ตอนที่4 ไปเอาแม่ชีที่ไหนมา

“งั้นเย็นนี้พี่จะพาไปฝากงานให้...พร้อมนะ”

มะลิถามความแน่ใจของน้ำอิงอีกครั้ง

“เย็นนี้..เอ่อ..จะ”

น้ำอิงตกใจกับเรื่องเวลาอันรวดเร็วนิดหน่อยแต่ในเมื่อเริ่มงานเร็วก็จะได้เงินเร็วหากเธอไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้ว

“เห้ออ...พี่อาชน์นะพี่อาชน์ทำไมต้องมาติดต่อไม่ได้เวลานี้ด้วยเนี่ย”

วันนี้แทบทั้งวันอัญญาเอาแต่ง่วนอยู่กับการติดต่อหาพี่ชายเธอแต่ยิ่งเหมือนอยากติดต่อเท่าไรก็ยิ่งติดต่อยากเท่านั้น

Rrr

“หวานแกอยู่บ้านไหม..เดี๋ยวฉันไปหา..โอเคๆ”

อัญญาเลือกทางเลือกสุดท้ายเพราะไม่รู้ว่าพี่ชายเธอจะกลับมาเมื่อไรเลยต้องโทรหาผักหวานเพราะหากรอพี่ชายเธอกลับกว่าจะคุยอ้อนวอนคงไม่ทันการกันพอดีถึงแม้ว่าถ้าหากเรื่องนี้น้ำอิงรู้จะโดนว่าก็เถอะ

19.30 น.

“รอนานไหมแก”

ผักหวานเดินเข้ามาในบ้านอย่างเร่งรีบเพราะรู้ว่าเพื่อนมารอเธออยู่ที่บ้านแล้วจากปากของแม่บ้าน

“พักใหญ่แล้วล่ะ”

อัญญาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเพื่อนเธอเดินเข้ามาแล้ว

“ว่าแต่มีเรื่องด่วนเหรอถึงมาซะเย็นเชียว”

ผักหวานไม่รู้ว่าเพื่อนเธอมีเรื่องอะไรถึงอยากจะคุยเสียเย็นเกือบจะมืดค่ำ

“ก็ด่วนน่ะสิ...โอบต้องเข้าผ่าตัดสมองด่วนใช้เงินสองแสนฉันติดต่อพี่อาชน์ไม่ได้ก็เลยมาหาแก”

“ตั้งแต่เมื่อไรทำไมพึ่งมาบอกฉัน”

ผักหวานได้รู้เรื่องก็ถึงกับเบิกตาโพรงนั่งไม่ติดคิ้วขมวดชนกันอย่างเห็นได้ชัด

“เมื่อวาน..คืออิงมันอยากหาเงินด้วยตัวเองไม่อยากให้พวกเราช่วยแต่ฉันคิดว่าเงินสองแสนมันหากันวันสองวันไม่ได้แน่นอนตอนแรกฉันก็กะจะไม่บอกแกแต่ติดที่พี่อาชน์นี่สิเล่นหายไปเลย”

“เห้อ..เอาเป็นว่าค่าใช้จ่ายฉันจะออกทุกอย่างเองพรุ่งนี้ไปจัดการเลย”

ผักหวานได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เธอเบื่อไปไอ้ความเกรงใจที่ดูไม่ฉลาดเอาเลยของเพื่อนเธอจริงๆเรื่องค่าใช้จ่ายเธอจะเป็นคนจัดการทุกอย่างโยที่ไม่บอกเพื่อนเธอเองหากบอกไปก็คงจะโดนปฏิเสธกลับมาอยู่ดีแต่วันนี้ก็คงจะไม่ทันคงจะต้องเป็นพรุ่งนี้

“แล้ว..แกไม่บอกอิงมันก่อนมันจะไม่โกรธเหรอ..เดี๋ยวก็ร้องให้ตาบวมงอนเราไม่หยุดอีก”

อัญญามีสีหน้ากังวลไม่น้อยเพราะหากว่าน้ำอิงรู้ว่าพวกเธอทำแบบนี้โดยไม่บอกเพื่อนเธอก่อนต้องเจอตราหน้าว่าเอาเงินฟาดหัวเพื่อนแน่นอน

“โกรธก็โกรธไปเราทำสิ่งที่ถูกซะอย่าง...แล้วทำไมแกไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้นะ”

ผักหวานไม่สนว่าน้ำอิงจะคิดยังไงแล้วเธอทำเรื่องที่ถูกหากเพื่อนเธอจะโกรธก็คงจะโกรธได้ไม่นานหรอกแต่เรื่องที่เธอจะโกรธเพื่อนเธอตอนนี้ก็คือแทนที่จะบอกกันให้เร็วกว่านี้จะได้ช่วยกันแก้ปัญหา

“ก็ฉันคิดว่าจะจัดการทุกอย่างได้นี่นา”

อัญญาหน้ามุ่ยเล็กน้อยที่เธอคิดพลาดไปว่าเธอจะจัดการทุกอย่างได้หากมาหาผักหวานเพื่อนเธอตั้งแต่ทีแรกก็หมดเรื่องแล้วคิดแล้วก็น่าโมโหพี่ชายเธอจริงๆที่ป่านนี้ก็ยังติดต่อไม่ได้เลย

คลับหรูXXX

“นังแจสแกไปสึกแม่ชีมาจากวัดเหรอวะ”

อาตี้ยืนมองน้ำอิงที่ที่เคาเตอร์บาร์ด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อยกับเด็กสาวที่มะลิพึ่งจะเอามาฝากให้หางานให้เพราะยิ่งมองก็ยิ่งดูว่าจะไม่ค่อยเป็นงานเท่าไรแถมยังเป็นสาวแว่นอีกต่างหากเขานึกไม่ออกเลยว่าลูกค้าของเขาจะชอบแบบนี้หรือเปล่า

อาตี้ชายร่างใหญ่แต่ใจหญิงเป็นโมเดลลิ่งที่จัดหาเด็กให้กับพวกคนรวยจนมีเงินเปิดคลับหรูๆได้เพราะเปอร์เซ็นแสนแพงจากท่านใหญ่ๆโตๆที่จ่ายมาให้เขา

มะลิเองก็เป็นเด็กในสังกัดของอาตี้เหมือนกันเพราะตลาดนี้ค่อนข้างมีชนชั้นปลอดภัยและเงินดีแต่ก็ต้องทำตัวดีๆกับพวกท่านๆทั้งหลายให้พอใจได้ในระดับหนึ่งถึงจะเป็นเด็กที่อยู่กับอาตี้ได้นานเพราะใครที่มีเค้าโครงว่าจะเสียราคาเจ๊แกก็ตัดทั้งหมดไม่เอามาเป็นปลาเน่าในสังกัดให้เสียชื่อ

“เอาน่าพี่อาตี้ช่วยน้องมันหน่อยนะน้องมันต้องการใช้เงินจริงๆ”

มะลิเชียร์น้ำอิงสุดฤทธิ์เพราะรู้ว่าน้ำอิงต้องการใช้เงินด่วนจริงๆ

 “สดรึเปล่าเนี่ย”

อาตี้อยากจะรู้ว่าหญิงสาวที่นั่งหน้าซื่ออยู่คนนี้ยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่าเพราะถ้าจุดขายด้านอื่นมันด้อยก็ต้องเอาความบริสุทธิ์เข้าสู้ถึงจะเหมากับเป็นเด็กที่ถูกเลือกจากมือของเธอหน่อย

“ไม่มีแฟนฉันถามมาแล้วและฉันก็เชื่อด้วยว่าอิงมันไม่โกหก..พี่ก็หาแขกที่ดีๆจ่ายหนักๆให้น้องมันหน่อยละกัน”

“แขกดีกระเป๋าหนักที่นี่มีอยู่แล้วแต่เค้าจะถูกใจแม่ชีคนนี้เหรอวะ”

อาตี้หันไปขมวดคิ้วให้มะลิแขกดีๆกระเป๋าหนักๆลูกค้าของเขาน่ะมีเยอะแต่ไม่รู้ว่าเด็กสาวแว่นคนนี้จะถูกใจแขกของเธอหรือเปล่าน่ะสิเธอยิ่งคิดก็ยิ่งมองไม่ออกเลยว่าใครจะชอบแนวนี้

“เจ้ดูอิงมันดีๆ..มองทะลุผ่านแว่นหนามันไปดูหุ่นทรวดทรงองเอวมันหนูว่าเด็กในร้านเจ้ตัวทอปยังไม่ได้ขนาดนี้เลยนะ”

มะลิยังพยายามโน้มน้าวอาตี้สุดฤทธิ์

“เออ..ก็จริงแฮะ..แต่มันก็น่าจะแต่งตัวบ้างเนอะ”

“เจ้..วันนี้แขกวีไอพีให้เจ้จัดมุกงามให้เค้าที่นึงที่โรงแรมXXX”

“อืมม..”

ในขณะที่อาตี้กำลังพินิจพิจารณาว่าจะให้น้ำอิงเปลี่ยนลุคแบบไหนจึงจะเป็นที่สนใจของแขกเด็กในร้านก็มาเปิดไอแพดให้ดูว่าวันนี้ว่ามีลูกค้าวีไอพีขาประจำสั่งอะไรเธอมาบ้างเมื่อดูจบแล้วอาตี้จึงปัดมือให้เด็กในร้านเก็บไอแพดแล้วออกไป

“ใครอะพี่”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของมะลิเธอจึงถามออกมา

“คนนี้กระเป๋าหนักสุดแต่ก็เรื่องมากสุดเหมือนกัน”

อาตี้พูดไปเบ้ปากไปเธอค่อนข้างที่จะเอือมกับลูกค้าคนนี้อยู่มากในความเรื่องมากแต่ก็ต้องบริการระดับวีไอพีเพราะจ่ายหนักกว่าลูกค้าคนอื่น

“แก่ยัง”

มะลิยื่นหน้ามาถามอาตี้ใกล้ๆ

“ยังเอ๊าะอยู่เลยนังแจสแต่เค้าชอบซื้อกินแบบไม่ผูกมัดและไม่ชอบใช้ของซ้ำ..ฉันว่าน้องอิงอะไรของแกเนี่ยคงจะได้เริ่มงานแล้วล่ะ”

วันนี้อาตี้ไม่มีเด็กใหม่ที่มีก็เห็นจะมีแต่น้ำอิงที่มะลิพามาเสนอเธอเองก็ไม่รู้จะไปหาสาวหน้าใหม่ที่ไหนได้แล้วเห็นทีจะต้องใช้งานน้ำอิงคืนนี้เสียเลยถึงจะเฉิ่มไปหน่อยแต่ก็ยังสดเธอน่าจะไม่โดนต่อว่าอะไรหรอกนะหากไม่พอใจก็แค่ส่งตัวกลับก็เท่านั้น