9ผมเป็นบ้าอะไร

Chapter 9

ผมอุ้มร่างบางของเธอไปวางที่รถ ส่วนพี่สาวของผม ขึ้นรถขับแล่นออกไป ผมรีบปิดประตูรถแล้ววิ่งไปฝั่งคนขับ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะขึ้นรถ ร่างสูงใหญ่ของผม ก็ถูกกระชากเสียก่อน

“มึงจะทำอะไร?” คนที่กระชากผมคือไอ้พายุ มันนี่เสร่อทุกเรื่อง มันจ้องหน้าผมด้วยความไม่พอใจ

“กูจะพาเธอกลับห้อง” ผมตอบเสียงเรียบนิ่ง แล้วหันหลังให้มันกำลังจะเปิดประตู

“ห้องไหน?” ไอ้พายุกระชากคอเสื้อผมแล้วเอ่ยถาม มันทำหน้าตาได้หน้าถีบมาก ๆ

“ห้องของม่านหมอก”

“มึงรู้เหรอว่าเธออยู่ไหน?” มันย้อนถามผม ผมไม่รู้หรอกว่าเธออยู่ไหน? แต่ผมไม่ไว้ใจพวกมันผมไม่ไว้ใจใคร ยิ่งม่านหมอกเมามายไร้สติแบบนี้ ผมก็ยิ่งห่วงใยเธอ

“ไม่! แต่กูจะพาเธอไปบ้านของกูก่อน”

“มึงไปเอาไปไว้บ้านมึง กูก็ไม่ไว้ใจเหมือนกันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นกูจะไปส่งเธอเองมึงไม่ต้องยุ่ง จำใส่สมองมึงไว้ด้วยว่าเธอไม่ใช่ลูกน้องของมึงแล้วตอนนี้เธอเป็นลูกน้องของกู เป็นคนของกู มึงห้ามยุ่ง”

“ทำไมกูจะยุ่งไม่ได้ ในเมื่อเธอเป็นเพื่อนกู” ผมตะเบ็งเสียงใส่มัน ถึงแม้ความเป็นเพื่อนรัก เพื่อนสนิทที่ผมกับม่านหมอกมีต่อกัน มันสิ้นสุดลง แต่ความห่วงใยแบบเพื่อนของผม