“จริงเหรอแก...ทำไมเค้ายอมง่ายๆล่ะ”
น้ำอิงแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเธอไม่เคยเจอพี่ชายอัญญาก็จริงแต่เธอเองก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ความโหดดุและความน่ากลัวของพี่ชายอัญญามาบ้างไม่คิดว่าเขาจะยอมให้เพื่อนเธอใช้เส้นสายให้รับเธอเข้าทำงาน
“ยอมง่ายกะผีอะไรล่ะ...ฉันแทบจะกราบเช้ากราบเย็นพี่ชายฉันอยู่แล้วแต่ที่พี่ฉันยอมเพราะผลการเรียนของเธอเลยนะ”
คราแรกพี่ชายของเธอก็จะไม่ยอมง่ายๆจนเธอต้องโพทะนาความเก่งของน้ำอิงให้เขาได้ฟังและยังเอาประวัติการเรียนให้ดูพี่ชายเธอถึงยอมได้อีกอย่างเพราะเธอก็ตื๊อเขาอยู่หลายวันด้วยเหมือนกัน
“ขอบใจนะทีหลังถ้ามันลำบากก็ไม่ต้องทำเพื่อฉันขนาดนั้นก็ได้”
น้ำอิงรู้สึกขอบคุณอัญญาอย่างมากที่พูดได้ว่านี่คือการเสี่ยงชีวิตช่วยเธอเลยจริงๆ
“ไม่ได้แกต้องได้ทำงานบริษัทพี่ฉันกับฉันเพราะเงินเดือนดีมากถ้าทำงานดีอีกอย่างถ้าคนอย่างแกไปไกลหูไกลตาฉันมีหวังโดนแกล้งตายกันพอดี”
อัญญาไม่ยอมให้น้ำอิงไปทำงานที่อื่นอยู่แล้วต้องอยู่กับเธอเท่านั้นขนาดพี่ชายของผักหวานจะให้น้ำอิงไปทำงานด้วยเธอยังกันท่าว่าน้ำอิงได้งานแล้วเลยที่เธออยากให้น้ำอิงทำงานด้วยก็เพราะอยากให้เธอมีสภาพคล่องทางการเงินที่ดีขึ้นเพราะบริษัทของพี่ชายเธอหากใครทำดีเรื่องเงินเดือนขึ้นเป็นว่าเล่นเลยทีเดียว
“ขอบใจมากๆนะ”
น้ำอิงไม่มีคำพูดใดๆบอกกับเพื่อนเธอที่ดีไปกว่าคำนี้แล้วเพราะเธอซึ้งน้ำใจจนไม่รู้จะหาคำไหนมาพูด
“ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง”
อัญญาจับไหล่เพื่อนเธอเบาๆเรื่องที่ช่วยกันได้ก็จะช่วยเพราะพวกเธอก็คือเพื่อนกัน
Rrrr
“ว่าไงต้น....อะไรนะ”
น้ำอิงมือไม้อ่อนเมื่อได้รับข่าวจากต้นตาล
“เกิดอะไรขึ้นแก”
อัญญาถึงกับต้องประคองเพื่อนเธอเอาไว้เพราะจู่ๆเพื่อนเธอก็ตัวอ่อนไปเสียอย่างนั้น
โรงพยาบาลXXX
“โอบเป็นยังไงบ้างต้น”
น้ำอิงวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาลพร้อมอัญญาอย่างหน้าตาตื่น
“ยังไม่ฟื้นเลยครับ”
ต้นตาลก้มหน้างุดเพราะรู้ดีว่ายังไงก็ต้องโดนคาดโทษเป็นแน่เพราะเขาเป็นตัวต้นเรื่องที่หาเรื่องให้เพื่อนของเขาไปชกมวยเพื่อหาเงินจนเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
“ญาติคุณอัฐภาคครับ”
หมอหนุ่มออกมาจากห้องฉุกเฉินเพื่อขอคุยกับญาติคนเจ็บ
“ฉันค่ะ”
“เชิญทางนี้ครับ”
น้ำอิงรีบยกมือและเดินตามหมอเข้าห้องไปทันทีอัญญาและต้นตาลก็เดินตามน้ำอิงไปด้วยเพราะว่าอยากจะรู้อาการของคนที่นอนเจ็บเหมือนกัน
“คนไข้มีเนื้องอกในสมองที่ต้องผาตัดอย่างเร่งด่วนเลยนะครับไม่อย่างนั้นหมอไม่รับประกันว่าจะสามารถยื้อชีวิตของเค้าได้นานแค่ไหน”
หมอหนุ่มพูดตรงไปตรงมาอย่างไม่อ้อมค้อมเพราะตอนนี้รออะไรไม่ได้ทั้งนั้นคนไข้เข้าขั้นวิกฤตและสามารถที่จะเกิดเหตุไม่คาดฝันได้ทุกเมื่อและยิ่งบาดเจ็บเพิ่มเติมจากการที่ไปต่อยมวยมาด้วยเคสนี้ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่
“หา...แล้วต้องมีค่าใช้จ่ายเท่าไรคะคุณหมอ”
น้ำอิงนั่งมือสั่นเธอไม่อยากจะเชื่อว่าน้องเธอจะเป็นหนักขนาดนี้เพราะน้องชายเธอไม่ได้มีอาการอะไรให้เธอเห็นเลยแม้แต่นิดเดียวตอนนี้หากหมอคิดว่าวิธีไหนช่วยชีวิตน้องของเธอได้เธอก็อยากจะให้ทำเลยเรื่องเงินของเธอก็พอจะมีเก็บอยู่บ้างหากค่ารักษาเท่าไรเธอก็พร้อมจ่ายอยู่แล้ว
“คร่าวๆก็ประมาณสองแสนนะครับ”
เรื่องค่ารักษาหมอหนุ่มก็ต้องแจ้งทางญาติตรงๆเพราะเครื่องมือของหมอและยาต่างๆโรงพยาบาลก็มีค่าใช้จ่ายที่สูงเช่นกันกับการรักษาคนไข้เคสนี้
“สองแสนเหรอคะ”
น้ำอิงพ่นคำพูดมาอย่างแผ่วเบาเงินในบัญชีของเธอตอนนี้มีเพียงแค่ห้าหมื่นเองอีกแสนห้าเธอจะไปหาที่ไหนได้ทันตอนนี้หัวสมองของเธอตื้อไปหมด
“ครับ”
“เดี๋ยวฉันจะรีบหามาให้ได้เร็วที่สุดค่ะ”
น้ำอิงคิดว่ายังไงเธอก็จะต้องหาเงินมาให้ได้เร็วที่สุดเพื่อรักษาชีวิตของน้องชายเธอไว้แม้จะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามเพราะถ้าขาดน้องชายเธอไปเธอก็เท่ากับไม่เหลือใครอีกแล้วเรื่องนี้เธอยอมเสียไม่ได้
“พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าพากันไปทำแบบนี้...เมื่อไรจะเชื่อจะฟังกันบ้าง..ฮือๆๆ”
น้ำอิงนั่งกุมขมับปาดน้ำตาอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลในยามค่ำคืนเธอรู้สึกหดหู่หัวใจอย่างมากในตอนนี้พร้อมทั้งหันไปบอกกับต้นตาลว่าเธอเคยบอกแล้วว่าอย่าไปต่อยมวยแบบนี้อีกก็ไม่เคยจะฟังกัน
“ผมขอโทษครับพี่อิง”
ต้นตาลรู้ตัวว่าเขาผิดเขาเองก็ไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะป่วยทั้งที่เพื่อนของเขาไม่เคยแสดงออกว่าตัวเองป่วยเลยสักนิด
“พวกเรานี่มันจริงๆเลยนะ”
อัญญาจำต้องส่ายหัวให้กับต้นตาลเพราะเธอรู้ว่าหัวโจกคนที่คิดจะพาโอบไปก็น่าจะเป็นต้นตาลนี่แหละเค้าเรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตากันจริงๆ
บ้านน้ำอิง
“ฉันมีเงินเก็บอยู่ฉันจะช่วยแกเอง”
อัญญาเสนอว่าเธอจะช่วยน้ำอิงเองเพราะเงินเธอน่ะมีพอที่จะช่วยน้องชายของเพื่อนเธอได้เลยล่ะเพียงแต่ว่าเธอไม่มีอำนาจเบิกเท่านั้นเอง
“พี่ชายแกคงไม่ให้หรอก..แล้วก็เก็บเงินแกไว้เหอะแกช่วยฉันมาเยอะแล้วเรื่องนี้เดี๋ยวฉันหาทางออกเอง”
น้ำอิงรู้ดีว่าหากจะเบิกเงินก้อนใช้อัญญาต้องเบิกผ่าพี่ชายของเธอนั่นมันยิ่งเป็นการรบกวนเพื่อนเธอเปล่าๆเพราะนี่มันปัญหาของเธอและไม่อยากให้ใครมองว่าเอะอะอะไรเธอก็หวังจะพึ่งแต่คนอื่น
“เอาน่าโอบมันก็เหมือนน้องชายฉันเหมือนกัน”
..อัญญาอยากช่วยเพื่อนเธอจริงๆเพราะเงินเยอะขนาดเป็นแสนไม่ใช่วันสองวันจะหากันได้
“ถ้าฉันหาทางออกไม่ได้จริงๆฉันจะบอกนะ”
น้ำอิงหันไปบอกเพื่อนเธอด้วยแววตาจริงจังเรื่องนี้เธอขอเป็นคนลองหาด้วยตัวเองก่อนสุดหนทางสุดปัญญาแล้วจริงๆเธอถึงจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเธอ
“เอางั้นก็ได้..ฉันกลับก่อนนะ..แต่อย่าลืมว่ายังมีฉันอยู่นะอิง”
อัญญายอมใจในความขี้เกรงใจของเพื่อนเธอจริงๆ
หลังจากที่อัญญากลับไปน้ำอิงก็กลับเข้าบ้านที่เป็นเหมือนเพิงเล็กๆของเธอในชุมชนบ้านหลังเล็กของเธอจะพังไม่พังแหล่หลังนี้เธออยู่กับแม่เธอมาตั้งแต่เด็กๆแล้วหญิงสาวล้มตัวนอนร้องให้อย่างไม่มีท่าทีที่จะหยุดเพราะรู้สึกว่าชีวิตของเธอมันช่างมีอะไรมาให้ได้กังวลไม่มีหยุดมีหย่อน
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย..ทำไมๆ..ฮือๆๆๆ”น้ำอิงนอนกอดหมอนะอื้นให้จนหลบไปด้วยอาการเหนื่อยทั้งกายและเหนื่อยทั้งใจวันต่อมา08.00 น.“ป้าจันทร์คะพี่อาชน์ไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะ”อัญญาลงมารอพี่ชายเธอทานข้าวพักใหญ่แล้วแต่ไม่เห็นว่าพี่ชายเธอจะลงมาทานข้าวเช้าเสียทีจึงต้องถามจันทร์วาดหญิงวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้าแม่บ้าน“คุณอาชน์บินไปที่เหนือตั้งแต่เมือคืนแล้วค่ะ”จันทร์วาดหันมาบอกคุณหนูของเธออมยิ้มเล็กน้อยครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่อัศวินนั้นไปไหนไม่บอกกล่าวน้องสาวอีกตามเคย“อ้าว..อายไม่เห็นรู้เรื่องเลย”อัญญานั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะอาหารอีกตามเคยวันนี้เธอกะว่าจะคุยเรื่องขอเบิกเงินกับพี่ชายของเธอสักหน่อยเชียวแต่ถ้าหากเป็นแบบนี้เธอจะรอคุยต่อหน้าไม่ได้เธอต้องคุยตอนนี้เลยเพราะเพื่อนเธอจำเป็นต้องใช้เงินถึงแม้ว่าน้ำอิงจะปฏิเสธแต่ยังไงหากเธอเอาเงินไปยื่นให้กับมือแล้วเพื่อนเธอก็ต้องรับความช่วยเหลือเป็นแน่“...รับสิพี่อาชน์...”อัญญาต่อสายหาพี่ชายเธอหลายสิบสายก็ไม่เคยจะติดแม้แต่เบอคนสนิทอย่างล็อบซ์ในตอนนี้ก็ติดต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าพวกเขาไปอยู่ที่ไหนกันถึงได้ทำตัวลึกลับติดต่อยากขนาดนี้ตลาดเช้าตลาดเช้าในชุมชนตอ
“งั้นเย็นนี้พี่จะพาไปฝากงานให้...พร้อมนะ”มะลิถามความแน่ใจของน้ำอิงอีกครั้ง“เย็นนี้..เอ่อ..จะ”น้ำอิงตกใจกับเรื่องเวลาอันรวดเร็วนิดหน่อยแต่ในเมื่อเริ่มงานเร็วก็จะได้เงินเร็วหากเธอไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้ว“เห้ออ...พี่อาชน์นะพี่อาชน์ทำไมต้องมาติดต่อไม่ได้เวลานี้ด้วยเนี่ย”วันนี้แทบทั้งวันอัญญาเอาแต่ง่วนอยู่กับการติดต่อหาพี่ชายเธอแต่ยิ่งเหมือนอยากติดต่อเท่าไรก็ยิ่งติดต่อยากเท่านั้นRrr“หวานแกอยู่บ้านไหม..เดี๋ยวฉันไปหา..โอเคๆ”อัญญาเลือกทางเลือกสุดท้ายเพราะไม่รู้ว่าพี่ชายเธอจะกลับมาเมื่อไรเลยต้องโทรหาผักหวานเพราะหากรอพี่ชายเธอกลับกว่าจะคุยอ้อนวอนคงไม่ทันการกันพอดีถึงแม้ว่าถ้าหากเรื่องนี้น้ำอิงรู้จะโดนว่าก็เถอะ19.30 น.“รอนานไหมแก”ผักหวานเดินเข้ามาในบ้านอย่างเร่งรีบเพราะรู้ว่าเพื่อนมารอเธออยู่ที่บ้านแล้วจากปากของแม่บ้าน“พักใหญ่แล้วล่ะ”อัญญาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเพื่อนเธอเดินเข้ามาแล้ว“ว่าแต่มีเรื่องด่วนเหรอถึงมาซะเย็นเชียว”ผักหวานไม่รู้ว่าเพื่อนเธอมีเรื่องอะไรถึงอยากจะคุยเสียเย็นเกือบจะมืดค่ำ“ก็ด่วนน่ะสิ...โอบต้องเข้าผ่าตัดสมองด่วนใช้เงินสองแสนฉันติดต่อพี่อาชน์ไม่ได้ก็เ
“คืนนี้เลยเหรอ”มะลิถามอาตี้ลองเชิงว่าเขาพูดจริงหรือเปล่า“ใช่..ไปจับนางแต่งตัวซะหน่อยซิ”อาตี้เดินไปดึงตัวน้ำอิงมาให้มะลิจัดการหาเสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่ให้กับแม่กวางน้อยหน้าใสตัวนี้เสียหน่อยส่วนเธอก็จะไปเตรียมรถแล้วไปส่งออเดอร์ให้ลูกค้าถึงที่หมาย“โอเค”“อิงคืนนี้เลยโอเคไหม”มะลิถามน้ำอิงให้แน่ใจอีกครั้งว่าเธอพร้อมที่จะรับงานคืนนี้เลยหรือเปล่า“คะ..??”น้ำอิงหันมามองมะลิอย่างเลิ่กลั่ก“7 หมื่นหนูโอเคไหม”อาตี้บอกน้ำอิงก่อนจะเดินออกไป“เอ่อ..โอเคค่ะ”น้ำอิงได้ยินตัวเลขที่เธอจะได้ก็รีบตอบตกลงในทันทีโรงแรมXXX“ผมโทรไปคอนเฟริมคุณอาตี้แล้วครับอีกครึ่งชั่วโมงเค้าจะส่งเด็กมาที่นี่”“อืม..พวกนายไปพักผ่อนได้”อัศวินที่ถอดเสื้อโชว์กล้ามเหลือแต่กางเกงยีนส์สีดำอยู่บนเตียงปัดมือให้ลูกน้องของเขาไปพักได้เมื่องานวันนี้เรียบร้อยแล้วเวลาต่อไปก็เป็นเวลาที่เขารอที่จะผ่อนคลายเท่านั้น“เอ่อ..วันนี้ทั้งวันคุณอายติดต่อพวกเราทั้งวันเลยครับคุณอาชน์”ล็อบซ์รายงานคนเป็นนายว่าน้องสาวของเขาพยายามติดต่อพวกเขาทั้งวันเวลานี้เห็นว่าเจ้านายของเขาไม่ได้ทำงานจึงอยากจะให้เจ้านายขอเขาติดต่ออัญญากลับไปไม่เช่นนั้นคงมาโวยวายกับ
“ค่ะ”น้ำอิงรีบพยักหน้ารับฟังชายหนุ่มอย่างลวกๆไม่ทันไรเธอก็โดนเขาดุซะแล้วพรางคิดในใจว่าเธอมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆปลั้กก“โอ้ยยยย...ขอโทษทีค่ะ”หญิงสาวเดินก้มๆเงยๆจนไปถึงหน้าประตูห้องน้ำแต่ด้วยความที่ไม่ทันได้ทมองเท่าไรเมื่อหยิบผ้าขนหนูหน้าห้องน้ำได้เธอก็ดันชนประตูห้องน้ำเสียอย่างนั้นพร้อมทั้งหันมาขอโทษชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างล่กๆแล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องน้ำไป อัศวินหลับตากัดฟันกรอดกับอาการของหญิงสาวที่ดูเหมือนสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรครึ่งชั่วโมงต่อมาแกร๊กกกน้ำอิงออกมาจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจเล็กน้อยเธอจำได้ว่ามะลิบอกกับเธอว่าหากลูกค้าให้เธอไปอาบน้ำก็ต้องออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวเท่านั้นจึงจะทำให้แขกประทับใจตอนนี้เธอเลยยืนขาชิดกอดอกบิดไปมาเล็กน้อยด้วยความขวยเขินและมีสีหน้าประหม่าอยู่หน้าห้องน้ำอัศวินมองหญิงสาวยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำครู่หนึ่งคราแรกคิดว่าเธอจะเดินมาหาเขาเลยแต่เปล่าไม่รู้ว่าเธอมัวยืนนิ่งงันอยู่แบบนั้นเพื่ออะไรเขารู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ค่อนข้างแปลกกว่าคนอื่นที่เขาเคยใช้บริการถึงเขาจะเลือกใช้บริการคนไม่ซ้ำหน้าแต่เธอก็เป็นคนแรกที่ล้างหน้าจนแก
“หื่มมม..”“อื้มมม..อ้ะ”เสียงหายใจของชายหนุ่มแรงขึ้นด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเขาดึงผ้าขนหนูที่พันท่อนล่างของเขาออกพร้อมใช้ขาแกร่งแทรกกลางระหว่างเรียวขาของเธอแท่งร้อนที่กำลังระอุได้ที่อยู่ตอนนี้พร้อมกับการร่วมรักครั้งนี้มากแต่เขาอยากจะให้หญิงสาวมีอารมณ์ร่วมกับเขามากกว่านี้ก่อนจึงพรมจูบดูดคลึงมาถึงหน้าท้องแบนราบพร้อมก้มลงมาที่จุดสงวนของเธอส่งลิ้นร้ายระเรงเล่นที่จุดกระสันทำให้หญิงสาวบิดตัวเร่าไปมาอย่างน่าพอใจสำหรับเขา“อื้มม...คุณ..อ้ะๆๆ..อื้อ”น้ำอิงครางไม่ได้ศัพท์เมื่อนิ้วร้ายของชายหนุ่มถูกเสียบเข้ามาหยอกล้อเล่นกับช่องทางรักของเธอเข้าออกอย่างรัวๆคราแรกสร้างความเจ็บอยู่มากแต่เมื่อถูกเล้าโลมจากชายหนุ่มเธอก็ครางออกมาด้วยความเสียวจนเริ่มบิดเกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานออกมาให้ชายหนุ่มได้ฉกชิมอย่างสำราญใจ“แน่นอะไรอย่างนี้”อัศวินพอใจในร่างกายของหญิงสาวที่ดูจะตอบสนองกับสิ่งที่เขาต้องการดีมากช่องทางรักของเธอก็รัดแน่นตอดนิ้วของเขาแน่นหนึบไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากแท่งร้อนของเขาเสียบเข้าไปแล้วมันจะตอดรัดแน่นขนาดไหน“อ้าส....”เมื่อหญิงสาวเสร็จสมไปรอบหนึ่งแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาของจริงชายหนุ่มอัดแท่งร้อนเข้
“ถามทำไม”อัศวินเหล่สายตามองหญิงสาวที่ซบอยู่ที่แกแกร่งของเขาเล็กน้อยไม่วายเธอคงจะขอเพิ่มค่าตัวเฉกเช่นอย่างคนอื่นที่เคยเป็น“คือถ้าคุณพอใจอิงอยากจะขอเงินพิเศษบ้างได้หรือเปล่าคะ”น้ำอิงลุกจากอกแกร่งของชายหนุ่มพร้อมจับผ้านวมบังของสงวนของเธอเอาไว้อย่างหมื่นเหม่มือน้อยกำบีบแน่นจนคนข้างๆมองออกว่าเธอกำลังกังวล“อยากได้เท่าไร”ไม่ผิดไปจากที่เขาคิดแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะให้เธอ“เอ่อ..ขอเพิ่มได้ใช่ไหมคะ”น้ำอิงเอียงคอถามชายหนุ่มด้วยแววตาไร้เดียงสาปนอมยิ้มที่ดูท่าชายหนุ่มจะใจดีกับเธอมากเลยทีเดียวถึงแม่ว่าจะเอาแต่ทำหน้าโหดก็เถอะ“โดนโมเดลลิ่งหักเยอะหรือไงเลยต้องมาขอกับฉันเพิ่ม”อัศวินจับคางหญิงสาวพร้อมส่งสายตาคมบาดใจของเขาถามเธอใกล้ๆ“เปล่าค่ะ...แค่อิงมีเรื่องที่ต้องใช้เงิน”น้ำอิงรีบหลบสายตาของเขาอย่างรวดเร็วเพราะเธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเขามองจ้องเธอแบบนี้“ถ้าฉันให้เธอพรุ่งนี้เธอต้องมาหาฉัน”อัศวินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมปล่อยคางหญิงสาวและหันไปหยิบสมุดเชคที่กระเป๋าใกล้ๆกับหัวเตียง“คะ??”น้ำอิงอยากจะให้เขาอธิบายให้เธอได้เข้าใจมากกว่านี้“พรุ่งนี้ไปหาฉันที่XXX”“จะให้ตามที่อิงขอจริงๆเ
โรงพยาบาล“พี่ทำเพื่อเราขนาดนี้เราต้องหายนะโอบห้ามทิ้งพี่ไปเด็ดขาดนะ”น้ำอิงรีบอาบน้ำแต่งตัวถ่อสังขารของเธอที่กำลังระบมไปเบิกเงินออกมาทั้งหมดแล้วมาที่โรงพยาบาลเพื่อจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายตอนนี้หมอกำลังจะเตรียมการผ่าตัวให้น้องชายเธออย่างเร่งด่วนน้ำอิงได้มีโอกาสเข้ามาหาน้องชายเธอก่อนที่จะผ่าตัดหญิงสาวน้ำตาเล็ดจับมือน้องชายของเธอมั่นพร้อมบอกให้น้องชายของเธอสู้เพราะเธอจะไม่ยอมเสียร้องของเธอไปเด็ดขาดบ่ายสอง“ค่ารักษาพยาบาลของนายอัฐภาคเท่าไรคะ”ผักหวานและอัญญานัดกันมาที่โรงพยาบาลในช่วงบ่ายเพื่อมาจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลของน้องชายน้ำอิงโดยที่ไม่บอกให้น้ำอิงได้รู้“เดี๋ยวดิฉันเชคข้อมูลสักครู่นะคะ”“ค่ะ”“พอดีว่ามีคนมาชำระตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะคะ”“คะ??ใครคะ”อัญญาถึงกับทำหน้างง“คุณน้ำอิงค่ะ”“อะไรนะ??”สองสาวอุทานพร้อมกันกับชื่อที่เจ้าหน้าที่บอกพวกเธอมาไม่อยากจะเชื่อว่าน้ำอิงจะหาเงินมาได้เร็วขนาดนี้“แล้วอิงมันเอาเงินมาจากไหนไวขนาดนี้”สองสาวเดินกลับมาที่รถด้วยสีหน้าที่ฉงนอยู่ในใจกันทั้งคู่ยิ่งผักหวานเองก็ยิ่งคิดหนัก“นั่นสิ...เดี๋ยวฉันรอโทรหาอิงดูดีกว่า”“อืม..”“ติดต่อไม่ได้อ่ะแก”อัญญาพ
ร้านอาหาร“รอนานไหมคะอาชน์”พลอยไพรินเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่มีอัศวินนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วหญิงสาวลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูชื่อดังสาวสวยไฮโซที่มีใบหน้าหวานหยาดเยิ้มจนเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆหลายคนทั้งที่เธอก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วคืออัศวอินนั่นเอง“ไม่ครับ.”อัศวินตอบกลับหญิงสาวใบหน้าเรียบเฉยเขาเองก็พึ่งมาหาไม่ใช่ความต้องการของแม่เขาที่ต่อสายตรงมาจากต่างประเทศอยากจะให้พาคู่หมั้นของเขาออกมาทานข้าวบ้างเขาก็คงจะไม่ได้มาเจอเธอ“พลอยสั่งอาหารเลยนะ....อืมม...พลอยสั่งเป็นสตูเนื้อกับฟัวกราให้อาชน์เลยนะคะ”พลอยไพรินดูจะมีความสุขเป็นพิเศษที่วันนี้เป็นฝ่ายชายหนุ่มเอ่ยปากชวนเธอออกมาทานข้าวข้างนอกก่อนเพราะปกติแล้วเธอจะต้องเป็นคนนัดเขาเองนานๆเขาถึงจะว่างให้เธอหญิงสาวจำได้ทุกอย่างว่าชายหนุ่มชอบอะไรไม่ชอบอะไรทุกครั้งที่สั่งอาหารเธอก็จะสั่งให้ชายหนุ่มตลอดให้เขารู้ว่าเธอใส่ใจเขาเป็นพิเศษ อัศวินพยักหน้ารับหญิงสาวเบาๆ“เดี๋ยวพลอยคงต้องขอกลับกับอาชน์นะคะเพราะพลอยไม่ได้เอารถมาค่ะ”“โอเค..”อัศวินรู้แล้วว่าหญิงสาวต้องมาแบบนี้แต่นั่นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เขาจะไปส่งเธอครอบครัวของพลอยไพรินและครอบครัว