เอ่อ…” ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงรวบรวมความกล้าของตัวเอง ผมอยากจะสารภาพความในใจกับเธอ “มีอะไรก็พูดมาเถอะ สารอฟังค่ะ” เธอส่งยิ้มหวาน พร้อมกับจับมือของผม ผมใช้มืออีกข้างมาจับมือของเธอเอาไว้แน่น “จั่น กูไปซื้อน้ำก่อนนะ” ม่านหมอกว่าพร้อมลุกขึ้น “อืม ซื้อมาเผื่อกูกับสาด้วยนะ” ผมพูดกับม่านหมอก ผมกับเธอสนิทกับมาก จะใช้มึงกูกันตลอด ถือว่าเป็นเรื่องปกติ“อืม” ม่านหมอกพยักหน้ารับคำ แล้วเดินไป“ตลอดเวลาที่รู้จักกัน จั่นชอบริสามากนะ แล้วริสาล่ะรู้สึกอย่างไร?” “สารู้สึกดีค่ะ ที่มีจั่นอยู่ใกล้ ๆ” ริสายิ้มพร้อมกับหลบสายตาผมอย่างเขินอาย“รู้สึกเหมือนกันเลย” ผมว่าพลางยกมือขึ้นทัดผมให้ริสา“ค่ะ” “เป็นแฟนกับจั่นนะริสา” “ค่ะ” คำตอบของริสาทำเอาผมยิ้มแก้มแทบแตก เมื่อได้ฟังคำตอบนั้น คำตอบที่ผมหวังมาตลอด ผมมองใบหน้าสวยหวานนั้นอย่างรักใคร่ ก่อนจะก้ม...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
66 Chapters
เกริ่นนำ
เกริ่นนำ“เอ่อ…สา เรารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว?” ผมเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า ในขณะที่มีม่านหมอกเพื่อนสนิทของผมนั่งอยู่ด้วย“เกือบปีแล้ว นายมีอะไรหรือเปล่า?” เธอยิ้มให้ผมจนเห็นฟันเรียงสวย ผมชอบเธอมาก ๆ อยากอยู่ใกล้ ๆ อยากเห็นรอยยิ้มแสนสดใสแบบนี้ทุกวัน“จั่น…เอ่อ…” ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงรวบรวมความกล้าของตัวเอง ผมอยากจะสารภาพความในใจกับเธอ “มีอะไรก็พูดมาเถอะ สารอฟังค่ะ” เธอส่งยิ้มหวาน พร้อมกับจับมือของผม ผมใช้มืออีกข้างมาจับมือของเธอเอาไว้แน่น “จั่น กูไปซื้อน้ำก่อนนะ” ม่านหมอกว่าพร้อมลุกขึ้น “อืม ซื้อมาเผื่อกูกับสาด้วยนะ” ผมพูดกับม่านหมอก ผมกับเธอสนิทกับมาก จะใช้มึงกูกันตลอด ถือว่าเป็นเรื่องปกติ“อืม” ม่านหมอกพยักหน้ารับคำ แล้วเดินไป“ตลอดเวลาที่รู้จักกัน จั่นชอบริสามากนะ แล้วริสาล่ะรู้สึกอย่างไร?” “สารู้สึกดีค่ะ ที่มีจั่นอยู่ใกล้ ๆ” ริสายิ้มพร้อมกับหลบสายตาผมอย่างเขินอาย“รู้สึกเหมือนกันเลย” ผมว่าพลางยกมือขึ้นทัดผมให้ริสา“ค่ะ” “เป็นแฟนกับจั่นนะริสา” “ค่ะ” คำตอบของริสาทำเอาผมยิ้มแก้มแทบแตก เมื่อได้ฟังคำตอบนั้น คำตอบที่ผมหวังมาตลอด ผมมองใบหน้าสวยหวานนั้นอย่างรักใคร่ ก่อนจะก้ม
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
1ฉันรักผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง...
Chapter 1ม่านหมอก… TALK...ฉันนั่งรอเพื่อนรักของฉันอยู่ที่รถ ยอมรับว่าฉันเสียใจ ที่ปั้นจั่นไม่เคยรับรู้ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ปั้นจั่นคบกับริสา ไม่ใช่ว่าฉันไม่เจ็บ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันได้แต่เฝ้ามองทั้งสองพลอดรักกันอย่างมีความสุข ซึ่งมันต่างจากหัวใจของฉันที่ทุกข์ระทมตรอมตรมมาตลอดฉันรักผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง...ฉันจะแสดงความรู้สึกกับเพื่อนได้อย่างไรกัน ว่าฉันรักเขามากกว่าเพื่อน ถ้าฉันสารภาพออกไป ฉันก็กลัวความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับปั้นจั่นมันจะแย่ลง ฉันกลัวเสียเพื่อนรักฉันกลัวเสียผู้ชายที่ฉันรักไปฉันเลือกที่จะเงียบและดูเพื่อนรักของฉันมีความสุข ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บ แต่ฉันก็ยังมีเขาอยู่ข้าง ๆฉันมองร่างของชายร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายเดินออกมาจากบ้าน เขาเดินไปเตะกระถางต้นไม้ แล้วเดินไปนั่งรถสปอร์ตหรูอย่างไม่สบอารมณ์ ผ่านไปสักพักริสาก็เดินออกมาจากบ้านแล้วเดินไปขึ้นรถสปอร์ตหรูแล้วขับออกไปฉันขมวดคิ้วมุ่นในเมื่อปั้นจั่นบอกว่าจะไปขอริสาแต่งงาน แล้วทำไมริสาถึงไปกับผู้ชายอีกคน แล้วเพื่อนสนิทของฉันทำไมถึงไม่ออกมา สมองของฉันมันตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ฉันนั่งอยู่บนรถอย่างร
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
2ได้แต่เก็บคำว่ารักเอาไว้แล้วกลืนมันลงไป
Chapter 2สวัสดีค่ะฉันชื่อม่านหมอก หมอกเหมือนชื่อ ความรักที่มืดมนหม่นหมอง มีรักกับเขาทั้งทีกลับไม่เคยสดใสเลย ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้เปิดเผยไม่ได้ และรักเขาข้างเดียวอีกต่างหาก เฮ้อ! ฉันเป็นคนอีสานเข้ามาหาเรียนที่กรุงเทพฯ ฐานะทางบ้านยากจน พ่อแม่เป็นชาวนา กว่าฉันเรียนจบนาผืนน้อยและวัวที่พ่อเคยมี ก็ขายส่งควายอย่างฉันเรียนเกือบหมด ฉันมีน้องสาว1คนแก่นแก้วแสนซน อายุ8ปี พอฉันเรียนจบ ภาระทุกอย่างก็ตกมาที่ฉัน ฉันต้องส่งเงินกลับบ้านทุกเดือน หลังจากหักค่าห้องค่ากิน เงินทั้งหมดที่เหลือฉันส่งกลับบ้านหมดฉันไม่เคยปริปากบ่น ฉันอยากจะมีเงินส่งกลับบ้านเยอะ ๆ พ่อแม่จะได้สบาย ดีนะที่ฉันเรียนจบ แล้วได้ทำงานกับเพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกัน และผู้ชายคนนั้นคือปั้นจั่นก๊อก! ก๊อก! แกรก! เสียงเคาะประตูดังถี่ ๆ ตามด้วยเสียงเปิดประตูเข้ามา พี่ปั้นสิบเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง“หมอก ไอ้ปั้นจั่นอกแตกตายยังวะ!” พี่ปั้นสิบถามฉัน แล้ววางข้าวของลงบนโต๊ะ“ไม่ตายก็เหมือนตายแหละพี่ ร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุดเลย ไม่รู้มันเอาน้ำตาจากที่ไหนมาผลิตนักหนา” ฉันบ่นกระปอดกระแปด พร้อมกับทรุดกายลงนั่งลงบนเตียงข้าง ๆ ปั้นจ
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
3“หุบปากแล้วออกไป!!” 
Chapter 3“กูจะกลับแล้วนะปั้นจั่น” ฉันเขย่าตัวของปั้นจั่น เเต่กลับนิ่งเงียบ ฉันจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายนั้นอยู่นาน ลมหายใจของปั้นจั่นดังสม่ำเสมอคราบน้ำตา ยังติดอยู่ที่ใบหน้าคมเข้มนั้น ฉันกลอกตามองบนก่อนจะพยุงร่างของปั้นจั่นขึ้นเพื่อไปนอนบนเตียง ฉันจะมาปล่อยนอนตรงนี้ไม่ได้หรอก ถ้าเกิดว่าหนาวเขาจะทำอย่างไรล่ะ เมาหนักขนาดนี้“โอ้ย ตัวมึงนี่ทำไมมันอ่อนปวกเปียกแบบนี้วะ” ฉันพยายามพยุงปั้นจั่นขึ้น แต่เขาก็ล้มไปนอนกับพื้นเหมือนเดิม“...”“มึงแดกช้างหรือไงวะ? ทำไมตัวมึงหนักขนาดนี้” ฉันบ่นพร้อมกับพยายามลากร่างของปั้นจั่นไปในห้องปึก! ปึก! เสียงหัวปั้นจั่นชนกับขอบประตูบ้าง ชนขอบตู้บ้าง เฮ้อ! ก็ตัวปั้นจั่นหนักขนาดนั้น จะให้ฉันทำยังไง?“ฮึก!” ปั้นจั่นสะอื้นในลำคอ“ตัวมึงหนักชะมัดเลยวะ” ฉันลากปั้นจั่นไปที่เตียงจนสำเร็จจากนั้นก็ดึงเขาขึ้นไปบนเตียง แล้วห่มผ้าให้ “ริสา จั่นรักนิสานะ ฮึก!” ปั้นจั่นกอดฉันเอาไว้ หัวใจของฉันเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เขารั้งร่างบางของฉัน แล้วฝังจมูกลงบนซอกคออ่อนของฉัน กลิ่นกายของปั้นจั่นหอมอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นเหล้า เคล้ากลิ่นบุรุษเพศ ชวนสะยิวใจไม่น้อยปั้นจั่นนิ่งไปอ้อม
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
4ฉันเรื่องมากตรงไหนวะ?... 
Chapter 4“พี่ปั้นสิบให้กูดูแลมึง กูไปไม่ได้หรอกถ้ากูไปแล้วใครจะดูแลมึงล่ะ” “ไม่ต้องมาดูแลกู!” ปั้นจั่นผลักบ่าฉันแรง ๆ เจ็บวะ! เจ็บเชี่ย ๆ ที่เห็นคนที่รักทำแบบนี้“ปั้นจั่น” “คำว่าเพื่อนมันจบลง ตั้งแต่มึงบอกว่ารักกูแล้วแหละ” “มันต้องจบอยู่แล้วเพราะกูคิดกับมึงมากกว่าเพื่อน ให้กูคิดกลับไปเป็นเพื่อนกูทำไม่ได้จริง ๆ”“มึงจะไปไหนก็ไปหมอกต่างคนต่างอยู่ ต่อไปนี้เลิกข้องเกี่ยวกัน” “มึงคิดหรือเปล่า? ก่อนที่มึงจะพูดออกมา” “กูคิดดีแล้ว”“ไหนมึงบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกันไงไอ้ปั้นจั่น”“คำพูดนั้นกูเคยพูดกับเพื่อนกู ตอนนี้มึงไม่ใช่แล้ว”“มึงต้องการแบบนั้นใช่ไหมปั้นจั่น? มึงต้องการให้กูออกไปจากชีวิตมึงใช่ไหม? มึงแค่พูดออกมาเลย กูจะได้ไม่ต้องทนกับความรู้สึกเจ็บปวดที่กูต้องมองมึงพลอดรักกับคนอื่น กูจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับมึงอีก” ฉันพูดพร้อมกับจ้องหน้าปั้นจั่นด้วยความเจ็บปวด ถ้าเขาพูดออกมาว่า ต้องการให้ฉันออกไปจากชีวิตเขาฉันก็จะไป มันคงไม่มีอะไรเจ็บไปมากกว่านี้แล้วแหละฉันควรจะออกไปจากชีวิตของปั้นจั่นตั้งนานแล้ว เพราะความรักงี่เง่าของฉัน ที่ฉันต้องทนมองดูคนที่ฉันรักรักกับคนอื่น เพราะคำว่าเพื่อนที่เข
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
5มาทำงานได้แล้วเหรอ ไอ้ตัวดี
Chapter 5ม่านหมอก… TALK...“นี่คีย์การ์ดห้องคอนโดดีดิว ห้องของเธอ” คนที่ชื่อสายฟ้ายื่นคีย์การ์ดให้ฉัน“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไว้อย่างนอบน้อม ส่วนคุณพายุเดินเข้ามา แล้วไปหยุดยืนที่หน้าต่าง เขาหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบ แล้วพ่นควันขาวลอยคลุ้ง แค่ได้กลิ่นฉันจะเป็นลม ฉันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ มันเหม็นแค่ได้กลิ่นฉันก็จะตายแล้ว ฉันยกมือขึ้นมาปิดจมูกอย่างอดไม่ได้ สายตาคมเข้มนั้นตวัดมองฉันสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะหันไปมองผ่านอากาศอันเวิ้งว้างนอกกระจกใส“ลูกน้องของผมน่าจะกำลังไปขนของเธอไปที่คอนโดแล้ว ไปดูความเรียบร้อย พรุ่งนี้มาทำงาน” คุณสายฟ้ายิ้มให้ฉัน ฉันยังงง ๆ เขารู้ได้ไงว่าฉันพักที่ไหน ฉันได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ“ขอบคุณค่ะ งั้นฉันกลับก่อนนะคะ” ฉันยกมือไหว้อีกครั้ง“ครับ” ฉันหยิบซองเงินเดือนล่วงหน้าและคีย์การ์ดออกมาด้วย ในใจก็คิดไปเรื่อย ให้ฉันไปอยู่คอนโด คงจะเป็นคอนโดธรรมดาไม่หรูอะไรหรอก แค่พนักงาน เขาคงไม่ให้อยู่เลิศหรูหรอกมั้ง ฉันนั่งรถมาที่ห้องเช่าของตัวเอง ปรากฏว่ามีผู้ชาย5-6คน ขนของฉันมาไว้บนรถเรียบร้อยแล้ว“จะไปพร้อมพวกผมเลยไหมครับ?” ชายเสื้อลายถามฉัน ฉันยังงงกลางดงผู้ชายอยู่เลย
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
6เดี๋ยวก็รู้
Chapter 6ม่านหมอก… TALK...“หมอก ตรงนี้ผมว่าแก้ก็ดีนะ”“แต่หมอกว่ามันโอเคแล้วนะคะคุณสายฟ้า” ฉันพูดขณะยื่นภาพภาพสินค้าตัวใหม่ที่ฉันออกแบบอีกอันให้คุณสายฟ้าดูบริษัทที่ฉันทำงาน ทำเกี่ยวกับส่งออกสินค้าพวกของเล่นเด็ก ส่งออกไปทั่วโลก“แต่ผมว่ามันแปลก ๆ อยู่ดี”“แปลกยังไงคะ? หมอกว่าโอเคแล้ว เพราะมันปลอดภัยกับเด็กด้วย อุปกรณ์ที่เราจะเอามาผลิตก็มีคุณภาพ ตามสโลแกนของบริษัทเลยค่ะ ปลอดภัย มีคุณภาพ และคุ้มค่า“พายุมาดูให้กูหน่อย” คุณสายฟ้าเอ่ยกับคุณพายุ ฉันหันไปมองเขา เขาเอนกายพิงพนักพิงพร้อมใช้ขาพาดบนโต๊ะทำงานอย่างสบายอารมณ์“มึงว่าไงก็ตามนั้นแหละ” คุณพายุพูดออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน เฮ้อ! สบายเหลือเกินพ่อคุณ“งั้นหมอกแก้ตรงนี้นิดหน่อยนะ”“ก็ได้ค่ะ”“ครับ” ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้อง ฉันทรุดกายลงบนโต๊ะทำงานแล้วก็ทำงานต่อ“แก้งานเหรอ?” พี่ต่อถามฉันขณะจิบกาแฟไปด้วย“ค่ะ”“สู้ ๆ นะ”“ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่ต่อ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานตั้งแต่ที่ฉันมาทำงานที่บริษัทของคุณสายฟ้ากับพายุ ฉันก็เข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี ทุกคนเป็นมิตรกับฉันมาก มันทำให้ฉันลืมความทุกข์ระหว่างฉันกับปั้นจั่นไปได้
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
7อย่ายุ่ง
Chapter 7ฉันแต่งตัวในชุดธรรมดา ธรรมดามากกกก ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้น แต่งหน้าอ่อน ๆ รวบผมเป็นหางม้า ฉันหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ส่วนกระเป๋าอีกข้างใส่เงิน200 แต่งแบบบ้านสุด ๆ ฉันหยิบคีย์การ์ดแล้วใส่กระเป๋าข้างที่ฉันใส่เงินแล้วเดินออกมา ฉันขี้เกียจสะพายกระเป๋า เพราะต่อให้เอาไปก็ไม่มีของอะไรมากมายที่จะใส่ โทรศัพท์ของฉันก็รุ่นธรรมดาพอใช้ได้ มีตังค์แค่ 200 พกติดตัวไปก็พอแล้วก๊อก! ก๊อก! แกร่ก! เสียงเปิดประตูเข้ามา เป็นแพรว ที่อยู่ในชุดเดรสสีแดงกระโปรงคลุมเข่า ใบหน้าทรงผมจัดหนักจัดเต็มดูสวยมาก ๆ ซึ่งมันต่างกับฉันลิบลับฉันดูธรรมดามากจนไม่รู้จะธรรมดายังไง“แกแต่งชุดอะไรวะ” แพรวขมวดคิ้วเป็นปมเอ่ยถามฉัน“ก็แค่ไปฉลองวันเกิด จะอะไรกันนักหนา แต่งแบบไหน ก็ไปได้หมดแหละ” “ก็ไม่อะไร แต่มันเชย” “ช่างเถอะ ไปกันดีกว่า” “อืม แล้วกระเป๋าแกล่ะ” “ไม่เอา ไปแบบนี้แหละ เอาเงินกับโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงไปก็พอ” “แกนี่ง่ายชะมัด” “อืม ไปเถอะ” “ห้องแกทำไมดีจังวะ ห้องฉันฉันไม่หรูเท่าแกเลย”“ไม่รู้” ฉันพูดพร้อมกับเดินไปที่ลิฟท์ ฉันยืนเงียบคิดอะไรไปเรื่อย พอลิฟท์เปิดออก ฉันก็มายืนรอกับพวกพี่ก้องกับพี
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
8ไม่ไว้ใจใคร
Chapter 8ปั้นจั่น...ผมประคองร่างบาง ที่กำลังเมามายของม่านหมอกขึ้น ทุกคำพูดทุกการกระทำที่เธอทำกับผม ทำไมผมถึงรู้สึกแปลก ๆ ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึก ผมเป็นเพื่อนกับม่านหมอกมาตั้งหลายปี ผมเสียเพื่อนที่สนิทที่สุดไป จะให้ผมไม่รู้สึกอะไรมันก็คงจะไม่ใช่แต่จะให้ผมทำอย่างไร ในเมื่อผมเป็นฝ่ายไล่เธอไปเองภาพเธอกำลังร้องไห้ชี้หน้าผมแล้ววิ่งออกไปจากห้อง มันเป็นภาพที่อยู่ในหัวของผมอยู่ตลอด ผมทำเกินไปไหม? ที่ตัดสัมพันธ์กับเธอแบบนั้น โดยไม่รักษาน้ำใจของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อผมคิดกับเธอแค่เพื่อน มันเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถึงแม้ว่าความรู้สึกของผม มันจะอดเคว้งคว้างที่ไม่มีเธอไม่ได้ก็ตามชีวิตที่ผ่านมา ผมกลับม่านหมอก จะทำงานกินข้าวดูหนังฟังเพลง ทำแทบทุกอย่างร่วมกัน มันก็ไม่แปลกหรอกถ้าใครคนหนึ่งหายไป เราจะรู้สึกเคว้งคว้างผมพ่นลมหายใจออกมาแรง พร้อมกับจ้องใบหน้าของม่านหมอก เธอพยายามแกะผมมือผมออกจากตัวของเธอ“ปล่อยกู” “กูจะพามึงไปล้างตัวเอง” “ไม่ต้องยุ่ง!” “ไม่ยุ่งไม่ได้! เมาเป็นหมาขนาดนี้ จะ ไปห้องน้ำเองได้ยังไงวะ กูบอกว่าอย่าดื่มเยอะมึงก็ไม่เชื่อกู แล้วดูสภาพมึงตอนนี้สิ ดูได้ท
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
9ผมเป็นบ้าอะไร
Chapter 9ผมอุ้มร่างบางของเธอไปวางที่รถ ส่วนพี่สาวของผม ขึ้นรถขับแล่นออกไป ผมรีบปิดประตูรถแล้ววิ่งไปฝั่งคนขับ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะขึ้นรถ ร่างสูงใหญ่ของผม ก็ถูกกระชากเสียก่อน“มึงจะทำอะไร?” คนที่กระชากผมคือไอ้พายุ มันนี่เสร่อทุกเรื่อง มันจ้องหน้าผมด้วยความไม่พอใจ“กูจะพาเธอกลับห้อง” ผมตอบเสียงเรียบนิ่ง แล้วหันหลังให้มันกำลังจะเปิดประตู“ห้องไหน?” ไอ้พายุกระชากคอเสื้อผมแล้วเอ่ยถาม มันทำหน้าตาได้หน้าถีบมาก ๆ “ห้องของม่านหมอก” “มึงรู้เหรอว่าเธออยู่ไหน?” มันย้อนถามผม ผมไม่รู้หรอกว่าเธออยู่ไหน? แต่ผมไม่ไว้ใจพวกมันผมไม่ไว้ใจใคร ยิ่งม่านหมอกเมามายไร้สติแบบนี้ ผมก็ยิ่งห่วงใยเธอ“ไม่! แต่กูจะพาเธอไปบ้านของกูก่อน”“มึงไปเอาไปไว้บ้านมึง กูก็ไม่ไว้ใจเหมือนกันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นกูจะไปส่งเธอเองมึงไม่ต้องยุ่ง จำใส่สมองมึงไว้ด้วยว่าเธอไม่ใช่ลูกน้องของมึงแล้วตอนนี้เธอเป็นลูกน้องของกู เป็นคนของกู มึงห้ามยุ่ง” “ทำไมกูจะยุ่งไม่ได้ ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนกู” ผมตะเบ็งเสียงใส่มัน ถึงแม้ความเป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิทที่ผมกับม่านหมอกมีต่อกัน มันสิ้นสุดลง แต่ความห่วงใยแบบเพื่อนของผม
last updateLast Updated : 2025-03-07
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status