“พูดจบแล้วใช่ไหม”
อัศวินไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกเขาสักนิดทั้งยังโน้มร่างบางให้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมทั้งยกตัวเองไปนอนทับเธออยู่อีกต่างหากใบหน้าฟุบลงซอกคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอด้วยสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก
“ปล่อยนะคะ”
น้ำอิงพยายามใช้แขนทั้งสองดันบ่าแกร่งของเขาให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมเอี้ยวตัวหลบคนที่กำลังนิสัยไม่ดีกระทำกับร่างกายของเธอ
“ถ้าอยากจะมีเสื้อผ้าใสในสภาพดีๆตอนเดินออกไปก็อย่าปฏิเสธฉัน...”
อัศวินกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงแหบพร่าทั้งยังรีบปลดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็วตัวตนในกางเกงของเขาตอนนี้มันพร้อมตั้งแต่ที่เธอนั่งทับบดเบียดสะโพกมนของเธอกับหน้าขาของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว
“นี่คุณ..อื้ม..”
อัศวินไม่รอให้หญิงสาวได้กระทำการต่อต้านไปมากกว่านี้เขาถอดแว่นหนาๆของเธอออกทั้งรีบบดจูบตวัดลิ้นร้ายเข้าซอกซอนโพรงปากหวานดูดดึงอย่างกระหายจนริมฝีปากบางของหญิงสาวแทบเลือดซิบ
“อะ...อร้าย”
ริมฝีปากหนายังคงทำงานพร้อมไปกับมือหนาที่ถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปที่หน้าท้องแล้วเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยของหญิงสาวมาที่เหนือเข่าสองนิ้วแกร่งกดลงไปที่ช่องทางรักสอดใส่เข้าออกรัวเร็วจนตอนนี้น้ำอิงแทบครางไม่ได้ศัพท์เธอติดอยู่ในห้วงสวาทของชายหนุ่มที่ใช้ประสบการณ์ไม่นานก็ทำให้เธอคล้อยตามเขาได้
“อื้อๆๆ...อื้ม....”
เมื่อเห็นหญิงสาวเคลิบเคลิ้มจนได้ที่แล้วเขาจึงรีบดึงกางเกงของเขาออกพร้อมดันแท่งร้อนที่ขยายเต็มที่สอดใส่ไปที่ช่องทางรักของเธอจนหญิงสาวส่ายหน้าด้วยความเจ็บปวดแต่ริมฝีปากของเธอก็ยังไม่หลุดไปจากพันธนาการของเขาเสียงของเธอเลยอยู่แค่ในลำคอเท่านั้น
“อื้อ..อ้ะ”
ความร้อนรุ่มในตัวด้วยอารมณ์สวาทของชายหนุ่มที่พุ่งสูงทำให้เขาอัดแท่งร้อนเข้าออกหนักๆเน้นๆเข้าช่องทางรักหญิงสาวอย่างเร็วและรัวเรียกเสียงครางหวานของหญิงสาวออกมาดังระงมอย่างลืมอายเพราะความเสียว
“อ...อ่าส..อื้มม...”
ชายหนุ่มใช้มือแกร่งพลิกตัวหญิงสาวกลับหลังพร้อมดึงสะโพกมนให้ยกสูงขึ้นเสียบอัดตัวตนที่ชุ่มไปด้วยน้ำรักอัดเข้าช่องสวาทพรวดเดียวจนเธอตัวเกร็งพร้อมรัวแท่งร้อนเข้าออกอย่าไม่คิดชีวิตพร้อมปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวจนล้นทะลักออกมาไหลลงมาที่ขาอ่อนของหญิงสาว
เมื่อกิจกรรมสวาทจบลงชายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักครู่หนึ่งเขาจึงพาเธอเดินออกมาด้านนอกใบหน้าของหญิงสาวตอนนี้ยังแดงกล่ำเพราะสาเหตุมาจากกิจกรรมสวาทเมื่อครู่ในใจของเธอตอนนี้มีความอึดอัดที่ยากจะอธิบายเพราะเมื่อครู่เธอเหมือนจะสมยอมเขาไปเสียทุกอย่างด้วยความช่ำชองในการเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มจึงโมโหตัวเองที่ทำตัวไม่มีค่าเอาเสียเลย
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมลอบซ์”
“ครับคุณอาชน์”
ลอบซ์มองเจ้านายของเขาด้วยใบหน้ายิ้มๆเล็กน้อยที่ทั้งคู่ออกมากันแบบเหงื่อซ่ก
“งั้นเรากลับกันเลย”
“ครับ”
น้ำอิงนั่งอยู่บนรถตู้คันหรูชิดหน้าต่างมากที่สุดเท่าที่จะชิดได้เพระเธอไม่อยากนั่งใกล้คนข้างๆเธอมากนักทั้งตอนนี้ยังไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกด้วย
“คืนนี้ไปนอนกับฉันเดี๋ยวฉันจะสอนการดูเอกสารให้เธอ”
น้ำอิงต้องกัดฟันกรอดเมื่อคนที่นั่งข้างๆเขยิบเข้ามารวบกอดเอวเธอเอาไว้พร้อมกระซิบคำบางคำที่ดูจะเหมือนจะเป็นเรื่องที่ไม่ปลอดภัยจากตัวเธออีกแล้ว
“ห้ามปฏิเสธไม่อย่างนั้นเรื่องเธอกับฉันถึงหูอายแน่”
อัศวินไม่ได้มัวรอให้หญิงสาวอ้าปากปฏิเสธเขามีคำขู่ที่จะทำให้เธอเชื่อฟังเขาในทุกๆเรื่องแล้ว
โรงพยาบาล
วันนี้น้ำอิงเลิกงานมาเธอก็รีบนั่งรถตรงมาที่โรงพยาบาลด้วยความอยากรู้ว่าอาการของน้องชายเธอจะเป็นอย่างไรบ้างหญิงสาวยืนดูน้องชายของเธอผ่านห้องกระจกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเพราะเธอพึ่งได้คุยกับหมอมาเมื่อสักครู่ว่าน้องชายของเธอไม่มีอาการข้างเคียงใดๆขากการให้ยารักษาเลยทำให้รู้ว่าน้องชายเธอจะเริ่มดีขึ้นในเร็ววันนี้
“คุณอิงครับ”
“ค..คุณลอบซ์”
น้ำอิงมีสีหน้าตกใจที่เห็นคนของอัศวินมายืนต่หน้าเธอ
“คุณอาชน์ให้ผมมารับคุณไปที่บ้านครับ”
“อ..เอ่อ”
น้ำอิงหน้าเสียเล็กน้อย
“ไปกับผมเถอะครับเมื่อเย็นที่คุณออกมาก่อนก็ทำให้คุณอาชน์หัวเสียมากพออยู่แล้วครับ”
หญิงสาวจำต้องเดินตามลอบซ์ไปแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าหากไม่ยอมไปยังไงอีกฝ่ายก็ต้องบังคับให้เธอยอมอยู่ดี ใช้เวลาไม่นานลอบซ์ก็พาตัวหญิงสาวกลับมาที่บ้านของอัศวินได้ทันเวลาก่อนที่เจ้านายของเขาจะหงุดหงิดมากไปกว่านี้เนื่องจากหญิงสาวขัดคำสั่งของเขาโดยกลับไปก่อน
“นายกลับไปดูแลที่บ้านใหญ่ได้แล้ว”
อัศวินเห็นหญิงสาวเดินก้มหน้าตามหลังคนสนิทของเขาเข้ามาในบ้านชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาก็รีบสั่งให้ลอบซ์นั้นกลับไปที่บ้านใหญ่ได้
“ครับ”
“เธอจงใจหนีฉัน”
เมื่อในห้องนั่งเล่นนี้มีเพียงเขาและน้ำอิงเพียงแค่สองคนชายหนุ่มลุกเดินวนรอบหญิงสาวอย่างไม่พอใจเล็กน้อยที่เธอกล้าที่จะขัดคำสั่งของเขา
“เปล่านะคะ..อิงแค่ไปดูอาการน้องชายอิงเท่านั้น”
น้ำอิงก้มหน้างุดเธอไม่ได้จงใจขัดคำสั่งแต่เธอเพียงแค่อยากไปดูอาการของน้องชายเธอก็เท่านั้น
“แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อน”
อัศวินถามหญิงสาวเสียงแข็ง
“คุณอาชน์คะเมื่อไรจะเลิกยุ่งกับอิงซะทีคะ”
หญิงสาวไม่ชอบที่จะเป็นเหมือนคนที่รองรับอารมณ์ของเขาอีกแล้วเธอจึงอยากจะรู้ว่าเมื่อไรเขาจะเลิกยุ่งและบังคับอะไรที่เธอไม่อยากจะทำด้วยคำขู่เสียที
“จนกว่าฉันจะเบื่อเธอ”
อัศวินก้มลงมาพูดข้างหูหญิงสาวอย่างผู้ชนะ
“อิงขอลาออกค่ะ”
น้ำอิงมองหน้าชายหนุ่มจริงๆในใจของเธอเต้นแรงประหม่ากล้าๆกลัวๆไปในคราเดียวกัน
“ฉันไม่ให้ออก...แล้วถึงเธอจะไปสมัครงานที่อื่นเธอก็จะไม่ได้งานและนี่ไม่ใช่การขู่”
น้ำอิงกลืนน้ำลายแทบไม่ลงเพราะรู้ว่าเขาพูดจริง
“ทำตัวดีๆกับฉันแล้วเธอจะได้ทุกอย่างที่อยากจะได้ในตอนที่ฉันยังไม่เบื่อเธอ”
“แล้วเมื่อไรคุณจะเบื่อฉันล่ะคะ”
“เรื่องนี้ฉันก็ให้คำตอบเธอไม่ได้...มาทานข้าวสิฉันรอเธอคนเดียวเลยนะ”
อัศวินดึงมือหญิงสาวให้ไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารที่บนโต๊ะมีอาหารเตรียมไว้หลายอย่างเอาไว้ต้อนรับเธอในวันนี้โดยเฉพาะ
“อิงไม่หิวค่ะ”
น้ำอิงนั่งมองอาหารตรงหน้ามากมายแต่เธอคงจะทานอะไรไม่ลงหากมีเขานั่งจ้องหน้าเธอฝั่งตรงข้ามอยู่ใกล้ๆ
“ไม่หิวไม่ได้”
อัศวินมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่เย็นชาแกมบังคับ
“..เฮ้อออ..”
น้ำอิงถอนหายใจเฮือกที่แม้กระทั่งเวลาที่จะทานข้าวก็ยังต้องถูกอีกฝ่ายบังคับ
“อย่าพึ่งถอนหายใจซังกะตายไป...ฉันจะให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่”
เขายังมีเรื่องเซอร์ไพรซ์เธอไม่จบ
“ได้ยังไงล่ะคะ”
“ไม่ได้ก็ต้องได้เพราะนี่คือคำสั่ง”
และคำประกาศิตของเขาที่พึ่งจะเปล่งออกไปหญิงสาวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้อีกเช่นเดิมไม่รู้ว่าเธอไม่ทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาเอาไว้ถึงได้เหมือนจะพยายามหนีเขาเท่าไรมันก็ยิ่งเหมือนมือของเขามารั้งเธอเอาไว้ให้ใกล้เขามากไปกว่าเดิม
บ้านใหญ่“พี่อาชน์ไม่กลับบ้านอีกแล้วเหรอคะ”อัญญาเห็นลอบซ์กลับบ้านมาคนเดียวในช่วงหัวค่ำเธอจึงรีบวิ่งลงจากชั้นบนมาหาชายหนุ่ม“ครับ”ลอบซ์ตอบคำถามหญิงสาวสั้นๆพร้อมตั้งท่าจะเดินเลี่ยงหญิงสาวไปแต่ก็ดันเจอเธอเอาตัวขวางเอาไว้ก่อน“พี่อาชน์อยู่ที่ไหน”“ไม่ทราบครับคุณอาย”ลอบซ์บอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้แม้กระทั่งหญิงสาวเพราะมันเป็นหน้าที่บ้านหลังนั้นที่อัศวินเจ้านายของเขาซื้อไว้ก็ไม่มีใครรู้นอกจากพวกบอดี้การ์ดที่ต้องรักษาความปลอดภัยที่นั่น“ตัวติดกันตลอดจะไม่ทราบได้ยังไง”อัญญายืนกอดอกหน้ามุ่ยเธอไม่เชื่อที่ลอบซ์พูดแม้แต่น้อย“ก็ผมไม่ราบจริงๆนี่ครับขอตัวไปพักก่อนนะครับ”“ไม่ได้บอกมาก่อนว่าพี่อาชน์อยู่ที่ไหนแล้วทำไมเค้าถึงรับอิงเป็นเลขาได้ง่ายขนาดนั้น”“เรื่องนี้รอคุณอาชน์กลับมาแล้วคุณอายไปถามเองดีกว่าครับ”“ถ้าไม่ตอบก็ไม่ให้ไป”อัญญายังคงขวางทางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้เดินหนีเธอไปได้“คุณอาย..ผมจะไปพักผ่อนครับนี่เวลาเลิกงานผมแล้ว”หากอัญญาเป็นน้องสาวของเขาหรือคนใต้อำนาจเขาจะจับเธอเหวี่ยงออกไปเสียเดี๋ยวนี้แต่นี่เขาจำต้องยอมเธอเพราะเป็นน้องของเจ้านาย“ก็ไม่ให้ไป”เมื่อลอบซ์เห็นว่าหญิงสาวคงไม่ยอมให้เขา
ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลุกยืนขึ้นและจับหญิงสาวกระแทกต่อจนร่างบางนั้นตัวบิดเกร็งเพราะถึงฝั่งฝันไปเรียบร้อยแล้วมือบางจิกเกร็งที่บ่าของชายหนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้มีอาการโมโหเธอเลยสักนิดพอใจที่เขาทำให้เธอได้ถึงจุดสุดยอดได้ชายหนุ่มวางหญิงสาวที่ตัวอ่อนปวกเปียกลงกับเตียงพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกรอบเร้าอารมณ์ของเธอให้มันจุดติดขึ้นมาใหม่มือทั้งสองฉีกขาของหญิงสาวออกกว้างแล้วบดเบียดแท่งร้อนเข้าช่องทางรักที่หยาดเยิ้มเข้าไปอีกเช่นเดิมสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเขาเองก็ถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยาดหยดจนล้นทะลักออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอนชายหนุ่มกดแช่แท่งร้อนเอาไว้พักใหญ่เมื่อปลุกอารมณ์ของหญิงสาวจนเธอเริ่มตอบสนองเขาแล้วบทรักที่ร้อนก็ได้ดำเนินต่อมาจนครึ่งค่อนคืนอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางระงมเนิ่นนานจนแทบจะไม่มีเสียงวันต่อมา10.00 น.“อืม..อือ..ค..คุณอาชน์คะ”น้ำอิงรู้สึกตัวตื่นมาเพราะแสงที่มันลอดผ้าม่านเข้ามาส่องเข้าตาของเธอเมื่อโต๊ะข้างหัวเตียงนาฬิกาตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วแต่เธอและอัศวินยังนอนอยู่ที่เตียงกันอยู่“อืม..มี
หญิงสาวมองไปที่กองตรงหน้ามันไม่น่าจะใช้แค่สองมื้อที่ทำได้แต่นี่ถ้าเก็บดีๆกินได้เป็นเอาทิตย์เลยทีเดียว“จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอเลยฉันจะรอ”“ค่ะ”อัศวินเหล่มองน้ำอิงก่อนที่เขาจะเดินออกไปรอข้างนอกห้องครัวเพราะเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่อยู่มันทำให้เอดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกองเลยทีเดียวแต่เขาจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งเธอและเขาชั่วโมงต่อมา“ผัดกระเพรากับไข่ดาวค่ะ”“แค่นี้เหรอ”อัศวินนั่งมองจานกับข้าวสองจานตรงหน้าของเขาอย่างแปลกใจเขาคิดว่าเธอจะทำอาหารมาสามสี่อย่างเสียอีกเพราะของที่เขาสั่งมามันก็มีทุกอย่างที่จะทำได้“กินแค่นี้ก็น่าจะอิ่มไม่ใช่เหรอคะนี่ก็จานใหญ่แล้วนะคะหรือว่าคุณอาชน์ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”น้ำอิงเห็นว่าเธอกับเขาทานอาหารกันแค่สองคนจะต้องทำอะไรให้มันเปลืองมากมายแค่นี้เธอก็ถือว่ามันเยอะแล้วสำหรับหนึ่งมื้อ“ไม่อะ..อืม..อร่อยดี”อัศวินส่ายหัวพร้อมตักอาหารเข้าปากคำโตเมื่อเคี้ยวได้สองสามครั้งก็พยักหน้าให้กับความอร่อยของกระเพราจานนี้เขาไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้วแค่ไม่คิดว่าเธอจะทำเท่านี้ก็แค่นั้น“ขอบคุณค่ะ”น้ำอิงยิ้มรับคำชมจากปากชายห
“ถ้าพากันทำตัวดีๆก็จะเลี้ยงอยู่หรอก”น้ำอิงหันมาจ้องหน้าต้นตาลเขม็งเธอยังไม่ลืมเรื่องที่สองคนพากันไปทำอะไรมาจึงเป็นสาเหตุให้มานอนเป็นผักอยู่แบบนี้“เดี๋ยวนี้ผมไม่เกเรแล้วครับ”ต้นตาลก้มหน้างุดเล็กน้อย“แล้วนี่ได้ที่เรียนต่อหรือยัง”“ผมว่าจะไม่ต่อแล้วครับไม่อยากให้แม่แบกภาระหนักกว่านี้แล้วเดี๋ยวผมว่าจะหางานทำแล้วสมัครเรียนมหลาลัยเปิดเอารอโอบมันหายดีแล้วไปเรียนด้วยกันครับ”“แบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะแล้วพี่จะลองหางานดีๆให้”“ขอบคุณครับพี่อิง”น้ำอิงพยักหน้าเห็นด้วยกับต้นตาลเพราะการเรียนมหาลัยก็มีทางเลือกหลายทางดีแล้วที่ต้นตาลยังคิดถึงคนที่ส่งเรียนเธอรับปากว่าจะลองหางานที่ดีๆที่รับวุฒิม.ปลายให้ต้นตาลได้ทำไปพรางๆอย่างน้อยไมได้เงินมากมายแต่ก็ไม่ต้องเดือดร้อนขอตังแม่ ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงพยาบาล“อิง”“พี่แจสมิน”น้ำอิงตกใจเล็กน้อยที่เธอดันเจอมะลิที่นี่หวังว่าพี่มะลิของเธอจะไม่รู้ว่าเธอไปกับลูกค้านอกรอบหรอกนะ“มาคุยกันหน่อยซิพี่เห็นเจ้เขาบอกพี่ว่าตั้งแต่ที่ลูกค้าวีไอพีคนนั้นมาที่ร้านแล้วได้อิงไปวันนั้นเค้าก็ไม่กลับมาที่ร้านอีกเลยเราได้ไปต่อกับลูกค้าหรือเปล่า”“เอ่อ..ป..เปล่านะจ๊ะ”น้ำอิงรีบส่าย
“ก็...อิง..ไม่ชอบนี่คะ”น้ำอิงก้มหน้างุดเมื่อโดนจับได้ว่าไปทำอะไรมา“ไม่ชอบก็ต้องชอบในเมื่อมันเป็นของที่ฉันซื้อให้รู้ไหมว่าราคามันแพงกว่าเงินเดือนเธอด้วยซ้ำ”ชายหนุ่มวางถุงกระดาษในมือลงหย่อนก้นนั่งเบียดหญิงสาวพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ๆเธอจนหญิงสาวต้องเมินหน้าหนีเพราะไม่อยากมองแววตาที่กำลังไม่พอใจของเขา“แต่อิงก็ไม่ได้ขอให้คุณซื้อให้นี่คะ”อัศวินพยายามจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออก“ทำอะไรคะ??”น้ำอิงปัดป้องมือหนาของเขาที่นึกจะทำอะไรก็ทำตามใจไม่คิดจะให้เกียรติเธอเลยสักนิดเดียว“ถ้าไม่ใส่ชุดที่ฉันซื้อให้ก็ไม่ต้องใส่อะไรเลย”ชายหนุ่มไม่ชอบที่เธอมาเถียงเขาข้างๆคูๆในเมื่อเขาให้อะไรเธอก็ต้องรับห้ามปฏิเสธเพราะมันจะทำให้เขายิ่งอยากจะเอาชนะ“ค..คุณ..อ..อื้มมม”ชายหนุ่มบดจูบขยี้ริมฝีปากบางอย่างกระหายวันนี้เขาไม่ได้เห็นหน้าเธอแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็รู้สึกคิดถึงหน้าซื่อๆสายตาใสๆภายใต้แว่นหนาๆคอยกวนใจเขาอยู่ตลอดเมื่อเปิดแอพดูกล้องในมือถือดูว่าเธอกลับมาหรือยังก็พบว่าเธอต้องทำให้เขาอารมณ์เสียขึ้นมาหนึ่งเรื่องเขาไม่ชอบการปฏิเสธจากเธอเลยจริงๆดังนั้นจึงต้องทำโทษให้เธอได้เข็ดหลาบคราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ต้องมาขัดใ
บริษัทXXX“อิง”“มาคุยกันหน่อยสิ”อัญญารีบดึงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปในห้องของเธอในช่วงพักกลางวันเพื่อที่จะคุยเรื่องที่มันคาใจให้จบเสียที“ไปเอาเงินมาจากไหนพูดมาเลย”“เอ่อ..ก็...ไปกู้คนอื่นมาน่ะ”น้ำอิงคิดว่าเรื่องนี้เพื่อนเธอจะลืมไปแล้วเสียอีกจึงต้องหาคำโกหกเพื่อนเธอจนได้“แกจะบ้าเหรอพอฉันจะหาให้ยืมกลับไม่เอากลับไปกู้คนอื่นแล้วนี่พวกปล่อยกู้เถื่อนๆหรือเปล่า”อัญญาเบิกตาโพรงเธอกลัวว่าเพื่อนเธอจะไปยุ่งกับแก๊งเงินกู้เถื่อน“อ่อเปล่า..เดี๋ยวฉันได้เงินเดือนก็ทยอยคืนเค้าเราตกลงกันได้อย่างดี”น้ำอิงยืนยันว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ขนาดนั้นให้เพื่อนเธอจะได้เลิกห่วง“แน่นะ..”“อืมม”“แล้วอาทิตย์หน้าที่ตอบตกลงในกลุ่มแชทอะไปจริงใช่ป่ะ”อัญญารู้แบบนี้ก็ค่อยโล่งอกเดี๋ยวเธอค่อยไปขอให้พี่ชายเธอให้เงินเดือนเพื่อนเธอเยอะๆทีหลังน้ำอิงจะได้มีเงินไปใช้หนี้หมดเร็วๆส่วนเรื่องไปเที่ยวเธอไม่คิดว่าน้ำอิงจะตอบตกลงง่ายๆเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“ไปจริงน่ะสิ”น้ำอิงพยักหน้าด้วยสายตาจริงจังเธอตอบตกลงแล้วก็ต้องไปอยู่แล้ววันหยุดนี้เธอจะได้อยู่อย่างเป็นอิสระบ้าง“เย่..เราจะได้ไปเที่ยวกันซะทีเนอะแต่ว่างานนี้ไม่ใช่แค่เร
“ก็แค่ทำตัวดีๆกับฉันมันยากนักรึไงอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ...เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยแค่ขู่คืนนี้ฉันจะให้เธอพักนอนเถอะ”อัศวินรวบร่างบางที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจมากอดเอาไว้พร้อมพาเธอเดินไปนอนลงที่เตียงทั้งยังกอดเอเอาไว้หลวมๆรับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยเพราะกำลังสะอื้นให้เขาไม่รู้ว่าสงสารเธอหรือเปล่าแต่คงจะไม่เพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากเขาได้ตอนนี้จริงๆเขายังหลงไหลในตัวเธออยู่ไม่น้อยและไม่รู้ด้วยว่าความหลงไหลนี้จะหมดไปเมื่อไรน้ำอิงหลับตาสะอื้นอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ชีวิตเธอเลือกที่จะก้าวเข้าไปหาเขาเองในวันนั้นเธอก็จะต้องยอมรับชะตากรรมที่เธอฝืนไม่ได้เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเบื่อเธอในเร็ววันเพราะเธอจะได้ไม่มีตราบาปในใจเสียทีอาทิตย์ต่อมาเป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำอิงอยู่กับชายหนุ่มด้วยความหนักใจเขาเองก็ตักตวงความสุขกับร่างกายของเธออยู่แทบทุกวันจนเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนโดยที่เธอเองก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้น้องชายของเธอถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีโดยฝีมือของอัศวินนั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอจะเล่นตุกติกอะไรกับเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้น้องชายของเธออยู่ในกำมือของเขาเรียบร้อยแล
21.30 น.“พรุ่งนี้ฉันจะใส่ชุดไหนดีนะมีตั้งหลายชุดเลือกไม่ถูกเลย”อัญญาขนกระเป๋าชุดว่ายน้ำของเธอมาเลือกกันที่ห้องของน้ำอิงหญิงสาวเดินเทียบชุดหมุนไปมาเลือกไม่ได้สักทีว่าจะเอาชุดว่ายน้ำแบบไหนไปบ้าง“ก็ใส่ชั่วโมงละชุดไปเลยสิ”น้ำอิงอดประชดเพื่อนเธอไม่ได้ที่เห็นเลือกแล้วเลือกอีกไม่จบเสียทีจนเธอเวียนหัวไปหมดแล้ว“ประชดกันเหรอ”อัญญาหันมาบุ้ยหน้าใส่เพื่อนสาวของเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่“ก็เห็นเลือกไม่ถูกซักที”“แกเลือกให้ฉันหน่อยสิ”เมื่อเลือกแล้วเลือกอีกไมได้ดั่งใจเธอคงจะต้องให้เพื่อนเธอเป็นคนตัดสินใจให้จะดีกว่า“อืมม...งั้นเป็นชุดนี้ก็แล้วกัน”น้ำอิงหยิบชุดมี่เป็นวันพีชสีเทาขึ้นมาเพราเห็นว่ามันน่ารักเหมาะกับเพื่อนเธอดี“ชุดนี้เหรอมันมิดชิดไปหรือเปล่า”อัญญามองชุดที่เพื่อนเธอหยิบเลือกขึ้นมาให้ก็ส่ายหัวหงึกหงักเพราะเห็นว่ามันดู฿จะมิดชิดจนเกินไป“งั้นก็ยกมันไปทั้งหมดนี่แล้วก็ไปเลือกที่โน่นจบนะ”“โอเคถือว่าเป็นความคิดที่ดี”น้ำอิงมองหน้าเพื่อนเธออย่างตกใจไม่คิดว่าจะเชื่อคำที่เธอแกล้งบอกจริงๆ“ฉันไปนอนก่อนนะเดี๋ยวนอนดึกจะขอบตาคล้ำพรุ่งนี้ถ่ายรูปไม่สวยกันพอดี”“จ้า...หลับฝันดีนะ”“เหมือนกันนะไปล