ตอนที่46 เจ็บท้อง

โรงแรมXXX

“จะดื่มทำไมให้เมาขนาดนี้ครับถ้าผมไม่ตามไปจะเป็นยังไง”

ลอบซ์อุ้มหญิงสาวมานอนที่ห้องของเธอเขานั่งลงที่ขอบเตียงมองดูเธอพร้อมส่ายหน้ามือหนาดึงผ้านวมมาห่มให้กับคนเมาที่ตาปรืออยู่บนเตียง

“อื้อ...”

จู่ๆอัญญาก็พลิกตัวขึ้นมานอนซบอยู่บนอกของชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว

“คุณอาย...”

“ไม่ชอบอายที่เอาแต่ใจไม่ใช่เหรอคะแล้วจะมายุ่งอะไรกับชีวิตอาย”

“ยังไม่ลืมเรื่องวันนั้นอีกเหรอครับ”

ลอบซ์ไม่คิดว่าคำพูดของเขาวันนั้นจะทำให้หญิงสาวฝังใจและทำตัวประชดประชันเขาจนถึงทุกวันนี้

“ใครจะลืมได้เล่าเจอคนที่ตัวเองชอบว่ามาแบบนั้นอ่ะ”

“คุณอาย..พูดอะไรครับ”

ลอบซ์มองหน้าหญิงสาวอย่างตะลึง

“อายชอบพี่ลอบซ์ชอบมานานแล้วด้วย...”

ฟึ่บบบ

เมื่อพูดจบหญิงสาวก็ตัวอ่อนนอนฟุบลงไปที่แผงอกของชายหนุ่มอย่างไม่ได้สติ

“คุณอาย...”

ลอบซ์ยังคงนิ่งอึ้งกับสิ่งที่พึ่งจะได้รู้เมื่อครู่เขาพยายามผลักตัวหญิงสาวให้ไปนอนในที่ของเธอดีๆแต่มือของเธอดันกำเสื้อของเขาเอาไว้แน่นทำให้เขาต้องนอนอยู่กับเธอทั้งคืน

วันต่อมา

“คุณอายครับ..”

ลอบซ์ขยับตัวหญิงสาวให้พระออกจากตัวเขาแต่ดูเหมือนเธอจะเกาะติดเขาหนึบไม่ยอมออกง่ายๆ

“อือ...”

“ปล่อยผมก่อนครับ”

“ไม่ปล่อยค่ะ”

อัญญาพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียแต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยเขาออกจากอกห่างจากตัวเธอยังเกาะหนึบอยู่กับตัวชายหนุ่มอย่างนั้นเป็นปลิง

“เรื่องเมื่อคืนที่อายบอกพี่ลอบซ์คิดยังไงคะ”

“จำที่ตัวเองพูดได้ด้วยเหรอครับ”

ลอบซ์คิดว่าหญิงสาวจะลืมไปแล้วเสียอีกมันเป็นเรื่องที่เขาลำบากใจจะตอบเสียงจริง

“ค่ะ.. จำได้ลางๆแต่ก็จำได้ค่ะอายรู้ว่าอายคงจะระบายอะไรในใจออกมาหมดแล้ว”

“ยังมีผู้ชายดีๆกว่าผมอี..”

ลอบซ์พยายามจะพูดให้หญิงสาวคิดใหม่

“อย่าพูดคำนั้นออกมาค่ะ...คำว่ามีคนดีๆกว่าตัวเองอีกเยอะ”

อัญญารู้ดีว่าเขาจะพูดอะไรเธอจึงรีบยกมือบางปิดปากเขาเอาไว้ก่อน

“ในเมื่อทำให้อายชอบพี่แล้วก็ต้องรับผิดชอบความรู้สึกอายด้วยค่ะ”

“ยังไงล่ะครับ”

“เป็นแฟนอายค่ะ”

“เอาแบบนี้ครับ..ถ้าคุณอายเลิกเอาแต่ใจเมื่อไรวันนั้นผมจะลองคิดดูอีกทีครับ”

หากหญิงสาวอยากจะเป็นแฟนเขาจริงๆเขาก็ขอดัดนิสัยของเธอก่อนโดยการให้เธอเลิกเป็นคนเอาแต่ใจเมื่อเธอทำได้เขาจะพิจารณาอีกที

“จริงนะคะ...อันที่จริงอายก็เอาแต่ใจตัวเองแค่กับพี่ลอบซ์เท่านั้นนะคะงั้นพี่ลอบซ์ตอบตกลงเลยได้รึเปล่า”

อัญญาเบิกตาโพรงอย่างตื่นเต้น

“แบบนี้เค้าเรียกว่าเอาแต่ใจนะครับ”

ลอบซ์หลี่ตามองหญิงสาวเล็กน้อยเป็นการบอกให้รู้ว่าเธอกำลังเอาแต่ใจอยู่ในตอนนี้

“ก็ได้ค่ะอายจะไม่บังคับ”

อัญญาบุ้ยปากเล็กน้อยรู้ว่าตัวเองกำลังทำนิสัยไม่ดีอยู่จึงหยุดเพื่อให้เขารู้ว่าเธอกำลังพยายามทำเพื่อเขาอยู่

3เดือนต่อมา

22.00 น.

“อ.. โอ้ยยย..พี่อาชน์คะ”

น้ำอิงรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมาเป็นระยะระยะตอนกลางดึก

“ อืม... อิงเป็นอะไรปวดท้องเหรอ”

“ ค่ะ.. “

“ ง.. งั้นรอเดี๋ยวนะพี่หยิบกระเป๋าก่อน”

อัศวินรนรานกับอาการของภรรยาของเขาชายหนุ่มรีบร้อนจนหยิบของผิดหยิบถูกก่อนจะลงไปก่อนจะอุ้มคนเป็นภรรยาพาเธอลงไปเรียกให้คนเอารถออกและพาเธอไปโรงพยาบาล

“ อืม.. โอ้ยย..”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“อิงเป็นยังไงบ้างคะพี่อาชน์”

อัญญารู้ข่าวว่าเพื่อนเธอเจ็บท้องจะคลอดเธอเลยรีบตามพี่ชายเธอมาที่โรงพยาบาลทันที

“เข้าไปห้องคลอดแล้วหมอกำลังตรวจอยู่”

“คุณพ่อเปลี่ยนชุดเลยค่ะ”

พยาบาลสาวเดินมาตามอัศวินให้ไปเปลี่ยนชุดปลอดเชื้อเพื่อเข้าไปในห้องคลอด

“ค..ครับ”

อัศวินค่อนข้างตื่นเต้นกับเหตุการณ์ครั้งนี้อยู่มากเขาจึงดูรนรานผิดปกติ

ห้องคลอด

“ค่อยๆปรับลมหายใจนะคะคุณแม่”

“อื้อ.. โอ้ยย.. “

“ นับ.. หนึ่ง.. สอง.. สาม.. เบ่งนะคะ.. หนึ่ง.. สอง.. สาม”

“ อื้ออ..”

ตอนนี้น้ำอิงพร้อมคลอดเต็มที่แล้วและอยู่ในห้องคลอด พยาบาลกำลังให้เธอลองเบ่งลูกดู

“อิง..”

อัศวินเข้ามานั่งข้างๆเตียงของหญิงสาวพร้อมกุมมือของเธอเอาไว้แน่น

“พี่อาชน์”

น้ำอิงเหงื่อตกเต็มหน้าผากสีหน้าของเธอตอนนี้ดูอ่อนล้าอย่างมาก

“โอเคไหม.. “

อัศวินให้กำลังใจเธออยู่ไม่ขาด

“โอเคค่ะ.. “

น้ำอิงอดทนเพื่อลูกของเธอได้อยู่แล้วเธอฝืนยิ้มอ่อนให้เขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเธอมาก

“เบ่งอีกรอบนะคะลมเบ่งมาแล้ว”

“อ.. อื้อออออออออ.. “

“หัวเด็กออกมาแล้วค่ะ”

“คุณแม่เบ่งอีกรอบให้ตัวออกมานะคะ”

“อื้อออออ... “

“แง้งงงงงงงง.. แง้งงงงงงงงง”

เมื่อทารกน้อยคลอดออกมาแล้วหมอสาวก็ยกเด็กทารกอ้วนกลมชูขึ้นให้ทั้งพ่อและแม่ได้เห็นว่าพวกเขาได้ลูกผู้ชาย

“คุณพ่อคุณแม่ได้ลูกผู้ชายนะคะแข็งแรงสมบูรณ์ดีค่ะ”

“อิง.. เราได้ลูกชายนะอิงจ้ำม่ำมากเลย”

อัศวินน้ำตาซึมเขาเพิ่งรู้วันนี้เองว่าการได้เป็นพ่อคนมันรู้สึกอย่างไร

“ค่ะ.. อิงได้ยินแล้วค่ะ”

น้ำอิงยิ้มกว้างโล่งใจที่ลูกชายเธอออกมาปลอดภัยดี

“ลูกพ่อ”

สี่เดือนต่อมา

“ว่ายังไงครับเจ้าตัวกลมดูซิกินเก่งจนจะเป็นลูกขนุนแล้ว”

ผักหวานเข้ามาที่บ้านของอัศวินเพราะว่าวันนี้เธอได้รับเชิญให้มางานปาร์ตี้ของที่บ้านเมื่อมาถึงก็เข้าไปเล่นกับหลานชายตัวตัวจ้ำม่ำของเธอทันที

“อาย.. นี่ฉันซื้อชุดมาฝากตาหนูเต็มเลยดูสินี่ชุดอุลตร้าแมนน้อย”

ผักหวานหยิบเสื้อผ้าเด็กที่เธอซื้อมาให้อัญญาดู

“เล็กไปรึเปล่าแก.. “

อัญญามองไปที่ชุดเด็กแล้วคิ้วขมวดเล็กน้อยดูท่าแล้วมันน่าจะเล็กกว่าตัวหลานเธอ

“ฉันก็ซื้อสำหรับเด็กสี่เดือนนะ”

“อย่างตาหนูนี่ต้องแบบเด็กเก้าเดือนแล้ว”

“ นั่นสิแบบนี้ก็ซื้อเสียอีก... ไม่เป็นไรเอสไว้ให้ลูกแกกับพี่ลอบซ์ของแก”

“บ้าเหรอ... พูดอะไรของแก.. “

อัญญามีอาการเขินเล็กน้อยที่เพื่อนของเธอแซว

“หืม.. ทำไมต้องเขินหน้าแดงขนาดนั้นด้วย”

ผักหวานเบ้ปากใส่อันยาอย่างหมั่นไส้

“อ้าวหวานมาแล้วเหรอ.. แล้วนี่ขนอะไรมามากมาย”

น้ำอิงเห็นผักหวานแล้วก็รีบเดินเข้ามาทักทายหลังจากที่เมื่อครู่ฝากตาหนูไว้กับอัญญาเพื่อไปดูเรื่องอาหารที่สนามหญ้าหลังบ้านครู่เดียว

“ ก็ชุดที่จะซื้อมาให้ตาหนูไงแต่น่าจะใส่ไม่ได้เลยจะเก็บเอาไว้ให้ลูกของยัยอายแทน.. “

“ลูกอาย.. นี่ตกลงเป็นแฟนกับคุณลอบซ์แล้วเหรอ”

น้ำอิงแกล้งหยอกอัญญาเล็กน้อย

“ยังอะ... พี่ลอบซ์ยังไม่ใจอ่อนเลย”

พอพูดถึงเรื่องนี้อัญญาก็มีสีหน้าเศร้าลงเลยอย่างเห็นได้ชัด