ตอนที่32 บ้ามากก็รักมาก

“เรื่องโอบแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันสัญญาว่าน้องแกจะไม่เป็นอะไรแล้วฉันจะดูแลโอบแทนแกเอง”

อัญญารู้ว่าการที่น้ำอิงไม่หนีไปจากพี่ชายของเธอก็เพราะน่าจะเนื่องด้วยกลัวคำขู่ของพี่ชายเธอตอนนี้เธอเชื่อว่าเรื่องทุกอย่างถึงหูแม่ของเธอแล้วโอบจะไม่เป็นอะไรอีกอย่างตอนนี้ความรู้สึกของพี่ชายเธอที่มีต่อน้ำอิงเธอก็คิดว่ามันเปลี่ยนไปเช่นกันแต่แค่พี่ชายของเธอยังหาคำตอบให้ตัวเองไมได้เท่านั้น

“อืม...ฮึก..ขอบ..ใจนะ..”

น้ำอิงได้ยินคำนี้เธอก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งจึงยอมล้มตัวนอนพักบนเตียงโดยดีแต่ก็ยังมีอาการสะอื้นอยู่บ้างเล็กน้อย

หลังจากที่น้ำอิงหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านรับลมชมวิวของแม่น้ำด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลกันนิดหน่อย

“พี่อาชน์นี่สุดไปเลยนะแก”

ผักหวานไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาอธิบายในความเป็นพี่ชายของเพื่อนเธอเลยจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างจะแปลกคนกับคนทั่วไปเสียเหลือเกิน

“ถ้าวันนั้นฉันจัดการเรื่องเงินได้เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด”

อัญญาคิดถึงเรื่องในอดีตหากวันที่เพื่อนเธอต้องการเงินแล้งเงินเธออยู่ในมือของเธอโดยไม่ต้องขออนุญาตใครเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้

“มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้ากำหนดมาแล้วก็ได้”

ผักหวานคิดในอีกแง่มากกว่า

“แกคิดงั้นเหรอ”

“แล้วแกคิดว่าพี่แกจะเอาไงต่อ”

เรื่องนี้ผักหวานจะต้องถามคนในเพราะคิดว่าอัญญาน่าจะรู้ดีที่สุดว่าพี่ชายของตัวเองจะเอายังไงกับเรื่องนี้ต่อไป

“ฉันคิดว่าก็ต้องตามหาอิงจนพลิกแผ่นดินแต่ฉันจะให้ตามหาเสียให้เข็ดอีกสองวันฉันจะพาอิงไปญี่ปุ่น”

อัญญาพูดด้วยสีหน้าเอาจริงเธออยากจะทำให้พี่ชายของเอได้รับรู้ถึงความสูญเสียบ้างเพราะเขามีแต่ได้กับได้มาตลอดแล้ว

“ญี่ปุ่น??”

“อืมฉันจะทำให้พี่อาชน์ได้รู้ใจตัวเองซะทีว่ารักอิงมันเข้าไปแล้ว”

เรื่องที่อัญญาพูดมาเธอแน่ใจล้านเปอร์เซ็น

“แกรู้ใจพี่แกไง”

ผักหวานขมวดคิ้วสงสัย

“พี่ฉันเปลี่ยนไปมากจากการที่ได้ฟังเรื่องที่พี่ฉันคุยกับคุณแม่ฉันว่าพี่อาชน์รักอิงแต่ไม่รู้ตัวเองเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาใช้ผู้หญิงโคตรเปลืองแถมยังมีคติบ้าๆมาปิดกั้นหัวใจเพราะชอบคิดว่าตัวเองจะรักคนแบบไม่ผูกมัด”

“พูดถึงถ้าพี่แกรักอิงมันทำไมต้องเล่นแง่บังคับขู่อะไรเพื่อนเราขนาดนั้นอะ”

“เพราะการเข้าหาผู้หญิงของพี่อาชน์มันห่วยน่ะสิ..แถมยังติดนิสัยชอบออกคำสั่งฉันจะรอดูสักวันพี่อาชน์จะต้องเป็นเสือสิ้นลายเพราะอิงนี่แหละ”

“อย่าลืมนะว่านี่จะถึงวันแต่งงานพี่แกแล้วอะเรื่องนี้ใหญ่เลย”

เรื่องอีกเรื่องที่ต้องกังวลที่ผักหวานคิดก็น่าจะเป็นเรื่องงานแต่งของพี่ชายเพื่อนเธอทั้งที่มีลูกคาท้องน้ำอิงอยู่

“อานัยขอถอนหมั้นไปแล้วจะ....คงทนพฤติกรรมที่พี่ชายฉันไม่สนใจลูกสาวเค้าไม่ไหว”

“เฮ้ย...ก็ดีนี่...เอาจริงฉันก็สงสารพี่พลอยเหมือนกันนะทั้งรักทั้งยอมทุกอย่างเพื่อที่จะได้แต่งงานกับพี่แกแต่พอจะถึงวันแต่งกลับงานล่มซะงั้น”

“ฉันว่าดีแล้วนะที่เป็นแบบนี้เพราะฉันก็สงสารลูกผู้หญิงด้วยกันเหมือนกันแกคิดดูหากแต่งไปนานวันพี่พลอยก็มีแต่จะรักพี่อาชน์มากขึ้นเธอจะทนให้พี่อาชน์มีผู้หญิงไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้สึกเจ็บคงจะไม่มีทางพี่อาชน์ก็พอพี่อาชน์แต่อย่างว่าเค้าถูกเลี้ยงมาให้มีความเป็นผู้นำสูงเพื่อสืบทอดกิจการจึงทำให้ชอบตัดสินใจอะไรเองไม่ฟังใคร”

“แล้วแกคิดว่าเพื่อนเราจะมีใจให้พี่แกบ้างเปล่าอะ”

“เรื่องนี้ฉันคิดว่าคงจะมีแต่บอกอะไรออกไปไม่ได้มากกว่า”

“โหยย...ทำไมดูคู่นี้มันซับซ้อนจังปวดหัวๆเรารีบกลับกันก่อนเถอะเดี๋ยวพี่แกจะสงสัยเอา”

“โอเคๆ”

ผักหวานคร้านจะคิดอะไรต่อกับเรื่องนี้ทั้งยังชวนเพื่อนเธอกลับจากที่นี่ก่อนที่อัศวินจะสงสัยว่าน้องสาวตัวเองหายไปไหน

ทางด้านอัศวิน

22.00น.

อึกๆๆๆ

เพล้งงงงง

อัศวินไม่เข้าบริษัทเขานั่งดื่มตั้งแต่ช่วงเย็นอย่างหัวเสียขวดไวน์ราคาแพงถูกปาทิ้งระเนระนาดหลังจากดื่มเสร็จ

“อยู่ที่ไหนของเธอนะอิง”

อัศวินกัดฟันกรอดที่หญิงสาวกล้าที่จะหนีเขาไปได้โดยไม่เกรงกลัวอะไรแม้แต่นิดเดียว

บ้านใหญ่

“อืม..แม่ก็เห็นด้วยกับความคิดเรานะแต่ทีหลังทำอะไรบอกแม่ด้วยใจหายไปหมดนึกว่าจะเสียหลานกับลูกสะใภ้ไปซะแล้ว”

กิ่งเกสรรับรู้เรื่องราวจากอัญญาว่าเธอเป็นคนพาน้ำอิงหนีไปและคิดที่จะพาไปอยู่ที่ญี่ปุ่นสักพักเรื่องนี้เธอก็เห็นด้วยกับลุกสาวของเธอเพราะหากน้ำอิงไม่อยู่ก็จะมีเวลาให้ลุกชายของเธอได้ถามตัวเองมากขึ้นว่าหัวใจของเขาต้องการน้ำอิงมากแค่ไหน

“หืมม...ลูกสะใภ้”

อัญญาหลี่ตามองแม่ของเธออย่างมีเลศนัยที่ดูแม่ของเธอจะเห่อหลานกับสะใภ้คนใหม่เสียเหลือเกิน

“ทีนี้ก็รอดูว่าพี่เราจะบ้าได้ขนาดไหน”

“ยิ่งบ้ามากก็น่าจะรักมากใช่ไหมคะ”

สองแม่ลูกดูจะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยอัญญาดีใจที่เธอมีแม่ของเธอเป็นพรรคพวกเพราะมันจะทำให้เรื่องนี้ปิดมิดมากกว่าเดิม

วันต่อมา

“ลอบซ์นายจัดการให้คนสืบมาให้เร็วที่สุดว่าอิงอยู่ที่ไหนวันที่น้องของเธอออกจากโรงพยาบาลให้ไปรับเค้ามาอยู่ที่นี่”

“ครับคุณอาชน์”

วันทั้งวันอัศวินยุ่งอยู่กับเรื่องของน้ำอิงไม่เว้นว่างเขาจะต้องหาเธอให้เจอได้ในเร็ววันนี้ไห้ได้หากเขาพาน้องของเธอมาอยู่ที่นี่ด้วยกันยังไงคนที่ห่วงน้องชายอย่างเธอจะต้องตามมาที่นี่เป็นแน่

บ้านภัคดนัย

“ฮึก..ฮือๆๆๆ...”

“หักอกหักใจเถอะลูกรักตัวเองให้มากๆ”

“คุณพ่อ...ฮือๆๆๆ”

ตั้งแต่รู้ข่าวเรื่องการยกเลิกงานแต่งพลอยไพรินก็เอาแต่ร้องให้ไม่ขาดสายเธอเสียใจกับเรื่องนี้อย่างมากแถมเรื่องที่เธอพึ่งรู้ทำเอาเธอช็อกอยู่ไม่น้อยรูปภาพที่พ่อของให้เธอดูทำให้เธอเข้าใจได้ว่าคนที่อัศวินอยู่ด้วยทุกวันทุกคืนคือน้ำอิงแถมตอนนี้เธอยังตั้งท้องขึ้นมาอีกด้วยไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นลูกของใคร ภัคดนัยคอยกอดปลอบลูกสาวของเขาเอาไว้เงียบๆหากลูกของเขาอยากจะร้องก็จงร้องให้พอใจเพราะร้องตอนนี้ยังจะดีกว่าปล่อยให้เรื่องมันเลยเถิดให้ลูกสาวของเขาแต่งงานไปแล้วร้องให้ทุกวันก็คงไม่ดีเท่าไร

บ้านริมน้ำ

น้ำอิงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอยืนพิงหน้าต่างมองแม่น้ำอย่างเหม่อลอยนึกอิจฉาฝูงนกที่กำลังบินอย่างอิสระอยู่ในใจเล็กๆเธอสบายใจขึ้นมานิดหน่อยที่ได้ออกห่างมาจากอัศวินได้ ตอนนี้เธอตั้งใจไว้แล้วว่าลูกในท้องนั้นเธอจะเป็นคนดูแลเองและจะได้ไม่ต้องอยู่เป็นตัวปัญหาของอัศวินกับพลอยไพรินที่กำลังจะแต่งงานกันให้เธอเลือกเจ็บวันนี้ยังจะดีเสียกว่าปล่อยให้ยืดเยื้อไปเรื่อยๆ