Share

ตอนที่15 ดูงาน

“พูดจบแล้วใช่ไหม”

อัศวินไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกเขาสักนิดทั้งยังโน้มร่างบางให้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมทั้งยกตัวเองไปนอนทับเธออยู่อีกต่างหากใบหน้าฟุบลงซอกคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอด้วยสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก

“ปล่อยนะคะ”

น้ำอิงพยายามใช้แขนทั้งสองดันบ่าแกร่งของเขาให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมเอี้ยวตัวหลบคนที่กำลังนิสัยไม่ดีกระทำกับร่างกายของเธอ

“ถ้าอยากจะมีเสื้อผ้าใสในสภาพดีๆตอนเดินออกไปก็อย่าปฏิเสธฉัน...”

อัศวินกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงแหบพร่าทั้งยังรีบปลดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็วตัวตนในกางเกงของเขาตอนนี้มันพร้อมตั้งแต่ที่เธอนั่งทับบดเบียดสะโพกมนของเธอกับหน้าขาของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว

“นี่คุณ..อื้ม..”

อัศวินไม่รอให้หญิงสาวได้กระทำการต่อต้านไปมากกว่านี้เขาถอดแว่นหนาๆของเธอออกทั้งรีบบดจูบตวัดลิ้นร้ายเข้าซอกซอนโพรงปากหวานดูดดึงอย่างกระหายจนริมฝีปากบางของหญิงสาวแทบเลือดซิบ

“อะ...อร้าย”

ริมฝีปากหนายังคงทำงานพร้อมไปกับมือหนาที่ถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปที่หน้าท้องแล้วเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยของหญิงสาวมาที่เหนือเข่าสองนิ้วแกร่งกดลงไปที่ช่องทางรักสอดใส่เข้าออกรัวเร็วจนตอนนี้น้ำอิงแทบครางไม่ได้ศัพท์เธอติดอยู่ในห้วงสวาทของชายหนุ่มที่ใช้ประสบการณ์ไม่นานก็ทำให้เธอคล้อยตามเขาได้

“อื้อๆๆ...อื้ม....”

เมื่อเห็นหญิงสาวเคลิบเคลิ้มจนได้ที่แล้วเขาจึงรีบดึงกางเกงของเขาออกพร้อมดันแท่งร้อนที่ขยายเต็มที่สอดใส่ไปที่ช่องทางรักของเธอจนหญิงสาวส่ายหน้าด้วยความเจ็บปวดแต่ริมฝีปากของเธอก็ยังไม่หลุดไปจากพันธนาการของเขาเสียงของเธอเลยอยู่แค่ในลำคอเท่านั้น

“อื้อ..อ้ะ”

ความร้อนรุ่มในตัวด้วยอารมณ์สวาทของชายหนุ่มที่พุ่งสูงทำให้เขาอัดแท่งร้อนเข้าออกหนักๆเน้นๆเข้าช่องทางรักหญิงสาวอย่างเร็วและรัวเรียกเสียงครางหวานของหญิงสาวออกมาดังระงมอย่างลืมอายเพราะความเสียว

“อ...อ่าส..อื้มม...”

ชายหนุ่มใช้มือแกร่งพลิกตัวหญิงสาวกลับหลังพร้อมดึงสะโพกมนให้ยกสูงขึ้นเสียบอัดตัวตนที่ชุ่มไปด้วยน้ำรักอัดเข้าช่องสวาทพรวดเดียวจนเธอตัวเกร็งพร้อมรัวแท่งร้อนเข้าออกอย่าไม่คิดชีวิตพร้อมปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวจนล้นทะลักออกมาไหลลงมาที่ขาอ่อนของหญิงสาว

เมื่อกิจกรรมสวาทจบลงชายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักครู่หนึ่งเขาจึงพาเธอเดินออกมาด้านนอกใบหน้าของหญิงสาวตอนนี้ยังแดงกล่ำเพราะสาเหตุมาจากกิจกรรมสวาทเมื่อครู่ในใจของเธอตอนนี้มีความอึดอัดที่ยากจะอธิบายเพราะเมื่อครู่เธอเหมือนจะสมยอมเขาไปเสียทุกอย่างด้วยความช่ำชองในการเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มจึงโมโหตัวเองที่ทำตัวไม่มีค่าเอาเสียเลย

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมลอบซ์”

“ครับคุณอาชน์”

ลอบซ์มองเจ้านายของเขาด้วยใบหน้ายิ้มๆเล็กน้อยที่ทั้งคู่ออกมากันแบบเหงื่อซ่ก

“งั้นเรากลับกันเลย”

“ครับ”

น้ำอิงนั่งอยู่บนรถตู้คันหรูชิดหน้าต่างมากที่สุดเท่าที่จะชิดได้เพระเธอไม่อยากนั่งใกล้คนข้างๆเธอมากนักทั้งตอนนี้ยังไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกด้วย

“คืนนี้ไปนอนกับฉันเดี๋ยวฉันจะสอนการดูเอกสารให้เธอ”

น้ำอิงต้องกัดฟันกรอดเมื่อคนที่นั่งข้างๆเขยิบเข้ามารวบกอดเอวเธอเอาไว้พร้อมกระซิบคำบางคำที่ดูจะเหมือนจะเป็นเรื่องที่ไม่ปลอดภัยจากตัวเธออีกแล้ว

“ห้ามปฏิเสธไม่อย่างนั้นเรื่องเธอกับฉันถึงหูอายแน่”

อัศวินไม่ได้มัวรอให้หญิงสาวอ้าปากปฏิเสธเขามีคำขู่ที่จะทำให้เธอเชื่อฟังเขาในทุกๆเรื่องแล้ว

โรงพยาบาล

วันนี้น้ำอิงเลิกงานมาเธอก็รีบนั่งรถตรงมาที่โรงพยาบาลด้วยความอยากรู้ว่าอาการของน้องชายเธอจะเป็นอย่างไรบ้างหญิงสาวยืนดูน้องชายของเธอผ่านห้องกระจกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเพราะเธอพึ่งได้คุยกับหมอมาเมื่อสักครู่ว่าน้องชายของเธอไม่มีอาการข้างเคียงใดๆขากการให้ยารักษาเลยทำให้รู้ว่าน้องชายเธอจะเริ่มดีขึ้นในเร็ววันนี้

“คุณอิงครับ”

“ค..คุณลอบซ์”

น้ำอิงมีสีหน้าตกใจที่เห็นคนของอัศวินมายืนต่หน้าเธอ

“คุณอาชน์ให้ผมมารับคุณไปที่บ้านครับ”

“อ..เอ่อ”

น้ำอิงหน้าเสียเล็กน้อย

“ไปกับผมเถอะครับเมื่อเย็นที่คุณออกมาก่อนก็ทำให้คุณอาชน์หัวเสียมากพออยู่แล้วครับ”

หญิงสาวจำต้องเดินตามลอบซ์ไปแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าหากไม่ยอมไปยังไงอีกฝ่ายก็ต้องบังคับให้เธอยอมอยู่ดี ใช้เวลาไม่นานลอบซ์ก็พาตัวหญิงสาวกลับมาที่บ้านของอัศวินได้ทันเวลาก่อนที่เจ้านายของเขาจะหงุดหงิดมากไปกว่านี้เนื่องจากหญิงสาวขัดคำสั่งของเขาโดยกลับไปก่อน

“นายกลับไปดูแลที่บ้านใหญ่ได้แล้ว”

อัศวินเห็นหญิงสาวเดินก้มหน้าตามหลังคนสนิทของเขาเข้ามาในบ้านชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาก็รีบสั่งให้ลอบซ์นั้นกลับไปที่บ้านใหญ่ได้

“ครับ”

“เธอจงใจหนีฉัน”

เมื่อในห้องนั่งเล่นนี้มีเพียงเขาและน้ำอิงเพียงแค่สองคนชายหนุ่มลุกเดินวนรอบหญิงสาวอย่างไม่พอใจเล็กน้อยที่เธอกล้าที่จะขัดคำสั่งของเขา

“เปล่านะคะ..อิงแค่ไปดูอาการน้องชายอิงเท่านั้น”

น้ำอิงก้มหน้างุดเธอไม่ได้จงใจขัดคำสั่งแต่เธอเพียงแค่อยากไปดูอาการของน้องชายเธอก็เท่านั้น

“แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อน”

อัศวินถามหญิงสาวเสียงแข็ง

“คุณอาชน์คะเมื่อไรจะเลิกยุ่งกับอิงซะทีคะ”

หญิงสาวไม่ชอบที่จะเป็นเหมือนคนที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้วเธอจึงอยากจะรู้ว่าเมื่อไรเขาจะเลิกยุ่งและบังคับอะไรที่เธอไม่อยากจะทำด้วยคำขู่เสียที

“จนกว่าฉันจะเบื่อเธอ”

อัศวินก้มลงมาพูดข้างหูหญิงสาวอย่างผู้ชนะ

“อิงขอลาออกค่ะ”

น้ำอิงมองหน้าชายหนุ่มจริงๆในใจของเธอเต้นแรงประหม่ากล้าๆกลัวๆไปในคราเดียวกัน

“ฉันไม่ให้ออก...แล้วถึงเธอจะไปสมัครงานที่อื่นเธอก็จะไม่ได้งานและนี่ไม่ใช่การขู่”

น้ำอิงกลืนน้ำลายแทบไม่ลงเพราะรู้ว่าเขาพูดจริง

“ทำตัวดีๆกับฉันแล้วเธอจะได้ทุกอย่างที่อยากจะได้ในตอนที่ฉันยังไม่เบื่อเธอ”

“แล้วเมื่อไรคุณจะเบื่อฉันล่ะคะ”

“เรื่องนี้ฉันก็ให้คำตอบเธอไม่ได้...มาทานข้าวสิฉันรอเธอคนเดียวเลยนะ”

อัศวินดึงมือหญิงสาวให้ไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารที่บนโต๊ะมีอาหารเตรียมไว้หลายอย่างเอาไว้ต้อนรับเธอในวันนี้โดยเฉพาะ

“อิงไม่หิวค่ะ”

น้ำอิงนั่งมองอาหารตรงหน้ามากมายแต่เธอคงจะทานอะไรไม่ลงหากมีเขานั่งจ้องหน้าเธอฝั่งตรงข้ามอยู่ใกล้ๆ

“ไม่หิวไม่ได้”

อัศวินมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่เย็นชาแกมบังคับ

“..เฮ้อออ..”

น้ำอิงถอนหายใจเฮือกที่แม้กระทั่งเวลาที่จะทานข้าวก็ยังต้องถูกอีกฝ่ายบังคับ

“อย่าพึ่งถอนหายใจซังกะตายไป...ฉันจะให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่”

เขายังมีเรื่องเซอร์ไพรซ์เธอไม่จบ

“ได้ยังไงล่ะคะ”

“ไม่ได้ก็ต้องได้เพราะนี่คือคำสั่ง”

และคำประกาศิตของเขาที่พึ่งจะเปล่งออกไปหญิงสาวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้อีกเช่นเดิมไม่รู้ว่าเธอไม่ทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาเอาไว้ถึงได้เหมือนจะพยายามหนีเขาเท่าไรมันก็ยิ่งเหมือนมือของเขามารั้งเธอเอาไว้ให้ใกล้เขามากไปกว่าเดิม

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status