“แบบนี้นี่เอง...”
น้ำอิงพยักหน้าเข้าใจ
“มีอะไรจะบอก”
ชายหนุ่มเข้ามากอดคนเป็นภรรยากระซิบข้างๆหูของเธอเบาๆ
“อะไรคะ”
“อีกสองวันอายกับลอบซ์จะมาที่นี่”
“จริงเหรอคะ...”
น้ำอิงเบิกตาโพรงดีใจเป็นพิเศษที่จะได้เจอเพื่อนเธอเสียทีเมื่อไม่ได้เจอกันร่วมสามเดือนแล้ว
“ดูท่าฉันจะหัวเน่าซะแล้วล่ะมั้งดูจะคิดถึงเพื่อนขนาดนี้”
อัศวินทำสีหน้าน้อยใจ
“ก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่คะก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา”
“เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ”
“ก็คุณอาชน์อยู่กับอิงตลอดเวลานี่คะ”
“ตอนฉันออกไปข้างนอกซื้อพวกของสดมาไว้ที่บ้านไง”
“ก็แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ”
น้ำอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ต้องคิดถึงเพราะฉันเป็นสามีเธอ”
“คุณอาชน์...”
“หืม...”
“เป็นขนาดนี้แล้วเหรอคะเนี่ย...”
น้ำอิงส่ายหัวทั้งยังอมยิ้มให้กับความขี้อ้อนที่ไม่รู้ว่าช่วงน้าสรรหาคำอ้อนมาจากไหนนักหนา
“ก็ต้องขนาดนี้แหละ”
อัศวินโน้มตัวภรรยาของเขานอนลง
“..อื้อ...ท..ทำอะไรคะ??”
น้ำอิงถดตัวหนีเล็กน้อย
“ฉันว่าฉันไม่ได้ลึกซึ้งกับเธอมานานแล้วนะ..”
อัศวินกอดหญิงสาวไว้หลวมๆเพื่อไม่ให้ทับตัวของเธอ
“ต...แต่ว่า..เจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องนะคะ”
น้ำอิงเข้าใจแล้วว่าเขาจะทำอะไรแต่เธอไม่ใช่คนตัวคนเดียวแล้ว
“ฉันปรึกษากับหมอชินมาเรียบร้อยแล้วมันจะไม่รุนแรงนะ..”
“คุณ... อื้มมม”
และแล้วบทรักที่นุ่มนวลของทั้งสองก็เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้อัศวินไม่เอาแต่ใจมูมมามแบบเมื่อก่อนแต่เขาถนอมเธอสุดชีวิตทำให้ทั้งคู่ต่างก็สุขสมไปด้วยกัน
ลำปาง
“อีกสองวันคุณเอื้ออยากให้แกพาหนูอายไปญี่ปุ่น”
วิรัตน์จำต้องอยู่ที่นี่สักพักก่อนเพื่อล้างบางคนชั่วให้จบสิ้นและหากมีเหตุร้ายเขาก็ไม่อยากให้ลูกของเขาและอัญญาอยู่ที่นี่เลยปรึกษากับเอื้อการเพื่อนของเขาก่อนหน้านี้แล้วและก็ได้ข้อตกลงที่มาคุยกับลูกของเขาในตอนนี้
“ทำไมครับ”
“ก็ถ้าแกอยู่นี่หนูอายก็จะอยู่ด้วยคุณเอื้อเกรงว่าในช่วงนี้จะไม่ปลอดภัยให้พ่อจัดการกับพวกอิทธิพลที่นี่ให้เรียบร้อยก่อนแกค่อยกลับมา”
“เอ่อ...ก็ได้ครับ”
ลอบซ์เห็นว่าจริงอย่างที่พ่อของเขาพูดหากเขาอยู่ที่นี่อัญญาก็จะต้องดึงดันอยู่ด้วยเป็นแน่และเขาเองก็ไม่อยากให้เธอได้เจอเรื่องร้ายๆอีกจึงตอบตกลงพ่อของเขาไป
สองวันต่อมา
ญี่ปุ่น
“อิง”
“คิดถึงจังเลย”
สองสาวสวมกอดกันกลมเมื่อได้เจอหน้ากันจนอัศวินกอดอกมองอย่างหมั่นไส้เล็กน้อยที่ดูน้ำอิงจะดีใจที่เจอเพื่อนมากกว่าตอนที่เจอเขาเสียอีก
“มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยแม่สาวแว่นเพื่อนฉันสงสัยพี่ชายฉันจะดูแลดีใช่ไหมล่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
อัศวินรับความดีความชอบนี้ไป
“สบายดีนะครับคุณอาชน์”
ลอบซ์ทักทายเจ้านายของเขาที่ดูว่าจะดูดีขึ้นกว่าตอนที่มาเยอะเลย
“อืม..นายล่ะ”
“สบายดีครับ..”
“แล้วนี่จะมาอยู่พี่พี่ไหม”
อัศวินหันหน้าไปถามน้องสาวของเขา
“อายเช่าโรงแรมอยู่แถวๆนี้แหละค่ะบ้านนี้ให้พี่อาชน์อยู่กับอิงสองคนจะดีกว่า”
“ดีแล้วๆ...”
อัศวินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ดูท่าว่าน้องสาวของเขาจะรู้งาน
“อายรู้ใจพี่อาชน์หรอกน่า”
ลอบซ์แอบอมยิ้มตามทั้งสามที่ดูเหมือนตอนนี้จะอบอวลไปด้วยความสุข
“เอามือมานี่สิอาย...มีคนอยากทักทาย”
น้ำอิงรีบจับมือของอัญญาลูบไปที่หน้าท้องนูนของเธอเพราะตอนนี้ลูกในท้องของเธอกำลังดิ้นทักทายเหมือนจะรู้ว่ามีคนมาเยือน
“ว้าวว...ทักทายคุณอาเหรอจ๊ะหลานรักอีกไม่นานเราก็ออกมาเจอกันแล้วนะ”
“ไหน...ทีกับคุณพ่อไม่เห็นจะชอบทักทายบ้างเลยล่ะครับตัวเล็ก”
อัศวินเอื้อมมือไปลูบท้องภรรยาของเขาตามน้องสาวเช่นกันทั้งยังพ่นคำน้อยใจออกมาเมื่อเห็นว่าตอนที่อยู่กับเขาเจ้าตัวเล็กไม่เห็นอยากจะดิ้นให้เขาได้สัมผัสบ้าง
“คงไม่ชอบหน้าพ่อมั้งคะ”
อัญญาเอ่ยแซวพี่ชายของเธอเล็กน้อย
“ว่าไงนะ”
อัศวินมองหน้าน้องสาวของเขาคิ้วขมวด
“ฮ่าๆๆ..”
พฤติกรรมสองพี่น้องเรียกเสียงหัวเราะให้ทุกคนได้เป็นอย่างดี
โรงแรมXXX
“พี่อาชน์ดูท่าจะเห่อลูกมากเลยนะคะถ้าเป็นพี่ลอบซ์มีลูกจะเห่อแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ”
ลอบซ์พาอัญญากลับมาที่โรงแรมที่ทั้งสองจองเข้าพักอัญญายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นว่าเพื่อนเธอกับพี่ชายดูจะมีความสุขกันดีทั้งยังหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเอพร้อมตั้งคำถามกับเขาด้วยสายตาที่อยากรู้
“เอ่อ...ก็ไม่รู้สิครับยังไมได้คิดถึงเรื่องนั้น”
ลอบซ์ก้มหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเขายังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำและไม่รู้จะตอบหญิงสาวอย่างไร
“อืมม...เหรอคะแล้วพี่ลอบซ์คิดว่าอายจะเป็นแม่คนได้ดีไหมคะ”
อัญญาพยักหน้าทั้งยังถามความเห็นจากชายหนุ่มว่าถ้าหากเธอจะเป็นแม่คนเขาคิดว่าเธอพร้อมแล้วหรือยัง
“ถามความคิดผมเหรอครับ...”
“ค่ะ”
“ก็คงจะต้องลดความเอาแต่ใจลงจากนี้อีกนิดนึงมั้งครับ”
“แสดงว่าในสายตาพี่ลอบซ์อายเป็นคนเอาแต่ใจใช่ไหมคะ???”
อัญญาขมวดคิ้วบุ้ยปากครุ่นคิดพร้อมมองหน้าชายหนุ่มเขม็งหากเขามองเธอเป็นคนเอาแต่ใจเธอก็จะได้ปรับตัว
“เอ่อ...ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ลอบซ์หน้าเสียเล็กน้อยที่เผลอเอ่ยความคิดในใจออกไปพร้อมลุกขึ้นหมายจะกลับห้องพักของตัวเอง
“ไม่ต้องไปเลย..”
อัญญาดึงแขนลอบซ์เอาไว้อย่างแรง
“ฮึก...”
“เอ่อ..”
ชายหนุ่มที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเมือโดนดึงจึงล้มทับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟามือของเขาทั้งสองดันไปวางทาบอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มของร่างบางเต็มสองมือ
“ผมขอโทษครับคุณอาย”
ใจของชายหนุ่มตอนนี้เต้นไม่เป็นส่ำกลัวว่าหญิงสาวจะอาละวาดอะไรใส่เขาอีกจึงรีบยันตัวเองขึ้นแล้วขอโทษหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะอายผิดเอง”
อัญญาเขินจนหน้าชาไปหมดเธอนั่งก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่ายเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่
วันต่อมา
ก๊อกๆๆ
“มาไวจังเลย”
อัญญาเข้าไปสวมกอดผักหวานเมื่อเพื่อนเธอมาถึง
“ก็ว่างพอดีเลยตามมา”
“แวะไปหาอิงมาแล้วใช่ไหม”
“อืม..แต่ก็ไม่อยากอยู่นานไม่อยากรบกวนเวลาสวีทของพี่แก”
ผักหวานแวะไปหาน้ำอิงตั้งแต่มาถึงเธอไม่อยากอยู่กวนใจเพื่อนเธอนานเพราะกรงใจพี่ชายอัญญาเห็นเพื่อนเธอมีความสุขดีเธอก็พอใจแล้ว
“ดีแล้วล่ะ...”
“แล้วแกกับคุณ...”
ผักหวานพูดพรางชี้มือไปทางห้องข้างๆ
“ยังไม่ได้บอกเลยอ่ะ”อัญญาก้มหน้างุดความรู้สึกในใจที่เธอเก็บซ่อนมานานมีเพียงแค่ผักหวานและน้ำอิงเท่านั้นที่รู้เธออยากจะบอกให้เจ้าตัวที่เธอแอบชอบรู้หลายครั้งแต่ก็ไมได้มีโอกาสบอกเสียที“นานแล้วนะ..”ผักหวานบุ้ยปากเล็กน้อยผิดหวังที่เธอกะจะได้ฟังข่าวดีจากอัญญาเสียหน่อย“ก็จะให้ทำยังไงก็มันยังไมได้บอกซะทีนี่นา”“รีบๆหน่อยๆเดี่ยวจะโดนสอยไปกินไม่รู้ด้วยนะ”“รู้แล้วน่า”วันต่อมา“จะไปเที่ยวป่า”“ค่ะ..พี่ลอบซ์พาอายไปนะคะ”“ง..งั้นก็ได้ครับแล้วคุณหวานจะไปด้วยหรือเปล่า”“อ่อ..เห็นหวานบ่นว่าอยากนอนพักก็เลยไม่ได้ไปค่ะ”“อ๋อ..ครับ”ชั่วโมงต่อมา“ป่าในช่วงฤดูนี้ที่นี่ดีนะคะไม่มีแมลงเลย”อัญญาเดินเที่ยวอย่างอารมณ์ดีเพราะสถานที่ที่นี่คนค่อนข้างน้อยเป็นส่วนตัวเหมาะแก่การที่เธอจะบอกบางสิ่งบางอย่างในใจกับชายหนุ่มที่เธอมีความรู้สึกดีๆด้วยความรู้สึกนี้มันมีมานานนมนี่คือสาเหตุที่เธอชอบทำตัวเอาแต่ใจกับลอบซ์อยู่บ่อยๆนั่นเองและการตามใจเธอแบบของเขาแบบนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เธอมีใจให้เขาโดยไม่รู้ตัว“ครับอากาศก็โอเคด้วย”“พี่ลอบซ์ชอบไหมคะ”“ก็ชอบนะครับดูสงบดี”“เดินไปตรงสะพานนั่นดีกว่าค่ะ...”อัญญาเห็นว่าสะพานใหญ่ตรงห
โรงแรมXXX“จะดื่มทำไมให้เมาขนาดนี้ครับถ้าผมไม่ตามไปจะเป็นยังไง”ลอบซ์อุ้มหญิงสาวมานอนที่ห้องของเธอเขานั่งลงที่ขอบเตียงมองดูเธอพร้อมส่ายหน้ามือหนาดึงผ้านวมมาห่มให้กับคนเมาที่ตาปรืออยู่บนเตียง“อื้อ...”จู่ๆอัญญาก็พลิกตัวขึ้นมานอนซบอยู่บนอกของชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว“คุณอาย...”“ไม่ชอบอายที่เอาแต่ใจไม่ใช่เหรอคะแล้วจะมายุ่งอะไรกับชีวิตอาย”“ยังไม่ลืมเรื่องวันนั้นอีกเหรอครับ”ลอบซ์ไม่คิดว่าคำพูดของเขาวันนั้นจะทำให้หญิงสาวฝังใจและทำตัวประชดประชันเขาจนถึงทุกวันนี้“ใครจะลืมได้เล่าเจอคนที่ตัวเองชอบว่ามาแบบนั้นอ่ะ”“คุณอาย..พูดอะไรครับ”ลอบซ์มองหน้าหญิงสาวอย่างตะลึง“อายชอบพี่ลอบซ์ชอบมานานแล้วด้วย...”ฟึ่บบบเมื่อพูดจบหญิงสาวก็ตัวอ่อนนอนฟุบลงไปที่แผงอกของชายหนุ่มอย่างไม่ได้สติ“คุณอาย...”ลอบซ์ยังคงนิ่งอึ้งกับสิ่งที่พึ่งจะได้รู้เมื่อครู่เขาพยายามผลักตัวหญิงสาวให้ไปนอนในที่ของเธอดีๆแต่มือของเธอดันกำเสื้อของเขาเอาไว้แน่นทำให้เขาต้องนอนอยู่กับเธอทั้งคืนวันต่อมา“คุณอายครับ..”ลอบซ์ขยับตัวหญิงสาวให้พระออกจากตัวเขาแต่ดูเหมือนเธอจะเกาะติดเขาหนึบไม่ยอมออกง่ายๆ“อือ...”“ปล่อยผมก่อนครับ”“
“ยังอีกเหรอแกก็ทำตัวดีกับเค้ามานานแล้วนะหรือว่าพี่ลอบซ์ของแกจะมีคนอื่นไปแล้ว”ผักหวานยังแกล้งหยอกเพื่อนเธอไม่จบไม่สิ้น“พูดอะไรอย่างนั้นเล่า”หน้าอัญญาตอนนี้จากที่ยุ่งอยู่แล้วก็ยิ่งยิ่งขึ้นไปอีกเป็นสิบเท่า“วันนี้พี่แกนึกยังไงชวนฉันมาปาร์ตี้ที่นี่กัน”ผักหวานอยากจะรู้นักว่าทำไมวันนี้พี่ชายของอัญญาถึงได้อยากจัดงานปาร์ตี้รวมตัวพวกเพื่อนๆกัน“ไม่รู้สิอยากให้บ้านครึกครื้นล่ะมั้ง”อัญญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ก็คิดว่ามันน่าจะเป็นข้อดีทำให้บ้านนี้ครึกครื้นขึ้นมาบ้าง“สาวๆครับไปที่สนามหญ้ากันเถอะ”แดเนียลเดินมาตามสาวๆทั้งสามให้ลงไปที่สนามหญ้าหลังบ้าน“คุณมาด้วยเหรอ”ผักหวานหน้าบึ้งเล็กน้อยที่ไม่คิดว่าเขาจะมาดีด้วย“ต้องมาอยู่แล้วมาให้คุณเห็นจนเบื่อหน้าไปเลย”หลังจากที่กลับจากเกาะตอนนั้นแดเนียลก็ตามจีบผักหวานมาพักใหญ่แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบหน้าเขาเอาเสียเลยทั้งที่เขาพยายามทำตัวดีๆกับเธอมาตลอด“หึ่..”ผักหวานไม่รู้ว่าเขาไปแอบปิ๊งเธอตอนไหนทั้งที่เอาแต่แกล้งเธอเธอไม่ชอบพฤติกรรมที่มีผู้หญิงเยอะของเขาที่เคยมีให้เธอได้เห็นนั้นมันยิ่งเป็นข้อที่เธอไม่อยากได้เขามาเป็นแฟน“ตาหนูมาหาคุณพ่อมาครับ”เมื่อ
เป็นเวลาตี1ที่คลับหรูแห่งนี้เต็มไปด้วยนักท่องราตรีชายหญิงที่กำลังมึนเมากันอย่างได้ที่เสียงอึกกระทึกครึกโครมจากเสียงดนตรีด้านในตัวคลับเหมือนจะเร้าใจจนชอบทำให้เกิดเหตุการณ์ตีกันอยู่เรื่อยไปจนเจ้าของคลับหรูหลายแห่งอย่างอาชน์อัศวินต้องปวดหัวกับเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยครั้งกับพวกชอบกร่างในเวลาที่ไม่ค่อยจะได้สติซ่า.....ลอบซ์คนสนิทของอาชน์สาดน้ำในถังใหญ่ในมือไปที่กลุ่มวัยรุ่นวัยเกรียนที่อายุคงจะพึ่งผ่านเกณฑ์การเข้าสถานที่อโคจรที่มากร่างทำซ่าท้าตีท้าต่อยกับคนในคลับให้ฟื้นขึ้นมาหลังจากโนสั่งสอนกันไปจนพอตัว“ปล่อยพวกผมไปเถอะครับ”เด็กวัยรุ่นสี่ห้าคนที่อยู่ในวงล้อมบอดี้การ์ดกล้ามโตรีบคลานเข่ายกมือขอร้องชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างมองจ้องพวกเขาอย่างไร้อารมณ์ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทราคาแพงสีดำปลดเนคไทหลวมๆเล็กน้อยพอไม่อึดอัดเกินไปนั่งไขว่ห้างพาดขายาวๆอยู่บนเก้าอี้ราคาแพงสายตาคมกริบของอัศวินนั้นไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ในตอนนี้ว่ารู้สึกอย่างไรแต่คนที่มองก็ต้องเสียวสันหลังวาบเพราะพลังความอำมหิตที่แผ่ออกมามันช่างน่ากลัวเหลือเกินคงจะทำให้เด็กพวกนี้เลิกซ่ากันไปอีกนานเลยทีเดียว“จะมาทำซ่าที่นี่อีกไหม”ลอบซ์มือขวาร่าง
“จริงเหรอแก...ทำไมเค้ายอมง่ายๆล่ะ”น้ำอิงแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเธอไม่เคยเจอพี่ชายอัญญาก็จริงแต่เธอเองก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ความโหดดุและความน่ากลัวของพี่ชายอัญญามาบ้างไม่คิดว่าเขาจะยอมให้เพื่อนเธอใช้เส้นสายให้รับเธอเข้าทำงาน“ยอมง่ายกะผีอะไรล่ะ...ฉันแทบจะกราบเช้ากราบเย็นพี่ชายฉันอยู่แล้วแต่ที่พี่ฉันยอมเพราะผลการเรียนของเธอเลยนะ”คราแรกพี่ชายของเธอก็จะไม่ยอมง่ายๆจนเธอต้องโพทะนาความเก่งของน้ำอิงให้เขาได้ฟังและยังเอาประวัติการเรียนให้ดูพี่ชายเธอถึงยอมได้อีกอย่างเพราะเธอก็ตื๊อเขาอยู่หลายวันด้วยเหมือนกัน“ขอบใจนะทีหลังถ้ามันลำบากก็ไม่ต้องทำเพื่อฉันขนาดนั้นก็ได้”น้ำอิงรู้สึกขอบคุณอัญญาอย่างมากที่พูดได้ว่านี่คือการเสี่ยงชีวิตช่วยเธอเลยจริงๆ“ไม่ได้แกต้องได้ทำงานบริษัทพี่ฉันกับฉันเพราะเงินเดือนดีมากถ้าทำงานดีอีกอย่างถ้าคนอย่างแกไปไกลหูไกลตาฉันมีหวังโดนแกล้งตายกันพอดี”อัญญาไม่ยอมให้น้ำอิงไปทำงานที่อื่นอยู่แล้วต้องอยู่กับเธอเท่านั้นขนาดพี่ชายของผักหวานจะให้น้ำอิงไปทำงานด้วยเธอยังกันท่าว่าน้ำอิงได้งานแล้วเลยที่เธออยากให้น้ำอิงทำงานด้วยก็เพราะอยากให้เธอมีสภาพคล่องทางการเงินที่ดีขึ้นเพราะบริษัท
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย..ทำไมๆ..ฮือๆๆๆ”น้ำอิงนอนกอดหมอนะอื้นให้จนหลบไปด้วยอาการเหนื่อยทั้งกายและเหนื่อยทั้งใจวันต่อมา08.00 น.“ป้าจันทร์คะพี่อาชน์ไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะ”อัญญาลงมารอพี่ชายเธอทานข้าวพักใหญ่แล้วแต่ไม่เห็นว่าพี่ชายเธอจะลงมาทานข้าวเช้าเสียทีจึงต้องถามจันทร์วาดหญิงวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้าแม่บ้าน“คุณอาชน์บินไปที่เหนือตั้งแต่เมือคืนแล้วค่ะ”จันทร์วาดหันมาบอกคุณหนูของเธออมยิ้มเล็กน้อยครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่อัศวินนั้นไปไหนไม่บอกกล่าวน้องสาวอีกตามเคย“อ้าว..อายไม่เห็นรู้เรื่องเลย”อัญญานั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะอาหารอีกตามเคยวันนี้เธอกะว่าจะคุยเรื่องขอเบิกเงินกับพี่ชายของเธอสักหน่อยเชียวแต่ถ้าหากเป็นแบบนี้เธอจะรอคุยต่อหน้าไม่ได้เธอต้องคุยตอนนี้เลยเพราะเพื่อนเธอจำเป็นต้องใช้เงินถึงแม้ว่าน้ำอิงจะปฏิเสธแต่ยังไงหากเธอเอาเงินไปยื่นให้กับมือแล้วเพื่อนเธอก็ต้องรับความช่วยเหลือเป็นแน่“...รับสิพี่อาชน์...”อัญญาต่อสายหาพี่ชายเธอหลายสิบสายก็ไม่เคยจะติดแม้แต่เบอคนสนิทอย่างล็อบซ์ในตอนนี้ก็ติดต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าพวกเขาไปอยู่ที่ไหนกันถึงได้ทำตัวลึกลับติดต่อยากขนาดนี้ตลาดเช้าตลาดเช้าในชุมชนตอ
“งั้นเย็นนี้พี่จะพาไปฝากงานให้...พร้อมนะ”มะลิถามความแน่ใจของน้ำอิงอีกครั้ง“เย็นนี้..เอ่อ..จะ”น้ำอิงตกใจกับเรื่องเวลาอันรวดเร็วนิดหน่อยแต่ในเมื่อเริ่มงานเร็วก็จะได้เงินเร็วหากเธอไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้ว“เห้ออ...พี่อาชน์นะพี่อาชน์ทำไมต้องมาติดต่อไม่ได้เวลานี้ด้วยเนี่ย”วันนี้แทบทั้งวันอัญญาเอาแต่ง่วนอยู่กับการติดต่อหาพี่ชายเธอแต่ยิ่งเหมือนอยากติดต่อเท่าไรก็ยิ่งติดต่อยากเท่านั้นRrr“หวานแกอยู่บ้านไหม..เดี๋ยวฉันไปหา..โอเคๆ”อัญญาเลือกทางเลือกสุดท้ายเพราะไม่รู้ว่าพี่ชายเธอจะกลับมาเมื่อไรเลยต้องโทรหาผักหวานเพราะหากรอพี่ชายเธอกลับกว่าจะคุยอ้อนวอนคงไม่ทันการกันพอดีถึงแม้ว่าถ้าหากเรื่องนี้น้ำอิงรู้จะโดนว่าก็เถอะ19.30 น.“รอนานไหมแก”ผักหวานเดินเข้ามาในบ้านอย่างเร่งรีบเพราะรู้ว่าเพื่อนมารอเธออยู่ที่บ้านแล้วจากปากของแม่บ้าน“พักใหญ่แล้วล่ะ”อัญญาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเพื่อนเธอเดินเข้ามาแล้ว“ว่าแต่มีเรื่องด่วนเหรอถึงมาซะเย็นเชียว”ผักหวานไม่รู้ว่าเพื่อนเธอมีเรื่องอะไรถึงอยากจะคุยเสียเย็นเกือบจะมืดค่ำ“ก็ด่วนน่ะสิ...โอบต้องเข้าผ่าตัดสมองด่วนใช้เงินสองแสนฉันติดต่อพี่อาชน์ไม่ได้ก็เ
“คืนนี้เลยเหรอ”มะลิถามอาตี้ลองเชิงว่าเขาพูดจริงหรือเปล่า“ใช่..ไปจับนางแต่งตัวซะหน่อยซิ”อาตี้เดินไปดึงตัวน้ำอิงมาให้มะลิจัดการหาเสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่ให้กับแม่กวางน้อยหน้าใสตัวนี้เสียหน่อยส่วนเธอก็จะไปเตรียมรถแล้วไปส่งออเดอร์ให้ลูกค้าถึงที่หมาย“โอเค”“อิงคืนนี้เลยโอเคไหม”มะลิถามน้ำอิงให้แน่ใจอีกครั้งว่าเธอพร้อมที่จะรับงานคืนนี้เลยหรือเปล่า“คะ..??”น้ำอิงหันมามองมะลิอย่างเลิ่กลั่ก“7 หมื่นหนูโอเคไหม”อาตี้บอกน้ำอิงก่อนจะเดินออกไป“เอ่อ..โอเคค่ะ”น้ำอิงได้ยินตัวเลขที่เธอจะได้ก็รีบตอบตกลงในทันทีโรงแรมXXX“ผมโทรไปคอนเฟริมคุณอาตี้แล้วครับอีกครึ่งชั่วโมงเค้าจะส่งเด็กมาที่นี่”“อืม..พวกนายไปพักผ่อนได้”อัศวินที่ถอดเสื้อโชว์กล้ามเหลือแต่กางเกงยีนส์สีดำอยู่บนเตียงปัดมือให้ลูกน้องของเขาไปพักได้เมื่องานวันนี้เรียบร้อยแล้วเวลาต่อไปก็เป็นเวลาที่เขารอที่จะผ่อนคลายเท่านั้น“เอ่อ..วันนี้ทั้งวันคุณอายติดต่อพวกเราทั้งวันเลยครับคุณอาชน์”ล็อบซ์รายงานคนเป็นนายว่าน้องสาวของเขาพยายามติดต่อพวกเขาทั้งวันเวลานี้เห็นว่าเจ้านายของเขาไม่ได้ทำงานจึงอยากจะให้เจ้านายขอเขาติดต่ออัญญากลับไปไม่เช่นนั้นคงมาโวยวายกับ