Share

ตอนที่13 สัมภาษณ์

“ท่านประธานคะคนที่ท่านประธานนัดสัมภาษณ์มารอที่ห้องแล้วนะคะ”

รตีหญิงสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเมื่อเห็นว่าประธานใหญ่เดินเข้ามาเธอก็ต้องบอกเรื่องสำคัญที่เขาให้เธอดูว่าหญิงสาวที่เขาให้เธอต้อนรับตอนนี้เธอรออยู่ที่ห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว

“อืม..”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับหญิงสาวพร้อมยกมือเป็นสัญญาณให้เธอไปทำงานของเธอต่อได้

“ฉันสัมภาษณ์เสร็จเดี๋ยวจะไปดูของที่พึ่งส่งมาต่อนายไปเตรียมตัวรอก็ได้น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมง”

อัศวินสั่งให้ลอบซ์ไปเตรียมตัวรอเพราะเมื่อเขาสัมภาษณ์คนในห้องเสร็จก็จะออกไปดูงานอีกที่ทันที

“ครับ”

ลอบซ์เห็นอัญญาเดินเข้ามาเขาก็รีบปลีกตัวออกไปจากตรงนี้ทันทีเพราะเขาอยู่ใกล้เธอมีไรมีเหตุให้ได้โดนเธอกระทำทุกทีไป

“พี่อาชน์”

อัญญาเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าระรื่นดีใจที่พี่ชายของเธอจะได้เจอกับเพื่อนเธอเสียที

“มาทำไม”

อัศวินถามน้องสาวของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาบอกกับเธอว่าไม่ต้องมาเพราะเขาลงตำแหน่งให้เธอเรียบร้อยแล้วไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาจะมาเล่นซนอะไรอีก

“อายแค่จะมาหาเพื่อนอายจะมาถามอะไรซะหน่อย”

อัญญาไม่ได้มาที่นี่ด้วยเรื่องงานแต่เธอมีบางอย่างอยากจะคุยกับเพื่อนของเธอเรื่องที่คาใจมากกว่า

“เรื่องอะไรสำคัญขนาดนั้นเลย”

อัศวินเดินเข้าลิฟท์อย่างช้าๆพรางถามคำถามน้องสาวของเขาว่าเรื่องที่จะคุยกับเพื่อนตัวเองนั้นมันสำคัญขนาดจะต้องคุยแต่เช้าเลยหรืออย่างไร

“สำคัญสิไม่รู้ว่าเพื่อนอายไปกู้เงินพวกมาเฟียเถื่อนๆมารึเปล่าถึงได้หาเงินมาจ่ายค่าผ่าตัดน้องชายตัวเองได้ไวขนาดนี้”

อัญญาเดินตามพี่ชายขอบเธอติดๆใบหน้าของเธอมีแต่ความสงสัยและคาใจอย่างเห็นได้ชัด

“แล้วไปเดือดร้อนไรกับเพื่อนเราขนาดนั้น”

อัศวินเลิกคิ้วมองน้องสาวของเขาพร้อมส่ายหัว

“ก็เป็นห่วงน่ะสินี่อายขอคุยกับเพื่อนอายก่อนได้ไหม”

“งั้นก็เข้าไปพพร้อมกันเลย”

แกร๊กก

“สวัสดีค่ะท่านประธาน”

น้ำอิงได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาเธอก็รีบยกมือสวัสดีคนที่เข้ามาใหม่ก่อนที่จะเงยดูหน้าเขาเสียก่อน อัศวินถึงกับยืนหยุดชะงักอยู่กับที่เขาจำเธอได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นนี่คงเป็นเหตุการณ์เซอร์ไพรซ์เขาแต่เช้าจริงๆสินะ

“เอ่อ...คุณ!!”

น้ำอิงชะงักงันเมือคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของเธอคือคนที่เธอพยายามจะลืมเรื่องราวที่เธอมีสัมพันธ์ต่อเขานั่นเอง

“อิงตกลงเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่ารักษาโอบ???”

อัญญาเดินไปรั้งเพื่อนสาวของเธอมานั่งคุยอย่างรีบร้อนเพราะเรื่องร้อนใจในอกตอนนี้มันต้องการคำตอบแย่แล้ว

“รู้ได้ไง??”

น้ำอิงคิ้วขมวดเป็นปมเมื่ออัญญาถามเธอเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอรู้มาจากไหนเพราะเธอยังไม่ได้บอกใครด้วยซ้ำ

“ก็ฉันไปถามที่โรงพยาบาลมาน่ะสิบอกมาเดี๋ยวนี้เลย”

“ร...เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยวันอื่นได้มัย”

น้ำอิงพูดกับเพื่อนสาวของเธอด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเธอขอหาเหตุผลที่ดีกว่าเธอไปเปลืองตัวเพื่อแลกกับเงินมาบอกเพื่อนเธอก่อน

“เราออกไปก่อนพี่มีธุระจะต้องไปที่อื่นต่อจะให้พี่สัมภาษณ์เพื่อนเราหรือเปล่า”

อัศวินพอจะเดาเรื่องราวทั้งหมดออกแล้วว่าทำไมแม่สาวแว่นคนนี้ถึงได้ต้องการเงินนักหนาเมื่อเห็นว่าเรื่องมันชักจะมาถึงตัวเขาแล้วชายหนุ่มจึงรีบไล่น้องสาวของเขาออกไปก่อนที่เธอจะรู้อะไรมากไปกว่านี้

“ก..ก็ได้งั้นเดี๋ยวฉันรอหน้าห้องนะ”

อัญญาจำต้องออกไปรอข้างนอกก่อนเพราะรู้ว่าหากพี่ชายของเธออารมณ์เสียแล้วไม่ยอมสัมภาษณ์น้ำอิงตอนนี้คงอีกนานกว่าจะได้คุยกันดังนั้นเธอจะยอมถอยออกไปก่อนก่อน

“อ..โอเค”

ในใจน้ำอิงโล่งอกดีที่ชายหนุ่มไล่อัญญาออกไปก่อนไม่อย่างนั้นเธอจะต้องโดนเค้นจนบอกออกมาแน่ว่าเธอไปเอาเงินมาจากไหน

“โลกกลมเนอะ”

อัศวินทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ราคาแพงหันมาหาหญิงสาวที่เอาแต่หลบหน้าของเขาอยู่ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสีดำสุดเนี้ยบนั่งมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงทรงเอยาวเหนือเข่ามานิดหน่อยทั้งยังมีสายตาที่ดูจะโลมเลียเธออยู่ไม่น้อยเพราะเมื่อยิ่งมองผ่านแว่นของเธอเห็นใบหน้าขาวใสแต่งหน้าอ่อนๆเขาก็ยิ่งนึกถึงเวลาที่อยู่บนเตียงด้วยกัน

“เห้อ...”

น้ำอิงถอนหายใจอย่างประหม่าตรงหน้าชายหนุ่มเบาๆ

“ที่เธอต้องขายตัวก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”

อัศวินจ้องหน้าหญิงสาวเขม็งอยากจะให้เธอเงยหน้ามาสบตากับเขาเต็มทนแต่เธอก็เอาแต่ก้มหน้าจนเขาต้องแอบพ่นลมหายใจเล็กน้อย น้ำอิงไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่ายได้เพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น

“เธอมีน้องชาย??”

“ค่ะ”

“แล้วมีแฟนหรือเปล่าที่บ้านมีกันกี่คน”

คำถามแบบนี้เขาไม่เคยต้องมานั่งถามพนักงานแต่กับเธอเขาเพียงอยากรู้

“ไม่มีแฟนค่ะอยู่บ้านกับน้องชายสองคน”

“ได้ยินว่าน้องเธอป่วย”

อัศวินเปลี่ยนจากคนไม่ค่อยพูดมาเป็นถามซอกถามแซกทั้งที่มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องงานเลยสักนิดจนหญิงสาวเริ่มจะมีท่าทีที่อึดอัด

“ค่ะ”

“เป็นอะไร”

“เอ่อ..ไม่ทราบว่าเค้าสัมภาษณ์งานกันแบบนี้เหรอคะ”

น้ำอิงเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างสงสัยว่าที่เขาสัมภาษณ์เกี่ยวกับชีวิตของเธอนี่ประกอบกับการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องงานหรือเปล่า

“อืม..ฉันรับเธอมาทำงานเป็นเลขาของฉัน”

“เลขา??”

คำพูดของเขาประโยคเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวต้องยอมเงยหน้ามามองสีหน้าของชายหนุ่มว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นคราแรกเธอคิดว่าเขาจะไม่ให้เธอทำงานใกล้เขาเสียอีกและมันก็เป็นสิ่งที่เธอหวังแต่ก็กลับผิดหวังแบบนี้เธอจะลืมเรื่องราวที่เธอไปทำเรื่องกับเขาได้ยังไง

“ใช่..เริ่มงานวันนี้เลยไปกับฉัน”

อัศวินรีบดึงมือหญิงสาวให้เดินตามเขาออกไปอย่างรวดเร็ว

“ไปไหนคะ”

น้ำอิงยังไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปไหนแล้วเรื่องเริ่มงานเขาจะไม่ถามความพร้อมของเธอก่อนหรืออย่างไรว่าเธอพร้อมจะรับผิดชอบงานในตำแหน่งนี้หรือเปล่า

“พี่อาชน์จะพาอิงไปไหนคะ”

อัญญาละมือจากการเล่นมือถือลุกขึ้นจากโซฟาถามพี่ชายของเธอว่าจะพาเพื่อนเธอออกไปไหนทั้งที่เธอก็มีเรื่องจะคุยกับน้ำอิง

“พี่รับเพื่อนเราเป็นเลขาของพี่จะให้เธอเริ่มงานเลยวันนี้มีอะไรค่อยคุยกันวันหลังก็แล้วกัน”

อัศวินตะโกนบอกน้องสาวของเขาพร้อมทั้งสาวเท้ายาวๆก้าวลงลิฟท์ไปพร้อมกับน้ำอิง

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status