“คืนนี้เลยเหรอ”
มะลิถามอาตี้ลองเชิงว่าเขาพูดจริงหรือเปล่า
“ใช่..ไปจับนางแต่งตัวซะหน่อยซิ”
อาตี้เดินไปดึงตัวน้ำอิงมาให้มะลิจัดการหาเสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่ให้กับแม่กวางน้อยหน้าใสตัวนี้เสียหน่อยส่วนเธอก็จะไปเตรียมรถแล้วไปส่งออเดอร์ให้ลูกค้าถึงที่หมาย
“โอเค”
“อิงคืนนี้เลยโอเคไหม”
มะลิถามน้ำอิงให้แน่ใจอีกครั้งว่าเธอพร้อมที่จะรับงานคืนนี้เลยหรือเปล่า
“คะ..??”
น้ำอิงหันมามองมะลิอย่างเลิ่กลั่ก
“7 หมื่นหนูโอเคไหม”
อาตี้บอกน้ำอิงก่อนจะเดินออกไป
“เอ่อ..โอเคค่ะ”
น้ำอิงได้ยินตัวเลขที่เธอจะได้ก็รีบตอบตกลงในทันที
โรงแรมXXX
“ผมโทรไปคอนเฟริมคุณอาตี้แล้วครับอีกครึ่งชั่วโมงเค้าจะส่งเด็กมาที่นี่”
“อืม..พวกนายไปพักผ่อนได้”
อัศวินที่ถอดเสื้อโชว์กล้ามเหลือแต่กางเกงยีนส์สีดำอยู่บนเตียงปัดมือให้ลูกน้องของเขาไปพักได้เมื่องานวันนี้เรียบร้อยแล้วเวลาต่อไปก็เป็นเวลาที่เขารอที่จะผ่อนคลายเท่านั้น
“เอ่อ..วันนี้ทั้งวันคุณอายติดต่อพวกเราทั้งวันเลยครับคุณอาชน์”
ล็อบซ์รายงานคนเป็นนายว่าน้องสาวของเขาพยายามติดต่อพวกเขาทั้งวันเวลานี้เห็นว่าเจ้านายของเขาไม่ได้ทำงานจึงอยากจะให้เจ้านายขอเขาติดต่ออัญญากลับไปไม่เช่นนั้นคงมาโวยวายกับเขายกใหญ่แน่
“คงจะหาเรื่องอ้อนอะไรตามประสาเดี๋ยวพรุ่งนี้กลับไปค่อยคุยละกัน”
อัศวินไม่ได้สนใจจะติดต่อน้องสาวของเขากลับเพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็น่าจะได้เจอกันแล้วคงมิวายหาเรื่องอ้อนเขาตามเดิมถึงได้ตามติดขนาดนี้
“ครับคุณอาชน์”
ล็อบซ์ก้มหัวให้เจ้านายของเขาเล็กน้อยพร้อมเดินออกไปจากห้องของเจ้านายของเขาทันทีเพราะรู้ว่าเวลานี้เจ้านายของเขาคงไม่อยากให้ใครอยู่กวนใจ
ทางด้านอาตี้
ตอนนี้ทั้งสามก็อยู่บนรถตู้คันหรูของอาตี้เพื่อมาส่งน้ำอิงที่โรงแรมอาตี้รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อน้ำอิงแต่งองค์ทรงเครื่องแล้วดูดีขึ้นมาหน่อยแต่ติดตรงที่แว่นหนาๆของเธอมันทำให้เขารำคาญใจเสียจริง
“ถอดแว่นได้ไหมหนู”
“คะ..แต่ว่าถ้าหนูถอดจะมองไม่เห็นเลยนะคะ”
น้ำอิงอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสั้นสีน้ำเงินเมื่อแต่งตัวออกมาแล้วชุดนี้ดูเข้ากับเธอมากขับผิวให้เธอดูออร่าเด่นกว่าใครยิ่งหน้าอกหน้าใจที่ล้นทะลักนั่นทำให้เธอดูเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันแต่มาเบรกตรงที่เธอต้องใส่แว่นตลอดเวลาเนื่องจากสายตาของเธอสั้นมากหากถอดออกไปก็เกรงว่าจะเดินชนโน่นชนนี่จนของเสียหายเสียเปล่าๆ
“เฮ้อ..งั้นไม่เป็นไรหวังว่าลูกค้าคงจะโอเคนะ”
อาตี้นั่งกุมขมับพร้อมหันไปมองมะลิหากมะลิเชื่อใจว่าเด็กคนนี้จะทำงานได้เธอก็จะเชื่อใจเหมือนกันเป็นไงเป็นกันหากจะโดนลูกค้าวีไอพียกเลิกงานเธอก็ทำใจเอาไว้แล้ว
“ฉันส่งหนูได้แค่นี้นะห้องอะไรจำได้ใช่ไหม”
เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมหรูในเวลาเกือบสามทุ่มอาตี้ก็ส่งน้ำอิงลงจากรถพวกเขาจะไม่ขึ้นไปส่งเธอเพราะเป็นการรบกวนแขกอาตี้จับไหล่หญิงสาวเบาๆทวนเธออีกครั้งว่าเธอจำเลขห้องที่เขาบอกเธอได้หรือไม่
“ค่ะ”
น้ำอิงหยักหน้าตอบในมือของเธอมีกระเป๋าใบเล็กเข้ากับชุดของเธอที่มะลิให้เอาไว้ใส่ของจำเป็นเช่นมือถือกับกระเป๋าสตางค์เมื่อรถของอาตี้กลับไปแล้วหญิงสาวหันหน้าเข้ามาในโรงแรมในใจของเธอตอนนี้ต้นรัวจนผิดปกติขาเรียวสวยยืนเกร็งเล็กน้อย
“ฟู่...”
หญิงสาวหลับตาพ่นลมหายใจเบาๆอย่างทำใจพร้อมก้าวเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างกล้าๆกลัวๆพร่ำบอกกับตัวเองอยู่ในใจว่าเดี๋ยวเวลามันก็ผ่านไปเธอเพียงแค่อดทนนิดเดียวเท่านั้นเธอจะทำทุกอย่างตามคำแนะนำของมะลิที่กระซิบบอกกับเธอก่อนจะมา
“อยากได้เงินครบเร็วๆไหมพี่มีวิธี”
“ยังไงเหรอคะ??”
“ก็ทำให้ลูกค้าของเราพอใจที่สุดแล้วก็ถือโอกาสออดอ้อนเขานิดหน่อยว่าเรามีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินอยากจะได้เงินเพิ่มอะไรแบบนี้”
“แล้วเค้าจะยอมเหรอคะ”
“เรื่องแบบนี้ไม่ลองไม่รู้แต่ลองไปก็ไม่เสียหายไหนๆเราก็เสียตัวให้เค้าแล้วก็ต้องได้ให้คุ้ม”
“อิงจะพยายามนะคะ”
ติ๊งงงง
เสียงประตูลิฟท์เปิดเมื่อเธอขึ้นลิฟท์มาจนชั้นบนสุดของโรงแรมสองขาเรียวก้าวออกจากลิฟท์อย่างช้าๆและมีอาการสั่นเล็กน้อยดูเหมือนหัวใจของเธอตอนนี้มันจะเต้นแรงกว่าตอนที่ยืนอยู่หน้าโรงแรมเสียอีก
ก๊อกๆๆ
น้ำอิงทำใจอยู่หน้าประตูครู่หนึ่งจึงตัดสินใจเคาะประตูพร้อมหลับตาปี๋ด้วยความกังวล
แกร๊กก
“เข้ามา”
อัศวินเปลือยท่อนบนโชว์กล้ามหน้าท้องและรอยมังกรที่มัดลำแขนแกร่งมีผ้าขนหนูสีขาวปิดช่วงล่างเนื่องจากพึ่งอาบน้ำเสร็จเขาไล่สายตาคมมองหญิงสาวในชุดสีน้ำเงินเกาะอกตั้งแต่หัวจรดเท้ายอมรับว่าเด็กสาวคนนี้ที่อาตี้หามาให้รูปร่างหน้าตาถูกใจเขามิใช่น้อยติดเพียงแต่แว่นตาใสหนาเตอะที่มันค่อนข้างขัดหูขัดตานิดหน่อยแต่มันก็เป็นสิ่งแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นว่าสาวขายบริการจะมีแบบนี้ด้วยคงเร้าใจไปอีกแบบ
“เอ่อ..ค่ะ”
น้ำอิงมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างชะงักงันใบหน้าของเขาหล่อคมบวกกับรูปร่างที่ดีไม่แพ้นายแบบทำเอาเธอรู้สึกขวยเขินอยู่เล็กน้อยเธอไม่รู้ว่าคนหล่อดูดีแบบเขาจะมาซื้อบริการเพื่ออะไรทั้งๆที่คนน่าตาดีแบบนี้น่าจะมีแฟนอยู่แล้วสายตาของเธอยังจ้องมองเขาอย่างครุ่นคิดจนเขาเอ่ยเชื้อเชิญให้เธอเข้าไปด้านในเธอจึงหยุดคิดและค่อยๆก้าวขาช้าๆเข้าไปด้านใน
“ไปอาบน้ำ”
อัศวินทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มพร้อมนั่งพิงหัวเตียงปรายสายตาบอกหญิงสาวที่กำลังหันรีหันขวางอยู่ให้เธอไปอาบน้ำ
“คะ”
น้ำอิงที่กำลังตื่นตากับด้านในห้องนอนของชายหนุ่มที่สามารถเห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนได้เกือบทุกมุมห้องและตอนนี้เขาก็ยังเปิดผ้าม่านหราเอาไว้ด้วยไม่รู้ว่าจะมีใครมาแอบดูห้องนี้ได้หรือเปล่ายิ่งคิดก็ยิ่งกังวลหากถึงเวลานั้นเธอจะทำใจให้ผ่านมันไปได้หรือเปล่าหูของเธอตอนนี้เลยไม่ทันได้ฟังว่าชายหนุ่มพูดกับเธอเมื่อครู่ว่าอะไร
“ไปอาบน้ำ...เธอฟังภาษาไทยไม่เข้าใจหรือว่าอะไร”
อัศวินมองหญิงสาวด้วยสายตาแข็งกร้าวคิ้วขมวดเขาไม่ชอบคนโง่สักเท่าไรที่ฟังอะไรไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
“ค่ะ”น้ำอิงรีบพยักหน้ารับฟังชายหนุ่มอย่างลวกๆไม่ทันไรเธอก็โดนเขาดุซะแล้วพรางคิดในใจว่าเธอมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆปลั้กก“โอ้ยยยย...ขอโทษทีค่ะ”หญิงสาวเดินก้มๆเงยๆจนไปถึงหน้าประตูห้องน้ำแต่ด้วยความที่ไม่ทันได้ทมองเท่าไรเมื่อหยิบผ้าขนหนูหน้าห้องน้ำได้เธอก็ดันชนประตูห้องน้ำเสียอย่างนั้นพร้อมทั้งหันมาขอโทษชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างล่กๆแล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องน้ำไป อัศวินหลับตากัดฟันกรอดกับอาการของหญิงสาวที่ดูเหมือนสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรครึ่งชั่วโมงต่อมาแกร๊กกกน้ำอิงออกมาจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจเล็กน้อยเธอจำได้ว่ามะลิบอกกับเธอว่าหากลูกค้าให้เธอไปอาบน้ำก็ต้องออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวเท่านั้นจึงจะทำให้แขกประทับใจตอนนี้เธอเลยยืนขาชิดกอดอกบิดไปมาเล็กน้อยด้วยความขวยเขินและมีสีหน้าประหม่าอยู่หน้าห้องน้ำอัศวินมองหญิงสาวยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำครู่หนึ่งคราแรกคิดว่าเธอจะเดินมาหาเขาเลยแต่เปล่าไม่รู้ว่าเธอมัวยืนนิ่งงันอยู่แบบนั้นเพื่ออะไรเขารู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ค่อนข้างแปลกกว่าคนอื่นที่เขาเคยใช้บริการถึงเขาจะเลือกใช้บริการคนไม่ซ้ำหน้าแต่เธอก็เป็นคนแรกที่ล้างหน้าจนแก
“หื่มมม..”“อื้มมม..อ้ะ”เสียงหายใจของชายหนุ่มแรงขึ้นด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเขาดึงผ้าขนหนูที่พันท่อนล่างของเขาออกพร้อมใช้ขาแกร่งแทรกกลางระหว่างเรียวขาของเธอแท่งร้อนที่กำลังระอุได้ที่อยู่ตอนนี้พร้อมกับการร่วมรักครั้งนี้มากแต่เขาอยากจะให้หญิงสาวมีอารมณ์ร่วมกับเขามากกว่านี้ก่อนจึงพรมจูบดูดคลึงมาถึงหน้าท้องแบนราบพร้อมก้มลงมาที่จุดสงวนของเธอส่งลิ้นร้ายระเรงเล่นที่จุดกระสันทำให้หญิงสาวบิดตัวเร่าไปมาอย่างน่าพอใจสำหรับเขา“อื้มม...คุณ..อ้ะๆๆ..อื้อ”น้ำอิงครางไม่ได้ศัพท์เมื่อนิ้วร้ายของชายหนุ่มถูกเสียบเข้ามาหยอกล้อเล่นกับช่องทางรักของเธอเข้าออกอย่างรัวๆคราแรกสร้างความเจ็บอยู่มากแต่เมื่อถูกเล้าโลมจากชายหนุ่มเธอก็ครางออกมาด้วยความเสียวจนเริ่มบิดเกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานออกมาให้ชายหนุ่มได้ฉกชิมอย่างสำราญใจ“แน่นอะไรอย่างนี้”อัศวินพอใจในร่างกายของหญิงสาวที่ดูจะตอบสนองกับสิ่งที่เขาต้องการดีมากช่องทางรักของเธอก็รัดแน่นตอดนิ้วของเขาแน่นหนึบไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากแท่งร้อนของเขาเสียบเข้าไปแล้วมันจะตอดรัดแน่นขนาดไหน“อ้าส....”เมื่อหญิงสาวเสร็จสมไปรอบหนึ่งแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาของจริงชายหนุ่มอัดแท่งร้อนเข้
“ถามทำไม”อัศวินเหล่สายตามองหญิงสาวที่ซบอยู่ที่แกแกร่งของเขาเล็กน้อยไม่วายเธอคงจะขอเพิ่มค่าตัวเฉกเช่นอย่างคนอื่นที่เคยเป็น“คือถ้าคุณพอใจอิงอยากจะขอเงินพิเศษบ้างได้หรือเปล่าคะ”น้ำอิงลุกจากอกแกร่งของชายหนุ่มพร้อมจับผ้านวมบังของสงวนของเธอเอาไว้อย่างหมื่นเหม่มือน้อยกำบีบแน่นจนคนข้างๆมองออกว่าเธอกำลังกังวล“อยากได้เท่าไร”ไม่ผิดไปจากที่เขาคิดแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะให้เธอ“เอ่อ..ขอเพิ่มได้ใช่ไหมคะ”น้ำอิงเอียงคอถามชายหนุ่มด้วยแววตาไร้เดียงสาปนอมยิ้มที่ดูท่าชายหนุ่มจะใจดีกับเธอมากเลยทีเดียวถึงแม่ว่าจะเอาแต่ทำหน้าโหดก็เถอะ“โดนโมเดลลิ่งหักเยอะหรือไงเลยต้องมาขอกับฉันเพิ่ม”อัศวินจับคางหญิงสาวพร้อมส่งสายตาคมบาดใจของเขาถามเธอใกล้ๆ“เปล่าค่ะ...แค่อิงมีเรื่องที่ต้องใช้เงิน”น้ำอิงรีบหลบสายตาของเขาอย่างรวดเร็วเพราะเธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเขามองจ้องเธอแบบนี้“ถ้าฉันให้เธอพรุ่งนี้เธอต้องมาหาฉัน”อัศวินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมปล่อยคางหญิงสาวและหันไปหยิบสมุดเชคที่กระเป๋าใกล้ๆกับหัวเตียง“คะ??”น้ำอิงอยากจะให้เขาอธิบายให้เธอได้เข้าใจมากกว่านี้“พรุ่งนี้ไปหาฉันที่XXX”“จะให้ตามที่อิงขอจริงๆเ
โรงพยาบาล“พี่ทำเพื่อเราขนาดนี้เราต้องหายนะโอบห้ามทิ้งพี่ไปเด็ดขาดนะ”น้ำอิงรีบอาบน้ำแต่งตัวถ่อสังขารของเธอที่กำลังระบมไปเบิกเงินออกมาทั้งหมดแล้วมาที่โรงพยาบาลเพื่อจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายตอนนี้หมอกำลังจะเตรียมการผ่าตัวให้น้องชายเธออย่างเร่งด่วนน้ำอิงได้มีโอกาสเข้ามาหาน้องชายเธอก่อนที่จะผ่าตัดหญิงสาวน้ำตาเล็ดจับมือน้องชายของเธอมั่นพร้อมบอกให้น้องชายของเธอสู้เพราะเธอจะไม่ยอมเสียร้องของเธอไปเด็ดขาดบ่ายสอง“ค่ารักษาพยาบาลของนายอัฐภาคเท่าไรคะ”ผักหวานและอัญญานัดกันมาที่โรงพยาบาลในช่วงบ่ายเพื่อมาจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลของน้องชายน้ำอิงโดยที่ไม่บอกให้น้ำอิงได้รู้“เดี๋ยวดิฉันเชคข้อมูลสักครู่นะคะ”“ค่ะ”“พอดีว่ามีคนมาชำระตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะคะ”“คะ??ใครคะ”อัญญาถึงกับทำหน้างง“คุณน้ำอิงค่ะ”“อะไรนะ??”สองสาวอุทานพร้อมกันกับชื่อที่เจ้าหน้าที่บอกพวกเธอมาไม่อยากจะเชื่อว่าน้ำอิงจะหาเงินมาได้เร็วขนาดนี้“แล้วอิงมันเอาเงินมาจากไหนไวขนาดนี้”สองสาวเดินกลับมาที่รถด้วยสีหน้าที่ฉงนอยู่ในใจกันทั้งคู่ยิ่งผักหวานเองก็ยิ่งคิดหนัก“นั่นสิ...เดี๋ยวฉันรอโทรหาอิงดูดีกว่า”“อืม..”“ติดต่อไม่ได้อ่ะแก”อัญญาพ
ร้านอาหาร“รอนานไหมคะอาชน์”พลอยไพรินเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่มีอัศวินนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วหญิงสาวลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูชื่อดังสาวสวยไฮโซที่มีใบหน้าหวานหยาดเยิ้มจนเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆหลายคนทั้งที่เธอก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วคืออัศวอินนั่นเอง“ไม่ครับ.”อัศวินตอบกลับหญิงสาวใบหน้าเรียบเฉยเขาเองก็พึ่งมาหาไม่ใช่ความต้องการของแม่เขาที่ต่อสายตรงมาจากต่างประเทศอยากจะให้พาคู่หมั้นของเขาออกมาทานข้าวบ้างเขาก็คงจะไม่ได้มาเจอเธอ“พลอยสั่งอาหารเลยนะ....อืมม...พลอยสั่งเป็นสตูเนื้อกับฟัวกราให้อาชน์เลยนะคะ”พลอยไพรินดูจะมีความสุขเป็นพิเศษที่วันนี้เป็นฝ่ายชายหนุ่มเอ่ยปากชวนเธอออกมาทานข้าวข้างนอกก่อนเพราะปกติแล้วเธอจะต้องเป็นคนนัดเขาเองนานๆเขาถึงจะว่างให้เธอหญิงสาวจำได้ทุกอย่างว่าชายหนุ่มชอบอะไรไม่ชอบอะไรทุกครั้งที่สั่งอาหารเธอก็จะสั่งให้ชายหนุ่มตลอดให้เขารู้ว่าเธอใส่ใจเขาเป็นพิเศษ อัศวินพยักหน้ารับหญิงสาวเบาๆ“เดี๋ยวพลอยคงต้องขอกลับกับอาชน์นะคะเพราะพลอยไม่ได้เอารถมาค่ะ”“โอเค..”อัศวินรู้แล้วว่าหญิงสาวต้องมาแบบนี้แต่นั่นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เขาจะไปส่งเธอครอบครัวของพลอยไพรินและครอบครัว
ก๊อกๆๆแกร็กกก“นายไปได้”อัศวินอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีขาวผูกเอวเอาไว้หลวมๆที่ไม่รู้ว่าด้านในมีอะไรใส่ปกปิดอยู่หรือเปล่าเขาเปิดประตูออกมาพร้อมกับดึงมือของหญิงสาวเข้าไปด้านในและบอกให้คนสนิทของเขาออกไปได้เพราะหมดหน้าที่ตรงนี้แล้ว“ครับคุณอาชน์”ลอบซ์ก้มหัวให้คนเป็นนายเล็กน้อยพร้อมเดินออกไป“สวัสดีค่ะคุณอาชน์...”น้ำอิงรีบยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างมีมารยาท“เข้ามาสิ”อัศวินมองหญิงสาวที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนส์กับกระเป๋าผ้าเก่าๆหนึ่งใบรวบผมหางม้าใส่แว่นหนาเช่นเดิมและวันนี้เธอก็ไม่ได้แต่งหน้าแต่พวงแก้มใสชมพูระเรื่อก็ทำให้เธอดูดีกว่าตอนที่แต่งหน้าเยอะเขาเปิดประตูห้องนอนของเขาพร้อมกับเรียกให้หญิงสาวตามเขาเข้าไปด้านใน“เข้าไปทำอะไรคะนี่มันห้องนอนคุณไม่ใช่เหรอคะ”น้ำอิงมองเข้าไปด้านในเธอก็พอจะรู้ว่านั่นมันเป็นห้องนอนของเขาเพราะเห็นเตียงนอนโผล่มาอยู่นิดหน่อย“อืม..ใช่”อัศวินเดินมาโอบเอวหญิงสาวเขาดูสีหน้าเธอก็รู้ว่าเธอคงจะยังไม่เข้าใจว่าเขาให้เธอมาที่นี่เพื่ออะไรหากเป็นคนอื่นคงเข้าใจไปนานแล้วแบบนี้เขาคงจะต้องบอกตรงๆกับเธอให้รู้ตัวเสียแล้วว่าเขาให้เธอมาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร“อ..เอ่อ”“วันนี้เธอต้องบริ
“อ้ะ...อ๊ายยยย”เมื่อระเรงลิ้นเล่นที่จุดสงวนของหญิงสาวอย่างพอใจจนตอนนี้น้ำหวานของเธอไหลหยาดเยิ้มออกมาเขาจึงรีบยกตัวของเขาดันแทรกกลางระหว่างขาเรียวของเธออย่างรวดเร็วพร้อมเสียบอัดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักของเธอทันที“อื้อ..อ้ะ”หญิงสาวครางไมได้ศัพท์ทั้งเจ็บทั้งเสียวความรู้สึกปรวนเปตีกันไปหมดเมื่อชายหนุ่มรัวสะโพกแกร่งเข้ามาถาโถมกับตัวของเธอ“อื้มมมม...”ชายหนุ่มบดขยี้จูบปากหญิงสาวอย่างกระหายพร้อมส่งลิ้นร้ายฉกชิงความหวานจากปากของเธอมือหนาคอยบีบเค้นเต้างามเล่นอย่างรุนแรงโดยที่สะโพกแกร่งยังทำงานอยู่ตลอดเวลาด้วยอารมณ์ดิบเถื่อนที่กำลังพลุ่งพล่าน“อืมม..อ๊ายยย.ง”ชายหนุ่มจับร่างบางพลิกหันหลังให้เขาพร้อมใช้มือหนาทั้งสองดึงสะโพกผายงามของเธอให้ตรงกับตัวตนของเขาพร้อมเสียบอัดแท่งร้อนเข้าไปอย่างไม่รีรอทำเอาหญิงสาวที่หน้าติดกับเตียงนุ่มร้องครางบิดเหยเกด้วยความเจ็บและจุกกับลีลาใหม่ที่เขาทำกับเธอ“อ้ะๆ...อร้ายย...อื้องง”“อ่าส...”อัศวินหลับตาปี๋เงยหน้าขึ้นอย่างเสียวกระสันเมื่อสะโพกแกร่งอัดรัวเข้าสู่ช่องทางรักจองหญิงสาวอย่างไม่มีเว้นว่างเสียงครางหวานของหญิงสาวที่เขาฟังเท่าไรก็ไม่มีเบื่อเหมือนยาชูกำลั
“ท่านประธานคะคนที่ท่านประธานนัดสัมภาษณ์มารอที่ห้องแล้วนะคะ”รตีหญิงสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเมื่อเห็นว่าประธานใหญ่เดินเข้ามาเธอก็ต้องบอกเรื่องสำคัญที่เขาให้เธอดูว่าหญิงสาวที่เขาให้เธอต้อนรับตอนนี้เธอรออยู่ที่ห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว“อืม..”ชายหนุ่มพยักหน้ารับหญิงสาวพร้อมยกมือเป็นสัญญาณให้เธอไปทำงานของเธอต่อได้“ฉันสัมภาษณ์เสร็จเดี๋ยวจะไปดูของที่พึ่งส่งมาต่อนายไปเตรียมตัวรอก็ได้น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมง”อัศวินสั่งให้ลอบซ์ไปเตรียมตัวรอเพราะเมื่อเขาสัมภาษณ์คนในห้องเสร็จก็จะออกไปดูงานอีกที่ทันที“ครับ”ลอบซ์เห็นอัญญาเดินเข้ามาเขาก็รีบปลีกตัวออกไปจากตรงนี้ทันทีเพราะเขาอยู่ใกล้เธอมีไรมีเหตุให้ได้โดนเธอกระทำทุกทีไป“พี่อาชน์”อัญญาเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าระรื่นดีใจที่พี่ชายของเธอจะได้เจอกับเพื่อนเธอเสียที“มาทำไม”อัศวินถามน้องสาวของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาบอกกับเธอว่าไม่ต้องมาเพราะเขาลงตำแหน่งให้เธอเรียบร้อยแล้วไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาจะมาเล่นซนอะไรอีก“อายแค่จะมาหาเพื่อนอายจะมาถามอะไรซะหน่อย”อัญญาไม่ได้มาที่นี่ด้วยเรื่องงานแต่เธอมีบางอย่างอยากจะคุยกับเพื่อนของเธอเรื่
“ยังอีกเหรอแกก็ทำตัวดีกับเค้ามานานแล้วนะหรือว่าพี่ลอบซ์ของแกจะมีคนอื่นไปแล้ว”ผักหวานยังแกล้งหยอกเพื่อนเธอไม่จบไม่สิ้น“พูดอะไรอย่างนั้นเล่า”หน้าอัญญาตอนนี้จากที่ยุ่งอยู่แล้วก็ยิ่งยิ่งขึ้นไปอีกเป็นสิบเท่า“วันนี้พี่แกนึกยังไงชวนฉันมาปาร์ตี้ที่นี่กัน”ผักหวานอยากจะรู้นักว่าทำไมวันนี้พี่ชายของอัญญาถึงได้อยากจัดงานปาร์ตี้รวมตัวพวกเพื่อนๆกัน“ไม่รู้สิอยากให้บ้านครึกครื้นล่ะมั้ง”อัญญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ก็คิดว่ามันน่าจะเป็นข้อดีทำให้บ้านนี้ครึกครื้นขึ้นมาบ้าง“สาวๆครับไปที่สนามหญ้ากันเถอะ”แดเนียลเดินมาตามสาวๆทั้งสามให้ลงไปที่สนามหญ้าหลังบ้าน“คุณมาด้วยเหรอ”ผักหวานหน้าบึ้งเล็กน้อยที่ไม่คิดว่าเขาจะมาดีด้วย“ต้องมาอยู่แล้วมาให้คุณเห็นจนเบื่อหน้าไปเลย”หลังจากที่กลับจากเกาะตอนนั้นแดเนียลก็ตามจีบผักหวานมาพักใหญ่แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบหน้าเขาเอาเสียเลยทั้งที่เขาพยายามทำตัวดีๆกับเธอมาตลอด“หึ่..”ผักหวานไม่รู้ว่าเขาไปแอบปิ๊งเธอตอนไหนทั้งที่เอาแต่แกล้งเธอเธอไม่ชอบพฤติกรรมที่มีผู้หญิงเยอะของเขาที่เคยมีให้เธอได้เห็นนั้นมันยิ่งเป็นข้อที่เธอไม่อยากได้เขามาเป็นแฟน“ตาหนูมาหาคุณพ่อมาครับ”เมื่อ
โรงแรมXXX“จะดื่มทำไมให้เมาขนาดนี้ครับถ้าผมไม่ตามไปจะเป็นยังไง”ลอบซ์อุ้มหญิงสาวมานอนที่ห้องของเธอเขานั่งลงที่ขอบเตียงมองดูเธอพร้อมส่ายหน้ามือหนาดึงผ้านวมมาห่มให้กับคนเมาที่ตาปรืออยู่บนเตียง“อื้อ...”จู่ๆอัญญาก็พลิกตัวขึ้นมานอนซบอยู่บนอกของชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว“คุณอาย...”“ไม่ชอบอายที่เอาแต่ใจไม่ใช่เหรอคะแล้วจะมายุ่งอะไรกับชีวิตอาย”“ยังไม่ลืมเรื่องวันนั้นอีกเหรอครับ”ลอบซ์ไม่คิดว่าคำพูดของเขาวันนั้นจะทำให้หญิงสาวฝังใจและทำตัวประชดประชันเขาจนถึงทุกวันนี้“ใครจะลืมได้เล่าเจอคนที่ตัวเองชอบว่ามาแบบนั้นอ่ะ”“คุณอาย..พูดอะไรครับ”ลอบซ์มองหน้าหญิงสาวอย่างตะลึง“อายชอบพี่ลอบซ์ชอบมานานแล้วด้วย...”ฟึ่บบบเมื่อพูดจบหญิงสาวก็ตัวอ่อนนอนฟุบลงไปที่แผงอกของชายหนุ่มอย่างไม่ได้สติ“คุณอาย...”ลอบซ์ยังคงนิ่งอึ้งกับสิ่งที่พึ่งจะได้รู้เมื่อครู่เขาพยายามผลักตัวหญิงสาวให้ไปนอนในที่ของเธอดีๆแต่มือของเธอดันกำเสื้อของเขาเอาไว้แน่นทำให้เขาต้องนอนอยู่กับเธอทั้งคืนวันต่อมา“คุณอายครับ..”ลอบซ์ขยับตัวหญิงสาวให้พระออกจากตัวเขาแต่ดูเหมือนเธอจะเกาะติดเขาหนึบไม่ยอมออกง่ายๆ“อือ...”“ปล่อยผมก่อนครับ”“
“ยังไม่ได้บอกเลยอ่ะ”อัญญาก้มหน้างุดความรู้สึกในใจที่เธอเก็บซ่อนมานานมีเพียงแค่ผักหวานและน้ำอิงเท่านั้นที่รู้เธออยากจะบอกให้เจ้าตัวที่เธอแอบชอบรู้หลายครั้งแต่ก็ไมได้มีโอกาสบอกเสียที“นานแล้วนะ..”ผักหวานบุ้ยปากเล็กน้อยผิดหวังที่เธอกะจะได้ฟังข่าวดีจากอัญญาเสียหน่อย“ก็จะให้ทำยังไงก็มันยังไมได้บอกซะทีนี่นา”“รีบๆหน่อยๆเดี่ยวจะโดนสอยไปกินไม่รู้ด้วยนะ”“รู้แล้วน่า”วันต่อมา“จะไปเที่ยวป่า”“ค่ะ..พี่ลอบซ์พาอายไปนะคะ”“ง..งั้นก็ได้ครับแล้วคุณหวานจะไปด้วยหรือเปล่า”“อ่อ..เห็นหวานบ่นว่าอยากนอนพักก็เลยไม่ได้ไปค่ะ”“อ๋อ..ครับ”ชั่วโมงต่อมา“ป่าในช่วงฤดูนี้ที่นี่ดีนะคะไม่มีแมลงเลย”อัญญาเดินเที่ยวอย่างอารมณ์ดีเพราะสถานที่ที่นี่คนค่อนข้างน้อยเป็นส่วนตัวเหมาะแก่การที่เธอจะบอกบางสิ่งบางอย่างในใจกับชายหนุ่มที่เธอมีความรู้สึกดีๆด้วยความรู้สึกนี้มันมีมานานนมนี่คือสาเหตุที่เธอชอบทำตัวเอาแต่ใจกับลอบซ์อยู่บ่อยๆนั่นเองและการตามใจเธอแบบของเขาแบบนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เธอมีใจให้เขาโดยไม่รู้ตัว“ครับอากาศก็โอเคด้วย”“พี่ลอบซ์ชอบไหมคะ”“ก็ชอบนะครับดูสงบดี”“เดินไปตรงสะพานนั่นดีกว่าค่ะ...”อัญญาเห็นว่าสะพานใหญ่ตรงห
“แบบนี้นี่เอง...”น้ำอิงพยักหน้าเข้าใจ“มีอะไรจะบอก”ชายหนุ่มเข้ามากอดคนเป็นภรรยากระซิบข้างๆหูของเธอเบาๆ“อะไรคะ”“อีกสองวันอายกับลอบซ์จะมาที่นี่”“จริงเหรอคะ...”น้ำอิงเบิกตาโพรงดีใจเป็นพิเศษที่จะได้เจอเพื่อนเธอเสียทีเมื่อไม่ได้เจอกันร่วมสามเดือนแล้ว“ดูท่าฉันจะหัวเน่าซะแล้วล่ะมั้งดูจะคิดถึงเพื่อนขนาดนี้”อัศวินทำสีหน้าน้อยใจ“ก็ไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่คะก็ต้องคิดถึงเป็นธรรมดา”“เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ”“ก็คุณอาชน์อยู่กับอิงตลอดเวลานี่คะ”“ตอนฉันออกไปข้างนอกซื้อพวกของสดมาไว้ที่บ้านไง”“ก็แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองค่ะ”น้ำอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย“ไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ต้องคิดถึงเพราะฉันเป็นสามีเธอ”“คุณอาชน์...”“หืม...”“เป็นขนาดนี้แล้วเหรอคะเนี่ย...”น้ำอิงส่ายหัวทั้งยังอมยิ้มให้กับความขี้อ้อนที่ไม่รู้ว่าช่วงน้าสรรหาคำอ้อนมาจากไหนนักหนา“ก็ต้องขนาดนี้แหละ”อัศวินโน้มตัวภรรยาของเขานอนลง“..อื้อ...ท..ทำอะไรคะ??”น้ำอิงถดตัวหนีเล็กน้อย“ฉันว่าฉันไม่ได้ลึกซึ้งกับเธอมานานแล้วนะ..”อัศวินกอดหญิงสาวไว้หลวมๆเพื่อไม่ให้ทับตัวของเธอ“ต...แต่ว่า..เจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องนะคะ”น้ำอิงเข้าใจแล้วว่าเขาจะทำอะไรแต่เธอไ
ปังงง“คุณอาย”ลอบซ์ถีบประตูจนพังภาพตรงหน้าทำให้เขาอยากจะฆ่าไอ้โจรใจโฉดคนนี้เสียตอนนี้เลยจริงๆ“ฮือๆๆๆ”อัญญาน้ำตาไหลพรากเมื่อได้ยินเสียงของลอบซ์เธอคิดว่าเธอจะไม่รอดน้ำมือโจรพวกนี้เสียแล้ว“ไอ้เลว..แก”พลั้กก“โอ้ยย...”ตุบ..ตับ..พลั้กๆๆ..ตุ้บ..ลอบซ์เข้าไปต่อยโจรชุดดำที่กำลังทำมิดีมิร้ายหญิงสาวจนมันล้มลงแล้วจึงกระทืบมันอย่างหัวเสียจนสลบคากองเลือดไป“ไอ้ชั่ว...คุณอาย..”ชายหนุ่มสบถด่าออกมาอย่างเหลืออดและรีบเข้าไปดึงผ้าห่มมาคลุมร่างบางเอาไว้พร้อมกอดคนที่ตัวสั่นเทาอย่างรู้สึกผิด“ฮึก..ฮือๆๆๆ..”“.ผมขอโทษที่ปล่อยคุณไว้คนเดียว”ลอบซ์อุ้มหญิงสาวไปนอนที่ห้องของเขาพร้อมโทรแจ้งความให้ตำรวจมารับตัวคนพวกนี้ไปดำเนินคดีเมื่อเขาจัดการเรียบร้อยแล้วจึงเข้ามาดูแลหญิงสาวในห้องตามเดิม“ฮึกๆๆ...ฮือๆๆๆ”เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงหญิงสาวก็ยังร้องไม่หยุด“นอนนะครับผมจะอยู่ข้างๆคุณเอง”ลอบซ์นั่งอยู่ข้างเตียงจับมือหญิงสาวเอาไว้แน่นให้เอได้อุ่นใจว่าเขาจะดูแลเธออยู่ใกล้ไม่ไปไหนทั้งยังรอให้เธอหลับสนิทแล้วเขาจึงผละตัวไปนอนอยู่ที่โซฟาข้างๆเตียงที่หญิงสาวนอนอยู่วันต่อมาบ้านสุทธนสินไท“ท่านคะมีสายจากคุณลอบซ์ค่ะ”“ลอบซ
โรงพัก“ผมว่าคุณอาจจะเข้าใจผิดมากกว่าไหนล่ะหลักฐานถ้าไม่มีคุณกลับไปก่อนเถอะ”สารวัตรวัยกลางคนที่รับเรื่องของชายหนุ่มยังไม่ทันได้ฟังที่เล่าจบก็หาว่าเขาเข้าใจผิดเสียแล้วพร้อมเปรยตามองลอบซ์อย่างไม่สนใจตำรวจที่นั่งอยู่ด้วยกันก็เช่นกันเหมือนเห็นการแจ้งความของเขาเป็นเรื่องไร้สาระ“บริการประชาชนแบบนี้เหรอคะชื่อนามสกุลอะไรเหตุการณ์เป็นยังไงยังไม่ได้ถามเลยไล่กลับซะแล้ว”อัญญาไม่พอใจกับตำรวจในโรงพักที่นี่เลยโวยวายยกใหญ่“คุณอายกลับกันก่อนเถอะครับ”ลอบซ์พอจะเดาออกกว่าคนที่นี่เป็นอย่างไรเขาจึงต้องถอยออกมาก่อนและดึงอัญญาออกมาด้วย“....หึ้ย...”อัญญาไม่พอใจอย่างมากที่ลอบซ์เหมือนจะยอมคนพวกนั้นง่ายๆ ลอบซ์ไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่จูงมือหญิงสาวมาที่รถแล้วเปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่ง“ทำไมยอมออกมาง่ายๆคะ”อัญญาเห็นลอบซ์ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้วจึงถามอีกฝ่ายด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วลอบซ์เห็นความถูกต้องเป็นที่หนึ่งแต่ครั้งนี้เขาทำไมยอมง่ายๆ“ดูก็รู้ว่าเค้าเป็นคนของใคร”ลอบซ์คิดว่าพูดแค่นี้หญิงสาวก็น่าจะเข้าใจได้ในตอนนี้เข้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบจะต้องจัดการอะไรให้รอบคอบเสียก่อนและเขาจะไม่ปล่อยให้ความอยุติธรรมนี้ม
ลำปางบ้านเรือนไทยลอบซ์นอนอยู่ที่เปลใต้ถุนบ้านเรือนไทยของยายของเขาที่นี่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปยังคงความร่มรื่นไว้อย่างไม่ต่างจากเดิมหลังจากที่ยายของเขาเสียไปเมื่อกลับมาถึงบ้านลอบซ์ก็จัดการทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่เพราะที่นี่ไม่มีใครดูแลด้านในมานานบ้านเรือนไทยของยายของเขาอายุเกือบจะห้าสิบปีแต่ทุกอย่างยังคงสภาพดีหลังบ้านเป็นที่ดินหลายร้อยไร่ห่างออกไปไม่ไกลตอนนี้เป็นทุ่งนาสลับกับบ่อน้ำและพื้นที่เลี้ยงสัตว์ทำไร่สวนผสมของยายของเขาที่ตกทอดมาเป็นมรดกของเขาที่เป็นหลานชายเพียงคนเดียวโดยมีคนงานดูแลอยู่ตลอดและที่ดินที่ให้ชาวบ้านเช่าทำกินที่อื่นที่ไม่ได้ติดกับบ้านอีกหลายสิบไร่ตอนนี้กำลังมีปัญหาเพราะมีคนมีอิทธิพลรุกล้ำเข้ามาทำไร่ในที่ดินของเขาอยู่หลายที่หากไม่มีชาวบ้านติดต่อเขาไปก็คงจะไม่รู้ตอนนี้ที่เขากลับมาก็คิดว่าจะมาสะสางเรื่องนี้ให้มันจบๆไปถึงจะมีอิทธิพลแค่ไหนเขาก็ไม่เกรงกลัวบ้านเสี่ยเฮ็ง“ผมว่าคงจะเข้าใจผิดกันล่ะมั้งครับ”“หากคิดว่าเข้าใจผิดนี่ก็คือภาพถ่ายจากดาวเทียมที่ผมขยายมาแล้วเสี่ยดูให้เต็มตานะครับว่ามันเกินมาเท่าไรหากยังไม่จัดการให้รวดเร็วผมคงต้องแจ้งความ”ลอบซ์เข้าไปที่บ้านของเสี่ย
20.30 น.“ฉันเป็นห่วงเธอกับลูกมากรู้ไหมคราวหน้าคราวหลังระวังกว่านี้หน่อย”อัศวินนั่งกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังในขณะที่เขากำลังนั่งอ่านหนังสือให้เธอฟังอยู่เขาวางหนังสือลงหลังจากที่อ่านไปได้พักใหญ่พลันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวันแล้วก็อดจะย้ำให้หญิงสาวเรื่องเมื่อกลางวันไม่ได้เพราะเป็นห่วงเธออย่างมากและรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรเมื่อเห็นเธอจะต้องเจ็บตัว“รู้แล้วค่ะ... คุณอาชน์จะห่วงอิงกับลูกแบบนี้ตลอดไปหรือเปล่าคะ”น้ำอิงพยักหน้ารับเธอหันหลังไปมองหน้าของเขาตาใสอยากได้คำตอบจากปากของเขาว่าถ้าหากเธอไมท้องแล้วเขาจะห่วงเธอแบบนี้ตลอดไปหรือไม่“แน่สิ... เธอคือส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันไปแล้วยังไงฉันก็ต้องห่วงเธอกับลูกอยู่แล้ว”อัศวินมองหน้าหญิงสาวจริงจังคำตอบของเขาออกมาจากหัวใจ“แล้วคุณอาชน์จะกลับมาเป็นคนที่เอาแต่ใจกับอิงเหมือนเดิมอีกหรือเปล่า”“ตอนนี้ฉันก็ว่าฉันยอมเธอเยอะแล้วนะ”“จะยอมและดูแลแบบนี้ตลอดไปใช่ไหมคะ??”“ต..ลอด..ไป...??..หมายความว่าเธอจะให้ฉันดูแลเธอตลอดไปใช่ไหม”อัศวินขมวดคิ้วหลี่ตาเล็กน้อยในเมื่อเฮพูดคำว่าตลอดไปแสดงว่าเธออยากให้เขามาอยู่ในชีวิตของเธอด้วยเป็นแน่ น้ำอิงฉีกยิ้มกว้างให้ชายหนุ่มท
น้ำอิงอ่านหนังสืออยู่ในห้องของเธอละสายตามองหนังสือแล้วมองชายหนุ่มที่เลื่อนประตูเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งเฉย“อ่านอะไรอยู่เหรอ”น้ำอิงไม่ได้ตอบอีกฝ่ายเธอรู้ว่าเขาเห็นเธออ่านหนังสือเกี่ยวกับคุณแม่มือใหม่อยู่ก็ยังจะถามอยากจะรู้อีกว่าหากเธอยังทำนิ่งกับเขาอยู่เขาจะทำอย่างไรจะเค้นเธอให้เธอตอบเพื่อเอาชนะตามนิสัยเดิมของเขาหรือไม่“ฉ..ฉันไม่กวนก็ได้”อัศวินนั่งฟุบลงกับพื้นข้างๆหญิงสาวหากเธอไม่อยากคุยกับเขาก็ไม่เป็นไรเขาจะขอนั่งเงียบๆอยู่ใกล้ๆกับเธอก็พอน้ำอิงนั่งอ่านหนังสือได้พักใหญ่ตอนนี้ตาของเธอก็เริ่มปรือด้วยความง่วงแต่ก็ยังฝืนอ่านเพราะอยากที่จะอ่านต่อให้มันจบ“ถ้าง่วงก็ควรจะนอนนะอย่าฝืน”อัศวินไม่อยากให้หญิงสาวได้ฝืนอ่านต่อไปหากเธอง่วงเขาก็อยากจะให้เธอได้นอนพัก“แต่อิงยังอยากอ่านนี่คะ”“นอนเถอะเดี๋ยวฉันอ่านให้ฟังก็ได้”อัศวินโน้มตัวหญิงสาวลงมานอนที่ตักของเขาพร้อมหยิบหนังสือจากมือของเธอมาอ่านต่อให้เธอได้ฟังเป็นการหาความรู้ไปในตัวของเขาด้วย“..เมื่อไรจะยอมใจอ่อนกับฉันนะ..”ชายหนุ่มอ่านหนังสือได้ไม่กี่หน้าหญิงสาวก็หลับตานอนหายใจสม่ำเสมออัศวินจึงวางหนังสือลงอมยิ้มพร้อมก้มหน้าไปกดหอมแก้มนวลของหญิงสา