ร้านอาหาร
“รอนานไหมคะอาชน์”
พลอยไพรินเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่มีอัศวินนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้วหญิงสาวลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูชื่อดังสาวสวยไฮโซที่มีใบหน้าหวานหยาดเยิ้มจนเป็นที่จับตามองของหนุ่มๆหลายคนทั้งที่เธอก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วคืออัศวอินนั่นเอง
“ไม่ครับ.”
อัศวินตอบกลับหญิงสาวใบหน้าเรียบเฉยเขาเองก็พึ่งมาหาไม่ใช่ความต้องการของแม่เขาที่ต่อสายตรงมาจากต่างประเทศอยากจะให้พาคู่หมั้นของเขาออกมาทานข้าวบ้างเขาก็คงจะไม่ได้มาเจอเธอ
“พลอยสั่งอาหารเลยนะ....อืมม...พลอยสั่งเป็นสตูเนื้อกับฟัวกราให้อาชน์เลยนะคะ”
พลอยไพรินดูจะมีความสุขเป็นพิเศษที่วันนี้เป็นฝ่ายชายหนุ่มเอ่ยปากชวนเธอออกมาทานข้าวข้างนอกก่อนเพราะปกติแล้วเธอจะต้องเป็นคนนัดเขาเองนานๆเขาถึงจะว่างให้เธอหญิงสาวจำได้ทุกอย่างว่าชายหนุ่มชอบอะไรไม่ชอบอะไรทุกครั้งที่สั่งอาหารเธอก็จะสั่งให้ชายหนุ่มตลอดให้เขารู้ว่าเธอใส่ใจเขาเป็นพิเศษ อัศวินพยักหน้ารับหญิงสาวเบาๆ
“เดี๋ยวพลอยคงต้องขอกลับกับอาชน์นะคะเพราะพลอยไม่ได้เอารถมาค่ะ”
“โอเค..”
อัศวินรู้แล้วว่าหญิงสาวต้องมาแบบนี้แต่นั่นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่เขาจะไปส่งเธอ
ครอบครัวของพลอยไพรินและครอบครัวของแม่เขารู้จักกันมานานเขาเองก็รู้จักกับพลอยไพรินตั้งแต่เด็กจนมาโดนจับให้หมั้นกันเพราะธุรกิจแต่นั่นมันก็ไม่ใช่ปัญหาเขาหมั้นได้แต่งได้หากเป็นเรื่องของธุรกิจแต่เขารักเธอไม่ได้เท่านั้นเองเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแค่น้องสาวคนนึงเท่านั้นซึ่งคิดว่าพลอยไพรินก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าเขาชอบที่จะใช้ผู้หญิงเปลืองๆแบบไม่ซ้ำขนาดไหน
ชั่วโมงต่อมา
บ้านXXX
“อาขอบใจนะที่มาส่งพลอยถึงบ้าน”
ภัคดนัยเดินมาต้อนรับอัศวินพร้อมขอบคุณเขาที่มาส่งลูกสาวของเขาถึงบ้าน
“ครับคุณอายังไงเดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนนะครับมีธุระต่อ”
อัศวินส่งหญิงสาวเรียบร้อยแล้วเขาจึงขอตัวกลับเลยเพราะเขายังต้องมีธุระที่จะต้องไปสะสางกับลอบซ์ต่อ
“วันหลังก็แวะมาทานข้าวบ้านอาบ้างนะ”
ภัคดนัยอยากจะชวนอัศวินมาทานข้าวที่บ้านของเขาบ้างเพราะตั้งแต่หมั้นกับลูกสาวของเขามาชายหนุ่มก็ไม่เคยมาที่นี่เลย
“ไว้มีโอกาสผมจะแวะมานะครับ”
อัศวินรับปากอีกฝ่ายพร้อมเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“ลูกเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะพลอย”
ภัคดนัยหันมาพุดกับลูกสาวของเขาด้วยสีหน้าที่กังวลเขารู้ว่าอัศวินหมั้นกับลูกสาวของเขาเพราะธุรกิจแต่นิสัยบางอย่างที่เขารู้ว่าอัศวินมีนั้นอนาคตมันจะทำให้ลูกสาวของเขาไม่มีความสุขแม้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขาจะพูดว่ารับเรื่องนี้ได้ก็ตาม
“ไม่หรอกค่ะคุณพ่อ..ถึงอาชน์เค้าจะมีเรื่องแบบนั้นแต่พลอยก็รู้ว่าเค้าก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราว”
พลอยไพรินทำใจรับเรื่องนี้ได้แล้วยังไงเธอก็จะไม่ปล่อยเขาไปถึงเขาไม่รักเธอแต่เขาก็ไม่ได้รักคนอื่นอีกอย่างเดี๋ยวถ้าหากเธอแต่งงานอยู่กินกับเขาไปวันนึงเขาอาจจะสนใจหันมามองเธอบ้างข้อนี้ก็ยังทำให้เธอมีหวังอยู่
“หากเปลี่ยนใจเมื่อไรก็บอกพ่อนะลูกให้รู้ไว้ว่าพ่อจะอยู่ข้างลูกเสมอ”
ภัคดนัยเคยคุยกับลูกสาวของเขาเรื่องจะถอนหมั้นแล้วแต่ลูกสาวของเขากลับปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าเธอรักอัศวินและยอมรับตัวของเขาได้ทุกอย่างเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เขาหนักใจที่สุดและยังคอยย้ำเสมอว่าหากลูกของเขาเปลี่ยนใจยอมถอนหมั้นเมื่อไรเขาก็พร้อมยินดีจะเจรจากับแม่ของอัศวินเสมอเพราะคนที่คิดต้นเรื่องนี้คือแม่อของอัศวินลุกสาวของเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะมีใจให้ชายหนุ่มมานานแล้วนั่นเอง
“ค่ะ”
บ้านน้ำอิง
Rrrrrrr
“ว่าไงแก”
น้ำอิงสะลึมสะลือตื่นมารับสายของเพื่อนเธอที่โทรเข้ามา
“มะรืนตอนเก้าโมงเช้าพี่ฉันนัดคุยกับแกพร้อมนะ”
“อ่อ..โอเค”
หญิงสาวตอบกลับเสียงแหบพร่า
“นี่แกเป็นไรหรือเปล่าเสียงดูไม่ดีเลย”
“เปล่าน่ะ..”
น้ำอิงรีบปฏิเสธและพยายามทำเสียงให้ดูปกติที่สุดเพื่อไม่ให้มีพิรุจเพราะตอนนี้เธอกำลังเพลียด้วยยาแก้ไข้และแก้อักเสบ
“ไม่มีอะไรแล้วงั้นแค่นี้นะ”
“โอเค”
น้ำอิงเมื่อรู้ข่าวดีเธอก็ใจชื้นขึ้นมามากเธอนอนกอดหมอนยิ้มหลับตาพริ้มที่เธอจะได้ทำงานเสียทีอย่างน้อยก็รู้ว่าชีวิตของเธอช่วงนี้ก็จะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว
เช้าวันต่อมา
โรงพยาบาล
“น้องชายฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ”
น้ำอิงมาติดตามอาการของน้องชายเธอแต่เช้าตรู่อยากรู้ผลการผ่าตัดใจจะขาด
“การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีครับ”
หมอหนุ่มบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลยอมรับว่าคนไข้เคสนี้ใจสู้มากๆทั้งที่ร่างกายก็ยังอักเสบอยู่แต่ก็ยังตอบสนองการรักษาได้เป็นอย่างดี
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ”
หญิงสาวยิ้มออกได้เพราะเรื่องน่ายินดีเธอรีบของคุณหมอหนุ่มแล้วเปลี่ยนชุดเข้าไปดูอาการของน้องชายเธออย่างดีใจถึงน้องเธอจะยังไม่ฟื้นแต่หลังจากนี้เธอก็รู้แล้วว่าเขานั้นจะอาการดีขึ้นเรื่อยๆแค่นึกถึงวันที่จะมีน้องชายเธอมาอยู่ข้างๆพูดคุยกันเหมือนเดิมเธอก็น้ำตาแทบจะไหลออกมาแล้วนี่สินะเค้าเรียกว่าจงทำดีต่อกันเมื่อมีเวลาอยู่ด้วยกันเพราะเราไม่รู้เลยว่าวันไหนคนที่อยู่ข้างๆเราจะจากเราไปไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายก็เสียใจเหมือนกัน
หกโมงเย็น
บ้านXXX
“ที่นี่เหรอคะ”
น้ำอิงลงจากรถตู้คันหรูที่ลอบซ์ไปรับเธอมาหญิงสาวยืนมองรอบๆบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดรินท์ที่แปลกตากว่าบ้านปกติทั่วไปที่เธอเคยเห็นที่นี่ไม่ได้ดูเหมือนคฤหาสน์ในรูปภาพที่เธอเคยเห็นแต่ก็ใหญ่พอกัน
การดีไซน์ตกแต่งพื้นที่ก็แปลกตาเป็นโทนสีน้ำตาลแทบทั้งหมดมีสระว่ายน้ำใหญ่อยู่กลางบ้านชั้นบนมีการปลูกต้นไม้ดูสบายตาและมีระเบียงเป็นกระจกทั้งหมดเธอเดามูลค่าบ้านหลังนี้ไม่ออกเลยจริงๆแต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าเจ้าของบ้านหลังนี้คงจะไม่ใช่แค่คนรวยในระดับทั่วไปแน่นอนแถมบริเวณตามจุดรอบๆบ้านก็มีการคุ้มกันความปลอดภัยแน่นหนามีบอดี้การ์ดร่างยักษ์ประจำอยู่ทุกจุดยิ่งมองเธอก็ยิ่งประหม่าไม่รู้ว่าเขาเป็นมาเฟียหรือมีอิทธิพลขนาดไหนถึงต้องมีคนคุ้มกันแน่นหนาขนาดนี้
“ครับเดี๋ยวตามผมมาเลยครับ”
หญิงสาวเดินก้มหน้าตามลอบซ์ขึ้นไปที่บริเวณชั้นสองของตัวบ้านแล้วจึงมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องห้องหนึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าชายหนุ่มที่นัดเธอเอาไว้ต้องอยู่ในนั้นจนถึงตอนนี้เธอก็ยังเดาไม่ออกว่าทำไมเขาจะต้องให้เธอมาหาที่นี่ในวันนี้ด้วย
ก๊อกๆๆแกร็กกก“นายไปได้”อัศวินอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีขาวผูกเอวเอาไว้หลวมๆที่ไม่รู้ว่าด้านในมีอะไรใส่ปกปิดอยู่หรือเปล่าเขาเปิดประตูออกมาพร้อมกับดึงมือของหญิงสาวเข้าไปด้านในและบอกให้คนสนิทของเขาออกไปได้เพราะหมดหน้าที่ตรงนี้แล้ว“ครับคุณอาชน์”ลอบซ์ก้มหัวให้คนเป็นนายเล็กน้อยพร้อมเดินออกไป“สวัสดีค่ะคุณอาชน์...”น้ำอิงรีบยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างมีมารยาท“เข้ามาสิ”อัศวินมองหญิงสาวที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนส์กับกระเป๋าผ้าเก่าๆหนึ่งใบรวบผมหางม้าใส่แว่นหนาเช่นเดิมและวันนี้เธอก็ไม่ได้แต่งหน้าแต่พวงแก้มใสชมพูระเรื่อก็ทำให้เธอดูดีกว่าตอนที่แต่งหน้าเยอะเขาเปิดประตูห้องนอนของเขาพร้อมกับเรียกให้หญิงสาวตามเขาเข้าไปด้านใน“เข้าไปทำอะไรคะนี่มันห้องนอนคุณไม่ใช่เหรอคะ”น้ำอิงมองเข้าไปด้านในเธอก็พอจะรู้ว่านั่นมันเป็นห้องนอนของเขาเพราะเห็นเตียงนอนโผล่มาอยู่นิดหน่อย“อืม..ใช่”อัศวินเดินมาโอบเอวหญิงสาวเขาดูสีหน้าเธอก็รู้ว่าเธอคงจะยังไม่เข้าใจว่าเขาให้เธอมาที่นี่เพื่ออะไรหากเป็นคนอื่นคงเข้าใจไปนานแล้วแบบนี้เขาคงจะต้องบอกตรงๆกับเธอให้รู้ตัวเสียแล้วว่าเขาให้เธอมาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร“อ..เอ่อ”“วันนี้เธอต้องบริ
“อ้ะ...อ๊ายยยย”เมื่อระเรงลิ้นเล่นที่จุดสงวนของหญิงสาวอย่างพอใจจนตอนนี้น้ำหวานของเธอไหลหยาดเยิ้มออกมาเขาจึงรีบยกตัวของเขาดันแทรกกลางระหว่างขาเรียวของเธออย่างรวดเร็วพร้อมเสียบอัดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักของเธอทันที“อื้อ..อ้ะ”หญิงสาวครางไมได้ศัพท์ทั้งเจ็บทั้งเสียวความรู้สึกปรวนเปตีกันไปหมดเมื่อชายหนุ่มรัวสะโพกแกร่งเข้ามาถาโถมกับตัวของเธอ“อื้มมมม...”ชายหนุ่มบดขยี้จูบปากหญิงสาวอย่างกระหายพร้อมส่งลิ้นร้ายฉกชิงความหวานจากปากของเธอมือหนาคอยบีบเค้นเต้างามเล่นอย่างรุนแรงโดยที่สะโพกแกร่งยังทำงานอยู่ตลอดเวลาด้วยอารมณ์ดิบเถื่อนที่กำลังพลุ่งพล่าน“อืมม..อ๊ายยย.ง”ชายหนุ่มจับร่างบางพลิกหันหลังให้เขาพร้อมใช้มือหนาทั้งสองดึงสะโพกผายงามของเธอให้ตรงกับตัวตนของเขาพร้อมเสียบอัดแท่งร้อนเข้าไปอย่างไม่รีรอทำเอาหญิงสาวที่หน้าติดกับเตียงนุ่มร้องครางบิดเหยเกด้วยความเจ็บและจุกกับลีลาใหม่ที่เขาทำกับเธอ“อ้ะๆ...อร้ายย...อื้องง”“อ่าส...”อัศวินหลับตาปี๋เงยหน้าขึ้นอย่างเสียวกระสันเมื่อสะโพกแกร่งอัดรัวเข้าสู่ช่องทางรักจองหญิงสาวอย่างไม่มีเว้นว่างเสียงครางหวานของหญิงสาวที่เขาฟังเท่าไรก็ไม่มีเบื่อเหมือนยาชูกำลั
“ท่านประธานคะคนที่ท่านประธานนัดสัมภาษณ์มารอที่ห้องแล้วนะคะ”รตีหญิงสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเมื่อเห็นว่าประธานใหญ่เดินเข้ามาเธอก็ต้องบอกเรื่องสำคัญที่เขาให้เธอดูว่าหญิงสาวที่เขาให้เธอต้อนรับตอนนี้เธอรออยู่ที่ห้องทำงานของเขาเรียบร้อยแล้ว“อืม..”ชายหนุ่มพยักหน้ารับหญิงสาวพร้อมยกมือเป็นสัญญาณให้เธอไปทำงานของเธอต่อได้“ฉันสัมภาษณ์เสร็จเดี๋ยวจะไปดูของที่พึ่งส่งมาต่อนายไปเตรียมตัวรอก็ได้น่าจะไม่เกินครึ่งชั่วโมง”อัศวินสั่งให้ลอบซ์ไปเตรียมตัวรอเพราะเมื่อเขาสัมภาษณ์คนในห้องเสร็จก็จะออกไปดูงานอีกที่ทันที“ครับ”ลอบซ์เห็นอัญญาเดินเข้ามาเขาก็รีบปลีกตัวออกไปจากตรงนี้ทันทีเพราะเขาอยู่ใกล้เธอมีไรมีเหตุให้ได้โดนเธอกระทำทุกทีไป“พี่อาชน์”อัญญาเดินเข้ามาเกาะแขนพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าระรื่นดีใจที่พี่ชายของเธอจะได้เจอกับเพื่อนเธอเสียที“มาทำไม”อัศวินถามน้องสาวของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาบอกกับเธอว่าไม่ต้องมาเพราะเขาลงตำแหน่งให้เธอเรียบร้อยแล้วไม่รู้ว่าน้องสาวของเขาจะมาเล่นซนอะไรอีก“อายแค่จะมาหาเพื่อนอายจะมาถามอะไรซะหน่อย”อัญญาไม่ได้มาที่นี่ด้วยเรื่องงานแต่เธอมีบางอย่างอยากจะคุยกับเพื่อนของเธอเรื่
“อ้าวพี่อาชน์ทำไมทำแบบนี้ล่ะคะ”อัญญาลมออกหูเพราะพี่ชายเธออีกตามเคยเท่ากับว่าวันนี้ที่เธอมาไม่ได้เรื่องอะไรเลย“เป็นเลขาเหรอ”เมื่อมีสติขึ้นจากอารมณ์โมโหเมื่อครู่อัญญาก็ทวนคำพูดของพี่ชายเธอว่าเขาให้เพื่อนเธอเป็นเลขาทำเอาเธอแอบงงนิดหน่อยที่เธอเองก็เรียนแบบเดียวกับน้ำอิงแต่ทำไมพี่ชายเธอเลือกน้ำอิงเป็นเลขากันเรื่องนี้ยังไงเธอก็คิดว่าจะต้องคุยกับพี่ชายของเธออีกทีว่าทำไมตัดสินใจแบบนี้ได้“คุณอิง”ลอบซ์ที่กำลังยืนรอคนเป็นนายอยู่ที่ลานจอดรถสายตาของเขาตอนนี้จ้องมองไปที่หญิงสาวที่เดินมากับเจ้านายของเขาอย่างแปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร“เธอเป็นเพื่อนอาย..ต่อไปนี้เธอเป็นเลขาฉันออกรถได้”อัศวินบอกคนสนิทของเขาให้เข้าใจพร้อมดึงแขนหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งบนรถกับเขา“เอ่อ..ค..ครับ”ลอบซ์เข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็วไม่รู้ว่าโลกมันทำไมถึงกลมพร้อมขึ้นไปนั่งข้างเบาะคนขับสั่งให้บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่เบาะคนขับขับรถออกไปได้“ค..คุณอย่าบอกเรื่องที่เรารู้จักกันก่อนหน้านี้เพราะเรื่องอะไรให้อายรู้ได้ไหมคะ”ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถน้ำอิงตัดสินใจขอร้องชายหนุ่มว่าอย่าบอกเรื่องที่เธอเลือกวิธีขายตัวให้เขาเพื่อแลกกับเงิน
“พูดจบแล้วใช่ไหม”อัศวินไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกเขาสักนิดทั้งยังโน้มร่างบางให้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมทั้งยกตัวเองไปนอนทับเธออยู่อีกต่างหากใบหน้าฟุบลงซอกคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอด้วยสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามใช้แขนทั้งสองดันบ่าแกร่งของเขาให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมเอี้ยวตัวหลบคนที่กำลังนิสัยไม่ดีกระทำกับร่างกายของเธอ“ถ้าอยากจะมีเสื้อผ้าใสในสภาพดีๆตอนเดินออกไปก็อย่าปฏิเสธฉัน...”อัศวินกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงแหบพร่าทั้งยังรีบปลดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็วตัวตนในกางเกงของเขาตอนนี้มันพร้อมตั้งแต่ที่เธอนั่งทับบดเบียดสะโพกมนของเธอกับหน้าขาของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว“นี่คุณ..อื้ม..”อัศวินไม่รอให้หญิงสาวได้กระทำการต่อต้านไปมากกว่านี้เขาถอดแว่นหนาๆของเธอออกทั้งรีบบดจูบตวัดลิ้นร้ายเข้าซอกซอนโพรงปากหวานดูดดึงอย่างกระหายจนริมฝีปากบางของหญิงสาวแทบเลือดซิบ“อะ...อร้าย”ริมฝีปากหนายังคงทำงานพร้อมไปกับมือหนาที่ถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปที่หน้าท้องแล้วเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยของหญิงสาวมาที่เหนือเข่าสองนิ้วแกร่งกดลงไปที่ช่องทางรักสอดใส่เข้าออกรัวเร็วจนตอนนี้น้ำอ
บ้านใหญ่“พี่อาชน์ไม่กลับบ้านอีกแล้วเหรอคะ”อัญญาเห็นลอบซ์กลับบ้านมาคนเดียวในช่วงหัวค่ำเธอจึงรีบวิ่งลงจากชั้นบนมาหาชายหนุ่ม“ครับ”ลอบซ์ตอบคำถามหญิงสาวสั้นๆพร้อมตั้งท่าจะเดินเลี่ยงหญิงสาวไปแต่ก็ดันเจอเธอเอาตัวขวางเอาไว้ก่อน“พี่อาชน์อยู่ที่ไหน”“ไม่ทราบครับคุณอาย”ลอบซ์บอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้แม้กระทั่งหญิงสาวเพราะมันเป็นหน้าที่บ้านหลังนั้นที่อัศวินเจ้านายของเขาซื้อไว้ก็ไม่มีใครรู้นอกจากพวกบอดี้การ์ดที่ต้องรักษาความปลอดภัยที่นั่น“ตัวติดกันตลอดจะไม่ทราบได้ยังไง”อัญญายืนกอดอกหน้ามุ่ยเธอไม่เชื่อที่ลอบซ์พูดแม้แต่น้อย“ก็ผมไม่ราบจริงๆนี่ครับขอตัวไปพักก่อนนะครับ”“ไม่ได้บอกมาก่อนว่าพี่อาชน์อยู่ที่ไหนแล้วทำไมเค้าถึงรับอิงเป็นเลขาได้ง่ายขนาดนั้น”“เรื่องนี้รอคุณอาชน์กลับมาแล้วคุณอายไปถามเองดีกว่าครับ”“ถ้าไม่ตอบก็ไม่ให้ไป”อัญญายังคงขวางทางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้เดินหนีเธอไปได้“คุณอาย..ผมจะไปพักผ่อนครับนี่เวลาเลิกงานผมแล้ว”หากอัญญาเป็นน้องสาวของเขาหรือคนใต้อำนาจเขาจะจับเธอเหวี่ยงออกไปเสียเดี๋ยวนี้แต่นี่เขาจำต้องยอมเธอเพราะเป็นน้องของเจ้านาย“ก็ไม่ให้ไป”เมื่อลอบซ์เห็นว่าหญิงสาวคงไม่ยอมให้เขา
ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลุกยืนขึ้นและจับหญิงสาวกระแทกต่อจนร่างบางนั้นตัวบิดเกร็งเพราะถึงฝั่งฝันไปเรียบร้อยแล้วมือบางจิกเกร็งที่บ่าของชายหนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้มีอาการโมโหเธอเลยสักนิดพอใจที่เขาทำให้เธอได้ถึงจุดสุดยอดได้ชายหนุ่มวางหญิงสาวที่ตัวอ่อนปวกเปียกลงกับเตียงพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกรอบเร้าอารมณ์ของเธอให้มันจุดติดขึ้นมาใหม่มือทั้งสองฉีกขาของหญิงสาวออกกว้างแล้วบดเบียดแท่งร้อนเข้าช่องทางรักที่หยาดเยิ้มเข้าไปอีกเช่นเดิมสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเขาเองก็ถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยาดหยดจนล้นทะลักออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอนชายหนุ่มกดแช่แท่งร้อนเอาไว้พักใหญ่เมื่อปลุกอารมณ์ของหญิงสาวจนเธอเริ่มตอบสนองเขาแล้วบทรักที่ร้อนก็ได้ดำเนินต่อมาจนครึ่งค่อนคืนอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางระงมเนิ่นนานจนแทบจะไม่มีเสียงวันต่อมา10.00 น.“อืม..อือ..ค..คุณอาชน์คะ”น้ำอิงรู้สึกตัวตื่นมาเพราะแสงที่มันลอดผ้าม่านเข้ามาส่องเข้าตาของเธอเมื่อโต๊ะข้างหัวเตียงนาฬิกาตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วแต่เธอและอัศวินยังนอนอยู่ที่เตียงกันอยู่“อืม..มี
หญิงสาวมองไปที่กองตรงหน้ามันไม่น่าจะใช้แค่สองมื้อที่ทำได้แต่นี่ถ้าเก็บดีๆกินได้เป็นเอาทิตย์เลยทีเดียว“จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอเลยฉันจะรอ”“ค่ะ”อัศวินเหล่มองน้ำอิงก่อนที่เขาจะเดินออกไปรอข้างนอกห้องครัวเพราะเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่อยู่มันทำให้เอดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกองเลยทีเดียวแต่เขาจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งเธอและเขาชั่วโมงต่อมา“ผัดกระเพรากับไข่ดาวค่ะ”“แค่นี้เหรอ”อัศวินนั่งมองจานกับข้าวสองจานตรงหน้าของเขาอย่างแปลกใจเขาคิดว่าเธอจะทำอาหารมาสามสี่อย่างเสียอีกเพราะของที่เขาสั่งมามันก็มีทุกอย่างที่จะทำได้“กินแค่นี้ก็น่าจะอิ่มไม่ใช่เหรอคะนี่ก็จานใหญ่แล้วนะคะหรือว่าคุณอาชน์ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”น้ำอิงเห็นว่าเธอกับเขาทานอาหารกันแค่สองคนจะต้องทำอะไรให้มันเปลืองมากมายแค่นี้เธอก็ถือว่ามันเยอะแล้วสำหรับหนึ่งมื้อ“ไม่อะ..อืม..อร่อยดี”อัศวินส่ายหัวพร้อมตักอาหารเข้าปากคำโตเมื่อเคี้ยวได้สองสามครั้งก็พยักหน้าให้กับความอร่อยของกระเพราจานนี้เขาไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้วแค่ไม่คิดว่าเธอจะทำเท่านี้ก็แค่นั้น“ขอบคุณค่ะ”น้ำอิงยิ้มรับคำชมจากปากชายห