Share

ตอนที่22 ปล่อยไปไม่ได้

“ก็แค่ทำตัวดีๆกับฉันมันยากนักรึไงอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ...เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยแค่ขู่คืนนี้ฉันจะให้เธอพักนอนเถอะ”

อัศวินรวบร่างบางที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจมากอดเอาไว้พร้อมพาเธอเดินไปนอนลงที่เตียงทั้งยังกอดเอเอาไว้หลวมๆรับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยเพราะกำลังสะอื้นให้เขาไม่รู้ว่าสงสารเธอหรือเปล่าแต่คงจะไม่เพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากเขาได้ตอนนี้จริงๆเขายังหลงไหลในตัวเธออยู่ไม่น้อยและไม่รู้ด้วยว่าความหลงไหลนี้จะหมดไปเมื่อไร

น้ำอิงหลับตาสะอื้นอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ชีวิตเธอเลือกที่จะก้าวเข้าไปหาเขาเองในวันนั้นเธอก็จะต้องยอมรับชะตากรรมที่เธอฝืนไม่ได้เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเบื่อเธอในเร็ววันเพราะเธอจะได้ไม่มีตราบาปในใจเสียที

อาทิตย์ต่อมา

เป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำอิงอยู่กับชายหนุ่มด้วยความหนักใจเขาเองก็ตักตวงความสุขกับร่างกายของเธออยู่แทบทุกวันจนเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนโดยที่เธอเองก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้

น้องชายของเธอถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีโดยฝีมือของอัศวินนั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอจะเล่นตุกติกอะไรกับเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้น้องชายของเธออยู่ในกำมือของเขาเรียบร้อยแล้ว

“อิง”

อัญญาเปิดประตูห้องทำงานมาหาเพื่อนสาวของเธอยื่นขวดน้ำผลไม้ที่เธอพึ่งสั่งมาให้เพื่อนเธอพร้อมเปิดขวดน้ำผลไม่อีกขวดที่อยู่ในมือของเธอดื่ม

“อะ..น้ำผลไม้จะได้สดชื่นพี่ชายฉันใช้งานแกหนักไปหรือเปล่าเนี่ยถึงดูเครียดๆแบบนี้”

“เปล่าหรอก..”

“นี่แกช่วยดูที่ฉันออกแบบแหวนมาใหม่สิสวยไหม”

อัญญาพึ่งออกแบบตัวเรือนแหวนเพชรเสร็จเลยเอามาให้น้ำอิงดูอยากนะรู้ว่าเพื่อนเธอมีความเห็นอย่างไรก่อนที่เธอจะส่งให้ลอบซ์ตัดสินใจลองขึ้นแบบดู

“สวยดีนะดีไซน์แปลกตามากเลย”

“จริงเหรอ..ฉันตั้งใจจะให้มันดูแปลกตาจากตัวแหวนแบบเดิมของแบรนด์แต่ก็ยังคงความหรูอยู่”

“สวยมากเลยนพฉันไม่ได้อวย”

น้ำอิงไม่ได้พูดเล่นเธอมองแวบแรกก็รู้สึกชอบทันทีแม้จะเป็นแค่แบบร่าง

“จริงเหรอ..เดี๋ยวฉันต้องเอาไปให้พี่ลอบซ์ดูอีกทีว่าเค้าจะให้คนขึ้นแบบให้หรือเปล่า”

อัญญาใจชื้นขึ้นมามากที่เพื่อนเธอชมเปราะ

“ชักอยากจะเห็นของจริงซะแล้วสิ”

น้ำอิงก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าถ้าหากขึ้นแบบมาเป็นรูปเป็นร่างแล้วจะสวยขนาดไหน

“นั่นสิ...แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อนพรุ่งนี้พร้อมรึยังวันนี้ไปนอนบ้านฉันนะฉันให้คนเตรียมห้องไว้แล้ว”

อัญญาหยิบแผ่นกระดาษจากในมือของเพื่อนเธอวางลงก่อนแล้วชวนเพื่อนเธอไปนอนที่บ้านของเธอในคืนนี้

“ได้สิ”

น้ำอิงตอบตกลงอย่างไม่ลังเลหวังว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เธอจะได้นอนเต็มอิ่มบ้าง

บ้านใหญ่

“ป้าจันทร์สวัสดีค่ะ”’

น้ำอิงรีบเข้ามาสวัสดีจันทร์วาดหญิงชราที่เธอเคยเจอเมื่อหลายปีก่อนเมื่อแวะมาทานข้าวที่นี่หากวันนั้นเธอได้เจอพี่ชายของเพื่อนเธอเสียก่อนเรื่องในชีวิตที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้อาจจะไม่เกิดก็เป็นได้

“คุณอิงไม่ได้เจอกันนานแลเลยนะคะนึกว่าจำป้าไม่ได้ซะแล้ว”

จันทร์วาดทักน้ำอิงอย่างเอ็นดูเพราะรู้สึกชอบหญิงสาวตั้งแต่มาครั้งแรกด้วยความที่เธอช่างจ้อแลปากหวานกับคนแก่อย่างเธอนั่นเอง

“ใครจะจำป้าจันทร์ไมได้ล่ะคะถึงเราจะเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่รสชาติแกงเรียงของป้าจันทร์อิงยังจำได้ถึงทุกวันนี้เลยค่ะ”

“ปากหวานกับคนแก่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ”

“แบบนี้เย็นนี้ป้าจันทร์ต้องมีเมนูแกงเรียงแล้วล่ะมั้งคะเพราะอิงจะมานอนที่นี่”

อัญญาแอบแซวจันทร์วาดเพราะเธอรู้ว่าหากจันทร์วาดได้ยินแบบนี้แล้วเมนูบนโต๊ะอาหารเย็นนี้คงจะต้องมีแกงเรียงร่วมด้วยอยู่เป็นแน่

“เดี๋ยวป้าจัดให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

จันทร์วาดไม่รอช้ารีบไปทำเมนูนี้เพิ่มทันทีเพราะใกล้จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว

“คุณแม่คะ”

“อ้าวอายหนูอิง”

“คุณน้าสวัสดีค่ะ”

สองสาวเดินเข้าไปที่หลังบ้านรีบเข้าไปสวัสดีกิ่งเกสรที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ท่ามกลางหมู่มวลพรรณไม้ที่เธอชอบให้คนสวนปลูกเอาไว้และดูแลให้มันสดชื่นอยู่เสมอเอาไว้เป็นมุมนั่งเล่นเวลาที่เธอกลับมา

“สาวแว่นของน้าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

กิ่งเกสรทักทายน้ำอิงที่ดูโตขึ้นกว่าตอนที่เธอเจอเยอะครั้งนั้นที่เธอเจอน้ำอิงที่มหาลัยยังดูเป็นเด็กวัยรุ่นที่พึ่งเข้ามหาลัยใหม่ๆอยู่เลยวันนี้เห็นน้ำอิงในชุดทำงานก็ยิ่งดูแปลกตาไปอีกแบบแต่ที่จะดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนก็คงจะเป็นลุคสาวแว่นนี่แหละ

“คุณน้ายังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ”

น้ำอิงเอ่ยชมจากใจของเธอไมได้อวยอะไรเพราะรู้สึกว่าแม่ของเพื่อนเธอเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีมากคนนึงเมื่อครั้งนั้นเจออย่างไรครั้งนี้ก็ยังเหมือนเดิมทั้งที่ผ่านมาสามสี่ปีแล้ว

“ชมแบบนี้น้าก็เขินแย่น่ะสิ”

กิ่งเกสรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อถูกน้ำอิงชม

“..ก็คุณแม่สวยจริงๆนี่ค้า...”

อัญญาแกมชมแกมแซวแม่ตัวเองอย่างหน้าทะเล้น

“ต้องการอะไรล่ะเราน่ะ”

“เปล่านะคะลูกคนนี้ชมจากใจจริง”

“อ้าวตาอาชน์จะมาทำไมไม่บอกก่อน”

สายตาของก่งเกสรพลันมองไปเห็นลูกชายของเธอเดินเข้าบ้านมาก็แปลกใจว่าวันนี้ทำไมถึงกลับบ้านมาได้

“ก็นี่บ้านผมด้วยไม่ใช่เหรอครับทำไมจะมาต้องบอกก่อน”

“ก็เห็นตั้งแต่แม่กลับมาก็ไม่เห็นจะกลับมานอนบ้านนานแล้วไม่รู้ไปนอนกกสาวที่ไหนอยู่”

กิ่งเกสรแอบแซะเรื่องที่ลูกชายของเขาชอบทำอยู่บ่อยๆแต่คนที่ดูท่าจะตกใจจนหน้าเหวอไปไม่ใช่คนโนแซะแต่เห็นจะเป็นน้ำอิงที่เอาแต่นั่งนิ่งมากกว่า

“..ก็ต้องมีบ้างครับ..”

อัศวินพูดพร้อมเปรยตามองไปยังน้ำอิงเล็กน้อย

“เรานี่...”

กิ่งเกสรขมวดคิ้วให้ลูกชายของเธอเล็กน้อย

“เดี๋ยวอิงไปช่วยป้าจันทร์ในครัวก่อนนะคะคุณน้า”

น้ำอิงไม่อยากอยู่ตรงนี้นานเธออุตส่าห์หนีมาที่นี่โดยไม่บอกเขาก่อนไม่อยากจะคิดว่าเขาจะมาโผล่ที่นี่ได้

“ตามสบายเลยจะหนูอิง”

“ฉันไปด้วย”

อัญญาเดินตามน้ำอิงไปติดๆ

“แม่เลือกแหวนให้หนูพลอยเรียบร้อยแล้วนะตาอาชน์..พรุ่งนี้อย่าลืมไปวัดตัวกับหนูพลอยด้วยล่ะแม่นัดช่างเอาไว้แล้ว”

หลังจากสองสาวเดินออกไปแล้วกิ่งเกสรก็คุยเรื่องงานแต่งกับลูกชายของเธอไหนๆก็เจอกันในวันนี้แล้วก็คุยให้จบไปเลยว่าเอเตรียมอะไรไว้แล้วบ้าง

“ไซส์เสื้อผ้าผมก็ไซส์ทั่วๆไปอยู่แล้วครับไม่จำเป็นต้องไป”

อัศวินไม่เห็นว่าเรื่องเสื้อผ้ามันจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากอะไรเลยสักนิดที่เขาจะต้องไปมัววัดตัวทั้งที่บอกไซส์ไปก็น่าจะตัดได้อยู่แล้ว

“ช่วยทำหน้าที่ว่าที่เจ้าบ่าวที่ดีหน่อยเถอะ”

“ผมก็ทำอยู่นี่ไงครับไม่ได้เรื่องมากอะไรเลย”

อัศวินคิดว่าเขาก็ทำดีที่สุดแล้วเท่าที่จะทำได้

“เรานี่ก็นะ”

กิ่งเกสรไม่รู้จะทำยังไงกับลูกชายของเธอจริงๆ

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status