“อ้าวพี่อาชน์ทำไมทำแบบนี้ล่ะคะ”
อัญญาลมออกหูเพราะพี่ชายเธออีกตามเคยเท่ากับว่าวันนี้ที่เธอมาไม่ได้เรื่องอะไรเลย
“เป็นเลขาเหรอ”
เมื่อมีสติขึ้นจากอารมณ์โมโหเมื่อครู่อัญญาก็ทวนคำพูดของพี่ชายเธอว่าเขาให้เพื่อนเธอเป็นเลขาทำเอาเธอแอบงงนิดหน่อยที่เธอเองก็เรียนแบบเดียวกับน้ำอิงแต่ทำไมพี่ชายเธอเลือกน้ำอิงเป็นเลขากันเรื่องนี้ยังไงเธอก็คิดว่าจะต้องคุยกับพี่ชายของเธออีกทีว่าทำไมตัดสินใจแบบนี้ได้
“คุณอิง”
ลอบซ์ที่กำลังยืนรอคนเป็นนายอยู่ที่ลานจอดรถสายตาของเขาตอนนี้จ้องมองไปที่หญิงสาวที่เดินมากับเจ้านายของเขาอย่างแปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
“เธอเป็นเพื่อนอาย..ต่อไปนี้เธอเป็นเลขาฉันออกรถได้”
อัศวินบอกคนสนิทของเขาให้เข้าใจพร้อมดึงแขนหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งบนรถกับเขา
“เอ่อ..ค..ครับ”
ลอบซ์เข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็วไม่รู้ว่าโลกมันทำไมถึงกลมพร้อมขึ้นไปนั่งข้างเบาะคนขับสั่งให้บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่เบาะคนขับขับรถออกไปได้
“ค..คุณอย่าบอกเรื่องที่เรารู้จักกันก่อนหน้านี้เพราะเรื่องอะไรให้อายรู้ได้ไหมคะ”
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถน้ำอิงตัดสินใจขอร้องชายหนุ่มว่าอย่าบอกเรื่องที่เธอเลือกวิธีขายตัวให้เขาเพื่อแลกกับเงินเพราะเธอกลัวว่าเพื่อนเธอจะต้องผิดหวังในตัวเธอ
“แล้วฉันจะได้อะไร”
อัศวินเปรยตามองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยเรื่องนี้เขากะจะบอกกับเธออยู่แล้วแต่ในเมื่อเธอเลือกที่จะพูดออกมาก่อนนั่นมันก็คือโอกาสของเขา
“ค.คะ??..เอ่อ..อิงจะพยายามตั้งใจทำงานให้คุณอย่างสุดความสามารถเลยค่ะ..”
น้ำอิงไม่รู้ว่าเขาอยากจะได้อะไรเท่าที่เธอมีก็น่าจะความสามารถเรื่องการทำงานเธอสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานให้เขาอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด อัศวินเลิกคิ้วเล็กน้อยเรื่องนี้มันเป็นหน้าที่ที่เธอจะต้องทำอยู่แล้วที่เขาอยากได้เป็นอย่างอื่นมากกว่า
“จริงๆนะคะ”
“นั่นมันเป็นสิ่งที่เธอต้องทำอยู่แล้วเอาเป็นว่าเรื่องนี้ฉันจะไม่บอกใครแล้วฉันจะบอกเธอทีหลังว่าอยากได้อะไรจากเธอ”
อัศวินยังไม่บอกในตอนนี้ว่าเขาอยากได้อะไรแต่เรื่องเธอกับเขายังไงเขาก็ไม่ให้มันเล็ดลอดออกไปอยู่แล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
น้ำอิงจ้องมองไปที่นอกกระจกรถเมื่อรถตู้คันหรูเลี้ยวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ดูเหมือนหลังนี้จะคล้ายๆกับบ้านของชายหนุ่มแต่ดูเล็กกว่านิดหน่อยแถมยังมีบอดี้การ์ดเฝ้าไว้จนเต็มเหมือนกันกับบ้านของเขาอีกด้วยพรางคิดในใจว่านี่หรือโกดังเก็บสินค้าของเขาที่เขาจะพาเธอมาดูงาน
“สวัสดีครับนาย”
เมื่อทั้งสามลงมาจากรถบอดี้การ์ดที่ถือกุญแจเฝ้าหน้าประตูก็รีบเดินเข้ามาก้มหัวต้อนรับอย่างรวดเร็ว
“นี่คุณน้ำอิงเลขาคนใหม่ของฉัน”
อัศวินแนะนำหญิงสาวให้กับทุกคนได้รู้จัก
“สวัสดีค่ะ”
น้ำอิงกล่าวทักทายคนที่พึ่งเจอด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างผูกมิตร
“ครับ”
“ของมาถึงเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“ครับนายตอนนี้ของอยู่ในตู้เซฟในห้องใต้ดินครับ”
“อืม”
อัศวินสแกนม่านตาเข้าไปในบ้านน้ำอิงเดินมองซ้ายมองขวาด้านในอย่างตื่นตาตื่นใจเพราะที่นี่มีห้องกระจกที่เก็บอัญมณีต่างๆตั้งโชว์หรามากมายแถมยังมีระบบความปลอดภัยที่ทันสมัยและแน่นหนามากเลยทีเดียวจนเธอแอบคิดว่าในห้องน้ำที่นี่อาจจะมีกล้องซ่อนอยู่ด้วยก็เป็นได้
“ลอบซ์นายไปดูของก็แล้วกันนะดูให้ละเอียดหน่อยแล้วกันเพราะเดี๋ยวทางนี้ฉันก็ต้องตรวจอย่างละเอียด”
ทั้งสามเดินเข้ามามุมในสุดของบ้านตอนนี้พวกเขายืนอยู่ที่หน้าห้องกระจกห้องหนึ่งที่มองไม่เห็นด้านในว่ามันคืออะไรอัศวินสั่งให้ลอบซ์เข้าไปตรวจของแทนเขาและเขาเองก็มีงานอย่างอื่นที่จะสอนหญิงสาวต่อ
“อ๋อ..เข้าใจแล้วครับ”
ลอบซ์แอบก้มหน้าพร้อมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยว่าที่นายของเขาพูดมันคืออะไรพร้อมเดินหันหลังเข้าไปในห้องกระจกนั้นทันทีเพราะห้องนี้สามารถเชื่อมเข้าห้องใต้ดินได้
“เธอตามฉันมานี่”
น้ำอิงเดินตามชายหนุ่มไปอย่างว่าง่ายเธอไม่ปฏิเสธที่จะเรียนรู้งานแม้มันจะหนักแค่ไหนก็ตาม
แกร๊กกกก
“นี่เป็นห้องเอกสารและห้องส่วนตัวของฉัน”
“ค่ะ”
“เข้ามาสิ”
ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าประตูให้เธอเดินเข้ามา
“เอ่อ..เราเข้ามาทำอะไรคะ”
น้ำอิงมีสีหน้าสงสัยนิดหน่อยเธอรู้สึกว่าตัวเธอจะไม่ปลอดภัยยังไงพิกลเพราะอยู่สองต่อสองกับชายหนุ่ม
“ฉันก็จะให้เธอดูเอกสารพวกนี้เดี๋ยวฉันจะสอนว่ามันจะต้องดูและเชคอะไรบ้างเวลาสั่งของหรือของมาถึงมือเราแล้ว”
“อ่อ..ค่ะ”
น้ำอิงพยักเข้าเข้าใจสิ่งที่เขาคอยบอก
“แต่ฉันยังไม่สอนเธอตอนนี้...มานี่กับฉันก่อน”
อัศวินดึงมือเรียวของหญิงสาวให้เดินไปกับเขาโดยที่เธอยังมีสีหน้าสงสัยว่าเขาจะพาเธอไปไหนอีกทั้งที่เรื่องเอกสารต้องดูอะไรยังไงก็ยังไม่อธิบายให้ละเอียดเลย
“ไปไหนคะ”
แกร๊กกก
“พาอิงมาที่นี่ทำไมคะ”
น้ำอิงเริ่มมีสีหน้าตระหนกเล็กน้อยห้องที่เขาพาเธอเข้ามามันไม่มีอะไรที่น่าจะเป็นการสอนงานเธอได้เลยมันเหมือนจะเป็นเหมือนห้องนอนเสียมากกว่า
“ฉันจะบอกกับเธอเรื่องที่ฉันอยากจะได้น่ะสิ”
“เอ่อ..อิงว่าคุยข้างนอกก็ได้นี่คะ..อ้ะ”
น้ำอิงรีบหมุนตัวหมายจะออกไปข้างนอกห้องนี้อย่างรวดเร็ว
“ไม่ได้ฉันจะต้องคุยในนี้”
อัศวินตวัดแขนกอดเอาบางของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วพร้อมลากเธอมานั่งตักเขาบนเตียงนุ่ม
“ปล่อยนะคะ”
น้ำอิงพยายามขืนตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผลแถมชุดเสื้อเชิ้ตกระโปรงทรงเอที่เธอใส่มาวันนี้ก็ทำให้การขยับตัวหนีของเธอมันยากขึ้นอีกด้วย
“ที่ฉันอยากได้ก็เป็นตัวเธอ”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆโดยที่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับอาการต่อต้านของหญิงสาวแม้แต่นิดคนอย่างเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้อยู่แล้ว
“อิงไม่ทำเรื่องแบบนั้นอีกแล้วนะคะ...อิงมาทำงานใช้สมองกับแรงกายแลกเงินกับคุณนะคะกรุณามองอิงใหม่ด้วยค่ะ”
น้ำอิงหยุดชะงักการดีดดิ้นเพราะยังไงก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดีเธอจึงหันหน้าไปที่คนข้างหลังเธอพูดเสียงแข็งให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่สามารถทำสิ่งที่เขาต้องการได้
“พูดจบแล้วใช่ไหม”อัศวินไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกเขาสักนิดทั้งยังโน้มร่างบางให้นอนหงายอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมทั้งยกตัวเองไปนอนทับเธออยู่อีกต่างหากใบหน้าฟุบลงซอกคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอด้วยสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามใช้แขนทั้งสองดันบ่าแกร่งของเขาให้ออกไปจากตัวเธอพร้อมเอี้ยวตัวหลบคนที่กำลังนิสัยไม่ดีกระทำกับร่างกายของเธอ“ถ้าอยากจะมีเสื้อผ้าใสในสภาพดีๆตอนเดินออกไปก็อย่าปฏิเสธฉัน...”อัศวินกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงแหบพร่าทั้งยังรีบปลดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็วตัวตนในกางเกงของเขาตอนนี้มันพร้อมตั้งแต่ที่เธอนั่งทับบดเบียดสะโพกมนของเธอกับหน้าขาของเขาเมื่อครู่นี้แล้ว“นี่คุณ..อื้ม..”อัศวินไม่รอให้หญิงสาวได้กระทำการต่อต้านไปมากกว่านี้เขาถอดแว่นหนาๆของเธอออกทั้งรีบบดจูบตวัดลิ้นร้ายเข้าซอกซอนโพรงปากหวานดูดดึงอย่างกระหายจนริมฝีปากบางของหญิงสาวแทบเลือดซิบ“อะ...อร้าย”ริมฝีปากหนายังคงทำงานพร้อมไปกับมือหนาที่ถกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นไปที่หน้าท้องแล้วเกี่ยวดึงแพนตี้ตัวน้อยของหญิงสาวมาที่เหนือเข่าสองนิ้วแกร่งกดลงไปที่ช่องทางรักสอดใส่เข้าออกรัวเร็วจนตอนนี้น้ำอ
บ้านใหญ่“พี่อาชน์ไม่กลับบ้านอีกแล้วเหรอคะ”อัญญาเห็นลอบซ์กลับบ้านมาคนเดียวในช่วงหัวค่ำเธอจึงรีบวิ่งลงจากชั้นบนมาหาชายหนุ่ม“ครับ”ลอบซ์ตอบคำถามหญิงสาวสั้นๆพร้อมตั้งท่าจะเดินเลี่ยงหญิงสาวไปแต่ก็ดันเจอเธอเอาตัวขวางเอาไว้ก่อน“พี่อาชน์อยู่ที่ไหน”“ไม่ทราบครับคุณอาย”ลอบซ์บอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้แม้กระทั่งหญิงสาวเพราะมันเป็นหน้าที่บ้านหลังนั้นที่อัศวินเจ้านายของเขาซื้อไว้ก็ไม่มีใครรู้นอกจากพวกบอดี้การ์ดที่ต้องรักษาความปลอดภัยที่นั่น“ตัวติดกันตลอดจะไม่ทราบได้ยังไง”อัญญายืนกอดอกหน้ามุ่ยเธอไม่เชื่อที่ลอบซ์พูดแม้แต่น้อย“ก็ผมไม่ราบจริงๆนี่ครับขอตัวไปพักก่อนนะครับ”“ไม่ได้บอกมาก่อนว่าพี่อาชน์อยู่ที่ไหนแล้วทำไมเค้าถึงรับอิงเป็นเลขาได้ง่ายขนาดนั้น”“เรื่องนี้รอคุณอาชน์กลับมาแล้วคุณอายไปถามเองดีกว่าครับ”“ถ้าไม่ตอบก็ไม่ให้ไป”อัญญายังคงขวางทางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้เดินหนีเธอไปได้“คุณอาย..ผมจะไปพักผ่อนครับนี่เวลาเลิกงานผมแล้ว”หากอัญญาเป็นน้องสาวของเขาหรือคนใต้อำนาจเขาจะจับเธอเหวี่ยงออกไปเสียเดี๋ยวนี้แต่นี่เขาจำต้องยอมเธอเพราะเป็นน้องของเจ้านาย“ก็ไม่ให้ไป”เมื่อลอบซ์เห็นว่าหญิงสาวคงไม่ยอมให้เขา
ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอลุกยืนขึ้นและจับหญิงสาวกระแทกต่อจนร่างบางนั้นตัวบิดเกร็งเพราะถึงฝั่งฝันไปเรียบร้อยแล้วมือบางจิกเกร็งที่บ่าของชายหนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้มีอาการโมโหเธอเลยสักนิดพอใจที่เขาทำให้เธอได้ถึงจุดสุดยอดได้ชายหนุ่มวางหญิงสาวที่ตัวอ่อนปวกเปียกลงกับเตียงพร้อมบดจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกรอบเร้าอารมณ์ของเธอให้มันจุดติดขึ้นมาใหม่มือทั้งสองฉีกขาของหญิงสาวออกกว้างแล้วบดเบียดแท่งร้อนเข้าช่องทางรักที่หยาดเยิ้มเข้าไปอีกเช่นเดิมสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างหนักหน่วงจนเขาเองก็ถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของหญิงสาวทุกหยาดหยดจนล้นทะลักออกมาเปื้อนผ้าปูที่นอนชายหนุ่มกดแช่แท่งร้อนเอาไว้พักใหญ่เมื่อปลุกอารมณ์ของหญิงสาวจนเธอเริ่มตอบสนองเขาแล้วบทรักที่ร้อนก็ได้ดำเนินต่อมาจนครึ่งค่อนคืนอย่างรุนแรงจนหญิงสาวครางระงมเนิ่นนานจนแทบจะไม่มีเสียงวันต่อมา10.00 น.“อืม..อือ..ค..คุณอาชน์คะ”น้ำอิงรู้สึกตัวตื่นมาเพราะแสงที่มันลอดผ้าม่านเข้ามาส่องเข้าตาของเธอเมื่อโต๊ะข้างหัวเตียงนาฬิกาตอนนี้บ่งบอกเวลาว่าเป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้วแต่เธอและอัศวินยังนอนอยู่ที่เตียงกันอยู่“อืม..มี
หญิงสาวมองไปที่กองตรงหน้ามันไม่น่าจะใช้แค่สองมื้อที่ทำได้แต่นี่ถ้าเก็บดีๆกินได้เป็นเอาทิตย์เลยทีเดียว“จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอเลยฉันจะรอ”“ค่ะ”อัศวินเหล่มองน้ำอิงก่อนที่เขาจะเดินออกไปรอข้างนอกห้องครัวเพราะเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่อยู่มันทำให้เอดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกองเลยทีเดียวแต่เขาจะมามีอารมณ์ตอนนี้ไม่ได้เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งเธอและเขาชั่วโมงต่อมา“ผัดกระเพรากับไข่ดาวค่ะ”“แค่นี้เหรอ”อัศวินนั่งมองจานกับข้าวสองจานตรงหน้าของเขาอย่างแปลกใจเขาคิดว่าเธอจะทำอาหารมาสามสี่อย่างเสียอีกเพราะของที่เขาสั่งมามันก็มีทุกอย่างที่จะทำได้“กินแค่นี้ก็น่าจะอิ่มไม่ใช่เหรอคะนี่ก็จานใหญ่แล้วนะคะหรือว่าคุณอาชน์ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ”น้ำอิงเห็นว่าเธอกับเขาทานอาหารกันแค่สองคนจะต้องทำอะไรให้มันเปลืองมากมายแค่นี้เธอก็ถือว่ามันเยอะแล้วสำหรับหนึ่งมื้อ“ไม่อะ..อืม..อร่อยดี”อัศวินส่ายหัวพร้อมตักอาหารเข้าปากคำโตเมื่อเคี้ยวได้สองสามครั้งก็พยักหน้าให้กับความอร่อยของกระเพราจานนี้เขาไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้วแค่ไม่คิดว่าเธอจะทำเท่านี้ก็แค่นั้น“ขอบคุณค่ะ”น้ำอิงยิ้มรับคำชมจากปากชายห
“ถ้าพากันทำตัวดีๆก็จะเลี้ยงอยู่หรอก”น้ำอิงหันมาจ้องหน้าต้นตาลเขม็งเธอยังไม่ลืมเรื่องที่สองคนพากันไปทำอะไรมาจึงเป็นสาเหตุให้มานอนเป็นผักอยู่แบบนี้“เดี๋ยวนี้ผมไม่เกเรแล้วครับ”ต้นตาลก้มหน้างุดเล็กน้อย“แล้วนี่ได้ที่เรียนต่อหรือยัง”“ผมว่าจะไม่ต่อแล้วครับไม่อยากให้แม่แบกภาระหนักกว่านี้แล้วเดี๋ยวผมว่าจะหางานทำแล้วสมัครเรียนมหลาลัยเปิดเอารอโอบมันหายดีแล้วไปเรียนด้วยกันครับ”“แบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะแล้วพี่จะลองหางานดีๆให้”“ขอบคุณครับพี่อิง”น้ำอิงพยักหน้าเห็นด้วยกับต้นตาลเพราะการเรียนมหาลัยก็มีทางเลือกหลายทางดีแล้วที่ต้นตาลยังคิดถึงคนที่ส่งเรียนเธอรับปากว่าจะลองหางานที่ดีๆที่รับวุฒิม.ปลายให้ต้นตาลได้ทำไปพรางๆอย่างน้อยไมได้เงินมากมายแต่ก็ไม่ต้องเดือดร้อนขอตังแม่ ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงพยาบาล“อิง”“พี่แจสมิน”น้ำอิงตกใจเล็กน้อยที่เธอดันเจอมะลิที่นี่หวังว่าพี่มะลิของเธอจะไม่รู้ว่าเธอไปกับลูกค้านอกรอบหรอกนะ“มาคุยกันหน่อยซิพี่เห็นเจ้เขาบอกพี่ว่าตั้งแต่ที่ลูกค้าวีไอพีคนนั้นมาที่ร้านแล้วได้อิงไปวันนั้นเค้าก็ไม่กลับมาที่ร้านอีกเลยเราได้ไปต่อกับลูกค้าหรือเปล่า”“เอ่อ..ป..เปล่านะจ๊ะ”น้ำอิงรีบส่าย
“ก็...อิง..ไม่ชอบนี่คะ”น้ำอิงก้มหน้างุดเมื่อโดนจับได้ว่าไปทำอะไรมา“ไม่ชอบก็ต้องชอบในเมื่อมันเป็นของที่ฉันซื้อให้รู้ไหมว่าราคามันแพงกว่าเงินเดือนเธอด้วยซ้ำ”ชายหนุ่มวางถุงกระดาษในมือลงหย่อนก้นนั่งเบียดหญิงสาวพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ๆเธอจนหญิงสาวต้องเมินหน้าหนีเพราะไม่อยากมองแววตาที่กำลังไม่พอใจของเขา“แต่อิงก็ไม่ได้ขอให้คุณซื้อให้นี่คะ”อัศวินพยายามจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออก“ทำอะไรคะ??”น้ำอิงปัดป้องมือหนาของเขาที่นึกจะทำอะไรก็ทำตามใจไม่คิดจะให้เกียรติเธอเลยสักนิดเดียว“ถ้าไม่ใส่ชุดที่ฉันซื้อให้ก็ไม่ต้องใส่อะไรเลย”ชายหนุ่มไม่ชอบที่เธอมาเถียงเขาข้างๆคูๆในเมื่อเขาให้อะไรเธอก็ต้องรับห้ามปฏิเสธเพราะมันจะทำให้เขายิ่งอยากจะเอาชนะ“ค..คุณ..อ..อื้มมม”ชายหนุ่มบดจูบขยี้ริมฝีปากบางอย่างกระหายวันนี้เขาไม่ได้เห็นหน้าเธอแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็รู้สึกคิดถึงหน้าซื่อๆสายตาใสๆภายใต้แว่นหนาๆคอยกวนใจเขาอยู่ตลอดเมื่อเปิดแอพดูกล้องในมือถือดูว่าเธอกลับมาหรือยังก็พบว่าเธอต้องทำให้เขาอารมณ์เสียขึ้นมาหนึ่งเรื่องเขาไม่ชอบการปฏิเสธจากเธอเลยจริงๆดังนั้นจึงต้องทำโทษให้เธอได้เข็ดหลาบคราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ต้องมาขัดใ
บริษัทXXX“อิง”“มาคุยกันหน่อยสิ”อัญญารีบดึงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปในห้องของเธอในช่วงพักกลางวันเพื่อที่จะคุยเรื่องที่มันคาใจให้จบเสียที“ไปเอาเงินมาจากไหนพูดมาเลย”“เอ่อ..ก็...ไปกู้คนอื่นมาน่ะ”น้ำอิงคิดว่าเรื่องนี้เพื่อนเธอจะลืมไปแล้วเสียอีกจึงต้องหาคำโกหกเพื่อนเธอจนได้“แกจะบ้าเหรอพอฉันจะหาให้ยืมกลับไม่เอากลับไปกู้คนอื่นแล้วนี่พวกปล่อยกู้เถื่อนๆหรือเปล่า”อัญญาเบิกตาโพรงเธอกลัวว่าเพื่อนเธอจะไปยุ่งกับแก๊งเงินกู้เถื่อน“อ่อเปล่า..เดี๋ยวฉันได้เงินเดือนก็ทยอยคืนเค้าเราตกลงกันได้อย่างดี”น้ำอิงยืนยันว่ามันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ขนาดนั้นให้เพื่อนเธอจะได้เลิกห่วง“แน่นะ..”“อืมม”“แล้วอาทิตย์หน้าที่ตอบตกลงในกลุ่มแชทอะไปจริงใช่ป่ะ”อัญญารู้แบบนี้ก็ค่อยโล่งอกเดี๋ยวเธอค่อยไปขอให้พี่ชายเธอให้เงินเดือนเพื่อนเธอเยอะๆทีหลังน้ำอิงจะได้มีเงินไปใช้หนี้หมดเร็วๆส่วนเรื่องไปเที่ยวเธอไม่คิดว่าน้ำอิงจะตอบตกลงง่ายๆเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง“ไปจริงน่ะสิ”น้ำอิงพยักหน้าด้วยสายตาจริงจังเธอตอบตกลงแล้วก็ต้องไปอยู่แล้ววันหยุดนี้เธอจะได้อยู่อย่างเป็นอิสระบ้าง“เย่..เราจะได้ไปเที่ยวกันซะทีเนอะแต่ว่างานนี้ไม่ใช่แค่เร
“ก็แค่ทำตัวดีๆกับฉันมันยากนักรึไงอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ...เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยแค่ขู่คืนนี้ฉันจะให้เธอพักนอนเถอะ”อัศวินรวบร่างบางที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจมากอดเอาไว้พร้อมพาเธอเดินไปนอนลงที่เตียงทั้งยังกอดเอเอาไว้หลวมๆรับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยเพราะกำลังสะอื้นให้เขาไม่รู้ว่าสงสารเธอหรือเปล่าแต่คงจะไม่เพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากเขาได้ตอนนี้จริงๆเขายังหลงไหลในตัวเธออยู่ไม่น้อยและไม่รู้ด้วยว่าความหลงไหลนี้จะหมดไปเมื่อไรน้ำอิงหลับตาสะอื้นอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ชีวิตเธอเลือกที่จะก้าวเข้าไปหาเขาเองในวันนั้นเธอก็จะต้องยอมรับชะตากรรมที่เธอฝืนไม่ได้เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเบื่อเธอในเร็ววันเพราะเธอจะได้ไม่มีตราบาปในใจเสียทีอาทิตย์ต่อมาเป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำอิงอยู่กับชายหนุ่มด้วยความหนักใจเขาเองก็ตักตวงความสุขกับร่างกายของเธออยู่แทบทุกวันจนเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนโดยที่เธอเองก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้น้องชายของเธอถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีโดยฝีมือของอัศวินนั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอจะเล่นตุกติกอะไรกับเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้น้องชายของเธออยู่ในกำมือของเขาเรียบร้อยแล