Share

ตอนที่25 ไม่น่าใช่ความบังเอิญ

“ไปๆลูกเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันแม่เอามาด้วย”

กิ่งเกสรส่งกระเป๋าผ้าซึ่งในนั้นมีลูกวอลเล่ย์บอลอยู่ให้อัญญาถือ

“พร้อมมากค่ะคุณแม่”

ทั้งสี่เดินออกมาที่ริมชายหาดในช่วงบ่ายแก่ๆเพื่อมาเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดตามใจกิ่งเกสรที่อยากจะเล่นเหมือนตอนตัวเองเป็นสาวๆทั้งสี่แบ่งทีมกันเป็นฝั่งสองคนอัญญาอยู่กับแม่ของเธอส่วนน้ำอิงอยู่กับผักหวานเมื่อแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้วจึงได้เวลาแข่งแต่เมื่อยังไม่ทันได้เล่น

“สาวๆจะเล่นอะไรกันครับ”

แพทริคหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษผมทองตาสีฟ้าสูงโปร่งเกิน180เซนอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อฮาวายไม่ติดกระดุมโชว์กล้ามหน้าท้องแกร่งเดินมาพร้อมกับอัศวินแดเนียลและลอบซ์เขาเป็นลูกชายของเพื่อนเอื้อการพ่อของอัศวินที่มาที่นี่ได้ก็เพราะคำเชิญจากอัศวินเป็นคนชวนชายหนุ่มเดินตรงมาที่กลุ่มสาวๆพร้อมเข้าไปกอดทักทายกิ่งเกสรตามธรรมเนียมของเขา

“หนุ่มๆทำไมอยู่กันครบเลยล่ะลูก”

กิ่งเกสรมองไปที่สามสี่หนุ่มที่เดินเข้ามาหาพวกเธออย่างสงสัยว่าทำไมพวกเขาจึงได้มารวมตัวกันที่นี่ได้

“พี่อาชน์มาได้ไงคะ”

คนที่หน้ามุ่ยไม่พอใจอยู่ตอนนี้ก็น่าจะเป็นอัญญาที่พี่ชายเธอก็มาที่นี่จนได้ทั้งที่เธออุตส่าห์ไม่อยากจะชวนเขาตั้งแต่คราแรก

“พี่ก็แค่นัดเจอกับเพื่อนๆบ้างที่นี่ไม่คิดว่าเราจะเลือกมาพักที่นี่​ด้วย”

อัศวินทำหน้าไมรู้ไม่ชี้อันที่จริงเขาเองรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าน้องสาวของเขายังไงก็ต้องเลือกมาเที่ยวที่นี่อยู่แล้วเมื่อพูดกับคนเป็นน้องสาวเสร็จสายตาของเขาก็มองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดบิกินี่สีกลับบัวอวดผิวขาวเนียนยืนก้มหน้างุดอยู่

เธอทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดหัวใจเล็กน้อยหากทำอะไรได้ตอนนี้เขาจะอุ้มเธอไปเปลี่ยนชุดใส่ให้มิดชิดเสียตอนนี้เลยเนินอกอิ่มที่โผล่พ้นออกมากับหน้าท้องแบนราบนั่นเขาควรที่จะได้เห็นมันคนเดียวด้วยซ้ำแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

“เฮ้ออออ.... “

อัญญาถึงกับทำหน้าเซ็งไม่มีอารมณ์เล่นอะไรแล้วเมื่อเห็นหน้าพี่ชายของเธอ

“ดูท่าเหมือนไม่อยากเห็นหน้าพี่ชายเราเลยนะ”

แพทริคค่อนขอดอัญญาพรางมองหน้าทะเล้นไปทางอัศวินที่ยืนหน้านิ่งอยู่เล็กน้อยเขารู้ดีว่าทำไมอัญญาถึงมีอาการแบบนี้คงเพราะรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเป็นพ่อมาคุมถึงอารมณ์บูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“แล้วนี่พีทกลับมาตั้งแต่เมื่อไร”

“เมื่อวานเองครับว่างก็กลับมาเลยครับมีคนชวนมาที่นี่ก็เลยมา”

“พี่อาชน์เนี่ยนะชวนเพื่อนเที่ยว”

ด้วยความที่หงุดหงิดที่เห็นหน้าพี่ชายของเธอที่นี่แล้วเมื่อได้ยินคนเป็นแม่คุยกับแพทริคเธอจึงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไรทั้งยืนกอดอกเบ้หน้าอย่างไม่สบอารมณ์ทำเอาอัศวินต้องจ้องน้องสาวของเขาเขม็งที่ดูจะไม่อยากเห็นหน้าเขาเสียเหลือเกิน

“พี่ก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้พี่เราถึงชวนพี่เที่ยวได้”

แพทริคเองก็ยังแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้อัศวินถึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเขาเที่ยวก่อนได้ทั้งที่ปกตินัดคุยงานยังจะยากเลย

“นี่จะเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันใช่ไหมครับพวกผมขอแจมด้วยได้ไหม”

แดเนียลเห็นว่าเกมที่สาวๆกำลังจะเล่นกันมันน่าสนุกดีเขาเลยอยากจะแจมด้วยจะได้ครึกครื้นมากขึ้น

“นี่กิจกรรมผู้หญิงพวกคุณน่าจะไม่ถนัดมั้งคะ”

ผักหวานเอ่ยแย้งขึ้นมาทันทีหลังจากที่แดเนียลพูดจบเธอไมได้อยากให้พวกเขามาเล่นด้วยเสียหน่อย

“นั่นสิพวกผมว่าจะไปขับเจ็ทสกีกำลังหาคนนั่งไปด้วยอยู่เลยมีใครสนใจไปกับพวกผมไหมครับ”

แพทริคเห็นด้วยกับผักหวานเขาไม่ได้ออกมาเพื่อจะมาเล่นวอลเล่ย์บอลอะไรนี่เสียหน่อยเขาต้องการจะไปแข่งเจ็ทสกีกันต่างหากพร้อมทั้งถามสาวๆว่าใครอยากไปนั่งกับเขาบ้าง

“น้าว่าก็น่าสนุกดีนะ”

“งั้นคุณน้าไปนั่งกับผมเลยครับ”

แพทริคเห็นว่ากิ่งเกสรดูตื่นเต้นเขาเลยของจองคุณน้าของเขามาเป็นสาวข้างกายเวลาแข่งเสียเลย

“คุณไปกับผม”

“อะไร... ไม่ไปปล่อยฉันนะคุณ”

แดเนียลเห็นดังนั้นเขาก็คิดอะไรออกชายหนุ่มรีบดึงมือผักหวานที่ยืนอยู่แบบไม่ตั้งตัวให้ตามไปกับเขา

“อายไม่เล่นนะคะ”

อัญญาเห็นสายตาพี่ชายของเธอมองมาที่เธอก็จึงรีบปฏิเสธทันทีเพราะเธอไม่ชอบกีฬาแบบนี้อยู่แล้ว

“งั้นผมต้องเชิญคุณไปนั่งกับผมแล้วล่ะครับ”

อัศวินหันมามองน้ำอิงอย่างเจ้าเล่ห์

“ไปเป็นเพื่อนพี่ฉันหน่อยนะแก”

“ก.. ก็ได้.. “

หญิงสาวจำต้องไปอย่างไม่จำใจเพราะคนเป็นเพื่อนขอร้อง

“ผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับคุณอาย”

“พี่ลอบซ์แน่ใจนะคะว่าพี่อาชน์มาโผล่ที่นี่ได้เพราะเรื่องบังเอิญ”

อัญญาหันหน้าไปหาลอบซ์อย่างสงสัยเธอไม่เชื่อเลยสักนิดว่านี่มันคือเรื่องบังเอิญคนอย่างพี่เธอเหรอจะไม่รู้ว่าเธอไปที่ไหนหากอยากจะรู้จริงๆ

“เอ่อ....ครับ”

ลอบซ์หลบสายตาหญิงสาวเล็กน้อยเขาก็ตอบเรื่องนี้ได้ไม่เต็มปากเหมือนกันเขาพอจะรู้ว่าที่เจ้านายของเขามาที่นี่เพราะเรื่องอะไรแต่ก็พูดกับคนอื่นให้เข้าใจไม่ได้อยู่ดี

“พร้อมแล้วใช่ไหม”

แดเนียลตะโกนถามเพื่อนทั้งสองของเขาในขณะที่ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่บนเจ็ทสกีในตำแหน่งของตัวเอง

“พร้อมมากก”

บรื๊นๆ

“ว้ายย... ขับดีๆสิคุณ”

เมื่อทุกคนพร้อมการแข่งขันก็ได้เริ่มขึ้นแดเนียลหาจังหวะการแกล้งหญิงสาวที่ดูจะไม่อยากใกล้เขาให้ได้ใกล้ชิดมากขึ้นเขาพยายามบิดเร่งกระตุกเจ็ทสกีให้หญิงสาวแทบหงายหลังจนเธอหันมาวี้ดว้ายใส่เขาอยู่ข้างๆหู

“ก็เกาะผมไว้สิ”

หมับ

“โอ้ยยย.. เกาะไม่ใช่จิก”

ผักหวานรู้ว่าที่ชายหนุ่มทำแบบนี้เขาต้องหารอะไรเมื่ออีกฝ่ายแกล้งมาเธอก็ต้องแกล้งกลับอย่างไม่โกงอยู่แล้วเธอจิกมือไปที่เอวของเขาอย่างแรงจนคนตัวโตร้องออกมาด้วยความเจ็บ

“อ้าวเหรอ”

ผักหวานแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เพราะเธอต้องการจะเอาคืนเขาที่มาแกล้งเธอ

บรื๊นนนนนนๆๆๆๆ

“ว้ายยยยย”

น้ำอิงตอนนี้หน้าเสียใจแทบจะหล่นไปอยู่ตาตุ่มเธอพึ่งจะเคยนั่งเจ็ทสกีครั้งแรกไม่คิดว่าประสบการณ์ครั้งนี้มันจะน่ากลัวมากขนาดนี้หญิงสาวกรี้ดออกมาไม่ได้ขาดสายจนเสียงแทบจะหายเพราะตกใจทุกครั้งที่อัศวินเลี้ยวด้วยความเร็วเธอกลัวว่าจะโดนเหวี่ยงไปอยู่กลางทะเลเสียจริง

“กอดไว้แน่นๆ”

อัศวินเบาเครื่องเจ็ทสกีพร้อมปล่อยมืออีกข้างมากระชับกอดกุมมือหญิงสาวเอาไว้ให้เธอกอดเขาเอาไว้ให้แน่นๆแล้วจึงขับเร่งเครื่องยนต์ทำการแข่งต่อไป

“อร้ายยย...อีตาบ้าช้าๆหน่อยย”

ผักหวานเองก็ไม่ได้ต่างอะไรจากน้ำอิงเลยสักนิดเธอกรี้ดคอแทบแตกเพราะกลัวความเร็วในระดับนี้ทั้งยังฟาดมือเรียวไปที่หลังของชายหนุ่มหลายทีจนหลังของแดเนียลแสบไปหมด

“ช้าก็แพ้สิคุณ”

แดเนียลกำลังมุ่งมั่นที่จะเอาชนะเกมส์นี้ให้ได้แต่เขาก็ต้องมาเสียจังหวะตอนที่ผักหวานเอาแต่ฟาดเขาไม่ได้ยั้งมือนั่นเอง

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status