ตอนที่31 หายตัวไป

“แม่ว่าเรารู้อยู่แก่ใจนะเรื่องเรากับหนูอิงมันยังไง”

กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอรู้ว่าสิ่งที่มันมากกว่าที่เธอพูดออกไปมันคืออะไรเธอไม่เชื่อว่าลูกชายของเธอจะปล่อยให้ใครตามสืบเรื่องตัวเองได้ง่ายๆถ้าไม่จงใจ

ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ขอถามสิ่งที่เธอสงสัยมานานว่าลูกชายของเธอกับน้ำอิงความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นยังไงกันแน่เพราะเธอจับสังเกตุได้ตั้งแต่วันที่น้ำอิงมานอนที่บ้านแล้วลูกชายของเธอแอบเข้าห้องของน้ำอิงแถมคืนที่ไปนอนที่เกาะยังพาน้ำอิงออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆกลับมาก็เช้าอีกต่างหากเรื่องนี้เธออยากจะฟังจากปากลูกชายของเธอเอง

อัศวินตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับแม่ของเขาอยู่แล้วเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ของเขาฟัง...จนถึงเรื่องที่ตอนนี้น้ำอิงตั้งท้องอีกด้วย

“อาชน์...นี่แม่จะเป็นลมทำไมถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ห้ะ”

กิ่งเกสรฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอแทบจะลมจับที่ดูลูกชายเธอเหมือนจะโหดร้ายกับน้ำอิงเสียเหลือเกินยิ่งฟังก็ยิ่งสงสารน้ำอิงหากหญิงสาวไม่ท้องกับลูกชายของเธอตัวเธอเองจะเป็นคนช่วยน้ำอิงให้พ้นไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียเองแต่ก็แอบแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกชายของเธอจะมีนิสัยบางอย่างที่เปลี่ยนไปดูจะแคน้ำอิงกว่าผู้หญิงคนไหนๆทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ผมจะรับผิดชอบเธอทุกอย่างครับ”

“แม่ของถามคำถามนึงรู้สึกยังไงกับหนูอิง”

“ตอนนี้ผมยังอยากให้เธออยู่ใกล้ๆไม่อยากให้ห่างไปไหนแต่ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าผมยังจะมีความรู้สึกนี้อยู่หรือเปล่า”

“กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมารู้สึกแบบนี้บ้างไหม”

“ไม่ครับ”

“แล้วทำไมถึงคิดว่าวันนึงความรู้สึกอยากให้หนูอิงอยู่ใกล้ๆจะหายไป”

“ผมไม่รู้ครับ..อาจจะเป็นเพราะผมยังชอบคติที่ว่าไม่อยากผูกมัดมั้งครับ”

“งั้นก็ค้นหาคำตอบต่อไปโตจนป่านนี้แล้วแม่จะมาสอนก็คงไม่ได้”

กิ่งเกสรมองออกว่าลูกเธอกำลังมีความรักแต่ที่มองไม่ออกและไม่รู้ความคิดตัวเองก็เพราะยังไม่เคยมีความรักมาก่อนจะยึดติดก็แต่คติของตัวเองอย่างเดียวที่ไม่ชอบผูกมัดแต่ตรงกันข้ามตัวลูกชายเธอเองที่เป็นคนผูกมัดน้ำอิงเข้ามาในชีวิตท่าทางจะแกะไม่ออกเสียด้วยยังไงก็แล้วแต่เธอจะเป็นคนทำให้ลูกชายเธอรู้ใจตัวเองด้วยตัวของตัวเองเธอคงจะไปสอนอะไรเรื่องนี้ไม่ได้

“แล้วที่เราบอกจะรับผิดชอบหนูอิงจะรับผิดชอบยังไง”

“ก็ผู้ชายที่ทำผู้หญิงท้องต้องรับผิดชอบยังไงผมก็ทำแบบนั้นแหละครับ”

“เจ้าลูกคนนี้นี่ยอกย้อน”

“พาแม่ไปหาหนูอิงเดี๋ยวนี้เลย”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

บ้านอัศวิน

“อิงไปไหน”

อัศวินเดินหัวเสียมาถามบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างหัวเสียเมื่อเขาหาหญิงสาวไม่พบตอนนี้กิ่งเกสรเองก็ใจไม่ดีแล้วเหมือนกันกลัวว่าหญิงสาวจะหนีเตลิดไปไหนไกลเสียแล้วในตอนนี้

“เห็นเดินออกไปหน้าบ้านเมื่อสักครู่เองครับ”

บอดี้การ์ดชุดดำที่ไม่ได้ตามหญิงสาวก็เพราะรู้ว่าเธอเองเดินออกไปแบบนี้เป็นประจำอีกสักพักก็จะกลับมาเองจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย

“ฉันนั่งรถเข้ามาไม่เห็นใครจะอยู่ที่หน้าบ้าน”

อัศวินแผดเสียงใส่ลูกน้องของเขาทั้งในใจตอนนี้สั่นไหวกลัวว่าคนของเขาจะหนีไป

“เปิดดูกล้องดีกว่าตาอาชน์”

“ครับคุณแม่”

อัศวินเปิดดูกล้องย้อนเวลาดูในมือถือเขาเห็นหญิงสาวเดินออกไปจริงแต่แล้วก็มีแท็กซี่มารับเธอออกไปซ้ำร้ายกล้องยังเห็นแค่ผิวเผินป้ายทะเบียนของรถนั้นกลับไม่เห็นมือไม้ของอัศวินตอนนี้สั่นไปหมดใจไม่ดีเอาเสียเลยหากเธอหนีเขาไปไม่ใช่เธอคนเดียวที่หนีแต่เธอพาลูกของเขาไปด้วย

โรงพยาบาล

แกร๊กก

“พวกคุณเข้าห้องผิดหรือเปล่าครับ”

ต้นตาลกำลังนั่งคุยกับโอบที่นอนอยู่บนเตียงทั้งคู่ต่างตกใจที่จู่ๆก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาในห้อง

“ไม่ผิดหรอกฉันเป็นสามีน้ำอิงเธออยู่ที่นี่หรือเปล่า”

อัศวินมีสีหน้าร้อนใจอย่างมากทั้งประกาศตัวว่าเขาเป็นอะไรกับน้ำอิงอย่างชัดเจนจนกิ่งเกสสรและคนในห้องเองก็อึ้งไปตามๆกัน

“..สามี!!”

โอบชะงักงันกับเรื่องที่ได้ยินเขาหลับไปแค่เดือนเดียวฟื้นมาไม่กี่วันพี่สาวเธอก็มีสามีแล้วอย่างนั้นหรือ

“พี่อิงไม่ได้มาที่นี่นะครับ”

ต้นตาลที่ตั้งสติได้ก่อนจึงรีบบอกอีกฝ่ายว่าหญิงสาวไม่ได้มาที่นี่หากมาก็คงจะเห็นอยู่ในห้องนี้แล้ว

“โอเค”

อัศวินได้ยินเช่นนั้นจึงรีบพรวดพราดออกไปเพราะเขาจะไม่รอช้าในการตามหาเธอ

“เดี๋ยวครับนี่มันอะไรกัน”

โอบรีบพูดกับกิ่งเกสรที่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องไปว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันที่ผู้ชายคนที่พูดว่าเป็นสามีของพี่เขาจึงดูรีบร้อนแบบนี้

“เดี๋ยวน้ามาคุยทีหลังน้ะจ๊ะ”

กิ่งเกสรก็คร้านจะอธิบายอะไรในตอนนี้เพราะเธอก็ร้อนใจไม่ต่างกับลูกชายของเธอแต่เธอสัญญาว่าวันหลังหากมีโอกาสเหมาะเจาะเธอจะอธิบายเรื่องนี้ให้พวกเขาฟังเองและรีบตามลูกชายของเธอออกไปทันทีทิ้งให้สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างงุนงง

ทางด้านน้ำอิง

“อึก...ฮึก...ฮือๆๆ..”

ตั้งแต่อัญญาไปรับน้ำอิงตามจุดนัดพบกันแถวปั๊มน้ำมันเธอก็เห็นเพื่อนเธอร้องไม่หยุดไม่หย่อนตั้งแต่ขับรถมาจนถึงบ้านของผักหวานอีกหลังที่พึ่งจะซื้อเอาไว้แถวอยุธยาเธอรู้เรื่องราวทั้งหมดเพราะได้ยินที่พี่ชายของเธอคุยกับแม่ของเธอที่หน้าบ้านเธอยอมรับว่าตอนนี้เธอโกรธพี่ชายของเธอมากเลยทีเดียวจึงชิ่งพาตัวของเพื่อนเธอหนีมาก่อน

“ใจเย็นๆอิงฉันเข้าใจแกทุกอย่างอย่ากังวลอะไรทั้งนั้นเดี๋ยวมันจะเป็นผลกับลูกในท้องเข้าใจใช่ไหม”

อัญญากอดปลอบเพื่อนเธอที่เอาแต่สะอึกสะอื้นด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“อืม..ฮึกๆ..ฮือ.อือ”

“พักที่นี่ก่อนจะไม่มีใครรู้ว่าแกอยู่ที่นี่แน่นอนเชื่อฉัน”

ผักหวานเองก็ตกใจกับเรื่องที่พึ่งจะรู้เหมือนกันเมื่อเพื่อนมีทุกข์เธอก็ต้องปลอบใจและหาทางช่วยเหลือเอาไว้ก่อนบ้านเธอหลังนี้พึ่งจะสร้างเสร็จอยู่ติดกับริมแม่น้ำคงจะทำให้เพื่อนเธอได้อารมณ์ดีเพราะบรรยากาศบ้างและเธอให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องที่น้ำอิงมาอยู่ที่นี่แน่นอนให้น้ำอิงสบายใจได้