ตอนที่30 ตั้งครรภ์อ่อนๆ

“นั่นเลขาคุณนี่คะ”

“เอ่อ..คุณอาชน์”

น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก

“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”

พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่

“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”

น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง

“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”

เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้น

สิบนาทีต่อมา

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”

“อืมม...”

ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้ามืดกะทันหัน

“อิง”

อัญญารีบทิ้งชุดในมือประคองเพื่อนเธอเอาไว้ได้ทันพนักงานในร้านต่างก็ตกใจเช่นเดียวกับอัศวินและพลอยไพรินที่พึ่งออกมาจากห้องลองทั้งหมดรีบกรูเข้ามาช่วยดูหญิงสาว

“คุณ..”

อัศวินหน้าเสียที่เห็นว่าหญิงสาวเป็นลมไปต่อหน้าต่อตาเขาชายหนุ่มรีบอุ้มหญิงสาวออกไปจากร้านตรงไปที่ลานจอดรถเพื่อที่จะพาเธอไปส่ง

โรงพยาบาล

พลอยไพรินที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามอยู่ห่างๆแอบเผลอคิดไปเองว่าชายหนุ่มดูจะห่วงน้ำอิงจนเกินไปแต่ก็รีบสลัดความคิดนั้นออกเพราะรู้ว่าเขาทั้งคู่เป็นเจ้านายลูกน้องกันก็คงจะสนิทกันเป็นธรรมดา

โรงพยาบาล

“คนไข้มีอาการเพลียง่ายเพราะกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆครับเหมือนจะมีความเครียดสะสมด้วยถ้ายังไงลองดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงนะครับ”

“เอ่อ..ค่ะ..”

ทุกคนต่างก็อึ้งในคำที่หมอหนุ่มบอกก่อนที่เขาจะเดินออกไปคนที่ดูตกใจที่สุดแต่ไม่ออกอาการอะไรก็น่าจะเป็นอัศวินตามมาด้วยอัญญาที่ยังคงนิ่งอึ้งไม่ยอมพูดยอมจาอะไร

“...นี่พลอยคิดว่าคุณอิงไม่มีแฟนซะอีกนะคะ...”

มีคนเดียวที่ดูจะยิ้มยินดีกับเรื่องนี้เพราะคิดว่านี่คือข่าวดี

อัญญาสลดกับคำพูดของพลอยไพรินเล็กน้อยใช่เพื่อนเธอไม่มีแฟนแล้วเพื่อนเธอจะไปท้องกับใคร

“พี่อาชน์กลับไปเถอะค่ะเดี๋ยวอายจะอยู่กับอิงเอง”

อัญญาไล่พี่ชายของเธอกลับเพราะเธอจะอยู่ที่นี่เฝ้าเพื่อนของเธอเองเพราะยังมีคำถามมากมายที่อยากถามเพื่อนเธอในตอนนี้

“ไม่..เรานั่นแหละกลับบ้านเถอะดึกแล้วส่วนคุณเดี๋ยวผมจะโทรให้ลอบซ์ไปส่งที่บ้าน”

อัศวินตอบกลับน้องสาวของเขาเสียงแข็งจนอีกฝ่ายตกใจเขาอยากจะให้น้องของเขาและพลอยไพรินกลับไปก่อนเพื่อที่เขาจะได้คุยกับน้ำอิงตามลำพังถึงเรื่องลูกในท้อง

“ไม่เป็นไรค่ะพลอยรู้ว่าคุณจะต้องยุ่งเลยให้คนที่บ้านมารับงั้นพลอยขอตัวก่อนนะคะ”

พลอยไพรินรู้ดีว่าชายหนุ่มจะต้องยุ่งอยู่ทางนี้ตั้งแต่แรกเธอจึงโทรให้คนที่บ้านมารับเพราะว่าพ่อของเธอเองก็โทรตามเช่นกัน

“อายไม่กลับค่ะอายจะคุยกับอิงว่าตกลงเพื่อนอายไปท้องกับใครกันแน่”

“พี่บอกให้กลับไปก่อนไงแล้วคิดว่าเพื่อนเราจะอยากคุยอะไรตอนนี้หรือไงไม่เห็นเหรอว่าหมอบอกว่าอิงมีภาวะเครียดอยู่รอให้พ้นวันนี้ไปก่อนจะได้ไหมพี่บอกให้กลับก็กลับ”

“อายกลับก็ได้ค่ะ”

และแล้วอัญญาก็ต้องเป็นฝ่ายยอมกลับแต่โดยดีเมื่อฟังเหตุผลจากพี่ชายของเธอ

สี่ทุ่มครี่ง

“ฮึก..ฮือๆๆๆ..อือๆๆๆๆ..”

อัศวินอุ้มน้ำอิงที่เอาแต่ร้องให้เข้ามาในบ้านลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตามจุดต่างก็พากันสงสัยว่าทั้งคู่เป็นอะไรกันแต่ก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายนักยังคงคอยอำนวยความสะดวกเดินนำหน้าเปิดประตูห้องให้แล้วจึงกลับไปทำหน้าที่ตามเดิมของตัวเอง

“จะร้องอีกนานไหม”

อัศวินถามหญิงสาวที่เขาพึ่งจะวางเธอบนเตียงเสียงแผ่วเขาไม่ได้อยากเห็นน้ำตาของเธอแต่ก็ปลอบใครไม่เก่งเช่นกัน

“..ทำไม...ไม่..ปล่อยอิงไปตั้งแต่แรกฮือๆๆๆ..”

น้ำอิงตัดพ้อบ่างอย่างในใจทั้งสะอื้นจนพูดแทบจะไม่รู้เรื่องตอนนี้เธอท้องลูกของเขาทั้งที่เขากำลังจะแต่งงานแล้วชีวิตต่อไปนี้ของเธอจะเป็นยังไงเธอยังนึกอะไรไม่ออกมืดแปดด้านไปหมด

“นอนเถอะ”

อัศวินได้แต่กอดปลอบหญิงสาวเอาไว้เขาไม่รู้ว่าจะหาคำพูดดีๆมาปลอบเธออย่างไรแต่รู้ในใจว่ายังไงลูกในท้องของเธอเขาก็จะต้องเป็นคนรับผิดชอบ

เช้าวันต่อมา

บ้านใหญ่

“มาหาแม่แต่เช้ารู้ข่าวแล้วใช่ไหม”

กิ่งเกสรนั่งมองลูกชายของเธอจากสวนหน้าบ้านที่พึ่งเดินลงมาจากรถหรูของเขาอย่างเร่งรีบ

“ข่าวอะไรครับ”

อัศวินเข้ามานั่งกับแม่ของเธอที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

“อานัยขอให้ทางเรายกเลิกการแต่งงานและถอนหมั้นเมื่อวานนี้”

“เมื่อวานนี้ผมยังเจอกับพลอยอยู่เลยนะครับ”

อัศวินมีสีหน้าแปลกใจว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรในเมื่อเมื่อวานเขายังเจอกับพลอยไพรินและไปรับชุดกันอยู่เลย

“หนูพลอยคงน่าจะยังไม่รู้เรื่องอานัยเค้าทนไม่ได้ที่เห็นว่าลูกสาวของเขาไม่ได้รับความใส่ใจอะไรจากเราเลยก็เลยขอยกเลิกการแต่งงาน”

เรื่องนี้พลอยไพรินน่าจะไม่รู้เรื่องเพราะการตัดสินใจทั้งหมดเป็นของภัคดนัยกิ่งเกสรเองก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยที่ทาบทามลูกสาวของภัคดนัยให้เป็นคู่หมั้นของลูกชายเธอตั้งแต่คราแรกโดยคิดว่าลูกชายของเธอน่าจะเปลี่ยนนิสัยได้และธุรกิจของสองตระกูลก็จะมีความน่าเชื่อถือมากขึ้นแต่เปล่าเลยมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดสักนิดลูกชายเธอกลับแทบจะทำให้เธอหมางใจกับภัคดนัยครั้งแล้วครั้งเล่า

“ผมว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าครับ”

อัศวินรู้ว่าภัคดนัยคงมีเหตุผลในการยกเลิกการแต่งงานมากกว่าที่แม่ของเขาพูดมา