ตอนที่38 ขอดูแลภรรยาผมเอง

“คุณอาชน์ทำเป็นเหรอคะ”

“เธอบอกฉันก็ได้ว่าต้องใส่อะไรบ้าง”

น้ำอิงหยักหน้าตกลงเธออยากจะเห็นอยู่เหมือนกันว่าอัศวินที่ทำเป็นแต่งานเวลาเข้าครัวทำอาหารจะออกมาเป็นแบบไหน

“คนแบบนี้ใช่ไหม...เอ่อ”

อัศวินดูเก้ๆกังๆในขณะที่ตอนนี้ข้าวหนึ่งถ้วยใหญ่ได้เข้าไปอยู่ในกระทะผัดเรียบร้อยแล้วเขามัวแต่หันมาถามหญิงสาวทั้งที่มือก็ยังทำงานอยู่ข้าวในกระทะจึงหกอกมาเลอะเทอะ

“อิงทำเองดีกว่าค่ะ”

น้ำอิงคิดว่าหากมื้อนี้เธอไม่เองคงจะไม่ได้กินเป็นแน่

“ก..ก็ได้”

อัศวินหน้าเสียเล็กน้อยแต่ทุกอย่างก็ต้องเรียนรู้ครั้งนี้เขามองดูเธอทำก่อนก็ได้หากครั้งต้อไปเขาจะต้องทำเป็นให้ได้จะได้ดูแลเธออย่างเต็มที่

หญิงสาวใช้เวลาไม่นานข้าวผัดไข่ทั้งสองจานก็มาวางอยู่ที่โต๊ะทานอาหารต่อหน้าของเธอและชายหนุ่ม

“ชอบกินแบบนี้เหรอ”

อัศวินมองหญิงสาวที่กำลังตักข้าวเข้าปากท่าทางที่ดูจะมีความสุขกับการกินข้าวผัดของเธอทำให้เขาต้องตั้งคำถามขึ้นทั้งมองหญิงสาวฝั่งตรงข้ามอย่างสงสัยเพราะจากที่เขาได้ลองชิมข้าวในจานแล้วรู้สึกว่ามันจะจืดชืดไม่ค่อยจะมีรสชาติอะไรเท่าไรนัก

“ค่ะ..ก็กินได้แต่แบบนี้”

น้ำอิงเลิกสายตามองชายหนุ่มชั่วครู่แล้วจึงกลับไปสนใจข้าวในจานของเธอต่อพร้อมพยักหน้าบอกกับเขาว่าเธอกินได้แต่แบบนี้แล้วมันก็คืออาการที่เธอรู้สึกว่ามันอร่อยสุดในตอนนี้ด้วย

“คนท้องนี่ลำบากหลายอย่างเหมือนกันนะ...”

อัศวินรู้สึกว่าการใช้ชีวิตของคนที่อุ้มท้องนี่มันยากเสียเหลือเกินทีหลายอย่างที่ต้องระมัดระวังทั้งยังต้องเลือกกินแถมการใช้ชีวิตก็ต้องระวังเป็นพิเศษอีกด้วย

“เดี๋ยวฉันจัดการให้เธอนั่งอยู่เฉยๆ”

หลังจากทั้งสองกินข้าวเช้ากันเรียบร้อยแล้วอัศวินเห็นว่าหญิงสาวเก็บจานเตรียมจะลุกออกไปเขาจึงดึงจานจากมือของเธอแล้วสั่งให้เธอนั่งพักของในมือเดี๋ยวเขาจัดการเอง น้ำอิงแอบอมยิ้มตามหลังชายหนุ่มเล็กน้อยเพราะชายหนุ่มดูอ่อนโยนเป็นคนละคนกับที่เธอเคยรู้จักอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“สวัสดีครับคุณอิง....คุณอาชน์มาตั้งแต่เมื่อไรครับ”

หมอชินเดินเข้ามาในบ้านเห็นอัศวินนั่งอยู่กับน้ำอิงจึงมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าเขาอยู่ที่นี่ไม่รู้ว่าทั้งสองนั้นดีกันแล้วหรือยังหากคุยกันดีแล้วเขาก็ดีใจด้วยคนท้องจะได้ไม่มีเรื่องกังวลอะไรมากวนใจ

“ไม่เจอกันนานหมอชินสบายดีนะครับ”

อัศวินทักทายหมอชินด้วยสายตาที่แอบไม่พอใจเพราะเมื่อวานที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันในท่าทีที่สนิทสนมทำให้เขาขัดตาอยู่มากทั้งที่รู้ในใจว่าพ่อของเขาวานให้หมอชินดูแลน้ำอิงแต่ก็แอบขุ่นเคืองกับรอยยิ้มที่สดใสจากน้ำอิงที่หมอชินได้รับไปทนที่รอยยิ้มนั้นมันจะเป็นของเขา

“สบายดีครับ...”

หมอชินหลบสายตาชายหนุ่มเล็กน้อยเพราะเข้าใจได้ว่าชายหนุ่มอาจจะไม่พอใจที่เขาเข้ามายุ่มย่ามกับหญิงสาวอยู่แทบทุกวันแต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เอื้อการไหว้วานเขาและเขาเองก็เป็นห่วงคนท้องคนไส้อย่างน้ำอิงที่อยู่คนเดียวด้วย

“หมอชินมีธุระอะไรที่นี่หรือเปล่าครับ”

“ผมแวะเอาของสดมาให้คุณอิงครับอาเอื้อฝากให้ผมดูแลคุณอิงในตอนที่เธออยู่ที่นี่”

“อ๋อ...เดี๋ยวต่อไปนี้ผมจะเป็นคนดูแลภรรยาผมเองครับเองครับหมอชินบอกผมมาก็พอว่าต้องทำอะไรบ้างหมอชินมาดูแลภรรยาผมบ่อยๆผมเกรงใจครับ”

“ถ้าคุณอาชน์ต้องการแบบนั้นก็ได้ครับ”

หมอชินอมยิ้มเล็กน้อยกับคำพูดของอัศวินเพราะเขาไม่ได้ถือสาคนขี้หวงสักเท่าไรด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไรกับน้ำอิงอยู่แล้ว

“ขอบคุณนะคะหมอชินเดี๋ยวอิงเอาของไปเก็บก่อนนะคะ”

น้ำอิงแอบเกรงใจหมอชินอยู่มากที่ดูอัศวินจะพูดจาเสียมารยาทแต่ก็ทำให้เธอแอบหน้าแดงกับคำว่าภรรยาเต็มปากเต็มคำของเขาเหมือนกันจึงรีบขอตัวเอาของที่หมอชินซื้อให้ไปเก็บ

“เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าครับ”

หมอหนุ่มรีบชวนชายหนุ่มออกไปคุยด้านนอกเพราะเขาต้องอธิบายอะไรให้เขาเข้าใจหลายอย่างเกี่ยวกับการดูแลหญิงสาวหากชายหนุ่มต้องการจะดูแลเธอเองโดยไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่ง

“โอเคครับ”

“เรื่องอาหารของคุณน้ำอิงตอนนี้อะไรที่เธอทานได้ก็ให้ทานไปก่อนนะครับเพื่อที่ร่างกายของเฮจะไม่ซูบไปกว่านี้ส่วนอาการแพ้ของเธอถ้าอายุครรภ์มากกว่านี้อีกนิดอาจจะทุเลาลงส่วนเรื่องยาบำรุงหากหมดแล้วก็ไปรับที่ผมได้ตลอดนะครับโรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่ห่างออกไปจากที่นี่ไม่เท่าไรหรือจะให้ผมเอามาให้ก็โทรบอกนะครับ”

“ครับ”

“ที่ต้องดูแลเป็นพิเศษตอนนี้ก็คือสภาพจิตใจของคุณน้ำอิงคนท้องอารมณ์จะแปรปรวนง่ายพยายามเข้าใจเธอหน่อยนะครับ”

“ครับผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”

เรื่องนี้อัศวินเข้าใจดีเขาจะพยายามขัดใจเธอให้น้อยที่สุดและเอาใจใส่เธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เช่นกัน

“ดีแล้วครับ”

“แล้วผมจะรู้ได้เมื่อไรครับว่าลูกของผมเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“อ๋อ...เรื่องนั้นคงต้องรออีกประมาณสองสามเดือนครับตอนนี้ครรภ์ของคุณอิงพึ่งจะได้เดือนกว่าๆเองครับแต่อันที่จริงถ้าถึงเวลานั้นก็ต้องดูอีกทีว่าเด็กในท้องอยู่ในท่วงท่าที่เราจะเห็นเพศเค้าหรือเปล่าครับ”

หมอหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อยไม่คิดว่าคุณพ่อมือใหม่ดูจะใจร้อนเรื่องนี้เสียจริงเขาจึงต้องอธิบายให้เขาได้เข้าใจ

“...อย่างนั้นเหรอครับ...”

อัศวินมีสีหน้าครุ่นคิดพร้อมพยักหน้าเข้าใจคำอธิบายของหมอหนุ่ม

“คุณอาชน์เปลี่ยนไปเยอะนะครับ”

“หมายถึงหน้าผมเหรอครับ”

อัศวินชี้มือที่หน้าของตัวเองอย่างสงสัย

“ไม่ใช่ครับ...ดูนิสัยของคุณเปลี่ยนไปเยอะเลย”

“อ๋อ...ครับ”

อัศวินยังงงๆกับคำพูดของหมอหนุ่มแต่ก็ไมได้ขัดอะไรออกไป

“ยังไงเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับต้องเข้าเวรต่อ”

ทั้งสองนั่งคุยกันเกี่ยวกับรายละเอียดยิบย่อยพักใหญ่หมอชอนดูเวลาแล้วว่าน่าจะได้เวลาเข้าเวรจึงต้องขอเบรกแค่ตอนนี้และขอตัวไปทำงานก่อน

“ขอบคุณครับหมอชิน”

หมอหนุ่มคิดในใจก่อนจะขับรถออกไปว่าอัศวินที่เขาเคยรู้จักไม่เคยมีมุมแบบนี้นับว่าเป็นบุญตาที่เขาได้เห็น