Share

ตอนที่44 อบอวลไปด้วยความสุข

“แบบนี้นี่เอง...”

น้ำอิงพยักหน้าเข้าใจ

“มีอะไรจะบอก”

ชายหนุ่มเข้ามากอดคนเป็นภรรยากระซิบข้างๆหูของเธอเบาๆ

“อะไรคะ”

“อีกสองวันอายกับลอบซ์จะมาที่นี่”

“จริงเหรอคะ...”

น้ำอิงเบิกตาโพรงดีใจเป็นพิเศษที่จะได้เจอเพื่อนเธอเสียทีเมื่อไม่ได้เจอกันร่วมสามเดือนแล้ว

“ดูท่าฉันจะหัวเน่าซะแล้วล่ะมั้งดูจะคิดถึงเพื่อนขนาดนี้”

อัศวินทำสีหน้าน้อยใจ

“ก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่คะก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา”

“เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ”

“ก็คุณอาชน์อยู่กับอิงตลอดเวลานี่คะ”

“ตอนฉันออกไปข้างนอกซื้อพวกของสดมาไว้ที่บ้านไง”

“ก็แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ”

น้ำอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ต้องคิดถึงเพราะฉันเป็นสามีเธอ”

“คุณอาชน์...”

“หืม...”

“เป็นขนาดนี้แล้วเหรอคะเนี่ย...”

น้ำอิงส่ายหัวทั้งยังอมยิ้มให้กับความขี้อ้อนที่ไม่รู้ว่าช่วงน้าสรรหาคำอ้อนมาจากไหนนักหนา

“ก็ต้องขนาดนี้แหละ”

อัศวินโน้มตัวภรรยาของเขานอนลง

“..อื้อ...ท..ทำอะไรคะ??”

น้ำอิงถดตัวหนีเล็กน้อย

“ฉันว่าฉันไม่ได้ลึกซึ้งกับเธอมานานแล้วนะ..”

อัศวินกอดหญิงสาวไว้หลวมๆเพื่อไม่ให้ทับตัวของเธอ

“ต...แต่ว่า..เจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องนะคะ”

น้ำอิงเข้าใจแล้วว่าเขาจะทำอะไรแต่เธอไม่ใช่คนตัวคนเดียวแล้ว

“ฉันปรึกษากับหมอชินมาเรียบร้อยแล้วมันจะไม่รุนแรงนะ..”

“คุณ... อื้มมม”

และแล้วบทรักที่นุ่มนวลของทั้งสองก็เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้อัศวินไม่เอาแต่ใจมูมมามแบบเมื่อก่อนแต่เขาถนอมเธอสุดชีวิตทำให้ทั้งคู่ต่างก็สุขสมไปด้วยกัน

ลำปาง

“อีกสองวันคุณเอื้ออยากให้แกพาหนูอายไปญี่ปุ่น”

วิรัตน์จำต้องอยู่ที่นี่สักพักก่อนเพื่อล้างบางคนชั่วให้จบสิ้นและหากมีเหตุร้ายเขาก็ไม่อยากให้ลูกของเขาและอัญญาอยู่ที่นี่เลยปรึกษากับเอื้อการเพื่อนของเขาก่อนหน้านี้แล้วและก็ได้ข้อตกลงที่มาคุยกับลูกของเขาในตอนนี้

“ทำไมครับ”

“ก็ถ้าแกอยู่นี่หนูอายก็จะอยู่ด้วยคุณเอื้อเกรงว่าในช่วงนี้จะไม่ปลอดภัยให้พ่อจัดการกับพวกอิทธิพลที่นี่ให้เรียบร้อยก่อนแกค่อยกลับมา”

“เอ่อ...ก็ได้ครับ”

ลอบซ์เห็นว่าจริงอย่างที่พ่อของเขาพูดหากเขาอยู่ที่นี่อัญญาก็จะต้องดึงดันอยู่ด้วยเป็นแน่และเขาเองก็ไม่อยากให้เธอได้เจอเรื่องร้ายๆอีกจึงตอบตกลงพ่อของเขาไป

สองวันต่อมา

ญี่ปุ่น

“อิง”

“คิดถึงจังเลย”

สองสาวสวมกอดกันกลมเมื่อได้เจอหน้ากันจนอัศวินกอดอกมองอย่างหมั่นไส้เล็กน้อยที่ดูน้ำอิงจะดีใจที่เจอเพื่อนมากกว่าตอนที่เจอเขาเสียอีก

“มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยแม่สาวแว่นเพื่อนฉันสงสัยพี่ชายฉันจะดูแลดีใช่ไหมล่ะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

อัศวินรับความดีความชอบนี้ไป

“สบายดีนะครับคุณอาชน์”

ลอบซ์ทักทายเจ้านายของเขาที่ดูว่าจะดูดีขึ้นกว่าตอนที่มาเยอะเลย

“อืม..นายล่ะ”

“สบายดีครับ..”

“แล้วนี่จะมาอยู่พี่พี่ไหม”

อัศวินหันหน้าไปถามน้องสาวของเขา

“อายเช่าโรงแรมอยู่แถวๆนี้แหละค่ะบ้านนี้ให้พี่อาชน์อยู่กับอิงสองคนจะดีกว่า”

“ดีแล้วๆ...”

อัศวินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ดูท่าว่าน้องสาวของเขาจะรู้งาน

“อายรู้ใจพี่อาชน์หรอกน่า”

ลอบซ์แอบอมยิ้มตามทั้งสามที่ดูเหมือนตอนนี้จะอบอวลไปด้วยความสุข

“เอามือมานี่สิอาย...มีคนอยากทักทาย”

น้ำอิงรีบจับมือของอัญญาลูบไปที่หน้าท้องนูนของเธอเพราะตอนนี้ลูกในท้องของเธอกำลังดิ้นทักทายเหมือนจะรู้ว่ามีคนมาเยือน

“ว้าวว...ทักทายคุณอาเหรอจ๊ะหลานรักอีกไม่นานเราก็ออกมาเจอกันแล้วนะ”

“ไหน...ทีกับคุณพ่อไม่เห็นจะชอบทักทายบ้างเลยล่ะครับตัวเล็ก”

อัศวินเอื้อมมือไปลูบท้องภรรยาของเขาตามน้องสาวเช่นกันทั้งยังพ่นคำน้อยใจออกมาเมื่อเห็นว่าตอนที่อยู่กับเขาเจ้าตัวเล็กไม่เห็นอยากจะดิ้นให้เขาได้สัมผัสบ้าง

“คงไม่ชอบหน้าพ่อมั้งคะ”

อัญญาเอ่ยแซวพี่ชายของเธอเล็กน้อย

“ว่าไงนะ”

อัศวินมองหน้าน้องสาวของเขาคิ้วขมวด

“ฮ่าๆๆ..”

พฤติกรรมสองพี่น้องเรียกเสียงหัวเราะให้ทุกคนได้เป็นอย่างดี

โรงแรมXXX

“พี่อาชน์ดูท่าจะเห่อลูกมากเลยนะคะถ้าเป็นพี่ลอบซ์มีลูกจะเห่อแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ”

ลอบซ์พาอัญญากลับมาที่โรงแรมที่ทั้งสองจองเข้าพักอัญญายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นว่าเพื่อนเธอกับพี่ชายดูจะมีความสุขกันดีทั้งยังหันไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเอพร้อมตั้งคำถามกับเขาด้วยสายตาที่อยากรู้

“เอ่อ...ก็ไม่รู้สิครับยังไมได้คิดถึงเรื่องนั้น”

ลอบซ์ก้มหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเขายังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำและไม่รู้จะตอบหญิงสาวอย่างไร

“อืมม...เหรอคะแล้วพี่ลอบซ์คิดว่าอายจะเป็นแม่คนได้ดีไหมคะ”

อัญญาพยักหน้าทั้งยังถามความเห็นจากชายหนุ่มว่าถ้าหากเธอจะเป็นแม่คนเขาคิดว่าเธอพร้อมแล้วหรือยัง

“ถามความคิดผมเหรอครับ...”

“ค่ะ”

“ก็คงจะต้องลดความเอาแต่ใจลงจากนี้อีกนิดนึงมั้งครับ”

“แสดงว่าในสายตาพี่ลอบซ์อายเป็นคนเอาแต่ใจใช่ไหมคะ???”

อัญญาขมวดคิ้วบุ้ยปากครุ่นคิดพร้อมมองหน้าชายหนุ่มเขม็งหากเขามองเธอเป็นคนเอาแต่ใจเธอก็จะได้ปรับตัว

“เอ่อ...ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ลอบซ์หน้าเสียเล็กน้อยที่เผลอเอ่ยความคิดในใจออกไปพร้อมลุกขึ้นหมายจะกลับห้องพักของตัวเอง

“ไม่ต้องไปเลย..”

อัญญาดึงแขนลอบซ์เอาไว้อย่างแรง

“ฮึก...”

“เอ่อ..”

ชายหนุ่มที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเมือโดนดึงจึงล้มทับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟามือของเขาทั้งสองดันไปวางทาบอยู่ที่หน้าอกอวบอิ่มของร่างบางเต็มสองมือ

“ผมขอโทษครับคุณอาย”

ใจของชายหนุ่มตอนนี้เต้นไม่เป็นส่ำกลัวว่าหญิงสาวจะอาละวาดอะไรใส่เขาอีกจึงรีบยันตัวเองขึ้นแล้วขอโทษหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะอายผิดเอง”

อัญญาเขินจนหน้าชาไปหมดเธอนั่งก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่ายเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่

วันต่อมา

 ก๊อกๆๆ

“มาไวจังเลย”

อัญญาเข้าไปสวมกอดผักหวานเมื่อเพื่อนเธอมาถึง

“ก็ว่างพอดีเลยตามมา”

“แวะไปหาอิงมาแล้วใช่ไหม”

“อืม..แต่ก็ไม่อยากอยู่นานไม่อยากรบกวนเวลาสวีทของพี่แก”

ผักหวานแวะไปหาน้ำอิงตั้งแต่มาถึงเธอไม่อยากอยู่กวนใจเพื่อนเธอนานเพราะกรงใจพี่ชายอัญญาเห็นเพื่อนเธอมีความสุขดีเธอก็พอใจแล้ว

“ดีแล้วล่ะ...”

“แล้วแกกับคุณ...”

ผักหวานพูดพรางชี้มือไปทางห้องข้างๆ

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status