ตอนที่45 เลิกทำตัวเป็นเด็กเสียที

“ยังไม่ได้บอกเลยอ่ะ”

อัญญาก้มหน้างุดความรู้สึกในใจที่เธอเก็บซ่อนมานานมีเพียงแค่ผักหวานและน้ำอิงเท่านั้นที่รู้เธออยากจะบอกให้เจ้าตัวที่เธอแอบชอบรู้หลายครั้งแต่ก็ไมได้มีโอกาสบอกเสียที

“นานแล้วนะ..”

ผักหวานบุ้ยปากเล็กน้อยผิดหวังที่เธอกะจะได้ฟังข่าวดีจากอัญญาเสียหน่อย

“ก็จะให้ทำยังไงก็มันยังไมได้บอกซะทีนี่นา”

“รีบๆหน่อยๆเดี่ยวจะโดนสอยไปกินไม่รู้ด้วยนะ”

“รู้แล้วน่า”

วันต่อมา

“จะไปเที่ยวป่า”

“ค่ะ..พี่ลอบซ์พาอายไปนะคะ”

“ง..งั้นก็ได้ครับแล้วคุณหวานจะไปด้วยหรือเปล่า”

“อ่อ..เห็นหวานบ่นว่าอยากนอนพักก็เลยไม่ได้ไปค่ะ”

“อ๋อ..ครับ”

ชั่วโมงต่อมา

“ป่าในช่วงฤดูนี้ที่นี่ดีนะคะไม่มีแมลงเลย”

อัญญาเดินเที่ยวอย่างอารมณ์ดีเพราะสถานที่ที่นี่คนค่อนข้างน้อยเป็นส่วนตัวเหมาะแก่การที่เธอจะบอกบางสิ่งบางอย่างในใจกับชายหนุ่มที่เธอมีความรู้สึกดีๆด้วยความรู้สึกนี้มันมีมานานนมนี่คือสาเหตุที่เธอชอบทำตัวเอาแต่ใจกับลอบซ์อยู่บ่อยๆนั่นเองและการตามใจเธอแบบของเขาแบบนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เธอมีใจให้เขาโดยไม่รู้ตัว

“ครับอากาศก็โอเคด้วย”

“พี่ลอบซ์ชอบไหมคะ”

“ก็ชอบนะครับดูสงบดี”

“เดินไปตรงสะพานนั่นดีกว่าค่ะ...”

อัญญาเห็นว่าสะพานใหญ่ตรงหน้าใกล้กับวิวน้ำตกสวยแถมคนยังไม่เดินมาอีกด้วยเวลานี้แหละเหมาะเจาะที่สุด

“ครับ”

“ลอบซ์คะ..”

“อ้าวลีน่า”

ทั้งสองยังไม่ทันได้เดินไปถึงสะพานก็มีเสียงหญิงสาวเรียกลอบซ์เอาไว้เสียก่อนไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเพื่อนเก่าของลอบซืเองที่บังเอิญมาเจอกันที่นี่

“ดีใจจังเลยค่ะที่เจอคุณที่นี่”

“เช่นกันครับ”

ทั้งสองทักทายกันอย่างสนิทสนมจนอัญญาเกิดอาการไม่พอใจที่มีคนมาขัดจังหวะแถมท่าทีที่สนิทสนมของทั้งคู่ยิ่งทำให้เธอลมออกหูด้วยความโกรธจึงรีบเดินเลี่ยงออกไปที่อื่นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

“หลังจากเรียนจบก็ไมได้เจอกันอีกเลยนะคะ”

“ครับ”

“แล้วนี่มาเที่ยวกับใครคะ??”

“อ่อ..ผมพาน้องสาวเจ้านายมาเที่ยวน่ะครับ”

ลอบซ์มองไปทางด้านหลังของเขาก็ไม่เห็นอัญญายืนอยู่แล้วคิดว่าเธอน่าจะเดินไปที่อื่น

“เธออยู่ไหนล่ะคะ”

“เอ่อ...คงจะเดินเล่นแถวนี้มั้งครับ”

“พี่ลอบซ์คะ..อุ้ยย..”

อัญญาวิ่งเข้ามาพร้อมถ้วยไอศครีมในมือเธอตั้งใจที่จะทำมันหกใส่หญิงสาวด้วยท่าทีที่ไมได้ตั้งใจเพราะความไม่ชอบใจที่หญิงสาวดันมาขัดจังหวะของเธอ

“ว้ายยยย...”

ลีน่าตกใจเล็กน้อย

“ขอโทษทีค่ะอายไม่ได้ตั้งใจ”

อัญญาก้มหัวขอโทษลีน่าเล็กน้อยแต่สายตาของเธอไม่ได้สำนึกผิดเลยสักนิด

“ไม่เป็นไรค่ะยังไงเดี๋ยวลีน่าขอตัวก่อนนะคะลอบซ์”

ลีน่าเห็นว่าเสื้อผ้าของเธอเลอะไปด้วยคราบไอศครีมจึงขอตัวไปล้างก่อน

“ครับต้องขอโทษด้วยนะครับ”

ลอบซ์ขอโทษหญิงสาวแทนอัญญาอีกครั้งเขารู้ว่านี่คือสิ่งที่อัญญาตั้งใจและก็ไม่พอใจในการกระทำของเธออย่างมากอีกด้วย

“ทำไมต้องทำแบบนี้กับเพื่อนผมด้วยครับ”

“ทำอะไรคะอายยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

อัญญายังแสร้งทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“คิดว่าผมมองไม่ออกเหรอครับเมื่อไรคุณอายจะเลิกเอาแต่ใจแบบเด็กๆซะที”

ลอบซ์ต่อว่าหญิงสาวเสียงแข็งหลายครั้งแล้วที่เขายอมเธอหญิงสาวจึงเล่นอะไรที่ดูไม่โตสักที

“ว่าอายเหรอคะ”

อัญญาไม่พอใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ลอบซ์ต่อว่าเธอและท่าทางเขาก็ดูไม่พอใจเธออย่างมากอีกด้วย

“ครับ...คุณอายจะโกรธผมก็ได้แต่ก็ควรจะปรับปรุงนิสัยได้แล้ว”

“พี่ลอบซ์...อายจะกลับไม่เที่ยวแล้ว”

“ครับกลับก็กลับ”

อัญญาเดินดุมๆกลับไปที่รถที่เธอเช่ามาโดยที่ไม่ได้สนใจคนที่เดินตามแม้แต่น้อย

โรงแรมXXX

“โอ้ย...ก็สมควรที่คุณลอบซ์เค้าจะโกรธแกอะ”

ผักหวานได้ฟังเรื่องที่เพื่อนเธอเล่าก็คิดว่าถูกแล้วที่ลอบซ์จะตำหนินิสัยเพื่อนของเธอ

“ก็ยัยนั่นมาขัดจังหวะเองนี่นา...แล้วพี่ลอบซ์ก็มาว่าฉันอีกโอ้ย..โมโหๆ”

อัญญาก็ยังคงคิดเข้าข้างตัวเองอยู่วันยังค่ำแถมยังเจ็บใจเหตุการณ์ที่ลอบซ์ตำหนิเธออีกด้วย

“ฉันจะเลิกชอบพี่ลอบซ์แล้วคอยดู”

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง”

“อืม”

ผักหวานไม่ค่อยจะเชื่อในคำพูดของเพื่อนเธอมากเท่าไรตอนนี้คิดว่าเพื่อนเธอก็แค่โกรธที่ลอบซ์ต่อว่าก็เท่านั้นเธอจะรอดูต่อไปว่าเหตุการณ์มันจะเป็นอย่างไรแต่ก็มั่นใจได้ว่าเดี๋ยวเพื่อนเธอก็คงหายโกรธในเร็ววันนี้เป็นแน่เพราะคนอย่างอัญญาโกรธใครไม่นานอยู่แล้ว

สองเดือนต่อมา

บ้านใหญ่

“มาแล้วเหรอเข้ามานั่งก่อนดูซิท้องใหญ่จนจะเดินไม่ไหวแล้วนะเนี่ย”

กิ่งเกสรเดินไปต้อนรับลูกชายกับลูกสะใภ้ของเธอเมื่อกลับมาถึงบ้านตอนนี้น้ำอิงท้องได้หกเดือนกว่าแล้วดูท่าท้องของน้ำอิงนี้จะใหญ่โตเกินไปมาก

“บำรุงทุกอย่างจะไม่ใหญ่ได้ยังไงล่ะครับ”

อัศวินดูแลหญิงสาวเรื่องอาหารการกินดีทุกอย่างลูกในท้องไม่แข็งแรงให้มันรู้ไป

“อย่าให้น้ำหนักเกินนะเดี๋ยวจะคลอดยาก”

“พยายามคุมอยู่ค่ะคุณแม่พอกินได้ทุกอย่างก็หยุดไม่ได้เลยจริงๆค่ะ”

น้ำอิงเองหลังจากที่เลิกแพ้ท้องก็กินทุกอย่างสารพัดจนตอนนี้ร่างกายก็เป็นอย่างที่เห็น

“แล้วยัยอายไปไหนล่ะครับ”

“เห็นพ่อเค้าบอกว่าไปดูสาขาที่ภูเก็ตอีกสองวันก็น่าจะกลับ”

“อ๋อ..ครับ”

“กลับมาก็ดีแล้วแม่จะได้กลับอิตาลีกันซะทีเพราะงานทางโน้นทิ้งมานานแล้วเหมือนกัน”

“ครับผมพร้อมทำงานเต็มที่แล้วล่ะครับ”

อัศวินกลับมาครั้งนี้ก็เพราะว่าตัวของเขานั้นพร้อมที่จะทำงานแล้วไม่อยากรบกวนพ่อของเขามากเกินไปเพราะเขาก็ทิ้งงานไปหลายเดือนอยู่เหมือนกัน

ภูเก็ต

โรงแรมXXX

ก๊อกๆๆ

“นี่ค่ะเอกสารยอดขายกับสต็อกสินค้าทั้งหมดอายสรุปให้พี่ลอบซ์เรียบร้อยแล้วค่ะ”

อัญญาเคาะประตูห้องของชายหนุ่มเมื่อเขาเปิดออกมาเธอจึงรีบยื่นแฟ้มเอกสารให้กับเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาว่าเธอจนถึงวันนี้เธอก็ไม่คุยกับเขาอีกเลยนอกจากจะเป็นเรื่องงานเท่านั้น

“ครับ...แล้วนี่คุณอายจะไปไหนครับ”

ลอบซ์เห็นหญิงสาวแต่งตัวสวยท่าทางน่าจะออกไปข้างนอกเขาจึงต้องถามว่าเธอจะไปที่ไหนเพราะเขาจะละเลยการดูแลเธอไม่ได้

“อายก็จะออกไปเที่ยวแถวนี้สักหน่อยค่ะ”

“ผมไปด้วยครับ”

“ไม่ต้องค่ะอายไม่อยากอยู่ใกล้พี่ลอบซ์”

อัญญารีบเดินเข้าไปในลิฟท์ทันทีเพราะวันนี้เธออยากจะไปหาที่เที่ยวให้สบายใจคนเดียวดูบ้างโดยที่ไม่ต้องมีใครตาม ลอบซ์ส่ายหัวให้กับท่าทีเอาแต่ใจของหญิงสาวอย่างระอาถึงเอจะไม่โวยวายอย่างเมื่อก่อนก็ไม่ได้แปลงว่าเธอจะทำให้เขาสบายใจได้เลยเธอไม่รู้บ้างหรืออย่างไรว่ายิ่งเธอเป็นแบบนี้เขาก็ยิ่งห่วง

ลอบซ์รีบแต่งตัวตามพิกัดมือถือของหญิงสาวไปติดๆแบบไม่ให้เธอรู้ตัวเขาจะปล่อยให้ผู้หญิงตัวคนเดียวมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ไม่ได้หากเธอไม่ใช่อัญญาคุณหนูจอมเอาแต่ใจเขาจะไม่ห่วงเลย

ผับXXX

“อะไรที่ว่าอร่อยเอามาเลย”

อัญญาเข้าไปนั่งที่เคาเตอร์บาร์เธอไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรดื่มเพราะไม่เคยมาที่แบบนี้บ่อยเท่าไรนักอีกอย่างเธอก็ดื่มไม่เก่งอีกด้วยจึงให้บาเทนเดอร์จัดมาให้เธอเอง

“จัดไปครับคุณผู้หญิง”

อัญญานั่งดื่มน้ำที่รสชาติเหมือนผลไม้ผสมแอลกอฮอล์นิดๆเธอรู้สึกว่ามันก็อร่อยดีอยู่เหมือนกันเลยยกดื่มไปหลายแก้วจนตอนนี้หญิงสาวเริ่มมีสายตาหวานหยาดเยิ้มขึ้นไปทุกที ลอบซ์นั่งมองหญิงสาวอยู่ห่างๆเสียงเพลงในตอนนี้แม้จะดังสนุกเพียงใดเขาก็ไม่คิดจะสนุกด้วยเพราะไม่ค่อยชอบใจที่คนตัวเล็กมาดื่มแบบนี้สักเท่าไร

“กลับเถอะครับ”

“พี่ลอบซ์..บอกว่าไม่ต้องตามมาไงคะ”

อัญญาหันไปมองหน้าคนที่เข้ามารั้งตัวเธอทั้งยังทำสีหน้าบึ้งตึงใส่เขาเล็กน้อย

“นี่เงิน”

ลอบซ์วางเงินให้พนักงานเรียบร้อยแล้วจึงอุ้มหญิงสาวที่แทบจะไม่มีสติพาดบ่ากลับออกไป