“ท่านประธานคะคนที่ท่านประธานนัดสัมภาษณ์มารอที่ห้องแล้วนะคะ”
รตีหญิงสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเมื่อเห็นว่าประธานใหญ่เดินเข้ามาเธอก็ต้องบอกเรื่องสำคัญที่เขาให้เธอดูว่าหญิงสาวที่เขาให้เธอต้อนรับตอนนี้เธอรออยู่ที่ห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว
“อืม..”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับหญิงสาวพร้อมยกมือเป็นสัญญาณให้เธอไปทำงานของเธอต่อได้
“ฉันสัมภาษณ์เสร็จเดี๋ยวจะไปดูของที่พึ่งส่งมาต่อนายไปเตรียมตัวรอก็ได้น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมง”
อัศวินสั่งให้ลอบซ์ไปเตรียมตัวรอเพราะเมื่อเขาสัมภาษณ์คนในห้องเสร็จก็จะออกไปดูงานอีกที่ทันที
“ครับ”
ลอบซ์เห็นอัญญาเดินเข้ามาเขาก็รีบปลีกตัวออกไปจากตรงนี้ทันทีเพราะเขาอยู่ใกล้เธอมีไรมีเหตุให้ได้โดนเธอกระทำทุกทีไป
“พี่อาชน์”
อัญญาเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าระรื่นดีใจที่พี่ชายของเธอจะได้เจอกับเพื่อนเธอเสียที
“มาทำไม”
อัศวินถามน้องสาวของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาบอกกับเธอว่าไม่ต้องมาเพราะเขาลงตำแหน่งให้เธอเรียบร้อยแล้วไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาจะมาเล่นซนอะไรอีก
“อายแค่จะมาหาเพื่อนอายจะมาถามอะไรซะหน่อย”
อัญญาไม่ได้มาที่นี่ด้วยเรื่องงานแต่เธอมีบางอย่างอยากจะคุยกับเพื่อนของเธอเรื่องที่คาใจมากกว่า
“เรื่องอะไรสำคัญขนาดนั้นเลย”
อัศวินเดินเข้าลิฟท์อย่างช้าๆพรางถามคำถามน้องสาวของเขาว่าเรื่องที่จะคุยกับเพื่อนตัวเองนั้นมันสำคัญขนาดจะต้องคุยแต่เช้าเลยหรืออย่างไร
“สำคัญสิไม่รู้ว่าเพื่อนอายไปกู้เงินพวกมาเฟียเถื่อนๆมารึเปล่าถึงได้หาเงินมาจ่ายค่าผ่าตัดน้องชายตัวเองได้ไวขนาดนี้”
อัญญาเดินตามพี่ชายขอบเธอติดๆใบหน้าของเธอมีแต่ความสงสัยและคาใจอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วไปเดือดร้อนไรกับเพื่อนเราขนาดนั้น”
อัศวินเลิกคิ้วมองน้องสาวของเขาพร้อมส่ายหัว
“ก็เป็นห่วงน่ะสินี่อายขอคุยกับเพื่อนอายก่อนได้ไหม”
“งั้นก็เข้าไปพพร้อมกันเลย”
แกร๊กก
“สวัสดีค่ะท่านประธาน”
น้ำอิงได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาเธอก็รีบยกมือสวัสดีคนที่เข้ามาใหม่ก่อนที่จะเงยดูหน้าเขาเสียก่อน อัศวินถึงกับยืนหยุดชะงักอยู่กับที่เขาจำเธอได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นนี่คงเป็นเหตุการณ์เซอร์ไพรซ์เขาแต่เช้าจริงๆสินะ
“เอ่อ...คุณ!!”
น้ำอิงชะงักงันเมือคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของเธอคือคนที่เธอพยายามจะลืมเรื่องราวที่เธอมีสัมพันธ์ต่อเขานั่นเอง
“อิงตกลงเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่ารักษาโอบ???”
อัญญาเดินไปรั้งเพื่อนสาวของเธอมานั่งคุยอย่างรีบร้อนเพราะเรื่องร้อนใจในอกตอนนี้มันต้องการคำตอบแย่แล้ว
“รู้ได้ไง??”
น้ำอิงคิ้วขมวดเป็นปมเมื่ออัญญาถามเธอเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอรู้มาจากไหนเพราะเธอยังไม่ได้บอกใครด้วยซ้ำ
“ก็ฉันไปถามที่โรงพยาบาลมาน่ะสิบอกมาเดี๋ยวนี้เลย”
“ร...เรื่องนี้เดี๋ยวค่อยคุยวันอื่นได้มัย”
น้ำอิงพูดกับเพื่อนสาวของเธอด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเธอขอหาเหตุผลที่ดีกว่าเธอไปเปลืองตัวเพื่อแลกกับเงินมาบอกเพื่อนเธอก่อน
“เราออกไปก่อนพี่มีธุระจะต้องไปที่อื่นต่อจะให้พี่สัมภาษณ์เพื่อนเราหรือเปล่า”
อัศวินพอจะเดาเรื่องราวทั้งหมดออกแล้วว่าทำไมแม่สาวแว่นคนนี้ถึงได้ต้องการเงินนักหนาเมื่อเห็นว่าเรื่องมันชักจะมาถึงตัวเขาแล้วชายหนุ่มจึงรีบไล่น้องสาวของเขาออกไปก่อนที่เธอจะรู้อะไรมากไปกว่านี้
“ก..ก็ได้งั้นเดี๋ยวฉันรอหน้าห้องนะ”
อัญญาจำต้องออกไปรอข้างนอกก่อนเพราะรู้ว่าหากพี่ชายของเธออารมณ์เสียแล้วไม่ยอมสัมภาษณ์น้ำอิงตอนนี้คงอีกนานกว่าจะได้คุยกันดังนั้นเธอจะยอมถอยออกไปก่อนก่อน
“อ..โอเค”
ในใจน้ำอิงโล่งอกดีที่ชายหนุ่มไล่อัญญาออกไปก่อนไม่อย่างนั้นเธอจะต้องโดนเค้นจนบอกออกมาแน่ว่าเธอไปเอาเงินมาจากไหน
“โลกกลมเนอะ”
อัศวินทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ราคาแพงหันมาหาหญิงสาวที่เอาแต่หลบหน้าของเขาอยู่ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสีดำสุดเนี้ยบนั่งมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงทรงเอยาวเหนือเข่ามานิดหน่อยทั้งยังมีสายตาที่ดูจะโลมเลียเธออยู่ไม่น้อยเพราะเมื่อยิ่งมองผ่านแว่นของเธอเห็นใบหน้าขาวใสแต่งหน้าอ่อนๆเขาก็ยิ่งนึกถึงเวลาที่อยู่บนเตียงด้วยกัน
“เห้อ...”
น้ำอิงถอนหายใจอย่างประหม่าตรงหน้าชายหนุ่มเบาๆ
“ที่เธอต้องขายตัวก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”
อัศวินจ้องหน้าหญิงสาวเขม็งอยากจะให้เธอเงยหน้ามาสบตากับเขาเต็มทนแต่เธอก็เอาแต่ก้มหน้าจนเขาต้องแอบพ่นลมหายใจเล็กน้อย น้ำอิงไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่ายได้เพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น
“เธอมีน้องชาย??”
“ค่ะ”
“แล้วมีแฟนหรือเปล่าที่บ้านมีกันกี่คน”
คำถามแบบนี้เขาไม่เคยต้องมานั่งถามพนักงานแต่กับเธอเขาเพียงอยากรู้
“ไม่มีแฟนค่ะอยู่บ้านกับน้องชายสองคน”
“ได้ยินว่าน้องเธอป่วย”
อัศวินเปลี่ยนจากคนไม่ค่อยพูดมาเป็นถามซอกถามแซกทั้งที่มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องงานเลยสักนิดจนหญิงสาวเริ่มจะมีท่าทีที่อึดอัด
“ค่ะ”
“เป็นอะไร”
“เอ่อ..ไม่ทราบว่าเค้าสัมภาษณ์งานกันแบบนี้เหรอคะ”
น้ำอิงเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างสงสัยว่าที่เขาสัมภาษณ์เกี่ยวกับชีวิตของเธอนี่ประกอบกับการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องงานหรือเปล่า
“อืม..ฉันรับเธอมาทำงานเป็นเลขาของฉัน”
“เลขา??”
คำพูดของเขาประโยคเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวต้องยอมเงยหน้ามามองสีหน้าของชายหนุ่มว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นคราแรกเธอคิดว่าเขาจะไม่ให้เธอทำงานใกล้เขาเสียอีกและมันก็เป็นสิ่งที่เธอหวังแต่ก็กลับผิดหวังแบบนี้เธอจะลืมเรื่องราวที่เธอไปทำเรื่องกับเขาได้ยังไง
“ใช่..เริ่มงานวันนี้เลยไปกับฉัน”
อัศวินรีบดึงมือหญิงสาวให้เดินตามเขาออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไปไหนคะ”
น้ำอิงยังไม่รู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปไหนแล้วเรื่องเริ่มงานเขาจะไม่ถามความพร้อมของเธอก่อนหรืออย่างไรว่าเธอพร้อมจะรับผิดชอบงานในตำแหน่งนี้หรือเปล่า
“พี่อาชน์จะพาอิงไปไหนคะ”
อัญญาละมือจากการเล่นมือถือลุกขึ้นจากโซฟาถามพี่ชายของเธอว่าจะพาเพื่อนเธอออกไปไหนทั้งที่เธอก็มีเรื่องจะคุยกับน้ำอิง
“พี่รับเพื่อนเราเป็นเลขาของพี่จะให้เธอเริ่มงานเลยวันนี้มีอะไรค่อยคุยกันวันหลังก็แล้วกัน”
อัศวินตะโกนบอกน้องสาวของเขาพร้อมทั้งสาวเท้ายาวๆก้าวลงลิฟท์ไปพร้อมกับน้ำอิง
“อ้าวพี่อาชน์ทำไมทำแบบนี้ล่ะคะ”อัญญาลมออกหูเพราะพี่ชายเธออีกตามเคยเท่ากับว่าวันนี้ที่เธอมาไม่ได้เรื่องอะไรเลย“เป็นเลขาเหรอ”เมื่อมีสติขึ้นจากอารมณ์โมโหเมื่อครู่อัญญาก็ทวนคำพูดของพี่ชายเธอว่าเขาให้เพื่อนเธอเป็นเลขาทำเอาเธอแอบงงนิดหน่อยที่เธอเองก็เรียนแบบเดียวกับน้ำอิงแต่ทำไมพี่ชายเธอเลือกน้ำอิงเป็นเลขากันเรื่องนี้ยังไงเธอก็คิดว่าจะต้องคุยกับพี่ชายของเธออีกทีว่าทำไมตัดสินใจแบบนี้ได้“คุณอิง”ลอบซ์ที่กำลังยืนรอคนเป็นนายอยู่ที่ลานจอดรถสายตาของเขาตอนนี้จ้องมองไปที่หญิงสาวที่เดินมากับเจ้านายของเขาอย่างแปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร“เธอเป็นเพื่อนอาย..ต่อไปนี้เธอเป็นเลขาฉันออกรถได้”อัศวินบอกคนสนิทของเขาให้เข้าใจพร้อมดึงแขนหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งบนรถกับเขา“เอ่อ..ค..ครับ”ลอบซ์เข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็วไม่รู้ว่าโลกมันทำไมถึงกลมพร้อมขึ้นไปนั่งข้างเบาะคนขับสั่งให้บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่เบาะคนขับขับรถออกไปได้“ค..คุณอย่าบอกเรื่องที่เรารู้จักกันก่อนหน้านี้เพราะเรื่องอะไรให้อายรู้ได้ไหมคะ”ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถน้ำอิงตัดสินใจขอร้องชายหนุ่มว่าอย่าบอกเรื่องที่เธอเลือกวิธีขายตัวให้เขาเพื่อแลกกับเงิน
“พูดจบแล้วใช่ไหม”อัศวินไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกเขาสักนิดทั้งยังโน้มร่างบางให้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมทั้งยกตัวเองไปนอนทับเธออยู่อีกต่างหากใบหน้าฟุบลงซอกคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอด้วยสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามใช้แขนทั้งสองดันบ่าแกร่งของเขาให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมเอี้ยวตัวหลบคนที่กำลังนิสัยไม่ดีกระทำกับร่างกายของเธอ“ถ้าอยากจะมีเสื้อผ้าใสในสภาพดีๆตอนเดินออกไปก็อย่าปฏิเสธฉัน...”อัศวินกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงแหบพร่าทั้งยังรีบปลดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็วตัวตนในกางเกงของเขาตอนนี้มันพร้อมตั้งแต่ที่เธอนั่งทับบดเบียดสะโพกมนของเธอกับหน้าขาของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว“นี่คุณ..อื้ม..”อัศวินไม่รอให้หญิงสาวได้กระทำการต่อต้านไปมากกว่านี้เขาถอดแว่นหนาๆของเธอออกทั้งรีบบดจูบตวัดลิ้นร้ายเข้าซอกซอนโพรงปากหวานดูดดึงอย่างกระหายจนริมฝีปากบางของหญิงสาวแทบเลือดซิบ“อะ...อร้าย”ริมฝีปากหนายังคงทำงานพร้อมไปกับมือหนาที่ถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปที่หน้าท้องแล้วเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยของหญิงสาวมาที่เหนือเข่าสองนิ้วแกร่งกดลงไปที่ช่องทางรักสอดใส่เข้าออกรัวเร็วจนตอนนี้น้ำอ
บ้านใหญ่“พี่อาชน์ไม่กลับบ้านอีกแล้วเหรอคะ”อัญญาเห็นลอบซ์กลับบ้านมาคนเดียวในช่วงหัวค่ำเธอจึงรีบวิ่งลงจากชั้นบนมาหาชายหนุ่ม“ครับ”ลอบซ์ตอบคำถามหญิงสาวสั้นๆพร้อมตั้งท่าจะเดินเลี่ยงหญิงสาวไปแต่ก็ดันเจอเธอเอาตัวขวางเอาไว้ก่อน“พี่อาชน์อยู่ที่ไหน”“ไม่ทราบครับคุณอาย”ลอบซ์บอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้แม้กระทั่งหญิงสาวเพราะมันเป็นหน้าที่บ้านหลังนั้นที่อัศวินเจ้านายของเขาซื้อไว้ก็ไม่มีใครรู้นอกจากพวกบอดี้การ์ดที่ต้องรักษาความปลอดภัยที่นั่น“ตัวติดกันตลอดจะไม่ทราบได้ยังไง”อัญญายืนกอดอกหน้ามุ่ยเธอไม่เชื่อที่ลอบซ์พูดแม้แต่น้อย“ก็ผมไม่ราบจริงๆนี่ครับขอตัวไปพักก่อนนะครับ”“ไม่ได้บอกมาก่อนว่าพี่อาชน์อยู่ที่ไหนแล้วทำไมเค้าถึงรับอิงเป็นเลขาได้ง่ายขนาดนั้น”“เรื่องนี้รอคุณอาชน์กลับมาแล้วคุณอายไปถามเองดีกว่าครับ”“ถ้าไม่ตอบก็ไม่ให้ไป”อัญญายังคงขวางทางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้เดินหนีเธอไปได้“คุณอาย..ผมจะไปพักผ่อนครับนี่เวลาเลิกงานผมแล้ว”หากอัญญาเป็นน้องสาวของเขาหรือคนใต้อำนาจเขาจะจับเธอเหวี่ยงออกไปเสียเดี๋ยวนี้แต่นี่เขาจำต้องยอมเธอเพราะเป็นน้องของเจ้านาย“ก็ไม่ให้ไป”เมื่อลอบซ์เห็นว่าหญิงสาวคงไม่ยอมให้เขา
ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลุกยืนขึ้นและจับหญิงสาวกระแทกต่อจนร่างบางนั้นตัวบิดเกร็งเพราะถึงฝั่งฝันไปเรียบร้อยแล้วมือบางจิกเกร็งที่บ่าของชายหนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้มีอาการโมโหเธอเลยสักนิดพอใจที่เขาทำให้เธอได้ถึงจุดสุดยอดได้ชายหนุ่มวางหญิงสาวที่ตัวอ่อนปวกเปียกลงกับเตียงพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกรอบเร้าอารมณ์ของเธอให้มันจุดติดขึ้นมาใหม่มือทั้งสองฉีกขาของหญิงสาวออกกว้างแล้วบดเบียดแท่งร้อนเข้าช่องทางรักที่หยาดเยิ้มเข้าไปอีกเช่นเดิมสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเขาเองก็ถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยาดหยดจนล้นทะลักออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอนชายหนุ่มกดแช่แท่งร้อนเอาไว้พักใหญ่เมื่อปลุกอารมณ์ของหญิงสาวจนเธอเริ่มตอบสนองเขาแล้วบทรักที่ร้อนก็ได้ดำเนินต่อมาจนครึ่งค่อนคืนอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางระงมเนิ่นนานจนแทบจะไม่มีเสียงวันต่อมา10.00 น.“อืม..อือ..ค..คุณอาชน์คะ”น้ำอิงรู้สึกตัวตื่นมาเพราะแสงที่มันลอดผ้าม่านเข้ามาส่องเข้าตาของเธอเมื่อโต๊ะข้างหัวเตียงนาฬิกาตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วแต่เธอและอัศวินยังนอนอยู่ที่เตียงกันอยู่“อืม..มี
หญิงสาวมองไปที่กองตรงหน้ามันไม่น่าจะใช้แค่สองมื้อที่ทำได้แต่นี่ถ้าเก็บดีๆกินได้เป็นเอาทิตย์เลยทีเดียว“จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอเลยฉันจะรอ”“ค่ะ”อัศวินเหล่มองน้ำอิงก่อนที่เขาจะเดินออกไปรอข้างนอกห้องครัวเพราะเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่อยู่มันทำให้เอดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกองเลยทีเดียวแต่เขาจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งเธอและเขาชั่วโมงต่อมา“ผัดกระเพรากับไข่ดาวค่ะ”“แค่นี้เหรอ”อัศวินนั่งมองจานกับข้าวสองจานตรงหน้าของเขาอย่างแปลกใจเขาคิดว่าเธอจะทำอาหารมาสามสี่อย่างเสียอีกเพราะของที่เขาสั่งมามันก็มีทุกอย่างที่จะทำได้“กินแค่นี้ก็น่าจะอิ่มไม่ใช่เหรอคะนี่ก็จานใหญ่แล้วนะคะหรือว่าคุณอาชน์ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”น้ำอิงเห็นว่าเธอกับเขาทานอาหารกันแค่สองคนจะต้องทำอะไรให้มันเปลืองมากมายแค่นี้เธอก็ถือว่ามันเยอะแล้วสำหรับหนึ่งมื้อ“ไม่อะ..อืม..อร่อยดี”อัศวินส่ายหัวพร้อมตักอาหารเข้าปากคำโตเมื่อเคี้ยวได้สองสามครั้งก็พยักหน้าให้กับความอร่อยของกระเพราจานนี้เขาไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้วแค่ไม่คิดว่าเธอจะทำเท่านี้ก็แค่นั้น“ขอบคุณค่ะ”น้ำอิงยิ้มรับคำชมจากปากชายห
“ถ้าพากันทำตัวดีๆก็จะเลี้ยงอยู่หรอก”น้ำอิงหันมาจ้องหน้าต้นตาลเขม็งเธอยังไม่ลืมเรื่องที่สองคนพากันไปทำอะไรมาจึงเป็นสาเหตุให้มานอนเป็นผักอยู่แบบนี้“เดี๋ยวนี้ผมไม่เกเรแล้วครับ”ต้นตาลก้มหน้างุดเล็กน้อย“แล้วนี่ได้ที่เรียนต่อหรือยัง”“ผมว่าจะไม่ต่อแล้วครับไม่อยากให้แม่แบกภาระหนักกว่านี้แล้วเดี๋ยวผมว่าจะหางานทำแล้วสมัครเรียนมหลาลัยเปิดเอารอโอบมันหายดีแล้วไปเรียนด้วยกันครับ”“แบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะแล้วพี่จะลองหางานดีๆให้”“ขอบคุณครับพี่อิง”น้ำอิงพยักหน้าเห็นด้วยกับต้นตาลเพราะการเรียนมหาลัยก็มีทางเลือกหลายทางดีแล้วที่ต้นตาลยังคิดถึงคนที่ส่งเรียนเธอรับปากว่าจะลองหางานที่ดีๆที่รับวุฒิม.ปลายให้ต้นตาลได้ทำไปพรางๆอย่างน้อยไมได้เงินมากมายแต่ก็ไม่ต้องเดือดร้อนขอตังแม่ ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงพยาบาล“อิง”“พี่แจสมิน”น้ำอิงตกใจเล็กน้อยที่เธอดันเจอมะลิที่นี่หวังว่าพี่มะลิของเธอจะไม่รู้ว่าเธอไปกับลูกค้านอกรอบหรอกนะ“มาคุยกันหน่อยซิพี่เห็นเจ้เขาบอกพี่ว่าตั้งแต่ที่ลูกค้าวีไอพีคนนั้นมาที่ร้านแล้วได้อิงไปวันนั้นเค้าก็ไม่กลับมาที่ร้านอีกเลยเราได้ไปต่อกับลูกค้าหรือเปล่า”“เอ่อ..ป..เปล่านะจ๊ะ”น้ำอิงรีบส่าย
“ก็...อิง..ไม่ชอบนี่คะ”น้ำอิงก้มหน้างุดเมื่อโดนจับได้ว่าไปทำอะไรมา“ไม่ชอบก็ต้องชอบในเมื่อมันเป็นของที่ฉันซื้อให้รู้ไหมว่าราคามันแพงกว่าเงินเดือนเธอด้วยซ้ำ”ชายหนุ่มวางถุงกระดาษในมือลงหย่อนก้นนั่งเบียดหญิงสาวพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ๆเธอจนหญิงสาวต้องเมินหน้าหนีเพราะไม่อยากมองแววตาที่กำลังไม่พอใจของเขา“แต่อิงก็ไม่ได้ขอให้คุณซื้อให้นี่คะ”อัศวินพยายามจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออก“ทำอะไรคะ??”น้ำอิงปัดป้องมือหนาของเขาที่นึกจะทำอะไรก็ทำตามใจไม่คิดจะให้เกียรติเธอเลยสักนิดเดียว“ถ้าไม่ใส่ชุดที่ฉันซื้อให้ก็ไม่ต้องใส่อะไรเลย”ชายหนุ่มไม่ชอบที่เธอมาเถียงเขาข้างๆคูๆในเมื่อเขาให้อะไรเธอก็ต้องรับห้ามปฏิเสธเพราะมันจะทำให้เขายิ่งอยากจะเอาชนะ“ค..คุณ..อ..อื้มมม”ชายหนุ่มบดจูบขยี้ริมฝีปากบางอย่างกระหายวันนี้เขาไม่ได้เห็นหน้าเธอแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็รู้สึกคิดถึงหน้าซื่อๆสายตาใสๆภายใต้แว่นหนาๆคอยกวนใจเขาอยู่ตลอดเมื่อเปิดแอพดูกล้องในมือถือดูว่าเธอกลับมาหรือยังก็พบว่าเธอต้องทำให้เขาอารมณ์เสียขึ้นมาหนึ่งเรื่องเขาไม่ชอบการปฏิเสธจากเธอเลยจริงๆดังนั้นจึงต้องทำโทษให้เธอได้เข็ดหลาบคราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ต้องมาขัดใ
บริษัทXXX“อิง”“มาคุยกันหน่อยสิ”อัญญารีบดึงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปในห้องของเธอในช่วงพักกลางวันเพื่อที่จะคุยเรื่องที่มันคาใจให้จบเสียที“ไปเอาเงินมาจากไหนพูดมาเลย”“เอ่อ..ก็...ไปกู้คนอื่นมาน่ะ”น้ำอิงคิดว่าเรื่องนี้เพื่อนเธอจะลืมไปแล้วเสียอีกจึงต้องหาคำโกหกเพื่อนเธอจนได้“แกจะบ้าเหรอพอฉันจะหาให้ยืมกลับไม่เอากลับไปกู้คนอื่นแล้วนี่พวกปล่อยกู้เถื่อนๆหรือเปล่า”อัญญาเบิกตาโพรงเธอกลัวว่าเพื่อนเธอจะไปยุ่งกับแก๊งเงินกู้เถื่อน“อ่อเปล่า..เดี๋ยวฉันได้เงินเดือนก็ทยอยคืนเค้าเราตกลงกันได้อย่างดี”น้ำอิงยืนยันว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ขนาดนั้นให้เพื่อนเธอจะได้เลิกห่วง“แน่นะ..”“อืมม”“แล้วอาทิตย์หน้าที่ตอบตกลงในกลุ่มแชทอะไปจริงใช่ป่ะ”อัญญารู้แบบนี้ก็ค่อยโล่งอกเดี๋ยวเธอค่อยไปขอให้พี่ชายเธอให้เงินเดือนเพื่อนเธอเยอะๆทีหลังน้ำอิงจะได้มีเงินไปใช้หนี้หมดเร็วๆส่วนเรื่องไปเที่ยวเธอไม่คิดว่าน้ำอิงจะตอบตกลงง่ายๆเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“ไปจริงน่ะสิ”น้ำอิงพยักหน้าด้วยสายตาจริงจังเธอตอบตกลงแล้วก็ต้องไปอยู่แล้ววันหยุดนี้เธอจะได้อยู่อย่างเป็นอิสระบ้าง“เย่..เราจะได้ไปเที่ยวกันซะทีเนอะแต่ว่างานนี้ไม่ใช่แค่เร