ตอนที่10 มาตามนัด

ร้านอาหาร

“รอนานไหมคะอาชน์”

พลอยไพรินเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่มีอัศวินนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วหญิงสาวลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูชื่อดังสาวสวยไฮโซที่มีใบหน้าหวานหยาดเยิ้มจนเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆหลายคนทั้งที่เธอก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วคืออัศวอินนั่นเอง

“ไม่ครับ.”

อัศวินตอบกลับหญิงสาวใบหน้าเรียบเฉยเขาเองก็พึ่งมาหาไม่ใช่ความต้องการของแม่เขาที่ต่อสายตรงมาจากต่างประเทศอยากจะให้พาคู่หมั้นของเขาออกมาทานข้าวบ้างเขาก็คงจะไม่ได้มาเจอเธอ

“พลอยสั่งอาหารเลยนะ....อืมม...พลอยสั่งเป็นสตูเนื้อกับฟัวกราให้อาชน์เลยนะคะ”

พลอยไพรินดูจะมีความสุขเป็นพิเศษที่วันนี้เป็นฝ่ายชายหนุ่มเอ่ยปากชวนเธอออกมาทานข้าวข้างนอกก่อนเพราะปกติแล้วเธอจะต้องเป็นคนนัดเขาเองนานๆเขาถึงจะว่างให้เธอหญิงสาวจำได้ทุกอย่างว่าชายหนุ่มชอบอะไรไม่ชอบอะไรทุกครั้งที่สั่งอาหารเธอก็จะสั่งให้ชายหนุ่มตลอดให้เขารู้ว่าเธอใส่ใจเขาเป็นพิเศษ อัศวินพยักหน้ารับหญิงสาวเบาๆ

“เดี๋ยวพลอยคงต้องขอกลับกับอาชน์นะคะเพราะพลอยไม่ได้เอารถมาค่ะ”

“โอเค..”

อัศวินรู้แล้วว่าหญิงสาวต้องมาแบบนี้แต่นั่นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เขาจะไปส่งเธอ

ครอบครัวของพลอยไพรินและครอบครัวของแม่เขารู้จักกันมานานเขาเองก็รู้จักกับพลอยไพรินตั้งแต่เด็กจนมาโดนจับให้หมั้นกันเพราะธุรกิจแต่นั่นมันก็ไม่ใช่ปัญหาเขาหมั้นได้แต่งได้หากเป็นเรื่องของธุรกิจแต่เขารักเธอไม่ได้เท่านั้นเองเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแค่น้องสาวคนนึงเท่านั้นซึ่งคิดว่าพลอยไพรินก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าเขาชอบที่จะใช้ผู้หญิงเปลืองๆแบบไม่ซ้ำขนาดไหน

ชั่วโมงต่อมา

บ้านXXX

“อาขอบใจนะที่มาส่งพลอยถึงบ้าน”

ภัคดนัยเดินมาต้อนรับอัศวินพร้อมขอบคุณเขาที่มาส่งลูกสาวของเขาถึงบ้าน

“ครับคุณอายังไงเดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับมีธุระต่อ”

อัศวินส่งหญิงสาวเรียบร้อยแล้วเขาจึงขอตัวกลับเลยเพราะเขายังต้องมีธุระที่จะต้องไปสะสางกับลอบซ์ต่อ

“วันหลังก็แวะมาทานข้าวบ้านอาบ้างนะ”

ภัคดนัยอยากจะชวนอัศวินมาทานข้าวที่บ้านของเขาบ้างเพราะตั้งแต่หมั้นกับลูกสาวของเขามาชายหนุ่มก็ไม่เคยมาที่นี่เลย

“ไว้มีโอกาสผมจะแวะมานะครับ”

อัศวินรับปากอีกฝ่ายพร้อมเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“ลูกเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะพลอย”

ภัคดนัยหันมาพุดกับลูกสาวของเขาด้วยสีหน้าที่กังวลเขารู้ว่าอัศวินหมั้นกับลูกสาวของเขาเพราะธุรกิจแต่นิสัยบางอย่างที่เขารู้ว่าอัศวินมีนั้นอนาคตมันจะทำให้ลูกสาวของเขาไม่มีความสุขแม้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขาจะพูดว่ารับเรื่องนี้ได้ก็ตาม

“ไม่หรอกค่ะคุณพ่อ..ถึงอาชน์เค้าจะมีเรื่องแบบนั้นแต่พลอยก็รู้ว่าเค้าก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราว”

พลอยไพรินทำใจรับเรื่องนี้ได้แล้วยังไงเธอก็จะไม่ปล่อยเขาไปถึงเขาไม่รักเธอแต่เขาก็ไม่ได้รักคนอื่นอีกอย่างเดี๋ยวถ้าหากเธอแต่งงานอยู่กินกับเขาไปวันนึงเขาอาจจะสนใจหันมามองเธอบ้างข้อนี้ก็ยังทำให้เธอมีหวังอยู่

“หากเปลี่ยนใจเมื่อไรก็บอกพ่อนะลูกให้รู้ไว้ว่าพ่อจะอยู่ข้างลูกเสมอ”

ภัคดนัยเคยคุยกับลูกสาวของเขาเรื่องจะถอนหมั้นแล้วแต่ลูกสาวของเขากลับปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าเธอรักอัศวินและยอมรับตัวของเขาได้ทุกอย่างเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เขาหนักใจที่สุดและยังคอยย้ำเสมอว่าหากลูกของเขาเปลี่ยนใจยอมถอนหมั้นเมื่อไรเขาก็พร้อมยินดีจะเจรจากับแม่ของอัศวินเสมอเพราะคนที่คิดต้นเรื่องนี้คือแม่อของอัศวินลุกสาวของเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะมีใจให้ชายหนุ่มมานานแล้วนั่นเอง

“ค่ะ”

บ้านน้ำอิง

Rrrrrrr

“ว่าไงแก”

น้ำอิงสะลึมสะลือตื่นมารับสายของเพื่อนเธอที่โทรเข้ามา

“มะรืนตอนเก้าโมงเช้าพี่ฉันนัดคุยกับแกพร้อมนะ”

“อ่อ..โอเค”

หญิงสาวตอบกลับเสียงแหบพร่า

“นี่แกเป็นไรหรือเปล่าเสียงดูไม่ดีเลย”

“เปล่าน่ะ..”

น้ำอิงรีบปฏิเสธและพยายามทำเสียงให้ดูปกติที่สุดเพื่อไม่ให้มีพิรุจเพราะตอนนี้เธอกำลังเพลียด้วยยาแก้ไข้และแก้อักเสบ

“ไม่มีอะไรแล้วงั้นแค่นี้นะ”

“โอเค”

น้ำอิงเมื่อรู้ข่าวดีเธอก็ใจชื้นขึ้นมามากเธอนอนกอดหมอนยิ้มหลับตาพริ้มที่เธอจะได้ทำงานเสียทีอย่างน้อยก็รู้ว่าชีวิตของเธอช่วงนี้ก็จะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว

เช้าวันต่อมา

โรงพยาบาล

“น้องชายฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ”

น้ำอิงมาติดตามอาการของน้องชายเธอแต่เช้าตรู่อยากรู้ผลการผ่าตัดใจจะขาด

“การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีครับ”

หมอหนุ่มบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลยอมรับว่าคนไข้เคสนี้ใจสู้มากๆทั้งที่ร่างกายก็ยังอักเสบอยู่แต่ก็ยังตอบสนองการรักษาได้เป็นอย่างดี

“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ”

หญิงสาวยิ้มออกได้เพราะเรื่องน่ายินดีเธอรีบของคุณหมอหนุ่มแล้วเปลี่ยนชุดเข้าไปดูอาการของน้องชายเธออย่างดีใจถึงน้องเธอจะยังไม่ฟื้นแต่หลังจากนี้เธอก็รู้แล้วว่าเขานั้นจะอาการดีขึ้นเรื่อยๆแค่นึกถึงวันที่จะมีน้องชายเธอมาอยู่ข้างๆพูดคุยกันเหมือนเดิมเธอก็น้ำตาแทบจะไหลออกมาแล้วนี่สินะเค้าเรียกว่าจงทำดีต่อกันเมื่อมีเวลาอยู่ด้วยกันเพราะเราไม่รู้เลยว่าวันไหนคนที่อยู่ข้างๆเราจะจากเราไปไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายก็เสียใจเหมือนกัน

หกโมงเย็น

บ้านXXX

“ที่นี่เหรอคะ”

น้ำอิงลงจากรถตู้คันหรูที่ลอบซ์ไปรับเธอมาหญิงสาวยืนมองรอบๆบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดรินท์ที่แปลกตากว่าบ้านปกติทั่วไปที่เธอเคยเห็นที่นี่ไม่ได้ดูเหมือนคฤหาสน์ในรูปภาพที่เธอเคยเห็นแต่ก็ใหญ่พอกัน

การดีไซน์ตกแต่งพื้นที่ก็แปลกตาเป็นโทนสีน้ำตาลแทบทั้งหมดมีสระว่ายน้ำใหญ่อยู่กลางบ้านชั้นบนมีการปลูกต้นไม้ดูสบายตาและมีระเบียงเป็นกระจกทั้งหมดเธอเดามูลค่าบ้านหลังนี้ไม่ออกเลยจริงๆแต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าเจ้าของบ้านหลังนี้คงจะไม่ใช่แค่คนรวยในระดับทั่วไปแน่นอนแถมบริเวณตามจุดรอบๆบ้านก็มีการคุ้มกันความปลอดภัยแน่นหนามีบอดี้การ์ดร่างยักษ์ประจำอยู่ทุกจุดยิ่งมองเธอก็ยิ่งประหม่าไม่รู้ว่าเขาเป็นมาเฟียหรือมีอิทธิพลขนาดไหนถึงต้องมีคนคุ้มกันแน่นหนาขนาดนี้

“ครับเดี๋ยวตามผมมาเลยครับ”

หญิงสาวเดินก้มหน้าตามลอบซ์ขึ้นไปที่บริเวณชั้นสองของตัวบ้านแล้วจึงมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องห้องหนึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าชายหนุ่มที่นัดเธอเอาไว้ต้องอยู่ในนั้นจนถึงตอนนี้เธอก็ยังเดาไม่ออกว่าทำไมเขาจะต้องให้เธอมาหาที่นี่ในวันนี้ด้วย