“ก็แค่ทำตัวดีๆกับฉันมันยากนักรึไงอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ...เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยแค่ขู่คืนนี้ฉันจะให้เธอพักนอนเถอะ”
อัศวินรวบร่างบางที่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจมากอดเอาไว้พร้อมพาเธอเดินไปนอนลงที่เตียงทั้งยังกอดเอเอาไว้หลวมๆรับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยเพราะกำลังสะอื้นให้เขาไม่รู้ว่าสงสารเธอหรือเปล่าแต่คงจะไม่เพราะเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปจากเขาได้ตอนนี้จริงๆเขายังหลงไหลในตัวเธออยู่ไม่น้อยและไม่รู้ด้วยว่าความหลงไหลนี้จะหมดไปเมื่อไร
น้ำอิงหลับตาสะอื้นอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ชีวิตเธอเลือกที่จะก้าวเข้าไปหาเขาเองในวันนั้นเธอก็จะต้องยอมรับชะตากรรมที่เธอฝืนไม่ได้เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเบื่อเธอในเร็ววันเพราะเธอจะได้ไม่มีตราบาปในใจเสียที
อาทิตย์ต่อมา
เป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่น้ำอิงอยู่กับชายหนุ่มด้วยความหนักใจเขาเองก็ตักตวงความสุขกับร่างกายของเธออยู่แทบทุกวันจนเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนโดยที่เธอเองก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้
น้องชายของเธอถูกย้ายมาที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีโดยฝีมือของอัศวินนั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอจะเล่นตุกติกอะไรกับเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้น้องชายของเธออยู่ในกำมือของเขาเรียบร้อยแล้ว
“อิง”
อัญญาเปิดประตูห้องทำงานมาหาเพื่อนสาวของเธอยื่นขวดน้ำผลไม้ที่เธอพึ่งสั่งมาให้เพื่อนเธอพร้อมเปิดขวดน้ำผลไม่อีกขวดที่อยู่ในมือของเธอดื่ม
“อะ..น้ำผลไม้จะได้สดชื่นพี่ชายฉันใช้งานแกหนักไปหรือเปล่าเนี่ยถึงดูเครียดๆแบบนี้”
“เปล่าหรอก..”
“นี่แกช่วยดูที่ฉันออกแบบแหวนมาใหม่สิสวยไหม”
อัญญาพึ่งออกแบบตัวเรือนแหวนเพชรเสร็จเลยเอามาให้น้ำอิงดูอยากนะรู้ว่าเพื่อนเธอมีความเห็นอย่างไรก่อนที่เธอจะส่งให้ลอบซ์ตัดสินใจลองขึ้นแบบดู
“สวยดีนะดีไซน์แปลกตามากเลย”
“จริงเหรอ..ฉันตั้งใจจะให้มันดูแปลกตาจากตัวแหวนแบบเดิมของแบรนด์แต่ก็ยังคงความหรูอยู่”
“สวยมากเลยนพฉันไม่ได้อวย”
น้ำอิงไม่ได้พูดเล่นเธอมองแวบแรกก็รู้สึกชอบทันทีแม้จะเป็นแค่แบบร่าง
“จริงเหรอ..เดี๋ยวฉันต้องเอาไปให้พี่ลอบซ์ดูอีกทีว่าเค้าจะให้คนขึ้นแบบให้หรือเปล่า”
อัญญาใจชื้นขึ้นมามากที่เพื่อนเธอชมเปราะ
“ชักอยากจะเห็นของจริงซะแล้วสิ”
น้ำอิงก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าถ้าหากขึ้นแบบมาเป็นรูปเป็นร่างแล้วจะสวยขนาดไหน
“นั่นสิ...แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อนพรุ่งนี้พร้อมรึยังวันนี้ไปนอนบ้านฉันนะฉันให้คนเตรียมห้องไว้แล้ว”
อัญญาหยิบแผ่นกระดาษจากในมือของเพื่อนเธอวางลงก่อนแล้วชวนเพื่อนเธอไปนอนที่บ้านของเธอในคืนนี้
“ได้สิ”
น้ำอิงตอบตกลงอย่างไม่ลังเลหวังว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เธอจะได้นอนเต็มอิ่มบ้าง
บ้านใหญ่
“ป้าจันทร์สวัสดีค่ะ”’
น้ำอิงรีบเข้ามาสวัสดีจันทร์วาดหญิงชราที่เธอเคยเจอเมื่อหลายปีก่อนเมื่อแวะมาทานข้าวที่นี่หากวันนั้นเธอได้เจอพี่ชายของเพื่อนเธอเสียก่อนเรื่องในชีวิตที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้อาจจะไม่เกิดก็เป็นได้
“คุณอิงไม่ได้เจอกันนานแลเลยนะคะนึกว่าจำป้าไม่ได้ซะแล้ว”
จันทร์วาดทักน้ำอิงอย่างเอ็นดูเพราะรู้สึกชอบหญิงสาวตั้งแต่มาครั้งแรกด้วยความที่เธอช่างจ้อแลปากหวานกับคนแก่อย่างเธอนั่นเอง
“ใครจะจำป้าจันทร์ไมได้ล่ะคะถึงเราจะเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่รสชาติแกงเรียงของป้าจันทร์อิงยังจำได้ถึงทุกวันนี้เลยค่ะ”
“ปากหวานกับคนแก่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ”
“แบบนี้เย็นนี้ป้าจันทร์ต้องมีเมนูแกงเรียงแล้วล่ะมั้งคะเพราะอิงจะมานอนที่นี่”
อัญญาแอบแซวจันทร์วาดเพราะเธอรู้ว่าหากจันทร์วาดได้ยินแบบนี้แล้วเมนูบนโต๊ะอาหารเย็นนี้คงจะต้องมีแกงเรียงร่วมด้วยอยู่เป็นแน่
“เดี๋ยวป้าจัดให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
จันทร์วาดไม่รอช้ารีบไปทำเมนูนี้เพิ่มทันทีเพราะใกล้จะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว
“คุณแม่คะ”
“อ้าวอายหนูอิง”
“คุณน้าสวัสดีค่ะ”
สองสาวเดินเข้าไปที่หลังบ้านรีบเข้าไปสวัสดีกิ่งเกสรที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ท่ามกลางหมู่มวลพรรณไม้ที่เธอชอบให้คนสวนปลูกเอาไว้และดูแลให้มันสดชื่นอยู่เสมอเอาไว้เป็นมุมนั่งเล่นเวลาที่เธอกลับมา
“สาวแว่นของน้าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
กิ่งเกสรทักทายน้ำอิงที่ดูโตขึ้นกว่าตอนที่เธอเจอเยอะครั้งนั้นที่เธอเจอน้ำอิงที่มหาลัยยังดูเป็นเด็กวัยรุ่นที่พึ่งเข้ามหาลัยใหม่ๆอยู่เลยวันนี้เห็นน้ำอิงในชุดทำงานก็ยิ่งดูแปลกตาไปอีกแบบแต่ที่จะดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนก็คงจะเป็นลุคสาวแว่นนี่แหละ
“คุณน้ายังสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ”
น้ำอิงเอ่ยชมจากใจของเธอไมได้อวยอะไรเพราะรู้สึกว่าแม่ของเพื่อนเธอเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีมากคนนึงเมื่อครั้งนั้นเจออย่างไรครั้งนี้ก็ยังเหมือนเดิมทั้งที่ผ่านมาสามสี่ปีแล้ว
“ชมแบบนี้น้าก็เขินแย่น่ะสิ”
กิ่งเกสรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อถูกน้ำอิงชม
“..ก็คุณแม่สวยจริงๆนี่ค้า...”
อัญญาแกมชมแกมแซวแม่ตัวเองอย่างหน้าทะเล้น
“ต้องการอะไรล่ะเราน่ะ”
“เปล่านะคะลูกคนนี้ชมจากใจจริง”
“อ้าวตาอาชน์จะมาทำไมไม่บอกก่อน”
สายตาของก่งเกสรพลันมองไปเห็นลูกชายของเธอเดินเข้าบ้านมาก็แปลกใจว่าวันนี้ทำไมถึงกลับบ้านมาได้
“ก็นี่บ้านผมด้วยไม่ใช่เหรอครับทำไมจะมาต้องบอกก่อน”
“ก็เห็นตั้งแต่แม่กลับมาก็ไม่เห็นจะกลับมานอนบ้านนานแล้วไม่รู้ไปนอนกกสาวที่ไหนอยู่”
กิ่งเกสรแอบแซะเรื่องที่ลูกชายของเขาชอบทำอยู่บ่อยๆแต่คนที่ดูท่าจะตกใจจนหน้าเหวอไปไม่ใช่คนโนแซะแต่เห็นจะเป็นน้ำอิงที่เอาแต่นั่งนิ่งมากกว่า
“..ก็ต้องมีบ้างครับ..”
อัศวินพูดพร้อมเปรยตามองไปยังน้ำอิงเล็กน้อย
“เรานี่...”
กิ่งเกสรขมวดคิ้วให้ลูกชายของเธอเล็กน้อย
“เดี๋ยวอิงไปช่วยป้าจันทร์ในครัวก่อนนะคะคุณน้า”
น้ำอิงไม่อยากอยู่ตรงนี้นานเธออุตส่าห์หนีมาที่นี่โดยไม่บอกเขาก่อนไม่อยากจะคิดว่าเขาจะมาโผล่ที่นี่ได้
“ตามสบายเลยจะหนูอิง”
“ฉันไปด้วย”
อัญญาเดินตามน้ำอิงไปติดๆ
“แม่เลือกแหวนให้หนูพลอยเรียบร้อยแล้วนะตาอาชน์..พรุ่งนี้อย่าลืมไปวัดตัวกับหนูพลอยด้วยล่ะแม่นัดช่างเอาไว้แล้ว”
หลังจากสองสาวเดินออกไปแล้วกิ่งเกสรก็คุยเรื่องงานแต่งกับลูกชายของเธอไหนๆก็เจอกันในวันนี้แล้วก็คุยให้จบไปเลยว่าเอเตรียมอะไรไว้แล้วบ้าง
“ไซส์เสื้อผ้าผมก็ไซส์ทั่วๆไปอยู่แล้วครับไม่จำเป็นต้องไป”
อัศวินไม่เห็นว่าเรื่องเสื้อผ้ามันจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากอะไรเลยสักนิดที่เขาจะต้องไปมัววัดตัวทั้งที่บอกไซส์ไปก็น่าจะตัดได้อยู่แล้ว
“ช่วยทำหน้าที่ว่าที่เจ้าบ่าวที่ดีหน่อยเถอะ”
“ผมก็ทำอยู่นี่ไงครับไม่ได้เรื่องมากอะไรเลย”
อัศวินคิดว่าเขาก็ทำดีที่สุดแล้วเท่าที่จะทำได้
“เรานี่ก็นะ”
กิ่งเกสรไม่รู้จะทำยังไงกับลูกชายของเธอจริงๆ
21.30 น.“พรุ่งนี้ฉันจะใส่ชุดไหนดีนะมีตั้งหลายชุดเลือกไม่ถูกเลย”อัญญาขนกระเป๋าชุดว่ายน้ำของเธอมาเลือกกันที่ห้องของน้ำอิงหญิงสาวเดินเทียบชุดหมุนไปมาเลือกไม่ได้สักทีว่าจะเอาชุดว่ายน้ำแบบไหนไปบ้าง“ก็ใส่ชั่วโมงละชุดไปเลยสิ”น้ำอิงอดประชดเพื่อนเธอไม่ได้ที่เห็นเลือกแล้วเลือกอีกไม่จบเสียทีจนเธอเวียนหัวไปหมดแล้ว“ประชดกันเหรอ”อัญญาหันมาบุ้ยหน้าใส่เพื่อนสาวของเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่“ก็เห็นเลือกไม่ถูกซักที”“แกเลือกให้ฉันหน่อยสิ”เมื่อเลือกแล้วเลือกอีกไมได้ดั่งใจเธอคงจะต้องให้เพื่อนเธอเป็นคนตัดสินใจให้จะดีกว่า“อืมม...งั้นเป็นชุดนี้ก็แล้วกัน”น้ำอิงหยิบชุดมี่เป็นวันพีชสีเทาขึ้นมาเพราเห็นว่ามันน่ารักเหมาะกับเพื่อนเธอดี“ชุดนี้เหรอมันมิดชิดไปหรือเปล่า”อัญญามองชุดที่เพื่อนเธอหยิบเลือกขึ้นมาให้ก็ส่ายหัวหงึกหงักเพราะเห็นว่ามันดู฿จะมิดชิดจนเกินไป“งั้นก็ยกมันไปทั้งหมดนี่แล้วก็ไปเลือกที่โน่นจบนะ”“โอเคถือว่าเป็นความคิดที่ดี”น้ำอิงมองหน้าเพื่อนเธออย่างตกใจไม่คิดว่าจะเชื่อคำที่เธอแกล้งบอกจริงๆ“ฉันไปนอนก่อนนะเดี๋ยวนอนดึกจะขอบตาคล้ำพรุ่งนี้ถ่ายรูปไม่สวยกันพอดี”“จ้า...หลับฝันดีนะ”“เหมือนกันนะไปล
“อ.. อ๋อ.. บ้านหลังนั้นรุ่นน้องแค่ให้ผมดูให้น่ะครับไม่ได้ซื้อให้”แดเนียลเหมือนโดนระเบิดลุกใหญ่ขว้างมาใส่หน้าเต็มๆตอนนี้ริซ่าเองก็หันมามองหน้าของเขาอย่างคาดโทษแล้วด้วย“อ๋อ... แต่มันเป็นชื่อคุณนะคะ... “ผักหวานยังคงไม่จบง่ายๆเพราะสิ่งที่เธอไม่ชอบก็คือผู้ชายเจ้าชู้ริซ่าเองเริ่มทนไม่ไหวเลยรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีด้วยความที่รู้สึกว่าเธอเหมือนคนโง่ที่กำลังโดนแดเนียลหรอก“เอ่อ.... คงเข้าใจผิดน่ะครับนี่กุญแจของบ้านที่จองไว้เดี๋ยวทุกคนเชิญตามสบายนะผมขอตัวก่อน”แดเนียลรีบวางกุญแจบ้านให้กิ่งเกสรพร้อมรีบเดินตามริซ่าไปทันทีเรื่องเอาคืนหญิงสาวเขาจะต้องมาจัดการเธอทีหลังแน่นอน“... อิๆๆๆ.... “ผักหวานรู้สึกสะใจอย่างมากที่ทำให้แดเนียลหัวเสียได้“เคยรู้จักพี่แดนมาก่อนเหรอ”อัญญากระแซะถามเพื่อนเธอในขณะที่ทุกคนกำลังเดินไปที่บ้านพักกัน“เค้าซื้อบ้านในโครงการของพี่ชายฉันน่ะน่าจะให้นักศึกษา”“โอ้โห...ลงทุนเหมือนกัันนะพี่เราดีนะพี่อาชน์ไม่เป็นแบบนี้นะคะคุณแม่”อัญญาถึงกับตาโตไม่คิดว่าแดเนียลจะลงทุนขนาดนี้เพื่อให้ได้สาวมาควงเล่น“ไม่แน่น้าาา... พี่เราอาจจะเปย์สาวมากกว่าพี่แดนของเราก็ได้”กิ่งเกสรตอบกลับล
“ไปๆลูกเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันแม่เอามาด้วย”กิ่งเกสรส่งกระเป๋าผ้าซึ่งในนั้นมีลูกวอลเล่ย์บอลอยู่ให้อัญญาถือ“พร้อมมากค่ะคุณแม่”ทั้งสี่เดินออกมาที่ริมชายหาดในช่วงบ่ายแก่ๆเพื่อมาเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดตามใจกิ่งเกสรที่อยากจะเล่นเหมือนตอนตัวเองเป็นสาวๆทั้งสี่แบ่งทีมกันเป็นฝั่งสองคนอัญญาอยู่กับแม่ของเธอส่วนน้ำอิงอยู่กับผักหวานเมื่อแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้วจึงได้เวลาแข่งแต่เมื่อยังไม่ทันได้เล่น“สาวๆจะเล่นอะไรกันครับ”แพทริคหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษผมทองตาสีฟ้าสูงโปร่งเกิน180เซนอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อฮาวายไม่ติดกระดุมโชว์กล้ามหน้าท้องแกร่งเดินมาพร้อมกับอัศวินแดเนียลและลอบซ์เขาเป็นลูกชายของเพื่อนเอื้อการพ่อของอัศวินที่มาที่นี่ได้ก็เพราะคำเชิญจากอัศวินเป็นคนชวนชายหนุ่มเดินตรงมาที่กลุ่มสาวๆพร้อมเข้าไปกอดทักทายกิ่งเกสรตามธรรมเนียมของเขา“หนุ่มๆทำไมอยู่กันครบเลยล่ะลูก”กิ่งเกสรมองไปที่สามสี่หนุ่มที่เดินเข้ามาหาพวกเธออย่างสงสัยว่าทำไมพวกเขาจึงได้มารวมตัวกันที่นี่ได้“พี่อาชน์มาได้ไงคะ”คนที่หน้ามุ่ยไม่พอใจอยู่ตอนนี้ก็น่าจะเป็นอัญญาที่พี่ชายเธอก็มาที่นี่จนได้ทั้งที่เธออุตส่าห์ไม่อยากจะชวนเขาตั้งแต่คราแร
“พีทแซงเค้าไปเลยลูก”กิ่งเกสรเชียร์หลานชายเธอเต็มที่เพราะดูท่าแพทริคกำลังจะแซงแดเนียลได้อยู่แต่ลูกชายของเธอครั้งนี้เธอเห็นว่าเขาช้ากว่าทุกครั้งเพราะฉะนั้นตัดออกจากเกมส์ไปได้เลย“คุณน้าเกาะแน่นๆนะครับ”แพทริคกำลังจะเร่งเครื่องเพื่อที่จะแซงแดเนียลและแล้วเขาก็แซงจนได้ขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแล้วในตอนนี้ทางด้านอัญญาเธอยืนดูทั้งสามแข่งกันอยู่ที่ชายหาดดูจากความเร็วที่ใช้กันแล้วน่าจะแข่งกันจริงจังน่าดู“ดูท่าจะแข่งกันจริงจังนะคะ”“พวกเค้าไม่เคยทำอะไรเล่นๆกันอยู่แล้วครับ”“เมื่อกี้อายเห็นพี่แดนอยู่กับแฟนตอนนี้ไปไหนแล้วล่ะคะ”อัญญานึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าทีเธอจะเข้าไปในบ้านเธอเห็นริซ่าแฟนสาวของแดเนียลอยู่ด้วยแต่ตอนนี้ไม่ยักจะเห็นเพราะคนเป็นแฟนกันหากอยู่ใกล้ๆคงไม่ยอมให้แฟนใกล้กับผู้หญิงอื่นแน่“เห็นว่างอนให้คนขับเรือไปส่งที่ฝั่งกลับไปแล้วครับ”ลอบซ์รู้ว่าริซ่ากลับไปสวนกับเขาเมื่อตอนที่ขับเรือมาที่นี่เหตุผลที่เค้ารู้ก็ตงจะงอนกันด้วยเรื่องอะไรสักเรื่อง“หูยย... ฝีมือยัยหวานสินะ”อัญญาแอบหน้าเสียเล็กน้อยคงจะเป็นเพราะปากของเพื่อนเธอเป็นแน่บรื๊นนๆๆๆๆ“วู้ววว”และแล้วแพทริคก็คว่าชัยชนะมาได้ในการแข่
“เงียบๆ”อัศวินส่งเสียงปรามหญิงสาวให้เธอหยุดการกระทำต่อต้าน“คุณอาชน์”น้ำอิงมองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์“ไปกับฉัน”ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพร้อมพาเธอเดินออกจากห้องของเธอไป“จะพาอิงไปไหนคะ”“ไม่ต้องถามมาก”“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามจะดีดตัวลงแต่ก็โดนแรงบีบของแขนชายหนุ่มรั้งตัวเธอเอาไว้“ไม่ปล่อย...อยากจะโวยวายให้คนอื่นตื่นมาเห็นก็ตามใจ”น้ำอิงจำต้องทำตัวนิ่งไม่ขัดขืนเพราะถ้าหากเธอตะโกนโวยวายอะไรขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องอีก“มาที่นี่ทำไมคะ”น้ำอิงไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพาเธอมาลงเรือยอร์ชลำใหญ่นี้มาเพื่ออะไร“จะพาเธอไปนั่งเรือเล่น”ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลงในเรือก่อนที่เขาจะจูงเธอขึ้นไปด้านบนพร้อมขับเรือออกจากฝั่ง“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”น้ำอิงเธอเชื่อเขาเลยจริงๆว่าทุกอย่างที่เขาต้องการจะต้องเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างโยที่เธอปฏิเสธอะไรได้ยากหรือแทบจะไม่ได้เลยเขาเคยคิดที่จะถามเธอสักคำว่าอยากจะมาหรือไม่ก็ไม่มี“ฉันพาเธอมาดูดาวไงไม่ชอบเหรอ”“แล้วจะพาอิงกลับตอนไหนคะ”น้ำอิงอยากจะรู้ว่าเขาจะขับเรือเล่นไปอีกนานแค่ไหน“เช้า”อัศวินพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพร้อมจอดเรือเมื่อถึงที่เขาพอใจแล้ว“แล้วคนที่บ้านล่
วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ
ร้านอาหาร“ของขวัญสุขสันต์วันเกิดนะแกขอให้มีแฟนหล่อๆรวยๆ”สามสาวนั่งทานอาหารกันอยู่ที่ร้านอาหารหรูโดยมื้อนี้อัญญาและผักหวานเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนละครึ่งเนื่องจากเป็นวันเกิดของเพื่อนเธอผักหวานส่งกล่องของขวัญกล่องไม่ใหญ่มากให้น้ำอิงทั้งยังอวยพรเสียงดังฟังชัด น้ำอิงไม่ได้อยากได้พรข้อนี้เท่าไรอวยพรให้เธอไม่มีอุปสรรคในชีวิตจะดีกว่า“นี่เค้ก...อยากได้อะไรก็ขอเอาละกัน”อัญญาจุดเทียนในก้อนเค้กสีชมพูหวานมีรูปปั้นเหมือนเจ้าของวันเกิดอยู่ตรงกลางพร้อมยื่นให้เพื่อนเธอขอพรก่อนจะเป่า น้ำอิงหลับตาขอพรก่อนที่จะเป่าเทียนให้ดับไปบ้านอัศวิน“เค้กที่สั่งได้แล้วครับนาย”“อืม..ออกไปได้”“ครับ”อัศวินสั่งเค้กจากร้านดังมาไว้ให้หญิงสาวตอนนี้เขาเดินวนไปวนมาตั้งตารอเวลาที่เธอจะกลับมาอย่างใจจดใจจ่ออย่างเป็นกังวลว่าเขาจะพูดอวยพรวันเกิดเธออย่างไรดีแกร๊กก“มาแล้วเหรอ..”“ค่ะ”“มานี่สิ”เมื่อเห็นส่าหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมของพะลุงพะลังเขาก็รีบเข้าไปหยิบจากมือของเธอวางเอาไว้ก่อนพร้อมพาเธอมานั่งหน้าก้อนเค้กสีขาวที่เขาวางอยู่บนโต๊ะ“อะไรคะ”น้ำอิงงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มดูรุกรี้รุกรนเป็นพิเศษ“วันเกิดเธอไง”น้ำอ
“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า