“ไปๆลูกเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันแม่เอามาด้วย”
กิ่งเกสรส่งกระเป๋าผ้าซึ่งในนั้นมีลูกวอลเล่ย์บอลอยู่ให้อัญญาถือ
“พร้อมมากค่ะคุณแม่”
ทั้งสี่เดินออกมาที่ริมชายหาดในช่วงบ่ายแก่ๆเพื่อมาเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดตามใจกิ่งเกสรที่อยากจะเล่นเหมือนตอนตัวเองเป็นสาวๆทั้งสี่แบ่งทีมกันเป็นฝั่งสองคนอัญญาอยู่กับแม่ของเธอส่วนน้ำอิงอยู่กับผักหวานเมื่อแบ่งทีมกันเรียบร้อยแล้วจึงได้เวลาแข่งแต่เมื่อยังไม่ทันได้เล่น
“สาวๆจะเล่นอะไรกันครับ”
แพทริคหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษผมทองตาสีฟ้าสูงโปร่งเกิน180เซนอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อฮาวายไม่ติดกระดุมโชว์กล้ามหน้าท้องแกร่งเดินมาพร้อมกับอัศวินแดเนียลและลอบซ์เขาเป็นลูกชายของเพื่อนเอื้อการพ่อของอัศวินที่มาที่นี่ได้ก็เพราะคำเชิญจากอัศวินเป็นคนชวนชายหนุ่มเดินตรงมาที่กลุ่มสาวๆพร้อมเข้าไปกอดทักทายกิ่งเกสรตามธรรมเนียมของเขา
“หนุ่มๆทำไมอยู่กันครบเลยล่ะลูก”
กิ่งเกสรมองไปที่สามสี่หนุ่มที่เดินเข้ามาหาพวกเธออย่างสงสัยว่าทำไมพวกเขาจึงได้มารวมตัวกันที่นี่ได้
“พี่อาชน์มาได้ไงคะ”
คนที่หน้ามุ่ยไม่พอใจอยู่ตอนนี้ก็น่าจะเป็นอัญญาที่พี่ชายเธอก็มาที่นี่จนได้ทั้งที่เธออุตส่าห์ไม่อยากจะชวนเขาตั้งแต่คราแรก
“พี่ก็แค่นัดเจอกับเพื่อนๆบ้างที่นี่ไม่คิดว่าเราจะเลือกมาพักที่นี่ด้วย”
อัศวินทำหน้าไมรู้ไม่ชี้อันที่จริงเขาเองรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าน้องสาวของเขายังไงก็ต้องเลือกมาเที่ยวที่นี่อยู่แล้วเมื่อพูดกับคนเป็นน้องสาวเสร็จสายตาของเขาก็มองไปยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดบิกินี่สีกลับบัวอวดผิวขาวเนียนยืนก้มหน้างุดอยู่
เธอทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดหัวใจเล็กน้อยหากทำอะไรได้ตอนนี้เขาจะอุ้มเธอไปเปลี่ยนชุดใส่ให้มิดชิดเสียตอนนี้เลยเนินอกอิ่มที่โผล่พ้นออกมากับหน้าท้องแบนราบนั่นเขาควรที่จะได้เห็นมันคนเดียวด้วยซ้ำแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
“เฮ้ออออ.... “
อัญญาถึงกับทำหน้าเซ็งไม่มีอารมณ์เล่นอะไรแล้วเมื่อเห็นหน้าพี่ชายของเธอ
“ดูท่าเหมือนไม่อยากเห็นหน้าพี่ชายเราเลยนะ”
แพทริคค่อนขอดอัญญาพรางมองหน้าทะเล้นไปทางอัศวินที่ยืนหน้านิ่งอยู่เล็กน้อยเขารู้ดีว่าทำไมอัญญาถึงมีอาการแบบนี้คงเพราะรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนเป็นพ่อมาคุมถึงอารมณ์บูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“แล้วนี่พีทกลับมาตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อวานเองครับว่างก็กลับมาเลยครับมีคนชวนมาที่นี่ก็เลยมา”
“พี่อาชน์เนี่ยนะชวนเพื่อนเที่ยว”
ด้วยความที่หงุดหงิดที่เห็นหน้าพี่ชายของเธอที่นี่แล้วเมื่อได้ยินคนเป็นแม่คุยกับแพทริคเธอจึงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไรทั้งยืนกอดอกเบ้หน้าอย่างไม่สบอารมณ์ทำเอาอัศวินต้องจ้องน้องสาวของเขาเขม็งที่ดูจะไม่อยากเห็นหน้าเขาเสียเหลือเกิน
“พี่ก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้พี่เราถึงชวนพี่เที่ยวได้”
แพทริคเองก็ยังแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้อัศวินถึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเขาเที่ยวก่อนได้ทั้งที่ปกตินัดคุยงานยังจะยากเลย
“นี่จะเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกันใช่ไหมครับพวกผมขอแจมด้วยได้ไหม”
แดเนียลเห็นว่าเกมที่สาวๆกำลังจะเล่นกันมันน่าสนุกดีเขาเลยอยากจะแจมด้วยจะได้ครึกครื้นมากขึ้น
“นี่กิจกรรมผู้หญิงพวกคุณน่าจะไม่ถนัดมั้งคะ”
ผักหวานเอ่ยแย้งขึ้นมาทันทีหลังจากที่แดเนียลพูดจบเธอไมได้อยากให้พวกเขามาเล่นด้วยเสียหน่อย
“นั่นสิพวกผมว่าจะไปขับเจ็ทสกีกำลังหาคนนั่งไปด้วยอยู่เลยมีใครสนใจไปกับพวกผมไหมครับ”
แพทริคเห็นด้วยกับผักหวานเขาไม่ได้ออกมาเพื่อจะมาเล่นวอลเล่ย์บอลอะไรนี่เสียหน่อยเขาต้องการจะไปแข่งเจ็ทสกีกันต่างหากพร้อมทั้งถามสาวๆว่าใครอยากไปนั่งกับเขาบ้าง
“น้าว่าก็น่าสนุกดีนะ”
“งั้นคุณน้าไปนั่งกับผมเลยครับ”
แพทริคเห็นว่ากิ่งเกสรดูตื่นเต้นเขาเลยของจองคุณน้าของเขามาเป็นสาวข้างกายเวลาแข่งเสียเลย
“คุณไปกับผม”
“อะไร... ไม่ไปปล่อยฉันนะคุณ”
แดเนียลเห็นดังนั้นเขาก็คิดอะไรออกชายหนุ่มรีบดึงมือผักหวานที่ยืนอยู่แบบไม่ตั้งตัวให้ตามไปกับเขา
“อายไม่เล่นนะคะ”
อัญญาเห็นสายตาพี่ชายของเธอมองมาที่เธอก็จึงรีบปฏิเสธทันทีเพราะเธอไม่ชอบกีฬาแบบนี้อยู่แล้ว
“งั้นผมต้องเชิญคุณไปนั่งกับผมแล้วล่ะครับ”
อัศวินหันมามองน้ำอิงอย่างเจ้าเล่ห์
“ไปเป็นเพื่อนพี่ฉันหน่อยนะแก”
“ก.. ก็ได้.. “
หญิงสาวจำต้องไปอย่างไม่จำใจเพราะคนเป็นเพื่อนขอร้อง
“ผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับคุณอาย”
“พี่ลอบซ์แน่ใจนะคะว่าพี่อาชน์มาโผล่ที่นี่ได้เพราะเรื่องบังเอิญ”
อัญญาหันหน้าไปหาลอบซ์อย่างสงสัยเธอไม่เชื่อเลยสักนิดว่านี่มันคือเรื่องบังเอิญคนอย่างพี่เธอเหรอจะไม่รู้ว่าเธอไปที่ไหนหากอยากจะรู้จริงๆ
“เอ่อ....ครับ”
ลอบซ์หลบสายตาหญิงสาวเล็กน้อยเขาก็ตอบเรื่องนี้ได้ไม่เต็มปากเหมือนกันเขาพอจะรู้ว่าที่เจ้านายของเขามาที่นี่เพราะเรื่องอะไรแต่ก็พูดกับคนอื่นให้เข้าใจไม่ได้อยู่ดี
“พร้อมแล้วใช่ไหม”
แดเนียลตะโกนถามเพื่อนทั้งสองของเขาในขณะที่ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่บนเจ็ทสกีในตำแหน่งของตัวเอง
“พร้อมมากก”
บรื๊นๆ
“ว้ายย... ขับดีๆสิคุณ”
เมื่อทุกคนพร้อมการแข่งขันก็ได้เริ่มขึ้นแดเนียลหาจังหวะการแกล้งหญิงสาวที่ดูจะไม่อยากใกล้เขาให้ได้ใกล้ชิดมากขึ้นเขาพยายามบิดเร่งกระตุกเจ็ทสกีให้หญิงสาวแทบหงายหลังจนเธอหันมาวี้ดว้ายใส่เขาอยู่ข้างๆหู
“ก็เกาะผมไว้สิ”
หมับ
“โอ้ยยย.. เกาะไม่ใช่จิก”
ผักหวานรู้ว่าที่ชายหนุ่มทำแบบนี้เขาต้องหารอะไรเมื่ออีกฝ่ายแกล้งมาเธอก็ต้องแกล้งกลับอย่างไม่โกงอยู่แล้วเธอจิกมือไปที่เอวของเขาอย่างแรงจนคนตัวโตร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“อ้าวเหรอ”
ผักหวานแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เพราะเธอต้องการจะเอาคืนเขาที่มาแกล้งเธอ
บรื๊นนนนนนๆๆๆๆ
“ว้ายยยยย”
น้ำอิงตอนนี้หน้าเสียใจแทบจะหล่นไปอยู่ตาตุ่มเธอพึ่งจะเคยนั่งเจ็ทสกีครั้งแรกไม่คิดว่าประสบการณ์ครั้งนี้มันจะน่ากลัวมากขนาดนี้หญิงสาวกรี้ดออกมาไม่ได้ขาดสายจนเสียงแทบจะหายเพราะตกใจทุกครั้งที่อัศวินเลี้ยวด้วยความเร็วเธอกลัวว่าจะโดนเหวี่ยงไปอยู่กลางทะเลเสียจริง
“กอดไว้แน่นๆ”
อัศวินเบาเครื่องเจ็ทสกีพร้อมปล่อยมืออีกข้างมากระชับกอดกุมมือหญิงสาวเอาไว้ให้เธอกอดเขาเอาไว้ให้แน่นๆแล้วจึงขับเร่งเครื่องยนต์ทำการแข่งต่อไป
“อร้ายยย...อีตาบ้าช้าๆหน่อยย”
ผักหวานเองก็ไม่ได้ต่างอะไรจากน้ำอิงเลยสักนิดเธอกรี้ดคอแทบแตกเพราะกลัวความเร็วในระดับนี้ทั้งยังฟาดมือเรียวไปที่หลังของชายหนุ่มหลายทีจนหลังของแดเนียลแสบไปหมด
“ช้าก็แพ้สิคุณ”
แดเนียลกำลังมุ่งมั่นที่จะเอาชนะเกมส์นี้ให้ได้แต่เขาก็ต้องมาเสียจังหวะตอนที่ผักหวานเอาแต่ฟาดเขาไม่ได้ยั้งมือนั่นเอง
“พีทแซงเค้าไปเลยลูก”กิ่งเกสรเชียร์หลานชายเธอเต็มที่เพราะดูท่าแพทริคกำลังจะแซงแดเนียลได้อยู่แต่ลูกชายของเธอครั้งนี้เธอเห็นว่าเขาช้ากว่าทุกครั้งเพราะฉะนั้นตัดออกจากเกมส์ไปได้เลย“คุณน้าเกาะแน่นๆนะครับ”แพทริคกำลังจะเร่งเครื่องเพื่อที่จะแซงแดเนียลและแล้วเขาก็แซงจนได้ขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแล้วในตอนนี้ทางด้านอัญญาเธอยืนดูทั้งสามแข่งกันอยู่ที่ชายหาดดูจากความเร็วที่ใช้กันแล้วน่าจะแข่งกันจริงจังน่าดู“ดูท่าจะแข่งกันจริงจังนะคะ”“พวกเค้าไม่เคยทำอะไรเล่นๆกันอยู่แล้วครับ”“เมื่อกี้อายเห็นพี่แดนอยู่กับแฟนตอนนี้ไปไหนแล้วล่ะคะ”อัญญานึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ก่อนหน้าทีเธอจะเข้าไปในบ้านเธอเห็นริซ่าแฟนสาวของแดเนียลอยู่ด้วยแต่ตอนนี้ไม่ยักจะเห็นเพราะคนเป็นแฟนกันหากอยู่ใกล้ๆคงไม่ยอมให้แฟนใกล้กับผู้หญิงอื่นแน่“เห็นว่างอนให้คนขับเรือไปส่งที่ฝั่งกลับไปแล้วครับ”ลอบซ์รู้ว่าริซ่ากลับไปสวนกับเขาเมื่อตอนที่ขับเรือมาที่นี่เหตุผลที่เค้ารู้ก็ตงจะงอนกันด้วยเรื่องอะไรสักเรื่อง“หูยย... ฝีมือยัยหวานสินะ”อัญญาแอบหน้าเสียเล็กน้อยคงจะเป็นเพราะปากของเพื่อนเธอเป็นแน่บรื๊นนๆๆๆๆ“วู้ววว”และแล้วแพทริคก็คว่าชัยชนะมาได้ในการแข่
“เงียบๆ”อัศวินส่งเสียงปรามหญิงสาวให้เธอหยุดการกระทำต่อต้าน“คุณอาชน์”น้ำอิงมองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์“ไปกับฉัน”ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพร้อมพาเธอเดินออกจากห้องของเธอไป“จะพาอิงไปไหนคะ”“ไม่ต้องถามมาก”“ปล่อยนะคะ”น้ำอิงพยายามจะดีดตัวลงแต่ก็โดนแรงบีบของแขนชายหนุ่มรั้งตัวเธอเอาไว้“ไม่ปล่อย...อยากจะโวยวายให้คนอื่นตื่นมาเห็นก็ตามใจ”น้ำอิงจำต้องทำตัวนิ่งไม่ขัดขืนเพราะถ้าหากเธอตะโกนโวยวายอะไรขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องอีก“มาที่นี่ทำไมคะ”น้ำอิงไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มพาเธอมาลงเรือยอร์ชลำใหญ่นี้มาเพื่ออะไร“จะพาเธอไปนั่งเรือเล่น”ชายหนุ่มปล่อยหญิงสาวลงในเรือก่อนที่เขาจะจูงเธอขึ้นไปด้านบนพร้อมขับเรือออกจากฝั่ง“ตอนนี้เนี่ยนะคะ”น้ำอิงเธอเชื่อเขาเลยจริงๆว่าทุกอย่างที่เขาต้องการจะต้องเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างโยที่เธอปฏิเสธอะไรได้ยากหรือแทบจะไม่ได้เลยเขาเคยคิดที่จะถามเธอสักคำว่าอยากจะมาหรือไม่ก็ไม่มี“ฉันพาเธอมาดูดาวไงไม่ชอบเหรอ”“แล้วจะพาอิงกลับตอนไหนคะ”น้ำอิงอยากจะรู้ว่าเขาจะขับเรือเล่นไปอีกนานแค่ไหน“เช้า”อัศวินพูดอย่างลอยหน้าลอยตาพร้อมจอดเรือเมื่อถึงที่เขาพอใจแล้ว“แล้วคนที่บ้านล่
วันต่อมา“อ้าวอิงไปเดินเล่นมาเหรอ”อัญญานั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาที่ห้องโถงเห็นน้ำอิงเดินเข้ามาก็คิดว่าเพื่อนเธอน่าจะตื่นแต่เช้าก่อนที่เธอจะตื่นไปเดินเล่นเป็นแน่“อืม...ขอตัวอาบน้ำก่อนนะ”“อืมม..”น้ำอิงเดินเข้ามาในบ้านในช่วงสายเธอคิดว่าอัญญายังไม่ตื่นเสียอีกเมื่อได้ยินว่าเพื่อนเธอทักแบบนั้นก็เออออไปเลยตามเลยดีที่อัญญาไม่ได้สงสัยอะไรสิบโมงเช้า“ไปอิง”อัญญาเปิดประตูเข้ามาเรียกเพื่อนเธอให้ออกไปข้างนอกเพราะแดเนียลบอกกับแม่เธอว่าวันนี้จะพาพวกเธอไปล่องเรือเล่นกัน“ไปไหน”น้ำอิงทำหน้าสงสัย“พี่แดเนียลจะพาเราไปนั่งเรือเล่นกัน”“ไม่ไปได้ไหม”“เป็นอะไรรึเปล่า”“อยากนอนรู้สึกปวดหัวแปลกๆ”“อืม..ก็ได้งั้นนอนพักเถอะ”อัญญามีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อยแต่เมื่อเพื่อนเธอไม่อยากจะไปเธอก็ไม่บังคับน้ำอิงรู้ว่าหากไปเธอจะต้องเจอกับอัศวินอีกแล้วมันจะไปสนุกอะไรในเมื่อไปแล้วเธอก็มีแต่ความกังวลท่าเรือ“หนูอิงล่ะ”กิ่งเกสรเห็นเพียงผักหวานกับลูกสาวของเธอเดินตรงมาที่ท่าเรือเท่านั้นแปลกใจว่าทำไมจึงไม่มีน้ำอิงเดินมาด้วย“อิงไม่ไปค่ะแม่เห็นบอกอยากนอนพัก”“อ้าวเหรอ...โอเคงั้นเราลงเรือกันเถอะ”“แล้วพี่อาชน์ล่ะคะพี่ลอบซ
ร้านอาหาร“ของขวัญสุขสันต์วันเกิดนะแกขอให้มีแฟนหล่อๆรวยๆ”สามสาวนั่งทานอาหารกันอยู่ที่ร้านอาหารหรูโดยมื้อนี้อัญญาและผักหวานเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดคนละครึ่งเนื่องจากเป็นวันเกิดของเพื่อนเธอผักหวานส่งกล่องของขวัญกล่องไม่ใหญ่มากให้น้ำอิงทั้งยังอวยพรเสียงดังฟังชัด น้ำอิงไม่ได้อยากได้พรข้อนี้เท่าไรอวยพรให้เธอไม่มีอุปสรรคในชีวิตจะดีกว่า“นี่เค้ก...อยากได้อะไรก็ขอเอาละกัน”อัญญาจุดเทียนในก้อนเค้กสีชมพูหวานมีรูปปั้นเหมือนเจ้าของวันเกิดอยู่ตรงกลางพร้อมยื่นให้เพื่อนเธอขอพรก่อนจะเป่า น้ำอิงหลับตาขอพรก่อนที่จะเป่าเทียนให้ดับไปบ้านอัศวิน“เค้กที่สั่งได้แล้วครับนาย”“อืม..ออกไปได้”“ครับ”อัศวินสั่งเค้กจากร้านดังมาไว้ให้หญิงสาวตอนนี้เขาเดินวนไปวนมาตั้งตารอเวลาที่เธอจะกลับมาอย่างใจจดใจจ่ออย่างเป็นกังวลว่าเขาจะพูดอวยพรวันเกิดเธออย่างไรดีแกร๊กก“มาแล้วเหรอ..”“ค่ะ”“มานี่สิ”เมื่อเห็นส่าหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาพร้อมของพะลุงพะลังเขาก็รีบเข้าไปหยิบจากมือของเธอวางเอาไว้ก่อนพร้อมพาเธอมานั่งหน้าก้อนเค้กสีขาวที่เขาวางอยู่บนโต๊ะ“อะไรคะ”น้ำอิงงงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มดูรุกรี้รุกรนเป็นพิเศษ“วันเกิดเธอไง”น้ำอ
“นั่นเลขาคุณนี่คะ”“เอ่อ..คุณอาชน์”น้ำอิงมองไปยังผู้หญิงที่ควงแขนมากับผู้ชายเข้ามาใหม่เมื่อสายตาปะทะกับทั้งสองตัวของเธอชาวาบไม่คิดว่าจะเจอพวกเขาทั้งคู่ที่นี่มันเหมือนยิ่งตอกย้ำสถานะของเธอว่าเธอเป็นเพียงแค่คนในความลับของเขาเท่านั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้อยากเลือกตั้งแต่แรกอีกต่างหาก“อายอยู่ที่นี่เหรอคะ”พลอยไพรินเห็นว่าน้ำอิงนั่งรออยู่ด้านนอกแสดงว่าเธอจะต้องมากับอัญญาเป็นแน่“ใช่ค่ะอายลองชุดอยู่ด้านในค่ะ”น้ำอิงชี้มือไปทางด้านในห้องใหญ่ที่มีพนักงานยืนรออยู่หน้าประตูพร้อมก้มหน้าเธอเลือกที่จะไม่มองทั้งสองให้บาดตาให้ตัวเองรู้สึกหน่วง“อ๋อ..พอดีเลยงั้นเราไปข้างในกันดีกว่าค่ะอาชน์”เมื่อรู้ดังนั้นพลอยไพรินจึงรีบดึงมือของอัศวินเข้าไปด้านในโดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยหางตาเล็กน้อยเขาดูสีหน้าของเธอตอนนี้ก็พอจะเดาอารมณ์ออกว่าเธอคงจะไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไรเขาเองก็เหมือนกันแต่ก็ต้องทำไปเพราะแค่หน้าที่เท่านั้นสิบนาทีต่อมา“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”“อืม...พอดีไม่มีอะไรต้องแก้เรากลับกันเถอะ”“อืมม...”ยังไม่ทันที่จะลุกยืนเต็มที่น้ำอิงก็ถึงกับเข่าทรุดเพราะหน้า
“แม่ว่าเรารู้อยู่แก่ใจนะเรื่องเรากับหนูอิงมันยังไง”กิ่งเกสรรู้ดีว่าลูกชายของเธอรู้ว่าสิ่งที่มันมากกว่าที่เธอพูดออกไปมันคืออะไรเธอไม่เชื่อว่าลูกชายของเธอจะปล่อยให้ใครตามสืบเรื่องตัวเองได้ง่ายๆถ้าไม่จงใจในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ขอถามสิ่งที่เธอสงสัยมานานว่าลูกชายของเธอกับน้ำอิงความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นยังไงกันแน่เพราะเธอจับสังเกตุได้ตั้งแต่วันที่น้ำอิงมานอนที่บ้านแล้วลูกชายของเธอแอบเข้าห้องของน้ำอิงแถมคืนที่ไปนอนที่เกาะยังพาน้ำอิงออกไปข้างนอกดึกๆดื่นๆกลับมาก็เช้าอีกต่างหากเรื่องนี้เธออยากจะฟังจากปากลูกชายของเธอเองอัศวินตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับแม่ของเขาอยู่แล้วเขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แม่ของเขาฟัง...จนถึงเรื่องที่ตอนนี้น้ำอิงตั้งท้องอีกด้วย“อาชน์...นี่แม่จะเป็นลมทำไมถึงได้ทำนิสัยแบบนี้ห้ะ”กิ่งเกสรฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอแทบจะลมจับที่ดูลูกชายเธอเหมือนจะโหดร้ายกับน้ำอิงเสียเหลือเกินยิ่งฟังก็ยิ่งสงสารน้ำอิงหากหญิงสาวไม่ท้องกับลูกชายของเธอตัวเธอเองจะเป็นคนช่วยน้ำอิงให้พ้นไปจากชีวิตลูกชายของเธอเสียเองแต่ก็แอบแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อรู้สึกว่าลูกชายของเธอจะมีนิสัยบางอย่างที่เปลี
“เรื่องโอบแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันสัญญาว่าน้องแกจะไม่เป็นอะไรแล้วฉันจะดูแลโอบแทนแกเอง”อัญญารู้ว่าการที่น้ำอิงไม่หนีไปจากพี่ชายของเธอก็เพราะน่าจะเนื่องด้วยกลัวคำขู่ของพี่ชายเธอตอนนี้เธอเชื่อว่าเรื่องทุกอย่างถึงหูแม่ของเธอแล้วโอบจะไม่เป็นอะไรอีกอย่างตอนนี้ความรู้สึกของพี่ชายเธอที่มีต่อน้ำอิงเธอก็คิดว่ามันเปลี่ยนไปเช่นกันแต่แค่พี่ชายของเธอยังหาคำตอบให้ตัวเองไมได้เท่านั้น“อืม...ฮึก..ขอบ..ใจนะ..”น้ำอิงได้ยินคำนี้เธอก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งจึงยอมล้มตัวนอนพักบนเตียงโดยดีแต่ก็ยังมีอาการสะอื้นอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากที่น้ำอิงหลับไปแล้วสองสาวก็มานั่งคุยกันอยู่ที่หน้าบ้านรับลมชมวิวของแม่น้ำด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลกันนิดหน่อย“พี่อาชน์นี่สุดไปเลยนะแก”ผักหวานไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาอธิบายในความเป็นพี่ชายของเพื่อนเธอเลยจริงๆเป็นคนที่ค่อนข้างจะแปลกคนกับคนทั่วไปเสียเหลือเกิน“ถ้าวันนั้นฉันจัดการเรื่องเงินได้เรื่องนี้ก็คงไม่เกิด”อัญญาคิดถึงเรื่องในอดีตหากวันที่เพื่อนเธอต้องการเงินแล้งเงินเธออยู่ในมือของเธอโดยไม่ต้องขออนุญาตใครเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้“มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟ้ากำหนดมาแล้วก็ได้”ผักหวานคิดในอีก
วันต่อมาบ้านใหญ่“คุณพ่อ”อัศวินเข้ามาที่บ้านใหญ่ของเขาในช่วงเช้าหน้าตาของเขาหมองคล้ำเสียยิ่งกว่าคนโดนของเพราะทั้งไม่ได้นอนและทั้งดื่มหนักจนหมดมาดนักธุรกิจ“ว่าไงลูกชายตัวดี”เอื้อการมองลูกชายของตนที่เดินเป็นศพตายซากเข้ามาหาทั้งกลิ่นตัวยังฟุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลล์คละคลุ้งเป็นบุญตาเสียจริงที่ได้เห็นลูกชายของเขาโดนผู้หญิงทิ้งแต่ก็ไมได้เอ่ยคำทำร้ายจิตใจอะไรขึ้นมา“คุณพ่อพึ่งมาจะไปไหนกันเหรอครับ”อัศวินมองกระเป๋าที่วางอยู่หน้าบ้านพร้อมรถตู้แสดงว่าต้องมีคนจะออกไปเที่ยวที่ไหนกันแน่“พ่อจะพาแม่เรากับน้องไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นน่ะทริปนี้แม่เค้าอยากไปนานแล้ว”“อ่อ..ครับ...นี่ทิ้งงานไปเที่ยวแบบนี้บอกลอบซ์หรือยัง”อัศวินเหลือบสายตามองน้องสาวของเขาที่กำลังขึ้นไปนั่งรออยู่ในรถตู้เพราะไม่อยากคุยกับพี่ชายของเธอ ไร้การตอบรับจากอัญญาทั้งเธอยังหันหน้าหนีพี่ชายของเธออีกด้วย“น้องคงโกรธเราเรื่องหนูอิงน่ะ”กิ่งเกสรเดินออกจากบ้านตรงเข้ามาหาลูกชายของเธอก่อนที่จะเดินไปประชิดตัวอัญญาขวางเอาไว้ก่อนรู้ว่าลูกเธอจะต้องเข้าไปดุคนเป็นน้องอีกแน่“แล้วคุณแม่จะไปกี่วันครับ”“สักอาทิตย์เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะแล้วเรื่องหนูอิงเจ