ตอนที่47 ตอนจบ

“ยังอีกเหรอแกก็ทำตัวดีกับเค้ามานานแล้วนะหรือว่าพี่ลอบซ์ของแกจะมีคนอื่นไปแล้ว”

ผักหวานยังแกล้งหยอกเพื่อนเธอไม่จบไม่สิ้น

“พูดอะไรอย่างนั้นเล่า”

หน้าอัญญาตอนนี้จากที่ยุ่งอยู่แล้วก็ยิ่งยิ่งขึ้นไปอีกเป็นสิบเท่า

“วันนี้พี่แกนึกยังไงชวนฉันมาปาร์ตี้ที่นี่กัน”

ผักหวานอยากจะรู้นักว่าทำไมวันนี้พี่ชายของอัญญาถึงได้อยากจัดงานปาร์ตี้รวมตัวพวกเพื่อนๆกัน

“ไม่รู้สิอยากให้บ้านครึกครื้นล่ะมั้ง”

อัญญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ก็คิดว่ามันน่าจะเป็นข้อดีทำให้บ้านนี้ครึกครื้นขึ้นมาบ้าง

“สาวๆครับไปที่สนามหญ้ากันเถอะ”

แดเนียลเดินมาตามสาวๆทั้งสามให้ลงไปที่สนามหญ้าหลังบ้าน

“คุณมาด้วยเหรอ”

ผักหวานหน้าบึ้งเล็กน้อยที่ไม่คิดว่าเขาจะมาดีด้วย

“ต้องมาอยู่แล้วมาให้คุณเห็นจนเบื่อหน้าไปเลย”

หลังจากที่กลับจากเกาะตอนนั้นแดเนียลก็ตามจีบผักหวานมาพักใหญ่แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบหน้าเขาเอาเสียเลยทั้งที่เขาพยายามทำตัวดีๆกับเธอมาตลอด

“หึ่..”

ผักหวานไม่รู้ว่าเขาไปแอบปิ๊งเธอตอนไหนทั้งที่เอาแต่แกล้งเธอเธอไม่ชอบพฤติกรรมที่มีผู้หญิงเยอะของเขาที่เคยมีให้เธอได้เห็นนั้นมันยิ่งเป็นข้อที่เธอไม่อยากได้เขามาเป็นแฟน

“ตาหนูมาหาคุณพ่อมาครับ”

เมื่อสามสาวลงมาด้านล่างอัศวินก็รีบเข้าไปช่วยคนเป็นภรรยาอุ้มลูกน้อยทันที

“ดูนายเป็นคุณพ่อที่อ่อนโยนผิดกับเมื่อก่อนเลยนะ”

แดเนียลจะแซวเพื่อนเขาไม่ได้ที่ดูเปลี่ยนไปมาก

“นายก็ลองมีลูกบ้างสิจะได้รู้”

อัศวินมิวายสวนกลับ

“ก็อยากมีนะแต่คนที่เลือกให้เป็นแม่ของลูกดันไม่อยากจะเล่นด้วยน่ะสิ”

แดเนียลพูดพลางมองไปที่สาวๆที่กำลังย่างบาร์บีคิวกันอยู่

“พยายามต่อไป”

อัศวินตบบ่าเพื่อนเขาเบาๆให้กำลังใจ

“อืม..”

แดเนียลพยักหน้ารับยังไงเขาก็จะพยายามให้เต็มที่

“แอ้..แอ้...”

เจ้าหนูเอเดนจอมจ้ำม่ำส่งเสียงให้คนเป็นพ่อเล็กน้อยเหมือนอยากจะพูดคุยร่วมวงด้วย

“ว่ายังไงครับอยากอยู่ใกล้ๆคุณแม่เหรอเดี๋ยวคุณพ่อพาไปนะครับ”

“ท่าจะเป็นคุณพ่อมากกว่ามั้งที่อยากอยู่ใกล้ๆคุณแม่”

แดเนียลส่ายหัวที่ดูคนเป็นพ่อมากกว่าที่ไม่ยอมห่างอกคุณแม่

“หึ่ๆ..”

แพทริคสบถขำกับอาการของอัศวิน

“นายล่ะ...ฉันเห็นนายไม่มีใครมาหลายปีแล้วนะ”

แดเนียลหันมาถามแพทริคอย่างสงสัยหลายปีแล้วที่เพื่อนเขาไม่มีสาวข้างกายอยากรู้ว่าเมื่อไรถึงจะมี

“อยู่แบบนี้ก็มีความสุขดีนี่”

แพทริคไม่ได้เดือดร้อนกับเรื่องนี้อยู่แล้ว

“ได้ข่าวว่านายจะกลับมาอยู่ที่นี่”

“น่าจะเร็วๆนี้”

“อืม..”

แพทริควางแพลนเอาไว้แล้วว่าเขาอยากจะมาบริหารงานที่บริษัทของพ่อเขาในไทยน่าจะเร็วๆนี้

“อายไปเอาของที่ห้องรับแขกหน่อยสิมันเป็นกล่องที่วางเอาไว้ตรงโต๊ะหน้าโซฟา”

“ได้ค่ะ”

อัญญารีบวิ่งเข้าไปในบ้านตามที่พี่ชายเธอวานทันที

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

น้ำอิงมองคนเป็นสามีอย่างผิดสังเกตุที่เห็นเข่เอาแต่อมยิ้ม

“เอ.. อยู่ไหนนะ”

อัญญาเข้ามาในห้องรับแขกแต่ไม่เห็นว่าจะมีกล่องอะไรวางอยู่อย่างที่พี่ชายเธอบอกเอาเสียเลย

“คุณอาย..”

ลอบซ์ยื่นช่อดอกกุหลาบสีขาวใหญ่ให้หญิงสาวที่กำลังก้มๆเงยๆดูของใต้โต๊ะอยู่

“พี่ลอบซ์..”

“ของขวัญสำหรับคนที่เป็นเด็กดีแล้ว”

“หมายความว่า..พี่ลอบซ์จะให้คำตอบอายได้แล้วใช่ไหมคะ”

อันยารีบเข้าไปเกาะแขนหรอกอย่างรวดเร็ว

“อยากได้คำตอบแบบไหนก็จะให้แบบนั้น”

“เย่...”

เมื่อได้ยินลอบซ์พูดกับเธอแบบนั้นเธอจึงเข้าไปพบกอดเขาอย่างดีใจที่วันนี้ก็มาถึงเสียที

“อะ..อื้มมม...”

อัศวินเดินเข้ามาที่ห้องรับแขกกับทุกคนทั้งส่งเสียงกระแอมกระไอเล็กน้อยที่ดูน้องสาวของเขาจะดีใจจนลืมที่จะรักนวลสงวนตัวไปเลย

“พี่อาชน์”

“จากนี้ก็ให้อาวิรัตน์มาคุยกับพ่อฉันแล้วกันนะ”

“จะจัดการให้เร็วที่สุดครับคุณอาชน์”

ลอบซ์ยินดีที่จะทำให้ถูกต้องตามประเพณีทุกอย่างเพื่อให้เกียรติอัญญา

“ดีใจด้วยนะแก”

“อืมม....”

ผักหวานเข้ามาก่อนอัญญายินดีกับเพื่อนเธออย่างมากที่สมหวังเสียที

“ไม่อยากดีใจบ้างเหรอคุณ”

แดเนียลแอบกระซิบข้างหูผักหวานในขณะที่ทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว

“กับคุณน่ะเหรอ...ไม่อะ”

ผักหวานส่ายหัวพร้อมเดินหนีชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“โถ่..คุณจะให้ผมทำยังไงผู้หญิงของผมไม่มีสักคนแล้วนะ”

แดเนียลรีบตามผักหวานดึงแขนเธอไว้เบาๆและบอกกับเธอด้วยความจริงใจ

“ฉันจะรอดูอีกสองปีถ้าคุณทนไม่มีผู้หญิงคนอื่นได้ฉันจะพิจารณา”

ผักหวานอย่าให้เขาหยุดเซ้าซี้เธอสักทีเธอจึงพูดแบบปัดไปคิดว่าสองปีคงทำให้ชายหนุ่มละความพยายามจากเธอแล้ว

“แค่พิจารณาเองเหรอ”

แดเนียลหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ยังไงเขาก็จะพยายามพิชิตใจเธอมาให้ได้

22.30น.

จุ้บบ

“อืมม..จะลักหลับพี่เหรอ”

น้ำอิงเห็นสามีของเธอนอนกกลูกจนหลับไปเธออมยิ้มอย่างสุขใจพร้อมก้มไปจูบที่หน้าผากของเขาเบาๆจนชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

“เปล่านะคะ..”

“มานี่สิ”

อัศวินอุ้มเอเดนไปนอนที่เปลข้างๆเตียงและจึงเข้ามารวบคนเป็นภรรยาไปกอด

“พี่อาชน์รู้เรื่องอายกับพี่ลอบซ์ตั้งแต่เมื่อไรคะ”

“ก็พอจะดูออกนานแล้ว”

“ดูออกแล้วใจเย็นไม่หวงน้องสาวได้เหรอคะ”

น้ำอิงถามสามีของเธอยังสงสัย

“ลอบซ์เป็นคนดีเป็นคนที่ปกป้องน้องสาวพี่ได้และอีกอย่างตั้งแต่รู้จักลอบซ์มาเค้าไม่เคยทำตัวเสเพล”

อัศวินยอมรับว่าน้องสาวของเขาเลือกคนไม่ผิดและเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วย

“อืม..อย่างนี้นี่เอง”

“เหนื่อยไหม”

อัศวินถามหญิงสาวเบาๆพร้อมกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น

“คะ??”

น้ำอิงไม่เข้าใจคำถามของสามีเธอเล็กน้อย

“เลี้ยงลูกอยู่แต่กับบ้านเหนื่อยมากไหมเบื่อบ้างรึเปล่า”

“ไม่ค่ะ..อิงมีความสุขดีขอบคุณนะคะที่ดูแลอิงกับลูกและน้องชายอิงอย่างดี”

น้ำอิงรู้สึกขอบคุณชายหนุ่มอย่างมากที่เขาดูแลเธอและลูกอย่างดีรวมไปถึงน้องชายเธอและต้นตามที่เขาส่งให้ทั้งสองไปเรียนที่ต่างประเทศอีกด้วย

“หน้าที่พี่อยู่แล้วเต็มใจทำด้วย”

ชายหนุ่มจูบไรผมของน้ำอิงเบาๆอย่างถนอม

“อิงรักพี่อาชน์นะคะรักมากด้วย”

“พี่ก็รักอิง”

ชีวิตของเธอในคราแรกเหมือนจะทุกข์ทนกับปัญหาต่างๆมามากแต่ด้วยความที่มีกัลยานมิตรที่ดีเธอจึงผ่านเรื่องราวมาได้ทุกอย่างและตอนนี้เธอก็ได้สามีที่ดีเขาเป็นอัศวินคนใหม่ที่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอได้เสมอตอนนี้เธอมีความสุขที่สุดอย่างบอกไม่ถูกไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมายืนอยู่จุดๆนี้

..............จบบริบูรณ์.............