ตอนที่9 เอาเงินมาจากไหน

โรงพยาบาล

“พี่ทำเพื่อเราขนาดนี้เราต้องหายนะโอบห้ามทิ้งพี่ไปเด็ดขาดนะ”

น้ำอิงรีบอาบน้ำแต่งตัวถ่อสังขารของเธอที่กำลังระบมไปเบิกเงินออกมาทั้งหมดแล้วมาที่โรงพยาบาลเพื่อจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายตอนนี้หมอกำลังจะเตรียมการผ่าตัวให้น้องชายเธออย่างเร่งด่วนน้ำอิงได้มีโอกาสเข้ามาหาน้องชายเธอก่อนที่จะผ่าตัดหญิงสาวน้ำตาเล็ดจับมือน้องชายของเธอมั่นพร้อมบอกให้น้องชายของเธอสู้เพราะเธอจะไม่ยอมเสียร้องของเธอไปเด็ดขาด

บ่ายสอง

“ค่ารักษาพยาบาลของนายอัฐภาคเท่าไรคะ”

ผักหวานและอัญญานัดกันมาที่โรงพยาบาลในช่วงบ่ายเพื่อมาจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลของน้องชายน้ำอิงโดยที่ไม่บอกให้น้ำอิงได้รู้

“เดี๋ยวดิฉันเชคข้อมูลสักครู่นะคะ”

“ค่ะ”

“พอดีว่ามีคนมาชำระตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะคะ”

“คะ??ใครคะ”

อัญญาถึงกับทำหน้างง

“คุณน้ำอิงค่ะ”

“อะไรนะ??”

สองสาวอุทานพร้อมกันกับชื่อที่เจ้าหน้าที่บอกพวกเธอมาไม่อยากจะเชื่อว่าน้ำอิงจะหาเงินมาได้เร็วขนาดนี้

“แล้วอิงมันเอาเงินมาจากไหนไวขนาดนี้”

สองสาวเดินกลับมาที่รถด้วยสีหน้าที่ฉงนอยู่ในใจกันทั้งคู่ยิ่งผักหวานเองก็ยิ่งคิดหนัก

“นั่นสิ...เดี๋ยวฉันรอโทรหาอิงดูดีกว่า”

“อืม..”

“ติดต่อไม่ได้อ่ะแก”

อัญญาพยายามติดต่อน้ำอิงแต่ทำยังไงก็ติดต่อไม่ได้เสียที

“หรือเราจะไปหาอิงที่บ้านดี”

“ก็ดีนะ”

Rrrrr

“ว่าไงคะพี่กร...อ่อ....โอเคค่ะ”

“มีอะไรเหรอ”

“ฉันคงไปกับแกไมได้แล้วน่ะสิพี่ฉันกำลังมีประชุมแต่ลูกค้าดันมีปัญหากะทันหันฉันต้องไปดูเคสนี้ให้ก่อน”

“อ่อ..โอเคไปเถอะ...ฉันก็คงจะไม่ได้ไปบ้านอิงแล้วล่ะพี่ฉันส่งข้อความมาว่ามีเรื่องด่วนจะคุย”

“โอเคแล้วเจอกันนะ”

ระหว่างที่ทั้งสองสาวตัดสินใจจะไปหาน้ำอิงต่างคนต่างก็มีธุระด่วนกันขึ้นมาพอดีทำให้พวกเธอต้องเก็บเรื่องคาใจนี้เอาไว้ในใจก่อนหากมีโอกาสคงจะเค้นเอาคำตอบจากน้ำอิงได้แน่ว่าไปเอาเงินมาจากไหน

บ้านอัศวิน

“เรียกน้องกลับมาด่วนมีอะไรคะ...ทีอายอยากจะติดต่อพี่ด่วนยังติดต่อยากเลยรู้งี้เล่นตัวมาช้าหน่อยก็ดี”

อัญญาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงตรงข้ามหับพี่ชายของเธอพร้อมพูดประชดประชันเล็กน้อย

“เรื่องที่พี่จะคุยเป็นเรื่องวันที่จะนัดเพื่อนเรามาคุยแต่หากจะเล่นตัวก็ไว้วันหลังได้นะ”

อัศวินตอบกลับน้องสาวของเขาอย่างนุ่มนวลพร้อมทั้งเตรียมจะลุกออกจากโซฟา

“เอ่อ..คุยวันนี้แหละค่ะคุยตอนนี้เลยยิ่งดี”

อัยญาต้องรีบลุกขึ้นมาดึงมือพี่ชายของเธอเอาไว้พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงหากเป็นเรื่องนี้เธอก็พอจะคุยได้หน่อย

“วันมะรืนให้เพื่อนเราเข้าไปที่บริษัทคุยกับพี่ในตอนเก้าโมงเช้าขอตรงเวลาเข้าใจนะ”

อัศวินทิ้งตัวลงที่โซฟาพร้อมไขว่ห้างไขว้ขายาวๆของเขาด้วยท่าที่สบายทั้งเกริ่นบอกเรื่องที่เขาอยากจะเจอเพื่อนของน้องสาวอยากจะเห็นหน้าเสียทีว่าเพื่อนที่น้องสาวของเขาชมว่าเก่งนักเก่งหนาน่าตาจะเป็นอย่างไรเพราะเขารู้แค่ว่าเรียนได้เกียรตินิยมเท่านั้นหากจะทำงานด้วยกันเขาก็จะต้องขอสัมภาษณ์ดูก่อนว่าเพื่อนของน้องสาวของเขานั้นเหมาะกับการทำงานอยู่ตำแหน่งไหน

“เข้าใจค่ะ...แล้วอายจะต้องไปด้วยไหมคะ”

“ไม่ต้อง...พี่คิดเอาไว้แล้วว่าจะให้อายทำงานฝ่ายไหนเราไปเป็นผู้ช่วยลอบซ์ละกัน”

“อะไรนะคะคิดว่าจะให้อายเป็นเลขาพี่ซะอีกตำแหน่งนี้มันว่างอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”

อัญญาเริ่มมีสีหน้าบูดขึ้นมาอีกรอบเพราะเธอคิดว่าพี่ชายเธอจะให้เธอเป็นเลขาของเขาเสียอีก

“เอาเป็นว่าตามที่พี่บอกไม่อย่างนั้นเรื่องเพื่อนเราพี่จะถือว่ายกเลิกข้อตกลง”

“พี่อาชน์..”

อัญญาหน้าบูดบึ้งอย่างไม่พอใจ อัศวินเลิกคิ้วเชิงคำถามให้น้องสาวของเขาเล็กน้อย

“ก็ได้ค่ะ”

อัญญาจำต้องยอมอย่างจำใจหากไม่ใช่เพราะอยากช่วยเพื่อนเธอเรื่องนี้เอไม่ยอมแน่

หมู่บ้านจัดสรร

ผักหวานขับรถเข้ามาในหมูบ้านที่เป็นโครงการของบริษัทพี่เธอตามที่พี่เธอบอกว่าลุกค้าแจ้งมาว่ามีปัญหาพร้อมรถของช่างตรวจสอบอีกคันเมื่อขับมาถึงหน้าบ้านที่เป็นปัญหาเธอก็เห็นรถสปอร์ตคันหรูสีแดงจอดอยู่หน้าบ้านคิดว่าลูกค้าก็คงยังอยู่ข้างในเป็นแน่เธอจึงรีบลงไปเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นทันที

“เฮียคะดูสิคะมันเป็นแบบนี้ได้ไงบอกแล้วไงคะให้ซื้อบ้านจากโครงการที่มันดีกว่านี้”

หญิงสาวนักศึกษาอกตูมแทบจะทะลักออกมานอกเสื้อยืนกอดออดอ้อนกับชายหนุ่มที่ดูท่าจะเป็นลูกครึ่งตัวสูงใหญ่อยู่ในบ้านกำลังออดอ้อนกันต่อหน้าต่อตาของผักหวานเธอจึงต้องรีบส่งเสียงแนะนำตัวเองขึ้นให้ทั้งสองรู้ว่ามีคนเข้ามา

“สวัสดีค่ะฉันพีรวรรณเป็นตัวแทนของทางบริษัทXXXคุณแดเนียลใช่ไหมคะ”

“ครับไม่ทราบว่าทีมงานของคุณทำงานกันยังไงให้เกิดปัญหานี้ได้ทั้งที่มันเป็นบ้านใหม่แถมยังไม่ได้เข้าอยู่ด้วยซ้ำ”

แดเนียลมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจที่บ้านเขาพึ่งจะซื้อให้ผู้หญิงคนใหม่ของเขากลับมามีปัญหาทั้งที่ยังไม่ได้เข้าอยู่

“เดี๋ยวให้ทางช่างดูให้ก่อนนะคะว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรน้ำมันถึงได้รั่วลงมาแบบนี้ค่ะ”

“ไม่ต้องผมต้องการเปลี่ยนหลัง”

แดเนียลพูดเสียงแข็งอย่างคนที่กำลังไม่พอใจเป็นที่สุด

“ไม่เอาค่ะเฮียเชอรี่ว่าเปลี่ยนไปดูโครงการอื่นดีกว่าค่ะ”

“ได้สิครับถ้าน้องเชอรี่ต้องการ”

“เอาเป็นว่าคุณซ่อมที่นี่ให้เสร็จก็แล้วกันนะส่วนผมน่าจะไม่เข้าอยู่”

“ค่ะ...ต้องขอโทษด้วยนะคะทางเราจะจัดการซ่อมให้เร็วที่สุดค่ะ”

ผักหวานรีบขอโทษชายหญิงทั้งสองอย่างจริงใจเพราะเธอรู้ว่าครั้งนี้บริษัทของเธอเป็นฝ่ายผิดจริงแต่ก็ไม่ค่อยชอบที่ดูฝ่ายชายจะโชว์เหนือใส่เธอเกินไป

“คิดว่ารวยแล้วจะทำอะไรก็ได้สินะ”

ผักหวานข่มอารมณ์เอาไว้ในใจที่อีกฝ่ายเหมือนจะดูถูกพวกเธอมากเกินไปประมาณว่ามีเงินจะซื้อกี่หลังก็ได้เธอล่ะเบื่อนิสัยของพวกคนมีเงินเสียจริงแต่จะว่าไปเธอเองก็มีเงินแต่ก็ไม่เคยทำกิริยาแบบนี้กับคนอื่นคงจะเป็นสันดานแต่ละบุคคลมากกว่า

“เอาไงต่อครับคุณหวาน”

“เดี๋ยวช่างเชคให้ละเอียดใหม่ทุกอย่างเลยนะแล้วจัดการซ่อมให้เรียบร้อยค่าใช้จ่ายเท่าไรก็เบิกได้เลย”

“ครับ”