“พีทแซงเค้าไปเลยลูก”
กิ่งเกสรเชียร์หลานชายเธอเต็มที่เพราะดูท่าแพทริคกำลังจะแซงแดเนียลได้อยู่แต่ลูกชายของเธอครั้งนี้เธอเห็นว่าเขาช้ากว่าทุกครั้งเพราะฉะนั้นตัดออกจากเกมส์ไปได้เลย
“คุณน้าเกาะแน่นๆนะครับ”
แพทริคกำลังจะเร่งเครื่องเพื่อที่จะแซงแดเนียลและแล้วเขาก็แซงจนได้ขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแล้วในตอนนี้
ทางด้านอัญญาเธอยืนดูทั้งสามแข่งกันอยู่ที่ชายหาดดูจากความเร็วที่ใช้กันแล้วน่าจะแข่งกันจริงจังน่าดู
“ดูท่าจะแข่งกันจริงจังนะคะ”
“พวกเค้าไม่เคยทำอะไรเล่นๆกันอยู่แล้วครับ”
“เมื่อกี้อายเห็นพี่แดนอยู่กับแฟนตอนนี้ไปไหนแล้วล่ะคะ”
อัญญานึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าทีเธอจะเข้าไปในบ้านเธอเห็นริซ่าแฟนสาวของแดเนียลอยู่ด้วยแต่ตอนนี้ไม่ยักจะเห็นเพราะคนเป็นแฟนกันหากอยู่ใกล้ๆคงไม่ยอมให้แฟนใกล้กับผู้หญิงอื่นแน่
“เห็นว่างอนให้คนขับเรือไปส่งที่ฝั่งกลับไปแล้วครับ”
ลอบซ์รู้ว่าริซ่ากลับไปสวนกับเขาเมื่อตอนที่ขับเรือมาที่นี่เหตุผลที่เค้ารู้ก็ตงจะงอนกันด้วยเรื่องอะไรสักเรื่อง
“หูยย... ฝีมือยัยหวานสินะ”
อัญญาแอบหน้าเสียเล็กน้อยคงจะเป็นเพราะปากของเพื่อนเธอเป็นแน่
บรื๊นนๆๆๆๆ
“วู้ววว”
และแล้วแพทริคก็คว่าชัยชนะมาได้ในการแข่งครั้งนี้
“เย่...... “
กางเกสรดีใจกับหลานชายเธอด้วยที่ครั้งนี้เป็นผู้ชนะ
“อะไรวะ”
แดเนียลแอบหงุดหงิดหัวใจนิดหน่อยทั้งที่คราแรกเขาเป็นผู้นำอยู่แท้ๆแต่ต้องมาเสียจังหวะเพราะคนที่คอยเอาแต่ฟาดเขาแบบไม่ยั้งมือ
“นี่ๆคุณกลับเข้าฝั่งสิจะไปไหน”
บรื๊นนน
ครั้งนี้เขาไม่สนุกจากการแข่งขันก็ขอสนุกกับการแกล้งหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังของเขาก็แล้วกันเมื่อคิดได้ดังนั้นจึงบิดเร่งเครื่องเจ็ทสกีออกนอนกเส้นทางอย่างรวดเร็วจนผักหวานตกใจทั้งที่เธอคิดว่าเขาจะกลับเจ้าฝั่งแต่ไหนพาเธอออกไปกลางทะเลเสียอย่างนั้น
“นั่นจะไปไหนของมัน”
“ช่างเถอะเดี๋ยวก็กลับมาเอง”
แพทริคและอัศวินตีคู่กันมาจะถึงฝั่งหันมองไปด้านหลังเห็นแดเนียลขับออกไปกลางทะเลเขาก็ต้องมองหน้ากันว่าตกลงแดเนียลจะทำอะไรแต่กิ่งเกสรรู้ว่าแดเนียลคงไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายอยู่แล้วพอเลิกนึกสนุกเดี๋ยวก็กลับมาเอง
“หน้าซีดหมดเลยอิง..ไหวไหม”
อัญญาเห็นเพื่อนเธอขึ้นมาที่ชายหาดจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเธอเห็นสีหน้าน้ำอิงแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่วานให้เพื่อนสาวไปกับพี่ชายของเธอ
“ฉันว่าฉันขอไปพักก่อนจะดีกว่า”
น้ำอิงคิดว่าตอนนี้เธอขอไปพักก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงำไม่ยักจะหายเอาเสียเลยเธอขอปฏิญาณตนเลยว่าเธอจะไม่นั่งเจ็ทสกีกับชายหนุ่มอีกเด็ดขาด
“นี่คุณณณณ...เมื่อไรจะพาฉันกลับห้ะ...”
ผักหวานตะโกนโหวกเหวกโวยวายไม่ยอมหยุดที่ชายหนุ่มไม่พาเธอกลับเข้าฝั่งเสียที
“ไม่...ผมจะพาคุณไปปล่อยให้ฉลามกิน”
“นี่คุณจะบ้าหรือไงห้ะ...พาฉันกลับเดี๋ยวนี้นะ”
ผักหวานแทบอยากจะฉีกเนื้อคนตรงหน้าเธอออกเป็นชิ้นๆที่จ้องจะแกล้งเธอไม่จบไม่สิ้นเสียที
บ้านภัคดนัย
“นี่ครับท่าน”
ชายชุดดำเข้ามาพบภัคดนัยที่บ้านของพร้อมยื่นซองสีน้ำตาลให้กับคนที่จ้างเขาให้ทำอะไรบางอย่างและวันนี้ก็คือวันที่ส่งงาน
“อืม..ขอบใจมากแล้วฉันจะโอนเงินที่เหลือให้”
“ครับท่าน”
หลังจากที่คนอื่นออกไปจากห้องหมดแล้วภัคดนัยก็เปิดดูรูปถ่ายหลักฐานที่เขาอยากจะได้ทั้งหมดที่ไปจ้างนักสืบมาเมื่อเห็นหลักฐานก็นั่งกุมขมับอย่างเหนื่อยใจเขาจะปล่อยให้ความหนักใจนี้อยู่กับเขาต่อไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
เกาะXXX
“เตรียมเรือไว้แล้วครับคุณอาชน์”
“อืม..”
ลอบซ์ทำตามที่เข้านายของเขาสั่งเรียบร้อยแล้วจึงเข้ามารายงานให้คนที่สั่งทราบเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าเจ้านายของเขาเห็นน้ำอิงเป็นแค่ของเล่นชั่วคราวหรืออยากจะให้เธอมาอยู่ในชีวิตจริงๆกันแน่ด้วยการกระทำหลายอย่างของเจ้านายของเขาที่ไม่เคยทำมันทำให้เขาคิดแบบนั้น
“เรื่องที่มีคนจ้างนักสืบมา...”
“ปล่อยไป...ถ้าอยากจะรู้นักก็รู้ไปเลยฉันก็ไม่ได้อยากปิด”
อัศวินรู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้หากอีกฝ่ายอยากจะรู้เขาก็ไม่ได้ห้ามหากรับได้ก็รับได้ต่อไปหากรับไม่ได้กลับไปคราวนี้ต้องมีเรื่องให้แม่เขาได้ปวดหัวอีกเป็นแน่
“เหรอครับ??”
ลอบซ์ยิ่งมีอาการสงสัยเจ้านายของเขาหนักขึ้นไปอีกเมื่อก่อนเจ้านายของเขาไม่ใช่คนที่คิดแบบนี้เรื่องทุกเรื่องหากระแคะระคายว่าความลับของเขาจะรั่วไหลจะต้องสั่งให้เขาจัดการให้ทันที
“หายเพลียหรือยัง...”
อัญญาเข้ามาดูอาการน้ำอิงในห้อง
“อืมโอเคขึ้นเยอะเลย”
น้ำอิงตื่นนานแล้วแต่เธอไม่อยากจะออกไปเพราะรู้ว่าที่หน้าบ้านมีปาร์ตี้เล็กๆที่มีอัศวินร่วมอยู่ด้วยแต่คิดว่าเธอคงจะไม่รอดได้ออกไปเพราะอัญญาต้องเข้ามาตามเธอออกไปแน่นอน
“อ้าวหนูอิงออกมาพอดีเลยมาถ่ายรูปกัน”
“ค่ะ”
กิ่งเกสรกำลังถ่ายรูปเล่นอยู่กับผักหวานเห็นน้ำอิงกับลูกสาวของเธอเดินออกมาจากบ้านจึงรีบเรียกให้ไปถ่ายรูปด้วยกัน
“ชน”
สามหนุ่มนั่งชนแก้วกันห่างจากที่หญิงสาวถ่ายรูปกันไม่เท่าไรในมือต่างคนก็มีขวดไวน์ราคาแพงคนละขวดดื่มสังสรรค์กันตามประสาหนุ่มๆ
“น้ากิ่งนี่ก็กลมกลืนไปกับพวกสาวๆเลยนะ”
แพทริคอดชมกิ่งเกสรไม่ได้ที่อายุห้าสิบกว่าแล้วยังสวยเข้ากันได้กับสามสาวเลย
“คุณอิงเธอน่ารักดีนะ”
แดเนียลอดชมน้ำอิงไม่ได้เธอเป็นสาวแว่นที่ดูสวยสะดุดตาที่สุดในกลุ่มชุดเดรสสีชมพูหวานพริ้วที่เธอใส่ก็น่ารักสมวัย
“อย่าบอกนะว่าสนใจ”
แพทริคหันมาอมยิ้มถามแดเนียลด้วยสายตามีเลศนัย
“แกอย่ายุ่งดีกว่า”
อัศวินโพร่งขึ้นมาเสียงแข็งขวานผ่าซากพร้อมยกขวดกระดกดื่มด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“นี่หวงน้องสาวไม่พอหวงเพื่อนน้องอีกเหรอวะ”
แดเนียลไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาจะมีท่าทีหวงเพื่อนน้องสาวอะไรขนาดนั้น
“ไปตามง้อคุณริซ่าของแกเถอะ”
อัศวินตอกกลับแดเนียลจนไปต่อไม่เป็นเรื่องนี้เขาก็กังวลใจออยู่เหมือนกันจนป่านนี้ริซ่ายังไม่ยอมรับสายเขาเลยพรางมองไปที่ผักหวานอย่างคาดโทษอีกด้วย
เที่ยงคืน
หลังจากปาร์ตี้จบทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปนอนห้องของตนเองเห็นคนที่จะไม่หลับคืนนี้ก็น่าจะเป็นน้ำอิงเพราะเมื่อช่วงเย็นเธอนอนพักไปงีบใหญ่ตอนนี้ในใจแอบเป็นห่วงน้องชายของเธอว่าจะเป็นอย่างไรบ้างอยากจะได้ยินข่าวดีจากหมอว่าน้องของเธอฟื้นแล้วเสียเหลือเกิน
“อื้อ..อื้ออออ”
น้ำอิงชะงักตกใจดิ้นเมื่อจู่ๆมีคนมาโอบรัดปิดปากเธอจากด้านหลัง
“เงียบๆ”อัศวินส่งเสียงปรามหญิงสาวให้เธอหยุดการกระทำต่อต้าน“คุณอาชน์”น้ำอิงมองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์“ไปกับฉัน”ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพร้อมพาเธอเดินออกจากห้องของเธอไป“จะพาอิงไปไหนคะ”“ไม่ต้องถามมาก”“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามจะดีดตัวลงแต่ก็โดนแรงบีบของแขนชายหนุ่มรั้งตัวเธอเอาไว้“ไม่ปล่อย...อยากจะโวยวายให้คนอื่นตื่นมาเห็นก็ตามใจ”น้ำอิงจำต้องทำตัวนิ่งไม่ขัดขืนเพราะถ้าหากเธอตะโกนโวยวายอะไรขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องอีก“มาที่นี่ทำไมคะ”น้ำอิงไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพาเธอมาลงเรือยอร์ชลำใหญ่นี้มาเพื่ออะไร“จะพาเธอไปนั่งเรือเล่น”ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลงในเรือก่อนที่เขาจะจูงเธอขึ้นไปด้านบนพร้อมขับเรือออกจากฝั่ง“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”น้ำอิงเธอเชื่อเขาเลยจริงๆว่าทุกอย่างที่เขาต้องการจะต้องเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างโยที่เธอปฏิเสธอะไรได้ยากหรือแทบจะไม่ได้เลยเขาเคยคิดที่จะถามเธอสักคำว่าอยากจะมาหรือไม่ก็ไม่มี“ฉันพาเธอมาดูดาวไงไม่ชอบเหรอ”“แล้วจะพาอิงกลับตอนไหนคะ”น้ำอิงอยากจะรู้ว่าเขาจะขับเรือเล่นไปอีกนานแค่ไหน“เช้า”อัศวินพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพร้อมจอดเรือเมื่อถึงที่เขาพอใจแล้ว“แล้วคนที่บ้านล่
วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ
ร้านอาหาร“ของขวัญสุขสันต์วันเกิดนะแกขอให้มีแฟนหล่อๆรวยๆ”สามสาวนั่งทานอาหารกันอยู่ที่ร้านอาหารหรูโดยมื้อนี้อัญญาและผักหวานเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนละครึ่งเนื่องจากเป็นวันเกิดของเพื่อนเธอผักหวานส่งกล่องของขวัญกล่องไม่ใหญ่มากให้น้ำอิงทั้งยังอวยพรเสียงดังฟังชัด น้ำอิงไม่ได้อยากได้พรข้อนี้เท่าไรอวยพรให้เธอไม่มีอุปสรรคในชีวิตจะดีกว่า“นี่เค้ก...อยากได้อะไรก็ขอเอาละกัน”อัญญาจุดเทียนในก้อนเค้กสีชมพูหวานมีรูปปั้นเหมือนเจ้าของวันเกิดอยู่ตรงกลางพร้อมยื่นให้เพื่อนเธอขอพรก่อนจะเป่า น้ำอิงหลับตาขอพรก่อนที่จะเป่าเทียนให้ดับไปบ้านอัศวิน“เค้กที่สั่งได้แล้วครับนาย”“อืม..ออกไปได้”“ครับ”อัศวินสั่งเค้กจากร้านดังมาไว้ให้หญิงสาวตอนนี้เขาเดินวนไปวนมาตั้งตารอเวลาที่เธอจะกลับมาอย่างใจจดใจจ่ออย่างเป็นกังวลว่าเขาจะพูดอวยพรวันเกิดเธออย่างไรดีแกร๊กก“มาแล้วเหรอ..”“ค่ะ”“มานี่สิ”เมื่อเห็นส่าหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมของพะลุงพะลังเขาก็รีบเข้าไปหยิบจากมือของเธอวางเอาไว้ก่อนพร้อมพาเธอมานั่งหน้าก้อนเค้กสีขาวที่เขาวางอยู่บนโต๊ะ“อะไรคะ”น้ำอิงงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มดูรุกรี้รุกรนเป็นพิเศษ“วันเกิดเธอไง”น้ำอ
“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า
“แม่ว่าเรารู้อยู่แก่ใจนะเรื่องเรากับหนูอิงมันยังไง”กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอรู้ว่าสิ่งที่มันมากกว่าที่เธอพูดออกไปมันคืออะไรเธอไม่เชื่อว่าลูกชายของเธอจะปล่อยให้ใครตามสืบเรื่องตัวเองได้ง่ายๆถ้าไม่จงใจในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ขอถามสิ่งที่เธอสงสัยมานานว่าลูกชายของเธอกับน้ำอิงความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นยังไงกันแน่เพราะเธอจับสังเกตุได้ตั้งแต่วันที่น้ำอิงมานอนที่บ้านแล้วลูกชายของเธอแอบเข้าห้องของน้ำอิงแถมคืนที่ไปนอนที่เกาะยังพาน้ำอิงออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆกลับมาก็เช้าอีกต่างหากเรื่องนี้เธออยากจะฟังจากปากลูกชายของเธอเองอัศวินตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับแม่ของเขาอยู่แล้วเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ของเขาฟัง...จนถึงเรื่องที่ตอนนี้น้ำอิงตั้งท้องอีกด้วย“อาชน์...นี่แม่จะเป็นลมทำไมถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ห้ะ”กิ่งเกสรฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอแทบจะลมจับที่ดูลูกชายเธอเหมือนจะโหดร้ายกับน้ำอิงเสียเหลือเกินยิ่งฟังก็ยิ่งสงสารน้ำอิงหากหญิงสาวไม่ท้องกับลูกชายของเธอตัวเธอเองจะเป็นคนช่วยน้ำอิงให้พ้นไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียเองแต่ก็แอบแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกชายของเธอจะมีนิสัยบางอย่างที่เปลี
“เรื่องโอบแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันสัญญาว่าน้องแกจะไม่เป็นอะไรแล้วฉันจะดูแลโอบแทนแกเอง”อัญญารู้ว่าการที่น้ำอิงไม่หนีไปจากพี่ชายของเธอก็เพราะน่าจะเนื่องด้วยกลัวคำขู่ของพี่ชายเธอตอนนี้เธอเชื่อว่าเรื่องทุกอย่างถึงหูแม่ของเธอแล้วโอบจะไม่เป็นอะไรอีกอย่างตอนนี้ความรู้สึกของพี่ชายเธอที่มีต่อน้ำอิงเธอก็คิดว่ามันเปลี่ยนไปเช่นกันแต่แค่พี่ชายของเธอยังหาคำตอบให้ตัวเองไมได้เท่านั้น“อืม...ฮึก..ขอบ..ใจนะ..”น้ำอิงได้ยินคำนี้เธอก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งจึงยอมล้มตัวนอนพักบนเตียงโดยดีแต่ก็ยังมีอาการสะอื้นอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากที่น้ำอิงหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านรับลมชมวิวของแม่น้ำด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลกันนิดหน่อย“พี่อาชน์นี่สุดไปเลยนะแก”ผักหวานไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาอธิบายในความเป็นพี่ชายของเพื่อนเธอเลยจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างจะแปลกคนกับคนทั่วไปเสียเหลือเกิน“ถ้าวันนั้นฉันจัดการเรื่องเงินได้เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด”อัญญาคิดถึงเรื่องในอดีตหากวันที่เพื่อนเธอต้องการเงินแล้งเงินเธออยู่ในมือของเธอโดยไม่ต้องขออนุญาตใครเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้“มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้ากำหนดมาแล้วก็ได้”ผักหวานคิดในอีก
วันต่อมาบ้านใหญ่“คุณพ่อ”อัศวินเข้ามาที่บ้านใหญ่ของเขาในช่วงเช้าหน้าตาของเขาหมองคล้ำเสียยิ่งกว่าคนโดนของเพราะทั้งไม่ได้นอนและทั้งดื่มหนักจนหมดมาดนักธุรกิจ“ว่าไงลูกชายตัวดี”เอื้อการมองลูกชายของตนที่เดินเป็นศพตายซากเข้ามาหาทั้งกลิ่นตัวยังฟุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลล์คละคลุ้งเป็นบุญตาเสียจริงที่ได้เห็นลูกชายของเขาโดนผู้หญิงทิ้งแต่ก็ไมได้เอ่ยคำทำร้ายจิตใจอะไรขึ้นมา“คุณพ่อพึ่งมาจะไปไหนกันเหรอครับ”อัศวินมองกระเป๋าที่วางอยู่หน้าบ้านพร้อมรถตู้แสดงว่าต้องมีคนจะออกไปเที่ยวที่ไหนกันแน่“พ่อจะพาแม่เรากับน้องไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นน่ะทริปนี้แม่เค้าอยากไปนานแล้ว”“อ่อ..ครับ...นี่ทิ้งงานไปเที่ยวแบบนี้บอกลอบซ์หรือยัง”อัศวินเหลือบสายตามองน้องสาวของเขาที่กำลังขึ้นไปนั่งรออยู่ในรถตู้เพราะไม่อยากคุยกับพี่ชายของเธอ ไร้การตอบรับจากอัญญาทั้งเธอยังหันหน้าหนีพี่ชายของเธออีกด้วย“น้องคงโกรธเราเรื่องหนูอิงน่ะ”กิ่งเกสรเดินออกจากบ้านตรงเข้ามาหาลูกชายของเธอก่อนที่จะเดินไปประชิดตัวอัญญาขวางเอาไว้ก่อนรู้ว่าลูกเธอจะต้องเข้าไปดุคนเป็นน้องอีกแน่“แล้วคุณแม่จะไปกี่วันครับ”“สักอาทิตย์เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะแล้วเรื่องหนูอิงเจ
ครู่ต่อมา“นี่หมอชินอิจิโร่หมอชินเป็นหมอสูติจะเป็นคนมาดูแลเราเป็นระยะนะหนูอิงเค้าเป็นลูกชายเพื่อนพ่อเอง”เอื้อการนัดชินอิจิโร่มาที่นี่เพื่อแนะนำให้รู้จักกับน้ำอิงเพราะเขาจะวานให้หมอชินมาดูแลน้ำอิงที่นี่เป็นระยะในระหว่างที่น้ำอิงอยู่ที่นี่หมอชินเป็นลูกชายของชินซาคุเพื่อนเอื้อการที่ทำธุรกิจด้วยกันที่อิตาลีที่นี่เป็นบ้านของชินซากุที่ซื้อเอาไว้นานแล้วเอื้อการเห็นว่าเวลานี้เขามีเรื่องจำเป็นที่จะต้องขอใช้ซึ่งชินซาคุก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรทั้งยังบอกให้อยู่เหมือนบ้านตัวเองและยังให้นัดเจอกับลูกชายของเขาเพื่อให้มาดูแลคนที่อยู่ที่นี่ด้วย“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”หมอชินก้มหัวลงเล็กน้อยทักทายหญิงสาว“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”น้ำอิงทักทายหมอหนุ่มด้วยรอยยิ้ม“คุณเป็นพ่อฉันก็ต้องเป็นแม่สินะ”เมื่อครู่กิ่งเกสรได้ยินสามีของเธอแทนตัวเองว่าพ่อกับน้ำอิงเธอจึงขอแทนตัวเองว่าแม่บ้าง น้ำอิงเกิดอาการเกร็งๆกับสรรพนามที่เปลี่ยนไปของทั้งคู่เล็กน้อย“งั้นหนูอิงเรียกน้าว่าแม่เลยแล้วกันนะเหมือนที่อายเรียกไง”“เอ่อ...ค่ะ”อัญญาหันมายิ้มให้เพื่อนเธออย่างมีเลศนัยเพราะรู้ว่าพ่อกับแม่ของเธอคิดอะไรกันอยู่อาทิตย์ต่อมา“พ