ตอนที่17 อนุญาตให้พัก

ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลุกยืนขึ้นและจับหญิงสาวกระแทกต่อจนร่างบางนั้นตัวบิดเกร็งเพราะถึงฝั่งฝันไปเรียบร้อยแล้วมือบางจิกเกร็งที่บ่าของชายหนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้มีอาการโมโหเธอเลยสักนิดพอใจที่เขาทำให้เธอได้ถึงจุดสุดยอดได้

ชายหนุ่มวางหญิงสาวที่ตัวอ่อนปวกเปียกลงกับเตียงพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกรอบเร้าอารมณ์ของเธอให้มันจุดติดขึ้นมาใหม่มือทั้งสองฉีกขาของหญิงสาวออกกว้างแล้วบดเบียดแท่งร้อนเข้าช่องทางรักที่หยาดเยิ้มเข้าไปอีกเช่นเดิมสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเขาเองก็ถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยาดหยดจนล้นทะลักออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอน

ชายหนุ่มกดแช่แท่งร้อนเอาไว้พักใหญ่เมื่อปลุกอารมณ์ของหญิงสาวจนเธอเริ่มตอบสนองเขาแล้วบทรักที่ร้อนก็ได้ดำเนินต่อมาจนครึ่งค่อนคืนอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางระงมเนิ่นนานจนแทบจะไม่มีเสียง

วันต่อมา

10.00 น.

“อืม..อือ..ค..คุณอาชน์คะ”

น้ำอิงรู้สึกตัวตื่นมาเพราะแสงที่มันลอดผ้าม่านเข้ามาส่องเข้าตาของเธอเมื่อโต๊ะข้างหัวเตียงนาฬิกาตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วแต่เธอและอัศวินยังนอนอยู่ที่เตียงกันอยู่

“อืม..มีอะไร”

อัศวินยังไม่ขยับตัวและลืมตาเขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอู้อี้

“สิบโมงแล้วค่ะรีบลุกเร็วค่ะ”

“ไม่ไปทำงานจะพัก..เธอก็ด้วยฉันให้พัก”

มือหนารั้งตัวหญิงสาวมานอนกอดไว้เช่นเดิมทั้งยังสั่งให้เธอพักงานในขณะที่เธอพึ่งจะเริ่มทำงานเมื่อวานได้วันเดียว

“คะ??”

“ตามที่บอกเงียบได้แล้วฉันจะนอนต่อ”

หญิงสาวจำต้องนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาพักใหญ่แล้วจึงข่มตาหลับไปในเมื่อเขาให้เธอพักเธอก็ขอให้เธอได้พักจริงๆตามที่ปากของเขาพูดออกมาก็แล้วกัน

บริษัทXXX

“วันนี้พี่อาชน์ไม่มาทำงานเหรอ”

อัญญาเดินมาถามลอบซ์ในห้องทำงานของเขาแต่เช้าเมื่อเธอเข้าไปที่ห้องพี่ชายของเธอแล้วไม่มีใครอยู่

“ไปดูงานข้างนอกครับ”

ลอบซ์เปรยตามองหญิงสาวอย่างระอาที่เธอดูเหมือนจะเป็นภาระในการทำงานของเขามากกว่าจะมาช่วยงานเขาไม่รู้ว่าเจ้านายของเขาคิดยังไงถึงให้เธอมาทำงานใกล้ๆเขา

“ที่ไหน”

อัญญายืนกอดอกอย่างสงสัยพรางส่งคำถามไปหาคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่

“ไม่ทราบสิครับ”

“แล้วอิงก็ไปด้วยใช่ไหม”

“ครับ...ผมว่าคุณอายมานั่งดูงานตรงนี้ดีกว่าครับ”

ลอบซ์รู้สึกว่าเขาจะไม่ได้งานหากหญิงสาวยังคงสนใจแต่เรื่องพี่ชายของเธอไปไหนแบบนี้เขาจึงรีบเรียกเธอมาสนใจกับงานตรงหน้าเขาจะดีกว่าไหนๆเธอก็ได้ตำแหน่งผู้ช่วยเขามาแล้วอย่างน้อยเธอก็น่าจะเชื่อฟังเข้าบ้าง

“อาย..”

“หวาน..จะมาไม่บอกกันก่อนเลย”

ผักหวานเปิดประตูเข้ามาในห้องของลอบซ์เพราะถามจากพนักงานคนอื่นแล้วจึงรู้ว่าเธออยู่ที่นี่

“แกก็ทำงานไม่บอกกันก่อนเหมือนกันกะว่าจะชวนไปเที่ยวทะเลซะหน่อยเหอะ”

“เชิญคุณสองคนคุยกันตามสบายนะครับเดี๋ยวผมขอตัวก่อน”

ลอบซ์เห็นว่าหญิงสาวทั้งสองน่าจะมีเรื่องคุยกันตามประสาสาวๆครั้นเขาจะไล่พวกเธอไปข้างนออกก็จะดูไม่มีมารยาทเขาจึงลุกขึ้นเดินออกไปเองกจะดีกว่า

“โอเคค่ะ”

อัญญายิ้มกว้างให้ลอบซ์เมื่อเขาดูจะรู้หน้าที่ดีว่าเขาจะต้องทำอะไร

“แกไม่ได้เป็นเลขาพี่ชายแกเหรอ”

ผักหวานถามด้วยความสงสัย

“หึ..พี่อาชน์ให้ฉันมาเป็นผู้ช่วยพี่ลอบซ์”

“เหรอ..ทำไมงั้นล่ะ”

“แต่ให้อิงเป็นเลขานะ”

“หืมม..อืมม...ก็ดีนะแล้วนี่อิงอยู่ไหน”

“เห็นพี่ลอบซ์บอกว่าพี่อาชน์ไปดูงานข้างนอกอิงเลยต้องไปด้วย”

“ไม่ใช่พี่ชายแกถูกใจเพื่อนเราล่ะถึงได้ให้เป็นเลขาง่ายขนาดนี้”

ผักหวานแอบคิดเล็กๆว่าถ้าหากมันเป็นไปตามความคิดของเธอจริงๆก็คงจะดี

“ถ้าพี่ฉันไม่มีคู่หมั้นฉันก็อยากจะคิดอยู่หรอก”

เรื่องนี้คงจะยากเพราะพี่ชายของเธอไม่ได้ชอบใครง่ายๆแล้วอีกอย่างก็มีพลอยไพรินเป็นคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย

“พี่แกมีคู่หมั้นแล้วเหรอ”

ผักหวานแอบขมวดคิ้วเธอไม่เห็นจะรู้เรื่องนี้เลย

“อืม..พี่พลอยไงลูกอานัยแกก็น่าจะรู้จัก”

“อ๋อ..เจ้าของโรงแรมดังเพื่อนแม่แกน่ะเหรอ”

พอได้ยินชื่อจากปากอัญญาผักหวานเองก็พอจะรู้จักอยู่บ้างแต่เธอเองเคยได้ยินว่าพี่ชายของเพื่อนเธอไม่ชอบมีสัมพันธ์กับใครผูกมัดจริงจังทำถึงยอมหมั้นง่ายๆ

“อืม..”

“แล้วพี่ชายแกก็ยอมหมั้น”

“ก็เพราะธุรกิจแต่คนอย่างพี่ฉันน่าจะรักใครไม่เป็นทางนั้นก็คงจะรักพี่ชายฉันมากรู้ว่าพี่ฉันนิสัยเป็นยังไงก็ยังจะยอมหมั้น”

อัญญารู้ว่าที่พี่ชายเธอยอมก็เพราะธุรกิจและก็ได้มีการตกลงกับพลอยไพรินเอาไว้แล้วด้วยว่าเขาเป็นคนแบบไหนและต้องการอะไรเมื่ออีกฝ่ายรับได้ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน

“ฉันก็ไม่เข้าใจความรักเท่าไรแต่ถ้ารักข้างเดียวแต่งงานกันไปมันจะมีความสุขเหรอ”

“ก็ไม่รู้เหมือนกัน...ไม่คุยเรื่องนี้ดีกว่าเหมือนจะปวดหัว”

อัญญาเองก็งงๆกับความคิดของพลอยไพรินและพี่ชายเอเหมือนกันว่าจะใช้ชีวิตกันยังไงเธอยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน

“อืม..งั้นอาทิตย์หน้าวันหยุดเราไปทะเลกันนะฉันออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างเองแกอย่าลืมชวนอิงมันด้วยล่ะ”

“รายนั้นไม่รู้จะไปหรือเปล่าน่ะสิยิ่งโอบยังไม่หายดีอิงมันน่าจะเที่ยวไม่สนุกแน่”

“เอาน่าลองชวนก่อนไม่ได้เที่ยวกันนานแล้ว”

ที่ผักหวานมาหาอัญญาในวันนี้ก็เป็นเพราะเรื่องที่จะชวนพวกเพื่อนๆเธอไปเที่ยวฉลองที่ทุกคนมีงานทำกันครบเสียทีเพื่อเป็นการเติมพลังในการทำงานให้เต็มที่

บ้านXXX

ในช่วงเกือบเที่ยงในตอนนี้ลูกน้องชุดดำสามสี่คนกำลังถือถุงผักสดและกล่องเนื้อสัตว์มาวางไว้เต็มห้องครัวต่อหน้าอัศวินและน้ำอิงเมื่อพวกเขาวางของเสร็จก็เดินกลับออกไปทำให้น้ำอิงต้องหันไปถามชายหนุ่มข้างๆเธอว่าเขาจะซื้อของพวกนี้มาทำอะไรเยอะแยะผักก็มีแทบจะทุกชนิดทั้งเนื้อหมูเนื้อไก่มากมายเช่นกัน

“อะไรคะ”

“ฉันสั่งของสดมาให้เธอทำอาหารให้ฉันกินเป็นอาหารเที่ยงกับตอนเย็น”